tag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post4057013393814382975..comments2023-06-26T13:22:17.365+03:00Comments on γλόμπινγκ: περί 902ad_placitumhttp://www.blogger.com/profile/13260918525397225395noreply@blogger.comBlogger94125tag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-71702776548264241712011-09-11T23:09:44.226+03:002011-09-11T23:09:44.226+03:00"κανείς δεν έχει το θάρρος να διαβάσει τα 86+..."κανείς δεν έχει το θάρρος να διαβάσει τα 86+ σχόλια..."<br />και όμως να ένας. <br /><br />Μπουκχαντερ περισσότερο από τις γνώσεις σου (σλουρπ) θαυμάζω την υπομονή σου.κοκκινοςδρομοςnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-67106439103782484602011-09-11T20:55:22.978+03:002011-09-11T20:55:22.978+03:00Στο μόνο που διαφωνώ σχετικά εμ το παράδειγμα είνα...Στο μόνο που διαφωνώ σχετικά εμ το παράδειγμα είναι στη χρήση του, ως "οδηγού του αυθόρμητου". Αντιθέτως νομίζω ότι περισσότερα πέτυχαν οι κομμουνιστές με την πολιτική ζύμωση, από τους αναρχικούς που στη λογική αυτή προχωρούσαν σε τρομοκρατικές ενέργειες στα τέλη του 19ου αίωνα για να πιστέψει ο κόσμος ότι οι εξουσιαστές μπορούν να νικηθούν, ή στις σημερινές οδομαχίες. Η απουσία πραγματικής ζύμωσης και η παραγνώριση του συσχετισμού δυνάμεων μάλιστα μπορεί να οδηγήσει στην απογοήτευση ή ακόμα χειρότερα στην αντίδραση. <br /><br />Αυτό που χρειάζεται ο κόσμος σήμερα είναι την πολιτική ταξική διαπαιδαγώγιση που θα τον οδηγήσει στα αναγκία πολιτικά συμπεράσματα, τουλάχιστον για το σήμερα...Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-31915510981865711252011-09-11T20:50:05.353+03:002011-09-11T20:50:05.353+03:00"Το διακύβευμα της επανάστασης δεν θα είναι ,..."Το διακύβευμα της επανάστασης δεν θα είναι ,όπως δεν ήταν ποτέ, η άρση των ταξικών διαφορών αλλά η ιδιοποίηση του παραγόμενου πλούτου (κεφάλαιο κάθε μορφής). Αυτή η ιδιοποίηση είναι που γεννά τις ταξικές διαφορές."<br /><br />Συμφωνώ, αν είδες παραπάνω λέω για την ανάγκη ο οικονομικός αγώνας να συνδεθεί με τον πολιτικό, γιατί έτσι αναπτύσεται η ταξική συνείδηση. Η άνοδος της ταξικής συνείδησης προφανώς περιλαμβάνει και κάποιους που θέλουν το "πλήρες πακέτο", αλλά η μάζα περιόριζεται στο απλό. Ε για να πετύχουμε το πλήρες πακέτο όμως για όλους χρειάζεται η συνειδητή δράση και των υπολοίπων η άνοδος σε αυτό το επίπεδο, και αυτό γίνεται από τη συνέχεια της ταξικής πάλης και μετά την επανάσταση, αφού υπολοίματα των καταπιεστών μένουν ακόμα, επίσης έχουν μεγάλη εμπειρία και οικονομική δύναμη με διασυνδέσεις και με άλλους καπιταλιστές, ενώ η πιθανή ύπαρξη μικροαστών και εμπορευματικής παραγωγής αναπαράγει παντού τον καπιταλισμό.<br /><br />Δεν υποβαθμίζω καθόλου επίσης το παράδειγμα. Σε μια επανάσταση είναι πολύ χρήσιμο από τους επαναστάτες όπως και να έρθει το πράγμα. όπως είπα ο κόσμος μπορεί να κταλαβαίνει δυο τρία πράγματα αλλά δεν είναι έτοιμος ακόμα για να λειτουργήσει όπως πρέπει σε μια κομμουνιστική κοινωνία (και για να μη παρεξηγηθούμε ούτε και τα μέλη του κομμουνιστικού κόμματος είναι έτοιμα,ο Μαρξ έλεγε στις θέσεις για το Φοϋερμπαχ, ότι και ο παιδαγωγός θα διαπαιδαγωγηθεί και ακριβώς αυτό συμβαίνει στην πορεία προς τον κομμουνισμό, η όλη διαδικασία δημιουργέι τόσο τους επαναστάτες όσο και τον υπόλοιπο λαό)Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-43190755078678594022011-09-11T20:25:12.662+03:002011-09-11T20:25:12.662+03:00"Αν αυτά τα παραδείγματα εξαπλωθούν τότε η άρ..."Αν αυτά τα παραδείγματα εξαπλωθούν τότε η άρχουσα τάξη θα προσπαθήσει να τα καταπνίξει και εδώ ακριβώς ξεπροβάλει η επανάσταση ως αναγκαιότητα και όχι σαν πολιτικός στόχος ενός ΚΚ ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής οργάνωσης."<br /><br />Εν μέρει πολύ σωστή σκέψη! Αλλά κοίτα η άρχουσα τάξη μπορεί από το να τα χτυπήσει ανοιχτά με την κατασταλτική δύναμη της να προσπαθήσει να τα αφομοιώσει. Από τη μία να τα πιέσει οικονομικά δηλαδή να αναγκαστούν αν κλείσουν ή να λειτουργήσουν καπιταλιστικά. Σκέψου ότι ακόμα και τα εργατικά συμβούλια στη Ρωσία προσπάθησε να τα αφομοιώσει το καλοκαίρι του 1917, ενώ η σαπισμένη τους μορφή λειτούργησε μέχρι το 1993. Αντίστοιχα δες πως συμπεριφέρθηκε η άρχουσα τάξη στον Ρόμπερτ Όουεν και στις αποικίες του στην Αμερική. Τέλος δες τι πολιτική ακολούθησε στα σοσιαλιστικά πειράματα του 20ου αίωνα, από τη μία ανοιχτή απειλή αλλά και προσεραιτιμσό και διαφορετική πολιτική απένανστι στη κάθε μία χώρα ξεχωριστά (και εδώ μαπίνουν και πολλά ερωτήματα προσωπικά). <br /><br />Για τα άλλα νομίζω ότι το θέμα είναι το επίπεδο συνείδησης του κόσμου. Και οι μαρξιστές θα θέλαν η επανάσταση να τα λύσει όλα, αλλά όσο περνάν τα χρόναι καταλήγουμε όλο και στο πιο μακρό της διαδικασίας και αυτό λόγο της εμπειρίας. Ο νεαρός Μαρξ πχ περίμενε πολύ γρηγορότερο τον ερχομό του κομμουνισμού, άρχισε να βλέπει πιο μακρά την μεταβατική περίοδο, μετά ο Λένιν με τον αδύναμο κρίκο μετάθεσε σε μαγαλύτερο βάθος τον κομμουνισμό (στην παγκόσμια νίκη των εργατών), και μετά την ήττα καταλαβαίνουμε ακόμα πόσο πιο δύσκολο είναι το εγχείρημα πόσο ρόλο σημαντικό παίζει ο διεθνισμός του κινήματος, ότι ο καπιταλισμός αξιοποιεί τα πάντα και κυριότερα το καβάλημα του καλαμιού που λέει το παρπάνω σχόλιο. <br /><br />Υ.Γ. άντε καλή δουλειά με τη διπλωματική σου...Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-32886657108110842012011-09-11T20:10:52.861+03:002011-09-11T20:10:52.861+03:00Για το πρώτο ποστ, παρότι δεν έχει να κάνει με δικ...Για το πρώτο ποστ, παρότι δεν έχει να κάνει με δικά μου σχόλια...<br /><br />1. Για το καβάλημα του καλαμιού που λες, δεν έχεις άδικο, όπως έγραψα παραπάνω, το να λες είμαι κομμουνιστής και είμαι πρωτοπορία χωρίς να συμβαίνει δεν σημαίνει τίποτα. Το να είσαι σημαίνει να ανοίγεις το δρόμο για τον κομμουνισμό αλλά παράλληλα να είσαι και ένας από τους υπολοίπους, δηλαδή όχι ξεκομμένος από την ταξική σου πραγματικότητα, ένα δύσκολο καθήκον για τον καθένα νομίζω.<br /><br />2. Για την εργατική συνείδηση θα συμφωνήσω μαζί σου 100% και αν έχει έτσι συμφωνώ. Το θέμα είναι ότι κάπως πρέπει να αποχτηθεί αυτή η συνείδηση και ο Μαρξ επεσήμανε, ότι η εραγτική τάξη πρέπει να γίνει από τάξη καθ'ευατή (δηλαδ΄'η που υπάρχει ώς τέτοια) σε τάξη για τον εαυτό της δηλαδή να αποκτήσει συνείδηση του ρόλου της. Προφανώς θα γίνει μέσα από ταξικούς αγώνες, οπότε πάμε πάλι στη γνωστή συζήτηση που άνοιξα παραπάνω.<br /><br />3. Τώρα αυτό για το "εξουσία" κτλ τι είναι; Ποιος έχει εξουσία εδώ και τι καθορίζει αυτό; Αν κάποιος διαφωνεί έντονα υποτιμώντας σας κτλ στην κολλεκτίβα που ανήκεις και του πείτε αν δεν θέλεις να συζητάμε μην έρχεσαι αυτό θα σημαίνει "εξουσία"; <br /><br />τέλος "Ναι ξερω αμα η πραγματικοτητα δε συμφωνει με την θεωρια τοσο το χειροτερο για την πραγματικοτητα." Μπορείς να μου το κάνεις πιο λαινό; Έχει να κάνει πάλι με το θέμα της Αργεντινής;Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-33603060445393741342011-09-11T19:39:59.176+03:002011-09-11T19:39:59.176+03:00Αν αυτά τα παραδείγματα εξαπλωθούν τότε η άρχουσα ...Αν αυτά τα παραδείγματα εξαπλωθούν τότε η άρχουσα τάξη θα προσπαθήσει να τα καταπνίξει και εδώ ακριβώς ξεπροβάλει η επανάσταση ως αναγκαιότητα και όχι σαν πολιτικός στόχος ενός ΚΚ ή οποιασδήποτε άλλης πολιτικής οργάνωσης. Το διακύβευμα της επανάστασης δεν θα είναι ,όπως δεν ήταν ποτέ, η άρση των ταξικών διαφορών αλλά η ιδιοποίηση του παραγόμενου πλούτου (κεφάλαιο κάθε μορφής). Αυτή η ιδιοποίηση είναι που γεννά τις ταξικές διαφορές. <br />Το λάθος επίσης που κάνεις είναι να εξισώνεις την επιβολή δια του παραδείγματος με την επιβολή διαμέσου της Δικτατορίας του Προλεταριάτου. Η ΔτΠ έχει σαν κύριο εκφραστή της το κόμμα , έναν εξουσιαστικό μηχανισμό, με ότι στραβό μπορεί να προκύψει απο αυτόν, ενώ η επιβολή δια του παραδείγματος είναι πηγαία και πάνω απ όλα αναγκαία για την επιβίωση της συντριπτικής πλειοψηφίας του λαού. <br />Από την Μαρξιστική σκοπιά έχουμε μετεπεναστατικά ένα κόμμα σαν φορέα της επανάστασης και φυσικά ένα οργανωμένο τμήμα του προλεταριάτου και από την Αναρχική μια κοινωνία που έχει συνειδητοποιήσει το ρόλο της και έχει καθορίσει τις ανάγκες τις. Έχω την αίσθηση ότι και οι δύο δρόμοι μπορούν να εκφραστούν (άμα δεν απολύετε κόσμο) και να εφαρμοστούν αλλά θα προτιμήσω τον δεύτερο. Στην τελική άμα ο εργαζόμενος λαός δεν συνειδητοποιήσει ότι είναι αναγκαίο να απαλλαγεί από την εκμετάλλευση είναι άξιος της μοίρας του.<br /><br />Υ.Γ Γόνιμη η κουβέντα αλλά έχω και διπλωματική...<br /><br />ΑνώνυμοςAnonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-12662008445551792652011-09-11T19:31:16.785+03:002011-09-11T19:31:16.785+03:00"Δυστυχως, όσο και αν θελουμε να δώσουμε ελευ..."Δυστυχως, όσο και αν θελουμε να δώσουμε ελευθερια απόλυτη στον κόσμο να αποφασίζει αυτός για το μέλλον της κοινωνίας και να βλέπει το ατομικό μέσα απο το συλλογικό, αυτό θέλει προσοχή, διότι οσο και αν δεν μας αρέσει, οι άνθρωποι δεν ειναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο."<br /><br />Το κομμα ειναι ετοιμο για κατι τετοιο και οι ανθρωποι ειναι ανωριμοι(πιθανον το κομμα δεν αποτελειται απο ανθρωπους αλλα απο εξωγηινες οντοτητες ανωτερης πνευματικοτητας).Επιχειρημα που διαψευδεται απο την ιστορια,αλλα δεν τρεχει και τιποτα γιατι το καβαλημα του καλαμιου ειναι προφανες.<br /><br />"Κατ' αρχήν όταν λες "δεν υπάρχει εργατική τάξη στην Ελλάδα" σημαίνει ότι είσαι αδιάβαστος, καθώς δεν ξέρεις τι θα πει εργασία και τι θα πει τάξη (πόσο μάλλον τι θα πει πάλη των τάξεων)."<br /><br />Η εκφραση "αναθεμα και αν υπαρχει εργατικη ταξη",εκφραζει την απογοητευση ως το προς την απουσια της εργατικης συνειδησης απο την εργατικη ταξη και οχι την απουσια της εργατικης ταξης καθεαυτη.Ευχαριστω παντως για τα ευσημα της τεμπελιας που μου χαρισες.Ξερω ειμαι ενας ακομα μικροαστος που δεν εχει ξυπνησει οπως εσυ.<br /><br />"Το ότι μπαίνεις και διαβάζεις ένα κομμουνιστικό σάιτ σημαίνει ότι κάτι σε τραβάει σ' αυτό, αλλά σε σταματάει η αστική και ρεφορμιστική "προπαγάνδα" (με την αρνητική της έννοιας όπως έλεγες). Αν δε σου αρέσουν αυτά που λέμε, από δω παν κι άλλοι, μη τα διαβάζεις καν και χαλάει η ζαχαρένια σου φίλε."<br /><br />ΟΚ.Αριστερος ειναι μονο οποιος ακολουθει το κομμα σα πιστο σκυλι και του αρεσουν αυτα που γραφετε.Μολις απεδειξες με το παραπανω τον αυταρχισμο που διακατεχει πολλα απο τα κομματικα μελη.Ο λογος που σας διαβαζα ηταν γιατι πιστευα πως η βαση του κομματος διεφερε απο την κεφαλη του,αλλα τελικα η πουτανα η εξουσια ειναι πολυ γλυκο πραγμα.Το καταλαβα και δεν προκειται να ξαναενοχλησω.Οπως εγραψε καποιος αλλος ανωνυμος παραπανω ,καλο θα ηταν να αποδεχτειτε πως η ιστορια σας εχει ξεπερασει και η κοινωνια θα τα καταφερει και χωρις εσας.<br />ΥΓ.Ναι ξερω αμα η πραγματικοτητα δε συμφωνει με την θεωρια τοσο το χειροτερο για την πραγματικοτητα.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-83194843941228078202011-09-11T18:54:02.699+03:002011-09-11T18:54:02.699+03:00Μάλλον θα δημοσιευθούν τα σχόλια μου και των παιδι...Μάλλον θα δημοσιευθούν τα σχόλια μου και των παιδιών σε ξεχωριστή μπροσούρα-δηλ. ποστ γιατί πιστεύω ότι έχει πολύ ενδιαφέρον η συζήτηση και κανείς δεν έχει το θάρρος να διαβάσει τα 86 σχόλια...Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-21799287302358058822011-09-11T18:43:02.903+03:002011-09-11T18:43:02.903+03:00Ανοιξαμε πολλά μέτωπα:)
Αφορμη ψάχναμε μου φαινετ...Ανοιξαμε πολλά μέτωπα:)<br /><br />Αφορμη ψάχναμε μου φαινεταιPoehttps://www.blogger.com/profile/13186035082026276667noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-1403632911975025522011-09-11T18:34:47.698+03:002011-09-11T18:34:47.698+03:00Πόε-το τελευταίο ποστ είναι πολύ πολύ καλό, με βρί...Πόε-το τελευταίο ποστ είναι πολύ πολύ καλό, με βρίσκει σύμφωνο 100%Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-4412413093640290062011-09-11T18:20:55.951+03:002011-09-11T18:20:55.951+03:00Εντάξει η κάθε συλλογικότητα θέλει να επιβάλει την...Εντάξει η κάθε συλλογικότητα θέλει να επιβάλει την άποψη της, γιατί όχι και το ΚΚΕ. Και εσύ μια λογική εκπροσωπείς που θα ήθελες να την επιβάλεις, έτσι δεν είναι; Φυσικά εδώ έχεις ένα δίκιο σχετικά με τη σχέση Κόμματος, δηλαδή πρωτοπορίας και τάξης, αν αυτή διαταραχτεί ή δεν υπάρχει πάπαλα. Δυστυχώς έτσι είναι, και αυτή η σχέση πρέπει αν υπάρχει τόσο στο έδαφος του καπιταλισμού όσο ακόμα περισσότερο στον κομμουνισμό. Για το κόμμα , οι αναρχικοί δεν δέχονται ότι υπάρχει μια επαναστατική πρωτοπορία; Που τη συγκροτούν αυτοί βέβαια και με τη δύναμη του παραδείγματος συνήθως όπως λένε θα τραβήξει και τον υπόλοιπο κόσμο να ξεσηκωθεί. Η διαφορά μας είναι αυτό που είπα σε άλλο σχόλιο σχετικά με την πίστη στον παρόν άνθρωπο, ότι είναι έτοιμος για τον κομμουνισμό (για τους αναρχικούς αρκεί η άρση των εξουσιαστικών σχέσεων που εκπροσωπεί το κράτος για να λειτουργήσει πλήρως ο άνθρωπος όπως αυτός φυσικά μπορεί, η έννοια της αλληλεγγύης που είναι έμφυτη στη φύση κατά τον Κροπότνικ). <br /><br />Φυσικά και η επανάσταση δεν είναι υποχρεωτική όπως πολύ καλά τα λες. Βέβαια κάποιες συνθήκες μπορεί να την επιταχύνουν, χρειάζεται όμως η δράση των επαναστατών για να κατευθύνει τον κόσμο προς τον κομμουνισμό και όχι το πιάσιμο της ουράς του αυθόρμητου που κάνουν οι ρεφορμιστές και οι αναρχικοί και μπορεί να καταλήξει ακόμα και στον φασισμό όπως έδειξαν τα παραδείγματα του μεσοπολέμου (οι φασίστες παρουσίαζαν ένα μικροαστικό σοσιαλιστικό πρόγραμμα με έντονα εθνικιστικά χαρακτηριστικά που ήταν έντονα στις τότε μικροαστικές μάζες της Ευρώπης). «Το νέο θα επικρατήσει γιατί θα είναι βιοσιμότερο όχι γιατί θα το επιβάλλει το κόμμα.» Αυτή η φράση είναι το απόγειου του ρεφορμισμού, πολύ απλά γιατί δέχεσαι μόνο τις αντικειμενικές συνθήκες και όχι τη συνειδητή πολιτική δράση που μπορεί να οδηγήσει προς τα εκεί, αλλά υπάρχει και μια αλήθεια εδώ ότι όντως ο κομμουνισμός είναι ανώτερος από τον καπιταλισμό αυτό που δεν θέλεις να δεχτείς είναι ότι υπάρχει αυτή η μεταβατική βαθμίδα που εκεί συνυπάρχει το σπέρμα που μπορεί να βγάλει τον καπιταλισμό και το νέο που γεννά τον κομμουνισμό και ότι αυτό είναι μια συνεχή κίνηση. Το πρόβλημα είναι ότι το σύστημα αναπαράγει την αλλοτρίωση και από αυτή την αλλοτρίωση δεν μπορούν να φύγουν και πολλοί, αρχικά λίγοι διανοούμενοι που λόγω της απλοποίησης της μορφής εκμετάλλευσης στον καπιταλισμό μπορούν να δουν πιο μπροστά και αναφέρομαι στους Ουτοπικούς πρώτα και μετά στο μαρξισμό και τα άλλα σοσιαλιστικά παρακλάδια. Οι Μαρξιστές είναι και αυτοί που δώσαν τεράστια σημασία να προσανατολίσουν τους εργάτες στην άρση της αλλοτρίωσης-εκμετάλλευσης οι οποίοι εργάτες περιοριζόταν σε απλά οικονομικούς αγώνες, ενάντια στους καπιταλιστές, αυτοί οι εργάτες που πειστήκαν και αγωνίζονται σε αυτό το σκοπό αποτελούν την πρωτοπορία για εμάς, το Κόμμα που παλεύει για την άρση της εκμετάλλευσης. Οι αναρχικοί και στην καλύτερη εκδοχή τους ακόμα τον αναρχοσυνδικαλισμό δεν αναγνώρισαν τη σημασία του καθαρά πολιτικού αγώνα σε σύνδεση με τον οικονομικό και στην αυτόνομη δράση της αποφασισμένης μειοψηφίας (παρότι πιστεύω ότι οι αναρχοσυνδικαλιστές για να μη τους αδικώ ήταν μια ανάσα από το να το πράξουν και πάρα πολλοί πέρασαν αργότερα στο κομμουνιστικό κίνημα τόσο στις ΗΠΑ, όσο και στην Ισπανία που το ΚΚ αποτελούνταν κυρίως από πρώην αναρχικούς). Όχι τυχαία στο ίδιο επίπεδο έμεναν πάντα και οι ρεφορμιστές για τους λόγους που εξηγήσαμε παραπάνω. Εξηγεί ή όχι αυτό τα επικοινωνούντα δοχεία μεταξύ όλων αυτών των χώρων;Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-32361248297498101482011-09-11T18:20:34.988+03:002011-09-11T18:20:34.988+03:00Όσο για τον τελευταίο ανώνυμο… ότι λες στην πρώτη ...Όσο για τον τελευταίο ανώνυμο… ότι λες στην πρώτη παράγραφο συμφωνώ μέχρι κεραίας, όντως έτσι είναι. Καταλαβαίνω επίσης ότι η λογική σου είναι η δύναμη του παραδείγματος που έλεγε και ο Μαλατέστα. Να δουν οι εργάτες ότι μπορούν χωρίς αφεντικά και να προχωρήσουν. Εδώ όμως έχουμε διαφωνία, σε τι; Ότι παρότι υπάρχουν προϋποθέσεις για τον κομμουνισμό στο έδαφος του καπιταλισμού αυτός δεν μπορεί να εφαρμοστεί εντός του καπιταλισμού, εξήγησα σε πολλά σχόλια παραπάνω πως μπορεί να γίνει εφαρμογή του. Ενώ είπα ακόμα ότι άλλο αστική επανάσταση και ότι άλλες επαναστάσεις έγιναν στο έδαφος της ταξικής κοινωνίας και άλλο άρση των ταξικών διαφορών. Αυτό κάνει τόσο δύσκολο το σκοπό μας. Έχεις δίκιο ότι έτσι έγινε με τους αστούς αλλά αν ακολουθήσουμε τη σκέψη σου στη λογική της συνέπεια θα δούμε ότι καταλήγει στο ότι αν καταφέρουμε σιγά σιγά να δουλέψουν τέτοια παραδείγματα στον καπιταλισμό μπορούμε αφού πετύχουμε αυτή την πρόοδο να πούμε άντε γεια αφεντικά. Να θυμίσω ότι οι της δεύτερης διεθνούς και ειδικά οι ρεβιζιονιστές του Μπερνστάϊν λέγανε ότι αγώνας να έχουμε κατακτήσεις να καταλαβαίνουν οι εργάτες ότι ζούμε καλύτερα και μια μέρα άντε γεια αφεντικά, δηλαδή εδώ ακριβώς υπάρχει αυτή η σύγκλιση της αναρχίας και του ρεφορμισμού, που υπήρχε και από παλιότερα βέβαια και ρίζα έχει τα πειράματα των ουτοπικών.Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-85820036304754460382011-09-11T17:56:09.954+03:002011-09-11T17:56:09.954+03:00Τωρα για την εμπιστοσύνη στον κόσμο που λες.
Γεν...Τωρα για την εμπιστοσύνη στον κόσμο που λες. <br /><br />Γενικα οι κομμουνιστες έχουμε εμπιστοσύνη στον άνρθωπο ή πιο σωστά στην ανθρωπότητα, πιστεύουμε οτι τα ανθρώπινα υποκείμενα γίνονται ο τροχός για να εξελίσσεται οι κοινωνία, και οτι αυτή εξελίσσεται συνολικά προς τα μπρος όσο περνάει ο χρόνος.<br /><br />Αλλά, αυτό δεν σημαίνει ότι οι άνθρωοι είναι ώριμοι αυτομάτως, να περάσουν απο το ενα πολιτικοκοινωνικοοικονομικο σύστημα στο άλλο. Και αυτό το βλέπουμε στην καθημερινή μας συναναστροφοί, πόσοι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν τα πραγματικά αίτια της κρίσης, πόσοι νομιζουν οτι για ολα φταίνει οι μασωνοι η οι εβραιοι ή οι μετανάστες ή οι τρακοσιοι. Ποσοι επισης δεν καταλαβαίνουν ότι δεν πρόκειται να τους σώσει κανένας πολιτικός,και πόσα χρόνια τωρα βρίσκονται παγιδευμένοι ψηφοθηρικά, περιμένοντας ενα ρουσφέτι, που τις περισσότερες φορές δεν έρχεται, και μετά λενε "δεν τους ξαναψηφίζω".<br /><br />Δυστυχως οι άνθρωποι έχουν κληρονομήσει απο το σύστημα αυτό, πολλές κακές συνήθειες, εδω να πουμε υπάρχουν στην ελληνική κοινωνία ακόμη κατάλοιπα και κουσούρια απο το 1800 και πιο πριν, που για την χώρα μας αυτή η εποχή ήταν κανονικός μεσαίωνας.<br /><br />Δυστυχως, όσο και αν θελουμε να δώσουμε ελευθερια απόλυτη στον κόσμο να αποφασίζει αυτός για το μέλλον της κοινωνίας και να βλέπει το ατομικό μέσα απο το συλλογικό, αυτό θέλει προσοχή, διότι οσο και αν δεν μας αρέσει, οι άνθρωποι δεν ειναι έτοιμοι για κάτι τέτοιο.<br /><br />Και το αποδυκνείουν και οι ίδιοι καθημερινά, δείχνοντας ότι δεν θέλουν να συμμετέχουν στα κοινά, δεν θέλουν ευθύνες, δεν θέλουν να παίρνουν αποφάσεις, δεν θέλουν να είναι πολίτες αλλά υπήκοοι. <br /><br />Ε αυτό πρέπει να αλλάξει, αλλά μαζί πρέπει να αλλάξει και ο τρόπος σκέψης τους, να αρχίζουν να λειτουργούν υπερ του συλλογικού, κάτι που ο καπιταλισμός τους ξέμαθε να το κάνουν, να αποκτήσουν κρίση, να μην παραδίδονται στο τίποτα και να αισθάνονται δεσμευμένοι απέναντι στην κοινωνία, να καταλα΄βουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις τους.<br /><br />Ολα τα παραπάνω, δεν είχαν καν επιτευχθει στην Σ.Ε κατα τη γνώμη μου, διότι όσο καλή και αν ήταν η εκπαίδευση, δεν κατάφερε να δημιουργεί συνειδητοποιημένους πολίτες, και αυτο το βλέπω απο προσωπική μου επαφή με άτομα απο τις πρωην σοσιαλιστικές χώρες. <br /><br />Και το πιο δύσκολο είναι αυτό, να καταφέρεις να ξεπεράσει η ανθρωπότητα την προηγούμενη της φύση, ώστε να ωριμάσει.<br /><br />Ισως μάλλιστα οι άνθρωποι φτάσουν ενα επίπεδο ιριμωτητας και πριν την επανασταση, αν υποθέσουμε ότι αυτή θα γίνει απο μια μερίδα συνειδητοποιημένη της εργατικής τάξης, όμως αυτή η μερίδα θα έχει δύσκολο έργο για το μετα.<br /><br />Πρέπει να το έχουμε στο νου μας αυτό(όπως και πολλά άλλα που όλα μαζί μοιάζουν βουνό, αλλα για αυτο υπάρχει ο καταμερισμός), στην περίπτωση που ζήσουμε τις μεγάλες αλλαγές, να είναι αυτή η φορά η καθοριστική.Poehttps://www.blogger.com/profile/13186035082026276667noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-9317395049581354332011-09-11T17:32:54.902+03:002011-09-11T17:32:54.902+03:00Πόε έχεις δίκιο απλά λέω ότι και τα ατομικά συμφέρ...Πόε έχεις δίκιο απλά λέω ότι και τα ατομικά συμφέροντα κτλ συντηρούνται από την επίδραση του παλιού πάνω στο νέο... Εδώ για αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένω υπάρχει μία λύση, σημαντική ανάπτυξη της κριτικής και αυτοκριτικής, όσο και του πλατιού εργατικού-λαϊκού ελέγχου, στους αντιπροσώπους του και την ανακλητότητα τους, να είναι δηλαδή απλοί εκπρόσωποι που εκφράζουν βέβαια και τη γνώμη τους (για αυτό εκλέγονται ως ικανότεροι), αλλά να εκφράζουν και τους εκλογείς. Προφανώς ακόμα πιο αυστηρά πρέπει να τηρούνται αυτά στο κόμμα στον υψηλότερο βαθμό. Δυστηχώς υπάρχει πάντα αυτός ο κίνδυνος, μέχρι να μην χρειαζόμαστε τα εργαλεία αυτά πια...Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-33150051106793273442011-09-11T17:28:13.300+03:002011-09-11T17:28:13.300+03:00Όσο για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε με όλα του τα ...Όσο για το σοσιαλισμό που γνωρίσαμε με όλα του τα στραβά; Πρέπει να τον μηδενίζουμε; Πιστεύω πως όχι ακριβώς επειδή έδειξε κάποια πράγματα-ότι εργάτες μπορούν χωρίς αφεντικά, ότι μπορούν οι εργάτες να κατακτήσουν τις επιστήμες και τον πολιτισμό σε πραγματικά ευρεία βάση που πουθενά στον καπιταλιστικό κόσμο δεν έγινε δυνατό κ.α. Παλιά πριν από τον Οκτώβρη, λέγανε, αυτά που λένε οι σοσιαλδημοκράτες, (τότε) δεν γίνονται, μετά το 91 το πράγμα άλλαξε στο δεν γίνεται και απόδειξη είναι απέτυχε. Επίσης κατά τη διάρκεια των 72 χρόνων, ενώ είπαμε για τις δυσκολίες κτλ, περνούσαν την εικόνα κομμουνισμός= παράδεισος και αυτό μόνο με παράδεισο δεν μοιάζει, μια σωστή άποψη αλλά αυτοί που το πιστεύανε αυτό πέταξαν όλη την διαλεκτική σκέψη του Μαρξ στα σκουπίδια, με αποτέλεσμα να απογοητεύονται και να ψάχνουν απαντήσεις στην αστική σκέψη ή σε ιδεαλιστικές θεωρίες που έφτιαχναν ιδανικά με το μυαλό τους παρότι εμείς λέμε ότι στην πράξη κατακτά ο άνθρωπος τη γνώση αλλά και εκεί δοκιμάζεται η θεωρία. Εμείς πρέπει να κρατάμε αυτή τη στάση;Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-81852064139552323232011-09-11T17:27:58.445+03:002011-09-11T17:27:58.445+03:00Αρπαγμένοι από αυτές τις εξελίξεις οι οπορτουνιστέ...Αρπαγμένοι από αυτές τις εξελίξεις οι οπορτουνιστές ψάχνουν να βρουν το νέο επαναστατικό υποκείμενο που αφού η εργατική τάξη μας τέλειωσε πρέπει να είναι κάπου αλλού. Όλα αυτά ενώ στις χώρες της δυτικής Ευρώπης αναπτύχθηκε σε μεγάλο βαθμό η εργατική αριστοκρατία και οι μικροαστικές λογικές που μαζί με αυτά αναβιώσανε και την αναρχία σαν ιδεολογία. Οι άνθρωποι αυτοί πια δεν παλεύανε για συνολική ανατροπή αλλά για μια βελτίωση του συστήματος ή τη φυγή στην αυτοδιαχείριση που και αυτή προτάθηκε σαν λύση αντί της επανάστασης, με μικρές νησίδες κομμουνισμού εντός της καπιταλιστικής θάλασσας. Όπως βλέπουμε η αντίληψη αυτή είναι ακόμα ζωντανή και αποδείχθηκε αυτό ακόμα περισσότερο στο χειρισμό των αγανακτισμένων, που για κάποιους έγιναν το νέο επαναστατικό υποκείμενο. Αντιθέτως γιατί από τα κάτω είναι αναγκαία η ανασύνταξη του εργατικού κινήματος (που δεν θα ασχοληθούμε με τους λόγους που κατάντησε έτσι εδώ); Απλά γιατί καθαρά ταξική εργατικοί αγώνες συνδεμένοι με την ανατροπή του συστήματος μπορούν να προχωρήσουν τη συνείδηση των εργατών. Είναι δύσκολο; Πάρα πολύ, αλλά νομίζω ότι οι επαναστάτες μέσα σε χειρότερες δυσκολίες ακόμα έμαθαν να παλεύουν και όχι να παραιτούνται, γνωρίζοντας ότι κάνουν αυτό που μπορεί να φέρει το σκοπό τους και η παραίτηση αντιθέτως ήταν στοιχείο του οπορτουνισμού, όπως είπα και πριν για την ΕΣΣΔ. Υπάρχουν και άλλες δυσκολίες; Ναι, πχ οι ελαστικές σχέσεις εργασίας και οι βραχύχρονες συμβάσεις δεν αφήνουν να δουλέψει καλά ένα συνδικάτο, ένας εργαζόμενος αλλάζει συνεχώς δουλειά. Μια λύση είναι τα κλαδικά συνδικάτα που προτείνει το ΠΑΜΕ (πχ μπορεί κάποιος να απολυθεί από ένα εμπορικό κατάστημα αλλά βρίσκοντας δουλειά σε άλλο δεν χάνεται από το συνδικάτο-όπως θα συνέβαινε αν ήταν σε συνδικάτο του καταστήματος), που επίσης σπάνε και τις ρεφορμιστικές λογικές που βάζουν ορισμένοι καλύτερα αμειβόμενοι εργαζόμενοι, μόνιμοι έναντι συμβασιούχους κτλ, αυτό λύνει όλα τα προβλήματα; Όχι υπάρχει κόσμος στις γειτονιές που δεν έχει σχέση με συλλογικές διαδικασίες και τέτοιο κόσμο πρέπει να τον προσεγγίσουμε, εδώ καλές είναι και οι συνελεύσεις γειτονιάς, αν και είναι ακόμα δυσκολότερο να σπάσεις εδώ εγωιστικούς κλειστούς, ατομίστικους τρόπους ζωής που το σύστημα πλασάρει. Πάντως αυτοί οι φορείς από τα κάτω μπορούν να αναπτύξουν σε ένα βαθμό στάσεις προς τη ζωή, όπως ταξική αλληλεγγύη, συναδελφικότητα, αγάπη προς το συνάνθρωπο και μίσος για τους καταπιεστές. Πάντα όμως πρέπει αν συνδέονται με τη λογική της ανατροπής, είναι απαραίτητος όρος για να μην εκφυλιστούν όπως το ΤΕΡΑΣΤΙΟ εργατικό κίνημα στις ΗΠΑ ή στην Αγγλία και καταλήξουν σε ρεφορμιστικές μικροαστικές λογικές.Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-1315467153478389462011-09-11T17:27:36.087+03:002011-09-11T17:27:36.087+03:00Τώρα για την εργατική τάξη, αυτή η συζήτηση έχει α...Τώρα για την εργατική τάξη, αυτή η συζήτηση έχει ανοίξει από τη δεκαετία του ’60, αν υπάρχει δηλαδή τάξη ή όχι. Οι αστοί κοινωνιολόγοι, υποθέσανε την μεταβιομηχανική κοινωνία, που και καλά δεν υπάρχουν πια οι παλιές ταξικές διαφορές, άρα και δεν υπάρχει εργατική τάξη με την παλιά έννοια. Αυτό το στήριζαν στην αλλαγή στην τεχνική που έδιωχνε τα πολλά εργατικά χέρια από τη βιομηχανία που είχαν ταυτίσει με την εργατική τάξη και η μεγάλη ανάπτυξη των υπηρεσιών. Όμως στην πραγματικότητα παρότι ήταν αληθινές αυτές οι εξελίξεις, αυτό δεν σήμανε το τέλος της εργατικής τάξης παρά την αύξηση του εφεδρικού στρατού των ανέργων, που σήμερα επιχειρείται να λυθούν οι πιθανές αρνητικές επιπτώσεις με τις νέες εργασιακές σχέσεις, αλλά και την όντως γενίκευση, τουλάχιστον στις ανεπτυγμένες χώρες του τομέα των υπηρεσιών, που περιλαμβάνει όμως και μερικούς βιομηχανικούς κλάδους που κακώς τους μετράν για υπηρεσίες οι αστοί, όπως η ενέργεια ή οι τηλεπικοινωνίες. Αλλά και οι εργαζόμενοι στο εμπόριο και στις υπηρεσίες είναι μέρος της εργατικής τάξης, ακριβώς επειδή ούτε διευθυντική θέση στην παραγωγή έχουν και είναι μισθωτοί. Υπάρχει βέβαια το θέμα της παραγωγικής και μη εργασίας, αλλά προφανώς η υπεραξία που παράγεται σημαίνει και μόνο την ύπαρξη εργατικής τάξης, αφού χωρίς αυτήν δεν θα υπήρχε και ο καπιταλισμός. Εδώ πιστεύω ότι η κρίση του συστήματος παρά το τεράστιο βάσανο που προκαλεί στους λαούς όλου του κόσμου μας αποδεικνύει όμως και την κενότητα αυτών των επιχειρημάτων που έχουν σε μεγάλο βαθμό ξεφτιλιστεί και δεν ακούγονται πια (έχουν πεταχτεί με άλλα πρόσφατα σκουπίδια του τύπου «τέλος της ιστορίας», «πόλεμος πολιτισμών» κτλ).Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-8189273476353588732011-09-11T17:27:02.689+03:002011-09-11T17:27:02.689+03:00Για το δεύτερο θέμα και την αντίληψη της επερχόμεν...Για το δεύτερο θέμα και την αντίληψη της επερχόμενης επανάστασης τώρα, για το Κόμμα και γιατί δεν πρέπει να διαλυθεί σε απάντησα παραπάνω. Επίσης νομίζω ότι τα εργατικά συμβούλια πρέπει να ενδυναμώσουν και αν ασκούν πραγματικό έλεγχο και στην πρωτοπορία, να απαιτούν να μάθουν γιατί αυτό και γιατί το άλλο, να ανυψώνονται σταδιακά, στη συνείδηση και στη νοοτροπία. Εδώ έγκειται και μια σοβαρή μας διαφωνία με τους αναρχικούς, στο ότι αυτοί έχουν τεράστια εμπιστοσύνη στο σύγχρονο άνθρωπο, ενώ εμείς όχι. Από εδώ πηγάζει και η αντιπαράθεση σχετικά με το αυθόρμητο και το συνειδητό, την ύπαρξη του κόμματος κτλ Αλλά η ως τώρα εμπειρία δείχνει ότι οι αυθόρμητες μάζες αν δεν προχωρήσουν στο συνειδητό γυρνάν στην αντίδραση και αυτό επειδή υπάρχουν κατά βάση δύο ιδεολογίες στην κοινωνία και στο κίνημα. Και όταν ακολουθείς στο κίνημα την αστική αντίληψη (δηλαδή τις μικροαστικές λογικές) και όχι την κομμουνιστική συμβιβάζεσαι. Φυσικά όπως έδειξε η ιστορία και η κομμουνιστική ιδεολογία δεν ταυτίζεται απαραίτητα με την ύπαρξη κομμουνιστών κατ’ όνομα.Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-46849942900246926532011-09-11T16:52:01.907+03:002011-09-11T16:52:01.907+03:00Για την τελευταία σου πρόταση μπουκ, παίρνει πολύ ...Για την τελευταία σου πρόταση μπουκ, παίρνει πολύ συζήτηση κατα πόσο ήταν η ηθική/συνήθεια/υπόλειμμα και όχι τα συμφέροντα, και κατά πόσο είναι εύκολο ο λαός να ελέγξει την κρατική κεντρικη εξουσία ή το κόμμα, όταν βλέπει ότι κάτι δεν πάει καλά; Ή κάτα πόσο το κόμμα ενσωματώνει μηχανισμους ασφαλείας ώστε να μην γίνουν όχι λάθη, αλλά σκοπιμότητες.<br /><br />Με λίγα λογια, ποιος μπορεί να μας φυλλάξει απο τους φύλακες κατα την οικοδόμηση, γιατί, στο εσωτερικό τουλάχιστον, εκεί είναι το στοίχημα. Δηλαδή ναι με λειτουργούμε με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό, αλλα ξέρουμε πολύ καλά ότι συχνα γίνεται να είναι περισσότερο συγκεντρωτισμός, παρά δημοκρατικός.<br /><br />Να δες πχ την περίοδο της διάσπασης στο κόμμα το δικό μας, που δεν κράτησε μεν πολύ ο διασυρμός και η διάβρωση απο τα μέσα, αλλα που σίγουρα, ακόμα και αν το κόμμα κατάφερε να μην διαλυθεί, δεν κατάφερε να βγει αλώβητο.Poehttps://www.blogger.com/profile/13186035082026276667noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-58009075034062440642011-09-11T16:32:17.080+03:002011-09-11T16:32:17.080+03:00. Όταν δηλαδή το ατομικό συμφέρον θα ταυτίζεται με.... Όταν δηλαδή το ατομικό συμφέρον θα ταυτίζεται με το κοινωνικό συμφέρον τότε δεν θα είναι αναγκαίο η ύπαρξη κράτους Κόμματος κτλ, δηλαδή θα έχουμε φτάσει στην ανεπτυγμένη μορφή του κομμουνισμού. Φυσικά αυτή η διαδικασία σε μια χώρα μπορεί να προχωρήσει τόσο πιο γρήγορα όσο λιγότερες είναι οι πιο καθυστερημένες σχέσεις, αλλά η επανάσταση γίνεται σε χώρες που έχουν αρκετές τέτοιες καθυστερημένες σχέσεις (εννοώ μπόλικους μικροαστούς, μικρούς αγρότες κτλ), τους λόγους τους εξήγησα αλλού, όπως αυτό το θέμα κάνει πιο μεγάλο ή πιο μικρό το χρόνο που μπορείς να κρατηθείς μέχρι να επικρατήσει παγκόσμια ο κομμουνισμός (απορρίπτοντας και τη θέση του Στάλιν περί κομμουνισμό με κράτος!!!), σε κάποιο σημείο οι αναγκαίες εσωτερικές αλλαγές πρέπει αν συμβαδίσουν και σε παγκόσμια βάση, απλά η καθυστερημένη χώρα έχει γενικά πιο πολύ χρόνο, αλλά και μικρότερη βαρύτητα. Πχ οικοδόμηση του κομμουνισμού στις ΗΠΑ, θα ήθελε εξαιρετικά λίγο χρόνο αλλά και η βαρύτητα των ΗΠΑ, θα ήταν τέτοια που θα επέκτεινε γρηγορότερα την επανάσταση, άσχετα που είναι δύσκολο προς το παρόν κάτι τέτοιο όσο διατηρεί αυτή τη θέση στο καπιταλιστικό σύστημα που της επιτρέπει να εκμεταλλεύεται πολλές χώρες και να «μπουκώνει με χρήμα» τους εργάτες καλλιεργώντας στην καλύτερη ρεφορμιστικές λογικές (βλ. πχ αμερικάνικο όνειρο στις διαδηλώσεις του Ουισκόνσιν πέρσι). Τώρα γι α τα σοβιέτ δεν νομίζω να εκφυλίστηκαν και τόσο γρήγορα, αλλά όντως κάποια φάση είχαν εκφυλιστεί, και ευθύνη για αυτό δεν είχε μόνο ο λαός, αλλά συγκεκριμένες αποφάσεις όσο και η στάση στελεχών, τα οποία δεν λειτουργούσαν καθόλου με κομμουνιστική ηθική ακριβώς επειδή επηρεαζόταν από το παλιό εποικοδόμημα ή το αναγεννώμενο εμπορευματικό αργότεραGiorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-67159132777387822622011-09-11T16:31:55.479+03:002011-09-11T16:31:55.479+03:00Όπως εξήγησα σε προηγούμενα ποστς κράτος υπάρχει σ...Όπως εξήγησα σε προηγούμενα ποστς κράτος υπάρχει στην ανώριμη πρώτη βαθμίδα και εξήγησα και γιατί. Το κράτος τι είναι; Ουσία του είναι ακριβώς η εξουσιαστική σχέση μιας τάξης πάνω σε άλλη, παρότι σαν μηχανισμός υψώθηκε πρώτα πάνω από την κοινωνία προκειμένου να αντιμετωπίζει τα αντιτιθέμενα συμφέροντα της ταξικής κοινωνίας, πάντα βέβαια κατέληγε να είναι το όργανο της άρχουσας τάξης. Μορφές ύπαρξης του κράτους τι είναι; Οι δυνάμεις καταστολής (στρατός κύρια και αστυνομία), η γραφειοκρατία και λοιποί ιδεολογικοί μηχανισμοί. Όπως βλέπουμε λοιπόν η γραφειοκρατία είναι αποτέλεσμα ύπαρξης του κράτους. Στον Μαρξ γενικά βλέπουμε μια σκέψη που περιστρέφεται γύρω από τη σχέση του ατομικού και του συλλογικού, και διαβλέπει ότι στον κομμουνισμό θα έχουμε ξανά σύμφυση αυτών των δύο, πιστεύει ότι στην πρωτόγονη κοινωνία πάλι αυτά ήταν αξεχώριστα περισσότερο όμως ανεπτυγμένο το συλλογικό και λίγο αναπτυγμένο το ατομικό μέσα του χαρακτηριστικά αυτό συνέβαινε και στα πλήστα κομμουνιστικά παραδείγματα της ιστορίας που βασιζόταν σε αυτό το πρότυπο και όχι σε αυτά που άρχισαν να διαμορφώνονται πολύ αργότερα στο έδαφος του καπιταλισμού. Στον κομμουνισμό των ημερών μας προφανώς πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η πλατιά έκφραση της προσωπικότητας, η οποία όμως αναδεικνύεται μέσα από την κοινωνία, όσο και αυτή σαν προσωπικότητα βοηθά την κοινωνία. Όσο αυτά δεν γίνονται αντιληπτά και το εγωιστικό συμφέρον είναι πάνω από το κοινωνικό δυστυχώς υπάρχουν εντάσεις. Ποια είναι η βάση αυτών των εντάσεων; Από τη μία «η δύναμη της συνήθειας» ,οι μαρξιστές πιστεύουμε ότι υπάρχει η σχέση της βάσης και του εποικοδομήματος, όπου βάση οι παραγωγικές σχέσεις και εποικοδόμημα οι διάφορες πολιτισμικές, ιδεολογικές κτλ αντιλήψεις μιας κοινωνίας, το εποικοδόμημα έχει μια σχετική ανεξαρτησία σε σχέση με τη βάση παρότι καθορίζετε αποφασιστικά από αυτή και την καθορίζει σε κάποια βαθμό. Γενικά το εποικοδόμημα λόγω αυτής της σχετικής του ανεξαρτησίας και της σχετικά αυτόνομης του πορείας (περιπλεκόμενο και με στοιχεία του), συνήθως δεν προπορεύεται αλλά υπολείπεται της βάσης. Από την άλλη όπως είπαμε παραπάνω ο σοσιαλισμός είναι μια μεταβατική κατάσταση που εμπεριέχει σε ένα βαθμό και σχέσεις παραγωγής του παρελθόντος οι οποίες, αναπαράγουν και το αντίστοιχο εποικοδόμημα. Τέτοιες είναι οι εμπορευματικές σχέσεις, όσο αυτές δεν περιορίζονται αλλά επεκτείνονται αναπαράγουν και πιο καθυστερημένες αντιλήψεις. Ακριβώς για αυτό το λόγο είναι ακόμα αναγκαία η ύπαρξη Κόμματος, δηλαδή πρωτοπορίας, επειδή μπορεί να φτάσαμε στο σοσιαλισμό αλλά όχι στο τέρμα του δρόμου, παρά μόνο στο άνοιγμα τουGiorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-10014337981819513242011-09-11T16:30:54.373+03:002011-09-11T16:30:54.373+03:00Όπως είπα πιστεύω, ότι η συγκεκριμένη συζήτηση είν...Όπως είπα πιστεύω, ότι η συγκεκριμένη συζήτηση είναι από τις καλύτερες που έχουν γίνει στο γλόμπιγκ και αυτό επειδή μπαίνουν σε κόντρα δύο λογικές, και μάλιστα με τη δική σου να είναι και η πιο ευρέως αναπαραγόμενη ειδικά μετά το 1991, όταν τελικά ο σοσιαλισμός του 20ου αιώνα ηττήθηκε και άρχισε η συζήτηση για τα αίτια της ήττας, αλλά και η συζήτηση για το τι μέλει γεννέσθαι για το επαναστατικό κίνημα. Ακριβώς στα δύο αυτά ζητήματα βλέπω να επικεντρώνεται και το τελευταίο σχόλιο σου, και έτσι σε αυτά τα δύο ερωτήματα στα οποία πιστεύω ότι σε ένα βαθμό εκφράζεις λογικές απορίες και απόψεις,( ειδικά αν βλέπεις τα πράγμα σχετικά πιο επιφανειακά από την ουσία τους), θα προσπαθήσω να απαντήσω.<br />1. Λοιπόν για το θέμα της ΕΣΣΔ, εδώ πρέπει να ξεκαθαρίσουμε κάποια πράγματα. Πρώτο ότι ο σοσιαλισμός είναι ανώριμος κομμουνισμός, δηλαδή η ύπαρξη του είναι μια συνεχή ανάπτυξη προς την ανώτερη μορφή, που όμως επειδή ακριβώς είναι μια μεταβατική μορφή, δύναται λόγω των στοιχείων του παρελθόντος που διαθέτει να γυρίσει προς τα πίσω, χωρίς εδώ να λαμβάνουμε υπόψη τυχαία γεγονότα. Δεύτερο η ιστορία της ΕΣΣΔ, δεν είναι μια ενιαία διαδικασία, ακριβώς επειδή υπήρχε αυτή η διαπάλη και σταδιακά και ενώ έχουν ηττηθεί διάφορες λανθασμένες αντιλήψεις όπως του Μπουχάριν για παράδειγμα που επέμενε στη διατήρηση των ατομικών παραγωγών στη γεωργία, τελικά η άποψη που φοβήθηκε μπροστά στις δυσκολίες που φάνταζαν πολύ μεγαλύτερες από κάθε προηγούμενη φαντασία σε εσωτερικό και εξωτερικό επίπεδο επικράτησε, γίναν υποχωρήσεις σε λογικές ενδυνάμωσης ξανά εμπορευματικών λογικών (εδώ ας έχουμε καθαρό ο καπιταλισμός γεννιέται από την εμπορευματική παραγωγή δεν είναι το ίδιο με αυτή αλλά εμπεριέχει την νέα κοινωνική σχέση δηλαδή την γενίκευση της μισθωτής εργασίας-δηλαδή τη γενίκευση της ύπαρξης της εργατική δύναμη ως εμπόρευμα).Giorgos bookhunterhttps://www.blogger.com/profile/01610135079420132270noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-60311458998814419252011-09-11T16:19:29.917+03:002011-09-11T16:19:29.917+03:00Ολοι οι ανώνυμοι μου μοιαζετε το ίδιο:)
Δεν ειμαι...Ολοι οι ανώνυμοι μου μοιαζετε το ίδιο:)<br /><br />Δεν ειμαι εγω ρατσιστης, εσεις ειστε ανώνυμοιPoehttps://www.blogger.com/profile/13186035082026276667noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-64291975096190031102011-09-11T16:18:40.673+03:002011-09-11T16:18:40.673+03:00"Τώρα το ΚΚΕ θέλει ντε και καλά να επιβάλει τ..."Τώρα το ΚΚΕ θέλει ντε και καλά να επιβάλει την άποψή του και νομίζει πως είμαστε όλοι σαν τα μέλη του να ακολουθούμε πιστά σε ότι λέει και να κάνουμε κωλοτούμπες μόλις το ΚΚΕ αποφανθεί πως έχει κάνει λάθος.Δεν πάει έτσι. Η επανάσταση μάγκες δεν είναι υποχρεωτική. Άμα ο λαός θέλει να κάθεται να τον εκμεταλλεύονται και να τον σφαγιάζουν κάθε τρείς και λίγο, με γεια του με χαρά του. Άμα δε θέλει ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα."<br /><br />Ακριβως, ιδου η ρόδος ιδού και το πήδημα, πηδήξτε εσεις οσο θέλετε με τον τρόπο σας, δεν θα σας εμποδίσουμε εμεις, τι διάλο μας έχετε ανάγκη και μας λιβανίζετε;<br /><br />Καντε το όνειρο σας πραγματικότητα και στειλτε μας εμας στα γκουλαγκ, ο λαος να ειναι καλα.Poehttps://www.blogger.com/profile/13186035082026276667noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6769770787719712093.post-83424955075707539792011-09-11T16:15:42.111+03:002011-09-11T16:15:42.111+03:00Υ.Γ1 Κάνατε πράξη με τις απολύσεις το παλιό αναρχι...Υ.Γ1 Κάνατε πράξη με τις απολύσεις το παλιό αναρχικό σύνθημα <b>Ίδια είναι τα αφεντικά δεξιά και αριστερά</b> <br /><br />*Δεν ήξερα ότι παίρνει tags<br /><br />ΑνώνυμοςAnonymousnoreply@blogger.com