![]() | |||
Kλαρα Tσετκιν (Clara Zetkin, 1857-1933) |
(Aναδημοσιευση απο Βlack Bedlam)
Το 1857 στις 8 του Μάρτη στην
Ν.Υόρκη, οι εργάτριες στα ραφτάδικα και στα υφαντουργία
αποφασίζουν να κατέβουν σε
απεργιακές κινητοποιήσεις, διεκδικώντας ανθρώπινες συνθήκες εργασίας και μείωση
των ωρών εργασίας.
Να σκεφτεί κανείς ότι οι
γυναίκες τότε εργάζονταν για 16 περίπου ώρες! Και πληρώνονταν με μισθούς
σημαντικά μικρότερους των ανδρών συναδέλφων τους.
Απαιτούν, 10 ωρη εργασία και εξίσωση των μεροκάματών τους με τα ανδρικά. Οι δυναμικές και αποφασιστικές διαδηλώσεις των γυναικών αντιμετωπίζονται με τα όπλα και πνίγονται στο αίμα.
Απαιτούν, 10 ωρη εργασία και εξίσωση των μεροκάματών τους με τα ανδρικά. Οι δυναμικές και αποφασιστικές διαδηλώσεις των γυναικών αντιμετωπίζονται με τα όπλα και πνίγονται στο αίμα.
Οι υφαντουργίνες της Ν.Υόρκης και η απεργία τους στις 8 του
Μάρτη του 1857, υπήρξαν από τις πιο σημαντικές του Παγκόσμιου εργατικού
κινήματος. Έμπαινε το ζήτημα της
ανισοτιμίας ανδρών και γυναικών ενάντια στην ταξική εκμετάλλευση, έθιγε το
ζήτημα των φυλετικών διακρίσεων.
Στην Β΄Διεθνή συνδιάσκεψη των
Σοσιαλιστριών γυναικών το 1910 και μετά από πρόταση της Κλάρα Τσέτκιν, η 8η του
Μάρτη καθιερώθηκε σαν Διεθνής μέρα της Εργαζόμενης Γυναίκας.Μάλιστα, της εργαζόμενης
γυναίκας, όχι της γυναίκας γενικά.
Το γυναικείο ζήτημα δεν είναι κάτι που μπορεί
να το δει κανείς αποκομμένα από το οικονομικό κοινωνικοπολιτικό σύστημα,γιατί
έτσι και αλλιώς και αυτό όπως και όλες οι κοινωνικές σχέσεις απορρέουν και
είναι άμεσα συνδεδεμένες με το σύστημα και τις εκμεταλλευτικές σχέσεις
παραγωγής.