Εγώ και η Σουηδία γιορτάζoυμε 25 χρόνια μαζί. Είναι μια θαυμάσια σχέση, (γραφει ο δημοσιογραφος της
Aftonbladet, Εhsan Fadakar). Ελπίζω ότι
κάθε πρόσφυγας που προσγειώνεται στο αεροδρόμιο σήμερα να μπορει να πει το ίδιο
πράγμα και στα 2029.
Η οικογένειά μου εγκατέλειψε το Ιράν, φευγοντας μέσω Κωνσταντινούπολης στα τέλη του 1989. Η μαμά μου ήταν λιγο «παραξενη», σε όλο το ταξίδι. Στην διαρκεια της πτήσης, έσκισε τα διαβατήριά μας. Πολλά χρόνια αργότερα, κατάλαβα πόσο νευρικη ήταν. Όταν τα αδέλφια μου και η μητέρα μου προσγειώθηκαμε στο αεροδρόμιο, ήμουν επτά ετών. Πηγαμε με αστυνομική συνοδεία σε ένα λευκό δωματιο για ανάκριση. Εκείνο το πρωί, μου εδωσαν ενα γλυκο, (ενα σοκολατομπαλάκι) για πρωινό. Μεχρι σημερα, αγαπώ τα σοκολατομπαλάκια!
Mας τοποθετησαν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πολη Karlslund, έξω από τη Στοκχόλμη. Τρεις μήνες αργότερα μεταφέρθηκαμε σ ένα στρατόπεδο προσφυγων στην Kristinebergsvägen, στο Lycksele. Ήμασταν πολλοί Ιρανοί εκεί. Έπαιζα πινγκ-πονγκ πέντε μήνες . Ο αδελφός μου ήταν μια ιδιοφυΐα στο σκάκι. Μια μέρα η μητέρα μου εφυγε. Πανικόβλητος την βρήκα να κλαίει. Μου εδειξε ένα χαρτί, με κράτησε αγκαλια και μου είπε: Πηραμε άδεια παραμονής.
Η Επιτροπή Μετανάστευσης , όπως λεγόταν σε εκείνες τις ημέρες η υπηρεσια αυτη, μας ειπε ότι η πολη του Piteå μας δεχτηκε. Υπέροχη, αγαπημενη Norrland. Η πολη του Piteå άνοιξε την αγκαλιά της για να μας βοηθήσει σε μια ξένη χώρα. Η μητέρα μου επιασε δουλειά σε μια καφετερια. Ο γείτονας τη βοήθησε να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό ταμιευτηρίου για τα παιδιά της. Ένας άλλος γείτονας τη βοήθησε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο. Ήταν πράσινο. Με εβαλαν σε μια τάξη όπου όλοι ήταν Σουηδοί . Η μαμά μου μου είπε ότι δεν μιλουσα για ένα χρόνο και μια μέρα, μίλησα ξαφνικά άπταιστα Σουηδικά! Οι δάσκαλοι μου, νιώθω τόση αγάπη για αυτους, έστω και αν δεν τους θυμάμαι πια.
Γίναμε ενα μέρος της Σουηδίας. Ήμασταν Σουηδοί! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αλληλεγγύη που η μικρη πολη του Piteå έδειξε στην οικογένειά μου. Δεν τους ενδιεφερε το τι θα μπορούσαμε εμεις να προσφέρουμε στη Σουηδία, αυτο δεν ειχε και τοση σημασια. Ήμασταν συνανθρωποι που χρειάζονταν ένα νέο σπίτι.
Αυτός είναι ο λόγος που η Σουηδία του 2014 με κανει να λυπαμαι. Η λέξη «αλληλεγγύη» απο τις πιο ομορφες λεξεις που υπάρχουν, αργοπεθαίνει. Πλούσιοι δήμοι αρνούνται να δεχτούν παιδιά προσφύγων. Ανταγωνίζονται σε φτωχές δικαιολογίες για να δικαιολογησουν τις κλειστές πόρτες τους. Πρόσφυγες που έχασαν παιδιά, γονείς και το σπίτι τους μεσα σε μια νυχτα, αναφερονται ως "ποσοτητες". Η ανθρώπινη αξία μειώνεται.
Η οικογένειά μου εγκατέλειψε το Ιράν, φευγοντας μέσω Κωνσταντινούπολης στα τέλη του 1989. Η μαμά μου ήταν λιγο «παραξενη», σε όλο το ταξίδι. Στην διαρκεια της πτήσης, έσκισε τα διαβατήριά μας. Πολλά χρόνια αργότερα, κατάλαβα πόσο νευρικη ήταν. Όταν τα αδέλφια μου και η μητέρα μου προσγειώθηκαμε στο αεροδρόμιο, ήμουν επτά ετών. Πηγαμε με αστυνομική συνοδεία σε ένα λευκό δωματιο για ανάκριση. Εκείνο το πρωί, μου εδωσαν ενα γλυκο, (ενα σοκολατομπαλάκι) για πρωινό. Μεχρι σημερα, αγαπώ τα σοκολατομπαλάκια!
Mας τοποθετησαν σε ένα στρατόπεδο προσφύγων στην πολη Karlslund, έξω από τη Στοκχόλμη. Τρεις μήνες αργότερα μεταφέρθηκαμε σ ένα στρατόπεδο προσφυγων στην Kristinebergsvägen, στο Lycksele. Ήμασταν πολλοί Ιρανοί εκεί. Έπαιζα πινγκ-πονγκ πέντε μήνες . Ο αδελφός μου ήταν μια ιδιοφυΐα στο σκάκι. Μια μέρα η μητέρα μου εφυγε. Πανικόβλητος την βρήκα να κλαίει. Μου εδειξε ένα χαρτί, με κράτησε αγκαλια και μου είπε: Πηραμε άδεια παραμονής.
Η Επιτροπή Μετανάστευσης , όπως λεγόταν σε εκείνες τις ημέρες η υπηρεσια αυτη, μας ειπε ότι η πολη του Piteå μας δεχτηκε. Υπέροχη, αγαπημενη Norrland. Η πολη του Piteå άνοιξε την αγκαλιά της για να μας βοηθήσει σε μια ξένη χώρα. Η μητέρα μου επιασε δουλειά σε μια καφετερια. Ο γείτονας τη βοήθησε να ανοίξει έναν τραπεζικό λογαριασμό ταμιευτηρίου για τα παιδιά της. Ένας άλλος γείτονας τη βοήθησε να αγοράσει ένα αυτοκίνητο. Ήταν πράσινο. Με εβαλαν σε μια τάξη όπου όλοι ήταν Σουηδοί . Η μαμά μου μου είπε ότι δεν μιλουσα για ένα χρόνο και μια μέρα, μίλησα ξαφνικά άπταιστα Σουηδικά! Οι δάσκαλοι μου, νιώθω τόση αγάπη για αυτους, έστω και αν δεν τους θυμάμαι πια.
Γίναμε ενα μέρος της Σουηδίας. Ήμασταν Σουηδοί! Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αλληλεγγύη που η μικρη πολη του Piteå έδειξε στην οικογένειά μου. Δεν τους ενδιεφερε το τι θα μπορούσαμε εμεις να προσφέρουμε στη Σουηδία, αυτο δεν ειχε και τοση σημασια. Ήμασταν συνανθρωποι που χρειάζονταν ένα νέο σπίτι.
Αυτός είναι ο λόγος που η Σουηδία του 2014 με κανει να λυπαμαι. Η λέξη «αλληλεγγύη» απο τις πιο ομορφες λεξεις που υπάρχουν, αργοπεθαίνει. Πλούσιοι δήμοι αρνούνται να δεχτούν παιδιά προσφύγων. Ανταγωνίζονται σε φτωχές δικαιολογίες για να δικαιολογησουν τις κλειστές πόρτες τους. Πρόσφυγες που έχασαν παιδιά, γονείς και το σπίτι τους μεσα σε μια νυχτα, αναφερονται ως "ποσοτητες". Η ανθρώπινη αξία μειώνεται.
Όταν ο Bo Oskarsson, εργαζομενος στο σουπερμαρκετ Ica, στη πολη Kaxås, υποδεχθηκε τρεις οικογένειες προσφύγων απο τη Συρία, στη πολη του, τον απειλησαν με δολοφονία.
Αυτό συνέβη σχεδον εναμισυ χρόνο πριν , αλλά δεν μπορώ να ξεχάσω το θάρρος του. Χρειάζεται θάρρος στη δεκαετία του 2010, στη Σουηδία να καλωσορίζεις τους ξένους που ειναι προσφυγες. Θα πρέπει όλοι να δείξουμε περισσότερο θάρρος, πριν να είναι πολύ αργά.
Με κάνει να σκέφτομαι, τι θα πει σε 25 χρόνια ενα επταχρονο προσφυγοπουλο απο τη Συρια που προσγειώνεται σήμερα στο αεροδρόμιο της Arlanda, στη Σουηδια!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα
Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.