Η…νεο-φιλελευθερίλα (τους) βρωμάει!

Προχθες ειχα αναρτησει και στα δυο blogs το θεμα του ρατσισμου στη Νορβηγια και μολις χθες, διαβασα, στο ενα blog, ενα σχολιο, το οποιο αναρτω πιο κατω, γιατι καποιες αποψεις- (πως να το κανουμε)- οσο και να προσπαθει κανεις να τις καλυψει,...βρωμανε!  Καμαρωστε:

saunagreece 22.11.13

«Φοβάμαι ότι πολλές έννοιες είναι παρεξηγημένες. Τα κόμματα μοιάζει να έχουν χάσει τον προσανατολισμό τους και είναι αμφίβολο αν μπορούμε να μιλάμε για δεξιά και αριστερά κόμματα συτή την εποχή που έχει εντελώς άλλους προβληματισμούς και κινδύνους. Εάν το ισλάμ επιτίθεται στη δύση, κάτι που δεν είναι οριστικά επιβεβαιωμένο, αλλά υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις, καθήκον των δυτικών κοινωνιών είναι να αμυνθούν, ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης προς τα δεξιά ή αριστερά. Δεν βρίσκω ότι θα πρέπει να είμαστε αδρανείς στην απειλή να είναι ισλαμική η Ευρώπη σε 20-30 χρόνια. Δεν νομίζω ότι θα θέλαμε να δούμε τις γυναίκες μας με μπούργκα, να έχουμε κλιτοριδεκτομές και να εφαρμώζεται ο νόμος της Σαρία στην προοδευτική Ευρώπη, με λιθοβολισμούς και αποκεφαλισμούς. Από αυτό το σημείο ως τις ακραίες και παρανοϊκές ενέργειες τύπου Breivik ύπάρχει τεράστια απόσταση. Δεν είναι όλα άσπρα ή μαύρα και οι αριστεροί δεν είναι οι μόνοι ανθρωπιστές ούτε οι δεξιοί είναι μονίμως ρατσιστές. Στην ουσία το θέμα δεν τίθεται ως ρατσισμός έναντι αντιρατσισμού, αλλά ως άμυνα απέναντι σε μιά σοβαρότατη κοινωνική απειλή, αν τελικά αυτή υπάρχει και δεν είναι πρόσχημα για ρατσιστικές συμπεριφορές. Αν οι ισλαμιστές θέλουν να βρίσκονται στον θρησκευτικό τους μεσαίωνα με γειά τους με χαρά τους. Εμείς γιατί;».

 

Ο ΣΥΡΙΖΑ και το κίνημα!

Μία απ' τις ερωτήσεις που δέχτηκε ο Αλ. Τσίπρας απ' την «Αυγή», στο πλαίσιο της συνέντευξης που της παραχώρησε, αφορούσε στο «παράπονο» μιας άνεργης ότι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κράτησε τον κόσμο στους δρόμους το διάστημα που μεσολάβησε από τις εκλογές. Και απάντησε: «Ο κόσμος δεν είναι σπίτι του. Κινητοποιείται στο κίνημα της αλληλεγγύης, σε τοπικούς αγώνες όπως αυτός της Χαλκιδικής, στους αγώνες των εργαζομένων να υπερασπιστούν το δικαίωμα σε μια αξιοπρεπή ζωή. Προφανώς οι κινητοποιήσεις έχουν τα πάνω και τα κάτω τους. Ομως, το σχέδιο χειραγώγησης μέσα από την παραίτηση και την απάθεια δεν θα περάσει. Αυτή η αγωνία για ηχηρή απάντηση στην πολιτική των Μνημονίων θα μετασχηματιστεί πολύ γρήγορα πάλι σε ένα κύμα μαζικών κινητοποιήσεων (...) Ο κόσμος είναι εδώ και τις κρίσιμες στιγμές θα είναι ο καθοριστικός παράγοντας που θα γείρει την πλάστιγγα των πολιτικών εξελίξεων. Ο ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην εκδήλωση ενός ακόμα πιο μαζικού, πολύμορφου και ενωτικού κινήματος, με όλες του τις δυνάμεις. Στον αγώνα αυτόν καλούμε και τις υπόλοιπες δυνάμεις της Αριστεράς».

Ο Αλ. Τσίπρας διαπιστώνει ότι ο κόσμος δεν είναι σπίτι του, αλλά οι κινητοποιήσεις έχουν τα πάνω τους και τα κάτω τους. Σε τι δεν απαντά ευθέως; Στο τι έκαναν και κάνουν οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Και σε συνδυασμό με αυτό προβάλλει τα λεγόμενα τοπικά κινήματα, λέγοντας ότι ο ΣΥΡΙΖΑ από εδώ και πέρα θα συμβάλει με όλες του τις δυνάμεις στην εκδήλωση ενός ακόμα πιο μαζικού, πολύμορφου και ενωτικού κινήματος.

 

Τι έκαναν και κάνουν οι δυνάμεις του στο εργατικό κίνημα; Συνέβαλαν ώστε το εργατικό - συνδικαλιστικό κίνημα να εξελιχθεί σε ένα μηχανισμό φθοράς συνειδήσεων, συντεχνιασμού και εκφυλισμού, μαζί με τις άλλες δυνάμεις που συγκροτούσαν την πλειοψηφία των ηγεσιών ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, Εργατικών Κέντρων, Ομοσπονδιών και σε αρκετά πρωτοβάθμια Σωματεία, κυρίως εργοστασιακά, επιχειρησιακά. Οι συνδικαλιστικές παρατάξεις των ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ κινούνταν στην ίδια κατεύθυνση και οι συναλλαγές μεταξύ τους ήταν καθημερινές, από τις νοθείες, τις συναλλαγές με την εργοδοσία, τους μηχανισμούς της ΕΕ, τα διάφορα προγράμματα, μέχρι το μοίρασμα ρόλων και μερισμάτων από τη νομή του συνδικαλιστικού κινήματος, με ισχυρούς μεταξύ τους δεσμούς και αλληλεξαρτήσεις. Το κοινό τους γνώρισμα ήταν η αποδοχή της κυρίαρχης πολιτικής. Επίσης, κοινό τους γνώρισμα ο πόλεμος απέναντι σε κάθε δύναμη που αντιπαλεύει αυτήν την άθλια κατάσταση από ταξική θέση. Πρόκειται για κατάσταση που οδήγησε το συνδικαλιστικό κίνημα, με μαθηματική ακρίβεια, στον εκφυλισμό, στη φθορά και διάβρωση συνειδήσεων, στην απαξίωση και τη διάλυση. Εδώ βρίσκεται και η βασική αιτία που το συνδικαλιστικό κίνημα βρέθηκε αφοπλισμένο στην επίθεση του κεφαλαίου και ειδικά μπροστά στην καπιταλιστική οικονομική κρίση, την οποία βάφτισαν όλοι μαζί κρίση χρέους, κακής διαχείρισης, αποπροσανατολίζοντας τους εργαζόμενους. Και συνεχίζουν να το κάνουν, σε συναλλαγή με την εργοδοσία. Οπως, για παράδειγμα, στην Ομοσπονδία Ιατρικών Επισκεπτών που συμφώνησε με κυβέρνηση - φαρμακοβιομήχανους στη μετατροπή του ΤΕΑΥΦΕ (επικουρικό ταμείο των φαρμακοϋπαλλήλων) σε επαγγελματικό ταμείο.

Ταυτόχρονα, δεν είναι τυχαίο το γεγονός ότι προτάσσει τα λεγόμενα τοπικά κινήματα ή ότι μιλά για πολύμορφο κίνημα. Να θυμίσουμε ότι θεοποίησε τα λεγόμενα κινήματα των πλατειών και των παρελάσεων, ως μοχλούς που «ανέτρεψαν», όπως είπε, τον Γ. Παπανδρέου από την κυβέρνηση, συγκαλύπτοντας ότι ως αποτέλεσμα ήρθε μια άλλη κυβέρνηση που συνέχισε την ίδια πολιτική. Τέτοιο κίνημα θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι κίνημα στους τόπους δουλειάς που να συγκρούεται με τους μεγαλοεπιχειρηματίες. Θέλει κίνημα με τέτοιους προσανατολισμούς και περιεχόμενο, να συμβάλλει, δηλαδή, στην εναλλαγή κυβερνήσεων διαχείρισης του καπιταλισμού για να συνεχίζεται η ίδια ουσιαστικά πολιτική με άλλο μείγμα, σε όφελος του κεφαλαίου. Αλλωστε, στις εργατικές απεργίες οι δυνάμεις του δεν μπορούν να κινητοποιήσουν εργατοϋπάλληλους, αφού έχουν γραμμή συνδιαλλαγής με την εργοδοσία. Ακόμη και εκεί που συγκροτούν μαζί με άλλους πλειοψηφία, (π.χ. ΟΛΜΕ), στην απεργία που αποφάσισαν τον περασμένο Μάη, τα δίπλωσαν όταν η κυβέρνηση τους επιστράτευσε. Τόσο αγωνιστές...

Επομένως, ο ΣΥΡΙΖΑ «νταραβερίζεται» με τέτοια κινήματα που αντικειμενικά ανακόπτουν και την παραμικρή τάση ριζοσπαστικοποίησης. Σ' αυτό συμβάλλει και η γραμμή του στο συνδικαλιστικό κίνημα. Γιατί η απουσία ταξικού προσανατολισμού, ο αποπροσανατολισμός ως προς τον πραγματικό αντίπαλο, που είναι τα μονοπώλια, η εξουσία τους, η ΕΕ και όχι απλά μια κυβέρνηση, τα καθιστά ευεπίφορα να χειραγωγηθούν στο σύστημα. Και ακριβώς γι' αυτό υπηρετούν τον άμεσο πολιτικό στόχο του ΣΥΡΙΖΑ που δεν είναι άλλος απ' το να αναλάβει την αστική διαχείριση και το να ενσωματωθούν στους γενικότερους της αστικής εξουσίας που θέλει να υπηρετήσει κυβερνώντας. Αυτήν τη θέση για το κίνημα, αυτήν τη γραμμή, υπηρετεί διαχρονικά ο οπορτουνισμός και η σοσιαλδημοκρατία. Εκανε και κάνει ό,τι μπορεί για να μην πιστέψει ο λαός στη δύναμή του και στην ικανότητά του να νικήσει σε μια πορεία. Για να μην αναπτυχθεί ένα κίνημα ανατροπής της αστικής εξουσίας.

Υπάρχει ένα ακόμη ζήτημα. Ελαβε, εμφανιζόμενος σαν «αριστερή δύναμη», στις εκλογές 27%, αλλά καμιά αντανάκλαση δεν έχει στην ανάπτυξη του κινήματος αυτό το ποσοστό. Θέριεψαν μαζί με το ποσοστό του και οι αυταπάτες που σκόρπισε, η λογική της ανάθεσης της λύσης των λαϊκών προβλημάτων στην κυβέρνησή του, την οποία επίσης καλλιέργησε και καλλιεργεί.

Αυτή ήταν και είναι η συνεισφορά του οπορτουνισμού του μεταλλασσόμενου σε σοσιαλδημοκρατία. Απολύτως συνειδητά έχει ήδη προσφέρει τις χειρότερες υπηρεσίες στο λαό, τις καλύτερες στην πλουτοκρατία. Πού να γίνει και κυβέρνηση!

902.gr

ΚΚΕ: Για το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο που κατέθεσε η κυβέρνηση!

Ανακοίνωση εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ σχετικά με το «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο που κατέθεσε χθες η κυβέρνηση στη Βουλή. 

Αναλυτικά η ανακοίνωση έχει ως εξής:

«Το λεγόμενο «αντιρατσιστικό» νομοσχέδιο, που τελικά κατέθεσε η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ στη Βουλή, βρίσκεται στην ίδια βασική γραμμή με τα προηγούμενα σχέδια νόμου του υπουργείου Δικαιοσύνης. Ενσωματώνει την Απόφαση-Πλαίσιο της ΕΕ που, στο όνομα της αντιμετώπισης του ρατσισμού και του ναζισμού, ανοίγει το δρόμο για την ποινικοποίηση της πάλης του εργατικού - λαϊκού κινήματος, των ριζοσπαστικών ιδεών, της κομμουνιστικής ιδεολογίας και δράσης. Το νομοσχέδιο εντάσσεται σε μια σειρά πρόσφατων νομοθετικών πρωτοβουλιών που έχουν στόχο να θωρακίσουν ακόμη περισσότερο το νομικό πλαίσιο του συστήματος σε βάρος της λαϊκής πάλης και όσων αμφισβητούν το υπάρχον εκμεταλλευτικό σύστημα. Αυτό δείχνει άλλωστε και η εμπειρία από την εφαρμογή της σε άλλα κράτη-μέλη της ΕΕ. 

Οι διατάξεις του νομοσχεδίου για τα θέματα των γενοκτονιών και των εγκλημάτων πολέμου δε μένουν μόνο στη σωστή καταδίκη των ναζιστικών θηριωδιών, αλλά επεκτείνονται και σε ό,τι θεωρεί «έγκλημα πολέμου» και «γενοκτονία» η κυρίαρχη άποψη των ιμπεριαλιστών, όπως αυτή εκφράζεται από διεθνή δικαστήρια που ελέγχονται από τους ίδιους. Με αυτή τη λογική θα μπορούσε να ποινικοποιηθεί ακόμη και η στάση του ελληνικού λαού, μαζικών φορέων και κομμάτων που αντιτάχθηκαν στον πόλεμο των ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ στη Γιουγκοσλαβία, απορρίπτοντας το πρόσχημα των γενοκτονιών που χρησιμοποίησαν οι ιμπεριαλιστές. Επιδιώκει με αυτόν τον τρόπο την υποταγή στην κυρίαρχη αντιδραστική ερμηνεία για ιστορικά γεγονότα. 

Το ΚΚΕ από την πρώτη στιγμή δήλωσε ότι δεν πρόκειται να στηρίξει οποιαδήποτε νομοθετική πρόταση ενσωματώνει τη συγκεκριμένη νομοθεσία της ΕΕ, γιατί ο πραγματικός στόχος δεν είναι η αντιμετώπιση των φυλετικών διακρίσεων, αλλά η προώθηση της αντιδραστικής «θεωρίας των άκρων» που αποτελεί επίσημη ιδεολογία της ΕΕ. Εξάλλου, το συγκεκριμένο νομοσχέδιο, στο βασικό ζήτημα της αντιμετώπισης των φυλετικών διακρίσεων, που δήθεν επιδιώκει να αντιμετωπίσει, πηγαίνει πίσω ακόμη και σε σχέση με τον ισχύοντα αντιρατσιστικό νόμο του 1979, που είχε εφαρμοστεί σε ελάχιστες περιπτώσεις με ευθύνη των κυβερνήσεων. Τέλος, δεν προβλέπει απολύτως τίποτε για την προστασία των θυμάτων φυλετικών διακρίσεων και εγκλημάτων.

Το ΚΚΕ δεν είναι αντίθετο στη βελτίωση της αντιρατσιστικής νομοθεσίας, αν και γενικά τη θεωρεί επαρκή. Ωστόσο τονίζει για μια ακόμη φορά ότι δεν είναι η ελλιπής νομοθεσία που φταίει για την έξαρση των ρατσιστικών εγκλημάτων ούτε πρόκειται αυτά να αντιμετωπιστούν ριζικά μέσα σε ένα εκμεταλλευτικό σύστημα που δημιουργεί και ανέχεται το ρατσισμό και το ναζισμό. Το εργατικό – λαϊκό κίνημα, η Λαϊκή Συμμαχία που αγκαλιάζει όλους τους εργαζόμενους, φτωχούς αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, σπουδαστές, γυναίκες, χωρίς καμία διάκριση ανάλογα με φυλή, γλώσσα, χρώμα και θρησκεία, είναι οι μόνοι που μπορούν να αντιμετωπίσουν το ρατσισμό. Μέσα από την πάλη για τη δική τους εργατική-λαϊκή εξουσία μπορούν να εξαλείψουν οριστικά και τελεσίδικα τα ρατσιστικά, φασιστικά και ναζιστικά φαινόμενα και το σάπιο σύστημα που τα γεννά». 

902gr

NOΡΒΗΓΙΑ & ΡΑTΣΙΣΜΟΣ: Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια (να πληρώσει και πάλι το τίμημα!)

Μτφ απο αρθρο της Dagens Nyheter: «Γι αυτο δεν καταλαβαινει η Νορβηγια τον κινδυνο με τον ρατσισμο της κυβερνησης!»  του δημοσιογράφου και ιστορικου, Henrik Arnstad, συγγραφέα του βιβλίου ''Αγαπημένος φασισμος''

«Σημερα (χθες, συγκεκριμενα) αποχωρησε η σοσιαλδημοκρατικη κυβερνηση του Jens Stoltenberg και την διαδέχθηκε το Συντηρητικο Κόμμα (Høyre) και το Κόμμα της Προόδου (Fremskrittspartiet). O Nορβηγικoς ρατσισμός είναι μοναδικός στην Ευρώπη, γράφει ο, Henrik Arnstad.

Για πρώτη φορά ένα σαφώς ρατσιστικό κόμμα ανεβηκε, από δικες του δυναμεις, στην εξουσια σε μια χωρα του Βορρά. Οι εκλογές στη Νορβηγία - και η νέα κυβέρνηση που προεκυψε ως αποτέλεσμα – θα αποτελεσει ένα σκοτεινό γεγονός στην Ευρωπαϊκή ιστορία. Η Νορβηγική αυτη εξελιξη είναι πιθανόν να εξαπλωθεί διεθνώς,  η παραδοσιακη Δεξια μπορεί στο μέλλον να αποκτησει αυξημένη ώθηση ωστε να συμπεριλάβει ακροδεξια και νεο-φασιστικά κόμματα για να αποκτήσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία. 

Ο ρατσισμός - σε αντίθεση με τον συχνά συγχεομενο όρο "ξενοφοβία" - είναι μια σκόπιμη πολιτική στρατηγική, όπου οι παίκτες μετατρεπουν συγκεκριμένες μειονότητες σε εχθρούς. Ο στόχος είναι ο ρατσισμός να γινει μια αποδεκτη «αλήθεια», δηλαδη, η ρατσιστική εχθρότητα να θεωρείται ως φυσιολογική και η υπεράσπιση των δικαιωμάτων των θυμάτων γίνεται έτσι εξτρεμισμός. 

Στη Νορβηγία η επίγνωση της σοβαρότητας της κατάστασης δεν είχε αντίκτυπο. Ο άμεσος κίνδυνος εχει να κανει με τη διεθνή φήμη της χώρας. Σε σχεση με το τρομοκρατικο χτυπημα του Anders Behring Breivik υπηρχε μια παγκόσμια έκπληξη για το γεγονός ότι η Νορβηγία ειχε πληγεί από φασιστική τρομοκρατία – μια χώρα που θεωρειτο ασφαλής, εφησυχασμενη μεσα σε δημοκρατική ιδεολογία. 

Αλλά ο Breivik πήρε την πολιτική του ταυτότητα και την εκπαίδευσή του στο ρατσιστικο και λαϊκιστικο Κόμμα της Προόδου (ΠΠΕ), που σήμερα είναι στη κυβερνηση, το οποιο εβαλαν εκει οι παραδοσιακοι Συντηρητικοί. 

Ο Breivik εντάχθηκε στο FRP ως 20χρονος το 1999 και εφυγε από το κόμμα το 2007. Εξελέγη (πρόεδρος και μέλος διοικητικού συμβουλίου) σ ένα τοπικό παραρτημα, στο Όσλο, την περίοδο 2002-2004. 

Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ριζοσπαστικοποιηθηκε τόσο το κόμμα και ο Breivik προς μια ρατσιστική κατεύθυνση μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στις ΗΠΑ. «Εγώ ο ίδιος έχω εργαστεί για πολλά χρόνια για το ΠΠΕ και μπορω να εγγυηθω ότι το κόμμα θα είχε λιγότερο από 10% συμμετοχή εάν δεν είχαν επιλέξει το σκεπτικο του «σχολείου της Βιέννης»  [ένα ισλαμοφοβικο τροπο σκέψης] ως ιδεολογικό υποβαθρο", εχει πει ο Breivik.

Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης έχουν στους τίτλους τους καταγγειλλει ότι το πρώην κόμμα του Breivik μόλις δυο χρόνια μετά τη σφαγή στην Utøya,  μπηκε στην κυβέρνηση. Anti-immigrant party with links to mass murderer Anders Behring Breivik set to enter government”, ("Aντι-μεταναστευτικο κόμμα με δεσμούς με τον δολοφόνο Anders Behring Breivik εισέρχεται στη κυβέρνηση"), έγραψε η Βρετανικη εφημεριδα The Independent. 

Το BBC έχει αναφερθει στο FRP ως "Breivik-Party". Μια Nορβηγική έρευνα μετά τις εκλογές έδειξε  ότι η δημοσιογραφική κάλυψη στις περισσότερες χώρες διασυνδεσε το FRP με τον Breivik. 

Η οργη είναι μεγαλυτερη σχετικα με την άποψη αυτή μεσα στο ΠΠΕ και το παλαιοτερα περιθωριοποιημένο κόμμα παίρνει βοήθεια από τον κρατικό μηχανισμό. Το Υπ. Εξωτερικών της Νορβηγίας έχει αναλάβει το έργο της "διόρθωσης" των ξένων ρεπορταζ. 

"Μπορούμε να συμβάλουμε στο εξωτερικό με πληροφορίες σχετικά με τις Nορβηγικες εκλογές και το Nορβηγικό πολιτικό σύστημα και την τοποθετηση του κομματος ΠΠΕ στη δημοκρατία μας, ως ενα παλαιο κόμμα στο κοινοβούλιο», δηλώνει η αρχή. 

Το ενδιαφέρον είναι ότι μεγάλα τμήματα της Nορβηγικής κοινωνίας - όχι μόνο η Δεξια, αλλά και η αριστερά και οι Νορβηγοι πολιτικοι δημοσιογράφοι - τεινουν σε μεγάλο βαθμό να υπερασπιστουν το ΠΠΕ κομμα. Το κόμμα έχει «άδικα κακή φήμη» και δεν είναι ρατσιστικο, ισχυρίζεται, ένας από τους πιο αναγνωρισμένους πολιτικούς σχολιαστές της χώρας, ο Harald Stanghelle. 

Μεταξύ των Νορβηγων αντιρατσιστων δεν υπάρχει συναίνεση, αλλά μερικοί υπερασπιζονται το FRP, σαν μια κοινοβουλευτική προστασία από τους «πραγματικους» ρατσιστές. Γενικα ομως, η άμυνα του ΠΠΕ εχει κατευθυνθει κατά των Σουηδων κριτικων που θεωρείται ότι δεν κατανοούν τη Nορβηγική πολιτική!

 

Έτσι, όταν όλος ο κόσμος αποκαλεί το δεύτερο μεγαλύτερο κόμμα της κυβέρνησης ως «Breivik-party» (κομμα δλδ του Βreivik) κινητοποιoυνται μεγάλα τμήματα της Νορβηγίας, σε κοινή άμυνα. Πώς μπορεί να γίνει κατανοητό αυτο;

Η Νορβηγία είναι μια χώρα όπου ο εθνικισμός ερμηνεύεται ως συνώνυμος με την καλοσύνη και όχι απο αντι-δημοκρατικο συντηρητισμο του 1800. Αντίθετα  η ανεξαρτησία της το 1905 και η αντίσταση της κατά της ναζιστικής Κατοχής το 1940-1945, στέκονται  στο κέντρο.  

Ο Noρβηγικος εθνικισμός είναι φιλελεύθερος, ελευθεριακός και καλος Θεωρείται διαμετρικά αντίθετος απο τον εξτρεμισμό του ρατσισμού, του φασισμού και της δεξιάς. Με βάση αυτό το ισχυρό πλαίσιο, καθίσταται αδύνατο για οποιοδήποτε φαύλο (όπως ο Breivik ή ακόμη ο Vidkun Quisling) να αποτελέσουν μέρος της "Νορβηγικοτητας" - και το αντίστροφο. Αφου το κομμα ΠΠΕ ειναι αναμφισβήτητα μέρος της Νορβηγίας δεν μπορεί ενδεχομένως να είναι ηθικά σάπιο, σύμφωνα με την Nορβηγικη εθνικιστική λογική. 

Το ΠΠΕ μερικές φορές ονομάζεται και «μεταναστευτικοκριτικο» κομμα, αλλά αυτό είναι πάρα πολύ γενικευμένο. Το ΠΠΕ είναι μάλλον ρατσιστικό, με δύο κύριους εχθρούς: Το Ισλάμ και τους Ρομά. 

Όσον αφορά τους μουσουλμάνους και το "ριζοσπαστικό Ισλάμ», υποστηρίζει το ΠΠΕ το ίδιο οπως ο Breivik: «Yπάρχει σε εξελιξη μια συνωμοσία - μια μυστική συνωμοσία – μεταξύ των «ισλαμιστων» που αφορούν στο οτι η Νορβηγία θα εξισλαμισθεί σιγα σιγα. 

Οι "Noρβηγικες νορμες είναι κατω υπό συνεχή πίεση – ο εξισλαμισμος είναι σε πλήρη εξέλιξη», δήλωσε η αρχηγός του κόμματος Siv Jensen (VG 10/2). Όπως ο Breivik, πιστεύει κι αυτη ότι η Νορβηγική σοσιαλδημοκρατία – και το εργατικο κομμα - μεσω προδοσίας επέτρεψε να συμβεί αυτό. Σύμφωνα με την Jensen, το Νορβηγικο έθνος κινδυνεύει από τη μουσουλμανικη μυστική συνωμοσία – το Ισλάμ είναι "μια σκοτεινή και ιδεολογια και η καταπολέμησή του είναι ο πιο σημαντικός αγωνας των καιρων μας» (Dagbladet, 2/3, 2009). 

Ο Ισλαμισμός παρομοιαζεται με τον ναζισμό και το κομμα ΠΠΕ έχει παρουσιάσει ένα σχέδιο δράσης για την καταπολέμηση της "κρυφο-ισλαμοποιησης" της Νορβηγίας.Ταυτόχρονα, αυτο το φασιστοειδες μέρος του ΠΠΕ ειναι αμφιλεγόμενο. 

Η έρευνα επισημαίνει, τόσο σε εθνικό όσο και σε διεθνές επίπεδο, ότι η "κρυφο-ισλαμοποιηση" βασιζεται στο μίσος κατα των Εβραίων κλασσική άποψη της διεθνούς εβραϊκής συνωμοσίας. 

Η καμπουριαστη μυτη του Ανατολιτη έχει αντικατασταθεί από ένα τουρμπάνι στις "καρικατούρες", που ήταν πάντα ο σύγχρονος σύντροφος του ρατσισμού. Ωστόσο, είναι η κατάφωρη η αντι-μουσουλμανική προπαγανδα σε ενα πολύ ευρύτερο Nορβηγικο χωρο, απ ό, τι μονο στο ΠΠΕ. 

 

Το μίσος κατα του Ισλάμ υπαρχει επίσης στη Νορβηγική αριστερά, για παράδειγμα, το Σοσιαλιστικό Αριστερό Κόμμα - με κάθε σοβαρότητα - πρότεινε οτι οι αρχές θα πρεπει να μπαινουν στο σπίτι των μειονοτήτων! Θα μπορουσαν να διεξάγουν ακροάσεις, προκειμένου να διασφαλιστεί ότι οι κάτοικοι «δεν παραβιάζουν τις νορβηγικες βασικές αξίες». 

Ακομη και το Nορβηγικο  σοσιαλδημοκρατικο (Εργατικό Κόμμα) έχει κατηγορηθεί για μίμηση πολιτικών του ΠΠΕ και όχι για την αντιμετωπιση τους! Ο προαναφερθείς Harald Stanghelle σχολίασε ότι η «μεταναστευτικοκριτικη ρητορική έχει υιοθετηθεί από το Εργατικό Κόμμα, χωρίς το ΠΠΕ να εχει αποδεχτει οτι μιλησαν πρωτοι για το προβλημα». 

Το δεύτερο μέρος του ρατσιστικού μίσους εχει να κανει με τα θέματα των Ρομά, οι οποία από μόνοι τους δεν θεωρουνται εξίσου ύπουλοι, έξυπνοι και ενδιαφέροντες οπως οι «ισλαμιστές». Οι Ρομά δεν θα παρουν τη Νορβηγία μέσω μιας υπόγειας συνωμοσίας, αλλά αντ 'αυτού ερμηνεύεται ως παράσιτα, που φθάνουν στη Νορβηγία σε μεγάλες ομάδες για να τρέφονται απο την αφελή καλοσύνη πολλων.

Η λύση του ΠΠΕ για το "πρόβλημα" είναι ριζικη. Η  Siv Jensen απαιτει καταναγκαστικές απελάσεις των Ρομά. Πρόκειται για "ανθρώπους που δεν μπορούν να συντηρήσουν τον εαυτό τους και οι οποίοι διαπραττουν πολύ εγκληματικές πράξεις." Λεωφορεία απο το Όσλο, θα παρουν τους Ρομα οι οποιοι θα στιβαχθουν μεσα και θα πεταχτουν κάπου μακριά από τα συνορα. Η απαίτηση για μαζικές απελάσεις εκπονήθηκε από κοινού με την παραδοσιακή δεξιά (Høyre).

Δεν ειναι ομως μόνο το ΠΠΕ και οι Συντηρητικοί που εχουν μίσος κατά των Ρομά. Χειροτερα απ ολους, ηταν το  φιλελεύθερο ινστιτουτο, Civita. Αυτο έχει αναθέσει μια έκθεση σ έναν από τους κοινωνιολόγους της, τον Pål Veiden, η οποία αναφέρει ότι οι Ρομα θα πρέπει να στερούνται τα παιδιά τους. «Συλλογικά διαφέρουν οι Ρομά από άλλες κουλτουρες, επειδή δεν θέλουν να εργαστούν, προτιμώντας να ζητιανευουν. "Συντηρουν τη φτώχεια και ποτέ δεν θα ενταχθουν. Νομίζω ότι θα ηταν ένα μεγάλο πλεονέκτημα για πολλές οικογένειες Ρομά να στερηθουν τα παιδιά τους »(VG 10/8). 

Είναι δύσκολο να κατανοήσουμε όλα αυτά τα μέτρα που έχουν ληφθεί από το Νορβηγικό πολιτικό φάσμα - όχι μόνο απο το ΠΠΕ – σα κατι αλλο εκτος απο ρατσισμό. Επιπλέον ειναι τόσο τραχιά μετρα που θα ήταν αδύνατο, για παράδειγμα να παρθουν απο τους ακροδεξιους SD, στη Σουηδία. Η Νορβηγία εμφανίζεται σ έναν ξένο ως ενα παράδειγμα του πόσο γρήγορα και απαρατήρητος ο ρατσισμός μπορει να προωθησει τις θέσεις του και στη συνέχεια να κάνει τον εαυτό του αόρατο. Διότι αν επιτρέπεται εντός των καθορισμένων κομματων να προτείνουν μαζικές εκτοπίσεις, καταναγκαστικες ανακρίσεις στο περιβάλλον του σπιτιού και απαγωγες παιδιών με ρατσιστικές πεποιθήσεις - τοτε επιτρέπονται να πει κανεις πολλα φωναχτά σε μια κοινότητα. Και ο αντιρατσισμός γίνεται δύσκολος στην πράξη, δεδομένου ότι θεωρείται εξτρεμιστικος. 

Έχουμε επομένως ήδη ένα κοινωνικό κλίμα στη Νορβηγία το οποιο είναι μοναδικό, σε σύγκριση με την κατάσταση στις περισσότερες χώρες της ΕΕ. Είναι επομένως σημαντικό να ανησυχούμε για το μέλλον της Νορβηγικής ριζοσπαστικοποίησης το οποιο είναι πιθανό μέσα στα επόμενα λίγα χρόνια, καθώς το ΠΠΕ είναι στη κυβερνηση. Προτίθεται η νέα κυβέρνηση να εφαρμόσει όλα αυτά που διαδίδονται για τις ευάλωτες μειονότητες στη Νορβηγία; Με ποιο ρυθμό θα γίνει αυτό; Πώς προκειται τα βασικά δημοκρατικά δικαιώματα, όπως η ελευθερία της θρησκείας, η ελευθερία του λόγου και η ελευθερία του οργανωνεσθαι/ συνεταιρίζεσθαι, να επηρεαστούν; Σε τι είδους πίεση προκειται, για παράδειγμα, η Noρβηγικη δημόσια δημοσιογραφία να εκτεθει; 

Η Ευρώπη αντέδρασε έντονα εναντια στις αντιδημοκρατικές εξελίξεις στην Ουγγαρία. Ακόμα και ενάντια στη ναζιστική Χρυσή Αυγή στην Ελλάδα ήταν οι τόνοι απορριπτικοί. Αλλά ποιο θα ειναι το αποτέλεσμα στην Ευρώπη, όταν μια τέτοια διαδικασία έχει ξεκινήσει σε μια σκανδιναβική χώρα, που αποτελείται από ξανθους και γαλανοματηδες Νορβηγους που σίγουρα δεν πάσχουν απο καμμια οξεία οικονομική κρίση, αλλά αντιθετα ζουν στην πλουσιότερη ίσως χώρα του κόσμου; 

Μακροπρόθεσμα, είναι ένας επικείμενος κίνδυνος οτι η ριζοσπαστικοποιημένη Νορβηγία με μια κρατικά οργανωμένη ρατσιστική καταπίεση των πολλών ξένων - ακόμη και στη Σουηδία - θεωρείται ως ιδανικό. 

Οι συντηρητικοί της Σουηδιας υπό τον πρωθυπουργό Fredrik Reinfeldt είναι σήμερα ένα αντι-φασιστικό ευρωπαϊκό προτυπο, η στάση τους ενατνια στους ακροδεξιους SD είναι πολύ σαφέστερη για Συντηρητικους ηγέτες από ο τι για τους Σουηδους σοσιαλδημοκρατες! Αλλά αυτό μπορεί να αλλάξει, μετά από μια ενδεχομενη εκλογικη ηττα  για τη σουηδική δεξιά πτέρυγα το 2014, όταν ίσως ο Reinfeldt παραιτηθει και μια νέα πολιτική πλατφόρμα αναζητηθει στο εσωτερικό της αστικής τάξης για τις εκλογές του 2018. Αυτό απαιτεί τη διατηρηση μιας ενεργης αντιφασιστικης και αντιρατσιστικης ευαισθητοποίησης σε ολόκληρη τη Σουηδική κοινωνία. 

Υπαρχει μια αρρωστεια σε όλη την Ευρώπη. Τα εξτρεμιστικα και νεο-φασιστικά κόμματα είναι πιο ισχυρα σήμερα από ό, τι ήταν το 1933 (με τη Γερμανία ως παράδειγμα εξαίρεσης). Αλλά έχουμε δοκιμάσει τις πολιτικές τους ήδη μία φορά και χρειαστηκε να πληρώσουμε ένα πολύ ακριβό τίμημα το 1939-1945. Η Ευρώπη δεν έχει την πολυτέλεια να το πληρώσει και παλι».