Πανελλαδικό Συλλαλητήριο; Περιμένετε...όπου να ‘ναι τους… ξαναδιώχνουμε!

(Α ν α δ η μ ο σ ι ε υ σ η)

Που πάτε ρε και ξεσπιτώνεστε με το ΠΑΜΕ.

Σας κουβαλάνε απ’ όλη την Ελλάδα, για μια πορεία την 1η Νοέμβρη.

Τι θα καταλάβετε; Θα ταλαιπωρηθείτε, θα ξοδευτείτε κι όλα αυτά για να κατακλύσετε την Αθήνα, Σαββατιάτικα. Πως θα ψωνίσει ρε ο κόσμος;

Και να ‘ταν κι άλλοι μαζί σας… Ούτε εμείς θα παραβρεθούμε, ούτε οι σύμμαχοί μας ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κι οι σύντροφοί μας, οι εργατοπατέρες. Μόνοι σας! Ούτε καν η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, που τελευταία μας κάνει μούτρα, διότι ξαφνικά ανακάλυψαν πως δεν το πάμε για ανατροπή. Λες κι εμείς υποσχεθήκαμε ποτέ κάτι τέτοιο. Τι να πεις; Χαζά παιδιά, χαρά γεμάτα. Θα ‘στε τελικά καμιά εκατοστή χιλιάδες. Μπορεί και παραπάνω.

Ο κούκος όμως, θα είναι μ’ εμάς. Κι ο μπούφος. Κι ο Στάθης. Κι αυτά τα σωματεία τι θέλουν και δηλώνουν συμμετοχή κατά εκατοντάδες παρασέρνοντάς σας; Άσε που είναι και παράνομο να συμμετέχουν τα σωματεία σε κινητοποίηση του ΠΑΜΕ. Τα σωματεία έχουν υποχρέωση να πηγαίνουν με τη ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ. Τι θέλουν με τους κομμουνιστές; Το είπε κι ο Νταλακογιώργος. Δεν ξέρει αυτός; Κι ο «Γιαννάκης» που έγραψε ο Καρτερός, θα πάρει γάλα με την κινητοποίηση;

Η θα χορτάσει το παιδί με… «τον κύριο» Στάλιν; Και πότε όλα αυτά; Παραμονές που τους διώχνουμε. Κανονίστε να την «κάνουν» οι καπιταλιστές και να χάσουμε την… αυτοδυναμία. Βέβαια τους έχουμε διώξει δυο – τρεις φορές ακόμα, αλλά δεν έφυγαν. Σ’ αυτή τη φάση, που όπως λέει κι ο πρόεδρός μας (την ευλογία του να ‘χετε), που συνάντησε τη γριούλα που πριν την είχε συναντήσει ο Γιωργάκης, μοιάζει με το ’65 κι όπως λένε και κάποιοι άλλοι με το ’80, χρειάζεται ψυχραιμία και ησυχία. Να τους πιάσουμε στον ύπνο. Είναι ανάγκη να κατέβετε σε Πανελλαδική Πορεία με τους Κομμουνιστές; Δεν σας φτάνει που τους βρίσκετε καθημερινά στους χώρους δουλειάς, στις γειτονιές, στα σχολεία σας; Νισάφι πια! Καθίστε στις πόλεις και στα χωριά σας.

Στα σπίτια σας. Ανοίξτε την τηλεόραση να το δείτε από ‘κει. Δεν θα το δείξει, αλλά θα δείτε την… Καρύδη, να σπάει καρύδια. Ξέρουμε από τέτοια εμείς. Μαζέψαμε κάθε καρυδιάς καρύδι και μείναμε οι οπαδοί με τα τσόφλια. Ή τα τσόφλια οι οπαδοί. Ανάψτε κανένα κεράκι στην εκκλησία. Εν ανάγκη μείνετε κανένα τέταρτο με την εικόνα της αρεσκείας σας. Κάντε ένα ευχέλαιο. Ίσως και σεξ. Ακόμη και κατά μόνας. Θα σας περάσει. Και περιμένετε. Ζούμε ανάμεσά σας κι ερχόμαστε. Κι αν δεν φύγουν αυτοί, θα εξαφανιστείτε εσείς. Και τότε, ελπίζουμε, πως θα ‘χουμε οι οπαδοί δουλειά, ο Καρτερός το μισθό που του αξίζει, ο Νταλακογιώργος θέση, η Δούρου έναν αστρολογικό χάρτη της προκοπής, ο Γιαννάκης ένα ποτήρι γάλα, ο πολίτης εγγυημένη ελεημοσύνη κι οι καπιταλιστές την ησυχία τους. Προς… θεού όμως: Όχι με τους Κομμουνιστές!