Όχι [κυρία μου], ΔΕΝ δίνουν δεκάρα!

 Διαβαζα ενα κειμενο της ποιητριας Ολυμπίας Καράγιωργα, την βραβευση της οποιας, αγνοουσα μεχρι προσφατα. Βεβαια ισως πει κανεις οτι δεν εχει και τοση σημασια σημερα μια βραβευση της Ακαδημιας Αθηνων, οσο το τι πρεσβευει ενας ανθρωπος που ζει και κινειται σημερα στην Ελλαδα του 2012.  

Ενα κειμενο της, oμως, που δημοσιευτηκε στην «Αυγη», δυο μερες πριν (21/08/2012),  ξεκαθαρισε σ εμενα αλλα ενδεχομενα και σε οσους σαν κι εμενα, βρισκονται μακρια απο τη χωρα και δεν ειναι «μεσα στα πραγματα»,  το τι πιστευουν σημερα στην Ελλαδα καποιοι ανθρωποι του «πνευματος και της τεχνης»!

 

Κατ αρχην να πω οτι απορησα με την ... «Αυγη» που δημοσιευσε ενα κειμενο που κανει κριτικη στην ...Ευρωπαικη Ενωση και τον ρολο της, αλλα διαβαζοντας το ισως μπορεσει κανεις να βγαλει καλυτερα καποια συμπερασματα (;) και για την Αυγη αλλα και για τα πιστευω των οπαδων του ΣΥΡΙΖΑ. 

Το κειμενο της Ολυμπίας Καράγιωργα απευθυνεται, οπως λεει και ο τιτλος, στα μελη της ...Ευρωπαϊκής Ένωσης και εκει η ποιητρια απορει και εξισταται για θεματα που κατα τη γνωμη μου θα επρεπε ως πολιτης και ως ανθρωπος της διανοησης να ειχε καταλαβει προ πολλου! Το γιατι δεν τα συμβαινει κατι τετοιο δεν το γνωριζω και το κειμενο προσφερεται για καθε ερμηνεια.

Μεταξυ αλλων διαβαζουμε:

''Εμείς, ο ελληνικός λαός, (λεει η ποιητρια), ζώντας καθημερινά τι ακριβώς σημαίνει “οικονομική κρίση” πέρα από Τράπεζες και Συμφωνίες Οικονομικές, κουβαλάμε στην ψυχή μας μία ερώτηση που όλο μεγαλώνει, όλο βαραίνει: “Μα δεν νοιάζονται;”. Αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη, που πήραν τις ζωές μας, τη μοίρα μας στα χέρια τους, χωρίς να μπούν στον κόπο να μας πουν, να μας εξηγήσουν, σ’ εμάς τον λαό, περι τίνος πρόκειται προδίδοντας έτσι τη Δημοκρατία, την πολύ ελληνική αυτή λέξη που σημαίνει “κυριαρχία του λαού”. Αυτοί οι άνθρωποι στην Ευρώπη που συνεργάστηκαν με ανάξιους, σάπιους πολιτικούς και σάπια πολιτικά κόμματα. Αυτοί οι άνθρωποι δεν νοιάζονται, δεν ανησυχούν; 

Για τις άμεσες και έμμεσες επιπτώσεις από τα πολύ αυστηρά, ακόμα και σκληρά μέτρα, για να πάρουν τα ΧΡΗΜΑΤΑ! Από μια συμφωνία που ο ελληνικός λαός δεν έμαθε ποτέ τι την αποτελούσε και γιατί, δεν νοιάζονται; Ακόμα, για το τρομερό γεγονός πως εκείνοι που “πλήρωσαν” για την απλήρωτη συμφωνία ήταν οι φτωχοί, οι δημόσιοι υπάλληλοι, η εργατική τάξη; Οι πλούσιοι μείναν άθικτοι. Προστατευμένοι πάντα από την άγραφη αν και απόλυτα πραγματική “Διεθνή Ασφαλή Κοινωνία του Πλούτου”; Δεν νοιάζονται;  (!!)

Και η Ευρώπη; Η... “Ενωμένη Ευρώπη”; Καμία αναφορά, σιωπή. Ή ελάχιστη, χωρίς συναίσθημα, σαν ένα ακόμα “Νέο της Ημέρας”. Δεν υπάρχει, ΠΟΝΟΣ! Εκεί, στην Ευρώπη, όπου ΗΘΙΚΗ σημαίνει όλο και περισσότερο, ΧΡΗΜΑ! Εκεί όπου η ανθρώπινη ζωή πνίγεται στα μηδενικά των εκατομμυρίων... Εντάξει λοιπόν! Πληρώστε το δικό σας, ΧΡΕΟΣ!''

Η ποιητρια ισχυριζεται οτι η Γερμανία, ως κατεξοχήν αντιπρόσωπος της “Ευρωπαϊκής Ένωσης” το χρέος της οποιας, οπως λεει, εχει δημιουργηθει από «αίμα, θάνατο από πείνα και καταστροφή» οφειλει  σαν χωρα πολλα περισσοτερα στην Ελλαδα απο τα δισεκατομμυρια που τωρα ζητα μεσω ανυπερβλητων θυσιων απο τον Ελληνικο λαο προκειμενου να εισπραχθουν τα χρηματα των δανειστων. 

E, και; Ποιοι πολιτικοι φορεις θα απαιτησουν σημερα τις ..Γερμανικες οφειλες που υπαινισσεται το κειμενο της Ολυμπιας Καραγιωργα; Γιατι δεν τους ονομαζει;

Η Καραγιωργα μιλα για το χρεος των Ευρωπαιων, ''ενα χρεος 5.000 χρόνων απεναντι στη γλωσσα και τη κουλτουρα που θα επρεπε να αναγνωριζουν οι Ευρωπαιοι και ισχυριζεται οτι ενω ως χωρα ειμαστε απο τις πλουσιοτερες σε ορυκτα, αν ειχαμε “πατριώτες πολιτικούς”, δεν θα είχαμε κανένα οικονομικό πρόβλημα και θα ειμασταν προθυμοι, οπως λεει, να «συνεργαστουμε τίμια και γενναιόδωρα με τους άλλους λαούς του πλανήτη αρχίζοντας φυσικά με τις χώρες των “ΗΝΩΜΕΝΩΝ ΠΟΛΙΤΕΙΩΝ ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ» (όπου θα ανήκαμε κι εμεις).

Δηλαδη που θελει η...ποιητρια να καταληξει με οσα λεει; Το κειμενο κατα τη γνωμη μου ειναι μια ...γαλανολευκη αοριστια που αποπροσανατολιζει, ουτε θετει τα πραγματα και τους υπευθυνους προ των ευθυνων τους. 

Το πως και επι ποιων κομματικων κυβερνησεων φτασαμε στην σημερινη κατασταση δεν θα πρεπει αραγε να μας απασχολει; Τι πολιτικες ακολουθησαν επι χρονια αυτες οι κυβερνησεις που μας εφεραν ανεργια, υποαπασχοληση, φτωχεια, υποβαθμιση ζωης, ρατσισμο και μια πρωτοφανη εκπτωση αξιων; Για ποια Ευρωπαικη κουλτουρα μιλαμε, κυρια Καραγιωργα, οταν σημερα ολη Ευρωπη αντιμετωπιζει παρομοια προβληματα, οταν οι λαοι δεν εχουν πια ουτε τα βασικα; Τι σχεση μπορει να εχουν οι γλωσσικες ομοιοτητες μεταξυ των λαων οταν μιλαμε για ταξικα συμφεροντα και για ενα καπιταλιστικο συστημα,  που σκοπο εχει τον αφανισμο της εργατικης ταξης (και) απο τον Ευρωπαικο χαρτη;

Καποιοι ανθρωποι της διανοησης φαινεται οτι αδιαφορουν για τη πραγματικοτητα της πολιτικης και συνεχιζουν τους ''οραματισμους'' τους περι μιας....χαμενης ελληνικοτητας που υποθετικα θα απελαμβανε το ...κυρος και το θαυμασμο ολης της Ευρωπης, αν ο κοσμος μας ηταν ισως....«αγγελικα πλασμενος»!! Μα που ζουνε οι διανοουμενοι στην Ελλαδα;

Αναρρωτιεται κανεις αν οι ανθρωποι της τεχνης και της διανοησης τελικα ζουν αναμεσα μας, ή μηπως αιθεροβατουν απο ...συννεφο εις συννεφο, προσπαθωντας να δωσουν απαντηση σε καποια ...δευτερευοντα ισως προβληματα που τυχον τους απασχολουν!

''Απ' το σκοτάδι που ζούμε τώρα, από το σκοτάδι όπου μας έριξε ο πρόχειρος, τραγικά όπως αποδεικνύεται, προσχεδιασμός του θεσμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα ζούμε στο φως. Θα μοιράζομε φως. “ΜΕ ΑΛΛΕΣ ΚΥΡΙΑΡΧΕΣ ΑΞΙΕΣ”. Έτσι λοιπόν, “Πλούσιο Υπέδαφος“, “Πλούσια Ορυκτά”, μία ακόμη αιτία για να γίνουμε ΣΕΒΑΣΤΟΙ! Μία πολύ σοβαρή αιτία αν σκεφτούμε τις αξίες που κυριαρχούν σήμερα στις Κοινότητες της Δύσης! Και τις αξίες αυτές εμείς, Έλληνες, Ισπανοί, Πορτογάλοι, Ιταλοί, Ιρλανδοί -πόσο συμπτωματικό είναι αλήθεια πως αυτές οι χώρες έχουν το οικονομικό πρόβλημα;- με το κοινό μας “Ντουέντε” , “Πάθος , Έρωτας ζωής”, ελπίζουμε να αλλάξουμε, να ομορφύνομε με άλλες κυρίαρχες αξίες: Ανθρώπινη Ευτυχία, Ανθρώπινη Γλυκύτητα, Βοήθεια και Προστασία της Ψυχής μας και της Γης μας''.

Καποτε το να ειναι κανεις διανοουμενος σημαινε οτι ειναι και κοντα στα προβληματα του λαου. 

Σημερα, οπως φαινεται, δεν ειναι, πια, ...απαραιτητη προυποθεση!