«Οnce in a blue moon» [έτσι λένε,]

Eιχε ακουσει την εκφραση αυτη, σ ενα τραγουδι, (οχι παντως σ αυτο του μλκα Sinatra!) οταν μικροτερος, μαθαινε Αγγλικα μεσα απο στιχους, αλλα σ αυτη τη φαση δεν τη πολυκαταλαβαινε, εφ οσον ο ορος αναφεροταν σε καποιο γεγονος που γινοταν πολυ σπανια, ενω αυτος διαβαζε οτι το «μπλε φεγγάρι», δηλαδή η πανσέληνος, σημερα, συμβαινει για δεύτερη φορά μέσα στον ίδιο μήνα! 

Το αρθρο ελεγε, παντως, οτι προκειται για ένα φαινόμενο που εμφανίζεται κάθε 2,5 χρόνια περίπου, αν και το «μπλε φεγγάρι» ειναι ενας ορος που οι αστρονομοι δεν χρησιμοποιουν επισημα.

-Τι να πιστεψεις πια, σκεφτηκε, διαβαζοντας κι αυτη την ειδηση, με δυσπιστια, οπως τις περισσοτερες, τελευταια,  απο τοτε που ο κοσμος με γεωμετρικη προοδο, πια, γινοταν  ολο και πιο παραλογος, πιο αδικος, πιο διεφθαρμενος, ακομη πιο ελεεινος κι απο τους ηγετες που τον κυβερνουσαν!

«Η παλαιότερη αναφορά του όρου «μπλε φεγγάρι»,  οπως διαβασε στο αρθρο, καταγράφεται το 1524 σε ένα έντυπο που επιτίθεται στον αγγλικό κλήρο, με τιτλο: "Rede Me and Be Not Wrothe" ("Read me and be not angry", or "Counsel Me and Be Not Angry"): "If they say the moon is belewe/ We must believe that it is true"  [If they say the moon is blue, we must believe that it is true]. 

«Εάν πουν, οι κληρικοι, ότι το φεγγάρι είναι μπλε, τότε θα πρέπει να πιστέψουμε ότι αυτό είναι αλήθεια». O oρος, belewe, όμως εκτος απο «μπλε», σημαίνει και «προδοσία». Για το λόγο αυτό όταν το 18ο αιώνα κατά τη διάρκεια της Γρηγοριανής μεταρρύθμισης του ημερολογίου, όπου «χάθηκαν» κάποιες μέρες, «χάθηκε» και ένα φεγγάρι, αυτό ονομάστηκε «το φεγγάρι της προδοσίας» και ο κοσμος επρεπε να στηριχτει στα λογια των κληρικων σχετικα με τα φεγγαρια και να συνεχισουν ετσι να νηστευουν συμφωνα με το εθιμο της σαρακοστης».

-Μαλιστα! Οι γνωστες...μαλακιες των παπαδων, ειπε με απογοητευση, κουνωντας το κεφαλι. Στα 1524, το καταλαβαινω, αλλα να τους ακουν και να τους πιστευουν και σημερα;

Απ οσα διαβαζε, φοβοταν οτι θαρθει συντομα μια μερα που θα δεν θα εχει καν ορεξη ν ανοιξει εφημεριδα, ή τον υπολογιστη και να διαβασει, ισως, κατι το ακραιο, οπως πχ για δολοφονους που θα κατηγορουσαν τα θυματα τους για...ενοχους!

Κι αυτο, ομως, εγινε και δεν σταματησε να διαβαζει.

Γιατι συνεχιζε; Ηθελε μηπως  να δει που θα φτασει το θρασος του αντιπαθεστατου θηλαστικου που λεγεται...ΑΝΘΡΩΠΟΣ, αν και ως τετοιο ον, δεν φαινοταν να ειχε μεσα του τιποτε, πια, το ανθρωπινο...Για τις μαυρες αυτες σκεψεις, ισως να τον ειχαν επηρεασει οι πολλες sci-fi ταινιες, που του ελεγαν οι φιλοι του οτι εβλεπε. 

Αυτος ομως πιστευε καπου οτι δεν μπορει να ειμαστε ολοι της ιδιας φτιαξης (human made) και στα 2012 να σκοτωνουμε αλλους στο ονομα της εθνικοτητας, να παιρνουμε, ως κρατη, αποφασεις που στελνουν χιλιαδες κοσμο στην ανεργια, στο ψαξιμο των σκουπιδιων για ευρεση...τροφης, στις παραγκουπολεις για «στεγαση», στις ουρες των ...φασιστων για συσσιτιο, σε μακρινους ανοητους πολεμους για τα συμφεροντα και τις πατριδες αλλων, στην...αμορφωσια και την απελπισια, ενω εχουμε ηδη εφευρει υπολογιστες που μπορουν ακομη και να μας στελνουν στο διαστημα!

Οχι ολους μας, βεβαια. 

Μονο αυτους που εχουν τον τροπο να ξεφυγουν απο τη...μιζερια και τη θλιβερη πραγματικοτητα που επιφυλασσει το συστημα για τους προλεταριους, για ολους εμας που δεν μπορουμε να βιωσουμε οπως θα θελαμε τοσα και τοσα κοντινα σε μας, αλλα και μακρινα γεγονοτα, οπως π.χ τα "πεφταστερια", το «μπλε φεγγάρι» και τοσα αλλα. 

Οι εννοιες για τα...γηινα μας κρατουν παντοτεινα δεμενους χειροποδαρα, κι εμεις παραμενουμε ακομη αδαεις και αμετοχοι στο δραμα και την ομορφια του συμπαντος που λεγεται ΖΩΗ! (και οχι..επιβίωση!).