Για να αναστηθεί ο λαός

Κυβέρνηση και ΣΥΡΙΖΑ τσακώνονταν για το αν έρχεται η ανάσταση. Η κυβέρνηση δήλωσε ότι με την έξοδο στις αγορές η ανάσταση είναι σίγουρη, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ότι η ανάσταση θα γίνει μετά τις εκλογές, εφόσον γίνει κυβέρνηση. 

Ο καβγάς τους δεν αφορά την ανάσταση του λαού αλλά την ανάσταση των κερδών του κεφαλαίου.

Το λόγο τώρα έχουν όλοι αυτοί που καλούνται να γυρίσουν μάγουλο, αντί να επιβάλουν τη δική τους ανάσταση. Δική τους μέρα είναι η 1η του Μάη.

Εκτός κι αν βρεθεί έως τότε δικαστής να θεωρήσει και την πρωτομαγιάτικη απεργία παράνομη, όπως αυτοί που δίκασαν χωρίς καν να ακούσουν - έτσι δικάζουν πάντα - τους χαλυβουργούς, αυτούς τους θαυμάσιους εργάτες της ψυχής μας που κρατάνε ψηλά το «εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά». Κόντρα στα αφεντικά που κατεβαίνουν και στον εκλογικό στίβο με εκπροσώπους ή αυτοπροσώπως διακηρύσσοντας «τέλος οι πολιτικοί, τέλος οι συνδικαλιστές, τέλος οι απεργίες. Τώρα είναι η ώρα για μπίζνες στο λιμάνι, παντού»...

Την ίδια ώρα στην Ουκρανία η βδομάδα ξεκινούσε με την παρουσία του αρχηγού της CIA στο Κίεβο. Η «αντιτρομοκρατική εκστρατεία» της κυβέρνησης του Κιέβου, που εκτυλίσσεται στο φόντο του σκληρού ανταγωνισμού ΗΠΑ - ΕΕ με τη Ρωσία για τον έλεγχο των ενεργειακών πηγών και δρόμων, δείχνει πως ο καπιταλισμός γεννά μόνο δεινά για τους λαούς. ΗΠΑ, ΕΕ και ΝΑΤΟ, που στηρίζουν ακόμη και τις φασιστικές δυνάμεις, επενδύουν στην παραπέρα όξυνση και αντιπαράθεση με τη Ρωσία. «Παίζουν με τη φωτιά» ενός πιο γενικευμένου πολέμου με κινδύνους για όλους τους λαούς της περιοχής.

Το πραγματικό δίλημμα

 

Ας πιάσουμε το νήμα από κει που το είχαμε αφήσει: Το πρωτοσέλιδο στον «Ριζοσπάστη» της περασμένης Κυριακής σημείωνε: «Το πραγματικό δίλημμα στις εκλογές είναι να βρεθούν όσο πιο κάτω γίνεται τα κόμματα της ΕΕ, των μονοπωλίων και να βρεθεί όσο πιο ψηλά γίνεται, να ισχυροποιηθεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας. Είναι δίκαιη η αγανάκτηση του λαού μας, που λέει να φύγει η σημερινή αντιλαϊκή κυβέρνηση ΝΔ - ΠΑΣΟΚ. Να φύγουν και να μην ξαναγυρίσουν. Ομως, η λογική να φύγουν αυτοί, για να έρθουν οι επόμενοι, δοκιμάστηκε πολλές φορές στο παρελθόν χωρίς ο λαός να έχει όφελος. Ο ΣΥΡΙΖΑ λέει "ψηφίζουμε και φεύγουν", όμως δε λέει ότι η ανεργία και η φτώχεια θα είναι εδώ, γιατί θα είναι εδώ οι μηχανισμοί της μόνιμης εποπτείας της ΕΕ, τα μνημόνια διαρκείας, τα κέρδη των "υγιών" επιχειρηματιών, τα συμφέροντα των βιομηχάνων.

Ο λαός πρέπει να θέσει μπροστά του συνολικά το πολιτικό ζήτημα που δε θα αφορά στην αλλαγή μιας κυβέρνησης αλλά της τάξης που είναι στην εξουσία, της τάξης που κάνει κουμάντο γιατί έχει στα χέρια της τα κλειδιά της οικονομίας».

Για το χρέος ξανά

 

Στον απόηχο της εξόδου στις αγορές δυνάμωσε ξανά η συζήτηση για το χρέος. Από την πλευρά της κυβέρνησης υποστηρίζεται ότι τώρα είναι δυνατόν να ανοίξει η διαπραγμάτευση για το χρέος με καλύτερους όρους. Από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ υποστηρίζεται ότι με την έξοδο στις αγορές, το χρέος διογκώνεται και γίνεται πιο δύσκολη η διαπραγμάτευσή του. Και οι δύο προσπερνάνε το γεγονός ότι το «δημόσιο χρέος» προκλήθηκε εξαιτίας των φοροαπαλλαγών στο κεφάλαιο, των ενισχύσεων με κρατικό χρήμα και των αντίστοιχων αναγκαίων δανεισμών, των ΝΑΤΟικών δαπανών, των επιπτώσεων από τη συμμετοχή της χώρας στην ΕΕ. Οτι είναι χρέος που πληρώνουν ο λαός, η εργατική τάξη, αλλά δεν έχουν καμία ευθύνη γι' αυτό. Είναι χρέος που δεν πρόκειται να πάψει να υπάρχει, είτε μειώνεται, είτε αυξάνεται, στο πλαίσιο του καπιταλιστικού δρόμου ανάπτυξης, της συμμετοχής σε ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς και διεθνείς χρηματαγορές (...) Ρυθμισμένο ή όχι, οι εργαζόμενοι θα το πληρώσουν.

Η διαχείριση της εξαθλίωσης

 

Η κυβέρνηση ανακοίνωσε μια σειρά από μέτρα για τη διαχείριση της πιο ακραίας φτώχειας, που εστιάζουν στη σίτιση και την προσωρινή στέγαση των αστέγων. Μεταξύ τους βρίσκονται χιλιάδες πρώην εργαζόμενοι και μικροεπαγγελματίες, που έχασαν κάθε πηγή εισοδήματος και κατ' επέκταση το σπίτι στο οποίο έμεναν, είτε ήταν δικό τους είτε το νοίκιαζαν. Τα μέτρα αυτά δεν πρόκειται, βεβαίως, να αντιμετωπίσουν ουσιαστικά τη φτώχεια, ούτε τώρα, ούτε στο μέλλον. Ούτε βεβαίως το λεγόμενο «κοινωνικό μέρισμα» θα μπορέσει να αποκαταστήσει τις μεγάλες απώλειες των εισοδημάτων που έχουν υποστεί τα εργατικά - λαϊκά στρώματα τα τελευταία χρόνια. Αυτά τα μέτρα συνιστούν συνταγή διαχείρισης - ανακύκλωσης της ακραίας φτώχειας, συνταγές που έχουν αξιοποιηθεί σε πολλά καπιταλιστικά κράτη, είτε βρίσκονται σε κρίση είτε σε ανάπτυξη.

Τα κόμματα της αστικής διαχείρισης επενδύουν πάνω στις μειωμένες απαιτήσεις που έχουν κυριαρχήσει στους εργαζόμενους όλα αυτά τα χρόνια της οικονομικής κρίσης. Γνωρίζουν ότι δεν μπορούν ούτε καν να υποσχεθούν την αντιμετώπιση της φτώχειας και της ανεργίας. Προσπαθούν απλά να διαφυλάσσεται η λεγόμενη «κοινωνική συνοχή».

Το εργατικό - λαϊκό κίνημα βεβαίως και πρέπει να παλεύει για άμεσα μέτρα ανακούφισης γι' αυτούς που υποφέρουν, να αναπτύσσει πρωτοβουλίες αλληλεγγύης στους ανέργους, στους άστεγους, διεκδικώντας ταυτόχρονα και ουσιαστικά μέτρα για την προστασία των ανέργων, παλεύοντας ενάντια στην ανεργία, για την ουσιαστική αποκατάσταση εισοδημάτων κ.λπ. Αλλά πρέπει να 'ναι καθαρό ότι το μεγάλωμα της φτώχειας και η διαχείρισή της, με μέτρα που τη συντηρούν και την αναπαράγουν, είναι φαύλος κύκλος στον καπιταλισμό, που θα σπάσει μόνο αν ο λαός αποφασίσει με την πάλη του να τσακίσει το σύστημα που τον τσακίζει.

Η αναπαλαίωση

 

Το σύστημα, προς το παρόν, παίρνει τα μέτρα του. Αξιοποιεί τον ΣΥΡΙΖΑ ως αντιλαϊκό ανάχωμα στο εργατικό κίνημα, δημιουργεί «Ελιές» στην κεντροαριστερά και αντιδραστικά «Ποτάμια», χτίζει μια «Γέφυρα» στο χώρο της κεντροδεξιάς, αξιοποιεί την εγκληματική Χρυσή Αυγή για να φοβίζει τους εργάτες. Το πολιτικό σύστημα θυμίζει κινούμενη άμμο μπροστά στις εκλογές του Μάη. Αυτή η κινητικότητα περιλαμβάνει και τους «επιτυχημένους» επιχειρηματίες που διεκδικούν άμεσα ρόλο στην κρατική διοίκηση, δείχνοντας την επόμενη μέρα στην κεντρική πολιτική σκηνή.

 Πετώντας στα άχρηστα ορισμένους απ' όσους ο κόσμος δείχνει με το δάχτυλο, βγάζει στον αφρό τους «γεια σου αφεντικό». Η σχετική διαφήμιση μόνο ως προώθηση προϊόντος δεν πρέπει να εκληφθεί. Η αστική τάξη επιτιθέμενη κάνει και αντεπίθεση σε όσα την αμφισβητούν. Δεν θέλει απλά ψηφοφόρους τους εργάτες, τους θέλει πλήρως ενσωματωμένους στο χώρο δουλειάς. Οτι όλα μπορούν να λυθούν αν πείσεις το αφεντικό σου. Εμφανίζει τον καπιταλισμό σαν κάτι διαφορετικό από την πολιτική που τον υπηρετεί και τους καπιταλιστές ως πολιτικά διαχωρισμένους από την οικονομική τους βάση.

Η συνεχιζόμενη αναπαλαίωση του πολιτικού σκηνικού έχει στόχο τον εγκλωβισμό του λαού στο «λάκκο των λεόντων» της ΕΕ και το γνωστό δοκιμασμένο καπιταλιστικό «μονόδρομο». Απέναντι σε αυτήν την κινούμενη άμμο του πολιτικού συστήματος, η μόνη επιλογή που δε μεταμορφώνεται και δε μεταλλάσσεται, που δίνει δύναμη στο λαό και την προοπτική της πραγματικής ανατροπής, είναι η ισχυροποίηση του ΚΚΕ.

Ανοίγουμε το δρόμο

 

Καθώς επόμενος μεγάλος σταθμός είναι η Πρωτομαγιά ξεχωρίζουμε από την προκήρυξη του ΠΑΜΕ: «Ο δικός τους πλούτος εξαρτάται από τη δική μας φτώχεια! (...) Κυβέρνηση, ΕΕ, κυβερνητικός και εργοδοτικός συνδικαλισμός, φιλόδοξοι και νέοι κυβερνητικοί διαχειριστές σκορπούν σύγχυση και σκοταδισμό. Θεωρούν τη λαίλαπα που μας έπληξε αποτέλεσμα κακής κυβερνητικής διαχείρισης και προσωρινή, μιλούν για στρεβλώσεις του συστήματος.

Διαστρεβλώνουν, θέλουν να μας έχουν στο σκοτάδι! Κανένας δε βάζει στο στόμα του την πραγματική αιτία, τον έναν και μοναδικό ένοχο που μας τσακίζει τη ζωή. Τον καπιταλισμό, τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τα μονοπώλια! Ενα σύστημα σάπιο, που έφαγε τα ψωμιά του, γι' αυτό και οι κρίσεις έρχονται, επανέρχονται και βαθαίνουν (...) 

Για να βγει αλώβητος και νικητής ο λαός απαιτείται άμεση οργάνωση της πάλης στους χώρους δουλειάς και στους κλάδους. Χρειάζεται να δυναμώσει ο συντονισμός του αγώνα, να αναπτυχθεί ένα ορμητικό αγωνιστικό ποτάμι αντίστασης για να αναχαιτίσει την κυβερνητική επίθεση, να γκρεμίσει μνημόνια και αφεντικά (...) Τίποτα δεν έχει κριθεί! Ψηλά το κεφάλι! (...) Εμείς είμαστε η τάξη που παράγει τον πλούτο! Χωρίς τις σωματικές και πνευματικές μας δυνάμεις ο κόσμος θα απονεκρωθεί. Χωρίς εμάς γρανάζι δε γυρνά. Πέρα από τα φυσικά φαινόμενα, ό,τι κινείται στον κόσμο προέρχεται από το δικό μας κόπο και ιδρώτα. Χωρίς τη δική μας ενέργεια, θα σταματήσει να κινείται. Ο,τι έχει παραχθεί σ' αυτόν τον τόπο και ό,τι θα παραχθεί στο μέλλον, είναι αποτέλεσμα εργασίας χιλιάδων εργαζομένων που δίνουν την ψυχή και το σώμα τους σε συνθήκες άγριας ταξικής εκμετάλλευσης και πίεσης απ' το μεγάλο κεφάλαιο (...) Εμείς να γίνουμε οι αφέντες του πλούτου που παράγεται. Χωρίς εμάς δεν μπορεί να υπάρξει πλούτος.

Δίχως, όμως, τους καπιταλιστές, μια χούφτα παράσιτων, μπορεί. Μπορούμε να ζήσουμε σε έναν κόσμο αντίστοιχο του κόπου μας, της εργασίας μας, των προσδοκιών μας. Εναν κόσμο που δε θα μαστίζεται από πολέμους, από ανεργία, από ναρκωτικά, από άγχος και ανασφάλεια. 

Που θα ζούμε ειρηνικά, ανθρώπινα, χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς καταπίεση και τη βαρβαρότητα του συστήματος που ζούμε (...) Είμαστε η τάξη του παρόντος και του μέλλοντος (...) Ανοίγουμε το δρόμο για ένα ελπιδοφόρο αύριο».

Αυτήν την ανάσταση δεν θα μπορούν να την διαψεύσουν...