ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑΣ Χρειάζεται συντονισμός και επεξεργασία κοινής επαναστατικής στρατηγικής

 

Αποσπάσματα από την εισηγητική ομιλία του ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ

 

Από τις εργασίες της Συνάντησης

Παίρνοντας το λόγο στην έναρξη των εργασιών της Συνάντησης, ο ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ, Δημήτρης Κουτσούμπας, σημείωσε μεταξύ άλλων:

«Το ΚΚΕ θα κάνει ό,τι περνάει από το χέρι του, με στόχο να δυναμώσει το ευρωπαϊκό κομμουνιστικό και εργατικό κίνημα, να ενισχύεται η αυτοτελής δράση των κομμάτων μας, στην κατεύθυνση της αναγκαιότητας διαμόρφωσης νικηφόρας επαναστατικής στρατηγικής.

Η σημερινή μας συνάντηση αποτελεί ταυτόχρονα κάλεσμα προς τους λαούς της Ευρώπης για συμπόρευση και συστράτευση με τα Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματά μας σε κάθε χώρα, για την αποτελεσματικότερη οργάνωση της πάλης, την προώθηση των κοινωνικών αγώνων και της λαϊκής συμμαχίας. Αποτελεί κάλεσμα προς τους λαούς να κατευθύνουν την πάλη τους στην αναμέτρηση με τον πραγματικό αντίπαλο, την ίδια την εξουσία των μονοπωλίων, τους ιμπεριαλιστικούς οργανισμούς, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ.

Οι λαοί να χαράξουν τη δική τους αντεπίθεση

Οι λαοί σήμερα έχουν συγκεντρώσει πικρή πείρα από τα αδιέξοδα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας. Ωστόσο, αστικές κι οπορτουνιστικές δυνάμεις επιδιώκουν να θολώσουν τη λαϊκή σκέψη. Κάνουν λόγο για κρίση που δήθεν οφείλεται σε κάποιον "νεοφιλελεύθερο δογματισμό", αθωώνοντας έτσι το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα και προπαγανδίζοντας μέσα στους εργαζόμενους μια άλλη, ονομαζόμενη "υγιή" ανάπτυξη του καπιταλισμού.

Κάποιοι επιδιώκουν να πείσουν πως για την ανεργία, που στην Ελλάδα έχει εκτιναχθεί στο 30%, την εξαθλίωση, τη χειροτέρευση της ζωής "ευθύνονται τα μνημόνια" μόνο, αποσιωπώντας πως πρώτα "χτύπησε" η καπιταλιστική κρίση, αφού είχαν προηγηθεί αποφάσεις αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων και στη συνέχεια ακολούθησαν τα μνημόνια ή η όποια ανάλογη βάρβαρη πολιτική εφαρμόζεται σε χώρες χωρίς μνημόνιο. Στη Γαλλία, π.χ., που δεν έχει μνημόνια και τρόικα, ο Ολάντ προχωρά στη μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος, με δραματικές αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών των εργαζομένων και αύξηση ορίων συνταξιοδότησης.

Αλλοι, πάλι, ανακάλυψαν ξαφνικά πως η Ελλάδα "έχει χάσει την κυριαρχία της", πως είναι "υπό κατοχή", προσπαθώντας μ' αυτόν τον τρόπο να αποκρύψουν τη σκληρή ταξικότητα των μέτρων που εφαρμόζονται. Μέτρων, που είναι προς το συμφέρον των καπιταλιστών, ντόπιων και ξένων, και τα οποία λαμβάνονται όχι από θέσεις "μειοδοσίας", "προδοσίας", αλλά με τη σύμφωνη γνώμη και σε όφελος της ελληνικής αστικής τάξης και των πολιτικών υπηρετών - κομμάτων της στο πολιτικό σύστημα που κυβερνούν, μόνο και μόνο για να εξασφαλίσουν την κερδοφορία του κεφαλαίου και τη διαιώνιση αυτού του συστήματος.

Για τους ίδιους, άλλωστε, λόγους η αστική τάξη κάθε χώρας προχωρά στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων, μέσα στα πλαίσια τέτοιων ιμπεριαλιστικών ενώσεων, όπως είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Για να δυναμώσει, να ισχυροποιήσει την εξουσία της, καθώς και να εξασφαλίσει ένα μερίδιο από τη "λεία" στη σύγκρουση με τα μονοπώλια άλλων δυνάμεων.

Η λύση, λοιπόν, για τους εργαζόμενους δεν μπορεί να είναι η φρούδα ελπίδα μιας δήθεν άλλης διαχείρισης του καπιταλισμού, όπως ισχυρίζεται το λεγόμενο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (ΚΕΑ). Αυτό αποδείχτηκε μάταιο πολλές φορές και στην πράξη. Είναι για τους εργαζόμενους ένα επώδυνο χάσιμο πολύτιμου χρόνου. Το δείχνουν τα αντιλαϊκά μέτρα και τα τεράστια λαϊκά προβλήματα στις ΗΠΑ του Ομπάμα, ο "νέος άνεμος" Ολάντ στη Γαλλία, που αποδείχτηκε "δηλητηριώδης" για τα εργατικά - λαϊκά συμφέροντα.

Οι εργαζόμενοι μπορούν και πρέπει να χαράξουν τη δική τους "αντεπίθεση" απέναντι στην αντιδραστικοποίηση και στο μιλιταρισμό της ΕΕ, που δεν μπορεί να είναι η επιστροφή στον καπιταλισμό του 18ου και 19ου αιώνα, που προβάλλουν ορισμένες δυνάμεις στο όνομα της αποκατάστασης της "κυριαρχίας" των αστικών κρατών.

Οχι μόνο γιατί η Ιστορία δε γυρίζει πίσω, αφού είμαστε πλέον στο ιμπεριαλιστικό στάδιο, στο τελευταίο στάδιο του καπιταλισμού, μέσα στο οποίο τα μονοπώλια επιδιώκουν για την ικανοποίηση των συμφερόντων τους τη συγκρότηση τέτοιων αντιλαϊκών καπιταλιστικών διακρατικών ενώσεων, αλλά και για έναν ακόμη λόγο: Γιατί, ακόμη κι αν υποθέσουμε πως μια χώρα βγαίνει από μια τέτοια διακρατική καπιταλιστική ένωση, θα εξακολουθήσουν να υπάρχουν χιλιάδες, δεκάδες χιλιάδες "αγκίστρια" που θα την κρατούν εγκλωβισμένη μέσα στις σχέσεις της ανισότιμης αλληλεξάρτησης, που διαμορφώνονται στα πλαίσια της ιμπεριαλιστικής "πυραμίδας" του παγκόσμιου καπιταλιστικού συστήματος.

Ετσι, κατά την εκτίμηση του Κόμματός μας, την εξυπηρέτηση των εργατικών - λαϊκών αναγκών, όπως και τη λαϊκή κυριαρχία, την αποδέσμευση από τα δεσμά των ιμπεριαλιστικών ενώσεων, μπορεί να την εγγυηθεί μονάχα η εργατική - λαϊκή εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, ο κεντρικός επιστημονικός σχεδιασμός της οικονομίας, ο εργατικός - λαϊκός έλεγχος.

Ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα σε κάθε χώρα

Το ΚΚΕ δεν κρύβει από τους εργαζόμενους πως το κομμουνιστικό κι εργατικό κίνημα, ιδιαίτερα μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ και στις άλλες χώρες της Κεντρικής κι Ανατολικής Ευρώπης, περνάει μεγάλες δυσκολίες. Βιώνει μια κατάσταση βαθιάς ιδεολογικοπολιτικής κι οργανωτικής κρίσης και πιέζεται τόσο από τις αστικές δυνάμεις, που σε πολλές περιπτώσεις προχωρούν και σε κατασταλτικά μέτρα απαγόρευσης ή περιορισμού της δράσης των κομμουνιστών, όσο κι από τις οπορτουνιστικές δυνάμεις, που επιδιώκουν τον "ευνουχισμό" του από τα επαναστατικά χαρακτηριστικά και την ενσωμάτωσή του στο καπιταλιστικό σύστημα.

Αυτή η κατάσταση του κομμουνιστικού κινήματος, ιδιαίτερα στην Ευρώπη, έρχεται σε μια μεγάλη αντίφαση με την ανάγκη των εργατικών - λαϊκών δυνάμεων, που παράγουν τον πλούτο, να τον διεκδικήσουν. Χωρίς ισχυρό κομμουνιστικό κίνημα σε κάθε χώρα, χωρίς το συντονισμό της δράσης και την επεξεργασία κοινής επαναστατικής στρατηγικής, το κομμουνιστικό κίνημα δεν μπορεί να ικανοποιήσει τους λόγους της ύπαρξής του. Βεβαίως, καταλαβαίνουμε πως δεν μπορούμε σήμερα, από τη μια στιγμή στην άλλη, να ξεπεράσουμε μια κατάσταση που έχει διαμορφωθεί δεκαετίες τώρα.

Ωστόσο, δεν υπάρχει άλλος δρόμος από το να ανασκουμπωθούμε, οργανώνοντας την πάλη μας, μελετώντας από κοινού τις σύνθετες ευρωπαϊκές και παγκόσμιες εξελίξεις, χαράσσοντας και συντονίζοντας την κοινή δράση μας ενάντια στην ΕΕ του κεφαλαίου και του πολέμου.

Σε μερικούς μήνες έχουμε μπροστά μας μια σημαντική πολιτική μάχη, τις ευρωεκλογές, στην οποία τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά Κόμματα πρέπει να στρέψουν τα πυρά τους ενάντια στην αστική και οπορτουνιστική στρατηγική, ενάντια στην ΕΕ, προτάσσοντας τη δική τους πολιτική πρόταση».

 

“Ριζοσπάστης”