Το ΠΑΜΕ καλεί τα συνδικάτα να κηρύξουν απεργία στις 23 Οκτώβρη, να προετοιμάσουν τη δύσκολη μάχη για την επιτυχία της. Με μαχητικό πνεύμα και σχέδιο, η οργάνωση της απεργίας πρέπει να δώσει γροθιά στη μοιρολατρία για αναποτελεσματικότητα των αγώνων, στην ηττοπάθεια, που με την τακτική τους σπέρνουν στο κίνημα οι δυνάμεις του οπορτουνισμού και του ρεφορμισμού, ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός. Το δίλημμα απέναντι στο οποίο καλείται να τοποθετηθεί με ευθύνη κάθε συνδικαλιστής και κάθε εργαζόμενος είναι καθαρό: Θα αποδεχτούμε να ζούμε χωρίς Συλλογικές Συμβάσεις, με 300 ευρώ, χωρίς επιδόματα, χωρίς Κοινωνική Ασφάλιση και Πρόνοια και ο εργοδότης να δίνει ό,τι θέλει; Να δουλεύουμε μια ώρα από δω και από εκεί, χωρίς σταθερή και μόνιμη δουλειά; Θα δεχτούμε τα σχέδια του ΣΕΒ να καταργήσει τις Συλλογικές Συμβάσεις; Θα υποταχθούμε στους σχεδιασμούς των εργοδοτών; Θα συμβιβαστούμε να ζούμε με συντάξεις των 400 ευρώ; Θα αφήσουμε τη δική μας ζωή στα χέρια άλλων; Θα περιμένουμε άλλοι να μας λύσουν τα προβλήματά μας;
Μια ζωή θα ζούμε με το φόβο και τις αυταπάτες; Θα συμφωνήσουμε τα παιδιά μας να γίνουν σκλάβοι στους βιομήχανους, στους επιχειρηματίες; Θα λέμε ας κοιτάζω τη δουλειά μου μπας και σωθώ; Μήπως το ίδιο δεν έκανε και το εργοδοτικό σωματείο στη «Sprider», ή το αντίστοιχο της «Χαλυβουργίας» στο Βόλο; Πού οδήγησαν τους εργαζόμενους; Στα μεν «Sprider», παρά τις μειώσεις μισθών και τη δουλειά με 250 ευρώ το μήνα, ο καπιταλιστής έκλεισε το εργοστάσιο, επειδή δεν μπορεί να σταθεί στον ανταγωνισμό. Στη «Χαλυβουργία» του Βόλου, οι εργαζόμενοι βρήκαν μπροστά τους ό,τι και οι συνάδελφοί τους στον Ασπρόπυργο, παρά τις υποσχέσεις της εργοδοσίας για το αντίθετο. Τι έχει να κερδίσει ο άνεργος που απέχει από το σωματείο του, που προσπαθεί μόνος του να λύσει το πρόβλημά του, που δεν συμμετέχει στους συλλογικούς αγώνες, δεν παλεύει ο ίδιος να μαζικοποιηθούν και να ριζοσπαστικοποιηθεί το περιεχόμενό τους; Θα πέσουμε στο δόκανο των προγραμμάτων ανακύκλωσης της ανεργίας που στήνουν κυβέρνηση, ΕΕ και επιχειρηματικοί όμιλοι, και να δουλεύουμε για ψίχουλα; Η απάντηση σε τέτοια ερωτήματα είναι που πρέπει να καθορίσει τη στάση του κάθε εργαζόμενου, του κάθε σωματείου απέναντι στην πρόταση για απεργία που καταθέτει το ΠΑΜΕ. Και εδώ δε χωράνε υπεκφυγές και προσχήματα από τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες.
Η ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα και διεθνώς είναι γεμάτη παραδείγματα για το ποια γραμμή είναι χρήσιμη και αποτελεσματική για τους εργαζόμενους. Ο εργοδοτικός - κυβερνητικός συνδικαλισμός, η γραμμή της κοινωνικής συναίνεσης, των κοινωνικών διαλόγων είναι ταυτισμένα με την υποχώρηση, το συμβιβασμό, τη μείωση της απαιτητικότητας των εργαζομένων. Το 8ωρο, η Κοινωνική Ασφάλιση, οι Συλλογικές Συμβάσεις, το σύνολο των κατακτήσεων έχουν μέσα τους την επίπονη προσπάθεια του ταξικού ρεύματος, έχουν σημαδευτεί από τη σφραγίδα της ταξικής πάλης. Ακόμα και στις συνθήκες της προσωρινής υποχώρησης του εργατικού κινήματος, ακόμα και στις συνθήκες που είναι πολύ αρνητικοί οι συσχετισμοί δύναμης, το ταξικό κίνημα μάχεται καθημερινά και με προοπτική. Προσπαθεί να έχει θετικά αποτελέσματα. Καταγράφει επιτυχίες στην οργάνωση της αντίστασης, στην καθυστέρηση, στην παρεμπόδιση αντιλαϊκών μέτρων. Στη ματαίωση απολύσεων, στην επαναπρόσληψη απολυμένων, στην αντιμετώπιση κρουσμάτων αυταρχισμού. Στην επιβολή μέτρων προστασίας της ασφάλειας, της υγείας των εργαζομένων στους τόπους δουλειάς.
Ιδιαίτερα στις σημερινές συνθήκες, στη χώρα μας και διεθνώς, η αποτελεσματικότητα των αγώνων, η ικανότητα του συνδικαλιστικού και γενικότερα του λαϊκού κινήματος να αμυνθεί και να αντεπιτεθεί, συνδέονται με δύο καθοριστικής σημασίας ζητήματα: Πρώτον, την ενίσχυση του Πανεργατικού Αγωνιστικού Μετώπου, το δέσιμό του με περισσότερους τόπους δουλειάς, το δυνάμωμά του με νέα σωματεία, συνδικαλιστές, εργαζόμενους. Και δεύτερον, την ακόμα μεγαλύτερη και πιο ουσιαστική συνεργασία, την κοινή δράση των εργαζομένων με τους αυτοαπασχολούμενους, τους μικρούς εμπόρους και βιοτέχνες, τους φτωχούς αγρότες, τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Με το χτίσιμο της δικής μας λαϊκής συμμαχίας απέναντι στο μαύρο μέτωπο των δυνάμεων του κεφαλαίου. Αυτό δεν είναι υπόθεση κάποιου μηχανισμού. Είναι υπόθεση των δυνάμεων που αποτελούν τα πόδια του ΠΑΜΕ, των άλλων αγωνιστικών συσπειρώσεων στις γειτονιές, στους τόπους δουλειάς. Των Συνδικάτων, των Ομοσπονδιών, των Εργατικών Κέντρων, των Επιτροπών Αγώνα, των Σωματειακών Επιτροπών, των Λαϊκών Επιτροπών κ.λπ. Το ΠΑΜΕ σηκώνει το κύριο βάρος στην ανασύνταξη του εργατικού κινήματος. Αυτόν τον κεντρικό στόχο πρέπει να υπηρετεί και η οργάνωση της απεργίας στις 23 Οκτώβρη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα
Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.