 | |
| Φωτο απο DN |
(Μτφ απο σημερινο αρθρο της DN).
Την Κυριακή, συμπληρωνονται 20 χρόνια απο τοτε που η σοβιετική σημαία κατεβηκε από το τοίχο του
Κρεμλίνου για τελευταία φορά. Τοτε άλλαξαν 293 εκατομμύρια άνθρωποι το μονοκομματικό
κράτος και τη σχεδιασμενη οικονομία με τη δημοκρατία και τις αγορες. Σήμερα,
δεν είναι σίγουροι ότι η αλλαγή αυτη ηταν προς το καλύτερο.
"Οποιος δεν νοσταλγει την Σοβιετική Ένωση δεν
έχει καρδιά, αλλά όποιος τη θέλει πίσω δεν διαθετει εγκεφαλο!" Έτσι δήλωσε
ο Βλαντιμίρ Πούτιν, τότε πρόεδρος της Ρωσίας, σε μια τηλεοπτική συνέντευξη το 2005.
Όταν το ερευνητικό Ινστιτούτο, Pew Research Center, φέτος ρώτησε 1.000 Ρώσους, αν είδαν ως
«καταστροφή» το ότι η Σοβιετική Ένωση δεν υπάρχει πια, το 50% είπαν ναι και μόνο το
36% ειπαν οχι. Στην ιδια μετρηση, το 48% ειπε ότι "είναι φυσικό για τη
Ρωσία να έχει μια αυτοκρατορία."
Σήμερα ο λατρευτος στη Δυση ο Michail Gorbatjov - που
κατάργησε αυτη την "αυτοκρατορία" - μάλλον περιφρονείται στη Ρωσια.
Και ο Boris Yeltsin - ο οποίος ίδρυσε τη νέα Ρωσία – εμφανιζεται ακόμα και μετά
το θάνατό του, σαν η ρίζα πολλών από τα προβλήματα της χώρας.
Στις 25
Δεκεμβρίου 1991, όταν το σφυροδρέπανο αντικαταστάθηκε με το
κόκκινο-μπλε-λευκό της ρωσικής σημαία, ήταν η λογική κατάληξη μιας δραματικης
χρονιας. Ωστόσο, είναι εντυπωσιακή ποσο απότομη ηταν η πτώση στο τελος.
Ο Σοβιετικός πρόεδρος Γκορμπατσόφ είχε λίγες μέρες
νωρίτερα πειστει να παραιτηθεί και να αφήσει το γραφείο του στο Κρεμλίνο τη
Πρωτοχρονιά. Το πρωί της 27 Δεκεμβρίου, κλήθηκε από τον ρεσεψιονίστ, που του
είπε ότι ο Γιέλτσιν και μερικοι συνεργατες του ειχαν ήδη κατασχει το γραφείο
του και πέρασαν, εκει, τη νύχτα της 26ης, παρεα με ένα μπουκάλι
ουίσκι....
Πόσο εύκολα μπορεί μια υπερδύναμη να υποβιβαστεί σε
σωρό σκουπιδιων της ιστορίας!
Αλλά το σημαντικό πράγμα που θυμάται κανεις για το
1991 είναι αυτό που δεν συμβαίνει στην πραγματικότητα. Δεν υπήρξε αιματοχυσία.
Ωστόσο, αυτη ήταν μια "αυτοκρατορία" με πάνω από 100 εθνοτικές ομάδες
και το όπλο της "Ημέρας της Κρίσεως" που θα μπορούσε να καταστρέψει
τη γη πολλές φορές.
- Στη Γιουγκοσλαβία, οι διαμαχες είχαν ήδη αρχίσει απο
το 1991. Κατά μία έννοια, είδαμε οτι αυτό που είχε εκει θα μπορουσε να γίνει και
σε εμας, λέει ο Gennady Burbulis που είναι ένας από τους πλέον σχεδόν
ξεχασμένους αρχιτέκτονες, πισω απο τη διαλυση της Σοβιετικής Ένωσης και έγραψε
το κειμενο της συμφωνιας του
Belavezja, που υπεγράφη το Δεκέμβριο του 1991 από τους ηγέτες της Ρωσίας, της
Ουκρανίας και της Λευκορωσίας.
Το βασικό σημείο ειχε ως εξής: «Σημειώνουμε ότι η
Σοβιετική Ένωση ως νομικο προσωπο δημοσιου δικαιου και γεωπολιτική οντοτητα έχει
πάψει να υπάρχει." Συναντώ τον Burbulis σε ένα σεμινάριο στο Γκέτεμποργκ,
όπου αυτός και μερικοί άλλοι από τους πρωτεργατες του 1991 μιλούν για την σημασία
της ανακαταταξης.
Είναι ο Leonid Kravtjuk, ο Stanislav Sjusjkevitj και
ο Vytautas Landsbergis, ηγέτες αντιστοιχα της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της
Λιθουανίας, στην εποχή τους.
Για τους τελευταίους, φυσικά, η διαλυση της Σοβιετικής
Ένωσης, σημαινε επίσης, την αυτονομία και συνεπώς ηταν ένα εθνικό ορόσημο.
Αλλά η Ρωσία ήταν ο πυρήνας της αυτοκρατορίας, και ο Burbulis
όπως και πολλοί άλλοι Ρώσοι, είναι διχασμενοι.
- Έχασα τη χώρα μου και μεχρι σήμερα πενθω γι αυτο. Ταυτοχρονα
όμως, η χώρα ήταν μια φυλακή.
- Πόσο κοστίζει η υπερβολικη ταχυτητα στην οδηγηση στη
Σουηδία, με ρωταει ενας ανθρωπος που γνωρισα περιστασιακα σε μια ρωσικη
επαρχιακή πόλη, λεει ο ρεπορτερ της Σουηδικης εφημεριδας DN.
Ο ανθρωπος δεν ρωταει ποσο μεγάλο είναι το προστιμο, αλλά
πόσο θα πρέπει να πληρώσει κανεις στη τσέπη της τροχαίας. Χαμογελάει λιγο με
δυσπιστια, όταν λέω ότι δεν γινεται να δωροδοκήσει κανεις στη Σουηδία και έτσι
αρχίζει να μετραει τα «τέλη» για την παραβαση οριου ταχυτητας για τη Μόσχα, το Ιβάνοβο,
το Nizhny Novgorod κλπ περιοχες... Η διαφθορά είναι η μεγάλη πληγή της Ρωσίας.
Η χώρα είναι, μαζί με άλλα πρώην σοβιετικά κράτη, απο τα πιο διεφθαρμένα στην
Ευρωπη και στο ιδιο επίπεδο με τις φτωχες Αφρικανικες χωρες!
Η δωροδοκια έχει αυξηθεί σημαντικά τα τελευταία 20 χρόνια.
Πρόκειται για περισσότερα χρήματα και επηρεάζει όλο και περισσότερους. Αυτό
ισχύει όχι μόνο για τη παραβαση στο οριο ταχύτητας, αλλά από τις θέσεις σε ενα νηπιαγωγείο, μεχρι τις
χειρουργικες επέμβασεις για δισκοπαθεια!
Τα στοιχεία δείχνουν ότι η μάστιγα αυτή είναι μια αιτίες
που οι Ρώσοι βλεπουν ολο και πιο αρνητικα τις επιπτώσεις των αλλαγων που εγιναν
στα 1991. Η πρόσφατη μελέτη του Ινστιτουτου Pew ανέφερε οτι μόνο 42% των
ερωτηθεντων ειπαν ότι η μετάβαση στην οικονομία της αγοράς ήταν καλή. Μόνο το
50% χαιρέτισε την εισαγωγή του πολυκομματικού συστήματος.
Πώς
θα μπορούσε να είναι έτσι; Η οικονομία της αγοράς είναι βαθιά εγκατεστημενη στη
Ρωσία του σήμερα, πολυ περισσότερο από ό,τι ειναι στη Σουηδία, για παράδειγμα.
Και ακόμα κι αν μερικες φορες φαινεται οτι το μονοκομματικό κρατος ειναι κοντα, παρ ολα αυτα δεν θα το επαναφερουν επισημα.
Και ακόμα κι αν μερικες φορες φαινεται οτι το μονοκομματικό κρατος ειναι κοντα, παρ ολα αυτα δεν θα το επαναφερουν επισημα.
Η νοοτροπια
των Ρώσων έχει να κάνει με τις υψηλές προσδοκίες.
Οι αγορές και η δημοκρατία ήταν το 1991 μια εννοια
που σχετιζονταν με την ευημερια και τον πλούτο των αμερικανικών ταινιών και
τηλεοπτικών σειρών. Αλλά όταν το νέο σύστημα εισήχθη, δεν ήταν όπως στις
ταινίες, ακριβώς το αντίθετο! Η παραγωγή έπεσε, η διάρκεια ζωής μειωθηκε, οι γκάνγκστερ
πυροβολουσαν ο ένας τον άλλον στους δρόμους και οι πολιτικοι καυγαδιζαν στις
νέες, δημοκρατικές συνελεύσεις.
Οι Αγορες και η δημοκρατία πήραν μια κακή φήμη ήδη απο
τη δεκαετία του '90 και δεν συνήλθαν ποτέ πραγματικά. Και εφ οσον η διαφθορά
συνεχίζει να αυξάνεται πολλοί φαίνεται να καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι αυτό
οφείλεται στο νεο, εικοσαχρονο τωρα, σύστημα.
Όταν οι ερευνητές απο το Ινστιτουτο Pew ρωτησαν τους
Ρώσους ποιος μπορεί να λύσει καλύτερα τα προβλήματα της, μόνο το 32% απάντησε «μια δημοκρατική κυβέρνηση», ενω ένα 57% ειπε
"ένας ισχυρός ηγέτης."
Θελει αραγε ο Πούτιν να δημιουργήσει μια Σοβιετική
Ένωση σε νέα μορφή; Το ερώτημα αυτό ανέκυψε όταν το περασμένο φθινόπωρο
ξεκίνησε το νέα μεγάλο έργο του: την Ευρασιατική
Ένωση.
Συγκεκριμένα, ο σκοπός είναι να επεκταθεί η νέα
τελωνειακή ένωση μεταξύ της Ρωσίας, της Λευκορωσίας και του Καζακστάν. Μερικές
χώρες της Κεντρικής Ασίας έχουν ήδη εκδηλώσει ενδιαφέρον. Στη συνεχεια αναμενεται μεγαλύτερη συμμετοχη και κοινό νόμισμα.
Μια ευρω-ασιατική Επιτροπή – διαμορφωμενη σαν την την
Ευρωπαϊκή Επιτροπή - αρχίζει εργασίες την 1η Ιανουαρίου. Το 84% των γραφειοκρατών
της είναι Ρώσοι. Ο Πούτιν ο ίδιος υποστηρίζει ότι δεν εχει να κανει με την αναδημιουργια
της Σοβιετικής Ένωσης, "θα ήταν αφελές να αντιγράψουμε κάτι από το
παρελθόν." Και η κομμουνιστική ιδεολογία, δεν είναι πιθανό να επιστρέψει
με αυτόν τον τρόπο.
Όμως, οι επικριτές επισημαίνουν ότι η στρατιωτική
συνεργασία μεταξύ των πρώην σοβιετικων κράτων μπορούν εύκολα να ενταχθει στη
νέα Ένωση. Υποστηρίζουν ότι ο στόχος του Πούτιν είναι να φτιαξει ενα συνδεσμο
υπακουων κρατων, κατι σαν τοιχο προστασιας, γύρω από τη Ρωσία.
Ρώτησα τον Stanislav Sjusjkevitj, πρωην προεδρο της Λευκορωσίας
τι νομίζει για το σχεδιο αυτο της Ευρασίας.
- Α, αυτο ειναι απλα προεκλογικες υποσχεσεις ειπε. Ο Πούτιν υποτίθεται ότι σύντομα θα εκλεγεί Πρόεδρος
και πάλι, λέει. Ισως βεβαια να υπαρχει και καποια δοση αληθειας, δεδομένου
ότι ο ενας στους δυο ψηφοφορους του Πουτιν λυπαται
για τη διαλυση της Σοβιετικης Ενωσης.
Τα 1000 άτομα που ρωτήθηκαν βρίσκονταν σε σύσκεψη του κομμουνιστικού κόμματος της Ρωσίας;
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ καταστροφή που ακολούθησε την ανατροπή του σοσιαλισμού, κάνει εκατομύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο να νοσταλγούν τη Σοβιετική Ένωση. Τα σπασμένα δεν πληρώνουν μόνο οι πρώην Σοβιετικοί πολίτες. Οι συνέπειες πλήττουν τους λαούς σε παγκόσμια κλίμακα. Εμείς εδώ νιώθουμε στο πετσί μας πολύ καλά την έλλειψη του "αντίπαλου δέους".
ΑπάντησηΔιαγραφή["Οποιος δεν νοσταλγει την Σοβιετική Ένωση δεν έχει καρδιά, αλλά όποιος τη θέλει πίσω δεν διαθετει εγκεφαλο!" Έτσι δήλωσε ο Βλαντιμίρ Πούτιν]
Σωστός ο Πούτιν. Πάει ο εγκέφαλος από την πολλά ...πλύση. Οι αιτίες όμως που γεννούν τις ανάγκες για ένα σοσιαλισμό απαλλαγμένο από τις παιδικές του ασθένειες, είναι εκεί (Ρωσία), είναι εδώ, και οξύνονται. Οξύνονται και οι αντιθέσεις μέσα σ' ένα σύστημα απάνθρωπο που στο επίκεντρό του έχει το κέρδος των πλουτοκρατών και τον εργαζόμενο δούλο τους. Στους αγώνες λοιπόν, όλοι οι εργαζόμενοι, όλου του κόσμου, κι εμείς εδώ βέβαια, για να καρπωθούμε επιτέλους τους κόπους της εργασίας και της ζωής μας. Τίποτα λιγότερο από αυτό που μας ανήκει. Σε όλη την ομάδα εύχομαι χρόνια πολλά και αγωνιστικά, για να γίνουν κάποτε καλά. Καλή δύναμη!
@ Ανώνυμος
ΑπάντησηΔιαγραφήδεν χρειάζεται και πολύ προσπάθεια ... και μόνο που βιώνουν τον καπιταλισμό φτάνει και περισσεύει.-
Καλά σε ολόκληρη αυτοκρατορία μόνο 1000 άτομα συμμετείχαν στην έρευνα; Και αποτελούν δείγμα άξιο λόγου;
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως, το 1917, ήταν πολύ λιγότεροι αυτοί που ήθελαν τον Σοσιαλισμό (θα έλεγα πάρα πολύ λιγότεροι) και όμως τα κατάφεραν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒέβαια, είχαν τότε έναν Λένιν, έναν Στάλιν ...
Μάλλον τελικά, οι λαοί χρειάζονται έναν Ηγέτη τέτοιου διαμετρήματος.
Αλλιώς δεν εξηγείται πως αφού ο μισός ρώσικος λαός αναπολεί την Σ.Ε., δεν κάνει απολύτως τίποτα για να την ξαναφέρει ...
Φάρε μην ξεχνάς αυτό που είπε ο Λένιν για την επαναστατική κατάσταση:
ΑπάντησηΔιαγραφή"...όταν οι από πάνω δεν μπορούν να κυβερνήσουν όπως πριν και οι από κάτω δεν θέλουν να κυβερνιόνται όπως πριν."
Οπότε ακόμη κι αν δεν θέλουν οι από κάτω, μπορεί να μπορούν οι από πάνω... ;)
Υγ: Άσε που το ζήτημα γίνεται ακόμη πιο περίπλοκο όταν βάλεις το ερώτημα "ποιά Σοβιετική Ένωση;".
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚομβικότατο το ερώτημα του Yuri:
ΑπάντησηΔιαγραφή"ποια σοβιετική ένωση;"
Το μόνο σίγουρο είναι πως για τις πλατιές λαϊκές μάζες η μέρα που ξημέρωσε με την τρίχρωμη σημαία στο κρεμλίνο, έκανε την ζωή τους πολύ χειρότερη από όσο ήταν τις ημέρες που κυμάτιζε η κόκκινη με το σφυροδρέπανο.
Και αυτό δεν χρειάζεται να έχουν σπουδάσει διαλλεκτικό υλισμό για να το γνωρίζουν...
@ο δείμος του πολίτη :
σωστή η επισήμανση σου! Και εγώ αυτό αναρωτιόμουνα, είναι δυνατόν να επιθυμούν επιστροφή στο σοβιετικό κεκτημένο, ΜΟΝΟ το 50% των ρώσων;
Aνώνυμε 5:59 μ.μ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕιναι δυνατον ενα ανωνυμο ...τρολ να μη κανει μια τοσο...εξυπνη ερωτηση;
oikodomοs
ΑπάντησηΔιαγραφήEχεις απολυτο δικιο για τις καταστροφικες συνεπειες της έλλειψης του "αντίπαλου δέους"που ακολούθησαν μετα την ανατροπή του σοσιαλισμού, συνεπειες που πλήττουν ολους τους λαούς και σημερα πληρωνουμε ολοι το τιμημα αυτο,ζωντας μεσα σε ενα βαρβαρο συστημα οπου οι αντιθεσεις ειναι τροπος ζωης και ...απαραιτητης επιβιωσης των κεφαλαιοκρατων, οι οποιοι υποδουλωνουν τους εργαζομενους στο ονομα του κερδους και της εκμεταλλευσης.
Μεχρι να να φτασουμε στη πολυποθητη νικη, ως ταξη, να ευχηθουμε ως ομαδα και σ εσενα, φιλε οικοδομε, χρόνια πολλά και αγωνιστικά και καλη δυναμη!
Φιλε Γιώργο
ΑπάντησηΔιαγραφήΕχεις απολυτο δικιο!
δείμος του πολίτη
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα ...παραπονα σας στο Ινστιτουτο Pew http://www.people-press.org/2011/12/06/an-%E2%80%98iron-hand%E2%80%99-is-no-substitute-for-democracy/ που εκανε την ερευνα, τα αποτελεσματα της οποιας προφανως αποτελουν δείγμα άξιο λόγου, εφ οσον εγινε αφορμη να σταλουν ρεπορτερς απο ξενες χωρες, (Σουηδια) και να γινουν συνεντευξεις με πρωην πρωτεργατες των αλλαγων του 1991.
faro
ΑπάντησηΔιαγραφήΤοτε ομως δεν υπηρχαν τα μισητα ...ΜΜΕ που διαστρεβλωνουν τη πραγματικοτητα! Ισως ομως να χρειάζονται κι έναν ηγέτη του διαμετρήματος του Λενιν που θα τους εμπνευσει και θα τους θυμισει τι σημαινει να αγωνιζεσαι για την αξιοπρεπεια στη ζωη και για το μελλον των παιδιων σου.Παντως η πραγματικοτητα ειναι η καλυτερη ενδειξη του κλιματος που επικρατει παντου και που συντομα θα παρουν μια γευση του ολοι οσοι τα εχουν βαλει με την εργατικη ταξη σε παγκοσμια κλιμακα.
Yuri: Σ΄ ευχαριστώ που μου απαντάς στον προβληματισμό που έβαλα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ γνώμη μου είναι: Όταν πάρουν την απόφαση "οι από κάτω", κάνουν τα αδύνατα δυνατά ώστε "οι από πάνω" να μην μπορούν να σταθούν ούτε στιγμή !
Τώρα για την Σοβιετική Ένωση.
Η γνώμη μου (πάλι) είναι: Ο χειρότερος Σοσιαλισμός, είναι καλύτερος, από τον ... καλύτερο καπιταλισμό !
Υuri
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ποιάς εποχης τη Σοβιετική Ένωση, μαλλον εννοεις..)
Elva: Επιμένω ... Ισως και σήμερα χρειάζεται ένας ανάλογος Ηγέτης ...
ΑπάντησηΔιαγραφήTRASH
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοειται οτι συμφωνω και με τις δυο παρατηρησεις και ειδικα με τη δευτερη που σε κανει να απορεις γιατι δεν ειναι το ποσοστο μεγαλυτερο δεδομενης της ασχημης οικονομικης καταστασης του λαου και εκει..
Απο την αλλη, βεβαια, με το δικιο τους αρχιζουν ν αναρρωτιουνται και σε αλλες χωρες για τα Ελληνικα πολιτικα δεδομενα που οσο πανε και πλησιαζουν σε συγκρισεις με ...υποαναπτυκτα Αφρικανικα κρατη!
Είναι πολύ ενδιαφέρον το ζήτημα που θίγεις Φάρε και θα σου πω την γνώμη μου λίγο αργότερα...ελπίζω.
ΑπάντησηΔιαγραφήElva εννοώ ότι η πτώση της Σοβιετικής Ένωσης (ή όπως θέλετε πέστε την, γιατί έχει δίκιο η Παπαρήγα, ένα σύστημα ανατρέπεται, δεν...πέφτει από μόνο του) δεν ήταν ζήτημα μιας στιγμής κι ενός μεθύστακα (Γιέλτσιν) που αντικατέστησε ένα ρετάλι (Γκορμπατσόφ).
Η Σοβιετική Ένωση λοιπόν ως "κράτος υπερδύναμη" ήταν διαφορετικό πράγμα για μένα από την Σοβιετική Ένωση ως "Σοσιαλιστικό κράτος". Πιθανά για τον κόσμο εκεί να ταυτίζονται αυτά τα δύο, όμως δεν για μένα είναι το ίδιο, αν καταλαβαίνεις τι εννοώ.
fare και γω αυτο πιστευω και το λεω πολυ καιρο αλλα ποιος μ ακουει!
ΑπάντησηΔιαγραφήfaro, stelth
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν αντιλεγω, αλλα απ ο τι φαινεται ουτε οι συνθηκες εχουν ακομα ωριμασει...
Yuri
ΑπάντησηΔιαγραφήΣιγουρα η διαλυση της Σοβιετικής Ένωσης δεν ήταν ζήτημα μιας στιγμής, ουτε συγκυριων πραξεων καποιων ατομων και αν εχεις χρονο μας ενδιαφερει να αναπτυξεις τη σκεψη σου για τη
Σοβιετική Ένωση ως "κράτος υπερδύναμη" που, οπως λες, ήταν διαφορετικό πράγμα από την Σοβιετική Ένωση ως "Σοσιαλιστικό κράτος".
@Elva:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤότε (το '17 στην Ρωσία) υπήρχαν πολλύ χειρότεροι τρόποι προπαγάνδας του συστήματος, όπως ο "ιερός" λόγος του παππά στην λειτουργεία της Κυριακής, που μπορούσαν να παίξουν ίσως και καταλυτικότερο ρόλο από τα σημερινά ΜΜΕ.
Μόνο που το "θέαμα" (ή ο λόγος) ποτέ δεν μπόρεσε να αντικαταστήσει τον "άρτο" που λείπει από το τραπέζι
Μια γνώμη για το ζήτημα που θίγει ο Φάρος:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατ' εμέ δεν είναι τυχαίο που ο Λένιν διαχωρίζει αυτά τα δύο ζητήματα και τα τοποθετεί σε συνδυασμό. Η αλήθεια είναι ότι πολλές φορές στην ιστορία, όταν η εξουσία είναι ισχυρή και πατάει γερά στα πόδια της, μπορεί να παραβιάσει ωμά την θέληση ακόμη και της μεγάλης πλειοψηφίας του λαού, μέσα από την βία, την τρομοκρατία, την εξαγορά, την προπαγάνδα και τα χίλια δυό μέσα που έχει στην κατοχή της. Τα ΜΜΕ που θίγει η Elva είναι ΕΝΑ από αυτά.
Δείτε όμως και την Οκτωβριανή: Δεν είμαι καθόλου σίγουρος αν θα μπορούσε να γίνει επιτυχώς, αν η κοινωνική δυσαρέσκεια δεν συνοδευόταν από την γενικότερη κρίση και αποσύνθεση που είχε φέρει στο καθεστώς ο πόλεμος. Η εξουσία, κατά τη γνώμη μου, προσφέρει μεγάλη αβάντα στον κάτοχό της, γι αυτό και πέρα από υποκριτές, μου φαίνονται επιπλέον και αστείοι οι διάφοροι "αντεξουσιάζοντες": Αν δεν θέλουν την εξουσία τότε απλά προετοιμάζουν την υποταγή τους σε αυτόν που την θέλει...ορφανή πάντως σε μια ταξική κοινωνία αποκλείεται να μείνει, όσο και να την καταριούνται.
Σε αυτό το σημείο (στην σταθερότητα, την ισχύ, τα μέσα της αστικής κυριαρχίας) παίζει τρομακτικό ρόλο ο ιμπεριαλισμός, γι αυτό άλλωστε τον θεωρώ αν όχι τον κύριο, ένα από τους κυριότερους εχθρούς: Ουσιαστικά οι λαοί πλέον δεν έχουν να αντιμετωπίσουν μόνο τον εσωτερικό εχθρό στην ταξική πάλη. Έχουν να αντιμετωπίσουν και την καλυμμένη ή απροκάλυπτη ιμπεριαλιστική κυριαρχία και οι όποιες απαντήσεις (αυτό έχει φανεί και σε άλλες κουβέντες εδώ) θα πρέπει να αναφέρονται και σε αυτή.
Απ' την άλλη εξίσου σημαντικό είναι και το δεύτερο σκέλος: Το να μην θέλει ο λαός να κυβερνηθεί όπως πριν. Αν αυτό το στοιχείο δεν υπάρξει, αν ο λαός απλά αναπολεί τις "καλές μέρες", αν σταθεί παθητικά ή και...καταθλιπτικά στην μοίρα του, ακόμη και η χειρότερη κρίση των "πάνω" μπορεί να ξεπεραστεί, αφού τίποτε δεν θα επιχειρήσει να ανατρέψει την κλονισμένη εξουσία που "δεν μπορεί".
Το έχουμε δει κι αυτό νομίζω.
Αυτά κι ελπίζω να μην κούρασα απλά.
Προς Elva:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚοίταξε Elva, ο ανταγωνισμός της δύσης με την Σοβιετική Ένωση δεν σταμάτησε ποτέ, καθ'όλη την διάρκεια της ύπαρξής της. Πήρε όμως από ένα σημείο και μετά άλλο χαρακτήρα. Θέλεις το σημείο καμπής; Οκ, νομίζω ότι ήταν η περίοδος Χρουτσόφ, χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι ο Χρουτσόφ "φύτρωσε".
Από εκεί και πέρα η πάλη καπιταλισμού-σοσιαλισμού έγινε ουσιαστικά ανταγωνισμός υπερδυνάμεων. Γι αυτό άλλωστε μπορούσε να είναι και ειρηνική η συνύπαρξη:
Χωράνε δύο υπερδυνάμεις στον πλανήτη. Δύο συστήματα με παγκόσμιο χαρακτήρα είναι που δεν χωράνε...
Η απορία του φίλου για το μικρό ποσοστό αναπωλούντων είναι πολύ σωστή.Το 50% τελικά, ναι είναι μικρο. Για να βρούμε το γιατί νομίζω ότι θα πρέπει να δούμε τα εξής σημεία (η σειρά δεν είναι με τάξη σημασίας αλλά τυχαία:
ΑπάντησηΔιαγραφή1) Στα 20 αυτά χρόνια (η καλύτερα 25, από εποχή Γκόρμπυ) η προπαγάνδα στα σχολεία, στα ΜΜΕ, στις λειτουργίες των κάθε είδους εκκλησιών είναι τέτοια που μπροστά της η ελληνική και ευρωπαική αντικομμουνιστική προπαγάνδα φαντάζει άψογη. Τα παιδιά και οι νέοι μέχρι 20 - 25 χρονών δεν ξέρουν σχεδόν τιποτα για την οκτωβριανή επανάσταση και τον Λένιν, δεν γνωρίζουν τι κοινωνικό σύστημα υπήρχε στην ΕΣΣΔ. Δεν υπάρχει μαρξιστικό βιβλίο στα βιβλιοπωλεία. Όταν κάποτε ρώτησα σε κεντρικό βιβλίοπωλείου της Οδησσού (οι εμπειρίες μου αναφέρονται κυρίως στην Ουκρανία) αν υπάρχουν κάποια βιβλία σχετικά με μαρξισμό ή σοσιαλισμό οι πωλήτριες με κοίταξαν σαν εξωγήινο και μου απάντησαν με αφελές βλέμμα όχι, σαν ήταν φυσιολογικό. Απλά δεν εκδίδονται τέτοια βιβλία.
Τα δήθεν πλέον ελεύθερα ΜΜΕ παρουσιάζουν συνεχώς ντοκυμαντέρ όπου παρουσιάζονται οι τρομερές μυστικές υπηρεσίες ΚΓΚΜΠ κλπ να καταπιέζουν τους καλούς και φιλελεύθερου πολίτες, την σταλινική περίοδο που οι άνθρωποι καταπιέζονταν και κυνηγιώντουσταν για ψήλου πήδημα. Τα παραδείγματα είναι πολλά αλλά σταματάω εδω.
2) Η διαφθορά της κοινωνίας είναι τετοια που έχει διαλύσει τις συνειδήσεις στην ρίζα τους. Χαρακτηριστικά το παιδί από το νηπιαγωγείο καταλαβαίνει ότι αν ο μπαμπάς δεν λαδώσει την νηπιαγωγό, δασκάλα κλπ δεν πρόκειται να πάρει βαθμό, ή έστω κάποιες γνώσεις από το δημοτικό. Αυτό έχει γίνει πλεόν νόρμα στους δασκάλους (οι μισθοί τους είναι εξευτελιστικοί, άρα παίρνουν από τους μαθητές 2-5ευρώ κάθε μήνα για να ανταπεξέλθουν).Αρα δεν παρέχεται εκπαιδευση αλλά μόνο βαθμοθηρία και μόνο όσων παιδιών οι γονείς δεν έχουν χαλάσει προσπαθούν να δώσουν κάποιες γνώσεις στα παιδιά τους. Εκτός αν έχουν κάποια χηματα και τα στέλνουν σε καλά ιδιωτικά σχολεία. Τα ποσοστά του αναλφαβητισμού (σχετικού και απόλυτου) έχουν φτάσει στα ύψη.....(συνεχιζεται)
3)Όταν η ΕΣΣΔ ανατράπηκε, ό κόσμος, όπως πολύ σωστά είπε κάποιος φίλος, νόμιζε ότι θα περάσει από την κλειστη κοινωνία στο μπεβερλυ χίλς των τηλεοπτικών σειρών, που έντεχνα είχαν διοχετεύσει μέσα από την μαυρη αγορά στον πληθυσμό αλλά και από τις ταινίες που αποφάσισε να δείξει ο Γκορμπύ για να έρθει πιο κοντά η "συνύπαρξη". Αυτό, μαζί με τα προηγούμενα, έχουν δημιουργήσει τέτοιες αυταπάτες που όλοι την δεκαετία του 90 είχαν ιδρύσει και από μια εταιρεία για να γίνουν ροκφέλερ ή σόρος. Χαρακτηριστικά να πω ότι οι γιαγιάδες στα παζαρια τους συλλόγους τους, τους έχουν ονομάσει "ένωσεις επιχειρηματιών". Απόρροια αυτών είναι ότι ο κόσμος θεωρεί ότι δεν έχει σημασία ο τρόπος, αρκεί να βγάλεις κέρδος. Έτσι τα κορίτσια τα ετοιμάζουν για μοντέλα ή για καλούς συζύγους (υπάρχουν και τέτοιες σχολές). Το μαυρο χρήμα που κυκλοφορεί είναι απίστευτο γιατί όλοι λαδώνονται. ο τροχονόμος, ο δάσκαλος, ο γιατρός ο οδοκαθαριστης, ο δημόσιος υπάλληλος, ο ηλεκρολόγος, η γραμματέας του διευθυντή ο...Διαδηλωτής κλπ. Αποτέλεσμα να μην υπάρχει συνείδηση για κοινωνικούς αγώνες λλά το ατομικό βόλεμα.
ΑπάντησηΔιαγραφή4) Σημαντικός παράγοντας ήταν το ίδιο το ΚΚΣΕ και η διαπαιδαγωγητική δουλειά (ο θεός να την κάνει), πριν από τις ανατροπές. Δεν θα το ορίσω χρονικά, είναιθέμα επιστημόνων. Όταν στα σχολεια διδάσκονταν ο μαρξισμός, αυτό γινόταν τυπικά στις περισότερες περιπτώσεις. Κάτι σαν τα θρησκευτικά στην Ελλάδα (υπερβολή? ίσως αλλά καταδείχνει μια κατάσταση).Όταν το κόμμα είχε κατακλυστεί από καριερίστες και κρυφή αστική τάξη, όταν ο εργατικός έλεγχος και τα σωματεία παίζαν το ρόλο του διανεμητή των προγραμμάτων αναψυχής και εκδρομών (τουλαχιστον αυτοί τα είχαν δωρεάν, εμείς τα ονειρευόμαστε), ήδη είχε αρχίσει η φθορά των συνειδήσεων.
Αυτό λοιπόν το 50% είναι μικρό και δυστυχώς δεν γνωρίζει τι νοσταλγεί. Νοσταλγεί την ζωή που έκανε τότε, αλλά δεν γνωρίζει γιατί είχε αυτές τις κατακτήσεις. Νοσταλγεί μια αυτοκρατορία χωρίς να συνειδητοποιεί το σύστημα που είχε σαν βάση της. Δυστυχώς στις χώρες αυτές δεν υπάρχει συνειδητποίση της εργατικής τάξης και οι ευθύνες του κόμματος εκεί είναι τεράστιες. ϊσως στις περισότερες χώρες να μην υπάρχει και πρωτοπορεία. Σίγουρα όμως αυτές οι αυταπάτες που έχουν σήμερα ριζώσει αρχίζουν να πέφτουν η μία μετά την άλλη και σιγά σιγά θα αναπτυχθεί και το εργατικό κίνημα. Η Ελλάδα και το κινημά της είναι παραδειγμα. Ο απλός κόσμος που συναντώ στην Οδησσό μπορεί να μην κατανοεί και πολλά, αλλά λέει: "μπράβο γιατί στην Ελλάδα τουλάχιστον ο κόσμος ζητάει το δικιο του, εμείς εδώ ακόμα κοιμόμαστε". Τα λόγια αυτά, αν και είναι ανώριμα ακόμα, δειχνουν ότι κάτι μπορει να κινηθεί.
Aglaos πολύ ουσιαστικά για μένα αυτά που γράφεις. Είναι τελικά πολύ σημαντική η προσωπική εμπειρία/μαρτυρία, όταν δεν μένει σε αποσπασματικές εικόνες.
ΑπάντησηΔιαγραφήto PAME to KKE simera ine paradgima gia ta perisotera krati oxi mono tis evropis ala pantou, ean ke!! stin ellada prepi na ginoun ta pragmata pio dinamika, ke o kozmos na gini theoritika pio morfomenos, ideologika akoma pio dinata
ΑπάντησηΔιαγραφήη επικρατηση της αντεπαναστασης στη σοβιετικη ενωση και τις αλλες σοσιαλιστικες χωρες ειναι προσωρινη ηταν ενα πισωγυρισμα που συμβαινει συχνα στην ιστορια ομως τελικα η ιστορια τραβαει μπροστα και το μπροστα το μελλον για την καταπιεσμενη ανθρωποτητα για το λαο ειναι ο σοσιαλισμος-κομμουνισμος
ΑπάντησηΔιαγραφή