Ευτυχισμένο το δυστυχισμένο 2012

Μπήκαμε (απ)αισίως και στο 2012, την χρονιά που τα ημερολόγια σταματούν και οι προφητείες έχουν προβλέψει το τέλος του κόσμου. Μέχρι πριν μερικά χρόνια αυτές οι προφητείες φάνταζαν γελοίες, τώρα ακόμα και στον νου του μεγαλύτερου σκεπτικιστή, όπως είμαι εγω, ίσως έχει ανοίξει μια μικρή ρωγμή που του επιτρέπει να σκεφτεί «βρε μήπως είμαστε στα τελευταία μας;».

Όχι δεν πιστεύω ότι ένας απομονωμένος πολιτισμός μπορούσε να προβλέψει την καταστροφή του κόσμου, όταν όμως έρχομαι αντιμέτωπος ολοένα και περισσότερο με το ενδεχόμενο ενός μετά-αποκαλυπτικού περιβάλλοντος, απλά αναφωνώ «για δες σύμπτωση αδερφέ…».

Και πως αλλιώς να το πει κανείς αυτό που αντιμετωπίζουμε πέρα από μετά-αποκαλυπτικό; Μαγαζιά σωρηδόν κλειστά, άδειοι δρόμοι, ταμεία όχι απλά άδεια αλλά υπό του μηδενός, ενώ τα επαγγέλματα του μέλλοντος μοιάζουν να είναι η επαιτεία, η ανεργία και η δουλεία. Τσουβάλια νέοι φόροι στον σάκο του Αϊ Βασίλη, νέα μέτρα που κάνουν τις 7 πληγές του Φαραώ να μοιάζουν με αστείο, κανείς να μην στέκει πια όρθιος, όλοι να γονατίσουμε και να υπομείνουμε το μαστίγιο(το καρότο μας τελείωσε).

Όμως εκτός από τους νέους φόρους, που από κάποιο σημείο και πέρα, όταν θαμένουμε σε αντίσκηνα, ίσως θα πάψουν να μας απασχολούν, εκτός από την οικονομική εξαθλίωση, τον σιωπηλό δηλαδή πόλεμο, προετοιμάζεται το έδαφος και για ηχηρό πόλεμο, από αυτούς που αφήνουν πίσω τους ερείπια και διαμελισμένα κορμιά. Η αλήθεια είναι βέβαια πως δεν σταμάτησαν ποτέ να γίνονται τέτοιοι, μιας και ένας μεγάλος αριθμός από κράτη, στα οποία δεν μπορούσε η Δύση να εισχωρήσει και να τα αποτελειώσει οικονομικά αποσπώντας τους όλο τον πλούτο, έχουν πληρώσει το τίμημα της απειθαρχίας τους με αίμα, σπασμένα κόκκαλα και απόγνωση πέρα από κάθε ανθρώπινο όριο. Όμως τώρα πάμε για κλιμάκωση της έντασης, να μπουν στο χορό νέα κράτη, Συρία, Ιράν, και δεν συμμαζεύεται, με σκοπό αυτό που λέμε «ευρεία μέση ανατολή»(δεν λειτουργεί και το site του ριζοσπάστη για κάποιο λόγο να έδινα μερικά links).

  Το σύστημα αναζητά νέους πόρους, νέα θύματα, καθώς αγωνίζεται με νύχια και με δόντια να παρατείνει για όσο ακόμα μπορεί το αναπόφευκτο της ανατροπής του. Αυτό για τους λαούς του κόσμου σημαίνει δυστυχία, πείνα, θάνατο και αμέτρητα γιατί. Γιατί άνθρωποι καθημερινοί θα πληρώνουν ακριβό τίμημα για αμαρτήματα που έχουν διαπράξει άλλοι, παιδιά, γέροι, δεν κάνει διακρίσεις το θηρίο, όσο πιο πολύ θα πλησιάζει στο τέλος του τόσο περισσότερο θα μεγαλώνει η λύσσα του.

Τι μπορούμε να κάνουμε εμείς απέναντι σε όλα αυτά; Μπορούμε απλά να αποφασίσουμε ότι δεν ήμαστε σκλάβοι, δεν είμαστε όμηροι, δεν θα μετατρέψουν αυτοί τον κόσμο μας σε στρατόπεδο συγκέντρωσης! Μπορούμε και πρέπει να αποφασίσουμε ότι είμαστε πολεμιστές, πολεμιστές και στον σιωπηλό οικονομικό πόλεμο, στον δρόμο που χάραξαν οι χαλυβουργοί, αλλά και πολεμιστές ενάντια στο ενδεχόμενο του πραγματικού πολέμου που ετοιμάζουν, γιατί μην γελιέστε, είτε με τον έναν είτε με τον άλλον τρόπο τα όπλα θα βγουν από τα θηκάρια τους και για εμάς. Οφείλουμε και πρέπει να αντισταθούμε με όλες μας τις δυνάμεις, πέρασε πια η εποχή που οι ραγιάδες αφηνόταν στην βολή τους, τώρα είμαστε όλοι υποψήφιοι για σφαγή. Και όσο αντιστεκόμαστε οι δυνάμεις μας θα μεγαλώνουν, η ψυχή μας θα αναντρανίζει, το πραγματικό ανάστημα μας θα φανεί καθώς θα ξεκουλουριαζόμαστε από την στάση του φοβισμένου ικέτη και θα μετατρεπόμαστε σε κύμα, ικανό να φέρει την αλλαγή, χωρίς αφέντες, χωρίς αυτόκλητους σωτήρες.

Έχοντας χάσει τα όποια υλικά αγαθά, και έχοντας μείνει μοναχά με την υλική μας υπόσταση, ας το δούμε αυτό έστω ως μιας μορφής κάθαρση που θα αφαιρέσει της παρωπίδες μας και θα αρχίσουμε να κοιτούμε αριστερά και δεξιά, τον συνάνθρωπο μας, και να τον βλέπουμε όχι μόνο ως συνάνθρωπο αλλά και ως συναγωνιστή. Μόνο έτσι θα μπορούμε να ελπίζουμε ότι το 2012, και κάθε 2012, δεν θα φέρει το τέλος του δικού μας κόσμου, αλλά ενός άδικου, απάνθρωπου και σάπιου κόσμου, που έπρεπε από καιρό να είχε πεθάνει. Και από μέσα από τη σάπια φυλακή του να βγει νέα ζωή, το είδος της ζωής εκείνο που θα κόψουμε και θα ράψουμε στα δικά μας τα μέτρα, του λαού, των εργατών.

Καλό Αγωνιστικό 2012

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

Και το τραγούδι σταθμός για ακόμη μια φορά:)