Πόσο...διεθνιστές είμαστε σήμερα;

Διαδηλωση, στη Βρετανια, υπερ της Ελλαδας

Μερικες φορες ισως να χετε παρατηρησει σε συζητησεις, αλλα και ως bloggers, οτι καποια θεματα προσελκυουν περισσοτερο απο άλλα και αναφερομαι ιδιαιτερα στα θεματα εσωτερικης πολιτικης.

Μαλιστα μερικοι...«συναδελφοι», που ανηκουν οπως εγω, στον συχνα...παρεξηγημενο χωρο των μπλογκς, το εκμεταλλευονται, δημοσιευοντας, ή και αναδημοσιευοντας θεματα που εχουν να κανουν κυριως με εσωτερικη πολιτικη, επειδη αυτο το διαστημα, κατα κοινη ομολογια, η χωρα υποφερει και επειγει να δουμε τι θα γινει...αν και η αληθεια ειναι οτι δεν υποφερουν ...ολοι, μονο η εργατικη ταξη!

Διαδηλωση Ιρλανδων υπερ της Ελλαδας

Ναι, αλλα κατα τον ιδιο τροπο υποφερουν και αλλες χωρες γυρω μας, με αναλογες κυβερνησεις και παρομοια διεφθαρμενους πολιτικους. Ετσι αντι να παρατηρει κανεις οτι ειδησεις που αναφερονται σε ξενες χωρες, με αναλογα, προβληματα, που επρεπε να τραβουν τη προσοχη μας ακριβως επειδη ο «εχθρος» ειναι κοινος, διαπιστωνει κανεις οτι αρκετες απ αυτες υποπιπτουν στη β´, ή και στη γ´κατηγορια ενδιαφεροντος, οπου αναλογα με το πόσο θεωρει κανεις οτι η εμπλεκομενη χωρα ειναι...αξια προσοχης, διαβαζει την ειδηση, αλλιως την αποφευγει ως ..«χασιμο χρονου» και ας σχετιζεται αρκετα και με τη δικη του πραγματικοτητα!

Τι συμβαινει; Σταματησαμε, πια, να ενδιαφερομαστε για τη τυχη αλλων λαων και και αν ναι, πότε ξεκινησε αυτη η ταση απομονωσης μας; 

Ειμασταν παντα...ατομιστες, ή μηπως αυτη η αδιαφορια αφορα  την αστικη ταξη και μονο, ενω η πλειοψηφια του κοσμου ειναι στραμμενη στα...ελληνικα προβληματα και μονο; Γιατι δεν συνειδητοποιουμε οτι πολλα απο τα προβληματα μας εχουν κοινη βαση και δεν αφορουν μονο την Ελλαδα, αλλα τον καπιταλισμο, που δεν εχει πατριδα;

Η Ελλαδα εδω και δεκαετιες διεθετε και διαθετει ολο το ..φασμα απο καθαροαιμες δεξιες, ..δεξιαζουσες (μεχρι και με αριστερο προφιλ!) κυβερνησεις, ασχετα απο τιτλους και συμβολα και παντα ο κοσμος μοχθουσε να τα βγαλει περα, οχι βεβαια στον βαθμο που γινεται σημερα, ομως αυτο δεν μας εμποδιζε σαν χωρα να ενδιαφερομαστε και για το τι γινεται μακρια απο τα συνορα μας. 

Καποτε για παραδειγμα κατεβηκαμε χιλιαδες να διαδηλωσουμε κατα της συλληψης Οτσαλάν που η κυβέρνηση Σημίτη παρεδωσε στα χέρια της στρατιωτικοφασιστικής χούντας. Σημερα ομως θα καναμε κατι αναλογο; 

Μεσα σε ενα αυξανομενο ξενοφοβικο κλιμα, οπου η απομονωση του ατομου και η αδιαφορια για τον περιγυρο, εχει γινει τροπος ζωης, αναρρωτιεται κανεις ποια ειναι η σταση η δικη μας, ως ατομα που ειτε εχουμε, ειτε θα επρεπε να εχουμε ενα μεγαλυτερο ενδιαφερον για αυτο που λεμε διεθνισμο, οταν οι λαοι, θεωρητικα τουλαχιστον, πρεπει να ειναι αλληλέγγυοι με τους συντρόφους τους σε άλλες χώρες, στη βάση των κοινών ταξικών συμφερόντων, μεσα απο τη στηριξη των κοινων αγώνων για κοινωνική ισότητα και χειραφέτηση και περα απο εθνικιστικες προκαταλήψεις.

Με αυτες τις σκεψεις, στο νου, διαβασα με ενδιαφερον, τις αλλες, οτι το ΚΚΕ, διοργανωνει σε λιγες μερες, την Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Συνάντηση του 2012, (1 και 2 Οκτώβρη) οπου συμμετέχουν 36 Κομμουνιστικά και Εργατικά Κόμματα, με θεμα: «Η στάση των Κομμουνιστικών Κομμάτων απέναντι στην καπιταλιστική κρίση: Ενσωμάτωση ή ρήξη; Η αυταπάτη της φιλολαϊκής διαχείρισης του καπιταλισμού και η πάλη των κομμουνιστών για τα εργατικά λαϊκά συμφέροντα, την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, το σοσιαλισμό», ενω στην πρόσκλησή του προς τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά κόμματα της Ευρώπης, αναφερεται μεταξύ άλλων στο ενδεχομενο πολεμικής αναμέτρησης στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο με επίκεντρο τη Συρία ή το Ιράν, στην πολιτικη της «διακρατικής ιμπεριαλιστικής ένωσης», (βλ. ΕΕ), σε χωρες της Μεσογειου π.χ Ιταλια και Ισπανια που ειναι κι αυτες οπως η χωρα μας θυματα στυγνης καπιταλιστικης εκμεταλλευσης, οπως και στις αντεργατικες επιθεσεις σε βαρος των εργατικων και λαικων στρωματων, θεματα που ειναι για ολους τους λαους εξ ισου σημαντικα.

Ετσι ισως παρουμε απαντησεις και μετα απο το συνεδριο αυτο, για το κατα ποσο ειναι αναγκη ως λαοι και ως πολιτες μιας μικρης χωρας του νοτου, να αγωνιστουμε οχι μονο για τα δικα μας προβληματα και αν τελικα ισχυει αυτο που αναφερεται στη προσκληση προς τα Κομμουνιστικά κι Εργατικά κόμματα της Ευρώπης, οτι ως κομμουνιστες και διεθνιστες ειναι υποχρέωση μας

«..να προκαλούμε ρήγματα και να εναντιώνομαστε σε κάθε επιχείρηση διάσωσης του καπιταλιστικού συστήματος σε κάθε χώρα, (...)...οργανωνοντας την ανασύνταξη του ταξικού εργατικού κινήματος, την πολιτική χειραφέτηση της εργατικής τάξης, σε συμμαχία με τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα, ώστε να επιτελέσει την ιστορική της αποστολή, την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, την οικοδόμηση του σοσιαλισμού».

Ειμαστε ομως προθυμοι;