Aλ. Παπαρήγα: «Δεν είμαστε σαν τα άλλα κόμματα. Και δεν πρόκειται να γίνουμε»

Συνέντευξη της ΓΓ της ΚΕ του ΚΚΕ Αλέκας Παπαρήγα στην εφημερίδα «6 μέρες» και τον δημοσιογράφο Δ. Χατζηνικόλα . (902gr)

Κυρία Παπαρήγα, η συμπλήρωση φέτος 94 χρόνων από την ίδρυση του ΚΚΕ βρίσκει την Ελλάδα σε μια από τις δυσκολότερες περιόδους της εδώ και πολλές δεκαετίες. Η κορυφαία στιγμή του κόμματος στην πολύχρονη ιστορία του ήταν η Αντίσταση στη γερμανική κατοχή. Σήμερα, με την πολιτική και οικονομική εξουσία παραδομένη στους ξένους επιτρόπους και με τη φτώχεια να εξαπλώνεται ταχύτατα, βλέπετε κάποιες ομοιότητες με εκείνη την περίοδο ως προς τις συνέπειες που υφίσταται ο ελληνικός λαός;

 

- «Κάποιες ομοιότητες μπορείτε να βρείτε και το ’41 και την περίοδο της τουρκοκρατίας όμως η χώρα δεν βρίσκεται υπό κατοχή, αλλά στη δίνη μιας καπιταλιστικής κρίσης, που οφείλεται στην τεράστια συσσώρευση κεφαλαίων από τα μονοπώλια. Σ’ αυτή συνέβαλε καθοριστικά η προσαρμογή της χώρας στην ΕΕ, που στηρίζεται στην ανισόμετρη καπιταλιστική ανάπτυξη και σε ανισόμετρες σχέσεις αλληλεξάρτησης.

Τα βάρβαρα μέτρα των μνημονίων που εξολοθρεύουν κατακτήσεις και στοιχειώδη δικαιώματα, δεν παίρνονται μόνο στη χώρα μας. Τα εφαρμόζουν και στην Ισπανία και την Ιταλία και στη Γαλλία και τη Γερμανία που βρίσκονται στην πρωτοκαθεδρία της ΕΕ. Μήπως είναι και αυτές οι χώρες υπό κατοχή; Σε τέτοιες μηχανιστικές μεταφορές από το παρελθόν καταφεύγουν εκείνοι που θέλουν να κρύψουν από το λαό τις αιτίες της κρίσης και του χρέους. Που θέλουν να κρύψουν ότι τα μνημόνια είναι διαρκείας και αποτελούν στρατηγική επιλογή των μονοπωλίων και των κυβερνήσεων της ΕΕ, προκειμένου να διασφαλίσουν υψηλή ανταγωνιστικότητα και κερδοφορία, με βασικό στόχο την απαξίωση της εργατικής δύναμης. 

Όπως η ένταξη της χώρας μας στην ΕΕ έτσι και η τρόικα, η ΕΕ και το ΔΝΤ, δεν ήρθαν μόνοι τους. Υπάρχει έστω και ένα μέτρο σε βάρος των εργαζομένων που πρότεινε η τρόικα και το οποίο δεν ήταν αξίωση των Ελλήνων μεγάλων βιομηχάνων, των μεγαλεμπόρων, των τραπεζιτών και των εφοπλιστών; Κανένα! 

Οι τσακωμοί τους εντός της ΕΕ και εντός της ελληνικής πλουτοκρατίας αφορούν μόνο το πώς θα μοιραστούν ανάμεσά τους οι ζημιές της κρίσης και τα μελλοντικά τους υψηλά κέρδη».

- Ένα από τα σημαντικότερα φαινόμενα στην τρέχουσα κρίση είναι το ξεπέταγμα της Χρυσής Αυγής. Το ΚΚΕ είναι ιστορικά ταυτισμένο με τον αδιάκοπο αγώνα κατά του φασισμού. Με ποιον τρόπο πιστεύετε ότι θα πρέπει το πολιτικό σύστημα και η κοινωνία να οργανώσουν σήμερα την άμυνά τους απέναντι στον εκτροχιασμό προς τον νεοναζισμό, που προβάλλει ακόμη μια φορά απειλητικός στον ορίζοντα της χώρας;
  

-  «Κάθε φορά που ο καπιταλισμός βρίσκεται σε κρίση αναδύονται από τα υπόγεια τα αντιδραστικά ρεύματα, τα ναζιστικά-φασιστικά κόμματα. Ο μονοπωλιακός καπιταλισμός, που σαπίζει, και οι αντιφάσεις-αντιθέσεις του, η δυσκολία διαχείρισης της κρίσης, είναι η μήτρα που συνεχώς γεννά το αυγό του φιδιού, όπως γεννά τις κρίσεις και τους πολέμους. Η εξάπλωση της εξαθλίωσης, η καταστολή και η συκοφάντηση της ταξικής πάλης, ο αντικομμουνισμός είναι αυτά που τον θρέφουν. 

Είναι λοιπόν εντελώς υποκριτικές οι αντιφασιστικές φωνές αστικών κομμάτων. Έχετε ποτέ ακούσει να λένε για την ΕΕ που τιμά τους συνεργάτες της ναζιστικής Γερμανίας στις Βαλτικές και άλλες χώρες, ενώ απαγορεύονται τα κομμουνιστικά σύμβολα; Αντίθετα προβάλουν και αξιοποιούν την αντιδραστική «θεωρία των δύο άκρων»! 

Έχετε ακούσει από τα κόμματα που ύμνησαν και στήριξαν το λεγόμενο κίνημα των αγανακτισμένων να απολογούνται για το γεγονός ότι μέσα σ’ αυτό έδρασε και αναπτύχθηκε και η ναζιστική Χρυσή Αυγή; Δεν το έβλεπαν τότε που το κατήγγειλε το ΚΚΕ. Δεν το κατάλαβαν αργότερα; Γιατί σιωπούν; 

Τα κόμματα και οι μηχανισμοί του συστήματος εκμεταλλεύονται τη ναζιστική Χρυσή Αυγή, τη φουσκώνουν, είτε για να εκφοβίζουν το λαό είτε για να τη χρησιμοποιούν ως μηχανισμό καταστολής. Την υποκρισία, το αισχρό ψέμα, τον αντικομμουνισμό, τον τραμπουκισμό και την εγκληματική δράση της, οι εργαζόμενοι, οι νέες και οι νέοι, ο λαός, πρέπει να την απομονώσουν, να την καταδικάσουν πιο αποφασιστικά.
Υπάρχει η δύναμη που μπορεί να την αντιμετωπίσει αποτελεσματικά, είναι το ταξικό εργατικό λαϊκό κίνημα που αντιπαλεύει τα μονοπώλια και τον καπιταλισμό». 

- Στις τελευταίες διπλές εκλογές το ΚΚΕ, από το 8,48% του Μαΐου, πήγε τον Ιούνιο στο 4,50%. Σήμερα στις δημοσκοπήσεις φαίνεται να κινείται λίγο πάνω από το εκλογικό αποτέλεσμα, αλλά η απώλεια του Ιουνίου έως σήμερα δεν φαίνεται να καλύπτεται. Πού αποδίδετε αυτή την υποχώρηση της εκλογικής επιρροής του κόμματος;
  

  - «Έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά γι’ αυτό. Υπάρχουν ζητήματα που θα μπορούσαμε να τα αντιμετωπίσουμε καλύτερα. Όμως η βασική αιτία των εκλογικών μας απωλειών ήταν η άρνηση του ΚΚΕ να συμβάλει στη νέα επιχείρηση παγίδευσης και εξαπάτησης των φτωχών λαϊκών στρωμάτων, δηλώνοντας συμμετοχή ή στήριξη σε μια αριστερή ή αντιμνημονιακή κυβέρνηση, η οποία δήθεν θα έσωζε το λαό με μια καλύτερη διαπραγμάτευση μέσα στην ΕΕ και χωρίς να συγκρουστεί ο λαός με τους επιχειρηματικούς ομίλους. 

Αυτήν πρόβαλε ο ΣΥΡΙΖΑ, εκμεταλλευόμενος τις αυταπάτες ανώτερων μεσαίων στρωμάτων και την απελπιστική κατάσταση και την ανυπομονησία φτωχών λαϊκών στρωμάτων που δεν συμμετέχουν ενεργά στο κίνημα. Βεβαίως είχε και έχει τη στήριξη ενός μέρους αστικών ΜΜΕ και σημαντικού τμήματος των μηχανισμών του ΠΑΣΟΚ, ειδικά στο δημόσιο τομέα.

    Το ΚΚΕ πήγε κόντρα στο ρεύμα και είναι σταθερά απέναντι σε όλα τα τμήματα της  πλουτοκρατίας, της ΕΕ και του ΔΝΤ. Δεν τους φοβόμαστε, ούτε εξαγοραζόμαστε με υπουργεία. Έχουμε εμπιστοσύνη στις εκτιμήσεις μας που επιβεβαιώνονται, έχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα. Γνωρίζουμε καλά ότι ένα μεγάλο τμήμα απ’ αυτά συμφωνεί με τις θέσεις μας αλλά δεν εμπιστεύεται ακόμα τη δύναμή του. Όσοι υπολόγιζαν και φιλοδοξούσαν να αξιοποιήσουν το εκλογικό αποτέλεσμα για να διαλύσουν ή να σύρουν το ΚΚΕ στο βάραθρο της ενσωμάτωσης και της συνδιαλλαγής, για μια ακόμα φορά διαψεύστηκαν».

- Το ΚΚΕ προβλέπει διαρκή επιδείνωση της θέσης των εργαζομένων είτε με κεντροδεξιά είτε με κεντροαριστερή διαχείριση της κρίσης. Οι κοινωνικές και πολιτικές συμμαχίες του «Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου Πάλης», για τις οποίες μιλούσε το 15ο συνέδριο, δεν προχώρησαν. Σήμερα ποιες συμμαχίες πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν την άμυνα του ελληνικού λαού απέναντι σε αυτήν την επιδείνωση;
 

-   «Η πολιτική συμμαχιών δεν εξαρτάται μόνο από τον υποκειμενικό παράγοντα, το ΚΚΕ. Η μόνη συμμαχία που μπορεί να βάλει εμπόδια, αλλά και τέλος στα λαϊκά βάσανα είναι η αντιμονοπωλιακή-αντικαπιταλιστική συμμαχία των εργαζομένων, των επαγγελματιών, των φτωχών εμπόρων και αγροτών που παλεύει καθημερινά για τα άμεσα και ζωτικά ζητήματα, αλλά σταθερά έχει στο στόχο την εξουσία για ριζικές αλλαγές παντού. 

Αυτή η συμμαχία μπορεί να αναπτυχθεί με την αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος στους τόπους δουλειάς, του κινήματος των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών και της νεολαίας, με τη συμμετοχή των ίδιων στις αποφάσεις και στις δράσεις του κινήματος, με αλλαγή του συσχετισμού των δυνάμεων σε βάρος των πολιτικών και συνδικαλιστικών δυνάμεων που υπηρετούν τα συμφέροντα της ελληνικής πλουτοκρατίας και του «ευρωμονόδρομου», της ταξικής συνεννόησης και υποταγής. 

Το ΚΚΕ προσπάθησε με όλη του τη δύναμη, να διαμορφωθεί αυτό το κίνημα πριν εκδηλωθεί η κρίση, πριν εξαπολύσουν τον άγριο πόλεμο στα λαϊκά δικαιώματα και ακόμα πιο πεισματικά κατά τη διάρκειά του. Η συμβολή μας ήταν καθοριστική στις ισχυρές αντιστάσεις και τους μεγάλους αγώνες που έγιναν, ωστόσο αυτοί είναι κατώτεροι της οξύτητας της επίθεσης. Το ΚΚΕ θα βελτιώσει αποφασιστικά τις αδυναμίες του, θα κάνουμε ό,τι μπορούμε για να αναπτυχθεί αυτή η ελπιδοφόρα λαϊκή συμμαχία. Η ισχυροποίηση του ΚΚΕ θα κρίνει σε μεγάλο βαθμό το πόσο γρήγορα αυτή θα γίνει. Μην ξεχνάτε ότι το ΚΚΕ  παλεύει κόντρα στο ρεύμα, τα άλλα κόμματα μιλάνε για συμμαχίες διαχείρισης και όχι αντεπίθεσης».
   
-     Οι θέσεις του κόμματος μέχρι στιγμής δείχνουν ότι απορρίπτει κάθε είδους σενάριο κυβερνητικής συνεργασίας. Υπάρχουν, κατά τη γνώμη σας, κάποιες προϋποθέσεις – π.χ. μια δραματική επιδείνωση στην κατάσταση της χώρας – υπό τις οποίες θα μπορούσατε, υποθετικά μιλώντας, να αλλάξετε στάση απέναντι σε μια ενδεχόμενη «κυβέρνηση της Αριστεράς», την οποία ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ; Αν ναι, με ποιους όρους;

- «Η δραματική επιδείνωση της ζωής του λαού, η όξυνση της κρίσης και των ανταγωνισμών στην ΕΕ, οι απειλές για ένα γενικευμένο πόλεμο στην περιοχή μας, κάνουν πιο επιτακτικό να υπάρξει άμεσα η ανασυγκρότηση του κινήματος στη γραμμή της ανυπακοής, της ρήξης και της ανατροπής των μονοπωλίων. Αυτή η γραμμή πάλης προκύπτει από αντικειμενική ανάγκη.

Η κυβέρνηση που προτείνει ο ΣΥΡΙΖΑ, καθώς μετεξελίσσεται γρήγορα σε ένα ΠΑΣΟΚ του 2009, συνεισφέρουν στο ακριβώς αντίθετο: Παγιδεύουν και αφοπλίζουν τις ριζοσπαστικές δυνάμεις στο λαϊκό κίνημα. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ, αν γίνει, θα είναι προσωρινή και χρήσιμη μόνο για την αστική τάξη, προκειμένου να κερδίσει χρόνο, να αναμορφώσει το πολιτικό σύστημα, που τώρα λόγω της αποσύνθεσης του ΠΑΣΟΚ έχει χάσει το σοσιαλδημοκρατικό του στήριγμα. 

    Θα ήταν προδοσία του λαού αν σήμερα το ΚΚΕ υπέκυπτε στην πίεση και συνεργούσε σε μια κυβέρνηση που σίγουρα θα απογοήτευε το λαό. 

    Το ΚΚΕ δεν πρόκειται να συμβάλει σε κυβέρνηση που κινείται στο πλαίσιο του «ευρωμονόδρομου». Αντίθετα, με όλες του τις δυνάμεις θα μάχεται για την ριζική ανατροπή και την εγκαθίδρυση της εργατικής λαϊκής εξουσίας, που η βάση της και η καρδιά της θα βρίσκεται στους τόπους εργασίας, που οι εκπρόσωποι που θα εκλέγονται θα ελέγχονται, θα είναι  ανακλητοί από την εργατική Συνέλευση, δεν θα έχουν κανενός είδους προνόμιο». 

- Κυρία Παπαρήγα, η «έξοδος από την Ευρωπαϊκή Ένωση» και η «λαϊκή εξουσία» είναι δύο πάγιες θέσεις του ΚΚΕ. Αναρωτιέμαι αν η λαϊκή εξουσία είναι απαράβατη προϋπόθεση για την έξοδο. Αν οι συνθήκες δεν είναι ώριμες για τη λαϊκή εξουσία, θα πρέπει η Ελλάδα να παραμείνει στην ΕΕ;

- «Η εργατική λαϊκή εξουσία, η κοινωνικοποίηση των μεγάλων επιχειρήσεων, των υποδομών, του φυσικού και ορυκτού πλούτου είναι υπερώριμες και αναγκαίες ανατροπές που πρέπει να γίνουν τώρα για να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνατότητες της χώρας, για να ικανοποιηθούν οι σύγχρονες λαϊκές ανάγκες. Το πότε θα γίνει εξαρτάται από την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα. 

Η αποδέσμευση από την ΕΕ, το ΝΑΤΟ, το ΔΝΤ κ.λπ. είναι βασική προϋπόθεση για να σπάσει ο λαός τα δεσμά των μονοπωλίων και των εξαρτήσεων που απορρέουν από τις συμμαχίες της αστικής τάξης. Έχοντας ο λαός την εξουσία και την παραγωγική μηχανή στα χέρια του μπορεί να αποδεσμεύσει τη χώρα και να προχωρήσει σε μονομερή διαγραφή του χρέους έχοντας αυτός την πρωτοβουλία, από θέση ισχύος. Όλα τα άλλα σενάρια και εκδοχές είναι σε βάρος του λαού.

Βεβαίως, υπάρχει περίπτωση είτε γιατί η ΕΕ δεν μπορεί να προχωρήσει όπως είναι, είτε γιατί τα συμφέροντα τμημάτων της ελληνικής πλουτοκρατίας το επιβάλλουν, η χώρα να βρεθεί εκτός ΕΕ και με άλλου είδους ιμπεριαλιστικές συμμαχίες. Αυτή η εξέλιξη όμως αφορά τις αντιθέσεις της πλουτοκρατίας. Δεν αφορά το λαό, που σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να διαλέξει ποια τμήματα της πλουτοκρατίας και με ποια ιμπεριαλιστική συμμαχία θα τον εκμεταλλεύονται».

  -  Το ΚΚΕ τάσσεται παγίως υπέρ της απλής αναλογικής. Έχει καταθέσει και σχετική πρόταση νόμου. Ωστόσο σήμερα η συζήτηση αυτή ανακινείται από τα κόμματα της συγκυβέρνησης. Αν έρθει κυβερνητική πρόταση νόμου για καθιέρωση της απλής αναλογικής, θα τη στηρίξετε;
  

- «Είμαστε υπέρ της απλής αναλογικής και θα την ψηφίσουμε, όποιος κι αν τη φέρει. Ωστόσο, το κύριο είναι τι θα κάνει ο λαός κάθε μέρα και στις εκλογές με τη δράση και την ψήφο του. Και αυτό που τώρα πρέπει να κάνει είναι να αποδεσμευτεί από τα ιδεολογήματα και τις αυταπάτες των κομμάτων που υπερασπίζονται τον ξεπερασμένο καπιταλισμό και τον “ευρωμονόδρομο”». 

  -  Υπήρξαν δημοσιεύματα που, με αφορμή τις θέσεις της Κεντρικής Επιτροπής ενόψει του Συνεδρίου, μιλούσαν για ενίσχυση των συγκεντρωτικών στοιχείων στη λειτουργία του κόμματος (π.χ. για κατάργηση της αυτοτέλειας της ΚΝΕ). Πώς τα σχολιάζετε;

-    «Η κατάφωρη διαστρέβλωση των θέσεών μας είναι από τα πιο συνηθισμένα μέσα που χρησιμοποιούν οι αντίπαλοί μας. Γι’ αυτό καλούμε τους εργαζόμενους, πριν σχηματίσουν γνώμη για το ΚΚΕ, να μαθαίνουν ακριβώς τι λέει το ίδιο και όχι τι λένε τα δημοσιογραφικά όργανα που το πολεμούν με λύσσα. Για να καταλάβετε, το ζήτημα της ανακαταγραφής έχει γίνει και τη δεκαετία του ’80 και το 1993. Με το σχέδιο καταστατικού προτείνεται να αποφασίζει γι’ αυτή τη διαδικασία το Συνέδριο και όχι μόνο η ΚΕ. 

Σχετικά με την ΚΝΕ η διατύπωση στο νέο καταστατικό εκφράζει αυτό που ισχύει από την ίδρυσή της το 1968 ως Οργάνωση της νεολαίας του ΚΚΕ. Ο χαρακτηρισμός αυτός με άλλο τρόπο δίνεται και με το σημερινό καταστατικό. Σήμερα αποδίδει καλύτερα η διατύπωση που προτείνεται, εναρμονίζεται με το καταστατικό της ΚΝΕ. Το καταστατικό της ξεκαθαρίζει ότι καθοδηγείται σε όλη την κλίμακα από το ΚΚΕ. Έχει οργανωτική αυτοτέλεια, δηλαδή διακριτή οργάνωση με ΚΣ και προωθεί το πρόγραμμα του Κόμματος στη νεολαία. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην καταλαβαίνει αυτή τη σχέση». 

-    Κυρία Παπαρήγα, τα τελευταία χρόνια έχουν διακινηθεί αμέτρητα σενάρια για τη διαδοχή σας στην ηγεσία του κόμματος, τα οποία επανέρχονται εν όψει του 19ου Συνεδρίου. Έχει έλθει ο καιρός να παραδώσετε τη σκυτάλη; Λίγο παλαιότερα είχαμε δει ότι δεν ήσασταν καθόλου αρνητική.
 

-   «Δεν είμαστε σαν τα άλλα κόμματα. Και δεν πρόκειται να γίνουμε. Αυτό εξοργίζει τις δυνάμεις του συστήματος γιατί ένα ισχυρό ΚΚΕ μέσα στην εργατική τάξη και το λαό είναι και εμπόδιο και κίνδυνος για αυτούς που καταδικάζουν το λαό στην εξαθλίωση. 

    Για το δικό μου ρόλο στο Κόμμα έχω απαντήσει πολλές φορές ξεκάθαρα και αναλυτικά. Όπως και για το ζήτημα της ανανέωσης των στελεχών. Αυτό γινόταν και γίνεται συνεχώς στο ΚΚΕ. Η μέριμνα και η προσπάθειά μας είναι σε όλα τα όργανα του Κόμματος να περιλαμβάνονται νέα στελέχη που να προέρχονται από την εργατική τάξη και να ανήκουν σε αυτή.»