7 Απρ 2012

Τρότσκι και αντεπανάσταση, μια μικρή αναφορά σε έναν από τους μεγαλύτερους εχθρούς της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.


Μετά την επιτυχία της Οκτωβριανής επανάστασης και κατά τη διάρκεια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης, δεν ήταν λίγες οι προσπάθειες εχθρών των μπολσεβίκων, που έβλεπαν ότι δεν μπορούσαν πια να τους αντιμετωπίσουν σε ανοιχτή αντιπαράθεση, να εισχωρήσουν συνειδητά στο κόμμα ώστε να τους πολεμήσουν από μέσα. Άνθρωποι όπως ο Μπορίς Μπαζάνοφ, ο Γκεόργκι Σολομόν, ο Μιχαήλ Φρούνζε* και ο Αλεξάντρ Ζινόβιεφ, που μέσα από δικές τους μαρτυρίες η γραπτά τα οποία έγιναν αργότερα γνωστά, παραδέχονταν το μίσος τους  για τους μπολσεβίκους, την επανάσταση, το κόμμα, καθώς επίσης και ύπουλα τα σχέδια τους.
Παραδείγματος χάρη ο Μπαζάνοφ αναφέρει τα εξής:
«Οι μπολσεβίκοι το καταλαβαίνουν(το Κίεβο) το 1919, σπέρνοντας τον πανικό. Το να τους φώναζα κατάμουτρα την απέχθεια μου, δε θα μου είχε στοιχίσει παρά 10 σφαίρες στο κορμί. Πήρα την απόφαση. Για να σώσω την ελίτ της πόλης μου, φόρεσα το προσωπείο της κομμουνιστικής ιδεολογίας», « Ήδη από το 1920 η ανοιχτή πάλη κατά της μπολσεβίκικης μάστιγας είχε πάρει τέλος. Να την πολεμήσεις από έξω δεν ήταν πια δυνατό. Χρειαζόταν να την υπονομεύσεις από τα μέσα. Το σημαντικό είναι να εισαχθεί ένας δούρειος ίππος μέσα στο κομμουνιστικό οχυρό…» [1]

Και ο Μπαζάνοφ τα κατάφερε μια χαρά να εισαχθεί στο κομμουνιστικό οχυρό αφού διατέλεσε γραμματέας του Στάλιν από το 1923 ως το 1924, με αποτέλεσμα να παρευρεθεί σε όλες τις συνεδριάσεις του Πολιτικού Γραφείου του κόμματος, ενώ μέχρι την φυγή του το 1928 κατάφερνε να υπηρετεί τον αντεπαναστατικό του σκοπό από διάφορες θέσεις μέσα στο κόμμα.[2]
Από όλους αυτούς τους αντεπαναστάτες, αν θέλουμε να ονοματίσουμε έναν ο οποίος αποτελεί κατά κάποιο τρόπο ένα είδος διαχρονικού celebrity στα αντικομουνιστικά χρονικά, έναν άνθρωπο επιπέδου Γκορμπατσόφ τουλάχιστον, αυτός είναι ο Λέων Τρότσκι. Ο τρόπος δράσης εντός και εκτός κόμματος, η συνεχής εναντίωση του στην σοσιαλιστική οικοδόμηση όπως και αν εκφραζόταν αυτή, αλλά και οι βρωμερές μέθοδοι και συνωμοσίες των οποίον βρέθηκε να είναι υποστηρικτής ακόμα και εγκέφαλος δεν αφήνουν καθόλου χώρο αμφιβολιών για το ποιόν του και τις προθέσεις του. Ας τα πάρουμε όμως με τη σειρά.
Το 1926-27, Τρότσκι Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ συμμάχησαν υιοθετώντας τη θέση ότι η ανοικοδόμηση του σοσιαλισμού σε μια μόνο χώρα ήταν ανέφικτη. Αυτό βέβαια για μια χώρα η οποία βρισκόταν σε σοσιαλιστική πορεία σήμαινε την παραίτηση από κάθε προσπάθεια και την μοιραία επιστροφή στο παρελθόν. Σαν να μην έφτανε αυτό, ο Τρότσκι εξήγησε ότι στις αρχές του πρώτου παγκοσμίου πολέμου, την ώρα που ο γερμανικός στρατός   βρισκόταν 80 χιλιόμετρα έξω από το Παρίσι, ο Κλεμανσό ανέτρεψε την αδύναμη κυβέρνηση Πενλεβέ, αφήνοντας να εννοηθεί ότι σε περίπτωση ιμπεριαλιστικής επίθεσης, θα μπορούσε και αυτός να κάνει το ίδιο και να καταλάβει την εξουσία με πραξικόπημα.[3]
Με τις θέσεις τις αυτές η αντιπολίτευση έχασε κάθε έρεισμα και στη διάρκεια μιας ψηφοφορίας δεν κατάφερε να συγκεντρώσει πάνω από 6.000 ψήφους στο σύνολο 725.000. Στη συνέχεια, και συγκεκριμένα στις 27/12/1927 η κεντρική επιτροπή δήλωσε ότι η αντιπολίτευση είχε συμμαχήσει με τις αντισοβιετικές δυνάμεις και διέγραψε από το κόμμα όσους υποστήριζαν αυτές τις θέσεις.[4]
Πολλοί από τους διαγραφέντες, εφόσον παραδέχθηκαν δημόσια τα λάθη τους, έγιναν ξανά δεκτοί στο κόμμα. Στην περίπτωση του Κάμενεφ, Ζηνόβιεφ και Μπουχάριν(ο οποίος υποστήριζε ανοιχτά τους κουλάκους και αντιτιθόταν στην κολεκτιβοποίηση και την εκβιομηχάνιση) για την ακρίβεια, και παρότι συνωμότησαν ξανά κατά του κόμματος, το 1934 τους δόθηκε και τρίτη ευκαιρία, όντας μάλιστα καλεσμένοι και στο 17 συνέδριο που εκφώνησαν λόγους. Όσον αφορά τον Τρότσκι, αυτός συνέχισε ανοιχτά την αντιπολιτευτική του τακτική μέχρι που απελάθηκε από την Σ.Ε, χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ακόμα και στην εξορία σταμάτησε να λειτουργεί αντεπαναστατικά και να σαμποτάρει με κάθε τρόπο την οικοδόμηση.[5]
Όταν στις 1/12/1934 ο υπ αριθμόν δυο ηγέτης του κόμματος, ο Κίροφ, δολοφονήθηκε στο γραφείο του από ένα πρώην μέλος του κόμματος με το όνομα Λεονόντ Νικολάγιεφ, και με την συμμετοχή στην συνομωσία, όπως αποδείχθηκε αργότερα, των Ζινόβιεφ και Κάμενεφ ο Τρότσκι βρισκόταν σε συνεχή επικοινωνία με Ράντεκ, Σοκόλνικοφ και Πρεομπραζένσκι ώστε να τους παρακινήσει σε πιο δυναμικές ενέργιες ενάντια στον Στάλιν, ενώ προσπαθούσε να φτιάξει κοινό μέτωπο των δικών του οπαδών με τους ζινοβιεφικούς καθώς επίσης και με άλλες αντιπολιτευόμενες δυνάμεις, όπως και κατάφερε.[6]
Για τον Τρότσκι, με θέση που εξέφρασε το 1935, η οικονομοπολιτική βάση του σοβιετικού καθεστώτος ήταν υγιής, αλλά αντίθετα η ηγεσία, που πρέπει να ανατραπεί, ήταν το πιο διεφθαρμένο, το πιο αντιδημοκρατικό, το πιο αντιδραστικό κομμάτι της κοινωνίας. Παράλληλα με όλα αυτά, εκφράζει την πεποίθηση ότι η Σ.Ε δεν μπορεί πια με κανένα τρόπο να επιστρέψει στο παλιό καθεστώς παρά μόνο με μια απίστευτα αιματηρή αντεπανάσταση που είναι πολύ δύσκολο να γίνει.[7] Αυτό φυσικά το υποστήριζε έτσι ώστε να δικαιολογήσει της εκ των έσω αντεπαναστάσεις ενάντια στην σοσιαλιστική οικοδόμηση όπως την αντιλαμβανόταν το Κ.Κ, τις οποίες ο ίδιος υποστήριζε και οργάνωνε, αλλά και για να απαξιώσει την δικαιολογημένη συνεχή επαγρύπνηση  και ανησυχία των στελεχών εκείνων του κόμματος που αναγνώριζαν τους κινδύνους του πισωγυρίσματος. Επίσης, εφόσον η βάση ήταν εντάξει, δεν υπήρχε λόγος για αλλαγές, έτσι αν τα λόγια του έπιαναν τόπο στην σοβιετική κοινωνία, όπως ο ίδιος ήλπιζε, τότε θα αντιστεκόταν στο πρόγραμμα του κόμματος για εκσυγχρονισμό των μέσων και των τρόπων παραγωγής, κάτι που πρακτικά εξυπηρετούσε πολλές πλευρές, όπως ήταν για παράδειγμα οι κουλάκοι.
Τώρα πως γίνεται ο κύριος εκφραστής του «σοσιαλισμός δεν γίνεται να οικοδομηθεί σε μια μόνο χώρα» να μετατραπεί σε εκφραστή του «ο σοσιαλισμός δεν έχει πια τίποτα να φοβηθεί εκτός από τον ίδιο του τον φορέα, το Κ.Κ δηλαδή» είναι πραγματικά άξιο απορίας.
Όταν μετά τη δολοφονία του Κίροφ και υπό τις υποψίες που τους βάραιναν έγιναν οι διαγραφές των συνωμοτών Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ ο Τρότσκι με ανοιχτή επιστολή του τους υποστηρίζει, λέγοντας ότι δεν είναι δυνατόν να στραφούν ενάντια στην οικοδόμηση βετεράνοι μπολσεβίκοι. Για την ακρίβεια το ίδιο έκανε για όλους τους βετεράνους που παρέκλιναν και για αυτό το λόγο διαγράφονταν, προβάλλοντας πάντα το ίδιο ιδεαλιστικό επιχείρημα. Το αστείο είναι, πως ο Ζηνόβιεφ και Κάμενεφ τους οποίους αυτός υποστήριξε ως βετεράνους που δεν μπορούσαν να θέλουν το κακό της Σ.Ε είχαν εκ διαμέτρου αντίθετες θέσεις με άλλους βετεράνους όπως ήταν ο Στάλιν, ο Κίροφ, ο Μολότοφ και άλλοι. Με λίγα λόγια το επιχείρημα του πάει άκλαυτο αφού και ο ίδιος με την στάση του, ενάντια σε βετεράνους μπολσεβίκους στρεφόταν. Άρα το αν είναι κάποιος ή δεν είναι βετεράνος μπολσεβίκος δεν μπορεί να σταθεί ως αντικειμενικό κριτήριο προθέσεων. Και φυσικά δεν είναι λίγοι εκείνοι οι βετεράνοι που μετατράπηκαν καθαρά και ξάστερα σε αποστάτες του μαρξισμού, όπως ήταν για παράδειγμα ο Κάουτσκι, ο Μαρτόφ που έγινε από τους πρωτεργάτες των μενσεβίκων και άλλοι.[8]
Για την δολοφονία του Κίροφ ο Τρότσκι, αν και δεν την υποστηρίζει ανοιχτά, είπε ότι ήταν αποτέλεσμα της διαφθοράς των στελεχών του κόμματος και της δυσφορίας που οι ίδιοι δημιούργησαν στους νέους, προτείνει μάλιστα να αντιμετωπιστούν οι συνωμότες με επιείκεια.[9]
Ο Τρότσκι αναφέρεται ολοένα και περισσότερο στην ανάγκη μιας τέταρτης επανάστασης(μετά δηλαδή από την Οκτωβριανή και τις δυο που προηγήθηκαν) για την ανατροπή του κόμματος των μπολσεβίκων, το οποίο όπως έλεγε όχι μόνο ήταν υπαίτιο για την άνοδο του ναζισμού αλλά ήταν βαθέως προσωπολατρικό και γραφειοκρατικό.[10] Δεν διστάζει δε να δηλώσει το 1934 αναφορικά με την Σ.Ε τα ακόλουθα:
«Τα τελευταία χρόνια, η σοβιετική γραφειοκρατία οικειοποιήθηκε πολλά χαρακτηριστικά του νικηφόρου φασισμού, και πιο συγκεκριμένα την κατάργηση του κομματικού ελέγχου και τη θέσπιση της αρχηγολατρείας»[11]
Ενώ σχετικά με την ανάγκη επαναστατικής ανατροπής του Στάλιν, αναφερόμενος στους δικούς του οπαδούς(του Τρότσκι) δηλώνει τα εξής.
«Στη Ρωσία κάναμε μια ένοπλη επανάσταση το 1905, μια άλλη το Φλεβάρη του 1917 και μια Τρίτη τον Οκτώβρη του 1917. Προετοιμάζουμε τώρα μια τέταρτη επανάσταση κατά των «σταλινικών». Αν τολμήσουν να αντισταθούν θα τους φερθούμε όπως φερθήκαμε το 1905 και το 1917 στους τσαρικούς και τους αστούς.» [12]
Και με αυτή του την πρόταση για αντεπανάσταση συσπειρώνει και εκφράζει όλες τις αντισοβιετικές τάσεις(ακόμα και αυτές στις οποίες υποτίθεται αντιτίθεται), από τους κουλάκους μέχρι τους τσαρικούς, όπως επίσης τους αστούς και τους αξιωματικούς των λευκών και μετατρέπεται σε αιχμή του δόρατος της αντίδρασης.[13]
Εδώ σταματάει η μικρή μου αναφορά στον Τρότσκι, έτσι ώστε να μείνει μικρή, παρόλο που σίγουρα υπάρχουν πολλά ακόμη να ειπωθούν. Αν κάτι πρέπει να μας μείνει, είναι το πόσο επίκαιρα είναι όλα τα παραπάνω διδάγματα στις μέρες μας, που τόσες δεκαετίες μετά τον θάνατο του Λέων Τρότσκι, αντιμετωπίζουμε εμείς οι κομμουνιστές παρόμοια ζητήματα τα οποία έχουν αποδειχθεί ιδιαιτέρως επικίνδυνα στο πρόσφατο παρελθόν. Ας έχουμε λοιπόν τα μάτια και τα αυτιά μας ανοιχτά για παν ενδεχόμενο.

*Αναφορικά με τον Φρονζέ, δειτε τον σχετικό διάλογο στα σχόλια

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

[1] Λούντο Μάρτενς, Μια άλλη ματιά στον Στάλιν, εκδόσεις σύγχρονη εποχή Αθήνα 2009 5η έκδοση, μτφ. Στάθης Σφακιανούδης, σελ. 192.
[2] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 191-192.
[3] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 198-199.
[4] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 199.
[5] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 199, 201.
[6] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 203-205.
[7] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 207.
[8] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 207-208.
[9] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 209.
[10] Βέβαια ο ίδιος ο Στάλιν, που ο Τρότσκι τόσο αντιπαθούσε, έδινε όπως μας μαρτυρούν οι πηγές και τα γραπτά του συνεχή πόλεμο ενάντια στην γραφειοκρατία που αναπτυσσόταν στους κόλπους του κόμματος.
[11] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 207.
[12] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 211.
[13] Μάρτενς, στο ίδιο, σελ. 211.

42 σχόλια:

  1. Ένας βρωμερός εξουσιαστής, ένας μέγιστος γραφειοκράτης,ένας ιμπεριαλιστής παρεμβατιστής, ένας στρατοκράτης που μπορούσε μόνο να καταλάβει την πολιτική μέσα απο τα διατάγματα και την λογική των στρατοπέδων. Και μόνο η ιδέα του περι "συνεχούς επανάστασης", δηλαδή οτι αν η γερμανική εργατική τάξη δεν κάνει επανάσταση όταν βολεύει την ρωσσική επανάσταση, η δεύτερη έχει το δικαιώμα να κάνει στρατιωτική επέμβαση στην Γερμανία για να "υπερασπιστεί τον εαυτό της", λέει πολλά για τον τρόπο σκέψης αυτού του ανθρώπου.

    Το πιο αστείο είναι οτι οι τροτσκιστές μας κάνουν και μια κριτική και καλά αντιγραφειοκρατική και ντεμέκ δημοκρατική, όταν ο Τρότσκι ήταν ο νο1 εχθρός της δημοκρατίας εντός της ΕΣΣΔ. Και αν η οικοδόμηση του σοσιαλισμού μέσα απο τις επιλογές του Στάλιν χρειάστηκαν κάποια μέτρα επιβολής, η πολιτική του Τρότσκι, αυτή της άρνησης συνεργασίας με οποιοδήποτε μικροαστικό στρώμα, θα έπαιρνε ποτάμια αίματος για να επιτευχθεί.

    metalminer

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ο Τρότσκι είναι μία αρκετά αντιφατική προσωπικότητα. "Κεντριστής" και "υπεράνω" από τις φράξιες στην ρήξη μπολσεβίκων και μενσεβίκων, τάσετε ουσιαστικά με τους δεύτερους. Προσχωρεί στους μπολσεβίκους λίγο πριν την επανάσταση, και γίνεται δεκτός, κατόπιν εισήγησης του ...Στάλιν! Κατά την διάρκεια της επανάστασης και του εμφύλιου που ακολουθεί ξεδιπλώνει το πλούσιο ρητορικό, αλλά και οργανωτικό του ταλέντο όντας ο βασικός οργανωτής του κόκκινου στρατού. Μία χαρισματική προσωπικότητα που μέσα από την επαναστατική διαδικασία φτάνει (με την αξία του, κατά την προσωπική μου γνώμη) να βρίσκεται στην ηγετική τριάδα των μπολσεβίκων μαζί με τον Λένιν και τον Στάλιν (η περίφημη "τρόικα" -μακάρι να ήταν και η σημερινή τέτοια :D). Από εκεί και πέρα αρχίζουν τα δύσκολα. Ο Τρότσκι του οποίου η αρχομανία δεν ανέχτηκε ούτε καν την ηγεσία του ίδιου του Λένιν, του έκανε αφόρητο να δεχθεί την ηγεσία "ενός χωρικού από το Μπακού". Χάνοντας στην εσωκομματική πάλη, καταφεύγει σε έναν "δίχως αρχές φραξιονιστικό αγώνα" συμμαχόντας με τους πρώην πολιτικούς αντιπάλους του Κάμενεφ-Μπουχάριν. Οταν ούτε αυτό έχει αποτέλεσμα, καταφεύγουν στην ατομική τρομοκρατία με την δολοφονία του Κύρωφ, αλλά ο Τρότσκι είναι ήδη υπό την προστασία του αστικού μεξικάνικου κράτους για να δικαστεί μαζί με τους "συντρόφους" του. Θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του προσπαθώντας να προσαρμώσει τον επαναστατικό ντεφετισμό του Λένιν ενάντια στην Σοβιετική Ένωση, και γράφοντας τα βιβλία που θα αποτελέσουν στο μέλλον την βασική επιχειρηματολογία για την ταύτιση φασισμού-κομμουνισμού και την εγκληματική φύση του δεύτερου. Ο αντισοβιετικός αγώνας του θα τελειώσει άδοξα, με την διεθνιστική ενέργεια ενός Γάλλου κομμουνιστή να του σκάσει έναν κασμά στο κεφάλι...
    Καταλήγοντας, κατά την προσωπική μου αντίληψη ο Τρότσκι σίγουρα ήταν ένας συνειδητός επαναστάτης, νομίζω πως τελικά η αρχομανία και ο αρρωστημένος ναρκισισμός του, δεν τον άφησαν να καταλάβει την διαδικασία μέσω της οποίας τελίκα στράφηκε ενάντια ,σε ό,τι αγάπησε περισσότερο στην ζωή του, την ρώσσικη επανάσταση...
    Για τις ιδεολογικές αντινομίες του τροτσκισμού, επιφυλάσσομαι να τοποθετηθώ κατά την διάρκεια της κουβέντας (αν χρειαστεί).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Υ.Γ.
      Οχι και επιπέδου ...Γκορμπατσώφ ο Τρότσκι. Ο Γκόρμπι ήτανε προσκοπάκι μπροστά του αν σεκεφτούμε πως δεν υποστήριξε αμερικάνικη στρατιωτική εισβολή για επιβάλει το πρόγαραμμα του, σε αντίθεση με τον Τρότσκι που θεωρούσε έναν πόλεμο με την γερμανία, "μεγάλη ευκαιρία" για τις ιδέες του...

      Διαγραφή
    2. Να σε διορθώσω σε κάτι ασήμαντο. Δεν ήταν γκασμάς το δολοφονικό όργανο. Πιολέ ήταν. :)

      Διαγραφή
  3. Παντως εχει βαλει γερα αντικομμουνιστικα θεμελια ο Λεοντας που κρατανε μεχρι σημερα
    δεν εχουν παει καθολου χαμενοι οι κοποι του

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ο Τρότσκι, με απλά λόγια, έβαζε τρία ζητήματα.

    1. Δεν μπορεί να οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός σε μία μόνο χώρα - άρα άσε μέχρι να γίνει η παγκόσμια επανάσταση ας κάνουμε μερικές μόνο μεταρρυθμίσεις ... Δεν θυμίζει σημερινό ΣΥΡΙΖΑ κλπ. μια τέτοια τοποτέτηση ;

    2. Αμφισβητούσε την εσωκομματική δημοκρατία - στην ουσία ήταν πολέμιος του Δημοκρατικού Συγκεντρωτισμού, βασικός πυλώνας του Κόμματος Νέου Τύπου ... Άλλο ένα ζήτημα που το βρίσκουμε και στους εγχώριους "αριστερούς" με τις τάσεις και τις ... συνιστώσεις.

    3. Επίσης, έβαζε ζητήματα για την εκβιομηχάνιση της Ρωσίας, κατά τη γνώμη μου γιατί δεν ήθελε να τα βάλει με τους κολάκους - αυτό που στην χώρα μας θα λέγαμε μεγαλοαγρότες. Αν δει κανείς πως η ντόπια "αριστερά" αντιμετώπισε το λεγόμενο "κίνημα της πατάτας" που στην ουσία στηρίχτηκε από τα μεγαλοκάναλα της χώρας και τους μεγαλοπαραγωγούς της πατάτας αδιαφορώντας για τους μικρούς παραγωγούς που πληττονται από τις αθρόες εισαγωγές από το εξωτερικό, θα καταλάβει καλύτερα και τις απόψεις του Τρότσκι.

    Μεγάλο θέμα άνοιξε το γλόμπινγκ, τεράστιο θα έλεγα, θα μπορούσαν να γραφτούν κατεβατά ολόκληρα.
    Συγχαρητήρια στον συγγραφέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ευχαριστω σε Φαρο, και εσυ και οι υπολοιποι το συμπληρωσατε μια χαρα το θεμα

      Διαγραφή
    2. Φάρε δεν πολυσυμφωνώ με τις συγκρίσεις που κάνεις. Ο Τρότσκι μπορεί πιθανά να κατηγορηθεί για γραφειοκράτης (περιφραστικά το είπε και ο Λένιν αυτό), υπερβολικά φιλόδοξος ή ακόμη και μιλιταριστής, αλλά όχι για ρεφορμιστής.

      Οι προτάσεις που έκανε (περί στρατιωτικής οργάνωσης της παραγωγής π.χ.) σίγουρα δεν θυμίζουν Παπαδημούλη ή έστω...Λαφαζάνη. Δεν νομίζω ότι ο ΣΥΝ θέλει να κάνει την Ελλάδα στρατόπεδο στην υπηρεσία της παγκόσμιας επανάστασης...

      Διαγραφή
    3. Ο φάρος έχει μάλλον υπόψην τις θέσεις της "ενωμένης αντιπολίτευσης" (Τρότσκι, Μπουχάριν, Κάμενεφ,Ζηνόβιεφ)που ήταν πράγματι όπως τις αναφέρει, στον αντίποδα των προηγούμενων αντιλήψεων του Τρότσκι.
      Αλλη μία αντίφαση του Τρότσκι...

      Διαγραφή
  5. η ιστορια επαναλαμβανεται ως φαρσα και τα παντα κινουνται κυκλικα οποτε διαβαζοντας ιστορια γνωριζεις το μελλον

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Παντως, εδω http://www.marxist.com/seventy-years-after-trotsky-assassination-yet-another-attempt.htm

    διαβασα μια αρκετα θετικη αναφορα στον Τροτσκυ. Ριξτε μια ματια, αν θελετε, αξιζει τον κοπο για τη συζητηση.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Elva θα το δω, αλλα δυσκολα να αλλαξω γνωμη

      Διαγραφή
    2. @Elva:
      Στο "about us" του blog που αναφέρεις, διαβάζεις:
      "You can also read more about the origins of the Marxist tendency in Ted Grant's book History of British Trotskyism."
      Δηλαδή τι περίμενες, να λέει άσχημα πράγματα για τον Τρότσκι, ένα site ...Τροτσκιστών(;!)

      Διαγραφή
    3. Δεν ηξερα, βεβαια, οτι ηταν site Τροτσκιστών! Αναφερεται ως site που ''υπερασπιζεται τον Μαρξισμο'' και κατα τυχη το πετυχα, διαβαζoντας ενα κειμενο για τη ζωη του Trotsky και για το οτι η αστικη ταξη τον θεωρουσε και τον θεωρει πολεμιο της, οπως επισης και για τον Hugo Chavez, που οπως αναφερεται, ηταν ο πρωτος ηγετης μετα τη πτωση της Σ. Ενωσης που μιλησε υπερ του Trotsky...

      (Θα το εχω υπ οψιν)

      Διαγραφή
    4. Για την ιστορία, την κομματική αποκατάσταση του Τρότσκι είχε δρομολογήσει (στα πλαίσια της "πλήρους αποσταλινοποίησης")ο μεγάλος κομμουνιστής Μ.Γκορμπατσώφ, αλλά η κακομοίρα η ΕΣΣΔ εκλεισε τα μάτια της, πριν προλάβει να το δει και αυτό...

      Διαγραφή
  7. Πάλι έδωσες πνοή στο σάιτ και σε μένα σημαντικές πληροφορίες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Δεν νομίζει ο συγγραφέας της ανάρτησης POE πως το παρακάνει ?
    Από που ως που λασπολογεί τον τιμημένο μπολσεβίκο Μ. Φρούνζε με τα όσα καταμαρτυρεί?
    Η πρωτεύουσα της Κιργισίας ονομάσθηκε Φρούνζε προς τιμή του το 1926 και ξαναπήρε το παλιό της όνομα το 1991 μτά την διάλυση της ΕΣΣΔ.
    Η περίφημη Στρατιωτική Ακαδημία Φρούνζε πήρε το όνομα της πρός τιμήν του.
    Αλλά αν δεν του αρκούν αυτά ας κάνει ένα search στο Ριζοσπάστη για να δεί πόσες θετικές αναφορές για τον Φρούνζε θα βρεί.

    Taliban

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αληθεια με μπερδεψες, τι ενοεις ποιητη;

      Διαγραφή
    2. Μιλάω κινέζικα και σε μπέρδεψα ?
      Από την πρώτη παράγραφο της ανάρτησης κατηγόρησες με φρικτές κατηγορίες τον μεγάλο μπολσεβίκο επαναστάτη Μιχαήλ Φρούνζε.

      Πες τουλάχιστον μια δικαιολογία, προφασίσου μια παραδρομή αλλά όχι πως σε μπέρδεψα και τι εννοώ.
      Έ, νισάφι πλέον !

      Taliban

      Διαγραφή
    3. Κατσε να κοιταξω την πηγη μου, ισως να το εβαλα λαθος το ονομα, παω να φερω το βιβλιο απο το μαγαζι και θα επανελθω.
      Μην αρπαζεσαι, λαθη γινονται.

      Διαγραφή
  9. Poe, ο Taliban εννοεί το εξής:

    Από δημοσίευμα του "Ρ" στις 31/10/2001, όπου αναφέρονται τα εξής:
    Το 1925 Πεθαίνει ο Μιχαήλ Βασίλιεβιτς Φρούνζε. Στέλεχος του Κομμουνιστικού Κόμματος της Σοβιετικής Ενωσης και του σοβιετικού κράτους, στρατιωτικός ηγέτης του Σοβιετικού Στρατού και στρατιωτικός θεωρητικός. Ο Φρούνζε, επικεφαλής ενόπλου τμήματος εργατών, πήρε μέρος στην Οχτωβριανή Επανάσταση και στη συνέχεια υπό την ηγεσία του ο σοβιετικός στρατός συνέτριψε την αντεπανάσταση των λευκοφρουρών. Η κυριότερη συνεισφορά του στη σοβιετική στρατιωτική θεωρία ήταν η ολόπλευρη χρησιμοποίηση των θέσεων του μαρξισμού-λενινισμού στα προβλήματα της προετοιμασίας και της διεξαγωγής του πολέμου και της υπεράσπισης του σοσιαλισμού.

    Οπότε κάτι "παίζει".
    Δεν τα πάω καλά με την Ιστορία, ίσως αν θέλεις ψάξτο περισσότερο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Οντως, υπάρχει ένα ζήτημα με τον Φρούνζε, και εγώ τώρα το πρόσεξα πως τσουβαλιάζεται μαζί με άλλους, που καμμία σχέση δεν έχει. Μάλλον είναι εκ παραδρομής το λάθος, οπότε ας διορθωθεί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λοιπον για τον Φρουνζε(που εγω πριν δεν τον ηξερα) απο το συγκεκριμενο βιβλιο, που υπόψη ειναι εκδοσεις συγχρονη εποχη. Στα γραφω κατα λεξη(ισως λειπει κανας τονος)

    "Το βιβλίο του Μπαζανοφ, που αναφέραμε παραπανω, περιεχει ενα ακομη πολυ ενδιαφέρον κομμάτι, όπου ο συγγραφεας μιλάει για επαφές που ειχε με ανωτερους αξιωματικούς του Κόκκινου Στρατού.

    Ο "Φρουνζε" γράφει, "ηταν ίσως ο μονος αναμεσα στους ηγέτες που επιθυμούσε την κατάλυση του καθεστώτος και την επανοδο της Ρωσιας σε μια πιο ανθρώπινη κατάσταση. Στην αρχη της επαναστασης ο Φρουνζε ηταν μπολσεβικος. Όμως κατατάχθηκε στο στρατο, επηρεάστηκε απο τους παλιούς αξιωματικούς και στρατηγούς, διαποτίστηκε απο τις παραδόσεις τους και εγινε στρατιώτης ως το μεδούλι.
    Συνεχιζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Οσο περισσοτερο παθιαζοταν με το στρατό, τοσο περισσότερο μισουσε τον κομμουνισμο. Ηξερε ομως να σωπαινει και να κρυβει τις σκεψεις του. Πιστευε οτι τον καλούσε η μοιρα να διαδραματίσειστο μελλον το ρόλο του Ναπολέοντα. Ο Φρουνζέ είχε ενα πολύ καθορισμένο σχέδιο δράσης. Επιδιωκε πρώτα απολα να φθείρει τη δύναμη του κόμματος στον Κόκκινο ΣΤρατό. Στην αρχή πέτυχε την κατάργηση των επιτρόπων, που με την ιδιότητα του εκπρόσωπου του κόμματος ήταν πάνω απο τη διοίκηση. Επειτα, ακολουθωντας ευθαρσως το σχεδιο του για βοναπαρτιστικό πραξικόπημα, ο Φρουνζέ επέλεξε με καρτερικότητα, για τις θέσεις διοικητών μεραρχιών, σωμα΄των στρατού και περιοχών, αληθινούς στρατιωτικούς στους οποίους υπολόγιζε να στηριχθεί. Για να μπορέσει ο στρατός να φέρει σε περας ενα πραξικόπημα, χρειαζόταν μια εξαιρετική κατάσταση, μια κατάσταση που θα μπορούσε για παράδειγμα να επιφέρει πόλεμο. Η δεξιότητα του να προσδίδει κομμουνιστική χροια σε ολες του τις ενέργιες ήταν απαράμιλλη. Οστώσο ο Στάλιν ανακάλυψε τα σχέδια του"

    συνεχίζεται

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Είναι δύσκολο να πει κανείς αν ο Μπαζάνωφ είχε δίκιο σε ότι αφορα την κρίση του για τον Φρουνζέ. Όμως το κείμενο του δείχνει τουλάχιστον οτι ηδη το 1926, ορισμένοι επένδυαν σε μιλιταριστικές βοναπαρτιστικές τασεις μεσα στο στρατο για να βαλουν τελος στο σοβιετικό καθεστώς.
    Ο Τοκάγεφ θα γράψει αργοτερα οτι το 1935, "το κεντρικο στρατιωτικό αεροδρόμιο Φρουνζέ ήταν ενα απο τα κέντρα των άσπονδων εχθρών του Στάλιν."
    Όταν ο Τσουασέφσκι θα συλληφθεί και θα τουφεκιστεί το 1937, θα του αποδοθούν οι ίδιες ακριβώς προθέσεις με τον Φρουνζέ, όπως αυτες αναφέρονται στην μαρτυρία του Μπαζανοφ που γράφτηκε το 1930.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αυτη ειναι ολη η υποενοτητα που αφορα τον φρουνζε, ειναι μερος μιας μεγαλυτερης ενοτητας πυο αναφερεται σε σοβιετικους οι οποιοι προσπαθησαν να ριξουν το καθεστως απο μεσα. Το συγκεκριμενο αποσπασμα περιεχεται στις σελιδες 195-196

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. δες και αυτο το απόσπασμα απο το παρακάτω site

    http://www.pegas.gr/sofia/34bb.htm

    Ο Στάλιν φοβόταν τον Λαϊκό Επίτροπο για θέματα Στρατού και Στόλου, Μιχαήλ Φρούνζε. Ο τελευταίος πήρε μέρος στη μυστική συνάντηση των πολεμάρχων το 1925 σε μια σπηλιά κοντά στην πόλη Κισλοβόντσκ. Εκεί εκφράστηκαν γνώμες ότι υπάρχει ανάγκη ανατροπής του Στάλιν. Τους παρέδωσε όλους ο Βοροσίλοφ, ο οποίος ήταν παρών.
    Αργότερα, το 1927 ο Στάλιν κορόιδευε αυτούς που πήραν μέρος στη σύσκεψη, επονομάζοντας τους "τρωγλοδύτες".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Τωρα αν οντως ηταν προδοτης δεν το ξερω και επρεπε να το πω στο αρθρο οτι δεν υπαρχουν αποδειξεις αλλα ενδειξεις. Ομως δεν του εδωσα και τοση σημασια καλα εκανες και το ανεφερες και επεσε περισσοτερο φως στην υποθεση. Στην αρχη δεν καταλαβα τι εννουσες γιατι ελεγες για στρατιωτικες ακαδημιες και πολεις και εψαχνα να βρω που εχω αναφερει κατι σχετικο με στρατιωτικες ακαδημιες και πολες και επειδη ημουν κοπανιστος απο τη δουλεια, οποτε βιαζομουν, δεν εκατσα να το πολυψαξω το ζητημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τα πράγματα είναι απλά. Εάν ήταν προδότης(o Frunze), θα είχε την τύχη του Tουχασεφσκι. Μην ξεχνάμε πως ήταν η εποχή που "χρειαζόταν πολύ θάρρος για να είσαι δειλός"...

      Διαγραφή
    2. Ναι αλλα οπως φαινεται και απο το βιβλιο ειχε δειξει ανοχη σε πολλους που ηθελαν την ανατροπη του.

      Διαγραφή
  17. Συντρόφια, όπως είναι κοινά αποδεκτό, την ιστορία την γράφει πάντα ο «Νικητής » όπως τον βολεύει. Ας μη ξεχνάμε λοιπόν ότι ο Στάλιν ήταν ο νικητής για πάρα πολλά χρόνια στις ΕΣΣΔ. Είχε όλη την ευχέρεια να «καταστρέψει» πηγές και απόψεις (και το έκανε) που εναντιωνόταν, όχι τόσο στην πορεία των ΕΣΣΔ, αλλά σε προσωπικό επίπεδο για της αυταρχικές επιλογές του και τον ωμό τρόπο χειρισμού στην άσκηση εξουσίας . Τα ξέρετε βέβαια ή μπορεί να κάνετε πως δεν τα ξέρετε, αλλά δυστυχώς οι «κατεστραμμένες» πηγές δεν μπορούν να δώσουν απαντήσεις εάν δεν αναστηθούν. Εάν μπορούσαν θα ήμουν ο πρώτος που θα ρωτούσα τον Μέγα Αλέξανδρο εάν τον δολοφόνησαν η πέθανε από αρρώστια .

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Το ζητημα ειναι οτι οσοι βαλλουν κατα του Σταλιν δεν στηριζονται καν σε πηγες. Ειδικα για τον αριθμο των θανατων και τον εξορισμενων στα γκουλαγκ ο καθενας λεει τα δικα του, μερικοι φτανουν και σε σημειο να του χρεωσουν και τους νεκρους σοβιετικους του β παγκοσμιου.

      Διαγραφή
    2. @Ανώνυμος:
      -Βάλε ένα ψευδώνυμο για να μπορούμε να κουβεντιάσουμε.
      -"την ιστορία την γράφει πάντα ο «Νικητής » όπως τον βολεύει."
      Ας μην ξεχνάμε λοιπόν πως ο νικητής δεν ήταν ο Στάλιν, αλλά ο δυτικός ιμπεριαλισμός και ο καπιταλισμός, που φρόντισε προκειμένου να έχει την αντιπολίτευση που ο ίδιος επέλεξε, αφενός μεν να παρουσιάσει σαν τέρας τον ηγετη της σοσιαλιστικής οικοδόμησης και της αντιφασιστικής νίκης, αφετέρου να προβάλει όσο μπορούσε τις και καλά "από μέσα απόψεις" που θα δικαίωναν τις θέσεις του. Καθηγητές μισθοδωτούμενοι από δυτικά πανεπιστήμεια οι περισσότεροι μεταγενέστεροι θεωρητικοί του τροτσκισμού, με ιδιωτικά (καπιταλιστικά δηλαδή) κονδύλια, διαδόθηκαν τα βιβλία του στην δύση, σαν αποδεικτικά στοιχεία για την εγκληματική φύση του κομμουνισμού χρησιμοποιήθηκαν από το ελληνικό μετεμφυλιακό κράτος (πειστήρια σε δίκες κομμουνιστών!), και σαν τέτοια χρησιμοποιούνται ακόμη για την ταύτιση κομμουνισμού-φασισμού. Το να θεωρεί κάποιος "νηκήτρια" την άποψη της ΕΣΣΔ εν έτη 2012, δεν αποτελεί πολιτικό στραβισμό αλλά πολιτική ε8ελοτυφλία, που ίσως να είναι και χειρότερο. Μου φέρνει στο μυαλό το "ζούμε στο τελευταίο σοβιετικό κράτος της Ευρώπης".
      -Παρεπιπτώντος δεν είδα ποτέ κάποια λύσσα των ιμπεριαλιστών ενάντια στον ...Τρότσκι, ανάλογη με τις τερατολογίες για τον Στάλιν, και φυσικά δεν το θεωρώ τυχαίο...

      Διαγραφή
    3. Υ.Γ.
      Αν θεωρήσουμε τις πηγές που δεν βόλευαν τον Στάλιν "κατεστραμένες", καταλήγουμε εύλογα στο συμπερασμα πως τα στοιχεία που επικαλούνται όσοι τον κατηγορούν είναι πλαστά...(αφού τα "πραγματικά" έχουν καταστραφεί όπως λες)
      Δεν το ξανασκέφτεσαι λίγο;

      Διαγραφή
  18. δικηγόρος του τρότσκιΚυρ Απρ 08, 03:54:00 μ.μ. EEST

    Το Μια άλλη ματιά στον Στάλιν του Λούντο Μάρτενς είναι ένα καλούτσικο βιβλιαράκι αλλά μην το παίρνετε και σαν ευαγγέλιο. Ο ίδιος ο αείμνηστος Θανάσης Παπαρήγας στον πρόλογο τονίζει ότι χρειάζεται κριτική ανάγνωση (όπως και κάθε βιβλίο). Ο Μάρτενς ανήκε σε μια ακραία μερίδα του "ΜΛ χώρου" που ως γνωστόν θεωρούσε τη μετασταλινική ΕΣΣΔ "σοσιαλιμπεριαλιστική".

    Για τον τροτσκισμό ρίχτε μια ματιά και σ' αυτό http://www.marx2mao.com/Other/OT73NB.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο Παπαρηγας ως αδυναμια αναφερει την εμμονη στο προσωπο του ΣΤαλιν στο συγκεκριμενο βιβλιο απο τον συγγραφεα, παρολα αυτα δεν αμδισβητει τα στοιχεια, λεει μαλλιστα οτι ειναι περιεργο που αυτα τα στοιχεια αγνοουταν τοσο καιρο.

      Διαγραφή
    2. @δικηγόρος του τρότσκι:
      Ο Μάρτενς θα μπορούσε να έχει την ό,ποια άποψη για την ΕΣΣΔ.
      Προκύπτει από κάπου πως ψευδολογεί;
      Γιατί άλλο πράγμα η αξιοπιστία ενός ιστορικού, άλλο η πολιτική άποψη που βγάζει ο ίδιος από τα στοιχεία που παραθέτει...

      Διαγραφή
  19. δικηγόρος του τρότσκιΚυρ Απρ 08, 09:20:00 μ.μ. EEST

    Νομίζω ο χαρακτηρισμός "ναζιστική πόρνη" είναι ιδιαίτερα εύστοχος για τον Τρότσκι. Η πόρνη κάνει σεξ, αλλά το κάνει αγοραία. Επίσης περνάει τον εαυτό της για "ειδική" στο θέμα ενώ στην ουσία στερείται της βασικής ουσίας του που είναι ο ερωτισμός. Ειδικά η συγκεκριμένη, όχι μόνο είναι πόρνη, αλλά βρίσκεται και χυδαία στην υπηρεσία των ναζιστών.

    Για τον Μάρτενς τώρα.
    Στο κεφάλαιο όπου αναιρεί τα περί "δολοφονίας του Λένιν απ' τον Στάλιν", το παρακάνει. Το ίδιο κι εκεί που λέει για το ρόλο του Χρουστσόφ στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
    Στην ουσία δεν παραθέτει στοιχεία σε καμία απ' τις δύο περιπτώσεις. Ηθικολογίστικες κρίσεις κάνει και αφορισμούς παραθέτει.
    Όχι πως πιστεύω ότι ο Χρουστσόφ ήταν προδότης ή πως ο Στάλιν δολοφόνησε το Λένιν - έλεος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Τα πράγματα είναι απλούστατα, τόσο απλά που σε καμία περίπτωση δεν χρειάζεται να μας βάζει στην λογική να ψάχνουμε ιστορικά στοιχεία για το τι είπε ο κάθε ένας ιδεολογικός και πολιτικός αντίπαλος του Ιωσήφ Στάλιν, όπως οι Νικολάι Μπουχάριν, Αλεξάντερ Ζηνόβιεφ, Λεβ Κάμενεφ η ο Λέων Μπρονσταϊν (γνωστός και ως Τρότσκι)και οι λοιποί άλλοι που διαφωνούσαν με τις αρχές του Σοσιαλισμού ως ξεχωριστό σύστημα και ως κατώτερο στάδιο του Κομμουνισμού, στο επίπεδο του πολιτικού κουτσομπολιού που ως γνωστόν δεν έχει καμία σχέση με την Μαρξιστική - Λενινιστική ηθική, σκέψη και πρακτική.
    Όπως ο Λένιν έτσι και ο Στάλιν ήταν υπέρμαχοι της ταξικής πάλης και μέσα στο σοσιαλισμό που δεν σταματάει γιατί δεν καταργούνται ούτε οι τάξεις, ούτε και η διαστρωμάτωση της κοινωνίας, όπως επίσης ήταν υπέρμαχοι του δημοκρατικού συγκεντρωτισμού σε κόμμα και κράτος, καθώς επίσης της οικοδόμησης του σοσιαλισμού μέσα σε ένα κράτος και της σχεδιασμένης οικονομίας με ηγέτιδα τάξη την εργατική και τους συμμάχους τους και καθοδηγητή το Κόμμα της.
    Όλοι οι άλλοι στον ένα η στον άλλο βαθμό, ήταν και άνηκαν αντικειμενικά στα μεσαία στρώματα της πόλης και είχαν τάσεις η ήταν διανοούμενοι, νομικοί κοκ.
    Όλοι οι άλλοι στον ένα η στον άλλο βαθμό αποτελούσαν είτε έτσι, είτε αλλιώς, άλλος σε μικρότερο και άλλοι σε μεγαλύτερο βαθμό, εκφραστές και συνεχιστές μικροαστικών προεπαναστατικών ιδεών που κατευθύνονταν είτε από τον Μαρτώφ,είτε από τον Πλεχάνοφ, είτε από τον Μπογκτάνοφ που έτσι η αλλιώς ήταν σε μόνιμη και σταθερή σύγκρουση με τον Λένιν.
    Όλοι οι άλλοι (και δεν έχει σημασία η ακριβής μορφή του τι έλεγαν, ακόμα και το περιεχόμενο τους μια και αυτό στην ουσία ήταν σε ευθεία σύγκρουση, με τις αρχές του έργου του Λένιν "Κόμμα Νέου Τύπου")ήταν εκφραστές μικροαστικών αντιλήψεων, όπως η αυτοδιαχείριση, η αυτοδιάθεση των αγροτών(ο νόμος της αξίας πριν επιβληθεί από την ΕΣΣΔ από το 1955 και μετά), η αστική μορφή του κράτους και η εξάλειψη του καθοδηγητικού ρόλου του κόμματος, η τροτσκιστικές αρχές(α.Παγκόσμια επανάσταση, β.Στρατιοτικοποίηση της εργασίας, γ.Οι αγρότες δεν αποτελούν σύμμαχο της εργατικής τάξης λόγω του αντικειμενικού τυχοδιωκτισμού της και γιατί δεν αποτελούν τάξη, είναι αγράμματοι κοκ).
    Όλοι οι άλλοι πλην των Λένιν - Στάλιν αποτελούσαν έκφραζαν:
    α)την αντίθεση ανάμεσα στην πνευματική και χειρονακτική εργασία
    β)την αντίθεση ανάμεσα στην επιτελική και εκτελεστική εργασία
    γ)την αντίθεση ανάμεσα στην πόλη και το χωριό.
    Είναι λάθος να μπαίνουμε στο παιχνίδι ποιός από αυτούς ήταν, η δεν ήταν αντικειμενικά προδότης η μη.
    Το σωστό είναι ότι όλοι οι άλλοι, όπως και το στρατόπεδο Λένιν - Στάλιν έκφραζαν και εκφράζουν τον επιστημονικό σοσιαλισμό και όλοι οι άλλοι μικροαστικού, ουτοπικού, σοσιαλ-πατριωτικού, η σοσιαλδημοκρατικού ακόμα και σοσιαλ-επαναστατικού χαρακτήρα ιδεολογήματα που απονεκρώθηκαν από την σοσιαλιστική επανάσταση του 1917, αλλά επανέρχονταν διαρκώς μέχρι το 1991 από τους λεγόμενους οπορτουνιστές, ήταν αποτέλεσμα της ταξικής πάλης που δεν σταματάει στον σοσιαλισμό αλλά συνεχίζεται με πολλές μορφές.
    Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί συμπύκνωση ιστορικών και άλλων πλευρών και σημειώσεων που αποδείχνουν στον ένα η στον άλλο βαθμό τα παραπάνω λεγόμενα μας και θα ήταν λάθος ως εργαλεία(που είναι απολύτως σωστά) να τα χρησιμοποιούμε στην πάλη ενάντια στον αντικομμουνισμό, η πάλη δεν γίνεται με ιστορικά στοιχεία τι έκανε ο τάδε η ο δείνα, αλλά ιδεολογικά τι εκφράζει.
    Για μας είναι ένα εργαλείο αρκετά χρήσιμο για να βγάζουμε συμπεράσματα και όχι για να συγκρουόμαστε με τους "ανύπαρκτους" Τρότσκους και πως θα οικοδομήσουμε τον σοσιαλισμό, να καταλάβουμε ότι η διανόηση σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να αναλαμβάνει θέσεις κλειδιά στο κόμμα και να διαστρεβλώνει το ιδεολογικό περιεχόμενο του Μαρξισμού - Λενινισμού στις αρχές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...