31 Μαρ 2013

Νίκος Μπογιόπουλος: Λάθος πορεία


1) Αντιγράφω (Ντοκουμέντα 16ου Συνεδρίου, σελ. 71, σ. Παπαρήγα):

«Στο 15ο Συνέδριο ξεκαθαρίσαμε το εξής πράγμα: Οτι η συγκέντρωση δυνάμεων, η πολιτική συμμαχιών του Κόμματος χτίζεται πάνω στην αντίθεση μονοπώλια - ιμπεριαλισμός. (...). Τι είναι ο ιμπεριαλισμός; Το ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού. Ομως, δεν μπορούμε να χτίσουμε συμμαχία στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός, γιατί σημαίνει συμμαχία για τη σοσιαλιστική επανάσταση και συμμαχία για τη δικτατορία του προλεταριάτου. Αυτό δεν μπορούμε να το βάλουμε. Και δεν μπορούμε να το βάλουμε, γιατί είναι και λυμένο θεωρητικά, αλλά και η πείρα αυτό δείχνει». Κανένα νέο δεδομένο δεν επιτρέπει αναθεώρηση όσων θεωρητικά και εμπειρικά, κατά το 16ο Συνέδριο, είναι λυμένα. Εντούτοις στις Θέσεις γίνεται ακριβώς αυτό το λάθος: Προτείνεται οικοδόμηση πολιτικής συμμαχιών στην αντίθεση καπιταλισμός - σοσιαλισμός. Αλλά πάνω σε αυτή την αντίθεση, όπως σωστά διαπιστώναμε στο 16ο Συνέδριο, δεν χτίζεται η - στρατηγικής σημασίας για την Επανάσταση - πολιτική συμμαχιών.

2) Με αυτήν την (μη) πολιτική συμμαχιών «πλησιάζουμε» το σοσιαλισμό μόνο ως αντικατοπτρισμό. Η Λαϊκή Συμμαχία, που δεν είναι πολιτική, δεν συμμετέχει σε εκλογικές μάχες, που απορρίπτει όσους διαφοροποιούνται από το ΚΚΕ (Θέση 67), που «έχει μια ορισμένη μορφή διαμόρφωσης με τη δράση σε κοινό πλαίσιο των ΠΑΜΕ, ΠΑΣΕΒΕ, ΠΑΣΥ, ΜΑΣ», είναι «συμμαχία» μόνο με τον εαυτό μας.

3) Η πολιτική γραμμή των Θέσεων ουσιαστικά εφαρμόζεται εδώ και χρόνια. Εχουμε ήδη δείγματα ότι δεν περπατάει: οργανωτική στασιμότητα, πτώση κυκλοφορίας «Ρ», επίπεδο ταξικού κινήματος, οδυνηρό εκλογικό αποτέλεσμα. Ας σταθούμε στις εκλογές. Η σ. Παπαρήγα («Ρ», 22/3/2012) έλεγε: «Αντικειμενικά λοιπόν στην εκλογική μάχη το κριτήριο ψήφου προς το ΚΚΕ μπορεί και πρέπει να είναι πάνω στη συνολική του στρατηγική». Δεν συνιστά απολυτότητα να λέμε ότι «επιβεβαιώθηκε» (Θέση 48) μια στρατηγική που την αναδείξαμε ως κριτήριο ψήφου, αλλά αντί να συγκεντρώσει δυνάμεις τις μείωσε στο μισό; Βέβαια, όποτε έρχεται η κουβέντα στο εκλογικό αποτέλεσμα επαναλαμβάνουμε τα περί «κοινοβουλευτικών αυταπατών». Οχι. Αυταπάτες δημιουργούνται όταν αρνούμαστε να ερμηνεύσουμε απροκατάληπτα την ζωντανή εμπειρία από κάθε πολιτική μάχη. Τέτοια μάχη είναι και οι εκλογές. Δεν σπέρνει «κοινοβουλευτικές αυταπάτες» ο Λένιν όταν ισχυρίζεται («Γράμματα στον Γκόργκι») ότι «απ' τα αποτελέσματα των εκλογών εξαρτάται κατά πολύ και η ανάπτυξη του κόμματος».

4) Επί κρίσης, θέτοντας ως προαπαιτούμενο κάθε λαϊκής συσπείρωσης τη συμφωνία με τη θέση μας για λαϊκή εξουσία, αφήσαμε αναξιοποίητους σειρά πολιτικούς «κρίκους». Π.χ. Το «δεν πληρώνω». Εμείς είπαμε: Δεν πληρώνω, αλλά πρώτα λαϊκή εξουσία. Χρέος. Εμείς είπαμε: Οχι στο χρέος, αλλά στη λαϊκή εξουσία. Ευρώ - ΕΕ. Εμείς είπαμε: Δεν αρκεί το όχι στην ΕΕ, χωρίς το «ναι» στη λαϊκή εξουσία. Μνημόνιο. Εμείς είπαμε: Δεν φταίει το μνημόνιο, αλλά ο καπιταλισμός, η κρίση και ότι δεν έχουμε λαϊκή εξουσία. Σωστά. Ομως υπηρετείται ο στόχος της λαϊκής εξουσίας, όταν, στη μαζική πάλη για την ανακούφιση του λαού από τα βάσανά του, τίθεται σαν (διαχωριστική) προϋπόθεση; Πανομοιότυπα απουσιάσαμε από το καθήκον να παρέμβουμε στο αυθόρμητο που εκδηλώθηκε. Δεν δηλώσαμε «παρών» για τον προσανατολισμό και τη συνειδητοποίησή του. Αφήσαμε άλλους να το κατευθύνουν, να το αξιοποιούν. Από τις πλατείες που τις καταγγείλαμε από την Ισπανία κιόλας, πριν ακόμα εμφανιστούν στην Ελλάδα, μέχρι τις πατάτες. Από τις διαδηλώσεις για το μνημόνιο μέχρι τα διόδια - όταν έρχονταν άλλοι εμείς φεύγαμε.

5) Η εξάρτηση για την αστική τάξη μιας εξαρτημένης χώρας είναι το πλαίσιο προσαρμογής της στο διεθνή καπιταλισμό. Πολιτικά, η εξάρτηση για την αστική τάξη σημαίνει τη διεθνή της εγγύηση - στήριξη για την παραμονή της στην εξουσία. Η ταξική ανάδειξη του εξαρτημένου χαρακτήρα του ελληνικού καπιταλισμού δεν σημαίνει συσκότιση των ευθυνών της αστικής τάξης για τα δεινά του λαού ή απαλλαγή από αυτές, ή πολύ περισσότερο «παράθυρο» συνεργασίας με τμήματά της. Είναι πολιτική της καταδίκη. Η εξάρτηση συνιστά καταισχύνη του συνόλου της αστικής τάξης και χειροπιαστή απόδειξη ότι το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και για το λόγο αυτό, για να εξυπηρετήσει τα δικά του συμφέροντα, υποδουλώνει το λαό, σε συμμαχία με το ξένο κεφάλαιο. Αυτή η ανάλυση του Λένιν στον «Ιμπεριαλισμό», στο «Η Βαριά Βιομηχανία στην Ελλάδα» του Μπάτση, στο «Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα» του Μπελογιάννη, ισχύει ακέραια και σε συνδυασμό με τα σημερινά οικονομικά και πολιτικά δεδομένα, η πραγματικότητα βοά: Η εξάρτηση της Ελλάδας βαθαίνει. Πραγματικότητα που για να έχουμε αποτελεσματική πολιτική γενικά (και ειδικά όσον αφορά τη διασύνδεση του ταξικού με το πατριωτικό) δεν γίνεται να αγνοούμε, να θολώνουμε με σχήματα περί «αλληλεξάρτησης», να μισοδεχόμαστε (ή μισοαρνιόμαστε) με φράσεις όπως «ισχυρές εξαρτήσεις», εισάγοντας έτσι στην επιστήμη του μαρξισμού το «ολίγον έγκυος».

6) «Ριζοσπάστης»: Δημοσιεύματα όπως το διήγημα για το δολοφόνο του 15χρονου, τα «πέρασε για λίγο από τον ΔΣΕ» για τον Μίσσιο, ανιστόρητες αναφορές ότι «το ΚΚΕ καμία σχέση δεν έχει με την αριστερά», κείμενα όπου αντί επιχειρημάτων βρίθουν ασυνταξιών και αφορισμών, πρωτοσέλιδα όπου απουσιάζει ή υποβαθμίζεται το σημαντικό της επικαιρότητας (π.χ. θάνατος Τσάβες), δεν συνηγορούν στην εκτίμηση περί «βελτίωσής του».

ΠΡΟΤΑΣΗ: Επαναφορά - επικαιροποίηση του Προγράμματος του 15ου Συνεδρίου, συγκρότηση Αντιιμπεριαλιστικού - Αντιμονοπωλιακού - Δημοκρατικού Μετώπου, με κατεύθυνση την ανατροπή του καπιταλισμού. Ενα Πρόγραμμα πιο αναγκαίο κι από την πρώτη φορά που το εμπνευστήκαμε επειδή ακριβώς τα προβλήματα που επιφέρουν ο ιμπεριαλισμός, τα μονοπώλια, οι αντιδημοκρατικές εκτροπές, η αναβίωση του φασισμού, η καπιταλιστική κρίση, έχουν οξυνθεί στο έπακρο. Το ΑΑΔΜ μπορεί να οικοδομήσει αντικαπιταλιστική συμμαχία, διότι:

Πρώτον, συνδέει τώρα, σήμερα, την πάλη για το καθημερινό πρόβλημα με το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό.

Δεύτερον, είναι πειστικό και το κατορθώνει γιατί λαμβάνει υπόψη, ειδικά στις παρούσες συνθήκες εξαθλίωσης του λαού, ότι πρώτα «Οι άνθρωποι πρέπει να είναι σε θέση να ζουν για να μπορούν να κάνουν ιστορία» (Μαρξ - Ενγκελς, «Γερμανική ιδεολογία»).

Τρίτον, δεν παραιτείται από κανένα όπλο και από κανένα ενδεχόμενο - έστω και το πιο αμυδρό - στον επαναστατικό αγώνα, μη εξαιρουμένου του ενδεχομένου κυβέρνησης του ΑΑΔΜ, η οποία θα συνιστούσε διαστρέβλωση αν συσχετιζόταν με «στάδια», με «ενδιάμεσες εξουσίες» ή με την «αριστερή» κυβέρνηση αστικής διαχείρισης που ευαγγελίζεται ο ΣΥΡΙΖΑ.


Τέταρτον, μιας και εμείς δεν είμαστε Μπλανκιστές ώστε να αδιαφορούμε για τη λαϊκή πλειοψηφία, συνιστά επιτομή του αντικαπιταλιστικού αγώνα γιατί οικοδομεί λαϊκή πλειοψηφία, που δικό της έργο με επικεφαλής την εργατική τάξη είναι η Επανάσταση, καθώς προωθεί τις αναγκαίες συμμαχίες που δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από τον ίδιο τον πυρήνα του πολιτικού σχεδίου ανατροπής του καπιταλισμού.

Νίκος Μπογιόπουλος
μέλος ΚΟΒ «Ριζοσπάστη»

30 Μαρ 2013

Νίκος Μπελογιάννης

 

Picture 2013-03-30 07_09_22

*Η κομματική ταυτότητα του Ν. Μπελογιάννη

 

Πρωθυπουργός της Ελλάδας όταν εκτελέστηκε ο Μπελογιάννης ήταν ο Πλαστήρας...

Στις 30 Μάρτη 1952, ημέρα Κυριακή, μέρα που ακόμα και οι Γερμανοί δεν έκαναν εκτελέσεις, μέσα στη νύχτα, σαν κοινός δολοφόνος, το κράτος των αστών, το κράτος των γερμανοτσολιάδων που είχαν πλέον ντυθεί αμερικανοτσολιάδες, το κράτος των μαυραγοριτών που έχτιζε «Νέους Παρθενώνες» στη Μακρόνησο, το κράτος που υπηρετούσε και υπηρετεί το «Δημοσιογραφικό Συγκρότημα Λαμπράκη», είχε εκτελέσει τον Μπελογιάννη και τους συντρόφους του.
Το «Βήμα», στο πρώτο κιόλας φύλλο του μετά την εκτέλεση, από το κύριο άρθρο της πρώτης σελίδας υπό τον τίτλο «Εμπρός εις αυτήν την αλήθειαν», έγραφε την 1η Απρίλη 1952:
*
«Μετά την εκτέλεσιν της Δικαστικής αποφάσεως διά τους κατασκόπους κομμουνιστάς (...) μικρός σάλος φαίνεται να επικρατή (...). Η εκτέλεσις όμως της αποφάσεως ήτο ένα πολύ σκληρόν και ανεπιθύμητον καθήκον και διά την Κυβέρνησιν (...). Ουδείς εις την Ελλάδα επιθυμεί την χύσιν και νέου αίματος εξ' αιτίας των Κομμουνιστικών επιθέσεων και μηχανορραφιών (...). Αλλά εφόσον αι επιθέσεις και αι μηχανορραφίαι και η κατασκοπεία συνεχίζονται, πώς είναι δυνατόν το Κράτος να παραιτηθή της υποχρεώσεώς του όπως προασπίση και προστατεύση τον Ελληνικόν λαόν;»...
***
Με νωπό ακόμα το αίμα του Μπελογιάννη και των συντρόφων του, δύο μέρες μετά την εκτέλεση, ο Μπελογιάννης - κατά το «Βήμα» και το συγκρότημα Λαμπράκη - ήταν «κατάσκοπος».
Η εκτέλεσή του δεν ήταν έγκλημα, αλλά «καθήκον» (!) της κυβέρνησης του Πλαστήρα.
Η εκτέλεση του Μπελογιάννη δεν ήταν δολοφονία, αλλά «υποχρέωση» (!) του κράτους.

28 Μαρ 2013

Θ. Παφίλης: Παράδειγμα η Τσαριτσάνη - Απομόνωση της Χρυσής Αυγής (VIDEO)

                       
«Ο ελληνικός λαός πρέπει να ακολουθήσει το βήμα της Τσαριτσάνης, να απομονώσει τη Χρυσή Αυγή, να μην της επιτρέπει να καπηλεύεται την άγρια και βάρβαρη πραγματικότητα για να προβάλλει ό,τι πιο σκοταδιστικό έχει γεννήσει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα: Το ναζισμό και το φασισμό», επισήμανε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Θανάσης Παφίλης, απαντώντας στις χρυσαυγίτικες κορόνες περί «εθνικής παιδείας» που ακούστηκαν κατά τη συζήτηση του νομοσχεδίου για την αξιολόγηση στην Ολομέλεια της Βουλής. 

 Ο Θ. Παφίλης, με αφορμή το σύνθημα «τιμή και δόξα στους ταγματασφαλίτες» που φωνάζουν στελέχη και μέλη της Χρυσής Αυγής, διάβασε στην Ολομέλεια της Βουλής τον όρκο των ταγματασφαλιτών, με τον οποίο διακήρυτταν την απόλυτη υπακοή τους «εις τας διαταγάς του ανώτατου Αρχηγού του Γερμανικού Στρατού, Αδόλφου Χίτλερ». 

Μάλιστα έκανε αντιπαραβολή με τον όρκο του ΕΛΑΣ, στον οποίο αναφέρεται: «Ορκίζομαι ότι θα αγωνιστώ ως την τελευταία ρανίδα του αίματός μου για την πλήρη ακεραιότητα και την ανεξαρτησία της πατρίδας. Για την περιφρούρηση των συμφερόντων του ελληνικού λαού και την αποκατάσταση των κυριαρχικών δικαιωμάτων του». 

902gr

Αρθρογραφία διαστρέβλωσης και αθλιότητας κατά των Θέσεων του 19ου Συνεδρίου

 του Παναγιώτη Μεντρέκα, μέλους της ΚΕ του ΚΚΕ
 Picture 2013-03-28 11_21_58
Στον δημόσιο προσυνεδριακό διάλογο για τις Θέσεις του 19ου Συνεδρίου δημοσιεύτηκαν άρθρα που ασκούν αυστηρή κριτική στις αδυναμίες, στα κενά και στα λάθη του ΚΚΕ με στόχο να αντιμετωπιστούν, ώστε να εκπληρωθούν καλύτερα οι βασικές κεντρικές επιλογές του Κόμματος. Υπάρχουν και άρθρα που κάνουν ακριβώς το αντίθετο. Αξιοποιούν τις αδυναμίες, τις παραλείψεις, τα κενά για να επιτεθούν, να υπονομεύσουν τις Θέσεις και τη στρατηγική, τις νέες επεξεργασίες του ΚΚΕ.
Ορισμένα όμως άρθρα, των λεγόμενων από τον αστικό Τύπο «επώνυμων» πρώην στελεχών και ορισμένων δημοσιογράφων του «Ριζοσπάστη», ξεπερνούν κατά πολύ και αυτή τη δεύτερη κατηγορία. Πατούν σε άθλια ψέματα και αξιοποιούν συκοφαντίες και διαστρεβλώσεις που εκτόξευσαν κατά του Κόμματος οι ανώνυμοι φραξιονιστές του διαδικτύου και οι ταξικοί πολιτικοί μας αντίπαλοι. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν άρθρα που δημοσιεύτηκαν το προηγούμενο Σαββατοκύριακο.
Γράφει π.χ. ο Π. Γεωργιάδης: «Προβάλαμε την εργατική εξουσία και την εργατική κυβέρνηση παραιτημένοι από την πρόταση του 15ου. Ουσιαστικά, θεωρήσαμε την κυβέρνηση του 15ου κυβέρνηση αστικής διαχείρισης»! Πού το βρήκε γραμμένο ότι το 15ο Συνέδριο έβαζε ως επιδίωξη του ΚΚΕ τη δημιουργία κυβέρνησης; Ούτε έβαζε, ούτε έλεγε ότι το ΚΚΕ θα έπαιρνε μέρος σε τέτοια κυβέρνηση, αν αυτή κάτω από ορισμένες προϋποθέσεις διαμορφωνόταν.
Αντίθετα το 15ο Συνέδριο υπογράμμιζε: «Το ΚΚΕ κατευθύνει τη δράση του, ώστε η αντιιμπεριαλιστική, αντιμονοπωλιακή πάλη να αναπτύσσεται και να βαθαίνει η αντικαπιταλιστική συνείδηση της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων. Το ΚΚΕ σταθερά προσπαθεί να πείθει ότι δεν αρκεί να φύγουν τα αστικά κόμματα και οι σύμμαχοί τους από το τιμόνι της διακυβέρνησης. Πρέπει να ανατραπεί το αστικό κράτος και οι μηχανισμοί του. Να δημιουργηθεί μια νέα λαϊκή εξουσία, που δεν είναι άλλη από τη σοσιαλιστική».
Αλλά υπάρχει και το εξής που δεν απαντά: Η κυβέρνηση για την οποία το 15ο Συνέδριο έλεγε ότι μπορεί να προκύψει, τι σχέση έχει με την κυβέρνηση που ο Π. Γεωργιάδης και άλλοι θεωρούν ότι έπρεπε το ΚΚΕ να προτείνει; Ποιες θεωρούν αντιιμπεριαλιστικές, αντιμονοπωλιακές δυνάμεις, στις οποίες έπρεπε το ΚΚΕ να απευθυνθεί προεκλογικά; Ας τις πουν με το όνομά τους.
Τα όσα, λοιπόν, υποστηρίζει διαστρεβλώνοντας το 15ο Συνέδριο δεν είναι παρανόηση. Είναι ψέμα. Όπως είναι ψέμα και ο ισχυρισμός του ότι «θεωρήσαμε την κρίση προσχηματική»! Προφανώς μπερδεύει τις θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ και του ΠΑΣΟΚ με τις θέσεις του ΚΚΕ.
Γράφει η Ελ. Μαυρούλη: «Χαρακτηριστικό παράδειγμα ατεκμηρίωτης εκτίμησης (σ.σ. εννοεί του Κόμματος) η άποψη περί ιμπεριαλιστικής Ελλάδας». Πού το βρήκε αυτό; Πού έχει διατυπώσει αυτή την άποψη το ΚΚΕ; Πουθενά. Οι Θέσεις της ΚΕ για το 19ο Συνέδριο λένε: «Ο ελληνικός καπιταλισμός βρίσκεται στο ιμπεριαλιστικό στάδιο ανάπτυξής του, σε ενδιάμεση θέση στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα, με ισχυρές εξαρτήσεις από τις ΗΠΑ και την ΕΕ». Όσο ανόητο είναι να ισχυρίζεται κάποιος -το ΚΚΕ πάντως δεν το κάνει- ότι η αστική τάξη της Ελλάδας έχει τη δύναμη και τον επιθετικό ρόλο που έχουν οι αστικές τάξεις των ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας, Κίνας κλπ., άλλο τόσο και περισσότερο ανόητο είναι να ισχυρίζεται κάποιος ότι η ελληνική πλουτοκρατία δε δαγκώνει το λαό, δε δαγκώνει τους λαούς προς τα έξω, όπου και όταν την παίρνει! Ότι από υποτέλεια και όχι από συμφέρον είναι μέσα στην ΕΕ και στο ΝΑΤΟ.
Ας αφήσουν, λοιπόν, τα τεχνάσματα και τα μαγειρέματα λέξεων και εννοιών για να μπερδέψουν καθαρά πράγματα. Ποια κριτήρια για τον ιμπεριαλισμό, ανώτατο στάδιο του καπιταλισμού, που έχει θέσει ο Λένιν δεν ισχύουν σε ό,τι αφορά τη θέση της Ελλάδας; Ας απαντήσουν αν τολμούν. Το ΚΚΕ απαντάει ότι ισχύουν όλα και με το παραπάνω.
Για τις αθλιότητες και τις τερατολογίες που αναμασά ο Γ. Πετρόπουλος τι να πρωτοπείς; Πέρα από τον χολερικό λόγο των ύποπτων ιστοσελίδων, δυστυχώς γι' αυτόν υπάρχει το άρθρο του στον προσυνεδριακό διάλογο για το 15ο Συνέδριο, στο οποίο, ο ίδιος που κόπτεται (!) σήμερα για το 15ο Συνέδριο, έγραψε τότε: «Από την πρώτη στιγμή που το Σχέδιο Προγράμματος δόθηκε στη δημοσιότητα, είχα εκφράσει την άποψη (...) πως πρόκειται για ένα ντοκουμέντο που απέχει παρασάγγας από αυτό που ονομάζουμε επιστημονική ανάλυση και (...) σε γενικές γραμμές (...) επιχειρείται να δικαιολογηθεί ο βολονταρισμός με τον οποίο οι συντάκτες του προσπαθούν να προδιαγράψουν το παρόν και το μέλλον του κινήματος»! Και όμως, αυτός ο κύριος έχει το θράσος να πετάει βρωμιές στην Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ και να εμφανίζεται ως τιμητής του 15ου Συνεδρίου του ΚΚΕ.
Πρόκειται περί κατάντιας, ορισμένοι να επιχειρούν, αξιοποιώντας το εκλογικό αποτέλεσμα, να πουν ότι το ΚΚΕ με τις Θέσεις του έρχεται σε αντίθεση με την ιστορία του και τη λενινιστική κληρονομιά.
Δεν είναι γελοίο να καταφεύγουν σε διάφορα τσιτάτα του Λένιν για να απορρίψουν αυτό που ο Λένιν απέδειξε και με το έργο του και με την πράξη, την μεγάλη Οχτωβριανή Επανάσταση του 1917; Ότι ανάμεσα στον μονοπωλιακό καπιταλισμό και το σοσιαλισμό δεν υπάρχει ενδιάμεσο σκαλοπάτι;
Αποφεύγουν σαν τον διάολο να τοποθετηθούν στα καίρια και συγκεκριμένα ζητήματα που θέτει το 19ο Συνέδριο! Π.χ. είναι ο σοσιαλισμός επίκαιρος και αναγκαίος, όσο ποτέ; Οι συμμαχίες του Κόμματος και η δράση του καθορίζονται και κρίνονται πρώτα απ' όλα από το κατά πόσο υπηρετούν αυτόν το σκοπό; Κατά πόσο ριζοσπαστικοποιούν τις συνειδήσεις της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων, βοηθούν να χειραφετηθούν απέναντι στην αστική τάξη, τα ανώτερα μεσαία στρώματα, την εργατική αριστοκρατία κλπ;
Όταν πάνε ορισμένοι να τοποθετηθούν στα συγκεκριμένα, τότε αποκαλύπτονται. Π.χ., ο Π. Γεωργιάδης, αφού κατηγορεί το ΚΚΕ για όλες τις συνέπειες της κρίσης, αλλά και τις αναδιατάξεις στο πολιτικό σύστημα, καταλήγει ότι «φανήκαμε φανερά ανέτοιμοι». Το ΚΚΕ βρέθηκε ανέτοιμο; Με ποιο κόμμα μας συγκρίνει στην Ελλάδα, αλλά και στην Ευρώπη και τον υπόλοιπο κόσμο;
Τα συνθήματα που έριξε το ΚΚΕ «θα πτωχεύσει ο λαός ή η πλουτοκρατία», «πατριωτισμός είναι να μην πτωχεύσει ο λαός», «ξεσηκωμός», «λαοί της Ευρώπης ξεσηκωθείτε» κλπ, τα διάβασε πουθενά αλλού ή τα είπε κανένας άλλος προτού να αρχίσουν να γίνονται ορατές οι συνέπειες; Υπάρχει άλλο κόμμα που να μάτωσε για να οργανώσει την εργατική λαϊκή πάλη, όσο το ΚΚΕ; Γίνανε αλλού μεγαλύτεροι αγώνες απ' ό,τι εδώ; Αλήθεια, η αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού δεν έχει σχέση και με τις παρεμβάσεις συγκεκριμένων μηχανισμών, με εμφανή στόχο να εμποδιστούν λαϊκές μάζες να προσεγγίσουν τις θέσεις του ΚΚΕ; Δεν είδαν, δεν ξέρουν για αστικές δυνάμεις και ΜΜΕ, για στελέχη ΠΑΣΟΚ και συνδικαλιστικές δυνάμεις που στήριξαν στις πρώτες εκλογές τον ΣΥΡΙΖΑ;
Τέλος, πάει πολύ να κατηγορούν το ΚΚΕ ότι αντιγράφει θέσεις στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, αυτοί που υιοθετούν όλο τον πυρήνα της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ και αξιοποιούν την πολεμική του κατά του ΚΚΕ, αλλά και αστικών κομμάτων, ακόμη και εθνικιστικών, όπως στην ουσία με τα περί κατοχής της Ελλάδας και τα περί άβουλης ελληνικής αστικής τάξης.
Πυροβολούν το ΚΚΕ με τα βόλια του αντίπαλου. Στόχος τους είναι να υπονομεύσουν τις αναγκαίες αναπροσαρμογές που πραγματοποιεί συλλογικά το ΚΚΕ, πατώντας πάνω στο 15ο και στα επόμενα Συνέδρια, καθώς και στα συμπεράσματα από την ταξική πάλη που διεξάγεται και στην Ελλάδα και στην Ευρώπη και παγκόσμια. Φαίνεται ότι γι' αυτούς αντεπανάσταση μάλλον... δεν υπήρξε, ή δεν είναι σε θέση να βγάλουν κανένα συμπέρασμα.
Οι συγκεκριμένοι δεν τολμούν να πουν τι είναι αυτό που μυρίζει δύσοσμα και δεν αντέχεται. Είναι ο σύγχρονος καπιταλισμός, της κρίσης, της διαφθοράς, της βαρβαρότητας, των πολέμων. Ο δρόμος που θα ήθελαν να βαδίσει το ΚΚΕ είναι αυτός που υιοθέτησαν άλλα κόμματα στην Ευρώπη και αλλού, τα οποία οδηγήθηκαν στον εκφυλισμό, στη μετάλλαξη και ανοιχτά στην προδοσία της εργατικής τάξης και του σοσιαλισμού.
Είναι φανερό ότι αυτοί οι αρθρογράφοι δεν ενδιαφέρονται να πείσουν τα μέλη του Κόμματος, αλλά να προσφέρουν με τα γραφόμενά τους όπλα στον ταξικό αντίπαλο για να τα ξαναστρέψει κατά του Κόμματος. Γνωστή η μέθοδος και έχει επαναληφθεί πολλές φορές. Το ΚΚΕ όμως, εκτός του ότι είναι έμπειρο και δοκιμασμένο, πατάει και γερά στην πραγματικότητα.
Ας λυσσομανά η πλουτοκρατία και οι μηχανισμοί του συστήματος και από δίπλα ο οπορτουνισμός. Όσο κι αν το θέλουν κι αν προσπαθούν, το ΚΚΕ δεν πρόκειται να αφοπλιστεί πολιτικά και ιδεολογικά. Δεν τους φοβάται, ούτε εξαγοράζεται. Έχει εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη και στις δυνάμεις του.

27 Μαρ 2013

«Χαλυβουργική»: 60 απολύσεις με δήθεν..εθελούσια αποχώρηση!


Με 60 απολύσεις, τις οποίες έχει βαφτίσει «εθελούσιες αποχωρήσεις», την Παρασκευή και την Τρίτη, ξεκίνησε την υλοποίηση των αντεργατικών σχεδιασμών της η εργοδοσία της ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΙΚΗΣ, που συνολικό στόχο έχουν τη συντριβή των εργατικών δικαιωμάτων των εργαζομένων.

Υπενθυμίζεται ότι η εργοδοσία έχει ήδη ανακοινώσει στους εργαζόμενους πως θα προχωρήσει συνολικά σε 170 απολύσεις, μέσω «εθελούσιας» εξόδου, σε μείωση αποδοχών κατά 20%, στην κατάργηση των έξτρα δώρων, στη διευθέτηση του χρόνου εργασίας με 12ωρα σε 40ωρη βάση τη βδομάδα, καθώς και σε άλλα μέτρα με το ίδιο περιεχόμενο. Η εργοδοσία, μάλιστα, απειλεί ότι αν δε φύγουν οι εργαζόμενοι με τα «κίνητρα» που προτείνει, τότε θα προχωρήσει - έτσι κι αλλιώς - με βάση το νόμο του 5% (δηλαδή θα απολύει κάθε μήνα το 5% του συνόλου των εργαζομένων).

Μετά από αυτήν την εξέλιξη, οι εργαζόμενοι προχώρησαν σε γενική συνέλευση και αποφάσισαν κινητοποιήσεις. Συγκεκριμένα αποφάσισαν να συμμετάσχουν στην 24ωρη πανελλαδική απεργία του μετάλλου, στις 28/3, ενώ στις 9 π.μ. θα προχωρήσουν σε παράσταση διαμαρτυρίας στα κεντρικά γραφεία της εταιρείας στο κέντρο της Αθήνας. Επιπρόσθετα, την Παρασκευή, θα πραγματοποιήσουν 2ωρη στάση εργασίας με συμβολικό αποκλεισμό της Εθνικής Οδού, ενώ τη Δευτέρα θα προχωρήσουν σε νέα γενική συνέλευση για να εκτιμήσουν την κλιμάκωση του αγώνα.

902gr

Μ.Παπαδόπουλος: «Χρεοκόπησε το “ναι” της υποταγής, είτε του κάλπικου “όχι”! (Video)



Το πρώτο μάθημα, το οποίο δίνει το προηγούμενο πενθήμερο, είναι ότι «οι λύκοι δεν μπορούν να φυλάξουν τα πρόβατα», τόνισε ο Μάκης Παπαδόπουλος, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ, μιλώντας το πρωί της Τετάρτης, στην εκπομπή «Κοινωνία ώρα MEGA», σχετικά με τις εξελίξεις στη Κύπρο.

«Όποιος περιμένει κάτι τέτοιο, είτε αυταπατάται είτε εξαπατά συνειδητά. Και αυτό αφορά και αυτούς που λένε τα υποτιθέμενα μεγάλα "ναι" (...) και αυτούς που λένε τα κάλπικα "όχι"» πρόσθεσε, σημειώνοντας ότι στην Κύπρο «δοκιμάστηκε η απάτη μιας "φιλολαϊκής" διαπραγμάτευσης εντός των τειχών (...) η "φιλολαϊκή" επαναδιαπραγμάτευση η οποία σέβεται τις δεσμεύσεις της ΕΕ, η οποία υποκλίνεται σε αυτές τις δεσμεύσεις».

Υπογράμμισε ακόμα πως «χρεοκόπησε η γραμμή είτε του “ναι” -της υποταγής- είτε του κάλπικου “όχι”, που οδηγούν στον ίδιο παρονομαστή. Να θυσιάζονται τα λαϊκά δικαιώματα».
Το στέλεχος του ΚΚΕ επισήμανε ότι «όσο εφικτό είναι να υπάρξει ΝΑΤΟ των λαών, όσο εφικτό ήταν να υπήρχε φιλολαϊκή Ιερά Συμμαχία σε μία άλλη ιστορική περίοδο, άλλο τόσο πιθανό είναι να υπάρξει και ΕΕ των εργαζομένων, την ώρα που έχουμε μία ΕΕ που από την ίδρυσή της, την ιστορία της, τους καταστατικούς της στόχους και την πείρα που βλέπουμε, υπηρετεί τα συμφέροντα του μονοπωλιακού κεφαλαίου. Η λύση λοιπόν δεν είναι μία διαπραγμάτευση εντός των τειχών».

Γίνεται πρόσθεσε «να βαδίσουμε σε έναν ριζικά διαφορετικό δρόμο, αποδέσμευσης από την ΕΕ και κοινωνικοποίησης των μονοπωλίων, που θα επιτρέψει να γίνει πραγματική διαπραγμάτευση και με τις αντιθέσεις των ιμπεριαλιστικών κέντρων. Θα επιτρέψει τότε να γίνει πραγματική διαπραγμάτευση και όχι αυτή η καρικατούρα διαπραγμάτευσης, που έγινε υποτίθεται με τις φίλιες δυνάμεις του μεσογειακού νότου και με την άσφαιρη, κενή περιεχομένου πρόταση προς τη Μόσχα».

Τέλος, τόνισε πως «χρειάζεται να αναμετρηθούμε απέναντι στην πραγματικό αντίπαλο και ο λαός της Ελλάδας και ο λαός της Κύπρου, σε μία πολύ κρίσιμη συγκυρία, που το πρόβλημα δεν αφορά μόνο τα οικονομικά, τα λαϊκά δικαιώματα στο επίπεδο της οικονομίας. Έχουμε με πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο αυτή τη στιγμή, στην ανατολική Μεσόγειο, την ώρα που γίνονται προσεγγίσεις Ισραήλ-Τουρκίας, που επιχειρείται να κλείσουν Κουρδικό, Παλαιστινιακό και Κυπριακό σε βάρος των ασθενέστερων λαών της περιοχής. Σε μία συμφωνία η οποία έχει επιταχυνθεί και με την έλευση του προέδρου Ομπάμα».

902.gr

26 Μαρ 2013

ΔANIA: Ο υποκριτικός & επικίνδυνος ρόλος των οπορτουνιστών!

Φωτογραφία από τις κινητοποιήσεις των δασκάλων στις 20 Μάρτη (Πηγη demotix.com)
Την εβδομάδα που διανύουμε τα σχολεία στη Δανία είναι κλειστά λόγω των εορτών του Πάσχα. Από την Τρίτη 2 Απριλίου που ήταν προγραμματισμένο να ξαναλειτουργήσουν έχει κηρυχθεί λοκ άουτ από την «κόκκινη κυβέρνηση» και τους δήμους. 

Παρά τις όποιες υποχωρήσεις από τη μεριά του εργοδοτικού συνδικαλισμού που έκανε πολλές προσπάθειες για να βρεθεί κάποια συμβιβαστική λύση μέσα από τις μακροχρόνιες διαπραγματεύσεις του «κοινωνικού διάλογου», οι εκπρόσωποι κυβέρνησης και δήμων είναι αποφασισμένοι. Τα προαποφασισμένα σκληρά μέτρα θα περάσουν. 
Οι δάσκαλοι όπως και όλοι οι άλλοι εργαζόμενοι θα αναγκαστούν να εργάζονται περισσότερες ώρες με μειωμένους μισθούς και δικαιώματα. Αυτό εξυπηρετεί σήμερα σε συνθήκες κρίσης τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου. Και η κυβέρνηση παρά τις όποιες υποκριτικές προεκλογικές υποσχέσεις ένα δρόμο μπορεί να ακολουθήσει, αυτόν της σκληρής αντιλαϊκής πολιτικής.

Μια «αριστερή» κυβέρνηση με κορμό τη σοσιαλδημοκρατία, η οποία αποδεικνύεται πιο ικανή στην πράξη να επιβάλλει τα πιο άγρια αντιλαϊκά μέτρα και να διαλύσει το καλοδιαφημισμένο σκανδιναβικό μοντέλο που η ίδια σε άλλες εποχές έχτισε, γιατί τότε αυτό εξυπηρετούσε καλύτερα την κερδοφορία του κεφαλαίου, την πολιτική της συναίνεσης και την παθητικοποίηση του εργατικού κινήματος.


Και σήμερα το έργο της κυβέρνησης γίνεται πιο εύκολο αφού δεν έχει να αντιμετωπίσει ένα οργανωμένο σε ταξική βάση εργατικό κίνημα.

Το λοκ άουτ αφορά 75.000 δάσκαλους και 875.000 μαθητές. Την περασμένη βδομάδα είχαμε σε μια σειρά πόλεις μαζικότατες διαδηλώσεις υπέρ του αγώνα των δασκάλων, αλλά η «δανέζικη» ΓΣΕΕ ήταν απούσα ενώ και τα συνθήματα ήταν κατώτερα των περιστάσεων.

Στις διαδηλώσεις παραβρέθηκαν στελέχη και βουλευτές της «Πρασινοκόκκινης Συμμαχίας» που στηρίζει την κυβέρνηση για να δηλώσουν τη συμπαράστασή τους στον αγώνα των δασκάλων. Είπαν ότι έκαναν ό,τι μπορούσαν για να πείσουν την κυβέρνηση όμως δεν το πέτυχαν. Φυσικά δεν έχουν καμία πρόθεση να αποσύρουν τη στήριξή τους σε αυτήν την αντιλαϊκή κυβέρνηση γιατί... «τότε θα έρθει πίσω η δεξιά, η οποία θα εφαρμόσει νεοφιλελεύθερη πολιτική και όλα θα γίνουν ακόμα χειρότερα».


Η κυβέρνηση αυτές τις μέρες εκτός από την πραξικοπηματική ανάμειξή της στις διαπραγματεύσεις για τη συλλογική σύμβαση των δασκάλων, προωθεί και δύο μεγάλες μεταρρυθμίσεις. Με την πρώτη θα περικόψουν 3 δισ. κορώνες από τα φοιτητικά επιδόματα για να τα δώσουν στις επιχειρήσεις με μορφή φοροαπαλλαγών και πιστώσεων με το σκεπτικό ότι έτσι θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας και με τη δεύτερη θα πετσοκόψουν τα κοινωνικά επιδόματα σε άπορους, ασθενείς, πρόσφυγες και ανάπηρους.

Η «Πρασινοκόκκινη Συμμαχία» δήλωσε ότι δεν θα ψηφίσει ούτε τη μία ούτε την άλλη μεταρρύθμιση... αλλά συνεχίζει να στηρίζει την κυβέρνηση με τα «ατράνταχτα» επιχειρήματα που σημειώνονται παραπάνω...

902.gr

25 Μαρ 2013

Για την κρίση στην Κύπρο

 

Οι εξελίξεις στην Κύπρο δεν οφείλονται σ' αυτό που φαινομενικά αντιμετωπίζουν, δηλαδή τη χρεοκοπία του χρηματοπιστωτικού της συστήματος που τώρα με τη συμφωνία γίνεται ελεγχόμενα. Πρόκειται για εκδήλωση καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, ανεξάρτητα αν εμφανίστηκε στις τράπεζες. Το 2008 στις ΗΠΑ στον χρηματοπιστωτικό τομέα εκδηλώθηκε η κρίση αλλά ξεκίνησε από τις κατασκευές. Αστικά και οπορτουνιστικά επιτελεία την είπαν «χρηματοπιστωτική κρίση», αλλά ήταν καπιταλιστική οικονομική κρίση. Πώς γίνεται ένα χρηματοπιστωτικό σύστημα που είναι πολλαπλάσιο του ΑΕΠ της χώρας να κινδυνεύει με χρεοκοπία; Γιγαντώθηκε από τις καταθέσεις κεφαλαίων μονοπωλίων ξένων κρατών λόγω της χαμηλής φορολογίας (μόνο 10%) και μεγάλων επιτοκίων καταθέσεων που προσελκύουν κεφάλαια, αλλά επειδή είναι καταθέσεις και μάλιστα βραχυπρόθεσμες, δεν μπορούν να τις διαχειριστούν κατά το δοκούν. Άρα υπάρχει πρόβλημα με τα δικά τους αποθεματικά. Οι τράπεζες δανείζουν χρήμα τις επιχειρήσεις με μεγαλύτερα επιτόκια για να έχουν κέρδη. Τι συμβαίνει λοιπόν; Μερίδα του αστικού τύπου μιλά για «φούσκα στις κατασκευές». Οι τράπεζες δανείζουν κεφάλαια στους επιχειρηματικούς ομίλους για να κάνουν επενδύσεις επειδή δε φτάνουν πάντα τα ίδια κεφάλαια των ομίλων. «Φούσκα στις κατασκευές» σημαίνει υπερπαραγωγή κτηρίων που στηρίχτηκε στον τραπεζικό δανεισμό, αλλά οι κατασκευαστικοί όμιλοι αδυνατούν να αποπληρώσουν τα δάνεια λόγω οικονομικής κρίσης. Δεν μπορούν να πουλήσουν κτήρια που κατασκεύασαν ή δεν πληρώθηκαν για υποδομές που κατασκεύασαν. Αλλά αυτό σημαίνει οικονομική κρίση, έχει άμεση αντανάκλαση στις τράπεζες, επιδρά συνολικά στην καπιταλιστική οικονομία της Κύπρου.

***

Η προηγούμενη ακόμη κυβέρνηση του ΑΚΕΛ ζήτησε να μπει στο μηχανισμό της ΕΕ για τη στήριξη των τραπεζών. Και είχε περάσει τα πρώτα 25 νομοσχέδια προετοιμασίας του μνημονίου τα οποία κούρευαν μισθούς, κούρευαν συντάξεις, επιδόματα κλπ. Άρα το πρόβλημα προϋπήρξε, τουλάχιστον εκδηλώθηκε από το 2012. Δεν ευσταθεί ως αιτία το «κούρεμα» των ελληνικών ομολόγων που είχαν οι κυπριακές τράπεζες. Το ποσό αυτό ανέρχεται στα 4,5 δισ. ευρώ, ενώ η σωτηρία των κυπριακών τραπεζών απαιτεί πάνω από 17 δισ. ευρώ. Τα υπόλοιπα πού χάθηκαν; Τα δάνεισαν οι τράπεζες αλλά δεν μπορούν να τα πάρουν πίσω. Πήραν δάνειο από τη Ρωσία 2,5 δισ. ευρώ που δε φτάνει. Τους πρότειναν να τους δανείζουν 9,5 περίπου δισ. ευρώ, τα υπόλοιπα 5,8 δισ. περίπου τους είπαν βρείτε τα μόνοι σας. Και τους πρότειναν την εφάπαξ φορολογία, κατάσχεση μέρους, όπως θέλετε χαρακτηρίστε το, των κεφαλαίων που είναι κατατεθειμένα στις τράπεζες. Δεν ήθελαν στην Κύπρο να το κάνουν γιατί πρόκειται για χτύπημα («καταστροφή») κεφαλαίων. Τώρα με τη συμφωνία θα κάνουν «κούρεμα» στις καταθέσεις από 35%-45% των πάνω από 100.000 ευρώ και ταυτόχρονα σπάσιμο της Λαϊκής Τράπεζας σε «καλή και κακή», απορρόφηση της «καλής» από την Τράπεζα Κύπρου, δηλαδή «καταστροφή» μέρους αυτών των κεφαλαίων, προκειμένου να αναπληρωθεί μέρος των κεφαλαίων των τραπεζών που χάθηκαν («καταστράφηκαν») λόγω κρίσης, ώστε να μην υπάρξει ολοκληρωτική χρεοκοπία. Είναι μία μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας για τη διαχείριση της κρίσης υπέρ του κεφαλαίου στην Κύπρο. Που βεβαίως θα μεγαλώσει το χρέος της Κύπρου, αυτό θα μετακυλιστεί στις πλάτες του λαού.

ΕΕ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, ΔΝΤ αποφάσισαν να δανείσουν με λιγότερα από τα αναγκαία κεφάλαια, αποφασίζοντας τη φορολόγηση των καταθέσεων, δηλαδή να πληρώσουν και τα ρωσικά κεφάλαια. Εδώ εκφράζεται ο ανταγωνισμός για το ποιο καπιταλιστικό κράτος ή οργανισμός (ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, Ρωσία) θα πληρώσει λιγότερα για τη διάσωση της καπιταλιστικής οικονομίας, λόγω καταστροφής κεφαλαίων της Κύπρου.

***

Αυτή η υπόθεση διαπλέκεται με τους υδρογονάνθρακες της Κύπρου, της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και με τη γεωστρατηγική θέση της Κύπρου, γεγονός που οξύνει και περιπλέκει τους ενδοϊμπεριαλιστικούς ανταγωνισμούς. Ας μην ξεχνάμε το ιμπεριαλιστικό σχέδιο «Μεγάλη Μέση Ανατολή», που εκτός από τον πόλεμο στο Ιράκ, οδήγησε στις επεμβάσεις σε Μέση Ανατολή και Βόρεια Αφρική, με τη λεγόμενη «Αραβική Άνοιξη», ενώ εξελίσσεται στη Συρία όπου η Ρωσία ασκεί επιρροή και έχει ναυτική πολεμική βάση. Η Ρωσία και οι BRICS γενικότερα, έχασαν από τη Βόρια Αφρική.

Εδώ εστιάζονται ανταγωνισμοί ανάμεσα σε ΗΠΑ, ΕΕ, Ρωσία για το μοίρασμα των υδρογονανθράκων. Ισχυρά καπιταλιστικά κράτη διεκδικούν μεγάλα μερίδια για να συμβάλλουν στην οικονομική βοήθεια στην Κύπρο, όπως π.χ. η Ρωσία που προσφάτως -μέσω ΓΚΑΖΠΡΟΜ- συμφώνησε με το Ισραήλ για αέριο από το οικόπεδο «Λεβιάθαν» με συμφωνία και των ΗΠΑ. Ταυτόχρονα η ΓΚΑΖΠΡΟΜ έχει ενεργειακή συμφωνία και με τη Γερμανία. Η δε Κύπρος έδωσε «οικόπεδο υδρογονανθράκων» στη γαλλική ΤΟΤΑΛ. Τουρκία και Ισραήλ που έκαναν μυστικές συζητήσεις για τον ενεργειακό τομέα, παρά τους φαινομενικά οξύτατους ανταγωνισμούς φαίνεται να τα «βρίσκουν», μετά τη δημόσια συγγνώμη του Νετανιάχου στην Τουρκία για την υπόθεση της ισραηλινής επίθεσης σε τουρκικό καράβι που πήγαινε για βοήθεια στη Γάζα. Η Τουρκία ενδιαφέρεται για να γίνει πύλη ενεργειακής εισόδου στην Ευρώπη και φαίνεται ότι ΗΠΑ και Ρωσία συμφωνούν μ' αυτό. Οι ΗΠΑ λόγω κρίσης και ανταγωνισμών υπονομεύουν τη Γερμανία και την επιρροή της στην Ευρωζώνη φάνηκε και στην υπόθεση της Ελλάδας στην κόντρα για το μείγμα διαχείρισης της κρίσης στην Ευρωζώνη κ.λ.π. Τώρα φαίνεται ότι θέλει να «τραβήξει» και τη Ρωσία» γεγονός που αντικειμενικά υπονομεύει τη σχέση της Ρωσίας με τη Γερμανία, ίσως και με την Κίνα; Η Ρωσία επίσης κάνει το «δικό της παιχνίδι» και με Γερμανία, (αρνήθηκε βοήθεια στην Κύπρο) και με ΗΠΑ. Στη Γερμανία υπάρχουν οξύτατοι ενδοκαπιταλιστικοί ανταγωνισμοί, (τμήμα του κεφαλαίου είναι με την ευρωατλαντική σχέση, άλλο με Ρωσία-Κίνα, άλλο με τη μικρή Ευρωζώνη).

Με τη λύση που δόθηκε στη διαχείριση της κρίσης τη νύφη την πληρώνει ο λαός. Θα επιβληθούν σκληρά αντιλαϊκά μνημόνια, ενώ ήδη χτυπιέται το ασφαλιστικό σύστημα αφού χτυπούν τα κατατεθειμένα στις τράπεζες αποθεματικά του. Να γιατί η όποια λύση είδε το φως της δημοσιότητας, που εστιαζόταν στην αξιοποίηση των ενδοϊμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και την επιλογή ιμπεριαλιστών συμμάχων είναι επικίνδυνη. Όπως και η λύση εντός Ευρωζώνης και ΕΕ. Μονόδρομος για τους λαούς η αποδέσμευση από την ΕΕ, η ανατροπή της αστικής πολιτικής με εργατική λαϊκή εξουσία.

 

Πηγή:- 902.gr

Κοζάνη: Αστυνομική επίθεση στους κομμουνιστές που διαμαρτυρήθηκαν για την κατάθεση στεφάνου από Χ. Αυγή (VIDEO)



Την απρόκλητη επίθεση της αστυνομίας δέχθηκαν μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ στην Κοζάνη όταν διαμαρτυρήθηκαν για την κατάθεση στεφάνου από εκπρόσωπο της Χρυσής Αυγής στην εκδήλωση για την 25η Μάρτη στην κεντρική πλατεία της πόλης. Όπως φαίνεται και στο βίντεο οι δυνάμεις καταστολής επιτέθηκαν χτυπώντας τους κομμουνιστές και ουσιαστικά υποβοήθησαν τους φασίστες να καταθέσουν στεφάνι στην εκδήλωση. Προσήχθη ένα μέλος της ΚΝΕ ο οποίος λίγο αργότερα αφέθηκε ελεύθερος.

Σημειώνεται ότι η ΠΕΑΕΑ-ΔΣΕ αρνήθηκε να καταθέσει στεφάνι από την στιγμή που θα κατέθεταν οι πολιτικοί απόγονοι των χιτλερικών και των ντόπιων συνεργατών τους, που σκότωναν και πρόδιδαν το λαό και τους αγωνιστές, ενώ και οι εκλεγμένοι με τη Λαϊκή Συσπείρωση τόσο στο Δήμο της Κοζάνης όσο και στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας είχαν βάλει το ζήτημα στις αντίστοιχες συνεδριάσεις των συμβουλίων κατά τις προηγούμενες μέρες. Ωστόσο, το αίτημα απορρίφθηκε ύστερα από σχετική οδηγία του υπουργείου Εσωτερικών.

902.gr

902: Για το χαρακτήρα της Επανάστασης του 1821 (VIDEO)



Τα συμπεράσματα από την Επανάσταση του 1821, οι αιτίες και ο χαρακτήρας της, αλλά και σειρά επίκαιρων ζητημάτων που έχουν να κάνουν με το σήμερα, είναι το αντικείμενο της εκπομπής «Θέματα Παιδείας», από το αρχείο της τηλεόρασης του «902», την οποία αναρτά ο «902.gr», με αφορμή την επέτειο της 25ης Μαρτίου.

Ο Κυριάκος Ιωαννίδης, μέλος του Τμήματος Παιδείας της ΚΕ του ΚΚΕ, συζητά με τους Αναστάση Γκίκα και Κώστα Σκολαρίκο, συνεργάτες του Τμήματος Ιστορίας της ΚΕ του ΚΚΕ, τόσο για τις αιτίες και το χαρακτήρα της Επανάστασης, όσο και για τα ζητήματα που έχουν να κάνουν με το ρόλο των κοινωνικών δυνάμεων που πήραν μέρος σε αυτή, αλλά και αυτών που αντιτάχθηκαν, το ρόλο του διεθνούς παράγοντα, της βίας και της νομιμότητας, αλλά και για τη δύναμη που έχουν οι μάζες να βάζουν τη σφραγίδα τους στις ιστορικές εξελίξεις.

Eπισης πανω στο ιδιο θεμα, διαβαστε

24 Μαρ 2013

ΒΙΑ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΓΥΝΑΙΚΩΝ: Mε ρίζες στην εκμετάλλευση



Στην κορυφή του ενδιαφέροντος και των πρωτοβουλιών τους τοποθετούν το θέμα της βίας κατά των γυναικών οι αστικές κυβερνήσεις, οι διακρατικές τους ενώσεις και οι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις. 
Η επιλογή αυτή δεν αφορά μόνο τη συζήτηση με αναφορά στις χώρες της Ασίας, της Αφρικής, της Ινδίας, τις χώρες δηλαδή στις οποίες οι γυναίκες αντιμετωπίζουν μια σειρά σοβαρά προβλήματα, αποκλεισμούς και κινδύνους λόγω των αντιδραστικών νόμων, των αναχρονιστικών εθίμων, απόψεων και πρακτικών. Αφορά εξίσου τις χώρες της Ευρώπης και της Αμερικής, τις χώρες του λεγόμενου «ανεπτυγμένου» καπιταλιστικού κόσμου, όπου ο προβληματισμός επικεντρώνεται επιλεκτικά στα φαινόμενα της ενδοοικογενειακής βίας και της κακοποίησης των γυναικών.
Με τον τρόπο αυτό, κυβερνήσεις και διακρατικές ενώσεις βρίσκουν την ευκαιρία να επιδείξουν την «ευαισθησία» και το «ενδιαφέρον» τους για τις γυναίκες και τα ανθρώπινα δικαιώματά τους. Θεωρούν το πρόβλημα ως κατεξοχήν φυλετικό, διαταξικό ζήτημα, επικεντρώνουν την παρέμβασή τους σε αυτό, δίνοντας μεγάλα κονδύλια σε προπαγανδιστικές καμπάνιες. Παράλληλα, κρύβουν πίσω από το προπέτασμα της «ανησυχίας» τους για τη βία, την πραγματικότητα που ζουν καθημερινά οι εργαζόμενες, οι αυτοαπασχολούμενες, οι φτωχές αγρότισσες, οι άνεργες, οι νέες μητέρες, ως αποτέλεσμα της ταξικής πολιτικής, με τις ιδιαίτερες εξειδικεύσεις της στις γυναίκες, που εντείνει την ανισοτιμία τους. Ακόμα, προβάλλοντας την κακοποίηση και τη βία σαν ένα φαινόμενο που μοιάζει με παγκόσμια επιδημία ή με φυσική καταστροφή, που απειλεί να πλήξει κάθε γυναίκα ανεξαρτήτως παιδείας, εισοδήματος ή κοινωνικής θέσης, επιδιώκουν να κρύψουν την αιτία από την οποία πηγάζει.

Κοινή η αιτία

Η τραγική κατάσταση στην οποία βρίσκονται οι γυναίκες σε μια σειρά χώρες και οι μορφές με τις οποίες εμφανίζεται η ανισοτιμία στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές κοινωνίες έχουν κοινή ρίζα. Απορρέουν από το ίδιο κοινωνικό σύστημα, τον καπιταλισμό. Καθορίζονται, όμως, ανάλογα με το επίπεδο της ανάπτυξής του και τη θέση που κατέχει το κάθε κράτος στο διεθνές ιμπεριαλιστικό σύστημα. Η ανισομετρία που χαρακτηρίζει την ανάπτυξη του καπιταλισμού περιλαμβάνει, από τη μια, τις σύγχρονες μορφές της ανισοτιμίας και, από την άλλη, «χωρά» τις πιο αναχρονιστικές και σκοταδιστικές αντιλήψεις. Μάλιστα, οι αντιλήψεις αυτές και οι αντίστοιχες πρακτικές αποτυπώνονται στα έθιμα, στους θεσμούς, στους νόμους μιας σειράς χωρών και απειλούν και τα πιο στοιχειώδη δικαιώματα των γυναικών, ακόμα και την ίδια τους τη ζωή.
Η πρόσφατη έκθεση της UNICEF αποτυπώνει μια σειρά τέτοιες πλευρές. Για παράδειγμα, υπολογίζεται ότι 5.000 γυναίκες δολοφονούνται ετησίως στην Ινδία, επειδή η προίκα τους εκτιμάται ως ανεπαρκής, με ελάχιστο ποσοστό των δολοφόνων να αντιμετωπίζουν τη Δικαιοσύνη. Ακόμα, τουλάχιστον 120 εκατομμύρια γυναίκες και κορίτσια έχουν υποστεί ακρωτηριασμό των γεννητικών τους οργάνων σε 29 χώρες στην Αφρική και τη Μέση Ανατολή. Οσον αφορά στις αναλφάβητες γυναίκες σε όλο τον κόσμο ο αριθμός τους εκτιμάται πως φτάνει το μισό δισεκατομμύριο.

Τα καπιταλιστικά κράτη και οι διακρατικές τους ενώσεις ενδιαφέρονται είτε προσχηματικά για την καταπάτηση των δικαιωμάτων των γυναικών, είτε με γνώμονα την εξυπηρέτηση των δικών τους συμφερόντων. Εξάλλου, έχουν σημαντικό μερίδιο ευθύνης για τη βαρβαρότητα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες. Εχουν αξιοποιήσει τις κραυγαλέες πρακτικές ενάντιά τους ως πρόσχημα για να εξαπολύσουν ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Για παράδειγμα, ο πόλεμος των Αμερικανών και των Ευρωπαίων συμμάχων τους στο Αφγανιστάν ξεκίνησε στο όνομα υποτίθεται του εκδημοκρατισμού, της κατάργησης της «μπούρκας», της εξάλειψης της θανατικής ποινής με λιθοβολισμό για τις Αφγανές. Τελικά, τα φαινόμενα αυτά όχι μόνο παραμένουν αλλά δίπλα τους έχουν προστεθεί και τα προβλήματα που προκάλεσε στις γυναίκες και στις οικογένειές τους ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος, τα θύματα της επέμβασης, η φτώχεια, η προσφυγιά.

Οσον αφορά στις ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, τα φαινόμενα βίας στις σχέσεις ανάμεσα στα δύο φύλα, αλλά και στα πλαίσια της οικογένειας, είναι επίσης υπαρκτό πρόβλημα, που μάλιστα οξύνεται στις συνθήκες της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης. Ομως, η προβολή του στην πρώτη γραμμή των προβλημάτων των γυναικών από τις κυβερνήσεις, τις Μη Κυβερνητικές και τις φεμινιστικές Οργανώσεις, στόχο έχει να αποπροσανατολίσει από το σύνολο της βάρβαρης επίθεσης στο στόχαστρο της οποίας βρίσκονται οι γυναίκες της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων: Τη μαζική ανεργία, τις αλλεπάλληλες μειώσεις στους μισθούς, την ελαστική και προσωρινή απασχόληση, την αύξηση των ορίων ηλικίας συνταξιοδότησης, την κατάργηση των παροχών για τη μητρότητα, την εμπορευματοποίηση των κοινωνικών υπηρεσιών, της Υγείας, της Πρόνοιας και της Παιδείας. 

Στο έδαφος που διαμορφώνεται από την επίθεση του κεφαλαίου, οξύνονται και τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας. Την ίδια στιγμή, οι ίδιες οι γυναίκες που την υφίστανται βρίσκονται σε θέση τέτοια που δεν τους επιτρέπει να τα αντιμετωπίσουν. Χωρίς δουλειά και αξιοπρεπή μισθό, χωρίς τη στήριξη δημόσιων και δωρεάν κοινωνικών υποδομών και υπηρεσιών, στερούνται ουσιαστικά όλα τα μέσα που θα τους επέτρεπαν να αποκρούσουν τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και να απεμπλακούν από αυτά.

Η βία της ταξικής κοινωνίας κατά των γυναικών, με όποια μορφή και εάν εμφανίζεται, είναι φαινόμενο σύμφυτο με την εκμεταλλευτική κοινωνία. Εχει συγκεκριμένες οικονομικές και κοινωνικές αιτίες, προεκτείνεται στις κοινωνικές και διαπροσωπικές σχέσεις των ανθρώπων, στις αξίες και στις αρχές που επικρατούν στο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν πηγάζει από την «πατριαρχική» κοινωνία, αλλά από το καπιταλιστικό σύστημα, που σήμερα έχει περάσει στην ανώτερη βαθμίδα του, στον ιμπεριαλισμό, και γίνεται ολοένα πιο βάρβαρο, με αποτέλεσμα να εντείνονται και τα φαινόμενα βίας εναντίον γυναικών και παιδιών.
Προσπάθεια αξιοποίησης του προβλήματος
Μέσα από τις καμπάνιες ενάντια στη βία που δέχονται οι γυναίκες και όλες τις σχετικές πρωτοβουλίες, οι κυβερνήσεις και οι διακρατικές τους ενώσεις, προσπαθούν να διαχειριστούν και να αξιοποιήσουν το πρόβλημα. Η επιδίωξή τους είναι να διαστρεβλώσουν το περιεχόμενο της πάλης ενάντια στην ανισοτιμία, να την οριοθετήσουν σε ένα πλαίσιο εξαιρετικά περιορισμένο και τελείως ακίνδυνο για το καπιταλιστικό σύστημα. Στόχος τους είναι η πάλη των γυναικών των λαϊκών στρωμάτων να μην αφορά όλο το εύρος και τις πλευρές της ανισοτιμίας που βιώνουν, αλλά να περιορίζεται στις πιο ακραίες και κραυγαλέες μορφές της φυλετικής ανισότητας. Να στρέφεται ενάντια στα φαινόμενα της βίας, αλλά να αφήνει τις αιτίες και τους ενόχους στο απυρόβλητο. Να προσδοκά λύσεις από αυτούς που ευθύνονται για την εκμετάλλευση και την ανισοτιμία, από τα αστικά κράτη, τις διεθνείς τους ενώσεις. Ομως, το αστικό κράτος και οι διακρατικές ιμπεριαλιστικές ενώσεις δεν μπορούν να μετατραπούν σε όργανα συμφιλίωσης των αντιθέσεων της ταξικά διαιρεμένης κοινωνίας. Ο χαρακτήρας τους δεν είναι ουδέτερος ούτε αταξικός, αλλά είναι όργανα υπεράσπισης της κυρίαρχης αστικής τάξης, όργανα επιβολής στα καταπιεζόμενα λαϊκά στρώματα και πρώτα απ' όλα στην εργατική τάξη.

Οι αστικοί εκσυγχρονισμοί, οι νομοθετικές ρυθμίσεις μέσα στα πλαίσια της ταξικής κοινωνίας, όσο κι αν είναι απαραίτητες, δεν αρκούν για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα της βίας. Οσο το καπιταλιστικό σύστημα σαπίζει τόσο η ανισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών όχι μόνο θα παραμένει αλλά και θα βαθαίνει σε όλες τις μορφές της. 
Η ανισοτιμία των γυναικών και μαζί της και οι πιο ακραίες φυλετικές διακρίσεις, θα εξαλειφθούν μόνο μέσα από την ανατροπή του εκμεταλλευτικού συστήματος και την εξάλειψη της υλικής της βάσης. Σε μια κοινωνία στην οποία οι γυναίκες δε θα υφίστανται την ταξική εκμετάλλευση και τη φυλετική καταπίεση. Η πάλη για αυτή την κοινωνία σήμερα, σημαίνει παράλληλα πάλη ενάντια στην πολιτική που οξύνει τα προβλήματα των γυναικών των λαϊκών οικογενειών, μεταξύ των οποίων και αυτά που σχετίζονται με τη βια και την κακοποίηση των γυναικών και των παιδιών.

23 Μαρ 2013

ΛΕΤΟΝΙΑ:- Η βαρβαρότητα της καπιταλιστικής παλινόρθωσης που βιώνει ο λαός

 

Την ίδια στιγμή που ο λαός υποφέρει, η αστική τάξη και οι απόγονοι των ναζί, γαλουχούν τη νέα γενιά στα φασιστικά κατορθώματα

Στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων συγκυβέρνησης - τρόικας για τη δήθεν στήριξη των ανέργων εμφανίζονται όλο και περισσότερο τα λεγόμενα προγράμματα «κοινωνικής εργασίας». Ως πρότυπο εμφανίζεται η εμπειρία της Λετονίας, της μικρής βαλτικής χώρας - μέλους της ΕΕ, των λίγο παραπάνω από 2 εκατομμύρια κατοίκων, που μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού ο λαός της ζει τη βαρβαρότητα του καπιταλισμού.

Πριν αναφερθούμε αναλυτικά σε αυτήν τη βαρβαρότητα της Λετονίας αξίζει να σημειώσουμε ότι τα προγράμματα αυτά απευθύνονται κυρίως στις πιο εξαθλιωμένες κατηγορίες του πληθυσμού, που βέβαια εξαθλιώνει το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα. Σε οικογένειες που δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο, σε μονογονεϊκές οικογένειες, πολύτεκνες και πολύ φτωχές οικογένειες. Σε αυτά θα απασχολούνται προσωρινά (για 5 μήνες) άνεργοι με αμοιβή πολύ χαμηλότερη από το σημερινό κατώτατο μισθό (δημοσιεύματα κάνουν λόγο για 470 ευρώ) και ασφαλιστική κάλυψη παρά μόνο ιατροφαρμακευτική. Δηλαδή, τα αδιέξοδα των ανέργων και των οικογενειών τους, των εξαθλιωμένων αξιοποιούνται επιπλέον για να κλιμακωθεί η επίθεση στις Συλλογικές Συμβάσεις και για να αποσπάσουν συναίνεση σε θέσεις εργασίας χωρίς δικαιώματα και για παροχή υπηρεσιών πρόνοιας που θα έπρεπε να παρέχονται δωρεάν από το κράτος, ώστε να καλύπτονται οι σύγχρονες και διευρυμένες λαϊκές ανάγκες, πολύ περισσότερο σε ανθρώπους που έχουν ακόμη περισσότερο ανάγκη από βοήθεια όπως, ανάπηροι, ανήμποροι ηλικιωμένοι, χρονίως πάσχοντες.

Φτωχόσπιτο στην επαρχία της Λετονίας

Το παράδειγμα, πάντως, της Λετονίας είναι άκρως αποκαλυπτικό. Η Λετονία συγκαταλέγεται σήμερα στις πρωταθλήτριες στη φτώχεια χώρες της ΕΕ που είναι: Βουλγαρία (49,1% του πληθυσμού στα όρια της φτώχειας), Ρουμανία (40,3%), Λετονία (40,1%), Κροατία (32,7%), Ουγγαρία και Ελλάδα (31%).

«Κοινωνική εργασία» για διαχείριση της εξαθλίωσης

Το πρόγραμμα, λοιπόν, της «κοινωνικής εργασίας» που συζητιέται από την συγκυβέρνηση και την τρόικα έχει εφαρμοστεί σε μια χώρα όπου έχουν πολλαπλασιαστεί οι άστεγοι και οι απόκληροι μετά την ανατροπή του σοσιαλισμού και με την καπιταλιστική παλινόρθωση.

Ετσι δημιουργήθηκαν ξενώνες για αστέγους, εφόσον έχουν να πληρώσουν 50 ευρώ το μήνα και όπου απασχολείται αναγκαστικά ένα βοηθητικό προσωπικό που παρέχει κάποιες υπηρεσίες στους εξαθλιωμένους.

Τη λεγόμενη «κοινωνική πρόνοια» για άστεγους, άτομα με αναπηρίες, φτωχές οικογένειες, συνταξιούχους που χρειάζονται βοήθεια στο σπίτι, υπηρεσίες σε ευπαθείς ομάδες (τοξικομανείς, αρρώστους) έχουν αναλάβει οι δήμοι (οι 262 από τους συνολικά 567) αυτής της μικρής χώρας και Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και ο ιδιωτικός τομέας (που ανθεί ειδικά στους πολλούς δήμους που και τυπικά απουσιάζουν οι υποδομές) και οι υπηρεσίες είναι κατά βάση ανταποδοτικές, οι άνθρωποι που έχουν ανάγκη από βοήθεια αντιμετωπίζονται ως πελάτες, ενώ οι «κοινωνικοί εργαζόμενοι» αμείβονται με πολύ χαμηλούς μισθούς, και στην ουσία είναι και αυτοί σε πολύ δύσκολη κατάσταση.

Πώς οδηγήθηκε σε αυτήν την κατάσταση αυτή η χώρα, που επί σοσιαλιστικής εξουσίας στην ενιαία ΕΣΣΔ, γνώρισε τις καλύτερες μέρες για το λαό της; Μετά την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ενωση το 2004 - η ένταξη στην Ευρωζώνη η αστική τάξη θέλει να επιτευχθεί έως το 2014 - και εν μέσω βαθιάς κρίσης το 2008, το ΔΝΤ και η ΕΕ προσέτρεξαν με δάνεια 7,5 δισεκατομμυρίων ευρώ. Το μνημόνιο της αστικής κυβέρνησης με τους δανειστές προέβλεπε αντιλαϊκές περικοπές.

Την περίοδο 2008 - 2009 το ΑΕΠ της χώρας μειώθηκε κατά 5%, αυξήθηκε κατακόρυφα η ανεργία στο 22,8% το Δεκέμβρη του 2009 από το 5,6% που ήταν το Δεκέμβρη του 2007. Ακολούθησε αύξηση των φόρων και μείωση των δημοσίων δαπανών και περικοπές μισθών στο Δημόσιο μέχρι και 60%. Εκλεισαν δεκάδες σχολεία, αλλά και νοσοκομεία, κυρίως στην επαρχία. Αξίζει να σημειωθεί πως το 2006 στη Λετονία λειτουργούσαν 121 νοσοκομεία, το 2007 94 και το 2009 54. Με τα μέτρα της κυβέρνησης - για μείωση κατά 40% του προϋπολογισμού για τα νοσοκομεία - και το ρυθμό του κλεισίματος των νοσοκομείων, υπολογίζεται πως στο τέλος του 2013 θα υπάρχουν μόλις 24!

Απολύθηκαν χιλιάδες δημόσιοι υπάλληλοι, με αποτέλεσμα ο αριθμός τους να μειωθεί κατά 30%. Σήμερα, με τα επίσημα στοιχεία, το 13% του ενεργού δυναμικού της χώρας είναι άνεργοι (ωστόσο είναι πολύ διαδεδομένη η μερική απασχόληση) ενώ το 40% του πληθυσμού ζει κάτω και στα όρια της φτώχειας και σε αυτό συμπεριλαμβάνεται το 51% των ηλικιωμένων.

Δραματική μείωση του πληθυσμού

Εξαιτίας και της παλινόρθωσης του καπιταλισμού και της κρίσης έχει υπάρξει σημαντική μείωση του πληθυσμού της χώρας. Συγκεκριμένα, το 13% των Λετονών αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη χώρα μετά το 2000 και οι μισοί από αυτούς έφυγαν κατά τη διάρκεια της τελευταίας τριετίας που εφαρμόζεται πρόγραμμα σφοδρής λιτότητας. Σύμφωνα με υπολογισμούς, την περίοδο 2004 - 2008 σχεδόν 16.000 άνθρωποι έφευγαν από τη χώρα ετησίως, ενώ μετά το ξέσπασμα της καπιταλιστικής κρίσης και των συνεπειών της, ο αριθμός αυτός εκτοξεύτηκε στους 40.000 ετησίως - κυρίως ολόκληρες οικογένειες, νέοι και οι περισσότεροι εκφράζοντας την πεποίθηση πως δε θα επιστρέψουν. Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της χώρας, ο πληθυσμός της Λετονίας την 1η Μαρτίου του 2011 είχε 2.067.887 κατοίκους, δηλαδή σε επίπεδα κάτω του πληθυσμού που είχε το 1959.

Ο αντικομμουνισμός και η παραχάραξη της Ιστορίας βασιλεύουν

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όλα αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα της ΕΕ, όπου για χρόνια απαγορεύεται η δράση και η λειτουργία του Κομμουνιστικού Κόμματος. Μια χώρα που η αστική τάξη έχει μετατρέψει τους φασίστες και τους συνεργάτες των Ναζί σε ήρωες και έτσι θέλει να τους περάσει στις νέες γενιές, που στα σχολεία τους δέχονται τις «επισκέψεις» και τα «σεμινάρια» των απογόνων των Ες-Ες, των Λετονών ταγματασφαλιτών. Ετσι, η εξαθλίωση του λαού πάει χέρι - χέρι με την ιδεολογικοπολιτική του χειραγώγηση, ώστε αυτός να γίνεται όσο το δυνατόν πιο ακίνδυνος για την εξουσία του κεφαλαίου και κυρίως να ξεχάσει το βήμα που έκανε με το σοσιαλισμό, να αποκλειστεί το ενδεχόμενο να ξαναγεννηθεί η ελπίδα στην πάλη για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Μόνο που ματαιοπονούν. Η ταξική πάλη δε σταματά και είναι ο μοχλός κίνησης της Ιστορίας.

Δημ. ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Ριζοσπάστης 23/03/13

21 Μαρ 2013

Εργαζόμενοι Forthnet - Netmed: Αλληλεγγύη στους σπουδαστές ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά»

Από παλαιότερη συμμετοχή της επιτροπής αγώνα εργαζομένων της Forthnet σε κινητοποίηση

 
Σε ψήφισμά του το Σωματείο Εργαζομένων Forthnet - Netmed των ΤΕΙ ενάντια στο σχέδιο «Αθηνά». Τονίζει ότι όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός πρέπει να σηκώσουν κεφάλι απέναντι στον εχθρό που είναι κοινός. Ακόμα, ότι θα βρεθούν στο πλευρό τω σπουδαστών ώστε να μην πεταχτεί κανένας φοιτητής και σπουδαστής εκτός σπουδών για οικονομικούς λόγους. Πολλοί από τους σπουδαστές αναγκάζονται ήδη να δουλεύουν και αρκετοί είναι μαζί με τους συναδέλφους τους στη Forthnet, οι οποίοι βιώνουν τη δουλειά με μισθούς πείνας, τα άστατα ωράρια.

Αναλυτικά το ψήφισμα  του Σωματείου επισημαίνει:

«Συναδέλφισσες και συνάδελφοι του Τμήματος Αυτοματισμού,

Οι εργαζόμενοι στον Όμιλο Forthnet θέλουμε να εκφράσουμε τη συμπαράσταση και την αλληλεγγύη μας στον αγώνα σας, ενάντια στο σχέδιο "Αθηνά" που κλείνει σχολές και τμήματα, που διαλύει τις σπουδές μας. Θα είμαστε στο πλευρό σας ώστε να μην πεταχτεί κανένας φοιτητής και σπουδαστής εκτός σπουδών για οικονομικούς λόγους, όλοι οι φοιτητές και οι σπουδαστές να ολοκληρώσουν τις σπουδές τους στο τμήμα που εντάχθηκαν, να μη γίνει καμιά απόλυση προσωπικού αλλά προσλήψεις καθηγητών με μόνιμη και σταθερή δουλειά.

Οι αγώνες σας επηρεάζουν άμεσα όλους τους εργαζόμενους. Όπως και οι αγώνες των εργαζομένων επηρεάζουν τους φοιτητές και τους σπουδαστές. Είστε οι αυριανοί μας συνάδελφοι. Κάποιοι από εσάς ήδη δουλεύουν.

Στη Forthnet εργαζόμαστε πολλοί φοιτητές, σπουδαστές και απόφοιτοι από ΑΕΙ και ΤΕΙ, σπουδαστές και απόφοιτοι του Τμήματος Αυτοματισμού και άλλων τμημάτων του ΤΕΙ Πειραιά . α πτυχία και οι σπουδές μας δεν αναγνωρίζονται . Δουλεύουμε με ωράρια που αλλάζουν συνέχεια, με βάρδιες απάνθρωπες να σχολάμε αργά το βράδυ και να ξαναπιάνουμε δουλειά νωρίς το πρωί. Για πολύ καιρό τώρα η εταιρεία προσλαμβάνει συναδέλφους με μισθούς των 300€.

Πριν λίγους μήνες μας ανακοίνωσαν μειώσεις μισθών μέχρι και 35%. Βρήκαμε το θάρρος να απαντήσουμε, κάποιοι από εμάς σηκώσαμε για πρώτη φορά το κεφάλι. Κατεβήκαμε στο δρόμο και υπερασπιστήκαμε το δικαίωμά μας στην αξιοπρέπεια και στη ζωή. Ξεπεράσαμε κάθε φόβο, αντικρίσαμε στα μάτια την εργοδοσία και τους εκπροσώπους της, φτιάξαμε το Σωματείο μας .

Οι εργαζόμενοι της Forthnet έχουμε γίνει μια γροθιά γύρω από τα Σωματεία μας στην επιχείρηση και τον κλάδο. Από τους αγώνες μας συμπεραίνουμε το εξής: όλοι οι εργαζόμενοι, όλος ο λαός πρέπει να σηκώσουμε κεφάλι απέναντι στον εχθρό που είναι κοινός. Είναι οι εργοδότες και το πολιτικό τους προσωπικό. Τα μέτρα που παίρνονται σε ΑΕΙ και ΤΕΙ είναι μέτρα για να γινόμαστε ολοένα πιο φθηνοί.

Συνάδελφοι, ο αγώνας σας είναι και δικός μας αγώνας.

Η νίκη σας θα είναι και δική μας νίκη.

Θα είναι νίκη όλων των σπουδαστών και όλων των εργαζομένων.

Αναγκαζόμαστε να σπουδάζουμε για πτυχία χωρίς αξία και χωρίς επαγγελματική κατοχύρωση. Μας θέλουν εκτεθειμένους και απροστάτευτους, χωρίς ΣΣΕ, που να μας προφυλάσσουν από την ασυδοσία των εργοδοτών. Πρέπει να αντιδράσουμε συνολικά ενάντια στα ιδρύματα - επιχειρήσεις που φτιάχνουν βήμα βήμα, με το νόμο πλαίσιο και τώρα με το σχέδιο "Αθηνά". Είναι φανερό πως η μια αναδιάρθρωση είναι συνέχεια της άλλης. Φοιτητές, σπουδαστές, πανεπιστημιακοί και εργαζόμενοι μπορούμε και πρέπει να σηκώσουμε ένα κίνημα αντίστασης ενάντια στις αναδιαρθρώσεις στην Ανώτατη Εκπαίδευση, απαιτώντας, μεταξύ άλλων, να μην πεταχτεί κανείς σπουδαστής εκτός σπουδών, να τελειώσουν όλοι απρόσκοπτα τις σπουδές τους.

Σε μια περίοδο που τσακίζονται τα δικαιώματα και το μέλλον μας, μπορούμε και πρέπει ν' απαντήσουμε με μαζικό, συλλογικό και οργανωμένο αγώνα σε κάθε έτος και τμήμα, να κάνουμε δική μας υπόθεση τη λειτουργία του Συλλόγου Σπουδαστών και να συμμετέχουμε ενεργά, διεκδικώντας να ικανοποιηθούν οι ανάγκες μας για μόρφωση και δουλειά. Δεν πρέπει να σκύψει κανείς το κεφάλι. Η δύναμη όλων μας είναι η συλλογικότητά μας. Να γνωρίζετε ότι θα είμαστε δίπλα σας και θα στηρίζουμε τους αγώνες σας».

20 Μαρ 2013

Μια συμβολή στο θέμα: «21η Μαρτίου-διεθνής ημέρα για την εξάλειψη των φυλετικών διακρίσεων»

ΠΑΜΕ Εκπαιδευτικών

Mε απόφαση του Υπουργείου Παιδείας στις 13/03/2013 (αρ.Πρωτ. 35585/Γ1) και θέμα: «21η Μαρτίου - Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού» ορίζεται το εξής:

«Με αφορμή την ημέρα αυτή καλούνται όλες οι σχολικές μονάδες Α/θμιας και Β/θμιας Εκπαίδευσης να αφιερώσουν την Τετάρτη 20/3 ή την Πέμπτη 21/3/2013 μια διδακτική ώρα (με απόφαση του Συλλόγου Διδασκόντων) σε δράσεις – συζητήσεις – εκδηλώσεις κατά του ρατσισμού και των φυλετικών διακρίσεων».

Το παρακάτω κείμενο μπορεί να βοηθήσει ώστε στα πλαίσια της διδακτικής ώρας που δίνεται από το Υπουργείο να γίνει συζήτηση με τους μαθητές.

******

Στις 21 Μαρτίου του 1960 η αστυνομία της ρατσιστικής Νοτίου Αφρικής πυροβόλησε εν ψυχρώ κατά μιας διαδήλωσης φοιτητών στην πόλη Σάρπβιλ, με αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 70 άνθρωποι. Οι νεαροί διαδηλωτές διαμαρτύρονταν ειρηνικά κατά των νόμων του Απαρτχάιντ, που είχε επιβάλλει το καθεστώς της λευκής μειοψηφίας στη χώρα, εφαρμόζοντας τη θεωρία της ανισότητας ανάμεσα στις φυλές.

Με αφορμή αυτό το γεγονός η 21η Μαρτίου καθιερώθηκε ως Διεθνής Ημέρα για την εξάλειψη των Φυλετικών Διακρίσεων και του Ρατσισμού στην κοινωνία και την εκπαίδευση. Και η ημέρα αυτή, όχι επετειακά, αλλά ενταγμένη στην καθημερινή πάλη κατά ρατσιστικών και φασιστικών απόψεων και φαινομένων και των αιτιών που τις γεννούν, είναι μια ευκαιρία να ενισχυθούν ενέργειες για την προάσπιση των δικαιωμάτων όλων των παιδιών και την αποτροπή συμπεριφορών ρατσισμού και διακρίσεων.

Τι είναι ρατσισμός;

Ρατσισμός είναι ένα σύνολο αντιεπιστημονικών θεωριών που έχουν ως βάση τις αντιλήψεις, ότι είναι άνιση η φυσική και πνευματική αξία των ανθρώπινων «φυλών» και ότι οι διαφορές καταγωγής, χρώματος κτλ επιδρούν αποφασιστικά στον ανθρώπινο πολιτισμό και ιστορία.

Ο διαχωρισμός των ανθρώπων σύμφωνα με «ιδιαίτερα χαρακτηριστικά» τους, ήταν ανέκαθεν αναπόσπαστο στοιχείο της ιδεολογίας της εκάστοτε εκμεταλλευτικής τάξης. Οι αντιλήψεις για την φυσική ανισότητα των ανθρώπων εμφανίζονται στην δουλοκτητική κοινωνία, όπου χρησίμευαν για να δικαιολογήσουν τις κοινωνικές διαφορές μεταξύ δουλοκτητών και δούλων. Στη φεουδαρχία οι «διαφορές αίματος» μεταξύ ευγενών και φτωχών λαϊκών στρωμάτων, καθαγιασμένες και καθορισμένες από την επίσημη εκκλησία, δικαιολογούσαν την ταξική ανισότητα. Στην εποχή της πρωταρχικής συσσώρευσης του κεφαλαίου ο ρατσισμός δικαιολόγησε το ξερίζωμα εκατομμυρίων αφρικανών και στην άγρια εκμετάλλευση τους. Αποτέλεσε αναπόσπαστο στοιχείο της οικοδόμησης του αποικιοκρατικού συστήματος και της καταλήστευσης λαών.

Στην εποχή μας, ο ρατσισμός παίρνει νέες διαστάσεις. Η ένταση του ανταγωνισμού για την εκμετάλλευση νέων πλουτοπαραγωγικών πηγών, το μοίρασμα των αγορών, οδηγούν σε μία χωρίς προηγούμενο μερικές φορές, ένταση της καταπίεσης. Σε ένα σύστημα που σαπίζει, ο ρατσισμός καθαγιάζει και δικαιολογεί τη συστηματική προσπάθεια να διαιωνιστεί ο διαχωρισμός της κοινωνίας σε προνομιούχους-κυρίαρχους και σε υποδουλωμένους-κυριαρχούμενους. Χρησιμοποιήθηκε και χρησιμοποιείται για να διασπάσει την ενότητα της εργατικής τάξης, να αποπροσανατολίσει από τις πραγματικές αιτίες των προβλημάτων, να χτυπήσει το εργατικό κίνημα.

Ρατσιστικές αντιλήψεις και ιδεολογήματα.

· Η θεωρία του πολυφυλετισμού υποστήριζε ότι υπάρχουν γενετικές διαφορές ανάμεσα στις διάφορες φυλές, ότι υπάρχουν ανώτερες και κατώτερες φυλές και ότι ο πολιτισμός και η κουλτούρα είναι προνόμιο ορισμένων εξ αυτών.

· Η αντίληψη σύμφωνα με την οποία η διάνοια και ο χαρακτήρας έχουν να κάνουν αποκλειστικά με την κληρονομικότητα. Ακραία έκφραση της ο κοινωνικός δαρβινισμός, που υποστήριξε την υπεροχή των κληρονομικών ιδιοτήτων των κυριάρχων τάξεων σε αντιδιαστολή με τις εκμεταλλευόμενες και την ανάγκη ακόμα και υποχρεωτικής στείρωσης των ατόμων που «υστερούν» ή παρουσιάζουν παρεκκλίνουσες κοινωνικές συμπεριφορές.

Κριτική σε αυτές τις αντιλήψεις

Τα έθνη δεν προσδιορίζονται με κριτήρια φυλετικά-βιολογικά. Στο απίστευτο χωνευτήρι εθνοτήτων που ονομάζεται ανθρώπινη ιστορία, αποτελεί αστειότητα ο μύθος για φυλετική καθαρότητα των εθνών. Τα νέα επιστημονικά δεδομένα από το χώρο της ανθρωπολογίας και της γενετικής έδωσαν ένα ισχυρό ράπισμα στις ρατσιστικές αντιλήψεις. Όσον αφορά αυτούς που υποστηρίζουν ότι οι «φυλές» αντιστοιχούν σε διαφορετικά είδη ή ποικιλίες, οι έρευνες της γενετικής έχουν καταρρίψει αυτή τη θεωρία.. Στον άνθρωπο η γενετική απόσταση είναι ελάχιστη. Ο πολιτισμός είναι κοινό προϊόν και αγαθό της ανθρωπότητας. Δεν αποτελεί μονοπώλιο καμίας απολύτως «φυλής». Μεγάλο, αν όχι το μεγαλύτερο μέρος των κατακτήσεων που χρησιμοποιούμε σήμερα το χρωστάμε στους πολιτισμούς των έγχρωμων λαών: κακάο, καφές, καπνός, μετάξι, πυξίδα, πυρίτιδα, γραφή, αριθμοί κτλ. Οι μεταβολές της κουλτούρας είναι ραγδαίες, κάθε εθνότητα έχει περάσει πολλές φάσεις διαδοχικών πολιτισμών, χωρίς να υπάρχει καμία αξιόλογη μεταβολή στο βιολογικό επίπεδο (π.χ. το γνωστό ευτράπελο για τους «βάρβαρους» που κοιμόνταν αγκαλιά με τις αρκούδες όταν «εμείς» χτίζαμε τον Παρθενώνα, αυτοί οι «βάρβαροι» σήμερα είναι περισσότερο τεχνολογικά προηγμένοι και αυτό βέβαια όχι γιατί εξελίχθηκαν γενετικά).

Η φασιστική ιδεολογία: Είναι ένα μείγμα απόψεων που διαμορφώθηκαν πριν την εμφάνισή του φασισμού ως πολιτικού ρεύματος. Αξιοποιούνται οι ρατσιστικές ιδέες, ο κοινωνικός δαρβινισμός (η θεωρία ότι ο ισχυρός πρέπει να επιβληθεί και να επιβιώσει και ο αδύναμος να εξαφανιστεί), οι ιδέες του Φ.Νίτσε. Στο σύστημα ιδεών του φασισμού συναντάμε επίσης αντισημιτισμό, πανγερμανισμό ενώ στο επίκεντρο τους βρίσκονται οι ιδέες της μιλιταριστικής επέκτασης, της φυλετικής ανισότητας, της «ταξικής αρμονίας», του αρχηγισμού («φύρερ»), της παντοδυναμίας της κρατικής μηχανής. Όλες αυτές οι ιδέες εκφράζονται συμπυκνωμένες στο βιβλίο του Α.Χίτλερ «Ο Αγών μου» (Μάϊν κάμπφ, 1925).

Αυτό που πρέπει να σημειωθεί είναι ότι η καλλιέργεια του φυλετικού μίσους δεν είναι δημιούργημα του φασισμού. Ήδη με τις ρατσιστικές αντιλήψεις του 19ου αιώνα συναντάμε τη δράση της Κου -Κλουξ –Κλαν στις ΗΠΑ ενάντια στους μαύρους.

Ο Άλφρεντ Ρόζεμπεργκ ο οποίος ήταν ο «θεωρητικός» του εθνικοσοσιαλισμού (Ναζιστικού Κόμματος) υποστήριζε ότι ολόκληρη η πρόοδος που συντελέστηκε από την εποχή εκείνη της «καθαρής άριας ράτσας» και η εξαφάνιση της ζωοδίας (κτηνωδίας) των πρωτόγονων ορδών που κατέκλυσαν την Ευρώπη, θεωρείται σαν ένα «βρώμισμα» της ράτσας. Γι’ αυτό χρειαζόταν η επιστροφή στην «καθαρότητα», δηλαδή η επάνοδος στη βαρβαρότητα. Ο ίδιος υποστήριζε «Ιστορία και καθήκον του μέλλοντος δεν πρέπει να σημαίνουν πια ούτε πάλη μιας τάξης ενάντια σε άλλη, ούτε ενός θρησκευτικού δόγματος ενάντια σ’ άλλο, αλλά ξεκαθάρισμα λογαριασμών που υπάρχουν ανάμεσα σε αίμα και αίμα, φυλή και φυλή, λαό και λαό».

***

Το πρόβλημα της μετανάστευσης

Τα κρούσματα ρατσισμού και εκφασισμού στην ελληνική κοινωνία συνδέονται ιδιαίτερα με το μεταναστευτικό ζήτημα. Η ιδιαίτερη οξύτητα, που έχει πάρει το μεταναστευτικό ζήτημα τα τελευταία χρόνια, είναι αποτέλεσμα της όξυνσης της βασικής αντίθεσης μεταξύ κεφαλαίου και εργασίας, της αύξησης της επιθετικότητας και της έντασης του ανταγωνισμού μεταξύ των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων για το μοίρασμα των αγορών, των αρνητικών για το εργατικό κίνημα συνθηκών Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι σοβαρό πολιτικό ζήτημα που παίρνει ακόμη πιο σοβαρές διαστάσεις σε συνθήκες καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, γεννά σοβαρά προβλήματα για τους λαούς που ξεριζώνονται αλλά και για τους λαούς των χωρών που δέχονται μεγάλα κύματα μεταναστών.

Κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις, ενώ λεκτικά είναι κατά των ρατσιστικών διακρίσεων μιλούν για «ανακατάληψη των πόλεων», ζητάν να πάνε οι μετανάστες στα ξερονήσια και υπόσχονται ότι θα απελαθούν όλοι. Προβάλλουν το αίτημα για μια «νέα ευρωπαϊκή πολιτική» που θα συμβάλει δήθεν στην αντιμετώπιση των αιτιών της μετανάστευσης. Ενώ διάφορα φασιστοειδή κατασκευάσματα θέλουν να ξαναμπούν νάρκες στον Έβρο για να κομματιάζονται οι μετανάστες.

Οι μεγάλες επιχειρήσεις βλέπουν από τη σκοπιά των δικών τους συμφερόντων τους μετανάστες και πρόσφυγες, με στόχο να τους αξιοποιήσουν για την αύξηση των κερδών τους. Οι μετανάστες και πρόσφυγες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, αποτελούν φτηνή εργατική δύναμη, σκληρά εκμεταλλευόμενη, που αξιοποιείται από βιομήχανους, εφοπλιστές, μεγαλέμπορους , τραπεζίτες για να πιέσουν όλους τους εργαζόμενους και να περιορίσουν τα δικαιώματα τους. Αφήνουν σε καθεστώς παρανομίας ή ημιπαρανομίας μια κρίσιμη μάζα μεταναστών, έτσι ώστε αφενός να εντείνουν την ομηρεία τους από τους εργοδοτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς, αφετέρου να συντηρούν και να οξύνουν τις αντιπαραθέσεις στους κόλπους της εργατικής τάξης, συχνά ανάμεσα και στους ίδιους τους μετανάστες.

Σήμερα στην Ελλάδα βρίσκονται περίπου 1.200.000 μετανάστες και από αυτούς χιλιάδες βρίσκονται σε καθεστώς πλήρους παρανομίας, παρόλο που ζουν κι εργάζονται χρόνια στην Ελλάδα, έχουν συμβάλει με τον κακοπληρωμένο ιδρώτα τους, συχνά και με το αίμα τους, στη δημιουργία του πλούτου που καρπώνονται Έλληνες και ξένοι επιχειρηματίες. Επιπλέον, τα τελευταία χρόνια έχει συγκεντρωθεί στην Ελλάδα ένας μεγάλος αριθμός προσφύγων και μεταναστών, προερχόμενων από χώρες ιμπεριαλιστικής κατοχής ή υποκινούμενων εμφυλίων συρράξεων, που έχουν προορισμό άλλα κράτη της ΕΕ, αλλά η νομοθεσία της ΕΕ (Κανονισμός Δουβλίνου ΙΙ) τους έχει εγκλωβίσει στην Ελλάδα. Συχνά ακούγεται ως «επιχείρημα» ότι δεν κάλεσε κανείς τους μετανάστες στην Ελλάδα, μόνοι τους ήρθαν, είναι «εισβολείς» και πρέπει να φύγουν. Πρόκειται για συνειδητό ψέμα. Η πραγματική αιτία βρίσκεται στην αύξηση της καπιταλιστικής κερδοφορίας, με την υπερεκμετάλλευση του ξένου εργατικού δυναμικού.. Ο επιχειρηματικός κόσμος και οι ελληνικές κυβερνήσεις, τις τελευταίες δεκαετίες άσκησαν πολιτική προσέλκυσης μεταναστών στην Ελλάδα, ενώ έχουν ευθύνες για τη μαζική προσφυγιά εξαιτίας της συμμετοχής της Ελλάδας στους ιμπεριαλιστικούς πολέμους του ΝΑΤΟ και της ΕΕ.

Οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις δεν κάνουν διάκριση εθνικότητας προκειμένου να βγάλουν μεγαλύτερο κέρδος. Τη δεκαετία του ’70 οι εφοπλιστές προχώρησαν σε μαζική ναυτολόγηση ξένου ναυτεργατικού δυναμικού με μειωμένα δικαιώματα στα ποντοπόρα πλοία, κατά κανόνα μέσω μεγάλων διεθνών δουλεμπορικών γραφείων. Τώρα επιδιώκουν να επεκτείνουν το καθεστώς αυτό και στα ακτοπλοϊκά πλοία, με την άρση του λεγόμενου καμποτάζ και την αλλοίωση των οργανικών συνθέσεων. Τη δεκαετία του 2000, όταν τροχίζονταν τα μαχαιροπίρουνα για το μεγάλο φαγοπότι των Ολυμπιακών έργων, οι μεγαλοεργολάβοι κατασκευαστές ζητούσαν τη μαζική εισαγωγή ξένων εργατών, με εβδομαδιαία εργασία 53-60 ώρες και καθηλωμένα μεροκάματα. Όπως είχε γραφτεί στις εφημερίδες, 150.000 εργάτες, το 80% των εργαζόμενων στα Ολυμπιακά έργα, ήταν ξένοι. Το 2005 ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Βόρειας Ελλάδας (ΣΒΒΕ) ζητούσε από την τότε κυβέρνηση να φροντίσει για την εισαγωγή εργατών από την Αλβανία, την ΠΓΔΜ και τη Βουλγαρία, που θα πηγαινοέρχονταν καθημερινά στις χώρες τους και θα αμείβονταν με τους εκεί μισθούς.

Η όξυνση της επιθετικότητας και του ανταγωνισμού των μονοπωλιακών επιχειρήσεων που εκδηλώθηκε με τις στρατιωτικές επεμβάσεις του ΝΑΤΟ και της ΕΕ στην πρώην Γιουγκοσλαβία, το Αφγανιστάν, το Ιράκ, τη Λιβύη, επεμβάσεις στις οποίες συμμετείχαν ενεργά και στήριξαν οι ελληνικές κυβερνήσεις, εκτός των άλλων καταστροφικών επιπτώσεων για τους λαούς, προκάλεσαν τεράστια κύματα μετανάστευσης και προσφυγιάς. Το ίδιο αποτέλεσμα έχει και η συνέχιση και κλιμάκωση των υποκινούμενων εμφυλίων συρράξεων στη Σομαλία, στο Σουδάν κλπ. με εκατομμύρια περιπλανώμενους πρόσφυγες, όσους γλιτώνουν από τις σφαγές, τη λιμοκτονία και τις αρρώστιες που μαστίζουν τις πλούσιες μόνο για τα μονοπώλια χώρες τους. Η επέμβαση στη Λιβύη υπολογίζεται ότι προκάλεσε 1 εκατομμύριο πρόσφυγες. Σημειωτέον ότι όλοι αυτοί οι λαοί, εκτός από τους τόνους των βομβών, έχουν δεχτεί και τόνους προπαγάνδας για μια ζωή γεμάτη ευημερία και ανθρώπινα δικαιώματα στις αναπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες.

Τους μετανάστες και τους πρόσφυγες δεν τους έφερε στην Ελλάδα η διάθεσή τους για περιπλάνηση. Τους έφερε ή τους έσπρωξε το κεφάλαιο και τα κόμματά του για να θησαυρίζει από την κακοπληρωμένη και χωρίς δικαιώματα εργασία τους, να χρησιμοποιεί το μεταναστευτικό εργατικό δυναμικό ως πολιορκητικό κριό για να γκρεμίσει τις όποιες κατακτήσεις έχει κερδίσει η εργατική τάξη, να διασπά την εργατική τάξη και να αυξάνει την καταστολή. Τους έφεραν οι ιμπεριαλιστικές στρατιωτικές επεμβάσεις και οι πόλεμοι. Τους έφεραν οι ελληνικές κυβερνήσεις με τη συμμετοχή τους στις ιμπεριαλιστικές επιχειρήσεις του ΝΑΤΟ. Τους έφεραν δηλαδή όλοι αυτοί που τώρα θέλουν να απαλλαγούν από ένα μέρος των μεταναστών και παίρνουν ή ζητούν να παρθούν περισσότερα κατασταλτικά μέτρα. Θέλουν περισσότερο ελεγχόμενη μετανάστευση, είτε αυτή είναι «νόμιμη» είτε «παράνομη», γι’ αυτό κλείνουν τις στρόφιγγες, αφού έτσι κι αλλιώς η καπιταλιστική κρίση έχει αυξήσει τον εφεδρικό στρατό των ανέργων.

Η μεγάλη πλειοψηφία των μεταναστών και προσφύγων που βρίσκονται στη χώρα μας έχει υποστεί τις διώξεις, τις φυλακίσεις, τις απειλές απέλασης, την υπερεκμετάλλευση, τη στέρηση δικαιωμάτων, τους εξευτελισμούς, το ρατσισμό, πρώτα και κύρια από την εργοδοσία και τους κρατικούς μηχανισμούς. Βιώνει ακόμη πιο έντονα τις συνέπειες της αντιλαϊκής επιδρομής που εξαπέλυσαν οι κυβερνήσεις, ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ με το πρόσχημα της κρίσης.

Μετανάστες και εγκληματικότητα: Η αντίληψη αυτή και το ανάλογο κλίμα γενικευμένης φοβίας έως και υστερίας κατά των μεταναστών, καλλιεργείται κατά καιρούς από τα κατευθυνόμενα από την κυβέρνηση και, γενικότερα, το πολιτικό και οικονομικό κατεστημένο του τόπου, μεγάλα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης, αλλά και από αστούς πολιτικούς, από «σοσιαλιστές» έως και ακροδεξιούς. Κουβέντα, βέβαια για την αιτία του προβλήματος, την ολοένα και μεγαλύτερη κρίση του συστήματος, το σάπισμα αξιών και δομών, την καλλιέργεια της αντίληψης του εύκολου πλουτισμού την εξαθλίωση, την γκετοποίηση, τα αδιέξοδα, που διαμορφώνουν το έδαφος ώστε το οργανωμένο έγκλημα να στρατολογεί ανθρώπους για τους σκοπούς του.

Μετανάστες και Ανεργία: Οι θιασώτες αυτών των αντιλήψεων λένε: «οι θέσεις εργασίας είναι συγκεκριμένες, έρχονται οι ξένοι εργάτες με μικρότερα μεροκάματα και ανασφάλιστοι με αποτέλεσμα οι έλληνες εργάτες να βρίσκονται στην ανεργία, τα μεροκάματα να πέφτουν. Η λύση λοιπόν είναι να τους διώξουμε ή να κρατήσουμε τόσους όσους χρειαζόμαστε». Φταίνε πάλι οι εργάτες για όλα τα κακά της μοίρας τους. Κουβέντα για την πολιτική των κυβερνήσεων που τσακίζει τα εργασιακά δικαιώματα του λαού μας. Κουβέντα για την πολιτική της Ε.Ε. που τσακίζει ολόκληρους παραγωγικούς τομείς της χώρας μας. Κουβέντα για τα ματωμένα υπερκέρδη των μονοπωλιακών επιχειρήσεων. Η ανεργία είναι σύμφυτο φαινόμενο με το υπάρχων οικονομικό σύστημα που δεν θέλει και δεν μπορεί να αξιοποιήσει την πρώτη και κυριότερη παραγωγική δύναμη, ΤΟΝ ΑΝΘΡΩΠΟ. Ίσα-ίσα χρειάζεται και δημιουργεί τη στρατιά των ανέργων για να υπάρχουν όλο και πιο μειωμένοι οι μισθοί να διασπάται η εργατική τάξη και να υπονομεύονται οι αγώνες.

Η στάση του λαϊκού κινήματος

Το πρόβλημα του ρατσισμού και της μετανάστευσης δεν είναι κυρίως και μόνο ζήτημα σεβασμού της διαφορετικότητας. Κομβικό σημείο είναι να αποκαλύπτονται οι αιτίες που προκαλούν τη μαζική μετανάστευση και προσφυγιά που αποτελούν συστατικό στοιχείο του ίδιου του συστήματος. Πρέπει να αντιμετωπιστεί από τη σκοπιά της ενότητας των εργαζόμενων στη χώρα μας, ανεξάρτητα από εθνική καταγωγή - φυλή - γλώσσα - θρησκεία, απέναντι στον κοινό εχθρό, δηλαδή το κεφάλαιο.

Πολλοί προσπαθούν να διαστρεβλώσουν τα ζητήματα για το μεταναστευτικό, να τις ταυτίσουν με έναν ανούσιο και ουδέτερο ανθρωπισμό, με τις θέσεις διαφόρων κοσμοπολίτικων «αντιρατσιστικών» κινημάτων. Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα του ρατσισμού και των διακρίσεων εντάσσεται στον αγώνα για να πάψει η εργατική δύναμη να είναι εμπόρευμα, για την κατάργηση της εκμετάλλευσης δηλαδή τη βάση πάνω στην οποία ευδοκιμεί ο ρατσισμός. Όλοι οι λαοί πρέπει να παλεύουν στον τόπο τους για να απαλλαγούν από τους ντόπιους και ξένους δυνάστες τους, από τη λιμοκτονία και τους βομβαρδισμούς, από τα αντιδραστικά καθεστώτα, συνολικά από το σύστημα της εκμετάλλευσης ανθρώπινης εργασίας.

Όμως από τη στιγμή που οι μετανάστες και πρόσφυγες εξαναγκάστηκαν να βρεθούν στη χώρα μας, ζουν και δουλεύουν εδώ, είναι απαραίτητη η οργάνωση της αλληλεγγύης, του αγώνα για να αντιμετωπιστούν τα προβλήματα που γεννά η μετανάστευση σε ντόπιους και ξένους εργαζόμενους. Για να έχουν οι μετανάστες - πρόσφυγες ισότιμα εργατικά - κοινωνικά - δημοκρατικά δικαιώματα με την υπόλοιπη εργατική τάξη και συγχρόνως, με την ένταξή τους στο κίνημα, να διεκδικήσουν από κοινού τα δικαιώματά τους. Για να φτάσουν στη χώρα προορισμού τους οι εγκλωβισμένοι του Δουβλίνου ΙΙ και της Σένγκεν. Ο αγώνας πρέπει να είναι κοινός, επειδή κοινά είναι τα προβλήματα και οι αιτίες που τα γεννούν, αφού και οι ημεδαποί και οι αλλοδαποί εργαζόμενοι είναι, αντικείμενα εκμετάλλευσης, θύματα της κυρίαρχης πολιτικής, που τους στερεί την ευημερία, την εθνική ανεξαρτησία, την ειρήνη, την ίδια, τελικά, την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Η ουσιαστική και η οριστική επίλυση του ζητήματος συνίσταται, στη ριζική αντιμετώπιση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών αιτίων, που το γεννούν, στην προοπτική μιας κοινωνίας που θα έχει στο επίκεντρό τον εργαζόμενο άνθρωπο και τις ανάγκες του.

Παφίλης: Οι εξελίξεις στην Κύπρο απομυθοποίησαν το ρόλο της ΕΕ (VIDEO)

                      

Τη συμπαράσταση του ΚΚΕ στον κυπριακό λαό, στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα που δέχονται λυσσαλέα επίθεση από την ΕΕ και τις δυνάμεις του κεφαλαίου, εξέφρασε στη Βουλή ο Θανάσης Παφίλης, κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος, καταγγέλλοντας ταυτόχρονα την απόφαση του Γιούρογκρουπ για την Κύπρο. 

Υπογράμμισε πως οι εξελίξεις απομυθοποιούν την ΕΕ και απευθυνόμενος στα κόμματα του ευρωμονόδρομου σημείωσε: «Πού είναι η αλληλεγγύη; Τσεκούρι και απέναντι στην Κύπρο. Πού είναι ο ισχυρισμός ότι η ΕΕ και η ένταξη της Κύπρου θα έλυνε την κατοχή του 40% της χώρας από την Τουρκία; Πού είναι τα ευρωπαϊκά σύνορα που λέγατε τόσα χρόνια όπως λέτε και για την ΑΟΖ σήμερα; 

Έχουν σταματήσει στην κατεχόμενη ζώνη». Ο Θ. Παφίλης πρόσθεσε πως οι εξελίξεις αποδεικνύουν πως δεν μπορεί να υπάρξει άλλη διαχείριση που να «διασώσει» την οποιαδήποτε χώρα έστω και αν είναι μικρή και αυτό γιατί οι νόμοι του καπιταλιστικού συστήματος είναι σκληροί και αδυσώπητοι. Απηύθυνε κάλεσμα στον ελληνικό, αλλά και στον κυπριακό λαό να δυναμώσει την πάλη του, να ανοίξει νέους δρόμους έξω από την ΕΕ, κόντρα στο ΔΝΤ, κόντρα στις δυνάμεις του κεφαλαίου και να παλέψει για τη λαϊκή εξουσία καθώς άλλες λύσεις προς όφελος του λαού δεν μπορούν να υπάρξουν. Αποπομπή του υπουργού Οικονομικών ή η κυβέρνηση «να παραιτηθεί στο σύνολό της», ζήτησε ο πρόεδρος των Ανεξάρτητων Ελλήνων, Πάνος Καμμένος, με αφορμή την απόφαση του Κυπριακού Κοινοβουλίου. 

Κατηγόρησε τον Γ. Στουρνάρα για τη θετική του ψήφο στο Γιούρογκρουπ για την Κύπρο, χαρακτηρίζοντάς τον «διορισμένο υπουργό της τρόικας». «Η κυβέρνηση Σαμαρά δεν έχει καμιά άλλη επιλογή από την παραίτηση», δήλωσε ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Παναγιώτης Λαφαζάνης. Χαρακτήρισε την απόφαση της Κυπριακής Βουλής ως κόλαφο και καταγγελία για την τρικομματική κυβέρνηση «που συναίνεσε στην πολιτικά εγκληματική απόφαση του Γιούρογκρουπ που ενταφίαζε την Κύπρο». 

Ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών, Χρήστος Σταϊκούρας, δήλωσε πως η απόφαση του Γιούρογκρουπ προέκυψε μετά από πολιτική συμφωνία με τις κυπριακές αρχές, συμφωνία την οποία η ελληνική κυβέρνηση όφειλε να σεβαστεί. Επανέλαβε τις διαβεβαιώσεις πως η σταθερότητα της ελληνικής οικονομίας δεν επηρεάζεται, «γιατί με τα έως τώρα συμφωνηθέντα διασφαλίζεται το δημόσιο συμφέρον». Στο ίδιο μήκος κύματος, ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΝΔ Μάκης Βορίδης τόνισε πως η απόφαση του Γιούρογκρουπ ήταν προϊόν συμφωνίας με την κυπριακή πλευρά και συνεπώς η στάση της ελληνικής κυβέρνησης ήταν στάση στήριξης της Κυπριακής Δημοκρατίας. 

Η απόφαση στο δίλημμα που ανοίγεται, ανήκει στον κυπριακό λαό και σε κανέναν άλλο, δήλωσε εκ μέρους του ΠΑΣΟΚ ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, λέγοντας πως το κόμμα του θα χαιρέτιζε την απόφαση της Κυπριακής Βουλής όποια και αν ήταν αυτή. 

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος της ΔΗΜΑΡ Νίκος Τσούκαλης δήλωσε πως δεν πρέπει να αφήσουμε «το ιστορικό λάθος του Γιούρογκρουπ» να γκρεμίσει το οικοδόμημα της Ευρωζώνης. Επίσης, δήλωσε πως η απόφαση του Κυπριακού Κοινοβουλίου δείχνει πως απαιτούνται σύσσωμες αντιμετωπίσεις και συμπόρευση των πολιτικών δυνάμεων. 

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...