Δήμαρχος Περάματος: Σιγοντάρει Xαυγίτες και εργολάβους!

Αποκαλυπτικό παράδειγμα για το πώς το ίδιο το αστικό σύστημα και οι πολιτικοί του εκπρόσωποι διαμορφώνουν το έδαφος πάνω στο οποίο φύεται και ενισχύεται η Χρυσή Αυγή, σαν μηχανισμός ενάντια στους εργαζόμενους και το λαό, αποτελούν τα όσα είπε ο δήμαρχος Περάματος Π. Ζουμπούλης, σε συνέντευξή που έδωσε τη Δευτέρα το πρωί στο ραδιόφωνο του «Alpha».

Αναπαράγοντας όσα έλεγε και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Λαγός λίγα 24ωρα από το δολοφονικό χτύπημα στο Πέραμα, ο εκλεγμένος με το «ανεξάρτητο» ψηφοδέλτιο της ΝΔ δήμαρχος ισχυρίστηκε λίγο έως πολύ ότι για την ανεργία στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη ευθύνονται το ΠΑΜΕ και τα ταξικά συνδικάτα. Πηγαίνοντας ένα βήμα πιο πέρα, τσουβάλιασε τους πρωτοπόρους εργάτες με τους φασίστες υπερασπιστές του κεφαλαίου και υπαινίχθηκε ότι το ταξικό κίνημα ήταν αυτό που έστρωσε το έδαφος για να δράσει η Χρυσή Αυγή στη Ζώνη!

«Αυτοί (σ.σ οι χρυσαυγίτες) όπως φαίνεται είχαν φτιάξει ένα ολόκληρο σχέδιο από τις αρχές του Αυγούστου, το πώς θα αλωθεί η Ζώνη και ενδεχομένως εκεί η μαφία του λιμανιού και όχι μόνο να τους ήθελε» ήταν μία από τις ερωτήσεις που του τέθηκαν, για να αρχίσει ο δήμαρχος το παραλήρημα του: «Να σας πω κάτι. Μη νομίζετε ότι και οι προηγούμενοι, δηλαδή η διοίκηση του ΠΑΜΕ, ήταν και τόσο αγαθοί. Και από εκεί είχαν προβλήματα οι εργαζόμενοι. Και με το ΠΑΜΕ είχαν προβλήματα».

Ο ίδιος πρόσθεσε: «Υπαινίσσομαι ότι η πολιτική του ΠΑΜΕ στο λιμάνι δεν ήταν η καλύτερη. Είχαν και αυτοί το πρόβλημά τους (....) κάνανε και αυτοί τα δικά τους»! Ποια ήταν τα «προβλήματα» κατά το δήμαρχο του Περάματος; Τo γεγονός ότι οι εργολάβοι της Ζώνης είχαν απέναντί τους ταξικά συνδικάτα, που αντιπάλευαν τα σχέδιά τους για μεροκάματα πείνας και συνθήκες εργασίας - κάτεργου. Που έβαλαν εμπόδια στη διάλυση της Ζώνης, όπως επιδιώκεται ξανά τώρα με την πλήρη ιδιωτικοποίηση του ΟΛΠ ΑΕ. Επομένως, κατά τον Ζουμπούλη «πήγαν και αυτοί σαν Χρυσή Αυγή, τάχα μου σωτήρες, για να κάνουν αυτά που κάνουν»!

Συνεχίζοντας ανέφερε ότι «αυτοί του ΠΑΜΕ και ειδικά ο Πουλικόγιαννης (σ.σ. ο πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Πειραιά) τους ξέρει όλους τους εργολάβους, συνεργάστηκε χρόνια μαζί τους» και αφήνοντας να εννοηθεί ότι λίγο - πολύ τα σωματεία τα έχουν κάνει πλακάκια με τους εργολάβους της Ζώνης, σημείωσε: «Όσες φορές εγώ έστειλα εργαζόμενους στους εργολάβους από το Πέραμα για να πιάσουν δουλειά, δεν μου τους πήρε ποτέ κανείς εργολάβος. Δηλαδή στέλναμε εκεί, έχουμε τους δικούς μας λέγανε».

Σε άλλο σημείο είπε ότι «πιστεύω πως εργολάβοι και συνδικάτα έχουν τη μεγάλη ευθύνη» για την ανεργία στη Ζώνη, καλύπτοντας ταυτόχρονα την αντιλαϊκή πολιτική και τις οδηγίες της ΕΕ που διαλύουν συνολικά τη ναυπηγική βιομηχανία της χώρας. Αποφάνθηκε επίσης ότι «αν η Ζώνη δούλευε σωστά και δεν είχε αυτά τα προβλήματα», η Χρυσή Αυγή «δεν θα πήγαινε. Τι να παν να κάνουν; Απλά εκμεταλλεύτηκαν την ανεργία, την ανέχεια, τον εργάτη που τρέχει για ένα μεροκάματο ο φουκαράς. Και ήρθαν οι σωτήρες να το κάνουν»!

Να σημειωθεί ότι οι σύμβουλοι του συνδυασμού του δημάρχου Περάματος αρνήθηκαν ακόμα και να πάρουν θέση το δημοτικό συμβούλιο για τη δράση της Χρυσής Αυγής και τη δολοφονική επίθεση των χρυσαυγιτών σε κομμουνιστές εργάτες της Ναυπηγοεπισκευαστικής Ζώνης. Ο ίδιος δήμαρχος φρόντισε να απουσιάζει από τη συγκεκριμένη συνεδρίαση.

902gr

Ερωτήματα και προβληματισμοί (για τη Χρυσή Αυγή!)

Μετά τη δολοφονία του 34χρονου Παύλου Φύσσα από χρυσαυγίτη στο Κερατσίνι και τη δολοφονική επίθεση στο Πέραμα κατά μεταλλεργατών μελών του ΚΚΕ και της ΚΝΕ, μεγάλη μερίδα του αστικού Τύπου καθημερινά αποκαλύπτει πτυχές του «φαινομένου» - όπως το ονομάζουν - Χρυσή Αυγή. Παρακολουθούμε λοιπόν την αναπαραγωγή γεγονότων που έχουν συμβεί ή καταγγελθεί στο παρελθόν με πολλές λεπτομέρειες, στοιχεία που δείχνουν τη σχέση της Χρυσής Αυγής με μηχανισμούς του αστικού κράτους, με επιχειρηματίες, μαρτυρίες πρώην και νυν νεοναζιστών και διάφορα άλλα.

 

Θα μπορούσε να πει κανείς ότι αυτό βοηθά στην εξάλειψη της Χρυσής Αυγής, στην καταπολέμηση της φασιστικής ιδεολογίας. Δεν είναι του παρόντος να αναλύσουμε εάν έτσι είναι τα πράγματα, εάν δηλαδή ξαφνικά ο αστικός Τύπος έχει μπει στην προμετωπίδα μιας «αντιφασιστικής εκστρατείας» με αγνές προθέσεις. Άλλωστε, ανάμεσα στον ορυμαγδό αυτών των ρεπορτάζ υπάρχουν πολλά τηλεοπτικά αφιερώματα, που, αφού καυτηριάσουν τη δολοφονική ναζιστική δράση της Χρυσής Αυγής, εμφανίζουν στη συνέχεια ανέργους, φτωχούς, εξαθλιωμένους να προστρέχουν στη Χρυσή Αυγή, για ένα πιάτο φαΐ, ρεπορτάζ μάλιστα που έχουν γίνει και προβληθεί σε παρελθόντα χρόνο. Τακτική που δημιουργεί συνειρμούς όχι και τόσο αρνητικούς για τους ναζιστές δολοφόνους...

Στο «ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ», όλα τα προηγούμενα χρόνια, είχαν προβληθεί τέτοια γεγονότα από τη δράση των φασιστοειδών και πρωτοσέλιδα και με αναλυτικά ρεπορτάζ στις σελίδες του, την ώρα και τη στιγμή που έγιναν. Παραθέτουμε ενδεικτικά τα περισσότερα από αυτά:

-Επίθεση χρυσαυγιτών σε Κούρδους στον ηλεκτρικό σταθμό της Ομόνοιας (7/2/1995).

-Επίθεση εναντίον μελών της ΚΝΕ που έκαναν αφισοκόλληση στην Γ' Σεπτεμβρίου στο κέντρο της Αθήνας (31/7/1997).

-Δολοφονική επίθεση εναντίον Κουσουρή, Ηλιάδη, Καραμπατσιόλη (Ιούνης 1998).

-Σύλληψη μέλους της Χρυσής Αυγής για βομβιστική ενέργεια στη Λάρισα (15/6/2001).

-Έφοδος ομάδας Χρυσής Αυγής στο ΤΕΙ Αθήνας, τραυματισμός ενός φοιτητή με μαχαίρι και άγριος ξυλοδαρμός κοπέλας (4/10/2002).

-Επίθεση εναντίον πέντε φοιτητών στο κέντρο της Αθήνας (19/11/2002).

-Προφυλάκιση του μέλους της Χρυσής Αυγής Κουσουμβρή για ληστεία πρακτορείου εφημερίδων. Ο συγκεκριμένος καταζητούνταν ως ύποπτος για το μαχαίρωμα 20χρονου φοιτητή στις 15 Νοέμβρη 2002 στην Αθήνα (10/12/2002).

-Χρυσαυγίτες άνοιξαν πυρ εναντίον ομάδων αναρχικών. Καταγγελία Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα (22/11/2005).

-Επίθεση και τραυματισμός ενός Έλληνα και ενός μετανάστη στα Κάτω Πετράλωνα (2/7/2008).

- Επίθεση κατά μεταναστών στο κτίριο του παλιού εφετείου (12/5/2009).

-Χρυσαυγίτες φτάνουν σε εκδήλωση της Χρυσής Αυγής στο σταθμό Λαρίσης με αστυνομικό λεωφορείο (30/9/2010).

-Επίθεση με μαχαίρια σε βάρος μεταναστών στη Βαρβάκειο μετά από πορεία που είχαν οργανώσει λίγες μέρες μετά από δολοφονία στη Γ' Σεπτεμβρίου (13/5/2011).

-Νέο πογκρόμ εναντίον μεταναστών στο κέντρο της Αθήνας. Τα φασιστοειδή έχουν ξαμοληθεί στο κέντρο και χτυπούν όποιον βρίσκουν. Από τύχη δεν υπήρξαν νεκροί (14/5/2011).

-Επίθεση εναντίον μεταναστών στην Πάτρα. Οι χρυσαυγίτες έφτασαν στον καταυλισμό των μεταναστών με πούλμαν. Καταγγελίες για συμμετοχή χρυσαυγίτη αστυνομικού στα επεισόδια (23/5/2012).

-Επίθεση χρυσαυγιτών με τη συμμετοχή και βουλευτών τους σε μετανάστες μικροπωλητές σε Ραφήνα και Μεσολόγγι. Δεν έγινε ούτε μία σύλληψη (7 και 8/9/2012).

-Μετανάστης καταγγέλλει ότι δέχτηκε επίθεση από τη Χρυσή Αυγή και ότι συνελήφθη και κρατήθηκε στο Αστυνομικό Τμήμα Περιστερίου, επειδή δε δεχόταν να πει πως τον χτύπησαν Πακιστανοί (19/9/2012).

-Επίθεση εναντίον δύο Πακιστανών στο Λαύριο (6/10/2012).

-Επίθεση στο «Χυτήριο» στους συντελεστές της θεατρικής παράστασης «Corpus Cristi» (13/10/2012).

-Απειλές χρυσαυγίτη εναντίον νεολαίων που μοίραζαν καλέσματα του ΠΑΜΕ στο ΕΠΑΛ Γιαννιτσών (20/10/2012).

-Δολοφονική επίθεση εναντίον μαθητών-μελών της ΚΝΕ και απεργών της «ΑΓΝΟ» έξω από το ΕΠΑΛ Λαγκαδά (8/11/2012).

-Τραμπούκοι της Χρυσής Αυγής απειλούν μετανάστες εργάτες ότι θα τους κάψουν το σπίτι στη Νέα Ραιδεστό. Οι τραμπούκοι απειλούν τους γείτονες που αντέδρασαν (21/11/2012).

-Σύλληψη χρυσαυγίτη στο Βόλο που είχε βόμβες μολότοφ στο αυτοκίνητό του (23/11/2012).

-Επίθεση εναντίον μεταναστών και προσφύγων στο Δουργούτι στο Ν. Κόσμο. Καταγγελίες ότι, εκτός από τις εφόδους των χρυσαυγιτών, αστυνομικοί μπαίνουν σε σπίτι ξυλοκοπούν και συλλαμβάνουν μετανάστες εργάτες (19/1/2013).

-Επίθεση Χρυσής Αυγής σε βάρος μέλους της διοίκησης Σωματείου Ιδιωτικών Υπαλλήλων Λαυρεωτικής στην Παλαιά Φώκαια, επειδή άκουγε αγωνιστικά τραγούδια στο αυτοκίνητό του. Στο χώρο εμφανίστηκε και ο χρυσαυγίτης βουλευτής Γερμενής (21/2/2013).

-Σύλληψη φασιστοειδών για εμπρησμό στο ΑΤΜ στο Βόλο (29/3/2013).

-Επίθεση εναντίον πολιτών στην Πάρο. Χτυπούν τους νησιώτες με λοστάρια. Οι τραυματίες πήγαν στο Κέντρο Υγείας (2/3/2013).

-Επίθεση σε οικοδόμο, μέλος της διοίκησης του σωματείου και εκλεγμένο του ΚΚΕ με τη «Λαϊκή Συσπείρωση» στη Βόρεια Εύβοια (27/4/2013).

-Επίθεση του χρυσαυγίτη βουλευτή Γερμενή σε βάρος του δημάρχου Αθηναίων Γ. Καμίνη (3/5/2013).

-Προσαγωγή χρυσαυγιτών στους Δελφούς που έδιωξαν τους επισκέπτες του αρχαιολογικού χώρου για να κάνουν εκδήλωση (23/8/2013).

Το ζήτημα, λοιπόν, είναι ότι τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, οι μηχανισμοί του αστικού κράτους, τα αστικά κόμματα, διαπίστωσαν τώρα και το προβάλλουν με φανατισμό, κάτι που σαν φαινόμενο υπάρχει εδώ και χρόνια, με μεγαλύτερη ένταση τους τελευταίους μήνες. Τότε, οι ίδιες εφημερίδες μπορεί να μην «έδιναν» ούτε μονόστηλο για να καταγράψουν και να ενημερώσουν τους αναγνώστες τους για το τι σημαίνει Χρυσή Αυγή. Αντίθετα, θα μπορούσε να παρατηρήσει κάποιος ότι υπήρχε προβολή της «κοινωνικής δράσης της Χρυσής Αυγής» με θετικά φορτισμένους τίτλους και φωτογραφίες, που έριξαν αρκετό νερό στο μύλο της νομιμοποίησης της Χρυσής Αυγής στη συνείδηση του λαού, ως αντισυστημικό κόμμα που βοηθά τις γριούλες, τους αναξιοπαθούντες κλπ. Και αυτό από μόνο του γεννά πολλά ερωτήματα.

Η συζήτηση, που έχει «ανοίξει», έχει απλωθεί σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα. «Δύο άκρα», «καταδίκη της βίας από όπου κι αν προέρχεται», «δημοκρατικό τόξο», «αντιφασιστικό μέτωπο», «αλλαγή του τρομονόμου και της νομοθεσίας για τις εγκληματικές οργανώσεις» κ.ά. Και όλα τα βιολιά παίζουν στον ίδιο σκοπό, που είναι εχθρικός προς τον οργανωμένο αγώνα του εργατικού-λαϊκού κινήματος. «Ξεπλένονται» βέβαια από την όψιμη αντιφασιστική ρητορεία, αλλά και τη λογική ευαισθητοποίηση του λαού από το θάνατο του Παύλου Φύσσα και μπορούν έτσι πιο εύκολα να πετύχουν «με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια».

Μήπως τα αστικά Μέσα Ενημέρωσης, που στηρίζουν τα συμφέροντα των κεφαλαιοκρατών σε βάρος των εργαζομένων, χρησιμοποιούν το τραγικό γεγονός της δολοφονίας του 34χρονου για να εξυπηρετήσουν άλλους σκοπούς; Μήπως το αξιοποιούν σαν εργαλείο στην προσπάθεια αναμόρφωσης του πολιτικού συστήματος, μέρος του οποίου είναι και η Χρυσή Αυγή; Μια διαδικασία που είναι σε εξέλιξη και στο πλαίσιο της οποίας αστικές πολιτικές δυνάμεις και δυνάμεις που επαγγέλλονται τη διαχείριση του καπιταλισμού, βρίσκονται σε μια διαρκή κινητικότητα; Μήπως χρησιμοποιούν όσα έγιναν το βράδυ της 17ης Σεπτέμβρη σαν ευκαιρία για ένα πιο αυστηρό νομοθετικό πλαίσιο με στόχο τη δράση του εργατικού-λαϊκού κινήματος; Το μέλλον θα δείξει...

Το άρθρο είναι αναδημοσίευση από τον «Κυριακάτικο Ριζοσπάστη» της 29ης Σεπτέμβρη 2013.

Γ. ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ: Αγία και φαιδρά οικογένεια

 

 

1. Ας παραμυθιάζονται όσο θέλουν οι αξιοσέβαστες εν Χριστώ οικογένειες που η μαύρη ανάγκη τις έσπρωξε να ψηφίσουν Χρυσή Αυγή: Νοικοκυραίοι της Νέας Δημοκρατίας που δεν λερώνουν ποτέ και με τίποτα τα χέρια τους, γνωστοί έμποροι με ονόματα αγίων που είδαν τα πεζοδρόμιά τους να γεμίζουν με καταπονημένους Αφρικανούς και ταράχτηκαν τόσο που άλλαξαν στάση μπροστά στην κάλπη και μπαινοβγαίνουν από το ένα πολιτικό σχήμα στο άλλο σαν ανέμελοι τουρίστες που δεν έχουν να χάσουν τίποτα. Ιδού ο ψηφοφόρος, με όψη απατηλή και συγκεχυμένη. Ανθρωπάκια χειρότερα από τους χρυσαυγίτες, επιβεβαιώνουν με τις πράξεις τους την ειρωνική διαπίστωση του λογοτέχνη Μιχαήλ Μητσάκη: «Μοίρα παραστάσα κατά την γέννησίν μου, ως μίαν εκ των κυριοτέρων ελλείψεων της ζωής μου, μού φαίνεται ότι μου εχάρισε και το να μην ημπορώ - ή πολύ σπανίως - να ευρεθώ εις ψυχικήν αρμονίαν προς τους "εντίμους" και "νοήμονας" κυρίους».

 

2. Η σιωπηρή σχέση των μπάτσων με τη Χρυσή Αυγή στηρίχτηκε σε «ενάρετες» πράξεις, με τελευταία τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα, που είχε το χαρακτήρα, σύμφωνα με τον Μισέλ Φουκώ, «γενικής μονομαχίας που σχεδιάστηκε από μια παρανοϊκή ιεραρχία με πυραμιδική διαβάθμιση». Τον Παύλο δεν τον «καθάρισαν» οι εκλεκτοί του κινήματος. Αυτοί κρύφτηκαν πίσω από έναν απρόσωπο χασάπη, φροντίζοντας έπειτα με αυλική δυσαρέσκεια να τον ξεφορτωθούν. Το μυστικό που όλοι γνωρίζαμε χρόνια τώρα, ο Δένδιας το ανακάλυψε απότομα, όπως ο απατημένος σύζυγος. Θα είχαμε ένα ακόμη επεισόδιο στην πλήξη της κοινότοπης δημοκρατίας μας αν ο Παύλος δεν έδινε με το σώμα του μια διαμαρτυρία ενάντια στην κοινωνία. Ο Παύλος ξεπέρασε με το θάνατό του την πνευματική κατωτερότητα της χρυσαυγίτικης πλέμπας, που δεν έχει μετανιώσει για τη δολοφονία.

 

3. Το σκάνδαλο του συναισθηματισμού τύλιξε με τη γνωστή επιδεξιότητά του τη δολοφονία του Παύλου. Ο Σαμαράς με ευκολία φόρεσε τη σοβαρή του εξάρτυση, και οι «αξιόλογοι» άνθρωποι της δημοσιογραφίας, που είχαν δώσει γην και ύδωρ για μια ακόμη εμφάνιση του Μιχαλολιάκου μαζί με το σκυλολόι του, τώρα με πένθιμη μεγαλοπρέπεια αποχαιρετούν τον νεκρό, ενώ συνεχίζουν να τους κερδίζουν τα νέα παιχνίδια: Ανακαλύπτουν σαν ξεμωραμένοι αρχαιολόγοι τη χαρά να ερευνώνται τα αστυνομικά τμήματα το ένα πίσω από το άλλο για τυχόν κτερίσματα χρυσαυγιτών. Για πρώτη φορά, με τα στοιχεία που βγάζει ο Δένδιας στο φως, η αποβλάκωση των δημοσιογράφων αποδεικνύεται μεγαλύτερη από εκείνη του κοινού που τους παρακολουθεί.

 

4. Κάθε επιείκεια απέναντι στα γουρούνια της Χρυσής Αυγής θα αποτελέσει ένα ακόμη θανάσιμο ολίσθημα της αξιοσέβαστης δημοκρατίας μας. Οσο οι βετεράνοι της πραγματικότητας τονίζουν μονότονα πως κι αυτό θα περάσει, υψώνοντας το ποτήρι της συνήθειας, απαρατήρητοι και άγνωστοι - όπως πάντα - αλλά με απεριόριστες ικανότητες συνάνθρωποί μας θα σχηματίζουν έναν πυκνό λόγο απέναντι στην ωμότητα.

Ριζοσπαστης

Ανακοίνωση του Πολιτικού Γραφείου της ΚΕ του ΚΚΕ για τις εξελίξεις μετά το δολοφονικό χτύπημα της Χρυσής Αυγής

 

Σε ανακοίνωσή του για τις εξελίξεις μετά το δολοφονικό χτύπημα της Χρυσής Αυγής, το Πολιτικό Γραφείο της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΕ αναφέρει τα εξής:

 

 

«1. Το ΚΚΕ καλεί το λαό και τη νεολαία σε μαζική καταδίκη και απομόνωση της ναζιστικής εγκληματικής Χρυσής Αυγής. Καλεί σε επαγρύπνηση και ετοιμότητα. Καμία ανοχή στους αδίστακτους νοσταλγούς του Χίτλερ.

Τα τελευταία γεγονότα, με τη δολοφονία του 34χρονου Π. Φύσσα στο Κερατσίνι και την επίθεση σε μέλη και στελέχη του ΚΚΕ στο Πέραμα από τις δολοφονικές ομάδες χρυσαυγιτών, που αποτελούν συνέχεια δεκάδων επιθέσεων κατά μεταναστών, μικροεπαγγελματιών, εργαζομένων, αναδεικνύουν το εγκληματικό πρόσωπο της Χρυσής Αυγής. Είναι δύναμη που οργανώνεται και εκπαιδεύεται εναντίον του λαού και του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

2. Η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, φασιστική οργάνωση, φορέας της αντιδραστικής ιδεολογίας του λεγόμενου εθνικοσοσιαλισμού. Ο εθνικοσοσιαλισμός αποτελεί συγχώνευση του εθνικισμού με ορισμένες μικροαστικές "σοσιαλιστικές" αντιλήψεις, που δεν έχουν καμία σχέση με τη θεωρία του επιστημονικού σοσιαλισμού. Έχει ως θεωρία της το ρατσισμό, την "ανωτερότητα της φυλής", τον άκρατο εθνικισμό, τον αντισημιτισμό και καλλιεργεί το μίσος ανάμεσα στους λαούς. Έχει ως πρότυπα τον Χίτλερ, τα φασιστικά καθεστώτα που ματοκύλισαν τους λαούς και την ανθρωπότητα, τα τάγματα ασφαλείας, τους συνεργάτες των δυνάμεων κατοχής, τη φασιστική χούντα. Προωθεί το χυδαίο αντικομμουνισμό και το μίσος απέναντι στο εργατικό - λαϊκό κίνημα. Οργανώνει και εκτελεί εγκληματικές ενέργειες σε βάρος του λαϊκού κινήματος, διασυνδέεται με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής, διαπλέκεται με μαφιόζικα και άλλα εγκληματικά κυκλώματα.

3. Η ιστορική πείρα έχει αποδείξει ότι τα ναζιστικά μορφώματα όπως η ΧΑ είναι παιδιά του καπιταλισμού, το μακρύ χέρι του κεφαλαίου. Υπερασπίζονται την καπιταλιστική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο. Ιδιαίτερα σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, φτώχειας, ανεργίας και φθοράς των αστικών κυβερνητικών κομμάτων, η αστική τάξη αξιοποιεί πολλαπλά τα ναζιστικά κόμματα, ως προκεχωρημένα φυλάκια εξυπηρέτησης των συμφερόντων της. Αξιοποιεί τη ναζιστική δράση που, με τον ακραίο εθνικισμό και τη δήθεν "αλληλεγγύη", ρίχνει δίχτυα ενσωμάτωσης λαϊκών δυνάμεων, ανέργων, κατεστραμμένων μικροαστικών στρωμάτων. Τόσο η ίδια η ΧΑ όσο και οι αστικές προτάσεις για την αντιμετώπισή της εντάσσονται σε σχεδιασμούς στήριξης της εξουσίας του κεφαλαίου και αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

4. Η εμφάνιση της ΧΑ και η άνοδος της επιρροής της πραγματοποιήθηκε σε συνθήκες όπου το εργατικό - λαϊκό κίνημα είναι σε ιδεολογικοπολιτική και οργανωτική υποχώρηση, δεν είναι σε θέση να υποστηρίξει τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων και την ανάπτυξη της εργατικής - λαϊκής πάλης για την ανατροπή της καπιταλιστικής εξουσίας, που γεννά τις οικονομικές κρίσεις, τους ιμπεριαλιστικούς πολέμους, το φασισμό - ναζισμό. Από την άποψη αυτή, είναι τεράστιες οι ευθύνες των κάθε είδους ρεφορμιστικών, σοσιαλδημοκρατικών κομμάτων -παλιών και νέων- που διαμόρφωσαν τον εργοδοτικό - κυβερνητικό συνδικαλισμό, ο οποίος όχι μόνο οδήγησε στον εκφυλισμό και στην ενσωμάτωση του συνδικαλιστικού κινήματος, αλλά έγινε δεξί χέρι για τη στήριξη της αντιλαϊκής πολιτικής των κυβερνήσεων και της ΕΕ.

Στην Ελλάδα, η ΧΑ αναπτύχθηκε σε συνθήκες βαθιάς και παρατεταμένης καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης, σε μια περίοδο που το κίνημα δεν έχει ανασυνταχθεί σε αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση. Η Χρυσή Αυγή, με τη φασιστική δημαγωγία και συνθήματα για την "κλεπτοκρατία", τους "τοκογλύφους", "τους κλέφτες πολιτικούς", εμφανίστηκε με "αντιμνημονιακό μανδύα" και απέσπασε δυνάμεις καταρχήν από τα αστικά κόμματα. Η θολή "αντιμνημονιακή" ρητορεία, που δεν αναδεικνύει τις πραγματικές αιτίες των λαϊκών προβλημάτων και αφήνει στο απυρόβλητο την ΕΕ, τα μονοπώλια και την εξουσία τους, μαζί με τις λογικές "έξω τα κόμματα, έξω τα συνδικάτα", προσέφεραν κάλυψη και έριξαν νερό στο μύλο της ΧΑ.

5. Η Χρυσή Αυγή ενισχύθηκε από τον αντικομμουνισμό και το μίσος που καλλιεργεί το σύστημα προς τους εργατικούς - λαϊκούς αγώνες. Η θεωρία των δύο άκρων που προβάλλει η κυβέρνηση αθωώνει στην ουσία τη ΧΑ. Η ΝΔ και ορισμένα άλλα κόμματα ευθύνονται γιατί άφησαν ελεύθερο το πεδίο στην επίδραση της ρατσιστικής προπαγάνδας της ΧΑ για το μεταναστευτικό, το οποίο είναι γέννημα - θρέμμα των ιμπεριαλιστικών πολέμων και επεμβάσεων, της ανισόμετρης ανάπτυξης και διεθνοποίησης της καπιταλιστικής αγοράς. Τροφοδοτήθηκε από τη σαπίλα του αστικού συστήματος, από τις κατευθύνσεις της ΕΕ που εξισώνουν το φασισμό με τον κομμουνισμό και ζητούν να παρθούν μέτρα κατά του "εξτρεμισμού" και του "ριζοσπαστισμού". Αυτές οι θεωρίες οδήγησαν να παίρνονται μέτρα καταστολής σε βάρος των αγώνων, στη συκοφάντηση του αγώνα των εργαζομένων σε όλους τους κλάδους, στον τουρισμό - επισιτισμό, στους ναυτεργάτες, στη "Χαλυβουργία", στα αγροτικά μπλόκα και αλλού, ενώ η ΧΑ εξαπέλυε εγκληματικές επιθέσεις σε βάρος μεταναστών και Ελλήνων εργατών, μένοντας στο απυρόβλητο από τα κρατικά όργανα. Ευθύνες έχουν συνολικά οι δυνάμεις του "ευρωμονόδρομου" που υπερασπίζονται και εξωραΐζουν την ΕΕ, η οποία ευνοεί την εφαρμογή αντιδραστικών και αντικομμουνιστικών μέτρων στις χώρες - μέλη της.

6. Ο δήθεν "αντισυστημικός" και "αντιπλουτοκρατικός" λόγος της ΧΑ είναι ψευδεπίγραφος. Το αποδεικνύουν και οι επανειλημμένες προτάσεις της στη Βουλή για αύξηση των προνομίων των εφοπλιστών και άλλων τμημάτων του κεφαλαίου, τα οποία πληρώνει ο λαός. Το αποδεικνύουν τα "δουλεμπορικά" γραφεία που στήνει, οι σχέσεις της με μεγάλα επιχειρηματικά συμφέροντα, όπως αποδείχτηκε και με τα γεγονότα στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη Περάματος. Επικροτεί την επικίνδυνη για το λαό συμμετοχή της Ελλάδας σε ιμπεριαλιστικούς πολέμους, στο πλευρό ιμπεριαλιστικών κέντρων. Κουβέντα δε λέει για σταθερό μισθό και για τα δικαιώματα των εργαζομένων, των γυναικών, της νεολαίας. Χειροκροτεί τα ΜΑΤ όταν χτυπάνε τους εργάτες, επιτίθεται εναντίον απεργιών. Το αποδεικνύουν οι σχέσεις με τμήματα του κρατικού μηχανισμού και ειδικά των δυνάμεων καταστολής.

7. Το αστικό κράτος έχει το νομικό πλαίσιο για να αντιμετωπιστούν οι εγκληματικές ενέργειες της ΧΑ. Το ότι αυτό δεν είχε γίνει μέχρι σήμερα είναι ευθύνη των μέχρι σήμερα κυβερνήσεων και αποδεικνύει ότι υπήρξε ανοχή και απόπειρα αξιοποίησης της ΧΑ από το καπιταλιστικό κατεστημένο. Δεν ήταν τυχαίες οι φωνές ορισμένων εκπροσώπων αστικών κομμάτων, δημοσιογράφων κ.ά., ότι μια "πιο σοβαρή ΧΑ" θα μπορούσε να είχε πιο ενεργό ρόλο στην αναμόρφωση του πολιτικού σκηνικού. Το ΚΚΕ θα μελετήσει και θα τοποθετηθεί συγκεκριμένα για τις αλλαγές που εξαγγέλλονται στη νομοθεσία. Θα σταθεί αντιμέτωπο, όμως, σε όποιες νομοθετικές παρεμβάσεις επιδιώκουν την εξίσωση της ναζιστικής εγκληματικής δράσης με την πάλη του εργατικού - λαϊκού κινήματος, την εξίσωση του φασισμού με τον κομμουνισμό, με βάση και αντίστοιχες κατευθύνσεις της ΕΕ.

8. Με αφορμή τα τελευταία γεγονότα, αναζωπυρώθηκε μια αποπροσανατολιστική παλαιού τύπου δικομματική αντιπαράθεση μεταξύ κυρίως της ΝΔ και του ΣΥΡΙΖΑ, που έχει στόχο μια κυβερνητική εναλλαγή ρόλων. Η ΝΔ με αφορμή τη ΧΑ επανέρχεται στο ζήτημα της υποταγής του λαϊκού κινήματος σε αντιλαϊκούς νόμους, στο όνομα του δόγματος "νόμος και τάξη", συγχέοντας σκόπιμα τις δίκαιες λαϊκές κινητοποιήσεις με τη δράση της ναζιστικής ΧΑ. Προσπαθεί να αποσπάσει από το κίνημα "δήλωση νομιμοφροσύνης", δηλαδή υποταγής στους αντιλαϊκούς νόμους, την εργοδοτική βία και την κρατική καταστολή. Από την άλλη, ο ΣΥΡΙΖΑ περιχαρακώνει την αντιμετώπιση της ΧΑ σε μία στείρα αντιπαράθεσή του με τη ΝΔ, περιορίζει το θέμα σε ζήτημα καλύτερης λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας και του κοινοβουλίου, την οποία δήθεν παραβιάζει η κυβέρνηση και τα μνημόνια, εμφανιζόμενος ο ίδιος ως "εγγυητής της αστικής ομαλότητας", με το βλέμμα στραμμένο στις κάλπες. Και οι δύο απόψεις είναι αποπροσανατολιστικές για το λαό. Κρύβουν τον πραγματικό χαρακτήρα της ΧΑ, ως δύναμη του καπιταλιστικού συστήματος, και το πως πρέπει να αντιμετωπιστεί. Η ΧΑ δεν είναι κάτι έξω από τα πλαίσια του αστικού πολιτικού συστήματος. Ιστορικά ο ναζισμός αναρριχήθηκε στην εξουσία μέσα σε συνθήκες κοινοβουλευτικής δημοκρατίας με επιλογή των μονοπωλίων, εκμεταλλευόμενος τη λαϊκή οργή και αγανάκτηση που προκάλεσαν, σε συνθήκες οικονομικής κρίσης, τόσο τα φιλελεύθερα όσο και τα σοσιαλδημοκρατικά κόμματα.

9. Η ΧΑ και η ναζιστική δράση δεν αντιμετωπίζεται μέσα από τις θεωρίες και εγκεφαλικά σχήματα για "συνταγματικά", "κοινοβουλευτικά", "δημοκρατικά" τόξα μιας δήθεν καλύτερης λειτουργίας της αστικής δημοκρατίας, που προτείνουν, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, άλλες πολιτικές δυνάμεις και κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΠΑΣΟΚ, η ΔΗΜΑΡ. Αυτοί οι διαχωρισμοί συγκαλύπτουν το χαρακτήρα του ναζισμού και τις αιτίες της σημερινής κατάστασης, τις πραγματικές διαφορές μεταξύ των κομμάτων σε σχέση με την εξουσία, την κοινωνία.

Ο λαός πρέπει να υπερασπίζεται και να αξιοποιεί κάθε δυνατότητα και ό,τι έχει απομείνει σήμερα σε ελευθερίες και δικαιώματα, χωρίς να τρέφει αυταπάτες ότι στις σημερινές συνθήκες, μέσα στο σύστημα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, με την αστική δημοκρατία, που είναι η ίδια η δικτατορία των μονοπωλίων, μπορούν να εξασφαλιστούν πραγματικά τα εργατικά - λαϊκά δικαιώματα. Γι' αυτό και ο λαός πρέπει να χαράξει τη δική του πορεία, μέσα από την κοινωνική του συμμαχία, για γενικότερες αλλαγές σε επίπεδο εξουσίας.

10. Η πραγματική αντίθεση στην ελληνική κοινωνία είναι μεταξύ της εργατικής τάξης, των άλλων λαϊκών στρωμάτων, από τη μία, και του κεφαλαίου, των μονοπωλίων και της εξουσίας τους, από την άλλη. Η πάλη ενάντια στη ΧΑ δε διαχωρίζεται από την πάλη ενάντια στο κεφάλαιο, τα μονοπώλια. Η αντίθεση κεφαλαίου - μισθωτής εργασίας, που χαρακτηρίζει την ταξική καπιταλιστική κοινωνία, πρέπει να πάρει τη μορφή μαζικής ασυμφιλίωτης αντιπαράθεσης και ρήξης με τα μονοπώλια, την ΕΕ και την εξουσία τους. Αυτή η ρήξη είναι ο αποφασιστικός παράγοντας για την ενότητα δράσης της μεγάλης πλειοψηφίας της εργατικής τάξης, είναι παράγοντας κοινής, συμμαχικής δράσης με τα λαϊκά στρώματα που ληστεύονται από τα μονοπώλια. Διαφορετικά, κάθε άλλη μορφή ενότητας αδυνατίζει τη λαϊκή συμμαχία, την κρατά διασπασμένη. Η αντικαπιταλιστική - αντιμονοπωλιακή γραμμή πάλης και η Λαϊκή Συμμαχία εργατών, φτωχών αγροτών, μικρών επαγγελματιών, γυναικών και νεολαίας από τα λαϊκά στρώματα, τα συνδικάτα και οι Λαϊκές Επιτροπές, το ίδιο το κίνημα, με ισχυρό ΚΚΕ, μπορούν να ηγηθούν και να αντιμετωπίσουν την εγκληματική δράση της ΧΑ. Το ναζισμό δεν μπορεί να αντιμετωπίσει το σάπιο αστικό κράτος, αλλά η λαϊκή συμμαχία που θα έχει στόχο να βάλει τέρμα στην εξουσία των μονοπωλίων, στο καπιταλιστικό σύστημα που γεννά και θρέφει ναζιστικά μορφώματα, όπως τη δολοφονική Χρυσή Αυγή και τις παραφυάδες της. Η μαζική πάλη και επιλογή του λαού και της νεολαίας μπορεί να απονομιμοποιήσει και να ξεριζώσει τη ΧΑ μαζικά, οριστικά και τελεσίδικα μέσα στο λαό. Σε αυτήν την πάλη τα μέλη του ΚΚΕ και της ΚΝΕ θα πρωτοστατήσουν μέσα στους φορείς του εργατικού - λαϊκού κινήματος.

11. Ο λαός έχει αναφαίρετο δικαίωμα να αντιπαλεύει αντεργατικούς - αντιλαϊκούς νόμους, να διαμορφώνει τις προϋποθέσεις με μαζικούς όρους για την ανατροπή τους. Η λαϊκή πλειοψηφία έχει το δικαίωμα να αλλάζει και νόμους και θεσμούς με άλλους, που θα υπηρετούν μια κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, χωρίς φασισμό, κρίσεις και πολέμους. Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι την κοινωνική πρόοδο δεν τη σταματά η ύπαρξη ξεπερασμένων -αντιδραστικών πλέον- εξουσιών και των νόμων τους. Αυτό γίνεται όταν ωριμάζει ως κοινωνική ανάγκη και αντίστοιχα όταν ωριμάζει και η δράση των λαϊκών μαζών. Οι λαϊκές εξεγέρσεις και οι κοινωνικές επαναστάσεις στο παρελθόν εξέφραζαν αυτή την αναγκαιότητα της προοδευτικής κίνησης της ανθρωπότητας. Το ΚΚΕ θεωρεί ότι η κοινωνική εξέλιξη δεν έχει τελειώσει εδώ, στα όρια του καπιταλισμού, στη σημερινή καπιταλιστική βαρβαρότητα, όπως δε σταμάτησε στη φεουδαρχία. Όπως και στο παρελθόν, με τις αστικές επαναστάσεις που κατάργησαν την ξεπερασμένη τότε φεουδαρχία, αλλά και στη συνέχεια με τις εργατικές επαναστάσεις, έτσι και σήμερα, αύριο, η εργατική τάξη, η πλειοψηφία του λαού έχει το δικαίωμα να υπερασπιστεί την επιλογή μιας ριζικής αλλαγής ενάντια σε δυνάμεις που δε θέλουν η κοινωνία να εξελιχθεί προς τα μπρος και επιστρατεύουν τη βία, την τρομοκρατία, το ναζισμό, την καταστολή για να την εμποδίσουν.

12. Ο λαός έχει τη δύναμη να απορρίψει και να απομονώσει τις εγκληματικές, απάνθρωπες θεωρίες της ΧΑ. Έχει ιστορική μνήμη και πείρα από τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Αντιφασιστική Νίκη. Αποτελεί καθήκον και αναγκαιότητα στα σχολεία, στη νεολαία οι εκπαιδευτικοί, γενικότερα μέσα στην κοινωνία επιστήμονες και καλλιτέχνες να αποκαλύψουν, να πολεμήσουν και να ορθώσουν τείχος στο δηλητήριο του φασισμού - ναζισμού. Γιατί:

"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον, δε θα πεθάνει μόνος, τσάκισέ τον".

ΑΘΗΝΑ 27/9/2013

ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΓΡΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΚΕ ΤΟΥ ΚΚΕ

 

“902.gr”

Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Προς κ. Τράγκα

Προς κ. Τράγκα

Στο «Ρ» στη στήλη «Ημεροδρόμος», δημοσιεύτηκε στις 24/9/2013 άρθρο με τίτλο «Σχέσεις κράτους - Χρυσής Αυγής». Στο άρθρο γινόταν υπενθύμιση του εσωτερικού εγγράφου της Αστυνομίας όπου από το 1999 καταγράφονται οι γνωστές στην Αστυνομία (και στο κράτος) σχέσεις της Χρυσής Αυγής με αξιωματικούς της ΕΛ.ΑΣ, του Στρατού, αλλά και με βουλευτές.

Χτες, ο Γιώργος Τράγκας, στην εκπομπή του στο «Real Fm», στην προσπάθειά του να βρει ένα «ατράνταχτο επιχείρημα» ώστε να οικοδομήσει τους συλλογισμούς του περί «συστημικού ΚΚΕ», ισχυρίστηκε ότι «η στήλη του κ. Μπογιόπουλου κόπηκε από τον "Ριζοσπάστη" αμέσως μετά τη δημοσίευση του εγγράφου»...

Ενημερώνω τον κ. Τράγκα ότι το συγκεκριμένο έγγραφο στη συγκεκριμένη στήλη («Ημεροδρόμος»), δεν ήταν η πρώτη φορά που δημοσιεύτηκε στον «Ημεροδρόμο». Είχε δημοσιευτεί και στις 28/5/2013 και στις 29/5/2013. Δηλαδή, πολλούς μήνες πριν και μάλιστα δύο μέρες συνεχόμενα. Επομένως, η στήλη «Ημεροδρόμος» δεν «κόπηκε από τον "Ριζοσπάστη" αμέσως μετά τη δημοσίευση του εγγράφου», όπως παραπλάνησε τους ακροατές του ο κ. Τράγκας.

Επιπλέον, αν ο κ. Τράγκας ψάχνει λόγους για να επιτεθεί στο ΚΚΕ, λάθος επιλογή έκανε να τους «ανακαλύψει» στο πρόσωπό μου. Δεν προσφέρομαι. Τον προτρέπω να συνεχίσει να τους ψάχνει με τον πεπατημένο από τον ίδιο τρόπο: Στις συνεντεύξεις του με χρυσαυγίτες. Οπως, για παράδειγμα, εκείνες οι συνεντεύξεις προ ολίγων μηνών στην εκπομπή - «πλυντήριο» της Χρυσής Αυγής, στο «Σκάι», όπου φιλοξενούσε τους χρυσαυγίτες δυο δυο και τέσσερις τέσσερις!

Ριζοσπαστης

Τι λενε Dason και Afaza για τη νύχτα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα απο τη Χρυσή Αυγή!

Ο «Ριζοσπάστης» μίλησε με τους νεολαίους μουσικούς Dason και Afaza για τα τραγούδια τους και το πώς αντιμετωπίζεται η «Χρυσή Αυγή» 

 «Εργάτης είσαι, κάνε απεργία και άσε τις καριέρες, αγωνίσου με την τάξη σου, να 'ρθούν ωραίες μέρες...».

Οι στίχοι τους είναι εμπνευσμένοι από το δίκιο του εργάτη, αφού σε εργατοοικογένειες μεγάλωσαν και οι ίδιοι. Λένε πως θέλουν να συμβάλουν κι από αυτό το μετερίζι, μέσα από τη μουσική «χιπ χοπ», στην ανάπτυξη των αγώνων του νεολαιίστικου και του εργατικού - λαϊκού κινήματος, ενάντια στο σάπιο καπιταλισμό, που, μαζί με την εκμετάλλευση, γεννά το φασισμό. Που οπλίζει το χέρι δολοφόνων, όπως του χρυσαυγίτη που σκότωσε το φίλο τους και επίσης μουσικό, Παύλο Φύσσα, πριν από λίγες μέρες στο Κερατσίνι.

Ο λόγος για τους νεολαίους μουσικούς Dason και Afaza. Ο «Ριζοσπάστης» τους συνάντησε την Τετάρτη στο Σύνταγμα, αμέσως μετά τη συναυλία που διοργάνωσαν φοιτητικοί και σπουδαστικοί σύλλογοι, μαθητές, νέοι εργαζόμενοι και άνεργοι, ενάντια στη φασιστική Χρυσή Αυγή, στο σύστημα που τη γεννά και τη θρέφει. Με τους ρυθμούς και τους στίχους τους ξεσήκωσαν τη νεολαιίστικη συγκέντρωση, που απάντησε με βροχή συνθήματα, ενάντια στους χρυσαυγίτες, τα τσιράκια των εφοπλιστών και των μεγαλοεργοδοτών.

***

Οι δύο μουσικοί μίλησαν στο «Ρ» για όσα έζησαν τη νύχτα που οι φασίστες της Χρυσής Αυγής έστησαν ενέδρα στην παρέα τους και δολοφόνησαν εν ψυχρώ, στην οδό Τσαλδάρη της Αμφιάλης, τον 34χρονο Παύλο Φύσσα.

«Μας πήρε τηλέφωνο ο Παύλος και πήγαμε στη καφετέρια, στο δεύτερο ημίχρονο του αγώνα που έπαιζε εκείνο το βράδυ η τηλεόραση. Οταν φτάσαμε, οι χρυσαυγίτες στην καφετέρια ήταν τρεις. Είχε φύγει ένας. Τέλειωσε ο αγώνας και βγήκαμε έξω από την καφετέρια. Ημασταν 9, ανάμεσά μας δύο κοπέλες. Είδαμε ότι είχαν μαζευτεί καμιά δεκαπενταριά από αυτούς. Μείναμε εκεί κάμποση ώρα. Τότε, πλησιάζει τον Παύλο ένας που του συστήθηκε ως αστυνομικός και έλεγε πως θέλει να "εκτονώσει" την κατάσταση. Του είπε ότι δεν τρέχει τίποτα και ότι μπορείτε να φύγετε. Αργότερα, στο ΑΤ Κερατσινίου, μάθαμε ότι αυτός ήταν σωφρονιστικός υπάλληλος, που ήξερε τους χρυσαυγίτες.

Ξεκινήσαμε να προχωράμε πάνω στην Τσαλδάρη. Μετά από λίγα λεπτά ήρθαν πρώτα οι ΔΙΑΣ, 4 μηχανές και ανάποδα με μηχανές και αυτοκίνητα το "τάγμα εφόδου" της Χρυσής Αυγής. Αυτοί ήταν οι "φουσκωτοί". Μαζί τους ήταν και ο Ρουπακιάς», ανέφερε ο Afaza και ο Dason πρόσθεσε: «Οταν μας έκαναν την επίθεση, ο Παύλος μας είπε να τρέξουμε. Αυτός έμεινε πίσω για να τους καθυστερήσει. Τότε, από την ομάδα των χρυσαυγιτών βγήκε ο Ρουπακιάς και τον μαχαίρωσε».

Οπως ανέφεραν οι δυο νεολαίοι μουσικοί, λίγα λεπτά μετά τη δολοφονία, δύο στενά πιο πάνω από το σημείο που έπεσε νεκρός ο φίλος τους, εκεί όπου έτρεξαν για να αποφύγουν τους αφιονισμένους χρυσαυγίτες, τους «έπιασαν» αστυνομικοί και τους έβαλαν μαζί με άλλους δύο φίλους τους στο περιπολικό, δεμένους με χειροπέδες! Δηλαδή, αυτοί που ειδοποίησαν την αστυνομία για το φονικό, βρέθηκαν να οδηγούνται με χειροπέδες στο ΑΤ Κερατσινίου!

***

Τα ερωτήματα όμως και τα «περίεργα» για το χειρισμό της υπόθεσης, αμέσως μετά το φονικό, δε σταματάνε εδώ. «Στο αστυνομικό τμήμα -πήρε το λόγο ο Dason- μας πήγαν τον καθένα ξεχωριστά στις τουαλέτες και μας έγδυσαν εντελώς για να μας ψάξουν. Αφού τελείωσε αυτό το αίσχος, μας έβαλαν μέσα σε ένα δωμάτιο. Εκεί ήταν ένας που εμείς δεν τον ξέραμε. Ηταν ο Ρουπακιάς. Οι αστυνομικοί όμως ήξεραν ότι ήταν ο δολοφόνος γιατί τον είχε δείξει ο Παύλος, πριν ξεψυχήσει. Μας είχαν βάλει στο ίδιο κελί με το δολοφόνο»!

«Μόλις μας έβαλαν στο δωμάτιο -πρόσθεσε ο Afaza- μπήκε και ένας αστυνομικός και μας ρώτησε έναν - έναν αν είμαστε χρυσαυγίτες. Οχι είπε και ο Ρουπακιάς! Ο αστυνομικός μάς ρώτησε αν η ομάδα που μας επιτέθηκε είχε διακριτικά. Του είπαμε ότι φορούσαν τα μαύρα μπλουζάκια, παντελόνια παραλλαγής και αρβύλες. Ο Ρουπακιάς ειρωνικά μας είπε ότι και αυτός φοράει άρβυλα και ότι δεν πιστεύει να τον περάσαμε για χρυσαυγίτη. "Πούλαγε" τρελίτσα. Μας έλεγε ότι ήταν περαστικός και τον έπιασαν. Μετά μας ρώτησε αν είμαστε πολιτικοποιημένοι. Εγώ του είπα ότι είμαστε κοντά στο ΚΚΕ».

Ο Dason συνέχισε: «Οση ώρα ήμασταν εκεί, δίναμε συνέχεια τα στοιχεία μας. Ονόματα, τηλέφωνα, διευθύνσεις, επειδή μας τα ζητούσε η αστυνομία, η οποία ήξερε ότι τα άκουγε και ο δολοφόνος. Ο Ρουπακιάς κρατούσε το κινητό του, το οποίο δεν του το είχε αφαιρέσει η αστυνομία. Φαινόταν συνέχεια να "παίζει" με αυτό. Μπορεί να κατέγραφε και να έστελνε.

Μόλις μας πήραν τηλέφωνο και μας είπαν ότι ο Παύλος ξεψύχησε, αυτός σηκώθηκε και ζήτησε προστασία. Τον πήγαν αμέσως σε άλλο δωμάτιο. Τότε καταλάβαμε ποιος ήταν. Εβαλα τις φωνές και είπα: Μας είχατε τόση ώρα με το δολοφόνο; Και μια αστυνομικίνα μού απάντησε: "Αυτά να τα πεις πάνω", εννοώντας μάλλον την Ασφάλεια. Ενώ όταν είπαμε ότι έχει πάρει τα στοιχεία μας, οι αστυνομικοί μας "καθησύχαζαν" ότι "δεν έγινε και τίποτα" και ότι "τα στοιχεία υπάρχουν στη δικογραφία και όποιος την πάρει θα τα δει"».

***

Οσα δε λένε στις διηγήσεις τους, τα λένε με τα τραγούδια τους. Το περασμένο Σάββατο, οι δύο φίλοι του Παύλου Φύσσα έπαιξαν στο Μαθητικό Στέκι του 39ου Φεστιβάλ της ΚΝΕ - «Οδηγητή». Η μουσική και τα λόγια τους ξεσήκωσαν το νεολαιίστικο κοινό που παρακολουθούσε τη συναυλία, συμμετέχοντας ενεργά.

«Χάσαμε ένα φίλο μας πριν λίγες μέρες και είμαστε εδώ γιατί και ο ίδιος δεν ήθελε να τον κλαίμε ...γιατί δεν πέθανε ούτε από ασθένεια, ούτε από ατύχημα ...Τον Παύλο τον σκοτώσανε φασίστες ...Χρέος μας να απομονώσουμε τους φασίστες ταξικά, μαζικά μέσα από το ΚΚΕ, μέσα από τα σωματεία του ΠΑΜΕ», τόνισαν από σκηνής οι δύο φίλοι του.

«Ο Παύλος, εκτός από ένας πολύ καλός μουσικός, ήταν ένα παιδί που ανήκε στην τάξη μας, δεν σκότωσαν μόνο το μουσικό, αλλά και τον εργάτη», είπαν σε άλλη στιγμή, πριν τραγουδήσουν το «Μίσος Ταξικό». Ενα τραγούδι τους που ξεκινάει με απαγγελία των στίχων από τον «Οδηγητή» του Κ. Βάρναλη «Δεν είμαι εγώ σπορά της τύχης...», μιξαρισμένο με το ιταλικό επαναστατικό τραγούδι «Bella Ciao».

Στο άκουσμά του, θεατές και μουσικοί ύψωσαν τη γροθιά τους, έγιναν ένα. Το ίδιο και την Τετάρτη στο Σύνταγμα, στη νεολαιίστικη συναυλία ενάντια στη Χρυσή Αυγή. «Δεν μας φοβίζουν και δεν πρόκειται να σταματήσουμε αυτό που κάνουμε», είπαν στον «Ριζοσπάστη» οι δύο μουσικοί. «Το χιπ χοπ -πρόσθεσε ο Afaza- έχει βάσεις σε αυτές τις περιοχές, εργατοσυνοικίες σαν τη δική μας το Κερατσίνι. Δυσκολεύουμε τους χρυσαυγίτες. Ομως αυτό που δεν χρειάζεται τώρα είναι ο φόβος. Τώρα χρειάζεται αντεπίθεση, για να μην πάει τζάμπα και το αίμα του Παύλου».

Το ιδρυτικό κείμενο του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ)

 

 

Στις 28 Σεπτεμβρίου 1941 υπογράφτηκε το ιδρυτικό του ΕΑΜ

1. Από τους αντιπροσώπους των κάτωθι υπογραφομένων κομμάτων ιδρύεται το Εθνικόν Απελευθερωτικόν Μέτωπο της Ελλάδας (ΕΑΜ).

Εις το ΕΑΜ γίνεται ισοτίμως δεκτόν και παν άλλο κόμμα ή οργάνωσις που δέχεται τας αρχάς του παρόντος Ιδρυτικού ώς και να εργασθή δια την επιτυχίαν των σκοπών του ΕΑΜ.
Προκειμένου να γίνει δεκτή εις το ΕΑΜ οιαδήποτε οργάνωσις, δεν εξετάζεται το παρελθόν ή αι αντιλήψεις των σχετικώς με την μελλοντικήν ανασυγκρότησιν της ελευθέρας και ανεξαρτήτου Ελλάδος, αλλά η πίστις των εις την ανάγκην του Εθνικού Απελευθερωτικού Αγώνος, η τιμιότης των απέναντι αυτού και η αποδοχή των αρχών του ΕΑΜ που περιλαμβάνονται εις το παρόν Ιδρυτικόν.

2. Σκοπός του Εθνικού Μετώπου είναι:

α) Η απελευθέρωσις του Έθνους μας από τον σημερινόν ξένον ζυγόν και η απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας.

β) Ο σχηματισμός προσωρινής κυβερνήσεως του ΕΑΜ αμέσως μετά την εκδίωξιν των ξένων κατακτητών, μοναδικός σκοπός της οποίας θα είναι η προκήρυξις εκλογών δια συντακτικήν
εθνοσυνέλευσιν, με βάσιν την αναλογικήν ίνα ο λαός αποφανθή κυριαρχικώς επί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του.

γ) Η κατοχύρωσις του κυριαρχικού τούτου δικαιώματος του Ελληνικού Λαού, όπως αποφανθή περί του τρόπου της διακυβερνήσεώς του, από πάσαν αντιδραστικήν απόπειραν,
ήτις θα τείνη να επιβάλη εις τον λαόν λύσεις αντιθέτους προς τας επιθυμίας του και η εκμηδένισις δι’ όλων των μέσων του ΕΑΜ και των οργάνων που το αποτελούν, πάσης
τοιαύτης αποπείρας.

3. Δια την πραγματοποίησιν των ως άνω σκοπών του το ΕΑΜ θα ασχοληθή:

α) Με όλα τα ζητήματα που απασχολούν καθημερινώς τον Ελληνικόν Λαόν υπό τας συνθήκας της ξενικής κατοχής και με την καθοδήγησιν του αγώνος του Ελληνικού Λαού εις την διεκδίκησιν των πάσης φύσεως αιτημάτων του, καθώς και την αντιμετώπισιν της εις βάρος του ασκούμενης ληστείας από τους ξένους κατακτητάς.

β) Με την διατήρησιν ακμαίου του απελευθερωτικού πνεύματος του Ελληνικού Λαού.

γ) Με την συνεχή αποκάλυψην του ρόλου της σημερινής κυβερνήσεως των προδοτών ή κάθε άλλης αντιστοίχου εις το μέλλον.

δ) Με την εξασφάλισιν κατά το δυνατόν μιας συνεργασίας με τους άλλους λαούς, οι οποίοι αγωνίζονται κατά των δυνάμεων του Άξονος και του συντονισμού του αγώνος του
Ελληνικού Λαού με τον αγώνα των άλλων ως άνω Λαών.

ε) Με την οργάνωσιν των λαϊκών δυνάμεων επί τη βάσει του εσωτερικού οργανισμού-κανονισμού, ο οποίος αποτελεί παράρτημα του παρόντος ιδρυτικού.

στ) Με την ενέργειαν εράνων, είσπραξιν συνδρομών κλπ. από τους Έλληνας πατριώτας προς τον σκοπόν να εξασφαλίση τα αναγκαία δια την διεξαγωγήν του θνικοαπελευθερωτικού
αγώνος μέσα.

4. Τα υπογράφοντα το παρόν ιδρυτικόν κόμματα ή τα προσχωρούντα εις αυτό, αναλαμβάνουν να υποστηρίξουν δι’ όλων των δυνάμεων τον αγώνα του ΕΑΜ και την
πραγματοποίησιν των σκοπών του.

5. Το ΕΑΜ χωρίς να παύση να τείνη εις το να συγκεντρώση πέριξ αυτού ολόκληρον τον Ελληνικόν Λαόν δια της συγκεντρώσεως εντός των κόλπων του όλων των οργανώσεων
που εκπροσωπούν καθ’ οιονδήποτε τρόπον τμήματα του Ελληνικού Λαού, συγκροτείται επί τη βάσει των πλέον αυστηρών συνωμοτικών κανόνων. Τούτο σημαίνει:

α) Ότι τηρείται αυστηρώς μυστική η συμμετοχή των οιωνδήποτε κομμάτων ή οργανώσεων που το αποτελούν ή προσχωρούν εις αυτό.

β) Ότι τα πρόσωπα που αποτελούν την Κεντρικήν του Επιτροπήν, τας κατά τόπους επιτροπάς πόλεων, συνοικισμών, επαγγελμάτων, επιχειρήσεων κλπ. καθώς και τας ομάδας της βάσεως, δεν γίνονται εις ουδένα άλλον γνωστά, πλην των μελών τα οποία
συμμετέχουν εις εκάστην Επιτροπήν.

γ) Ότι το ΕΑΜ διεξάγει συνεχώς και δια παντός μέσου αγώνα εναντίον πάσης παραβάσεως των συνωμοτικών κανόνων και λαμβάνει εκάστοτε τα επιβαλλόμενα μέτρα εναντίον εκείνων,
οίτινες παραβιάζουν τα συνομωτικά μέτρα. Ούτω το ΕΑΜ παρουσιάζεται δημόσια και πάντοτε απρόσωπον και ως απλούς εκφραστής των Εθνικοαπελευθερωτικών επιδιώξεων και
καθοδηγητής των αντιστοίχων αγώνων του Ελληνικού Λαού.

6. Εις ουδένα αντιπρόσωπον κόμματος ή οργανώσεως, με τον οποίον το ΕΑΜ διαπραγματεύεται την προσχώρησιν της οργανώσεώς του ίνα αντιπροσωπευθή εις το ΕΑΜ ανακοινούνται οτιδήποτε σχετικώς με τας οργανώσεις, κόμματα κλπ. άτινα μετέχουν εις το ΕΑΜ προ της ανακοινώσεως εκ μέρους του ως άνω αντιπροσώπου ότι η οργάνωσίς του προσχωρεί εις το ΕΑΜ και ότι αυτός δέχεται να συμμετάσχει εις το αντίστοιχον
όργανον του ΕΑΜ δι’ οπροορίζεται.

7. Μεταξύ των κομμάτων και οργανώσεων αίτινες συνεργάζονται εις το ΕΑΜ διατηρείται δι’ όλον το διάστημα του Εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος η μεγαλυτέρα αλληλοβοήθεια
και αλληλοϋποστήριξις δια παν ζήτημα το οποίον σχετίζεται με τον γενικόν απελευθερωτικόν αγώνα και τον ειδικώτερον εθνικοαπελευθερωτικόν αγώνα κάθε χωριστού κόμματος. Επίσης και αι συνεργαζόμεναι ως άνω οργανώσεις χρησιμοποιούν τας
αντιστοίχους επιρροάς των δια την άμβλυσιν κάθε μέτρου που στρέφεται κατά του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνος από τους εχθρούς του Έθνους, εντοπίους προδότας ή ξένους κατακτητάς.

Εν Αθήναις τη 28η Σεπτεμβρίου 1941
Δια το ΚΚΕ ΑΠΟΣΤΟΛΟΥ
Δια το ΣΚΕ ΧΩΜΕΝΙΔΗΣ
Δια την ΕΛΔ ΤΣΙΡΙΜΩΚΟΣ
Δια το Αγρ. Κόμ. ΒΟΓΙΑΤΖΗΣ

Πηγή: ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! ΣΤ ΑΡΜΑΤΑ! Χρονικό της Εθνικής Αντίστασης 1940-1945
σ.567-568

 

Αναδημοσίευση από “ERODOTOS WEBLOG”

ΚΚΕ: Για το χαράτσι των 25 ευρώ σε δημόσιο νοσοκομείο!

Σχόλιο για το χαράτσι των 25 ευρώ για εισαγωγή σε δημόσιο νοσοκομείο εξέδωσε το Γραφείο Τύπου της ΚΕ του ΚΚΕ στο οποίο σημειώνει:

«Η επιβολή του χαρατσιού των 25 ευρώ για νοσηλεία στα δημόσια νοσοκομεία αποδεικνύει ότι το κλίμα που προσπαθεί να καλλιεργήσει η κυβέρνηση περί μη επιβολής νέων μέτρων είναι στάχτη στα μάτια του λαού. Υπάρχει πλήθος αποφασισμένων αντιλαϊκών μέτρων, που ακόμα δεν έχουν υλοποιηθεί και άλλα που είναι προ των πυλών, θυσιάζοντας τις λαϊκές ανάγκες στο βωμό της καπιταλιστικής ανάπτυξης. 

Με το μέτρο αυτό, που προστίθεται στα εξοντωτικά χαράτσια, η κυβέρνηση, όχι μόνο βάζει νέα εμπόδια στην υγεία και περίθαλψη του λαού, αλλά θέτει και εκβιαστικά διλήμματα με τον ισχυρισμό ότι τα χρήματα που θα συγκεντρωθούν θα πάνε για την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη των ανασφάλιστων. Η υγεία, περίθαλψη και νοσηλεία είναι δικαίωμα όλου του λαού και το κράτος έχει την ευθύνη να την εξασφαλίζει δωρεάν και με υψηλού επιπέδου δημόσιες υπηρεσίες σε όλους.

Οι εργαζόμενοι, τα λαϊκά στρώματα είναι ανάγκη να απορρίψουν τους εκβιασμούς και να οργανώσουν την πάλη τους για να παρεμποδίσουν την υλοποίηση αυτού του απάνθρωπου μέτρου, όπως και άλλων αντίστοιχων που έχουν ήδη ψηφιστεί και θα εφαρμόζονται το ένα μετά το άλλο στο επόμενο διάστημα».

902gr

(ΠΡΟΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΤΗΣ ΚΝΕ) ΤΑΙΝΙΑ ΜΙΚΡΟΥ ΜΗΚΟΥΣ

Μια 15λεπτη αξιολογη προσπαθεια ειναι η ταινια μικρου μηκους με τιτλο ''TO ΣΚΥΛΙ ΚΑΙ ΤΟ ΛΙΟΝΤΑΡΙ'' απο τη ΠΡΟΦΕΣΤΙΒΑΛΙΚΗ ΤΗΣ ΚΝΕ, στη Νεα Περαμο Αττικης. Μπραβο σε ολα τα παιδια!

5 ΟΚΤΩΒΡΗ Σταθμός για την κλιμάκωση των αγώνων οι συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ

 

 

Κάλεσμα μαζικής συμμετοχής στα συλλαλητήρια που οργανώνει στις 5 Οκτώβρη απευθύνει σε εργαζόμενους, άνεργους και συνταξιούχους το ΠΑΜΕ. Στην Αττική το συλλαλητήριο θα γίνει στις 11 το πρωί στην Ομόνοια. Στη Θεσσαλονίκη στο Αγαλμα Βενιζέλου στις 11 π.μ. Συγκεντρώσεις έχουν ακόμα προγραμματιστεί σε μια σειρά πόλεις τόσο το Σάββατο, 5 Οκτώβρη, όσο και τις προηγούμενες μέρες. Στην ανακοίνωσή του, το ΠΑΜΕ αναφέρει:

«Να είναι μέρα γενικού ξεσηκωμού, μαζικής συμμετοχής.

ΟΛΟΙ, εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, αυτοαπασχολούμενοι, γυναίκες τη μέρα εκείνη με λεωφορεία, μετρό, με όλους τους τρόπους κατεβαίνουμε στην Ομόνοια.

Να το αποφασίσουμε χωρίς δισταγμό.

Γιατί μας θέλουν στη δουλειά με 300 ευρώ. Προετοιμάζουν το έδαφος με νέα μέτρα, για να επιβάλουν τους νέους μισθούς πείνας. Ηδη σήμερα με 300 ευρώ και λιγότερο δουλεύουν τα παιδιά μας, οι νέοι εργαζόμενοι. Γιατί απελευθερώνουν τις απολύσεις. Γιατί μας θέλουν στη δουλειά ήλιο με ήλιο, τσακίζουν το 8ωρο. Γιατί καταργούν την Κυριακή αργία. Γιατί καταργούν τις επικουρικές συντάξεις, τσακίζουν τα εφάπαξ, ετοιμάζουν νέες μειώσεις στις κύριες συντάξεις, επιπλέον μειώσεις στις εργοδοτικές εισφορές.

Μπορούμε να τους σταματήσουμε, αν πάρουμε αποφάσεις. Αν πιο πριν σε κάθε χώρο δουλειάς, σε κάθε κλάδο συζητήσουμε πλατιά με γενικές συνελεύσεις, συσκέψεις, συγκεντρώσεις. Τα σωματεία να μπουν αποφασιστικά μπροστά στην οργάνωση του αγώνα, στην οργάνωση των εργαζομένων σε κάθε κλάδο, παραμερίζοντας κάθε συμβιβασμένο και φοβισμένο συνδικαλιστή.

Τα συλλαλητήρια στις 5 Οκτώβρη μπορούν να αποτελέσουν σταθμό για την κλιμάκωση των αγώνων. H πίεση που ασκούν οι κινητοποιήσεις, οι απεργίες, η δύναμη της αντίστασης και των αγώνων ανησυχεί το κράτος των μονοπωλίων, τα κόμματά του. Αυτό που χαρακτήριζε πάντα τις νικηφόρες μάχες δεν ήταν μόνο η μορφή ή η διάρκεια των αγώνων. Η μαζικότητα των διαδηλώσεων σε κάθε πόλη, η οργάνωση των εργατών, η αποφασιστικότητα, η αντοχή, η πίστη στο δίκιο, η συμμαχία, είναι αυτά που κρίνουν τις μάχες.

Οι αγώνες που έχουμε κάνει ως σήμερα δεν πάνε χαμένοι. Μας γεμίζουν εμπειρία. Ως τώρα πίεζαν, δυσκόλευαν, καθυστερούσαν μέτρα. Ομως είναι ανάγκη να μπούμε σε νέα φάση αγώνων, πιο επιθετικών.

Το ΠΑΜΕ καλεί τους εργαζόμενους σε εγρήγορση και αγώνα.

`Η θα υποταχτούμε και θα τα σαρώσουν όλα, ή θα τους πάρουμε στο κυνήγι».

 

“Ριζοσπάστης”

ΕΒΔΟΜΑΔΑ ΑΠΕΡΓΙΑΚΩΝ ΚΙΝΗΤΟΠΟΙΗΣΕΩΝ- Σε απεργιακό κλοιό η αντιλαϊκή πολιτική!

Μαζική, μαχητική η απεργιακή συγκέντρωση και η πορεία του ΠΑΜΕ Δημοσίου στο κέντρο της Αθήνας

Σε κλοιό απεργιακών κινητοποιήσεων βρίσκεται και αυτή την εβδομάδα η αντιλαϊκή πολιτική της κυβέρνησης με αιχμή τις απολύσεις - διαθεσιμότητες στο Δημόσιο. Ήδη διανύουμε την 1η ημέρα της 48ωρης απεργίας στο Δημόσιο που αποφάσισε το Γενικό Συμβούλιο της ΑΔΕΔΥ. 

Με μαζική συγκέντρωση έξω από τη Βουλή ολοκληρώθηκε η μαχητική κινητοποίηση του ΠΑΜΕ Δημοσίου, αφού προηγουμένως οι απεργοί-διαδηλωτές με  πορεία είχαν διασχίσει τους κεντρικούς δρόμους της Αθήνας. Στο πλευρό τους βρέθηκε αντιπροσωπεία του ΚΚΕ, αποτελούμενη από τον Χρήστο Κατσώτη, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και βουλευτή του Κόμματος και τον Σπύρο Χαλβατζή, επίσης βουλευτή. 

Νωρίτερα εργαζόμενοι από μια σειρά υπηρεσίες και οργανισμούς του Δημοσίου, ανταποκρινόμενοι στο σημερινό απεργιακό κάλεσμα του ΠΑΜΕ συγκεντρώθηκαν στην Ομόνοια. Ο κεντρικός ομιλητής Ανδρέας Καργόπουλος, μέλος της Πανελλαδικής Γραμματείας Εκπαιδευτικών του ΠΑΜΕ, κάλεσε σε κλιμάκωση του ταξικού αγώνα σε Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα, προτρέποντας τους εκπαιδευτικούς σε όλα τα σχολεία να αποκαλύψουν στους μαθητές το βρώμικο ρόλο της Χρυσής Αυγής. Τέλος, κατήγγειλε τις συνδικαλιστικές πλειοψηφίες για την τακτική του συμβιβασμού που ακολουθούν. (Διαβάστε εδώ το κάλεσμα του ΠΑΜΕ Δημοσίου).


   

Ανάλογες απεργιακές συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ Δημοσίου πραγματοποιούνται σήμερα σε όλη τη χώρα, αναδεικνύοντας την ανάγκη για συντονισμένο αγώνα όλων των εργαζομένων στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα. Στο πλαίσιο αυτό, εκτός από τη 48ωρη, προβάλλουν ως επιτακτική ανάγκη την κλιμάκωση του αγώνα με γενική προειδοποιητική απεργία στο Δημόσιο και Ιδιωτικό Τομέα στα μέσα Οκτώβρη.  

Παράλληλα, ολοκληρώνεται σήμερα η 48ωρη απεργιακή κινητοποίηση των  εργαζομένων στους ΟΤΑ. Στο πλαίσιο της απεργίας, χθες προχώρησαν σε κινητοποίηση που ολοκληρώθηκε με κοινή συγκέντρωση με δημοτικούς αστυνομικούς και εργαζόμενους σε ασφαλιστικά ταμεία, μπροστά από την είσοδο του υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης.  (Διαβάστε εδώ το σχετικό θέμα).

Σήμερα, εξάλλου, ολοκληρώνεται η 48ωρη απεργία και των καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, όπως αποφάσισαν στη Γενική τους Συνέλευση οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ (Διαβάστε εδώ αναλυτικά το θέμα), ενώ επίσης σήμερα ολοκληρώνεται η 48ωρη απεργία και των διοικητικών υπαλλήλων του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Σε 48ωρες επαναλαμβανόμενες απεργιακές κινητοποιήσεις από χθες βρίσκονται και οι εργαζόμενοι στο ΙΚΑ και στα ασφαλιστικά ταμεία μετά από σχετικές αποφάσεις της ΠΟΣΕ-ΙΚΑ και της ΠΟΠΟΚΠ.

Συγκεντρώσεις του ΠΑΜΕ Δημοσίου σήμερα σε όλη την Ελλάδα

Οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ στο Δημόσιο πραγματοποίησαν απεργιακές συγκεντρώσεις σήμερα σε μια σειρά πόλεις σε όλη τη χώρα:

Στην Θεσσαλονίκη.

Στην Αλεξανδρούπολη, στις 10.00 π.μ. στο Δημαρχείο

Στο Βόλο.

Στα Γιάννενα, στις 11.00 π.μ. στο Δημαρχείο.

Στη Δράμα, στις 11.00 π.μ. στην κεντρική πλατεία.

Στο Ηράκλειο, στις 11.00 π.μ. στην πλατεία Λιονταριών.

Στη Λάρισα.

Στη Λευκάδα, στις 10.00 π.μ. στον Άη Μηνά.

Στη Ξάνθη, στις 11.00 π.μ. στην κεντρική πλατεία

Στην Πάτρα.

Στο Ρέθυμνο, στις 10.00 π.μ. στο Δημαρχείο

Στα Τρίκαλα.

Στα Χανιά, στις 10.00 π.μ. στην πλατεία Νέων Καταστημάτων.

Την Τετάρτη 25 Σεπτέμβρη συγκεντρώσεις θα γίνουν: 

Στη Λαμία, στις 10.30 π.μ. στην πλατεία Πάρκου 

Στη Σάμο, στις 11.00 π.μ. στο Εργατικό Κέντρο.

902gr

Θ. Παφίλης: Ο φασισμός εξυπηρετεί το κεφάλαιο στα δύσκολα! ( ΑΝΤ1, VIDEO)

Η αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής είναι πολιτικό και όχι νομικό πρόβλημα, για τα εγκλήματα που έχει διαπράξει θα έπρεπε να είχαν ξεκινήσει ήδη οι ποινικές διαδικασίες. Η πραγματική αντιμετώπισή της είναι ο ίδιος ο λαός να την τσακίσει και να την απομονώσει, τόνισε μιλώντας το πρωί της Δευτέρας τον ΑΝΤ1, ο Θανάσης Παφίλης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του Κόμματος. 

Τόνισε ότι η Χρυσή Αυγή είναι ναζιστική, φασιστική, εγκληματική οργάνωση που λειτουργεί με όρους μαφίας, γνήσιο τέκνο του καπιταλισμού.

Ανέφερε ότι ιστορικά ο φασισμός σαν ακραία μορφή του καπιταλισμού εξυπηρετεί το κεφάλαιο σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, υπογραμμίζοντας ότι ποτέ το κεφάλαιο δεν θίχτηκε από το φασισμό και το ναζισμό.

Ειδικότερα στην Ελλάδα σημείωσε ότι η Χρυσή Αυγή είναι με το σύστημα και πλάι στο κεφάλαιο, φέρνοντας σαν παραδείγματα το δουλεμπορικό γραφείο που έστησε στη Χαλκίδα για φτηνά ελληνικά εργατικά χέρια με 18 ευρώ μεροκάματο και το Πέραμα όπου βουλευτής της Χρυσής Αυγής έλεγε ότι θέλουν να διώξουν το ΠΑΜΕ για να ρίξουν τα μεροκάματα και να φέρουν οι εφοπλιστές τα καράβια τους για επισκευή.

Επίσης υπογράμμισε ότι η ΕΕ με την επίσημη πολιτική της ταύτισης του φασισμού με τον κομμουνισμό έδωσε πολιτική νομιμοποίηση σε φασιστικές και ναζιστικές ομάδες. Θύμισε ότι, σε βαλτικές χώρες, μέλη των Ες Ες που ευθύνονται για τον αφανισμό χιλιάδων ανθρώπων λαμβάνουν σύνταξη.

902gr

Ανθρωποι και ποντίκια

 

Του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

 

1. Στο γνωστό γραφείο στοιχημάτων του «Σκάι» ο μπουκμέικερ Μπάμπης Παπαδημητρίου κατευθύνει εδώ και μέρες όλα τα στοιχήματα των αλογομούρηδων και πάσης φύσεως δημοσιογράφων - τζογαδόρων υπέρ των ποντικών της Χρυσής Αυγής. Ο ίδιος διαδίδει κάθε στιγμή πως υπάρχει ένας άλλος εαυτός μέσα στα ποντίκια, ότι η συμπεριφορά τους δεν είναι εντελώς καταστροφική και ως εκ τούτου αξίζουν να σταθούν ισότιμα πλάι στα λείψανα της κυβέρνησης. Εχει δίκιο ο κύριος Μπάμπης. Αν η Δεξιά επιθυμεί την πλήρη συγχώνευσή της με τα νεοναζιστικά μορφώματα και την άφεση των αμαρτιών της, πρέπει μόνη της να κάνει το πρώτο βήμα και να πλησιάσει τον Μιχαλολιάκο.

 

2. Δεν υπάρχουν κανόνες. Αυτό δεν μας τρομάζει. Αντίθετα, εμείς πρώτοι νιώσαμε τους τριγμούς και φροντίσαμε να επισημάνουμε τον κίνδυνο, και πρώτοι εμείς θα πάρουμε μέρος στην αποδόμηση της Χρυσής Αυγής.

 

3. Ψυχή τε και σώματι οδεύουν προς τη Χρυσή Αυγή πολλοί αστυνομικοί, καθιστώντας τον Δένδια οικοδεσπότη σ' ένα χώρο που δεν ορίζει. Οι αστυνομία είναι παντού, εκτός από τους χώρους όπου οι νεοναζί αναπτύσσουν τη δράση τους, η οποία δημιουργεί νοσταλγία στο «σώμα» και το βάζει σε δοκιμασία διολίσθησης, αφού μετά βίας κρατιέται να μην πάρει μέρος στη μαύρη σκηνή. Οι αστυνομικοί, μετέωροι στο κενό, αναζητούν με λαχτάρα κάποια διέγερση όμοια μ' αυτή που βλέπουν στις αστυνομικές ταινίες. Αν υπήρχε ελάχιστη φαντασία μέσα στο κεφάλι της εξουσίας, θα επέβαλλε στον Δένδια να βγάλει την αστυνομία από τα όρια της ίδιας της ιστορίας της, η οποία μόνο με φόβο και θάνατο είναι γεμάτη. Κάθε αστυνομικός είναι παραμυθιασμένος, δεν έχει καμία αμφιβολία για τον εαυτό του, δεν κατανοεί το περιβάλλον του, πράττει χωρίς να εξηγεί, προκαλεί τους πάντες, θεωρεί καθετί ιδιοκτησία του και φορτώνει με δόλο όλα τα ελαττώματα και τις αδυναμίες του τους άλλους. Οσο ο Δένδιας, σε μια επίδειξη ζήλου, κλείνει τα μάτια του στα ηλίθια στρατιωτάκια (τα δικά του και της Χρυσής Αυγής) και επιμένει να καταστέλλει τους υπαίτιους των ταραχών -όπως αποκαλεί τους διαδηλωτές- δεν κάνει τίποτε άλλο από το να χειροτονεί το ένα νευρωτικό λαγωνικό πίσω από τ' άλλο που δηλώνει πίστη στη μία, αγία και μοναδική «θεωρία των άκρων». Η επιτυχία του Δένδια στην απρόσκοπτη συνέχεια της πνευματικής παρακμής του υπουργείου του πρέπει να τιμηθεί με ανάλογη πλακέτα επί της οποίας θα μνημονεύεται η μεγαλοπρέπειά του χωρίς πολλά λόγια, λόγω σεμνότητας.

 

4. Ο αγώνας μας ενάντια στους καραγκιόζηδες της Χρυσής Αυγής δεν έχει παιδαγωγικό χαρακτήρα. Αυτή τη δουλειά την αφήνουμε στους ιερείς και στις ανώτερες και εκλεπτυσμένες συνειδήσεις της αστικής Δεξιάς, που προσπαθούν λόγω των υψηλών ποσοστών να στήσουν τους «σοβαρούς» Χρυσαυγίτες στο κέντρο της ζωής μας. Η κοινωνία δε θ' αργήσει ν' απαντήσει. Και η απάντηση θα είναι μεγάλη και επώδυνη.

ΚENYA: Πολύνεκρη επίθεση ενόπλων σε εμπορικό κέντρο στο Ναϊρόμπι!

Τουλάχιστον 15 άνθρωποι έχουν σκοτωθεί από την επίθεση ενόπλων σε εμπορικό κέντρο σήμερα Σάββατο στο Ναϊρόμπι και περισσότερα θύματα βρίσκονται μέσα στο κτιριακό συγκρότημα, σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο Kενυατικός Ερυθρός Σταυρός.

«Μέχρι τώρα έχουμε τουλάχιστον 15 νεκρούς. Οι απώλειες είναι μεγάλες και αυτό αφορά μόνον ό,τι έχουμε απ' έξω», δήλωσε στο πρακτορείο «Ρόιτερς» ο γενικός γραμματέας του Κενυατικού Ερυθρού Σταυρού Αμπάς Γκουλέντ.

«Μέσα υπάρχουν ακόμη περισσότερα θύματα και οι πυροβολισμοί συνεχίζονται», πρόσθεσε.

Μια δημοσιογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου είδε τρία πτώματα να κείτονται έξω από το εμπορικό κέντρο Ουέστγκεϊτ και δύο μέσα σ' αυτό, ενώ ένας αυτόπτης μάρτυρας που επέζησε της επίθεσης των ενόπλων είπε ότι είδε μέσα στο εμπορικό κέντρο τουλάχιστον ένα πτώμα και δεκάδες τραυματίες.

«Οι ένοπλοι επιχείρησαν να με πυροβολήσουν στο κεφάλι, αλλά αστόχησαν. Τουλάχιστον 50 άνθρωποι έχουν χτυπηθεί από σφαίρες. Υπάρχουν πολλά θύματα, αυτό είναι βέβαιο», δήλωσε αυτός ο αυτόπτης μάρτυρας που ονομάζεται Σουντζάρ Σινγκ. «Είδα ένα αγοράκι να το παίρνουν με φορείο, πρέπει να ήταν πέντε ή έξι ετών. Έμοιαζε νεκρό, δεν κουνιόταν, δεν έκανε τον παραμικρό θόρυβο», πρόσθεσε.

902gr

Ο ΜΠΡΕΧΤ και οι «Πέντε δυσκολίες στο γράψιμο της αλήθειας»

Οσα και αν γράψει κανείς για τον Μπέρτολτ Μπρεχτ είναι λίγα μπρος στο τεράστιο έργο του. 
Στις δεκατρείς χιλιάδες σελίδες - και πάνω - στις οποίες περιλαμβάνονται θεατρικά έργα, ποιήματα, πεζά, θεωρητικά κείμενα για το θέατρο, τον κινηματογράφο, την τέχνη, τη λογοτεχνία, μελέτες, σχόλια, σημειώσεις, ημερολόγια, ο μεγάλος Γερμανός επαναστάτης διανοητής έδωσε έναν ασυμβίβαστο αγώνα για να ερμηνεύσει τον κόσμο που έζησε κάτω από τη σκοπιά της πάλης των τάξεων. 
Με τη διαρκή κριτική ματιά του, τη σεμνή αγωνιστική και μάχιμη αντίληψή του, «στρατευμένος» στο μαρξισμό και το σοσιαλισμό, έφερε την πολιτιστική «επανάσταση» στη Δυτική Ευρώπη του 20ού αιώνα. Γι' αυτόν τον κορυφαίο μαρξιστή διανοητή, δραματουργό, ποιητή και σκηνοθέτη, η Κεντρική Επιτροπή του ΚΚΕ, διοργανώνει στις 27 και 28 Απρίλη του 2013 επιστημονικό συνέδριο με τίτλο: «Μπέρτολτ Μπρεχτ: Για τους σεισμούς που μέλλονται να 'ρθούν».

***

''Οποιος θέλει σήμερα να πολεμήσει το ψέμα και την αμάθεια και να γράψει την αλήθεια, πρέπει να ξεπεράσει τουλάχιστον πέντε δυσκολίες. Πρέπει να έχει το θάρρος να γράφει την αλήθεια, παρόλο, που αυτή παντού καταπνίγεται. Την εξυπνάδα να την ξεχωρίζει, παρόλο, που παντού συγκαλύπτεται. Την τέχνη να την κάνει να λειτουργεί σαν όπλο. Την κρίση να διαλέγει εκείνους, που στα χέρια τους γίνεται αποτελεσματική. Την πονηριά να τη διαδώσει ανάμεσα σ' αυτούς τους τελευταίους. Αυτές οι δυσκολίες είναι μεγάλες για όσους γράφουν κάτω από ένα φασιστικό καθεστώς, αλλά υπάρχουν και για όσους διώχτηκαν ή κατάφυγαν σαν πρόσφυγες αλλού, ακόμα όμως και για κείνους, που γράφουν στις χώρες της αστικής ελευθερίας.

1. Το θάρρος, να γράφεις την αλήθεια

Φαίνεται αυτονόητο ότι εκείνος που γράφει, πρέπει να γράφει την αλήθεια, με την έννοια, ότι δεν πρέπει να την καταπνίγει ή να την αποσιωπά και ότι πρέπει να μην γράφει τίποτα το πλαστό. Πρέπει να μη λυγίζει μπροστά στους δυνατούς και να μην εξαπατά τους αδύνατους. Φυσικά, είναι πάρα πολύ δύσκολο να μη λυγίζεις μπροστά στους δυνατούς και πάρα πολύ συμφερτικό να εξαπατάς τους αδύνατους. Το να μην είσαι αρεστός στους ιδιοκτήτες σημαίνει να αποκηρύσσεις την ιδιοκτησία. Το να αρνιέσαι να πληρωθείς για δουλειά, που έκανες κάτω από ορισμένες περιστάσεις, σημαίνει να παραιτείσαι από τη δουλειά και το να αρνιέσαι τη δόξα που σου προσφέρουν οι δυνατοί, συχνά σημαίνει να παραιτείσαι γενικά από τη δόξα. Για όλα αυτά χρειάζεται θάρρος. Οι εποχές της άκρας καταπίεσης είναι τις πιο πολλές φορές εποχές, όπου γίνεται λόγος για μεγάλα και υψηλά πράγματα. Χρειάζεται θάρρος, για να μιλάς σε τέτοιες εποχές για πράγματα τόσο μικρά και ταπεινά, όπως το φαΐ και η στέγη των εργαζομένων, μέσα σε μιαν ατμόσφαιρα, όπου άλλοι ουρλιάζουν εκκωφαντικά, ότι το κυριότερο πράγμα είναι το πνεύμα της θυσίας. Οταν αποδίδονται τιμές στους χωρικούς, είναι θαρραλέο να μιλάς για μηχανές και ζωοτροφές, που θα έκαναν πιο εύκολη την έντιμη δουλειά τους. Οταν όλοι οι πομποί φωνάζουν, πως ο άνθρωπος χωρίς γνώση και μόρφωση είναι καλύτερος από το μορφωμένο, είναι θαρραλέο να ρωτήσεις: Για ποιον είναι καλύτερος; Οταν μιλάνε γι' ανώτερες και κατώτερες φυλές, χρειάζεται θάρρος για να ρωτήσεις, μήπως η πείνα, η αμάθεια και ο πόλεμος δημιουργούν αυτές τις δυσμορφίες; Το ίδιο χρειάζεται θάρρος για να πεις την αλήθεια για τον εαυτό σου, για τον εαυτό σου το νικημένο. Γιατί πολλοί από τους καταδιωκόμενους χάνουν την ικανότητα να αναγνωρίζουν τα λάθη τους. Η δίωξή τους φαίνεται η πιο μεγάλη αδικία. Οι διώκτες τους είναι οι κακοί, γιατί τους διώκουν κι εκείνοι είναι οι καλοί, που διώκονται εξαιτίας της καλοσύνης τους. Ομως, αυτή η καλοσύνη τσακίστηκε, νικήθηκε, εμποδίστηκε στο δρόμο της κι επομένως ήταν μια αδύναμη καλοσύνη, μια καλοσύνη κακή, σαθρή, χωρίς βάσεις. Γιατί δεν είναι δυνατό να παραδεχτούμε την αδυναμία για φυσική ιδιότητα της καλοσύνης, όπως παραδεχόμαστε την υγρασία για τη βροχή. Για να πεις ότι οι καλοί νικήθηκαν όχι επειδή ήταν καλοί, αλλά επειδή ήταν αδύνατοι, χρειάζεται θάρρος. Φυσικά, στον αγώνα ενάντια στο ψέμα πρέπει να γράφεται η αλήθεια και δεν επιτρέπεται να δίνεται σαν κάτι γενικό, υψηλό, πολυσήμαντο. Απ' αυτόν ακριβώς τον τρόπο έκθεσης της αλήθειας δημιουργείται το ψέμα. Οταν λέγεται για κάποιον, ότι αυτός είπε την αλήθεια, σημαίνει ότι αυτός είπε κάτι πρακτικό, πραγματικό, αναμφισβήτητο, ενώ μερικοί ή πολλοί ή ένας και μόνον είπαν στην ίδια περίπτωση κάτι άλλο - ένα ψέμα ή κάτι γενικό. Δε χρειάζεται πολύ θάρρος για να κατηγορεί κανείς με γενικότητες την κακία του κόσμου και το θρίαμβο της ωμής βίας και ν' απειλεί με το θρίαμβο του πνεύματος, σ' ένα μέρος του κόσμου, όπου κάτι τέτοιο επιτρέπεται ακόμα. Γιατί πολλοί παρουσιάζονται σαν να είναι στραμμένα εναντίον τους κανόνια, ενώ είναι στραμμένα προς το μέρος τους μονάχα κιάλια του θεάτρου. Εκφράζουν κραυγαλέα τις γενικές αξιώσεις τους μέσα σε ένα φιλικό κόσμο άκακων ανθρώπων. Απαιτούν μια γενική δικαιοσύνη, για την οποία οι ίδιοι δεν έκαναν ποτέ τίποτα και μια γενική ελευθερία στο να αποκτήσουν ένα μέρος από τα λάφυρα, που από καιρό ήδη τα έχουν μοιραστεί. Θεωρούν αλήθεια μονάχα ό,τι ακούγεται ωραία. Οταν η αλήθεια είναι κάτι, που εκφράζεται με αριθμούς, κάτι ξερό και χειροπιαστό, κάτι που απαιτεί κόπους και μελέτη, τότε δεν είναι αλήθεια γι' αυτούς, δεν είναι κάτι, που να τους μεθάει. Εχουν μονάχα την εξωτερική εμφάνιση εκείνων, που λένε την αλήθεια. Το δυστύχημα με αυτούς είναι ότι: Δεν ξέρουν την αλήθεια.

2. Η εξυπνάδα, να ξεχωρίζεις την αλήθεια

Επειδή είναι δύσκολο να γράφεις την αλήθεια, όταν παντού την καταπνίγουν, οι περισσότεροι πιστεύουν, ότι είναι ζήτημα άποψης το αν θα γραφεί η αλήθεια ή όχι. Πιστεύουν ότι δεν χρειάζεται παρά μονάχα θάρρος γι' αυτό. Ξεχνάνε τη δεύτερη δυσκολία, τη δυσκολία στο να βρεις την αλήθεια. Και δεν μπορεί να γίνει λόγος, ότι είναι εύκολο να τη βρεις!
Πρώτα - πρώτα δεν είναι εύκολο να βρεις ποια αλήθεια αξίζει τον κόπο να πεις. Ετσι, ο κόσμος βλέπει, λόγου χάρη, ολοκάθαρα ότι το ένα πολιτισμένο κράτος μετά το άλλο περιέρχονται σε κατάσταση βαρβαρότητας. Επιπλέον, ο καθένας ξέρει ότι ο εσωτερικός πόλεμος σε κάθε κράτος, που γίνεται με τα πιο τρομερά μέσα, μπορεί από μέρα σε μέρα να μεταβληθεί σε πόλεμο εξωτερικό, που θα μετατρέψει ίσως σε σωρό ερειπίων τον κόσμο, όπου ζούμε. Ολα αυτά είναι, χωρίς αμφιβολία, μια αλήθεια, αλλά φυσικά υπάρχουν κι άλλες αλήθειες. Ετσι, δεν είναι, λόγου χάρη, ψέμα ότι οι καρέκλες έχουν μια επιφάνεια για κάθισμα ή ότι η βροχή πέφτει από πάνω προς τα κάτω. Πολλοί λογοτέχνες τέτοιου είδους αλήθειες γράφουν. Μοιάζουν με ζωγράφους που διακοσμούν με παραστάσεις τα τοιχώματα ενός πλοίου που βυθίζεται. Γι' αυτούς η πρώτη δική μας δυσκολία δεν υφίσταται, κι όμως έχουν ήσυχη τη συνείδησή τους. Χωρίς να νοιάζονται για τους δυνάστες, αλλά και χωρίς να τους αγγίζουν οι κραυγές των βιασμένων, ζωγραφίζουν τους πίνακές τους. Η ανόητη στάση τους δημιουργεί μέσα στους ίδιους ένα «βαθύ» πεσιμισμό, που τον πουλάνε σε καλή τιμή, και ο οποίος θα έδινε το δικαίωμα σε άλλους να βγάζουν συμπεράσματα γι' αυτούς τους μετρ και για τις πωλήσεις τους. Ωστόσο δεν είναι εύκολο στον καθένα να καταλάβει ότι οι αλήθειες τους είναι σαν αυτές, που ανάφερα για τις καρέκλες και για τη βροχή. Συνήθως ακούγονται τελείως διαφορετικά, σαν να είναι αλήθειες, για σημαντικά πράγματα. Γιατί η καλλιτεχνική αναπαράσταση ενός πράγματος συνίσταται στο να το κάνεις να φαίνεται σημαντικό.
Μονάχα ύστερα από προσεκτική εξέταση αντιλαμβάνεται κανείς ότι τα μόνα που λένε, είναι: «Η καρέκλα είναι καρέκλα» ή: «Δεν μπορούμε τίποτα ν' αλλάξουμε για να μην πέφτει η βροχή από πάνω προς τα κάτω».
Αυτοί οι άνθρωποι δε βρίσκουν εκείνη την αλήθεια, που αξίζει τον κόπο να γραφεί. Αλλοι πάλι ασχολούνται πραγματικά με τα πιο καυτά θέματα, δε φοβούνται ούτε τους δυνάστες, ούτε τη φτώχεια κι όμως δεν μπορούν να βρουν την αλήθεια. Γιατί τους λείπουν οι σχετικές γνώσεις. Είναι γεμάτοι από παλιές δεισιδαιμονίες και από περίφημες προκαταλήψεις διατυπωμένες ωραία σε περασμένους καιρούς. Ο κόσμος είναι γι' αυτούς υπερβολικά μπερδεμένος, αγνοούν τα πραγματικά γεγονότα και δε βλέπουν τις μεταξύ τους σχέσεις. Για να βρεθεί η αλήθεια, δεν αρκεί η διάθεση, χρειάζονται και γνώσεις και μέθοδοι, που μπορεί κανείς να τις μάθει. Σ' αυτήν την εποχή της περιπλοκότητας και των μεγάλων αλλαγών είναι απαραίτητη για όλους, όσους γράφουν, η γνώση της υλιστικής διαλεκτικής, της οικονομίας και της ιστορίας. Αν υπάρχει η απαραίτητη επιμέλεια, αυτές οι γνώσεις μπορούν να αποκτηθούν μέσα από βιβλία και από πρακτική καθοδήγηση. Με απλό τρόπο μπορεί κανείς να αποκαλύψει πολλές αλήθειες, μέρος της αλήθειας ή πράγματα, που οδηγούν στην ανεύρεση της αλήθειας. Οταν θέλει κανείς να ψάξει για να βρει, είναι καλό να υπάρχει μέθοδος, μπορεί όμως κανείς να βρει και χωρίς μέθοδο και μάλιστα χωρίς να ψάξει. Αλλά χωρίς μεθοδικότητα η εικόνα της αλήθειας που θα δώσει, δε θα είναι τέτοια ώστε να γίνεται γνώμονας της δράσης των ανθρώπων. Ανθρωποι, που καταγράφουν μονάχα μικρά περιστατικά, δεν είναι σε θέση να χειριστούν τα πράγματα αυτού του κόσμου. Η αλήθεια, όμως, αυτό το σκοπό έχει και κανέναν άλλον. Ανθρωποι τέτοιοι, δεν είναι άξιοι ν' ανταποκριθούν στην απαίτηση για γράψιμο της αλήθειας. Κι αν κάποιος είναι πρόθυμος να γράφει την αλήθεια και ικανός να τη διακρίνει, απομένουν ακόμα τρεις δυσκολίες.

3. Η τέχνη, να χειρίζεσαι την αλήθεια σαν όπλο

Η αλήθεια πρέπει να λέγεται για να βγαίνουν απ' αυτήν τα συμπεράσματα, που θα ρυθμίζουν τη συμπεριφορά μας. Σαν παράδειγμα μιας αλήθειας, που δεν οδηγεί σε συμπεράσματα ή οδηγεί σε συμπεράσματα λαθεμένα, πρέπει να μας χρησιμεύσει η πλατιά διαδομένη άποψη, ότι σε μερικές χώρες επικρατούν συνθήκες άσχημες, που απορρέουν από τη βαρβαρότητα. Σύμφωνα μ' αυτή την άποψη, ο φασισμός είναι ένα κύμα βαρβαρότητας, που ενέσκηψε σε μερικές χώρες με δύναμη φυσικού φαινομένου. Κατά την άποψη αυτή, ο φασισμός αποτελεί μια νέα, τρίτη δύναμη, δίπλα στον καπιταλισμό και το σοσιαλισμό (κι επάνω απ' αυτούς). Και χωρίς το φασισμό, κατά την αντίληψη αυτή, όχι μόνο το σοσιαλιστικό κίνημα αλλά και ο καπιταλισμός θα μπορούσαν να εξακολουθούν να υπάρχουν. Αυτό όμως είναι ένας φασιστικός ισχυρισμός, μια συνθηκολόγηση με το φασισμό. 
Ο φασισμός είναι μια ιστορική φάση, στην οποία μπήκε ο καπιταλισμός και από την άποψη αυτή κάτι το καινούργιο και ταυτόχρονα το παλιό. Στις φασιστικές χώρες, ο καπιταλισμός υπάρχει τώρα μονάχα με τη μορφή του φασισμού και ο φασισμός μπορεί να πολεμηθεί μονάχα σαν καπιταλισμός, σαν ο πιο αδιάντροπος, ο πιο αναιδής, ο πιο καταπιεστικός και ο πιο δόλιος καπιταλισμός.
Πώς, λοιπόν, θα πει κανείς την αλήθεια για το φασισμό, που αντιστρατεύεται, αν δεν πει τίποτα ενάντια στον καπιταλισμό, που γεννάει το φασισμό; Τι πρακτικές επιπτώσεις θα έχει η κουτσουρεμένη αλήθεια του;
Οσοι είναι ενάντια στο φασισμό χωρίς να είναι ενάντια και στον καπιταλισμό, όσοι θρηνούν και οδύρονται για τη βαρβαρότητα, που πηγάζει από τη βαρβαρότητα, μοιάζουν με ανθρώπους, που θέλουν να φάνε τη μερίδα τους από το μοσχάρι, χωρίς όμως να σφαχτεί το μοσχάρι. Θέλουν να φάνε το μοσχάρι, αλλά να μη δουν το αίμα του. Και θα είναι ευχαριστημένοι, αν ο χασάπης πλύνει τα χέρια του πριν τους σερβίρει το κρέας. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι ενάντια στις σχέσεις ιδιοκτησίας, από τις οποίες γεννιέται η βαρβαρότητα, είναι μονάχα ενάντια στη βαρβαρότητα. Υψώνουν τη φωνή τους ενάντια στη βαρβαρότητα κι αυτό το κάνουν σε χώρες, όπου επικρατούν οι ίδιες σχέσεις ιδιοκτησίας, αλλά οι χασάπηδες νίπτουν τας χείρας τους προτού σερβίρουν το κρέας.
Οι έντονες διαμαρτυρίες ενάντια στα μέτρα βαρβαρότητας μπορούν να έχουν αντίκτυπο για ένα μικρό διάστημα, δηλαδή όσο οι ακροατές πιστεύουν ότι δεν υπάρχει περίπτωση εφαρμογής τέτοιων μέτρων και στις δικές τους χώρες. Ορισμένες χώρες είναι ακόμα σε θέση να κρατήσουν στα πόδια του το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας με μέτρα λιγότερο βίαια απ' όσο άλλες. Σ' αυτές τις χώρες η δημοκρατία παρέχει ακόμα τις υπηρεσίες της για την εξασφάλιση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, ενώ σε άλλες χώρες πρέπει να χρησιμοποιηθεί βία για τον ίδιο σκοπό. Το μονοπώλιο στα εργοστάσια, στα ορυχεία, στα κτήματα δημιουργεί παντού βάρβαρες καταστάσεις, που ωστόσο είναι ελάχιστα αντιληπτές. Η βαρβαρότητα γίνεται ορατή, ευθύς μόλις η προστασία του μονοπωλίου δεν μπορεί να εξασφαλιστεί πια παρά μονάχα με τη χρήση ανοιχτής βίας.
Μερικές χώρες, που ακόμα δε χρειάστηκε να καταργήσουν εξαιτίας των βάρβαρων μονοπωλίων τις τυπικές εγγυήσεις, που δίνει το κράτος δικαίου, ούτε να παραιτηθούν από αγαθά, όπως η τέχνη, η φιλοσοφία, η λογοτεχνία, ακούνε με ιδιαίτερη ευχαρίστηση τους φιλοξενούμενούς τους πολιτικούς πρόσφυγες να κατηγορούν την πατρίδα τους για την εξαφάνιση τέτοιων αγαθών, επειδή έχουν όφελος απ' αυτό στους πολέμους, που αναμένονται. Πρέπει να πει κανείς ότι εκείνοι, που διαλαλούν αδυσώπητο πόλεμο ενάντια στη Γερμανία «γιατί αυτή είναι στην εποχή μας η αληθινή πατρίδα του κακού, το παράρτημα της κόλασης, η πατρίδα του αντίχριστου» έχουν διακρίνει την αλήθεια; Μάλλον, πρέπει να πει κανείς, ότι πρόκειται για ανόητους, άχρηστους και βλαβερούς ανθρώπους. Γιατί το συμπέρασμα απ' αυτές τις φλυαρίες είναι ότι αυτή η χώρα πρέπει να εξοντωθεί. Ολόκληρη η χώρα με όλους τους ανθρώπους της, γιατί τα δηλητηριώδη αέρια δεν κάνουν διάκριση ανάμεσα σε ένοχους και αθώους, όταν σκοτώνουν.
Ο απερίσκεπτος άνθρωπος, που δεν ξέρει την αλήθεια, γενικά εκφράζεται με μεγαλοστομίες και ανακρίβειες. Μωρολογεί για «τους» Γερμανούς, θρηνολογεί για «το» κακό και ο ακροατής, στην καλύτερη περίπτωση, δεν ξέρει τι να κάνει. Πρέπει να αποφασίσει να μην είναι Γερμανός; Θα εξαφανιστεί η κόλαση, αν αυτός είναι καλός; Και οι συζητήσεις για τη βαρβαρότητα, που προέρχεται από μιαν άλλη βαρβαρότητα, τέτοιου είδους είναι. Σύμφωνα μ' αυτές, η βαρβαρότητα προέρχεται από τη βαρβαρότητα και σταματάει με την πολιτισμένη ευγένεια, που δίνει η μόρφωση. Ολα αυτά εκφράζονται πολύ αόριστα, όχι για την εξαγωγή συμπερασμάτων σχετικά με τη δράση και κατά βάθος δε λένε τίποτα σε κανέναν.
Αυτού του είδους η παρουσίαση δείχνει μονάχα μερικούς κρίκους της αλυσίδας των αιτίων και εμφανίζει ορισμένες κινητήριες δυνάμεις, σα δυνάμεις που δεν μπορούν να ελεγχθούν. Τέτοιες παρουσιάσεις περιέχουν πολύ σκοτάδι, που καλύπτει τις δυνάμεις εκείνες που προκαλούν τις καταστροφές. Με λίγο φως φαίνονται αμέσως οι άνθρωποι, που προκαλούν τις καταστροφές! Γιατί ζούμε σε μια εποχή, όπου η μοίρα του ανθρώπου είναι ο ίδιος ο άνθρωπος.
Ο φασισμός δεν είναι φυσική καταστροφή, που προέρχεται από την ίδια τη «φύση» του ανθρώπου. Αλλά και στις φυσικές καταστροφές υπάρχουν τρόποι παρουσίασής τους αντάξιοι του ανθρώπου, γιατί απευθύνονται στην αγωνιστική δύναμή του.
Σε πολλά αμερικάνικα περιοδικά μπορούσε κανείς να δει ύστερα από ένα μεγάλο σεισμό, που κατέστρεψε τη Γιοκοχάμα, φωτογραφίες, που έδειχναν σωρούς ερειπίων. Η λεζάντα έγραφε: «steel stood» (το ατσάλι άντεξε). Και πραγματικά, όποιος με την πρώτη ματιά είδε ερείπια, όταν πρόσεξε καλύτερα μετά το διάβασμα της λεζάντας, παρατήρησε ότι μερικά ψηλά κτίρια έμειναν άθικτα. Από όσα μπορούν να ειπωθούν για ένα σεισμό, έχουν ανυπολόγιστη σπουδαιότητα όσα λένε οι πολιτικοί μηχανικοί για τη μετατόπιση του εδάφους, την ισχύ των κραδασμών, την αναπτυσσόμενη θερμότητα, πράγματα που οδηγούν σε κατασκευές ανθεκτικές στους σεισμούς.
Οποιος θέλει να περιγράψει το φασισμό και τον πόλεμο, τις μεγάλες καταστροφές, που δεν είναι φυσικές, πρέπει να αποκαταστήσει μια πρακτική αλήθεια. Πρέπει να δείξει ότι είναι καταστροφές, που προκαλούνται από τους κατόχους των μέσων παραγωγής σε βάρος των τεράστιων ανθρώπινων μαζών των εργαζομένων, που δεν έχουν στα χέρια τους αυτά τα μέσα.
Αν θέλει κανείς να γράψει με επιτυχία την αλήθεια για τις άσχημες καταστάσεις, πρέπει να την γράψει έτσι, που να γίνουν ευδιάκριτες οι αιτίες αυτών των συνθηκών, που μπορούν να αποφευχθούν. Οταν αναγνωριστούν οι αιτίες, που μπορούν να αποφευχθούν, τότε μονάχα μπορούν να καταπολεμηθούν οι άσχημες καταστάσεις.

4. Η κρίση, να διαλέγεις εκείνους που στα χέρια τους η αλήθεια γίνεται αποτελεσματική

Με τις διασυνδέσεις, που εδώ και αιώνες υπάρχουν ανάμεσα στο εμπόριο και στα γραπτά, στην αγορά των απόψεων και των εξιστορήσεων, δηλαδή από το γεγονός ότι ο συγγραφέας απαλλάχτηκε από τη φροντίδα για την τύχη των πνευματικών προϊόντων του, του δημιούργησε την εντύπωση ότι ο πελάτης του ή εντολέας του, δηλαδή ο μέσος άνθρωπος, θα προωθεί τα γραπτά του στο σύνολο. Σκεπτόταν: Εγώ μιλάω και όσοι θέλουν ν' ακούσουν, με ακούνε. Στην πραγματικότητα, αυτός μιλούσε και τον άκουγαν όσοι μπορούσαν να πληρώσουν. Τα λόγια του δεν ακούγονταν απ' όλους κι αυτοί που άκουγαν, δεν ήθελαν να τα ακούσουν όλα. Γι' αυτό το θέμα έχουν ειπωθεί πολλά, αν και στην ουσία έχουν ειπωθεί ελάχιστα. Εγώ εδώ θέλω να τονίσω ότι το «γράφω σε κάποιον» έγινε γενικά «γράφω». Την αλήθεια, όμως, δεν μπορεί κανείς απλώς να τη γράφει. Πρέπει οπουδήποτε να τη γράφει για κάποιον, που μπορεί να έχει κάποια ωφέλεια απ' αυτήν. Για να κατανοηθεί η αλήθεια, πρέπει να λειτουργήσουν από κοινού οι συγγραφείς και οι αναγνώστες. Για να εκφράσεις το καλό, πρέπει να μπορείς ν' ακούς καλά και να ακούς κάτι καλό. Η αλήθεια πρέπει να λέγεται και να ακούγεται με καλοζυγιασμένο τρόπο. Και έχει μεγάλη σημασία για μας που γράφουμε, σε ποιους τη λέμε και ποιοι μας τη λένε.
Πρέπει να λέμε την αλήθεια για τις άσχημες καταστάσεις σ' εκείνους που ζουν σε πανάθλιες συνθήκες και απ' αυτούς πρέπει να τη μαθαίνουμε. Δεν πρέπει να απευθυνόμαστε μονάχα σε ανθρώπους μιας ορισμένης ιδεολογίας, αλλά και σε ανθρώπους που τα φρονήματά τους διαμορφώνονται με βάση τη θέση που έχουν στην κοινωνία. Και οι ακροατές μας συνεχώς διαφοροποιούνται. Ακόμα και οι δήμιοι παίρνουν από λόγια, όταν δεν πληρώνονται πια για τις κρεμάλες ή όταν αυξάνει πάρα πολύ ο κίνδυνος. Οι Βαυαροί χωρικοί ήταν ενάντια σε κάθε ανατροπή. Οταν όμως ο πόλεμος παρατράβηξε και όταν κάποτε γύρισαν στα σπίτια τους οι γιοι τους και δεν έβρισκαν πια δουλειά στα υποστατικά, τάχτηκαν μ' εκείνους που ήταν υπέρ της ανατροπής.
Για όσους γράφουν έχει σημασία να βρουν τον κατάλληλο για την αλήθεια τόνο. Συνήθως η αλήθεια λέγεται με ένα ήπιο, αξιοθρήνητο ύφος, που είναι το ύφος των αγαθών ανθρώπων, που δεν μπορούν ούτε μύγα να πειράξουν. Οποιος όμως ζει μέσα στην αθλιότητα κι ακούει έναν τέτοιο τόνο, νιώθει ακόμα πιο άθλιος. Είναι ο τόνος, που χρησιμοποιούν άνθρωποι, που ίσως δεν είναι εχθροί, σίγουρα όμως δεν είναι συναγωνιστές. Η αλήθεια είναι κάτι το πολεμικό, δεν πολεμάει μονάχα το ψέμα, αλλά και ορισμένους ανθρώπους που το διαδίδουν.

5. Η μαεστρία, να διαδίδεις την αλήθεια σε πολλούς

Πολλοί, που είναι περήφανοι για το θάρρος τους να λένε την αλήθεια, ευτυχισμένοι επειδή τη βρήκαν, ίσως κουρασμένοι από τον κόπο, που έκαναν για να της δώσουν χειροπιαστή μορφή, ανυπόμονοι να δουν να την ενστερνίζονται εκείνοι των οποίων τα συμφέροντα υπερασπίζονται, δε θεωρούν απαραίτητη τη χρησιμοποίηση πονηριάς για τη διάδοσή της. Ετσι συχνά, από άποψη αποτελέσματος, πηγαίνει χαμένη όλη η δουλειά τους. Σε όλες τις εποχές έμπαινε σε εφαρμογή η πονηριά για τη διάδοση της αλήθειας, όταν άλλοι τη συγκάλυπταν και την κατάπνιγαν. Ο Κομφούκιος παραποίησε γι' αυτό το σκοπό ένα παλιό πατριωτικό ημερολόγιο, αλλάζοντας μονάχα ορισμένες λέξεις. Στη φράση «Ο άρχοντας Κουν διέταξε να θανατωθεί ο φιλόσοφος Βαν, επειδή είπε αυτό κι αυτό», ο Κομφούκιος αντικατέστησε τη λέξη «θανατωθεί» με τη λέξη «δολοφονηθεί». Εκεί που το ημερολόγιο έγραφε ότι ο τύραννος τάδε έχασε τη ζωή του σε μια εναντίον του απόπειρα, ο Κομφούκιος αντικατέστησε τις λέξεις «έχασε τη ζωή του» με τη λέξη «εκτελέστηκε». Μ' αυτό τον τρόπο ο Κομφούκιος άνοιξε το δρόμο σε μια καινούρια θεώρηση της ιστορίας. Οποιος στην εποχή μας λέει πληθυσμός αντί για λαός και κτηματική περιουσία αντί γη, καταρρίπτει πολλά ψέματα. Γιατί αφαιρεί από τις λέξεις αυτές τη σαθρή μυστικιστική τους έννοια. Η λέξη λαός σημαίνει μια ορισμένη ομοιογένεια και υποδηλώνει κοινά συμφέροντα. Θα έπρεπε λοιπόν να χρησιμοποιείται μόνον όταν γίνεται λόγος για περισσότερους λαούς, όπου μπορεί να είναι νοητή μια κοινότητα συμφερόντων. Ο πληθυσμός μιας χώρας, όμως, έχει διαφορετικά και αλληλοσυγκρουόμενα συμφέροντα και αυτό είναι μια αλήθεια που πνίγεται. Και όποιος χρησιμοποιεί τη λέξη γη και περιγράφει τα χωράφια μιλώντας για τη μυρουδιά και το χρώμα τους, υποστηρίζει τα ψέματα των αρχόντων. Γιατί δεν πρόκειται για τη γονιμότητα του εδάφους ούτε για την αγάπη του ανθρώπου προς τη γη ούτε για την εργατικότητά του, για την τιμή των σιτηρών και την τιμή των εργατικών χεριών. Αυτοί που κερδίζουν από το έδαφος δεν είναι αυτοί που καλλιεργούν σ' αυτό τα σιτηρά κι η μυρουδιά των σβώλων της γης είναι άγνωστη στα χρηματιστήρια. Εκεί μυρίζει κάτι άλλο. Αντίθετα, η σωστή λέξη είναι η λέξη κτηματική περιουσία. Μ' αυτήν γίνεται μικρότερη η εξαπάτηση. Οπου υπάρχει καταπίεση θα έπρεπε να διαλέξει κανείς τη λέξη υπακοή αντί για τη λέξη πειθαρχία, γιατί η πειθαρχία μπορεί να υπάρξει και χωρίς άρχοντες και γι' αυτό έχει κάτι το ανώτερο από την υπακοή. Και καλύτερη από τη λέξη τιμή είναι η έκφραση ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Ετσι δεν εξαφανίζεται τόσο εύκολα από το πρόσωπο της Γης το μεμονωμένο άτομο. Ξέρουμε δα τι σκυλολόι συνωστίζεται για το ποιος θα πρωτοσώσει την τιμή ενός λαού! Οπως επίσης ξέρουμε πόσο απλόχερα μοιράζουν οι χορτάτοι τιμητικές διακρίσεις σ' εκείνους, που τους χορταίνουν με τη δουλειά τους, λιμοκτονώντας οι ίδιοι. Το τέχνασμα του Κομφούκιου είναι εφαρμόσιμο και σήμερα. Ο Κομφούκιος αντικατέστησε αδικαιολόγητες κρίσεις για εθνικά γεγονότα με δικαιολογημένες. Ο Αγγλος Τόμας Μουρ περιέγραψε σε μια φαντασιοκοπία μια χώρα, στην οποία επικρατούσαν δίκαιες καταστάσεις - ήταν μια διαφορετική χώρα από εκείνη όπου ζούσε, αλλά της έμοιαζε πολύ, ακόμα και στις καταστάσεις!
Ο Λένιν, που βρισκόταν κάτω από την απειλή της τσαρικής αστυνομίας, θέλησε να περιγράψει την καταπίεση και την εκμετάλλευση, που ασκούσε η ρωσική μεγαλοαστική τάξη στη νήσο Σαχαλίνη. Αντί για τις λέξεις Ρωσία και Σαχαλίνη χρησιμοποίησε για το σκοπό του τις λέξεις Ιαπωνία και Κορέα. Οι μέθοδοι που ακολουθούσε η γιαπωνέζικη μεγαλοαστική τάξη θύμιζαν στον αναγνώστη τις μεθόδους της ρώσικης μεγαλοαστικής τάξης στη νήσο Σαχαλίνη. Ομως, το βιβλίο δεν απαγορεύτηκε επειδή η Ιαπωνία βρισκόταν σε εχθρικές σχέσεις με τη Ρωσία. Και τώρα πολλά, που δεν μπορούν να ειπωθούν στη Γερμανία για τη Γερμανία, λέγονται δήθεν για την Αυστρία.
Υπάρχουν πολλών ειδών πονηριές, με τις οποίες μπορεί κανείς να ξεγελάσει ένα φιλύποπτο κρατικό μηχανισμό.
Ο Βολταίρος πολέμησε την εκκλησιαστική πίστη στα θαύματα γράφοντας ένα ερωτικό ποίημα για την Παρθένα της Ορλεάνης. Περιέγραφε σ' αυτό τα θαύματα, που αναμφισβήτητα θα έπρεπε να είχαν γίνει για να μείνει ως το τέλος παρθένα η Ιωάννα, παρά τη διαβίωσή της μέσα σε έναν ολόκληρο στρατό, σε μια βασιλική Αυλή και ανάμεσα σε καλόγερους. Με το κομψό του ύφος εξιστόρησε ερωτικές περιπέτειες από τη φιλήδονη ζωή της άρχουσας τάξης, έτσι που η τάξη αυτή δελεάστηκε τόσο, ώστε να εγκαταλείψει ανυπεράσπιστη μια θρησκεία, που ωστόσο της προμήθευε τα μέσα για την έκλυτη ζωή της. Ετσι κατάφερε να δημιουργήσει τη δυνατότητα να φθάνουν με παράνομο τρόπο τα έργα του στα χέρια εκείνων, για τους οποίους προορίζονταν. Οι πολιτικά ισχυροί αναγνώστες του διευκόλυναν ή ανέχονταν τη διάδοση των έργων του. Ετσι αγνόησαν την αστυνομία, η οποία ωστόσο υπεράσπιζε τις διασκεδάσεις τους. Και ο μεγάλος Λουκρήτιος τονίζει κατηγορηματικά ότι για τη διάδοση του επικούριου αθεϊσμού του χρωστάει πολλά στην ομορφιά των στίχων του.
Πραγματικά, ένα υψηλό λογοτεχνικό επίπεδο μπορεί να χρησιμεύσει σα μέσο προστασίας μιας μαρτυρίας. Πολλές φορές, όμως, κινεί και την υποψία. Σ' αυτή την περίπτωση απαιτείται ένα σκόπιμο λασκάρισμα στις βίδες του. Αυτό γίνεται, λόγου χάρη, αν στην περιφρονημένη μορφή του αστυνομικού μυθιστορήματος παρεμβάλλει κανείς σε ανυποψίαστα σημεία περιγραφές κακών συνθηκών ζωής. Τέτοιες περιγραφές θα δικαιολογούνταν απόλυτα σε ένα αστυνομικό μυθιστόρημα. Ο μεγάλος Σαίξπηρ για πολύ λιγότερο ουσιαστικούς λόγους κατέβασε το επίπεδο στη σκηνή, όπου η μητέρα του Κοριολανού αντιμετωπίζει το γιο της, που στρέφεται ενάντια στην πατρίδα του. Εδωσε επίτηδες άτονο το λόγο της μητέρας, γιατί ήθελε να παρουσιάσει τον Κοριολανό να παραιτείται από το σχέδιό του, όχι για λόγους πραγματικούς ή από βαθιά συγκίνηση, αλλά από μια νωθρότητα, που του ήταν παλιά συνήθεια. Στον Σαίξπηρ βρίσκουμε και ένα άλλο παράδειγμα αλήθειας, που δίνεται με πονηριά: Είναι το σημείο όπου ο Αντώνιος εκφωνεί λόγο μπροστά στο πτώμα του Καίσαρα. Αδιάκοπα τονίζει σ' αυτόν ότι ο δολοφόνος του Καίσαρα, ο Βρούτος, είναι ένας άνθρωπος άξιος τιμής, αλλά περιγράφει και την πράξη του. Και η περιγραφή αυτής της πράξης είναι πιο εντυπωσιακή από την περιγραφή της προσωπικότητας του δράστη. Ετσι, ο ρήτορας αφήνει να τον νικήσουν τα ίδια τα γεγονότα. Τα κάνει να μιλούν πιο εύγλωττα από «αυτόν τον ίδιον». Μια παρόμοια μέθοδο χρησιμοποίησε ένας Αιγύπτιος ποιητής, που έζησε πριν από τέσσερις χιλιάδες χρόνια. Ηταν μια εποχή μεγάλων ταξικών αγώνων. Η μέχρι τότε άρχουσα τάξη αμυνόταν με δυσκολία απέναντι στον αντίπαλό της, στο τμήμα του λαού που μέχρι τότε την υπηρετούσε. Στο ποίημα, λοιπόν, παρουσιάζεται στην Αυλή του ηγεμόνα ένας σοφός, που παροτρύνει σε αγώνα ενάντια στους εσωτερικούς εχθρούς. Περιγράφει για πολλή ώρα και με πολλή έμφαση την τροπή της τάξης, που προκλήθηκε από την εξέγερση των κατώτερων κοινωνικών στρωμάτων. Αυτή η εξιστόρηση είναι ως εξής:
Κι όμως έτσι είναι: Οι εκλεκτοί θρηνούν και οι παρακατιανοί χαίρονται. Σε κάθε πόλη λένε: Ας διώξουμε τους ισχυρούς απ' τα πόδια μας.
Κι όμως έτσι είναι: Τα δημόσια γραφεία παραβιάζονται και αρπάζονται τα χαρτιά τους. Οι σκλάβοι γίνονται αφέντες.
Κι όμως έτσι είναι: Των επιφανών οι γιοι αγνώριστοι έγιναν. Και της αρχόντισσας το παιδί γίνεται γιος της σκλάβας της.
Κι όμως έτσι είναι: Τους διαλεχτούς πολίτες έβαλαν ανάμεσα στις μυλόπετρες. Κι αυτοί, που δεν είχαν στον ήλιο μοίρα, βγήκαν στο φως της μέρας.
Κι όμως έτσι είναι: Τα εβένινα κιβώτια της ελεημοσύνης χίλια κομμάτια γίνονται. Και το υπέροχο ξύλο του τσέσνεμ το πελεκάνε για κρεβάτια.
Κοιτάξτε, μέσα σε μια ώρα γκρεμίστηκε από τα θεμέλιά του το αρχοντικό.
Κοιτάξτε, οι φτωχοί της χώρας έγιναν πλούσιοι.
Κοιτάξτε, αυτοί, που ούτε ένα κομμάτι ψωμί δεν είχαν, έχουνε τώρα ολόκληρη σιταποθήκη. Και τους σιτοβολώνες τους γεμίζουν με το βιος των άλλων.
Κοιτάξτε, νιώθουν οι άνθρωποι καλά, όταν γεμίζουν το στομάχι.
Κοιτάξτε, αυτοί, που ούτε ένα σπειρί δεν είχανε δικό τους, σιταποθήκες έχουνε τώρα. Κι αυτοί που μάζευαν το στάρι ζητιανεύοντας, τώρα μοιράζουνε ελεημοσύνες σε άλλους.
Κοιτάξτε, εκείνοι, που δεν είχαν ούτε ένα ζευγάρι βόδια, ολόκληρα κοπάδια έχουνε τώρα. Κι εκείνοι, που ούτε ένα ζώο για το όργωμα δεν είχαν, έχουνε τώρα ολόκληρα κοπάδια.
Κοιτάξτε, αυτοί, που ούτε μια κάμαρα δεν καταφέρνανε να χτίσουν για τον εαυτό τους, έχουνε τώρα τέσσερις τοίχους για να μείνουν.
Κοιτάξτε, τις αποθήκες αναζητάνε τώρα οι μυστικοσύμβουλοι για στέγη. Κι εκείνοι, που ούτε έναν τοίχο δεν είχανε για να ακουμπήσουν, τώρα αναπαύονται πάνω σε κρεβάτια.
Κοιτάξτε, αυτοί που ούτε μια βάρκα δεν μπορούσαν για τον εαυτό τους να σκαρώσουν, έχουνε πλοία τώρα. Κοίταξέ τα εσύ, παλιέ ιδιοκτήτη, δεν είναι πια δικά σου.
Κοιτάξτε, αυτοί, που είχαν τα ωραία ρούχα, τώρα σε κουρέλια είναι τυλιγμένοι. Κι εκείνοι, που δεν υφαίνανε ποτέ για τον εαυτό τους, το πιο λεπτό λινό δικό τους έχουν τώρα.
Ο πλούσιος διψασμένος τώρα πάει για ύπνο. Και πίνουν τώρα δυνατό ποτό, εκείνοι, που άλλοτε έπιναν ό,τι είχε απομείνει στα ποτήρια.
Κοιτάξτε, τώρα έχει στην κατοχή του άρπα, εκείνος, που από άρπα ιδέα δεν είχε πρώτα. Και επαινεί τη μουσική τώρα εκείνος, που μπροστά του κανείς δεν τραγουδούσε.
Κοιτάξτε, εκείνος που οι ατέλειές του τον έστελναν μονάχο στο κρεβάτι, βρίσκει τώρα γυναίκες όσες θέλει. Κι εκείνη, που μέσα στο νερό μονάχα κοιτούσε τη θωριά της, έχει τώρα δικό της καθρέφτη.
Κοιτάξτε, οι πρώτοι της χώρας τρέχουνε, τώρα ψάχνοντας για δουλειά, μα πουθενά δε βρίσκουν.
Αυτός, που ήταν αγγελιοφόρος, στέλνει τώρα έναν άλλον... Κοιτάξτε, να πέντε άντρες, που έστειλαν τα αφεντικά τους. Λένε: Κάντε εσείς το δρόμο τώρα. Εμείς φτάσαμε.
Είναι ολοφάνερο ότι πρόκειται για την περιγραφή μιας ανατροπής της κοινωνικής τάξης, που δείχνει μια πολύ επιθυμητή κατάσταση για τους καταπιεσμένους. Κι όμως δύσκολα γίνεται αντιληπτό το πνεύμα του ποιητή. Γιατί φαίνεται να καταδικάζει κατηγορηματικά αυτές τις καινούριες συνθήκες ζωής, ενώ με τη δήθεν αδεξιότητά του κάνει το αντίθετο.
Ο Τζόναθαν Σουίφτ πρότεινε σε μια μπροσούρα του, να βάζουν στην άρμη τα παιδιά των φτωχών και να τα πουλάνε για κρέας, έτσι ώστε να φθάσει σε ευημερία η χώρα. Και ανέφερε ακριβείς υπολογισμούς, που απόδειχναν ότι πολλά μπορεί κανείς να εξοικονομήσει, αν είναι αδίσταχτος σε όλα.
Ο Σουίφτ υποκρινόταν τον αφελή. Παρουσιαζόταν σα φλογερός και εμβριθής υποστηρικτής ενός ορισμένου τρόπου σκέψης, που του ήταν μισητός, σε ένα θέμα, όπου όλη η χυδαιότητα αυτού του τρόπου σκέψης γινόταν φανερή στους πάντες. Γιατί ο καθένας μπορούσε να φανεί εξυπνότερος από τον Σουίφτ ή τουλάχιστον πιο ανθρώπινος σ' αυτό το θέμα, ιδιαίτερα όποιος δεν είχε ως τότε ερευνήσει ορισμένες απόψεις μέχρι και τα συμπεράσματα, που προέκυπταν απ' αυτές.
Η προπαγάνδα υπέρ της σκέψης, σε όποιον τομέα κι αν γίνεται, ωφελεί πάντοτε την υπόθεση των καταπιεσμένων. Σε καθεστώτα που υπηρετούν την εκμετάλλευση, η σκέψη θεωρείται απασχόληση ταπεινή. Κάθε τι, που ωφελεί εκείνους, που οι κρατούσες συνθήκες κρατάνε χαμηλά, θεωρείται ποταπό. Ποταπή θεωρείται η μόνιμη έγνοια για να χορτάσει κανείς. Η περιφρόνηση των τιμών, που επιδείχνονται στους υπερασπιστές της χώρας, τη στιγμή που αυτοί πεινάνε. Η αμφισβήτηση του αρχηγού, όταν αυτός οδηγεί στη δυστυχία. Η αποστροφή προς τη δουλειά, που δεν τρέφει το δουλευτή. Η απέχθεια για τον εξαναγκασμό, που οδηγεί σε παρανοϊκή συμπεριφορά. Η αδιαφορία προς την οικογένεια, που γίνεται πολυμελής από συμφέρον. Οι πεινασμένοι κατηγορούνται σαν άσωτοι, που δεν έχουν τίποτα δικό τους να υπερασπίσουν. Σαν άνανδροι, που αμφιβάλλουν για τον καταπιεστή τους και τις ατομικές δυνάμεις τους. Σαν ακαμάτηδες, όσοι θέλουν να πληρώνονται για τη δουλειά τους και τα λοιπά. Σε τέτοια καθεστώτα, η σκέψη υπολογίζεται μηδαμινά και δυσφημίζεται. Δε διδάσκεται πια πουθενά και όπου εμφανιστεί καταδιώκεται. Κι όμως, εξακολουθούν να υπάρχουν τομείς, όπου μπορεί κανείς να αναφέρεται στις επιτυχίες της σκέψης χωρίς να τιμωρείται. Είναι οι τομείς στους οποίους η σκέψη είναι απαραίτητη για τις δικτατορίες. Ετσι μπορεί κανείς να μιλάει για τις επιτυχίες της σκέψης στην πολεμική επιστήμη και τεχνολογία. Αλλά και η εφεύρεση τεχνητών πρώτων υλών σε αντικατάσταση του μαλλιού για να επεκταθούν τα αποθέματά του, χρειάζεται τη σκέψη. Η νόθευση των ειδών διατροφής, η εκπαίδευση των νέων για τον πόλεμο, όλα αυτά απαιτούν σκέψη: Αυτή η σκέψη μπορεί να περιγράφεται. Ο έπαινος του πολέμου, του αστόχαστου σκοπού αυτής της σκέψης, μπορεί να αποφεύγεται με πονηριά, έτσι η σκέψη, που γεννάει το ερώτημα «ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος διεξαγωγής ενός πολέμου;» μπορεί να οδηγήσει στο ερώτημα, αν αυτός ο πόλεμος έχει κανένα νόημα και να χρησιμοποιηθεί για το ερώτημα, ποιος είναι ο καλύτερος τρόπος για ν' αποφευχθεί ένας παράλογος πόλεμος;
Φυσικά, το τελευταίο αυτό ερώτημα είναι δύσκολο να διατυπωθεί δημόσια. Δεν μπορεί λοιπόν ν' αξιοποιηθεί η σκέψη, που θα έχει κανείς προπαγανδίσει; Δηλαδή να διαμορφωθεί έτσι που να αποτελεί παρέμβαση; Μπορεί. Σε μια εποχή σαν τη δική μας, όπου η καταπίεση, που εξυπηρετεί την εκμετάλλευση ενός (του μεγαλύτερου) τμήματος του πληθυσμού από ένα άλλο (το μικρότερο), χρειάζεται μια ορισμένη βασική στάση του πληθυσμού, που πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους τομείς. Η ανακάλυψη του Δαρβίνου στον τομέα της ζωολογίας, π.χ., θα μπορούσε να γίνει ξαφνικά επικίνδυνη για το καθεστώς της εκμετάλλευσης. Ωστόσο μονάχα η εκκλησία νοιάστηκε ένα χρονικό διάστημα γι' αυτήν, ενώ η αστυνομία δεν είχε ακόμα αντιληφθεί τίποτα. Οι έρευνες των φυσικών οδήγησαν τα τελευταία χρόνια σε πορίσματα στον τομέα της λογικής, που θα μπορούσαν να γίνουν επικίνδυνα για μια σειρά αξιώματα, που εξυπηρετούν το καθεστώς της καταπίεσης. Ο Πρώσος φιλόσοφος Χέγκελ, που έκανε βαθιές έρευνες στον τομέα της λογικής, πρόσφερε μεθόδους ανεκτίμητης αξίας στους κλασικούς της προλεταριακής επανάστασης Μαρξ και Λένιν. Η εξέλιξη των επιστημών γίνεται σε αλληλεξάρτηση, αλλά ασύμμετρα και το κράτος δεν είναι σε θέση να έχει το μάτι του παντού. Οι πρόμαχοι της αλήθειας μπορούν να διαλέξουν μετερίζια, που δε φυλάγονται καλά. Το βασικό είναι να διδαχθεί ένας σωστός τρόπος σκέψης, που να εξετάζει σε όλα τα πράγματα και τα περιστατικά την προσωρινότητα και τη μεταβλητότητά τους. Οι κυρίαρχοι έχουν μεγάλη απέχθεια στις βαθιές αλλαγές. Θα προτιμούσαν να μείνουν τα πράγματα όπως είναι, για χίλια χρόνια. Γι' αυτούς μακάρι να μην κουνιόταν το φεγγάρι και να μην ξανάβγαινε ποτέ ο ήλιος! Ετσι κανένας πια δε θα πεινούσε και δε θα ζητούσε να φάει για βράδυ. Οταν αυτοί έχουν πυροβολήσει, πρέπει να μην μπορούν πια οι αντίπαλοι να πυροβολήσουν, ο δικός τους πυροβολισμός θα πρέπει να είναι και ο τελευταίος.
Ενας τρόπος θεώρησης, που τονίζει ιδιαίτερα το εφήμερο του κάθε πράγματος, είναι ένα καλό μέσο για την ενθάρρυνση των καταπιεσμένων. Επίσης, το ότι για κάθε πράγμα και για κάθε κατάσταση εμφανίζεται και αναπτύσσεται μια αντίφαση, είναι κάτι που πρέπει να αντιπαρατεθεί στους νικητές. Μια τέτοια θεώρηση (όπως είναι η διαλεκτική, η θεωρία της ροής των πραγμάτων) μπορεί να εφαρμοστεί κατά την έρευνα θεμάτων και για ένα χρονικό διάστημα να ξεφύγει από την προσοχή των κυβερνώντων. Μια τέτοια μέθοδος είναι εφαρμόσιμη στη βιολογία και στη χημεία. Αλλά και στην περιγραφή της μοίρας μιας οικογένειας είναι εφαρμόσιμη, χωρίς κίνδυνο να κινήσει υποψίες. Η σκέψη πως το ένα πράγμα εξαρτιέται από πολλά άλλα, που κι αυτά αδιάκοπα αλλάζουν, είναι σκέψη επικίνδυνη για τις δικτατορίες και μπορεί να διαδοθεί με πολλούς τρόπους, χωρίς να δώσει αφορμή για επέμβαση της αστυνομίας. Με μια ολοκληρωμένη περιγραφή των περιστατικών και των διαδικασιών, που έχει ν' αντιμετωπίσει ένας άνθρωπος για να ανοίξει ένα καπνοπωλείο, μπορεί να δοθεί ένα δυνατό πλήγμα στη δικτατορία. Ο καθένας, που έχει μυαλό για να σκεφτεί λιγάκι, θα βρει το γιατί. Οι κυβερνήσεις, που οδηγούν τις ανθρώπινες μάζες στην εξαθλίωση, πρέπει ν' αποτρέψουν τις μάζες από το να σκεφτούν ότι οι κυβερνήσεις είναι υπεύθυνες γι' αυτήν. Γι' αυτό μιλούν πολύ για τη μοίρα. Ισχυρίζονται ότι αυτή φταίει για την ανέχεια, όχι εκείνες. Οποιος αναζητάει την αιτία της ανέχειας, πιάνεται από την αστυνομία, προτού φθάσει με την έρευνά του μέχρι την κυβέρνηση. Είναι όμως δυνατό να αντικρουστούν γενικά τα όσα λέγονται για τη μοίρα. Μπορεί κανείς να αποδείξει ότι η μοίρα του ανθρώπου προετοιμάζεται από ανθρώπους. Και πάλι μπορεί με πολλούς τρόπους να δοθεί αυτή η απόδειξη. Μπορεί, λόγου χάρη, να γίνει με την ιστορία ενός αγροκτήματος, ας πούμε μιας ισλανδικής φάρμας. Αυτό το κτήμα το βαραίνει μια κατάρα. Σ' ένα πηγάδι του πνίγηκε μια γυναίκα και από ένα δέντρο του κρεμάστηκε μονάχος του ένας χωρικός. Μια μέρα ο γιος αυτού του χωρικού παντρεύεται μια κοπέλα, που παίρνει για προίκα μερικά χωράφια. Και η κατάρα φεύγει από το κτήμα. Το χωριό διχάζεται στις κρίσεις του για την αιτία της ευχάριστης αυτής μεταβολής. Αλλοι την αποδίδουν στο τυχερό ριζικό του νεαρού χωριάτη κι άλλοι στα χωράφια, που πήρε για προίκα η νεαρή γυναίκα, που από τα εισοδήματά τους ορθοπόδισε το κτήμα. Αλλά και μ' ένα ποίημα, που περιγράφει ένα τοπίο, μπορεί κανείς να πετύχει ανάλογο αποτέλεσμα. Συγκεκριμένα, όταν ο ποιητής ενσωματώσει στη φύση, όσα δημιούργησαν τα χέρια του ανθρώπου.
Χρειάζονται τεχνάσματα για τη διάδοση της αλήθειας.
Ανακεφαλαίωση
Η μεγάλη αλήθεια της εποχής μας (που ακόμα δεν έχει συνειδητοποιηθεί πέρα για πέρα, αλλά και χωρίς τη συνειδητοποίησή της καμιά άλλη αλήθεια με βάρος δεν μπορεί να βρεθεί), είναι ότι η ήπειρός μας βυθίζεται στη βαρβαρότητα, επειδή η ατομική ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής διατηρείται με τη χρήση της βίας. Τι ωφελεί να γράφουμε με τόλμη, ότι η κατάσταση στην οποία βυθιζόμαστε είναι βάρβαρη (και είναι αλήθεια), όταν δε λέμε καθαρά ποια είναι η αιτία που μας οδηγεί στην κατάσταση αυτή; Πρέπει να πούμε ότι γίνονται βασανισμοί, γιατί πρέπει να διατηρηθούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας. Βέβαια, λέγοντάς το αυτό, χάνουμε πολλούς φίλους, φίλους κηρυγμένους ενάντια στα βασανιστήρια, που όμως πιστεύουν ότι και χωρίς αυτά θα μπορούσαν να διατηρηθούν οι σχέσεις ιδιοκτησίας (πράγμα που είναι αλήθεια). Για τις συνθήκες βαρβαρότητας που επικρατούν στη χώρα μας πρέπει να πούμε την αλήθεια, δηλαδή, ότι μπορεί να γίνει αυτό, που θα εξαφανίσει αυτές τις συνθήκες, δηλαδή αυτό, με το οποίο θα αλλάξουν οι σχέσεις ιδιοκτησίας.
Επιπλέον, πρέπει να την πούμε σ' εκείνους, που υποφέρουν περισσότερο απ' όλους τους άλλους κάτω από το σύστημα της ατομικής ιδιοκτησίας και που η μεταβολή του τους αφορά περισσότερο από όλους, δηλαδή στους εργάτες. Και σ' εκείνους, που μπορούμε να τους φέρουμε για συμμάχους, γιατί κι εκείνοι δεν έχουν καμία ιδιοκτησία στα μέσα παραγωγής, έστω κι αν συμμετέχουν στα κέρδη.
Και, πέμπτον, πρέπει να ενεργούμε με πονηριά.
Και τις πέντε αυτές δυσκολίες πρέπει να τις ξεπεράσουμε ταυτόχρονα. Γιατί δεν μπορούμε να διερευνούμε την αλήθεια για τις συνθήκες βαρβαρότητας, χωρίς να σκεφτόμαστε εκείνους που υποφέρουν κάτω απ' αυτές. Κι ενώ - καταπολεμώντας την κατά καιρούς στιγμιαία δειλία μας - αναζητάμε συνεχώς τις σωστές διασυνδέσεις προς εκείνους που είναι πρόθυμοι να χρησιμοποιήσουν τις γνώσεις τους, πρέπει ταυτόχρονα να σκεφτόμαστε να τους διοχετεύσουμε την αλήθεια με τέτοιο τρόπο ώστε να μπορεί να γίνει όπλο στα χέρια τους. Kι αυτό να γίνει με τέτοια μαεστρία, που να μην το ανακαλύψει ο εχθρός και το εμποδίσει.
Ολα αυτά απαιτούνται, όταν απαιτείται από το συγγραφέα να γράφει την αλήθεια. 

Γράφτηκε στα 1935