1 Σεπ 2012

«Κατάσταση Πολιορκίας», Αλέκα, Αλέξης, Μίκης & οι άλλοι!



Αραγε είναι δυνατόν τη σημερινή εποχή μια μουσική συναυλία άμα τη τελειώσει της να αποκτήσει τον προσδιορισμό «ιστορική»; Στην περίπτωση της συναυλίας του Θάνου Μικρούτσικου και της Μαρίας Φαραντούρη στο Ηρώδειο, πολλοί είναι οι λόγοι που αυτό καθίσταται εφικτό. Ας τους δούμε ξεχωριστά:

1. Αποτέλεσε την πρώτη ολοκληρωμένη σκηνική συνεργασία δυο εκ των σημαντικότερων καλλιτεχνών της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας. Δεν προσθέτω το επίθετο «μουσικής» διότι τόσο ο Θάνος Μικρούτσικος όσο και η Μαρία Φαραντούρη είτε με το έργο τους είτε με τους θεσμικούς τους ρόλους ξεπέρασαν τα όρια μιας αμιγούς καλλιτεχνικής πορείας και υπήρξαν από τους βασικούς εκφραστές και εκπροσώπους του νεοελληνικού πολιτισμού στην Ελλάδα και κυρίως στο εξωτερικό με ταυτόχρονη επιρροή σε θέματα ιστορικοκοινωνικοπολιτικής φύσεως -με την κριτική βεβαίως που αυτή δέχτηκε και δέχεται ανά καιρούς.

2. Έπειτα από πάρα πολλά χρόνια ακούστηκε ξανά ζωντανά, ενώπιον του κοινού, ένα εμβληματικό έργο της ελληνικής δισκογραφίας, στιγματισμένο από την εποχή της δημιουργίας του και ταυτόχρονα διαχρονικό εξαιτίας του περιεχομένου του. Το έργο «Κατάσταση Πολιορκίας» που συνέθεσε το 1968 ο Μίκης Θεοδωράκης μελοποιώντας την ποιητική σύνθεση της Ρένας Χατζηδάκη, εν μέσω δικτατορίας, φυλακής, εξορίας κ.τ.λ., απέκτησε στο Ηρώδειο και την ενορχηστρωτική φόρμα που του έλειπε ώστε και ηχητικά να αποκτήσει διαχρονικό χαρακτήρα

Η προσέγγιση του Μικρούτσικου για δύο φωνές, δύο πιάνα, πνευστά και επτά εκτελεστές κρουστών [προσέγγιση και όχι τελικό αποτέλεσμα όπως ο ίδιος ορθά δήλωσε] προσέθεσε και άλλο στη δυναμική της πρώτης ενορχήστρωσης από τον Γιάννη Μαρκόπουλο,  μετριάζοντας τον επικό τόνο και αναδεικνύοντας τον εσωτερικό παλμό σε έναν εξαιρετικό διάλογο λέξεων και κρουστών ήχων μετουσιώνοντας τον περίφημο στίχο του Μανόλη Αναγνωστάκη «σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις». Είμαστε, λοιπόν, εν αναμονή, της ολοκληρωμένης ενορχήστρωσης του έργου και της νέας μουσικής ιστορίας του. Υπήρξαμε όμως μάρτυρες της γεννήσεώς της.

3. «Στον Μίκη και στο έργο αυτό οφείλω την ύπαρξή μου ως συνθέτης». Η δημόσια αυτή εξομολόγηση του Μικρούτσικου, ακόμα και αν αυτή έγινε σε στιγμές παρορμητισμού και συγκίνησης, δεν παύει να αποτελεί ιστορικής φύσεως φράση και καταγράφεται στα μουσικά μας αρχεία ως σημαντικό υλικό για τους μελλοντικούς μουσικολόγους και μελετητές του ομφάλιου λώρου της μουσικής μας ιστορίας. Ο θερμός εναγκαλισμός των δυο συνθετών μετά το τέλος της παρουσίασης της «Κατάστασης Πολιορκίας», η αποθέωση του κόσμου αλλά και η φωτογραφία του Μίκη Θεοδωράκη ανάμεσα στην Αλέκα Παπαρρήγα και τον Αλέξη Τσίπρα που κάνει τον γύρο των κοινωνικών δικτύων συνοδευόμενη από ποικίλα σχόλια, απέδειξε για άλλη μια φορά οτι η μουσική μπορεί να ενώσει αυτά που η πολιτική χωρίζει. Οτι η μουσική μπορεί να αθωώσει αυτά που η πολιτική χρεώνεται...

4. Στο κατάμεστο Ηρώδειο δημιουργήθηκε μια ατμόσφαιρα αλλοτινών εποχών. Ο αριθμός των 4.500 και πλέον θεατών από μόνος του δεν σημαίνει τίποτα. Έχει επαναληφθεί και θα επαναληφθεί και σε άλλες συναυλίες και με υποδεέστερα ονόματα. Αυτό που έχει σημασία είναι η αύρα του κοινού και ο ποιοτικός του δείκτης. Χωρίς να έχω φυσικά στα χέρια μου στατιστικούς δείκτες και στοιχεία, αισθάνθηκα οτι ένα πολύ μεγάλο μέρος του κόσμου [πάρα πολλά νεαρά άτομα] που παρακολούθησε τη συναυλία ακόμα και αν δεν ήρθε συνειδητά, όσο περνούσε η ώρα απέβαλλε τα καθημερινά του φορτία και επικοινωνούσε με το ακρόαμα ως κάτι πάνω από την τέχνη. Ακόμα και στα τραγουδίσιμα τραγούδια του προγράμματος αντιλαμβανόσουν την ανάγκη του κόσμου να νιώσει και να συν-αισθανθεί και όχι να τραγουδήσει. Ακόμα και τους οριακούς, λόγω εποχής, στίχους «θα 'ρθει ο καιρός που θα φανούν οι κήρυκες κι όχι μονάχα ψεύτες και ρουφιάνοι» [Μάνου Ελευθερίου, «Είσαι η Πρέβεζα, τα Γιάννενα και το Κιλκίς»] και «Να πεθαίνεις για την Ελλάδα είναι άλλο και άλλο εκείνη να σε πεθαίνει» [Μπάμπης Τσικληρόπουλος, «Ελένη»] ο κόσμος τους σωματοποίησε, χειροκροτώντας δυνατά, δεν τους τραγούδησε. Αυτό ήταν το ηχηρό μήνυμά του.



5. Οι ερμηνείες της Φαραντούρη, κυρίως στα τραγούδια του Μικρούτσικου, απέδειξαν για ακόμα μια φορά την αναμφίβολη μοναδικότητά της, αλλά και το γεγονός οτι η μεγάλη θητεία της στο έργο του Θεοδωράκη ίσως και να περιόρισε άλλες ερμηνευτικές της πλευρές. Το τζαζ ηχόστρωμά της, ο λυρικός και όχι επικός συναισθηματισμός της ακόμα και η ροκ απόχρωση της φωνής της βγήκαν περισσότερο στην επιφάνεια και ταίριαξαν αρμονικά με τα τραγούδια. 
Κατά τη γνώμη μου, μετά το γεγονός της εκ νέου παρουσίασης της «Κατάστασης Πολιορκίας», αυτή η εμφάνιση της Φαραντούρη αποτέλεσε το μείζον θέμα της βραδιάς και μια μεγάλη έκπληξη για όσους έχουν συνδυάσει τη Φαραντούρη με τις φορτισμένες πολιτικά συναυλίες την εποχή της δικτατορίας και της Μεταπολίτευσης. Η Φαραντούρη αυτή τη βραδιά στο Ηρώδειο εμφανίστηκε κατά βάση ως ερμηνεύτρια. Όχι ως μουσικός μυσταγωγός ποιητικών και κατ' επέκταση πολιτικών μηνυμάτων.

6. Στη σκηνή του Ηρωδείου παρευρέθησαν ορισμένοι από τους πιο ταλαντούχους μουσικούς της σύγχρονης μουσικής μας ιστορίας. Ο Νίκος Τουλιάτος στα κρουστά, ο Θύμιος Παπαδόπουλος στα πνευστά, ο Θοδωρής Οικονόμου στο πιάνο και ο Γιώτης Κιουρτσόγλου στο μπάσο αποτελεί ο καθένας κι ένα κεφάλαιο, γεγονός δηλαδή, που προσέδωσε ένα ακόμα ιδιαίτερο στοιχείο σε αυτή τη συναυλία.

7. Ιδιαίτερη μνεία πρέπει να γίνει και στον Κώστα Θωμαίδη, ίσως στην καλύτερη του εμφάνιση επί σκηνής. Ο βασικότερος εκπρόσωπος, σήμερα, του «ενδιάμεσου χώρου», κατά τον Μικρούτσικο, δηλαδή, μεταξύ του έντεχνου και του κλασσικού τραγουδιού, χάρη στην καθαρή του άρθρωση, στις δουλεμένες αναπνοές και στη σωστή ισορροπία ανάμεσα στο λυρισμό και τον επικό τόνο ερμήνευσε μοναδικά τα τραγούδια σε ποίηση Ρίτσου και Καβάφη και φυσικά τα μέρη από την «Κατάσταση Πολιορκίας»  «γεμίζοντας» το χώρο του Ηρωδείου χωρίς το ναρκισσισμό ή το στόμφο ανάλογων ερμηνευτών και περιστάσεων. 
Η νεαρή Άννα Λινάρδου, στην παρθενική της εμφάνιση σε συναυλίες τέτοιου βεληνεκούς αναμετρήθηκε με δύσκολα τραγούδια που πρωτοερμήνευσαν η Μαρία Δημητριάδη και η Δήμητρα Γαλάνη, και βγήκε νικήτρια τουλάχιστον ως προς την υπόσχεση για το μέλλον με βασικό της όπλο της χαμηλές της οκτάβες.

8. Αυτή η συναυλία απέδειξε εκτός όσων προαναφέρθηκαν και την ορφάνια της σημερινής μουσικής εποχής σε επίπεδο σκηνικών συνθετών τουλάχιστον. Οι παλαιότεροι αποσυρμένοι, οικειοθελώς και μη, οι νεότεροι ελλειπείς ή στοχευμένοι αλλού. Η πρόσφατη παρουσία επί σκηνής του Ξαρχάκου και η εμφάνιση του Μικρούτσικου φανερώνουν το πόσο ανάγκη έχουμε από σκηνικούς συνθέτες που μαζί με τους  μουσικούς θα κατευθύνουν και τον κόσμο. 
Κυρίως όμως πόσο ανάγκη έχουμε από συνθέτες που θα διδάξουν τους μουσικούς. Που θα διδάξουν τον κόσμο...Μα πάνω από όλα που  δουλεύουν συνεχώς το ταλέντο τους και δεν επαναπαύονται στις δάφνες του...

Η επόμενη μέρα του Ηρωδείου αναμφίβολα θα βρήκε τον κάθε ένα στη δουλειά (ή στην ανεργία του). Δεν τρέφουμε αυταπάτες οτι μπορεί σήμερα μια συναυλία «να κινητοποιήσει τις μάζες να ανατρέψει καθεστώτα» (πότε ουσιαστικά μπορούσε;) 
Ακόμα και το μουσικό μέλλον αυτής της συναυλίας προμηνύεται αμφίβολο: πώς και από πού θα κυκλοφορήσει ως δίσκος, ποιοι και γιατί να τον αγοράσουν (ελέω διαδικτύου) και τόσα άλλα ερωτήματα. Ακόμα και ο προσδιορισμός «ιστορική» μέσα στη συγχρονία του youtube φαντάζει άκυρος. Για αυτό και πάλι οι ευθύνες αλλά και οι ελπίδες μας βαραίνουν τα παιδιά αυτής της συναυλίας...

Όμως θαρρώ, οι μόνοι που -ίσως -καταλάβουν θα ναι τα παιδιά,
πλούσια απ’ την κληρονομιά μας
πρώτη φορά, τα παιδιά
σκληρά στη μνήμη, σκληρά σε μας,
θα διαβάσουν ίσως έγκαιρα
τ’ αδέξια μηνύματα των προτελευταίων ναυαγών
διορθώνοντας τα λάθη,
σβήνοντας τα ψέματα,
ονοματίζοντας σωστά, χωρίς ρομαντισμούς τα παιδιά,
χωρίς αναγραμματισμούς ηλικίας
σημαδεμένα από την αστραπή
τη γνώση της μοναξιάς της δύναμης
που σε μας άργησε τόσο πολύ να ‘ρθει.

(Ρένα Χατζηδάκη, «Κατάσταση Πολιορκίας»)

Πηγη Μusicpaper.gr

11 σχόλια:

  1. Ό,τι να'ναι. Παπαρολογία και μουσικοκριτική της οκάς.
    Τον Μικρούτσικο τον εκτιμώ σαν συνθέτη, αλλά τα τελευταία χρόνια πέφτει σε σφάλματα υπαγορευμένα από τη show-biz και το θέαμα, αγνοώντας το τί υπαγορεύει η μουσική. Δεν υπάρχει ανάγκη για έξι τομ (και μάλιστα tutti) και ένα βαρέλι (?) επί σκηνής, με μικροφωνική ενίσχυση. Εντύπωση και μόνο. Παρ'όλ'αυτά, πολύ καλή ενορχήστρωση.
    Ο Θωμαΐδης, να με συγχωρείτε κιόλας, αλλά είναι φάλτσος. Φάλτσος, ή όπως λέμε οι τραγουδιστές «χαμηλός». Κι ερμηνευτικά να τον δεις, είναι χλιαρός. Η Φαραντούρη επίσης φάλτση, με ξεθωριασμένο και βραχνό χρώμα, κάνοντας παιδαριώδη λάθη συλλαβισμού (δεν τραγουδάμε μο-να-ξι-α, αλλά μο-να-ξιά) και απορώ γιατί προωθήθηκε ως τραγουδίστρια με αυτά τα "σ".

    Έτσι γίνεται όμως, όταν ασκούν μουσικοκριτική άνθρωποι που δεν γνωρίζουν μουσική (ο Αραβανής είναι …φιλόλογος… …ποιητής…, πάντως μουσικός δεν είναι) και τους αναδημοσιεύουν επίσης άνθρωποι χωρίς μουσικό κριτήριο.

    My 0.02 cents.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. macgiorgosgr

      Δεν χρειαζεται να ειναι κανεις μαεστρος για να εκτιμησει καποια πραγματα και στη θεση σου δεν θα εβγαζα, με τοση...ευκολια, οπως εσυ, ολους τους παραπανω, αχρηστους!!

      Πρωτη φορα, μαλιστα, ακουω καποιον να λεει οτι η Φαραντουρη ειναι...φαλτση! (Τι κριμα που δεν το προσεξε κανεις μεχρι τωρα, απο τις δεκαδες συναυλιες που εχει δωσει και στην Ελλαδα και το εξωτερικο, αλλα το προσεξες ...ΕΣΥ!!) Λιγη μετριοφροσυνη δεν εβλαψε ποτε κανενα...


      Κι εμενα να με συγχωρεις, αλλα ποιο ακριβως ειναι το προβλημα σου, οταν ισχυριζεσαι με περισσιο θρασος, μαλιστα, οτι οχι μονο οι παραπανω δεν ...γνωριζουν μουσικη(!!) αλλα τους αναδημοσιεύουν επίσης άνθρωποι χωρίς μουσικό κριτήριο, (..''ευχαριστουμε πολυ'' για το...κομπλιμεντο, αλλα δεν θα..παρουμε!)

      Με ενα τετοιο σνομπιστικο στυλ προς απαντες, δεν νομιζω οτι θα βρεις ατομα να συμφωνησουν με τις απαξιωτικες....θεωριες σου!

      Kαλη τυχη!

      Διαγραφή
  2. Η γενίκευση δεν είναι του στυλ μου. Η απαξίωση πάει στους δύο "ερμηνευτές" και στην φαντασμαγορία όπου υπέπεσε ο Μικρούτσικος. Η Φαραντούρη είναι φάλτση. Ένας άνθρωπος με καλό αυτί αρκεί για να το καταλάβει και δεν χρειάζεται να είναι μουσικός ή έστω να έχει γνώσεις μουσικής. Είναι απλά εκπαίδευση του μουσικού αυτιού, του ακουστικού κριτηρίου της σωστής νότας. Διάολε, η γυναίκα έχει διαφορές ημιτονίου σε κάποια σημεία!
    Δεν έγραψα ούτε για τον Τουλιάτο και τους μουσικούς του, ούτε για τον Παπαδόπουλο. Είναι μουσικάρες και φαίνονται. Δεν έγραψα για τον Μικρούτσικο ως μουσικό, αλλά για την υποχώρηση στο θέαμα και το εφέ εις βάρος της μουσικής.
    Ερμηνεύει η Φαραντούρη, όταν είναι χωμένη στην πάρτα; Ερμηνεύει με λάθη τεχνικής; Δεν το πρόσεξε κανένας το φάλτσο, λες; Πιάσε μερικούς μουσικούς και ρώτα τους πού το κατατάσσουν ποιοτικά αυτό που ακούνε. Το μουσικό κριτήριο του μέσου ανθρωπάκου αυτό είναι: το όνομα, η προβολή και όχι η μουσική. Άλλα παραδείγματα: Ανδρεάτος, Κότσιρας, Τσαλιγοπούλου, όλος ο συφερτός του ποπ, οι κατιμάδες του σκυλάδικου, ο οπερατικός-εδώ-γελάμε-Φραγκούλης κι άλλοι τόσοι υπέρ του δέοντος προβεβλημένοι και υπερτιμημένοι.
    Δυστυχώς, αυτοί που μιλάνε και γράφουν για τη μουσική, συνήθως δεν έχουν σχέση με τη μουσική. Δεν έχω εμπιστοσύνη στο κριτήριο του κοινού που διαμορφώνεται μέσα σ' αυτά τα πλαίσια. Μάλλον θα πρέπει να θυμηθούμε το "Χαστούκι στο γούστο Κοινού" πριν δώσουμε στη μάζα την ιδιότητα της αυθεντίας. Αλλιώς, θα πρέπει να πειστούμε ότι η Γη ήταν επίπεδη. Ότι ο θεός υπάρχει. Ότι ο καπιταλισμός θα υπάρχει πάντα, και άλλα πολλά.

    Όσο για το θράσος μου, είναι θάρρος της γνώμης μου, την οποία τεκμηριώνω. Ο Αραβανής μουσικά είναι μπάμιας. Ωραίες λεξούλες, εντυπωσιακές, κολακείες και φρου-φρου, λίγο μείγμα κουτσομπολιού-πολιτικού σχολίου με "Αλέξη και Αλέκα" αλλά επί της ουσίας της μουσικής, πλήρης κενού. Κι εφόσον αναδημοσιεύτηκε χωρίς σχολιασμό, με ένα απλό copy-paste, το αυτό βαραίνει και την αναδημοσιεύτρια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. «Η γενίκευση δεν είναι του στυλ σου», αλλα μας περασες ολους ενα χερακι!

      Εμεις οι μη μυημενοι στις μουσικες κλιμακες, αλλα και οι...
      αναγνωρισμενοι....(φαλτσοι!) καλλιτεχνες που δεν κολλαμε στο θεμα της....σωστης νοτας, οπως καποιοι αλλοι που αντι να απολαυσουν τη μουσικη καθονται με τον...μετρονομο στο χερι για να κριτικαρουν οσους, κατα τη γνωμη τους, δεν ειναι στο..υψηλο επιπεδο που θα επρεπε, ειμαστε δλδ ..χαμενοι απο χερι και δεν πρεπει ουτε να εκφερουμε γνωμη, ουτε να ανεβαζουμε αναρτησεις για τετοια θεματα αφου ΔΕΝ ξερουμε τιποτε!

      Ευτυχως λοιπον που ερχονται κατι παλληκαρια (καλη ωρα) και μας ανοιγουν τα ματια!

      Αν και προσωπικα δεν ακουω τετοια μουσικη, ξεχωριζω ομως, οπως οι περισσοτεροι, καποια κομματια που μιλουν στη ψυχη του λαου για πολλους λογους και ως τετοια τα θεωρω αξιολογα.

      Δεν δινω δεκαρα αν καποιοι καλλιτεχνες κανουν λαθη στις νοτες!! Ολοι οι καλλιτεχνες, ανεξαρτητα απο ρεπερτοριο, κανουν λαθη στη σκηνη, εφ οσον κανεις δεν ειναι μπορει (και γιατι θα επρεπε αραγε;) να ειναι παντα τελειος σε ολες τις παραστασεις!

      Τι σημαινει μια τετοιου ειδους τελειοτητα; Δεν μιλαμε για διαγωνισμο, αλλα για συναυλιες και τα λαθη παντου επιτρεπονται, εκτος αν μιλαμε για μουσικη απο...ρομποτ!

      H προσωπικη σου εμμονη σε ενα θεμα που δεν εχει και τοση σημασια και το απαξιωτικο, ελιτιστικο στυλ, που επιδεικνυεις για τους παντες και τα παντα:

      «Δυστυχώς, αυτοί που μιλάνε και γράφουν για τη μουσική, συνήθως δεν έχουν σχέση με τη μουσική. Δεν έχω εμπιστοσύνη στο κριτήριο του κοινού που διαμορφώνεται μέσα σ' αυτά τα πλαίσια. Μάλλον θα πρέπει να θυμηθούμε το "Χαστούκι στο γούστο Κοινού" πριν δώσουμε στη μάζα την ιδιότητα της αυθεντίας. Αλλιώς, θα πρέπει να πειστούμε ότι η Γη ήταν επίπεδη...».

      δειχνει οτι δεν εχεις θεση σε τετοιες ιδεολογιες και μου θυμιζει το ρητο "Those who can, do. Those who can't, teach" (οr…criticise οthers!) σ αυτη τη περιπτωση!

      Καλο το θαρρος της γνωμης σου, αλλα ειναι πολυ ..nerdish για τα γουστα μας εδω, κι ας μην ειμαστε και τοσο ..αρτιοι μουσικα, ουτε φυσικα εχει, στη περιπτωση αυτη, καμμια σημασια!

      Διαγραφή
    2. Θα σταθώ σ' αυτό μόνο: «…δειχνει οτι δεν εχεις θεση σε τετοιες ιδεολογιες…» και θα απαντήσω μόνο ότι στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί.

      Όλα τα υπόλοιπα είναι αδιάφορα σχολιασμού.

      Διαγραφή
  3. macgiorgosgr


    Δεν ξερω τι εννοεις και δεν θα ασχοληθω αλλο, πλεον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ένα μόνο να πω ...

    Το 1975 η Φαραντούρη τραγούδησε στου "Καραϊσκάκη", ΧΩΡΙΣ μικροφωνικές εγκαταστάσεις - είχε προηγηθεί κάτι σαν σαμποτάζ !

    Και, παραληρούσε ένας λαός ολόκληρος !

    Σκεφτείτε και να ΜΗΝ ΗΤΑΝ ... φάλτσα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. faros, το '75 είναι σχεδόν 40 χρόνια πριν. Η Φαραντούρη είναι 65 χρονών και η φωνή έχει πάει περίπατο. Είναι φάλτση, τελεία. Τα υπόλοιπα είναι για να θυμόμαστε στο καφενείο. Κι αφού το πήγαμε τόσο πίσω, την ίδια περίοδο ο Μίκης είχε στις συναυλίες του τον Πανδή, ο οποίος επίσης φάλτσαρε. Καταρρέει ένας μύθος, ίσως, αλλά έτσι είναι.
      Η κριτική μου έχει να κάνει με το σήμερα, άλλωστε.

      ΥΓ: Εάν αναφέρεσαι στο «Canto General» του Αυγούστου του 1975, τα μικρόφωνα δούλευαν κανονικά και υπάρχει ηχογράφηση που ακούγεται πεντακάθαρα.

      Διαγραφή
    2. faro

      Mην ασχολεισαι! Ο τι και να πεις ...χαμενο θα παει, αφου εδω, οπως καταλαβαινεις,εχουμε να κανουμε με συστηματικη προσπαθεια απαξιωσης των περισσοτερων καλλιτεχνων εποχης ..Φαραντουρη, ! Παμε για αλλα τωρα και αντε να βρουμε αλλους που δεν ειναι...φαλτσοι στη φωνη και στα..μυαλα! :)

      Διαγραφή
    3. Καλά, εδώ ... φάλτσαρε όλο το σύστημα, δυο τρεις γέροι τραγουδιστές σε πείραξαν ;;;;;;;;;

      Χε χε !

      Και εντάξει, Μητροπάνος ή Δημητριάδη δεν είναι όλοι !

      Διαγραφή
    4. Α, και, λάθος τα θυμάσαι ...

      Διαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...