Ταξικός αγώνας και κομμουνιστές

Εμείς, οι Κομμουνιστές και οι Κομμουνίστριες, λέμε ότι αποτελούμε την πρωτοπορία της Εργατικής Τάξης, στον ανειρήνευτο αγώνα για την απελευθέρωσή της από την σκλαβιά του μεγάλου κεφαλαίου.

Ποια όμως είναι τα χαρακτηριστικά γνωρίσματα που μας καταξιώνουν σε αυτή την πρωτοπορία ;

Μεταξύ άλλων και τα παρακάτω:

- Ευθύνη

- Πρωτοβουλία

- Ταξική αδιαλλαξία

- Αντοχή

Σε στιγμές δύσκολες, όπως είναι οι σημερινές, στιγμές βαθειάς και παρατεταμένης κρίσης, τα παραπάνω χαρακτηριστικά, αποκτούν ιδιαίτερη σημασία για τον καθένα και την καθεμία από μας.

Εκδηλώνονται στα εργοστάσια και τις επιχειρήσεις, τα νοσοκομεία και τα γραφεία, γενικά στους τόπους δουλειάς όπου κυρίως δοκιμάζεται η λαϊκή οικογένεια, ο άνεργος.

Εκεί όπου ο αγώνας αποκτά πλέον άλλη ουσία, άλλη σημασία, ταξικά μα και ανθρώπινα χαρακτηριστικά.

Εκεί όπου ο αγώνας δεν θα μετρηθεί, δεν θα εξαργυρωθεί με ψήφους, αλλά με την αναγνώριση της κομμουνιστικής πρωτοπορίας, της πρωτοπορίας των αγωνιστών κομμουνιστών.

(η ψήφος, θα έρθει στην ώρα της)

Οι δυσκολίες, που πλέον είναι πολύ πιο πολλές και σημαντικές, δεν αποθαρρύνουν τους κομμουνιστές και τις κομμουνίστριες, ίσα-ίσα τους κάνουν ακόμα πιο ανθεκτικούς και πιο ικανούς να τις ξεπεράσουν.

Είμαστε υπερήφανοι για την μεγάλη, την τεράστια αντοχή που επιδεικνύουν οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες όταν τα πράγματα είναι δύσκολα. Πολύ δύσκολα.

Παράλληλα με την αντοχή, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες αισθάνονται και μεγάλη ευθύνη, διπλή ευθύνη κυρίως όσοι και όσες είναι εκλεγμένοι σε διάφορα σωματεία.

Ευθύνη που μας κάνει να εξετάζουμε κάθε στιγμή τη στάση μας, την δράση μας, τις πρωτοβουλίες που παίρνουμε στην υπεράσπιση των δικαιωμάτων της Τάξης μας, στους αγώνες που ξετυλίγονται.

Εμείς ισχυριζόμαστε, γιατί είμαστε απόλυτα βέβαιοι γι αυτό, ότι κινητήριος δύναμη κάθε κοινωνικής εξέλιξης, είναι η ταξική πάλη.

Η ταξική πάλη, που θα ανατρέψει το εκμεταλλευτικό σύστημα του καπιταλισμού και στην θέση του θα οικοδομηθεί ο σοσιαλισμός, σύστημα που θα απελευθερώσει επιτέλους την Εργατική Τάξη.

Ισχυριζόμαστε, η καθημερινότητα όλο και μας δικαιώνει, ότι το καπιταλιστικό σύστημα έχει σαπίσει σε τέτοιο βαθμό, που πλέον το μόνο που «δίνει» είναι αντιδραστικά, αντιλαϊκά και βάρβαρα μέτρα.

Εμείς, οργανωθήκαμε ως Κομμουνιστικό Κόμμα, στηριζόμαστε στη θεωρία, που ανέπτυξαν οι Μάρξ, Ένγκελς, Λένιν για την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού, την υπερασπιζόμαστε με τόλμη, με συνέπεια, με αδιαλλαξία απέναντι στους κάθε είδους παραχαράκτες, πολέμιους και συμβιβασμένους, την εμπλουτίζουμε όπως ακριβώς έκαναν οι θεμελιωτές της.

Αποτελεί αξίωμα ότι η κυριαρχία των μονοπωλίων παντού, έχει φέρει τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και διακίνησης στα όρια της παρακμής και της σαπίλας.

Η σημερινή οικονομική (και πολιτική) κρίση, που διαρκεί ήδη για πάνω από 4 χρόνια, είναι μια ακόμα απόδειξη για το παραπάνω.

Είναι φανερό πλέον ότι  ο καπιταλισμός έχει περάσει στο τελευταίο στάδιο ανάπτυξής του, τον ιμπεριαλισμό, εξαντλώντας όλα τα περιθώρια των όποιων μεταρρυθμίσεων που έγιναν τα προηγούμενα χρόνια, καταφεύγοντας στην ανοικτή αντίδραση.

Το βλέπουμε καθαρά αυτό, με την αρπαγή όλων των βασικών κατακτήσεων των λαών, που είχαν επιτευχθεί τον 20^ο αιώνα.

Είναι καθαρή αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι υπάρχουν τα περιθώρια για την επιστροφή στα χρόνια του παρελθόντος.

Κάθε μέρα που θα περνάει όλο και πιο αντιδραστικός και βάρβαρος θα γίνεται ο καπιταλισμός.

Η ανατροπή, η ρήξη με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, με τους μονοπωλιακούς ομίλους και την εξουσία που υπερασπίζεται αυτά τα συμφέροντα είναι αναπόφευκτη, είναι όρος για να μπει η χώρα σε τροχιά ανάπτυξης και ευημερίας για το λαό.

Έργο που καλείται να φέρει σε πέρας η εργατική τάξη με τη δική της εξουσία, την εργατική - λαϊκή εξουσία.

Από αυτές ακριβώς τις ιδέες εμπνέονται οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, αυτές τις ιδέες υπερασπίζονται με ευθύνη, με πρωτοβουλία, με αντοχή, με ταξική αδιαλλαξία και με αυτές τις ιδέες αγωνίζονται στην πρώτη γραμμή για την οργάνωση και προετοιμασία της εργατικής τάξης και των συμμάχων της ώστε να βγει η χώρα από την κρίση.

Όμως, είναι  αυταπάτη να πιστεύει κανείς ότι ο σάπιος καπιταλισμός θα «πέσει» από μόνος του.

Όχι φυσικά !

Η αστική τάξη, κύριος εκφραστής του καπιταλισμού, δεν θα καθίσει (και δεν το κάνει) με τα χέρια … σταυρωμένα.

Γνωρίζει άριστα ότι ο μοναδικός της εχθρός είναι το ΚΚΕ, οι κομμουνιστές και οι κομμουνίστριες, η Εργατική Τάξη.

Επιστρατεύει όλα τα μέσα και τα όπλα που μπορεί να διαθέσει για να χτυπήσει το ΚΚΕ, την Εργατική Τάξη:

Ενισχύει την κρατική και εργοδοτική τρομοκρατία.

Υποστηρίζει ρεφορμιστικές και οπορτουνιστικές δυνάμεις όπως ο ΣΥΡΙΖΑ.

Υιοθετούνται και προβάλλονται (από τα αστικά μέσα ενημέρωσης) επικίνδυνες θεωρίες π.χ. για την νομιμότητα, τις απεργίες, τις διαδηλώσεις κλπ.

Ο παλαιότερα «κομμουνιστικός κίνδυνος» ή ο «από Βορά κίνδυνος», έχει αντικατασταθεί με νέες απειλές ακόμα και με την επιστροφή στη … κακή δραχμή για να φοβίζουν τον κόσμο και να δέχεται τα εγκλήματα σε βάρος του.

Παίζει ανοιχτά το παιχνίδι της αστικής τάξης ο ΣΥΡΙΖΑ, με την προβολή επιχειρημάτων του τύπου «το ΚΚΕ δεν θέλει να κάνει κυβέρνηση μαζί μας».

Επαναλαμβάνεται το ίδιο ακριβώς έργο, με πρωταγωνιστή αυτή τη φορά τον ΣΥΡΙΖΑ, που είδαμε το 1981 με το ΠΑΣΟΚ.

Μέσα σε αυτές τις συνθήκες, η ευθύνη, η πρωτοβουλία, η ταξική αδιαλλαξία, η περηφάνια, η αυτοθυσία στη δράση των κομμουνιστών και των κομμουνιστριών, των οπαδών και φίλων του ΚΚΕ και σε πρώτη γραμμή όσων είναι εκλεγμένοι στα Συνδικάτα θα κρίνουν πολλά για την πορεία των εξελίξεων.