Να καταδικαστεί το «Εμπόριο αλληλεγγύης» της Ελλην.Κοινότ.Βερολίνου στους νέους μετανάστες!

Την αγωνία και την απόγνωση των νεομεταναστών που ψάχνουν απεγνωσμένα για ένα μεροκάματο δεν εκμεταλλεύονται μόνο οι εργοδοσία και οι κυβερνήσεις τόσο η τρικομματική (ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ) στην Ελλάδα όσο και αυτή εδώ στη Γερμανία αλλά και η Ελληνική Κοινότητα Βερολίνου.

Η πρόσφατη κίνηση της Ελληνικής Κοινότητας του Βερολίνου για τη διοργάνωση σχολικών και καλλιτεχνικών μαθημάτων (Ελληνικά, Γερμανικά, θέατρο, μουσική κτλ) στους χώρους της κοινότητας, αλλά κατόπιν πληρωμής των μεταναστών αποτελεί πρόκληση. Στο όνομα της ...αλληλεγγύης η Κοινότητα θα γδέρνει κι αυτή με τη σειρά της τους νέους μετανάστες χαρατσώνοντας τους με 30ευρα ως δίδακτρα παίρνοντας κι η Κοινότητα μερτικό 5 ευρώ την ώρα! 

Στήνεται δηλαδή μια βιομηχανία ιδιαίτερων/φροντιστηριακών μαθημάτων που με δόλωμα και πρόσχημα να απασχοληθούν οι άνεργοι καθηγητές, καταλήγουν οι ίδιοι οι μετανάστες να βάζουν το χέρι στην τσέπη προκειμένου να μάθουν τη γερμανική γλώσσα. Η όλη επιχείρηση προωθείται με τουλάχιστο την ανοχή  των δυνάμεων του ΣΥΡΙΖΑ στην κοινότητα, την παράταξή του «Ενωτική πρωτοβουλία». Η στάση της αυτή  είναι ένα μόνο δείγμα της διαχειριστικής λογικής του ΣΥΡΙΖΑ που αν γίνει κυβέρνηση τότε η εργατική λαϊκή οικογένεια κι ο μετανάστης θα βιώσουν από πρώτο χέρι ανάλογα χαρατσώματα και επιθέσεις στο ήδη πετσοκομμένο εισόδημα τους.

Η Αγωνιστική Συσπείρωση Μεταναστών καταγγέλλει το επί πληρωμή  φροντιστήριο εις βάρος, μάλιστα, κάποιων νέων ή και παλιότερων μεταναστών που είναι άνεργοι δάσκαλοι ή καθηγητές, και θέλουν να βρούνε δουλειά στο αντικείμενο τους. Ο εμπαιγμός τους  είναι απαράδεκτος. ‘Ολοι αυτοί οι νέοι δάσκαλοι πρέπει να πληρώνονται από την ελληνική και γερμανική κυβέρνηση. 

Η αλληλεγγύη στους μετανάστες δεν είναι εμπόριο, ούτε φιλανθρωπία, δεν μπορεί να επαφίεται στον εθελοντισμό, δεν μπορεί να αντικαθιστά το ρόλο και τις ευθύνες του κράτους στην παιδεία, στον πολιτισμό. Θεωρούμε ότι αυτές οι υπηρεσίες πρέπει να παρέχονται οργανωμένα από την κοινότητα,  σε ΌΛΟΥΣ τους μετανάστες ΔΩΡΕΑΝ, κι όχι στους λίγους που μπορούν να πληρώσουν, είναι δικαίωμα όλων των εργαζομένων, το οποίο πρέπει οι μετανάστες να διεκδικήσουν. Η αλληλεγγύη δεν έχει σχέση με την αποδοχή της εξαθλίωσης και της διαχείρισης της!

Αντίθετα, η αλληλεγγύη στους μετανάστες είναι πρώτα απ’ολα ΤΑΞΙΚΗ αλληλεγγύη, αλληλεγγύη του παλιότερου μετανάστη στο νέο, του εργαζομένου (και πολύ πιθανά μελλοντικά άνεργου...) στον τωρινό άνεργο, του Γερμανού στον Έλληνα και του Έλληνα στον Τούρκο εργαζόμενο, έτσι ώστε όλοι μαζί  να διεκδικήσουν τα κοινά τους δικαιώματα, το ταξικό τους συμφέρον απέναντι στην εκμετάλλευση των εργοδοτών. Η αλληλεγγύη πρέπει να είναι μαχητική, διεκδικητική, να συνδέεται με οργάνωση, αιτήματα και κινητοποιήσεις που θα παλεύουν για τις σημερινές ανάγκες της λαϊκής οικογένειας.  

Να διεκδικήσουμε όλα τα δικαιώματα μας ως εργαζόμενοι. Να παλέψουμε οργανωμένα και συντονισμένα για:

• πλήρη-μόνιμη δουλειά, με εργασιακά, ασφαλιστικά δικαιώματα, ελεύθερο δημιουργικό χρόνο

• Για κατάργηση όλων των δουλεμπορικών γραφείων, των «συμβούλων μετανάστευσης» και κάθε είδους μεσαζόντων που εκμεταλλεύονται τους νέους μετανάστες.

• Για σύνταξη στα 55 για τις γυναίκες και στα 60 για τους άντρες,

Απαιτούμε οι έλληνες μετανάστες να καταδικάσουν και να απομονώσουν αυτό το «εμπόριο αλληλεγγύης» και κάθε επιχειρηματική δραστηριότητα της Ελληνικής Κοινότητας και των παρατάξεων , τα διάφορα φροντιστήρια τύπου Κέντρα Λόγου που στήνει η κυβέρνηση υποβαθμίζοντας περαιτέρω την ελληνόγλωσση εκπαίδευση.

Απαιτούμε

 

1. Χρηματοδότηση από το Γερμανικό και το Ελληνικό κράτος που θα αναλάβει την εκμάθηση της γερμανικής γλώσσας στους νέους μετανάστες και άλλων μαθημάτων. 

2.  Nα γίνουν αμέσως προσλήψεις και αποσπάσεις και άλλων δασκάλων και καθηγητών, έτσι ώστε τα ευρωπαϊκά δημοτικά και γυμνάσια του Βερολίνου να δεχτούν όλα τα παιδιά των μεταναστών που έχουν μείνει εκτός σχολείου λόγω υπερφόρτωσης, να μην λειτουργήσει ούτε ένα Κέντρο Λόγου και να επαναλειτουργήσουν όλα τα Τμήματα Ελληνικής Γλώσσας που υπήρχαν. 

3.  Να παλέψουμε για ένα ενιαίο, δημόσιο, αποκλειστικά δωρεάν, γερμανικό εκπαιδευτικό σύστημα, το οποίο θα παρέχει ταυτόχρονα μαθήματα ελληνικής γλώσσας, ιστορίας, εθίμων και παραδόσεων της χώρας μας με ευθύνη του ελληνικού υπουργείου Παιδείας, εξασφαλίζοντας τη δυνατότητα σε κάθε παιδί να συνεχίσει τη ζωή του είτε παραμείνει στη Γερμανία, είτε στην Ελλάδα.

                          Αγωνιστική Συσπείρωση Μεταναστών