13 Ιαν 2012

Για την ενότητα της Αριστεράς

Τον τελευταίο καιρό ακούγονται γύρω μας όλο και πιο έντονα κραυγές που ζητούν την ενότητα. Άνθρωποι όλων των χρωμάτων και όλων των αποχρώσεων ξαφνικά ανακαλύπτουν ξαφνικά τη μαγεία αυτών των λέξεων. Το σύνθημα της μόδας είναι η ενότητα της αριστεράς.

Μόνο που κατά κύριο λόγο αυτοί που τις εκστομίζουν δεν ανήκουν στην αριστερά: Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά κραυγάζει ο μικροαστός που έχασε το μαγαζί του, που αγανακτούσε όμως κάθε φορά που η αριστερά έκλεινε τους δρόμους. Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά κραυγάζει και το στέλεχος που του πετσόκοψαν τον μισθό, που φρόντιζε σε κάθε απεργία όμως να καταγράφει ονόματα. Ας ενωθεί επιτέλους η αριστερά φωνάζει και η νοικοκυρά, που σιχτήριζε κάθε φορά που μια στάση ματαίωνε την αγαπημένη της εκπομπή, που έψαχνε μετά μανίας τον πλούσιο γαμπρό για να καλοπαντρέψει την κόρη, μη τύχει και ξεπέσει.

Για την κατάσταση πλέον δεν φταίνε τα μνημόνια και η πολιτική των αστικών κομμάτων, αλλά η αριστερά που δεν ενώνεται! Απαλλάσσουν έτσι και τον εαυτό τους από τις ευθύνες, εξοστρακίζουν και πιθανές τύψεις. Εντάξει φταίμε και εμείς που τους ψηφίσαμε, ναι ίσως και να μας εξαπάτησαν, μα τώρα η αριστερά είναι υποχρεωμένη να έρθει και να τα διορθώσει. Από πού προκύπτει άραγε αυτή η υποχρέωση;;;

Η ενότητα που ζητάνε είναι μια ενότητα παθητική. Αυτό που θέλουν δεν είναι να ανατρέψουν την κοινωνική πραγματικότητα, αλλά να διασώσουν το μικροαστικό τους όνειρο, να έρθει κάποιος που να κλείσει την παρένθεση, να ξυπνήσουν στην Ελλάδα του Σεπτέμβρη του 09’, τότε που το ΠΑΣΟΚ θα ερχόταν να ξαναμοιράσει λεφτά. Αυτή την υπόσχεση περιμένουν, αναζητώντας εναγωνίως το ποιος θα την υλοποιήσει. Και ποιος φαίνεται στα μάτια τους στη συγκυρία καλύτερος να κάνει κάτι τέτοιο από την αριστερά, που αυξάνει τα ποσοστά της και άλλωστε «πάντα δεν τα έλεγε»; Αφού τα λέγατε λοιπόν να ορίστε κάντε τα, σας προκαλούμε σώστε μας, μόνο μην μας αναγκάσετε να κινηθούμε, μην μας πείτε να συμμετέχουμε, να έρθουμε στη πορεία σας, έχουμε και μαγαζί να κρατήσουμε, έρχεται και το παιδί από το Λονδίνο. Έχει και μπάλα απόψε, σας ψηφίσαμε τι άλλο θέλετε;;;;

Οι διαφορετικές στρατηγικές μέσα στην αριστερά γι’ αυτούς δεν έχουν κανένα νόημα, δεν μπορούν να τις αντιληφθούν, γιατί μπροστά στη διατήρηση της μικροαστικής τους πραγματικότητας μοιάζουν ανούσιες, επικίνδυνες…

Σημασία δεν έχει να γίνει επανάσταση, στον 21ο αιώνα ζούμε άλλωστε. Σημασία έχει να σωθεί το κατάστημα, να διαφυλαχτεί η προίκα της κόρης, να πιάσουν τόπο τα λεφτά για τις σπουδές του κανακάρη και να ανταμειφθεί με την καλή θέση με τον παχυλό μισθό που πάντα του άξιζε. Σημασία έχει να πάρουμε επιτέλους και εμείς εξοχικό. Είμαστε οι μόνοι στην παρέα που δεν έχουν. Και καλά θα κάνει η αριστερά να το καταλάβει αυτό, μας λένε κουνώντας μας και το δάχτυλο…

Βέβαια με την ενότητα που ευαγγελίζονται θέλουν ίσως και να προλάβουν να την ευνουχίσουν προτού γίνει πραγματικά πολιτικά επικίνδυνη, προτού τα αδιέξοδα του συστήματος οδηγήσουν πλατιές μάζες εργατόκοσμου στο να ασπαστούν μια ανατρεπτική κοσμοαντίληψη, προτού συνειδητοποιήσουν ότι η σοσιαλιστική επανάσταση, ο επαναστατικός μετασχηματισμός της κοινωνίας είναι μονόδρομος για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων τους.

Το ζήτημα βέβαια εδώ δεν είναι η ενότητα της αριστεράς, ποτέ δεν ήταν. Η αριστερά δεν δημιουργήθηκε για να έχει πανκοινωνική απεύθυνση, δεν υπάρχει για να «σώσει την κοινωνία», μα για να απελευθερώσει την εργατική τάξη, να δώσει τον πλούτο σε αυτούς που τον παράγουν, για να κόψει το χέρι σε όσους το άπλωναν στον ξένο μόχθο. Όχι για να σώσει το αμάξι της συζύγου και τις διακοπές στη Μύκονο

Αυτό που πραγματικά λείπει σήμερα δεν είναι μια ενωμένη αριστερά. Η ενότητα χωρίς όρους είναι μια ενότητα με κοντά ποδάρια Αυτό που λείπει και δεν έχει διαμορφωθεί ακόμα είναι μια αριστερά επικίνδυνη για το αστικό πολιτικό σύστημα, ένα ριζοσπαστικό αριστερό μέτωπο υπό την ηγεμονία ενός σύγχρονου μαζικού κομμουνιστικού φορέα που στόχο δεν θα έχει να αναλάβει την κυβέρνηση, αλλά να κατακτήσει την εξουσία. Να θεμελιώσει την κυριαρχία των εργατών και των συμμάχων τους υπό την ηγεμονία των πρώτων. Των εργατών, όχι των μικροαστών. Και σταματήστε να κλαψουρίζετε για τα χαμένα σας «προνόμια». Στην Ελλάδα γυρισμός στο σσσιαλοδημοκρατικό παρελθόν δεν μπορεί να υπάρξει. Η επίκληση στην «αντιμημονιακή ενότητα» που εκστομίζονται και από δυνάμεις της αριστεράς είναι μια ενότητα μικροαστική, μια ενότητα που επιδιώκει να γυρίσει πίσω τον ιστορικό χρόνο και όχι να γεννήσει το μέλλον. Αποζητά εναγωνίως την επιστροφή στην εποχή που η κάθε πολιτική δύναμη είχε γνώριμα και σαφώς καθορισμένα πλαίσια μέσα στα οποία κινούνταν. Αυτοί που την ενστερνίζονται δεν οραματίζονται να καταστήσουν την αριστερά ηγεμονική δύναμη μα να την κρατήσουν περιορισμένη στον ρόλο του αριστερού ψάλτη του αστικού πολιτικού συστήματος. Μα δυστυχώς γι’ αυτούς το ρολόι της ιστορίας έχει ένα ελάττωμα, δεν έχει χειμερινή ώρα για να το γυρίσεις πίσω

Στην Ελλάδα ή θα «σταθεροποιηθεί» μια κατάσταση διαρκούς αποπτώχευσης των λαϊκών μαζών ή θα ανοίξει ο δρόμος για την εξουσία των καταπιεσμένων, τη δικτατορία του προλεταριάτου. Ο δρόμος αυτός θα είναι μακρύς, θα έχει επιταχύνσεις, μα και πισωγυρίσματα, θα είναι ένας δύσκολος δρόμος με θυσίες. Και προϋποθέτει πρώτα απ’ όλα ρήξεις γι’ αυτούς που επιλέξουν να τον βαδίσουν. Ρήξεις με το παρελθόν, τις φιλοευρωπαϊκές αυταπάτες, το λήθαργο του κοινοβουλευτισμού και της «δημοκρατικής ομαλότητας». Προϋποθέτει πάνω απ’ όλα την ανάπτυξη αγώνων, μια γιγάντια πολύπλευρη και ανατρεπτική κίνηση μαζών που θα διαμορφώσει αλλαγές συσχετισμών στα σωματεία, πρωτοβουλίες στις γειτονιές, την ταξική αλληλεγγύη σε όσους έχουν πεταχτεί στα όρια της επιβίωσης. Την μάχη ενάντια στις απολύσεις και την κατάργηση των εργατικών κατακτήσεων. Το μπλοκάρισμα του ξεπουλήματος του εργατικού πλούτου, την αποτροπή της δημιουργίας ειδικών οικονομικών ζωνών.

Προϋποθέτει όμως κυρίαρχα να μπουν τα ερωτήματα στη σωστή τους βάση: Γιατί πια δεν φτάνει μόνο η αντίδραση στις αστικές πολιτικές, χρειάζεται και θετικό εργατικό πρόταγμα, να πειστεί ο λαός ότι τα μνημόνια και οι πολιτικές διαρκούς εξαθλίωσης δεν είναι μονόδρομος αλλά αστική στρατηγική, ότι τα πράγματα σε τούτο τον τόπο μπορούνε να πάνε αλλιώς. Ότι η πραγματική καταστροφή για το λαό είναι η παραμονή στο Ευρώ και στη Ε.Ε η μη διαγραφή του χρέους και το ξεπούλημα της λαϊκής περιουσίας. Ότι μπορεί να υπάρξει μια Ελλάδα της ευημερίας για τα λαϊκά στρώματα, μια ευημερία πραγματική που δεν θα αποκρυσταλλώνεται σε πιστωτικές κάρτες, ακριβά αυτοκίνητα και πλάσμα τηλεοράσεις, μα σε υψηλού επιπέδου υγεία, σε ποιοτική παιδεία, σε ανθρώπινα ωράρια και σωστές συνθήκες εργασίας, σε μείωση των χρόνων εργασίας και αξιοπρεπείς συντάξεις, στην εξασφαλισμένη κατοικία, οικογενειακή πρόνοια, στην πραγματική προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, σε έναν νέο πραγματικά λαϊκό-ταξικό πολιτισμό. Σε μια Ελλάδα που ο πλούτος θα καταλήγει συλλογικά σε αυτούς που τον παράγουν.



Πηγή: kommounaros/ Praxis

20 σχόλια:

  1. Ειναι γνωστες, λιγο-πολυ οι σκεψεις οσων νοσταλγουν και αναπολουν τα δικα τους γκρεμισμενα...αστικα ονειρα, αλλα απ την αλλη ειναι δυσκολο, να περιμενει κανεις να γινουν συντομα καποια βηματα, τα οποια επρεπε να ειχαν γινει εδω και πολλα χρονια, οσον αφορα τη νοοτροπια και τις συνειδησεις πολλων που τωρα.. ''κλαινε και οδυρονται'', κατηγορωντας τους παντες και τα παντα για μη..συνεργασια εναντια στα ..Μαυρα μετωπα του νεοφιλελευθερισμου!
    Το θεμα, ομως, ειναι οτι εχουμε να κανουμε με πολλες ανθρωπινες ζωες που καταστρεφονται καθημερινα και αυτες δεν ενστερνιζονταν, αναγκαστικα, τα απατηλα, καταναλωτικα ονειρα των αλλων και εκει για μενα ειναι το κριμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @ELVA:
      Το θέμα είναι ταξικό. Τα μικροαστικά στρώματα έχουν κρατήσει από την δεκαετία του '90 ένα ανεκτό βιοτικό επίπεδο, χάρη στην συμμαχία τους με την αστική τάξη που επέτρεπε να αναπληρώνουν την χασούρα τους από την επέλαση των αστών χάρη στην ολοένα και περισσότερη υπερεκμετάλευση των εργατών (ντόπιων και ξένων). Τώρα ζητάνε από τους εργάτες να "καθαρίσουν" για πάρτη τους, και θυμώνουν και από πάνω επειδή οι εργάτες έχουν τις δικές τους προτεραιότητες. Αν σε αυτό προσθέσουμε και την μικροαστική ψυχολογία που θεωρεί τον εργάτη "κατώτερο", μπορούμε να καταλάβουμε την αντίφαση οι εκκλήσεις για ενότητα να γίνονται με επιτακτικό πνεύμα μίσους(!) προς την εργατική τάξη και όχι με αγαθό πνεύμα πραγματικής συνεργασίας με αυτήν...

      Διαγραφή
  2. Νομίζω ότι το ζήτημα δεν είναι πια ούτε οι καταναλωτικές συνήθειες των μικροαστών, ούτε ο εν γένει πολιτικός τους χαρακτήρας.

    Ακόμα και οι μικροαστοί προλεταριοποιούνται και προσεγγίζουν έστω και σαν φάρο ελπίδας την αριστερά. Και τι πρέπει να κάνει η αριστερα; Να τους πει εμείς σας τα λέγαμε κι εσεις ψηφίζατε ΠΑΣΟΚ-ΝΔ οπότε τώρα πάρτε τα α@@$%!ια μας; Επίσης δεν αρκεί η επίκληση της επίλυσης όλων των προβλημάτων στον σοσιαλισμό. Απαιτούνται άμεσες δράσεις για την επιβίωση του λαού. Το ΕΑΜ έκανε συσσίτια δεν έλεγε περιμένετε να διώξουμε τους Γερμανούς, να οικοδομήσουμε σοσιαλισμό για να έχουμε να φάμε.
    Επίσης, οι αναλύσεις της ριζοσπαστικής αριστεράς (κυρίως του ΚΚΕ)αντανακλούν στην πρακτική της δράσης της. Επανέρχεται ένας οικονομισμός του στυλ έτσι είναι ο καπιταλισμός, τα πράγματα θα γίνουν χειρότερα και η μόνη λύση είναι η λαϊκή εξουσία που κάποια στιγμή θα έρθει. Το θέμα είναι όμως να παλέψεις γι' αυτό ολοκληρωμένα και όχι συνθηματικά.
    Κατά τα άλλα η ενότητα της αριστεράς είναι μια καραμέλα που δε λιώνει ποτέ. Αν δούμε ποιοι καλούν την αριστερα ενωμένη θα καταλάβουμε γιατί πρέπει να απορρίψουμε μια τέτοια ιδέα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @2310net:
      Το ΕΑΜ εκτός από συσίτια, έφτιαξε και τον ΕΛΑΣ και την ΟΠΛΑ. Χωρίς τα δύο τελευταία, το ΕΑΜ όχι μόνο δεν νοείται, αλλά πολύ αμφιβάλω εάν θα το μνημονεύαμε κιόλας σήμερα. Θεωρώ κατά συνέπεια, κάθε αναφορά στο ΕΑΜ τουλάχιστον ατυχή σε σχέση με το σήμερα, εκτός εάν κάποιος πιστεύει πως οι συνθήκες είναι ώριμες και για έναν νέο ΕΛΑΣ, και για μια νέα ΟΠΛΑ, οπότε πάω πάσο.
      Από εκεί και πέρα, νομίζω πως το κείμενο περιέχει μία πολύ μεγάλη αλήθεια (για αυτό και το αναδημοσίευσα):
      "...Η αριστερά δεν δημιουργήθηκε για να έχει πανκοινωνική απεύθυνση, δεν υπάρχει για να «σώσει την κοινωνία», μα για να απελευθερώσει την εργατική τάξη,..." Αυτό καλό θα είναι να γίνει επιτέλους κατανοητό. Αλλά και όταν δημιουργούνται οι κοινωνικές συμμαχίες ο στόχος τουλάχιστον ενός ΚΚ δεν είναι άλλος από το να "...θεμελιώσει την κυριαρχία των εργατών και των συμμάχων τους υπό την ηγεμονία των πρώτων. Των εργατών, όχι των μικροαστών...."
      Η σύγκρουση λοιπόν προκύπτει από το γεγονός, πως ενώ από την μία πλατιά μικροαστικά στρώματα έχουν καταλάβει την ανάγκη της συμμαχίας με την εργατική τάξη, από την άλλη έχουν το θράσος και την αλαζονία (σαν κακομαθημένα τόσα χρόνια από τους αστούς παιδιά) να θέλουν να ηγηθούν της συμμαχίας αυτής.
      Καλό είναι να λοιπόν να τους κάνουμε καθαρό, πως μπορεί σαν μεμωνομένοι άνθρωποι να ζήσουν πολύ καλύτερα υπό την λαϊκή εξουσία, σαν τάξη όμως δεν πρόκειται να συνεχίσουν να υπάρχουν με τους προηγούμενους όρους. Είτε γιατί θα τους "απαλωτριώσει" το μεγάλο κεφάλαιο, είτε γιατί θα τους "ενσωματώσει" η εργατική τάξη. Το δράμα των μικροαστών, είναι το δράμα του γερασμένου κόσμου που αρνείται να κάνει τόπο στην νέα ζωή...

      Διαγραφή
    2. Εφόσον δεν μπόρεσαν να τους αποσιωπήσουν ή να τους λυγίσουν, φοβάμαι ότι οι μικροαστοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται απλώς να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ τους εργάτες για την δική τους πολιτική αντζέντα, για τα δικά τους σχέδια για ηγεμονία. Με λίγα λόγια "παλέψτε εσείς να σωθούμε εμείς."

      Είδα κάποια πράγματα αυτές τις μέρες, για παράδειγμα βίντεο για τους χαλυβουργούς από ομάδα αγνώστων προθέσεων "ΜΟΝΟ για ΚΙΝΗΜΑΤΙΚΗ χρήση" (για ποιό κίνημα; Κάνουν οι χαλυβουργοί απεργία και βρήκαν κάποιοι πάλι "κίνημα"; Ξανά-μανά τα τού Συντάγματος;) τα οποία με έχουν προβληματίσει.

      Λίγο προβληματισμό για τις γνωστές επικλήσεις "να ενωθούμε ρε παιδιά" και την παράξενη βιασύνη να οικειοποιηθούν κάποιοι αγώνες αλλωνών ως και καλά "φωνές της κοινωνίας."

      Είμαι πάρα πολύ επιφυλακτικός για αυτά τα ζητήματα και δεν εμπιστεύομαι στο παραμικρό την ευκολία με την οποία "επαναστατεί" και "αποκηρύσσει τις ψευδαισθήσεις της" η μικροαστική τάξη στην Ελλάδα.

      Διαγραφή
    3. "Εφόσον δεν μπόρεσαν να τους αποσιωπήσουν ή να τους λυγίσουν, φοβάμαι ότι οι μικροαστοί έχουν αρχίσει να σκέφτονται απλώς να ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΟΥΝ τους εργάτες για την δική τους πολιτική αντζέντα, για τα δικά τους σχέδια για ηγεμονία. Με λίγα λόγια "παλέψτε εσείς να σωθούμε εμείς.""

      Αυτο το πιστευω και εγω

      ολοι σου λενε

      "ΚΑΙ ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΚΚΕ ΣΑΣ;" ΑΜΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΘΑ ΚΑΝΕΙ ΤΑ ΙΔΙΑ

      και οταν του λες
      το κκε δεν θα παρει την εξουσια απο μονο του, αλλα ο λαος(δεν του λες εργατικη ταξη γιατι μετα πρεπει να εξηγεις), και οτι πρεπει και αυτος ο ίδιος να βοηθησει με την συνεχη του δράση και οχι απλα να ριξει μια ψήφο, μετα ξυνιζει και δεν του παει καλα.

      Δεν καταλαβαινει οτι το ΚΚΕ δεν ειναι κομμα που πρεπει να αλλαξει εκ της ριζας της δομες και οχι απλα να ηγηθει του παλαιου τυπου κοινοβουλιου.

      Και οταν του το εξηγησεις, οτι για να αλλαξουν οι δομες πρεπει να βαλουμε ολοι το χερακι μας και να αγωνιστουμε.

      Σου λεει

      "να μαζευτούμε να πατε"

      προτιμαει βλεπεις ο μικροαστουλης υπερατακες και υποσχεσεις στυλ "στις 18 σοσιαλισμος", "η ελλάδα ανήκει στους έλληνες", και ας ειναι κενες νοήματος και καταδικασμένες να μείνουν ανεκπλήρωτες.

      Διαγραφή
    4. Που πρέπει να αλλάξει απο την ριζα εννούσα, οχι που δεν πρέπει

      Διαγραφή
  3. 2310net, δε νομίζεις όμως ότι πρέπει κάποια στιγμή να μπει κάθε κατεργάρης στον πάγκο του;

    Και ναι, ακριβώς αυτό πρέπει να πούμε στο μικροαστικό πλάσμα που ονειρεύεται καρβέλια, να πάρει τα @@ μας, γιατί αλίμονο αν επιστρατεύσει το εργατικό κίνημα τις ιδεολογικές, πολιτικές και αγωνιστικές του εφεδρείες για να επιβιώσει απλά μια εν δυνάμει νεοαστική τάξη.

    Όσοι οδύρονται για την ενότητα της αριστεράς είναι πολύ γελασμένοι αν νομίζουν ότι θα τους χαϊδέψει τα @@ σε αντάλαγμα τα ψηφαλάκια. Καλύτερα να μείνει το ΚΚΕ κολλημένο στο 9% και να παραμείνει αυθεντική έκφραση της εργατικής τάξης παρά να εξαργυρώσει τα αποθέματά του για να κρατά στην εντατική αυτούς που μεθαύριο θα το πουλήσουν για ένα νεοπασοκισμό.

    Τι να κάνουμε; Λαϊκή εξουσία εδώ και τώρα δεν γίνεται, γιατί δεν υπάρχει ταξική συνειδητοποίηση, ούτε κουλτούρα ταξικής πάλης. Ο Έλληνας πρέπει να πεινάσει, να εξαθλιωθεί και να ξεφτιλιστεί στον καθρέφτη του προκειμένου να ξεκολλήσει από το μικροαστισμό του, μπάς και καταλάβει ότι ανήκει στην εργατική τάξη, ακόμα κι αν φοράει κοστούμι και θέλει να αυτοφέρεται ως στέλεχος (αν έχει δουλειά).

    Ας βοηθήσει όσο μπορεί το κόμμα τους ανθρώπους που έχουν ανάγκη, αλλά από κει και πέρα πρέπει να εξασφαλίσει και τη δική του πολιτική επιβίωση. Αλλιώς καλύτερα να διαλυθεί παρά να Τσιπροποιηθεί με αρλούμπες Τύπου μέσα στο Ευρώ αλλά όχι εντελώς μέσα και λίγο από δω και λίγο παρακεί.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @AlexK:
      Να πω και μία "αιρετική" άποψη; Καλές οι κοινωνικές συμμαχίες, αλλά την μισή μόνο εργατική τάξη εάν μπορούσαμε να οργανώσουμε και να συνειδητοποιήσουμε, μια χαρά την κάναμε την επανάσταση και χωρίς αυτές...

      Διαγραφή
    2. Ως γνωστός πολιτικός γκρινάρης :-) είμαι αναγκασμένος να πω ότι το ΚΚΕ παίρνει ένα άριστα δέκα για τους συνολικούς του πολιτικούς χειρισμούς από την άνοδο Παπαδήμου στην εξουσία και μετά.

      Η κατεύθυνση που έχει, να δώσει το βάρος στην έμπρακτη ανάπτυξη του εργατικού αγώνα, χωρίς να περιμένει τις "κοινωνικές συμμαχίες" και χωρίς να αναλώνεται σε αφηρημένο διάλογο περί "ενότητας" (γιατί, και γιατί όχι, κλπ) είναι ΑΠΟΛΥΤΑ ΣΩΣΤΗ.

      Υπομονή, επιμονή, ψυχραιμία. Να μην παρασυρόμαστε ούτε από ενθουσιασμούς για τη δύναμή μας ούτε από καλέσματα σειρήνων "να τα βρούμε.'

      Διαγραφή
  4. @TRASH
    Μήπως το 1917 ήταν η ώρα να πάρει ο ρώσικος λαός τα όπλα; Αν ήταν το 44, το 46, το 49 εποχή όπου ο ελληνικός λαός ήταν ώριμος να πάρει τα όπλα τώρα γιατί δεν είναι; Γιατί δεν είναι ώριμες οι "υποκειμενικές" συνθήκες; Και πότε θα είναι έτοιμες; Και πως θα ετοιμαστούν αν όχι μέσα στην διαλεκτική σχέση με την πρακτική πολιτική πάλη; Αν περιμένουμε τον καπιταλισμό να καταρρεύσει για να πάμε να κατουρήσουμε στο πτώμα του θα περιμένουμε πολύ.
    Η Αριστερά δεν γεννήθηκε για να αντιπαραβάλει την εργατική εξουσία στην αστική εξουσία. Γεννήθηκε για να απελευθερώσει την ανθρωπότητα απο την προιστορική της φάση, απο τον ταξικό χαρακτήρα των κοινωνιών. Όχι για να επιβάλει εκδικητικά την σοσιαλιστική εξουσία. Άλλωστε αυτή έχει προσωρινό χαρακτήρα. Τουλάχιστον στη θεωρία. Άρα λοιπόν το θέμα δεν είναι να εξοντώσεις κάθε τάξη που δεν είναι η εργατική τάξη, ούτε να στοχαστείς έναν τρόπο με τον οποίο θα την πάρεις με το μέρος σου γιατί αυτό μόνο προσωρινά μπορεί να λειτουργήσει. Το θέμα είναι πολύ πιο σύνθετο και σχετίζεται με τις ιδιαίτερες συγκεκριμένες ιστορικές, κοινωνικές και πολιτισμικές συνθήκες που επικρατούν σε κάθε κοινωνία. Ο ελληνικός μικροαστισμός είναι κολλημένος με σχεδόν μεταφυσικό τρόπο με τον πασοκισμό αλλά και με μια συντηρητική εκκλησιαστική παράδοση. Ένα κομμάτι απο αυτούς μόνο θα μπορέσουν να δούν την μεγαλύτερη εικόνα.

    @AlexK
    Αν εσύ προτιμάς ένα ΚΚΕ το οποίο θα βάζει πιο πάνω απο την επαναστατική αλλαγή την ιδεολογική καθαρότητα μάλλον διαφωνούμε κάθετα.
    Αυτά που γράφεις είναι ένας στείρος οικονομισμός. Κάποια στιγμή θα δικαιωθούμε απλά τωρα είμαστε πεσμένοι, όμως η ιστορία είναι με το μέρος μας. Το θέμα όμως είναι τι κάνουμε. Τι είδους αριστερά θέλουμε;
    Πως θα πάρουμε την εξουσία, πως θα ανατρέψουμε τον καπιταλισμό αν φοβόμαστε ακόμα και την λέξη επανάσταση;
    Όταν οι αστοί επαναστάτησαν δεν είχαν ούτε αναπτυγμένη ταξική συνείδηση, ούτε πολιτική οργάνωση στο βαθμό που υπάρχει σήμερα, ούτε εμπειρία στην πάλη.
    Αν για σένα το θέμα είναι η εξασφάλιση της πολιτικής επιβίωσης του κόμματος τότε ελπίζω να μη σκέφτεται έτσι το ίδιο το κόμμα γιατί αυτός είναι ο πιο σίγουρος δρόμος για να "τσιπροποιηθεί"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. @2310net:
      Σίγουρα έχεις παρεξηγήσει πολλά από αυτά που είπα.
      Ας πάρουμε όμως από την αρχή τα ζητήματα που βάζεις.
      1)Ο Ρώσικος λαός δεν πήρε τα όπλα το 1917. Τα είχε ήδη πάρει από τον ίδιο τον Τσάρο για να πολεμήσει τους Γερμανούς. Εκείνο που έκαναν οι Ρώσοι εργάτες και αγρότες ήταν να στρέψουν τα όπλα που ήδη είχαν πάρει ενάντια στους πραγματικούς εχθρούς τους. Το '44 κανείς δεν πήρε τα όπλα ομοίως. Ο ΕΛΑΣ υπήρχε και πολεμούσε ήδη δύο χρόνια πριν. Οσο για το '49, όλοι γνωρίζουμε πως ο ένοπλος αγώνας ήταν περισσότερο επιλογή ανάγκης παρά προγραμματισμού. Και σε όλες αυτές τις περιπτώσεις, οι άνθρωποι δεν βγήκαν από το σπίτι τους να πάρουν τα τουφέκια, ήταν ήδη εμπειροπόλεμοι και δεν τους τρόμαζε η ιδέα της μάχης. Βλέπεις κάποια αναλογία;
      2)Το ότι απέχουμε όπως λες "από την πολιτική και πρακτική πάλη" και ότι περιμένουμε τον καπιταλισμό "να καταρεύσει" δεν ξέρω από που το έβγαλες. 800 ανοιχτά μέτωπα πολιτικής και πρακτικής πάλης έχουμε, της κουβέντας που κάνουμε τώρα περιλαμβανόμενης. Όποιος δεν γλύφει τους ανέφικτους πόθους του κάθε κακομαθημένου μικροαστού, δεν διεξάγει πολιτική και πρακτική πάλη; Δηλαδή το ΠΑΜΕ τι κάνει, μπρίκια κολλάει;
      3)Λες: "Η Αριστερά δεν γεννήθηκε για να αντιπαραβάλει την εργατική εξουσία στην αστική εξουσία.". Για την "αριστερά" οκ, θα σε γελάσω για το τι θέλει να κάνει. Τα ΚΚ κόμματα πάλι υπάρχουν για να οργανώσουν την συνειδητή πρωτοπορεία της εργατικής τάξης στο να καταλάβει την εξουσία (φυσικά αντιπαραθετικά με την αστική τάξη). Η εργατική τάξη να καταλάβει την εξουσία, ούτε ο πληθυσμός, ούτε η κοινωνία, ούτε κανένας άλλος. Η ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΤΑΞΗ! Γιατί αυτή και όχι άλλη; Τα έχει πει ο Μαρξ και να μην επαναλαμβανόμαστε.
      4)Δεν καταλαβαίνω το τι εννοείς με τον όρο "να επιβάλει εκδικητικά την σοσιαλιστική εξουσία". Αν για σένα η σοσιαλιστική εξουσία είναι αποτέλεσμα της εκδικητικότητας των εργατών, τι να πώ; Εγώ την διχτατορία του προλεταριάτου την γνωρίζω ως το μέσον για την αταξική κοινωνία, χωρίς αυτό βέβαια να αντιπαραβάλεται υποχρεωτικά με το δίκαιο συναίσθημα για "γδικιομό" από την πλευρά των εργατών, που έτσι ή αλλιώς πάντα υπερβολικά μεγαλόψυχοι ύπηρξαν.
      5)Ο προσωρινός σε ιστορικό χρόνο χαρακτήρας της εργατικής εξουσίας, μπορεί να είναι και 200 χρόνια σε πραγματικό χρόνο. Αυτό θα εξαρτηθεί από πολλά. Στην ΕΣΣΔ πχ 75 χρόνια δεν έφτασαν.
      6)Ο όρος "εξόντωση" των άλλων τάξεων που χρησιμοποιείς, είναι μάλλον αδόκιμος καθώς παραπέμπει στην φυσική εξόντωση των υποκειμένων τους. Την μικροαστική και αστική τάξη σαν τέτοιες είπαμε πως θα εξαφανίσουμε (κοινωνικά σαν τάξεις), όχι τους μικροαστούς (αλλά και τους αστούς), πως θα τους εξοντώσουμε σαν ανθρώπους! Χρειάζεται να διευκρινίζουμε και τα αυτονόητα; Εκτός εάν έχουμε αστική και μεσαία τάξη και στον σοσιαλισμό, οπότε για άλλο πράγμα μιλάμε...
      7)Η ιδεολογική "καθαρότητα" της οργανωμένης πρωτοπορείας, είναι εκ των ουκ άνευ όρων για την επιτυχή διεξαγωγή μιας επανάστασης. Ολη η ιστορική πείρα αυτό δείχνει.
      8)Οι αστικές δύσκολα μπορούν να συγκριθούν με τις προλεταριακές επαναστάσεις για πολλούς λόγους. Οι δύο (κατ'εμένα) βασικοί είναι πρώτο, πως η αστική τάξη είχε ήδη την οικονομική εξουσία πριν διεκδικήσει την πολιτική, οπότε ξεκίναγε από πολύ καλύτερη αφετηρία. Και δεύτερο η σημαντικά διαφορετική απόστολή των δύο τάξεων. Η αστική τάξη δεν είχε παρά να αντικαταστήσει κάποια άλλη τάξη στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας, η αποστολή της εργατικής τάξης είναι απείρως δυσκολότερη αφού πρέπει να καταστρέψει την ταξική κοινωνία σαν τέτοια.
      Συγνώμη αν σε κούρασα....

      Διαγραφή
    2. @Trash: Άψογος, καλύπτομαι πλήρως, δεν χρειάζεται να πω τίποτε παραπάνω ο ίδιος.

      Διαγραφή
  5. "πιο πάνω απο την επαναστατική αλλαγή την ιδεολογική καθαρότητα "

    Την ποια "επαναστατική αλλαγή";

    Αυτή που έκανε το "99%" στο Σύνταγμα και στη Γουολ Στριτ;

    Καταπληκτική επαναστατική αλλαγή, δεν θα πάρω. Αν είναι να κάνουμε τις λέξεις σκιάχτρα ("ιδεολογική καθαρότητα") ή φετίχ ("επαναστατική αλλαγή") αντί να μιλάμε για την πραγματικότητα με αμεσότητα και ειλικρίνεια, διάλογος δεν μπορεί να γίνει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Να τα μας...


    Η πρωτοβουλία για την επανέναρξη των συγκεντρώσεων στο Σύνταγμα, πάρθηκε από την ομάδα του blog troktiko.eu . Σαν blog πριν πούμε το τι μας οδήγησε στην συγκεκριμένη απόφαση θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε πως δεν επιθυμούμε να έχουμε κανένα συντονιστικό ρόλο στις συγκεντρώσεις, ούτε και θα έχουμε.

    Οι λόγοι για τους οποίους δηλώνουμε εξαρχής ότι είμαστε πίσω από την συγκεκριμένη πρωτοβουλία είναι, πρώτον για μην μπορέσει κανείς να ισχυριστεί πως οι συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα (ώστε να προλάβουμε όσους επιχειρήσουν να πνίξουν τις συγκεντρώσεις με επιχειρήματα όπως ότι πίσω από τις συγκεντρώσεις είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και άλλα τέτοια που όλοι ακούγαμε το καλοκαίρι) & δεύτερον για να μπορέσουμε μέσω της αναγνωσιμότητας του blog και των 56.000 φίλων που έχουμε στο facebook να δώσουμε μία αρχική ώθηση στις συγκεντρώσεις, αφού πιστεύουμε πως είναι ο μόνος τρόπος να σώσουμε την χώρα μας από την ολοκληρωτική χρεοκοπία των πολιτών της.

    Δεν το έκανε κανείς άλλος τόσους μήνες (ούτε οι παλιοί εμπνευστές των αγανακτισμένων, οι οποίοι ελπίζουμε να ξυπνήσουν), και τελικά αποφασίσαμε να κάνουμε εμείς το πρώτο κάλεσμα. Πιστεύουμε πως έχουμε μπεί στην τελική ευθεία για την ολοκληρωτική καταστροφή και αν δεν εκφράσουμε τη φωνή μας ΑΜΕΣΑ δεν θα υπάρχει πισογυρισμός.

    Σε όσους τώρα (για να μην χαλάνε το σάλιο τους) ισχυριστούν (για να κόψουν τη φόρα σε αυτή τη νέα προσπάθεια) ότι “το troktiko.eu σας στέλνει στο Σύνταγμα για λόγους αυτοπροβολής” κτλ, δε θα μπούμε στο κόπο να τους αντικρούσουμε αφού δεν βρίσκεται εκεί η ουσία των συγκεντρώσεων για εμάς. Το μόνο που θέλουμε & πρέπει να αναλογιστεί ο καθένας σας ξεχωριστά (ώστε να προφυλαχθεί από οποιονδήποτε προσπαθήσει να πνίξει τις συγκεντρώσεις) είναι το εξής:

    “Αν δεν πάμε στις πλατείες, αν δεν προσπαθήσουμε να αλλάξουμε μόνοι μας τα πράγματα και να εκφράσουμε τη φωνή μας, πιστεύετε πως αυτοί οι πολιτικοί θα μας βγάλουν από την κρίση;“
    Αν η απάντηση είναι ΟΧΙ τότε τη Κυριακή 15 Ιανουαρίου 2012 στις 16:00 είναι υποχρέωση σας να είστε στην Πλατεία Συντάγματος.
    Αν τώρα πιστεύετε πως οι πολιτικοί μας θα σώσουν την πατρίδα μας, αράξτε στον καναπέ σας για όσο σας επιτρέψουν να το κάνετε ακόμη αυτό…

    Μην πιστεύετε πως θα αλλάξουν τα πράγματα μόνα τους, μην πιστεύετε πως η κρίση κάπως θα περάσει..
    Αν δεν επανέρθουμε στις πλατείες είμαστε καταδικασμένοι να πεινάσουμε ΟΛΟΙ εκτός από τους υπαίτιους.
    Ο Θεός να μας βοηθήσει όλους & μακάρι να κερδίσουμε ένα καλύτερο μέλλον… το δικαιούμαστε και είναι το χρέος μας απέναντι στις γεννιές που έρχονται, αλλά και χρέος στους ευατούς μας & απέναντι στους ανθρώπους που αγαπάμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. 17 Γενάρη η παναττική, κι έτσι, στην τρέλα πάνω, 15 Γενάρη πάμε πλατεία, πέρα απ' τα κόμματα, μες στην ωραία μας ελευθερία, "για μην μπορέσει κανείς να ισχυριστεί πως οι συγκεντρώσεις που θα πραγματοποιηθούν εξυπηρετούν κομματικά συμφέροντα."

    Σύντροφοι, ιδιαίτερα νέοι στην ηλικία σύντροφοι, πρώτα θα γυρίσει ο κόσμος ανάποδα και μετά θα καθίσουν οι λογής φορείς της "κοινωνία που υποφέρει και θέλει ενότητα στην αριστερά" να αφήσουν το εργατικό κίνημα να πάρει αυτό το πάνω χέρι και να επιβάλλει εξελίξεις.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. @Αντώνης

    Δεν έγραψα πουθενά για επαναστατική αλλαγή απο την πλατεία ή απο το Occupy Wall Street. Μην μου αποδίδεις κάτι που δεν ισχύει.

    Η επαναστατική αλλαγή -για μένα- μπορεί να έχει ΜΟΝΟ κομμουνιστική κατεύθυνση. Δεν υποστήριξα ποτε ούτε τις πλατείες ούτε κάτι τέτοιο. Και προφανώς όταν γράφω για επαναστατική αλλαγή δεν αναφέρομαι σε τέτοιου είδους κινήματα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. @TRASH
    Ας τα πάρουμε ένα ένα:
    1. Τα συμπεράσματα που μπορείς να βγάλεις κοιτώντας την ιστορία έρχονται πάντα μετα τις ιστορικές πράξεις. Αυτό που ισχυρίζομται είναι ότι δεν αρκεί μια καπιταλιστική κρίση για να ανατραπεί ο καπιταλισμός, αν δεν υπάρχει η βίαιη ανατροπή του. Όταν μιλάω για όπλα δεν το εννοώ απαραίτητα με την κυριολεκτική του σημασία.
    2. Δεν είπα ποτέ ότι το ΚΚΕ ή το ΠΑΜΕ απέχει απο την πολιτική πάλη. Αυτό που έγραψα ήταν ότι ο υποκειμενικός παράγοντας, το επαναστατικό υποκείμενο, γίνεται επαναστατικό μέσα απο την ίδια του την πράξη. Όχι απλά με το πέρασμα του χρόνου.
    3. Το ζήτημα της εξουσίας δεν μπορεί να τίθεται ως αντιπαραβολή. Θα γνωρίζεις ότι για τον Μαρξ η κατάληψη της εξουσίας είναι η μισή δουλειά. Η άλλη μισή είναι η κατάλυσή της. Άρα ο στόχος είναι διπλός: Να κατακτήσουμε την εξουσία για να την καταλύσουμε.
    4.Απο το παραπάνω προκύπτει ότι εννοείται πως δεν υποστηρίζω ότι η σοσιαλιστική εξουσία επιβάλλεται με κίνητρο την εκδίκηση. Ίσα ίσα το αντίθετο υποστηρίζω.
    5. Να μου επιτρέψεις να μην επεκταθώ στο ζήτημα του περάσματος στην αταξική κοινωνία. Απλά δύο λόγια: Η θεωρία της απονέκρωσης είναι λανθασμένη και αντιδιαλεκτική. Τίποτα δεν γίνεται απο μόνο του. Αν δεν θέλεις να "απονεκρώσεις" το κράτος δεν απονεκρώνεται. Και το παράδειγμα της ΕΣΣΔ δείχνει ότι δεν υπήρχε η διάθεση για το πέρασμα στην αταξική κοινωνία και αυτό εκδηλώνεται απο την γιγάντωση του κράτους. Αλλά αυτό είναι ένα άλλο θέμα
    6. Συμφώνω απόλυτα. Λάθος διατύπωσή μου.
    7. Η ιστορική πείρα δείχνει επίσης ότι ποτέ δεν επιτεύχθηκε επανάσταση απο ιδεολογικά καθαρά κόμματα. Θέλω να πω ότι το πραγματικό κίνητρο δεν είναι η ιδεολογική καθαρότητα αλλά η εκπλήρωση των αναγκών του λαού. Δεν διαφωνώ γενικά με την ιδεολογική καθαρότητα -αν και η επαναστατική αριστερά έχει επιδείξει ιδιαίτερη σχολαστικότητα σ'αυτόν τον τομέα- αλλά πιστεύω πως ποτέ δεν μπορεί να επιτευχθεί κάτι τέτοιο διότι η πραγματικότητα θα βάζει ζητήματα που θα προκαλούν αναταραχές ή αναθεωρήσεις. Αυτό που πιστεύω είναι ότι πέρα απο την προσήλωση στην τακτική και την στρατηγική απαιτείται και μια "πανουργία του Λόγου" όπως θα έλεγε και ο Χέγκελ. Και στην τελική δεν θα κρίνω το ΚΚΕ για την ιδεολογική του καθαρότητα. Τουλάχιστον όχι σχολαστικά και επίμονα. Θα το κρίνω όμως για τον επαναστατικό του χαρακτήρα που είναι σε τελική ανάλυση η -αφηρημένη ίσως- έκφραση της ιδεολογικής του προσήλωσης.
    8. Ασφαλώς και οι αναλογίες δεν είναι εύκολες και όταν γίνονται δεν μπορούν να δώσουν σαφείς εικόνες. Οι αστικές επαναστάσεις δεν έκαναν όμως μόνο αυτό που πολύ απλουστευτικά αναφέρεις. Δεν αντικατέστησαν απλά την κυριαρχία. Γκρέμισαν έναν ολόκληρο κόσμο, επέβαλαν έναν νέο τρόπο σκέψης (διαφωτισμός- ορθός λόγος- επιστήμη), εξουδετέρωσαν ή έστω αποδυνάμωσαν τη δύναμη της εκκλησίας, άλλαξαν την πολιτική οργάνωση μεταβάλλοντας την μορφή του κράτους σε έθνος-κράτος και πολλά άλλα που περιγράφει πολύ καλά ο Μαρξ στο Μανιφέστο.

    Αυτά, συγγνώμη αν κούρασα! Περιμένω με ενδιαφέρον την απάντησή σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @2310net:
    1)Το γεγονός πως ο καπιταλισμός όσο σάπιος και να είναι, αν δεν του δώσουμε την κλωτσιά που θα τον στείλει στον τάφο μία ώρα αρχίτερα, θα εξακολουθήσει να μας κάθεται στο σβέρκο, είναι το τελευταίο πράγμα που θα αμφισβητούσα. Απλώς επειδή το θεωρώ υπερβολικά αυτονόητο, φαντάστικα πως θα αναφέρεσαι σε κάτι άλλο. Η παρεξήγηση προφανώς λύθηκε(;)
    Εγώ όταν μιλάω για όπλα, κυριολεκτώ πάντως. Δεν γνωρίζω άλλους τρόπους για να αντιμετωπίσει κάποιος τα όπλα που ήδη κατέχει ο ταξικός εχθρός.
    2)Δεν καταλαβαίνω το τι ακριβώς θα μπορούσε να κάνει το ΠΑΜΕ παραπάνω από αυτά που κάνει. Ηδη οι άνθρωποι που δραστηριοποιούνται σε αυτό (και πολύ περισσότερο τα μέλη του ΚΚ), χρειάζονται μέρα 50 ωρών για να βγάλουν πέρα τα καθήκοντα που έχουν ήδη βάλει στον εαυτό τους. Εδώ θα ήθελα κάπως παραπάνω ανάλυση για να καταλάβω τι σκέφτεσαι.
    3)Επί του παρόντος ο άμεσος στόχος για τους επαναστάτες είναι η κατάληψη και όχι η κατάργηση της εξουσίας. Για το δεύτερο μάλιστα θα έλεγα πως σήμερα μόνο σε φιλοσοφικό επίπεδο θα μπορούσαμε να μιλήσουμε, πολύ δε περισσότερο που για άλλους "αριστερούς" (ΣΥΝ,ΑΝΤΑΡΣΥΑ) ακόμη και η κατάληψη της εξουσίας δεν μπορεί να τεθεί καν σαν άμεσος στόχος!
    4)Για την "απονέκρωση του κράτους" θα συμφωνήσω μαζί σου, αν και για άλλους λόγους. Μέχρι η προλεταριακή επανάσταση να εγκαθυδριθεί παγκόσμια, πάντα θα χρειάζονται όλο και δυνατότερες ένοπλες δυνάμεις και υπηρεσίες ασφαλείας (δηλαδή κράτος) για να αντιμετωπίσουν τις αντίστοιχες των ιμπεριαλιστών. Μέχρι τότε λοιπόν, το κράτος όχι μόνο δεν θα απονεκρώνεται, αλλά θα ιχυροποιείται όλο και περισσότερο, αναγκαστικά. Εγώ από την ιστορία της ΕΣΣΔ αυτό έχω καταλάβει. Διαφωνώ μαζί σου πως ήταν απλά θέμα βούλησης.... (όχι πως αυτό το στοιχείο δεν υπήρχε σε κάποιο βαθμό, από ένα σημείο και μετά)
    6)Για την "ιδεολογική καθαρότητα". Πρώτο και κύριο χαρακτηριστικό της είναι το τα συμφέροντα ποιάς τάξης υπηρετεί ο αθε κομματικός σχηματισμός. Τα άλλα έπονται. Δεν είναι θέμα ερμηνείας δηλαδή της Χ παράγραφου του Μαρξ ή του Λένιν, που ακόμη και οι ΚΚΕδες μπορεί να διαφωνούν μεταξύ τους. Στην ουσία μιλάμε για ταξική καθαρότητα. Υπάρχει άλλος (άξιος λόγου) πολιτικός σχηματισμός που να έχει τάξει εαυτόν στα συμφέροντα τηε εργατικής τάξης στην Ελλάδα; Αυτήν την καθαρότητα δεν θέλουμε να χάσει το ΚΚΕ. Οι μικροαστοί 800 πολιτικούς σχηματισμούς έχουν, εμείς οι εργάτες μόνο έναν (με άξια λόγου δυναμική)! Δεν θα τον μοιραστούμε κιόλας!
    7)Δεν διαφωνώ με τις επισημάνσεις σου για τις αστικές επαναστάσεις (άσχετα εάν οι ίδιοι οι αστοί αναίρεσαν μόνοι τους τα προοδευτικά χαρακτηριστικά τους), απλά όλα αυτά τα θεωρώ ήσονως σημασίας μπροστά, τόσο στις αφετηρίες, όσο και τα ιστορικά καθήκοντα του προλεταριάτου. Για να το πω πιο χοντρά: Οι αστικές επαναστάσεις ήταν ένα ακόμη επισόδειο στην προϊστορία της ανθρωπότητας. Οι προλεταριακές είναι η αυγή της ιστορίας της...

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...