2 Μαρ 2012

Δημήτρης Μανίκας, η υπόθεση ενος εργάτη είναι υπόθεση όλων μας!



Προσπαθώ να αποφύγω αυτό το άρθρο να γίνει μελοδραματικό, αλλά πραγματικά δεν ξέρω πώς…


Ακούγοντας το ηχητικό ντοκουμέντο του Μανίκα δεν μπορεί κάποιος παρά να δακρύσει, όμως με τι να πρωτοδακρύσει;


Να δακρύσει από συμπόνια για την τραγωδία ενός ανθρώπου;


Να δακρύσει από τρομάρα για το πόσο του θυμίζει ο Δημήτρης Μανίκας τον εαυτό του;


Να δακρύσει από οργή ενάντια σε αυτούς που μας φτάσαν ως εδώ;


Ο δράστης αυτή τη φορά δεν είναι κάποιος στυγνός εγκληματίας, είναι ένας άνθρωπος στα όρια του, ένας άνθρωπος σε ελεύθερη πτώση που δεν έχει από πουθενά να κρατηθεί και που επιπλέον δεν μπορεί να στηρίξει ούτε την ίδια του την οικογένεια, τα παιδιά του.


Το λάθος του; Πραγματικά κανένα!




Σκληρά εργαζόμενος για χρόνια στην ίδια εταιρία και εργοδηγός που σημαίνει ότι έκανε καλά τη δουλειά του. 30 χρόνια μετά δεν μπορεί ούτε να ψωνίσει στο σούπερ μάρκετ ενώ το σπίτι του είναι υποθηκευμένο στην τράπεζα.

Από τα λεγόμενα του φαίνεται ότι ήταν έτοιμος να κάνει και υποχωρήσεις, θα δεχόταν μετάθεση στο εξωτερικό, αρκεί να τον επαναπροσλάμβαναν, όμως 9 μήνες μετά την απόλυση ούτε μετάθεση ούτε αποζημίωση ούτε τίποτα, μόνο ανεργία. 9 μήνες απόγνωσης, σε μια ηλικία άνω των 50 που έτσι και αλλιώς δύσκολα ξαναβρίσκει κάποιος δουλειά, τι χειρότερο αλήθεια μπορεί να τύχει σε ένα άνθρωπο πέρα από ανίατη αρρώστια;

Είμαι σίγουρος πως ο καθένας από εμάς γνωρίζει ανθρώπους σε αντίστοιχη θέση. Εγώ τουλάχιστον ξέρω καμπόσους τέτοιους και πραγματικά μπλοκάρει το μυαλό μου όταν προσπαθώ να καταλάβω πως τα βγάζουν πέρα. Και ύστερα φαντάζομαι τον εαυτό μου στη θέση τους, πράμα διόλου απίθανο να συμβεί, σήμερα εγώ αύριο εσύ είναι αυτά τα πράγματα. Η αλήθεια είναι πως τον Μανίκα δεν τον ξέρω, όμως ο Μανίκας είμαι εγώ, εσύ, δεν είναι τίποτα λιγότερο ο Μανίκας από μια εκδοχή του εαυτού μας, ένα κλικ μονάχα παραπέρα από αυτό που είμαστε τώρα.


Προσωπικά, αν και πραγματικά μου μαύρισε την καρδιά, χάρηκα που το ηχητικό της αστυνομίας με τις διαπραγματεύσεις διέρρευσε. Τα όσα λέει ο Μανίκας έχουν να μας διδάξουν πολλά. Από τη μια μας δείχνουν πως λειτουργεί το σύστημα, αφού κάνει αναφορές σε πρόσωπα αναμεμειγμένα σε κομπίνες και μπίζνες με το αφεντικό του, από την άλλη χτυπάνε διάνα στην ανθρωπιά μας.

Από εκεί και πέρα…

 
Ένας δρόμος υπάρχει μονάχα και είναι χρέος μας να τον βαδίσουμε!


Μαζική διεκδίκηση, αγωνιστική και ανθρωπιστική αλληλεγγύη


Αυτό που γνωρίζω εγώ από την δική μου εμπειρία είναι ότι οι λαϊκές επιτροπές  στις γειτονιές προσπαθούν να λειτουργήσουν και στα δυο αυτά επίπεδα. Για να αποκτήσουν όμως δύναμη ωφείλουμε να ενταχθούμε, σαν πρώτο βήμα, όλοι σε αυτές. Και πρέπει να το κάνουμε ιδιαίτερα εμείς που δεν έχουμε φτάσει ακόμα στο έσχατο σημείο, έτσι ώστε να αποτελέσουμε διέξοδο και παράδειγμα για ανθρώπους σαν τον Δημήτρη Μανίκα αλλά και για να μην βοηθηθούμε εμείς οι ίδιοι.
Τέτοιου είδους συμμετοχή μας φέρνει πιο κοντά σε ανθρώπους, μας μαθαίνει να συνεργαζόμαστε και να διεκδικούμε από κοινού. Αυτός είναι και ο μόνος τρόπος να δυναμώσει η φωνή μας, να αλλάξει η συνισταμένη των δυνάμεων, να περάσουμε από την υποχώρηση στην άμυνα και από την άμυνα τελικά στην επίθεση για την νίκη.


Το να μένουμε μόνοι με το πρόβλημα μας δίνει την εντύπωση ότι είμαστε οι ίδιοι υπεύθυνοι για την κατάντια, μας στρέφει ενάντια στον εαυτό μας, μας ωθεί σε καταχρήσεις που μας βυθίζουν ακόμη βαθύτερα στην άβυσσο και στο αδιέξοδο.


Ελπίζω η συγκλονιστική μαρτυρία του Δημήτρη Μανίκα να αποτελέσει σήμαντρο αφύπνισης για όσους επιμένουν να κρατούν τα μάτια κλειστά. Να τα ανοίξουν τα ανοίξουν και να καταλάβουν ότι η υπόθεση ενός συναδέλφου είναι υπόθεση όλων μας και πως η εργατιά ή που θα πάρει όλη μαζί την κάτω βόλτα ή που θα κάνει όλη μαζί την έφοδο στον ουρανό.


Εμπρός στο δρόμο που χάραξαν οι χαλυβουργοί, σύγχρονοι ήρωες της εργατικής τάξης, φωτεινοί φάροι και οδηγοί μας.


Φραγκίσκος Λαγωνικάκης(Poexania)

10 σχόλια:

  1. Μια εξέταση αίματος στον τύπο σε συνδιασμό με το ποινικό μητρώο του,αρκεί να αποδείξει γιατί είχε απολυθεί. Ο νοών νοείτο.
    Τεράστια γκάφα να τον στηριζςται.
    Ξέρω από μέσα τι συνέβη.
    Ο τύπος ήταν πρεζάκιας και απολύθηκε γιατί έκανε φασαρίες, απειλούσε συναδέλφους και βούταγε πράγματα . Αν δεν τον είχαν λυπηθεί να τον σουτάρουν απλώς ,θα ήταν από καιρό φυλακή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ότι και να είναι ο άνθρωπος του χρωστούν 30 χιλιάρικα. Μην ξέχνας Ανώνυμε καραγκιόζη που τα ξέρεις όλα, ότι υπάρχουν χιλιάδες απελπισμένοι σαν τον Μανίκα που σκέφτονται ακριβώς έτσι. Το περιστάτικο αυτό είναι μόνο η αρχή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ανωνυμε
    και επειδη ηταν πρεζακιας
    ηταν τοσο καλοι και τον ειχαν 30 χρονια στις οικογενειακες τους επιχειρησεις
    τον λυποταν για αυτο
    τον ειχα σαν παιδι τους, μεχρι και εργοδηγο τον ειχανε κανει
    αλλα αυτος τετοια αχαριστια
    και τα λεφτα του τα μαζευαν τα βαζανε στον κουμπαρα του για να παρει αμαξι οταν μεγαλωσει
    φεραρι.

    Βρε δεν γαμιωμαστε λεω γω

    Μερικοι μαλλον χρειαζεται να βρεθουν εστω και μια μερα στη θεση του για να καταλαβουν

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Το χέρι δεν οπλίζεται τυχαία. Δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό και παραβατική συμπεριφορά, εγώ δεν πρόκειται να πιστέψω ένα απλό Δ.Τ. μιας εταιρείας ούτε έναν ανώνυμο του διαδικτύου (προς διαχειριστές: κάντε ένα trace την IP να δούμε αν όντως φεύγει από Κομοτηνή). Στο ντοκουμέντο ο άνθρωπος λέει καθαρά "δεν μου είπαν γιατί απολύθηκα" και είναι στην κατάσταση της εξομολόγησης, λέει ήδη τι κάνει τους προηγούμενους μήνες. Απελπισμένος ήταν και το μόνο που του έμενε ήταν η εκδίκηση, απλά κι ωραία. Αν κάποιος θέλει να πιστεύει ότι πρόκειται απλά περί ενός κακού ανθρώπου, υπό την επήρεια ουσιών ή ό,τι άλλο, ε ρε μάγκα, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΤΟΥ! Να τελειώσει αυτό το παραμύθι, τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους, τα ηχητικά ντοκουμέντα υπάρχουν, οι αριθμοί για την Κομοτηνή υπάρχουν και κάποιοι προσπαθούν να το κάνουν "ανθρώπινο παράγοντα". Κάπου ακούγεται να λέει " …οι άλλοι μπορεί να πάνε να γαμηθούνε 8 ώρες σε ένα εργοστάσιο για 400 Ευρώ… …εγώ δεν το θέλω αυτό στη ζωή μου…". Αυτό είναι η ουσία ρε ξεφτιλισμένοι, το κυνήγι του κέρδους των καπιταλιστών έχει οδηγήσει τον καθέναν να μην έχει ζωή.

    Ένας απελπισμένος πήρε το όπλο. Φυσικά και θα έληγε άδοξα, ή θα τον πιάνανε ή θα τον σκοτώνανε ή θα αυτοκτονούσε. Είναι όμως απλά ένας και εύκολα διαχειρίσιμος. Τους εκατοντάδες χιλιάδες όταν θα βγουν, πώς τους κάνεις κουμάντο όμως;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γιωργο, σιγα μην ασχοληθουμε σε τετοιο βαθος με το Τρολ,
      τα οποια εχουν πλησιανει ανυσηχητικα τελευταια!

      Η πλακα ειναι πως ανοιγουν το ιδιο κουτακι με τις ιδιες μαλακιες καθε φορα, ασχετα με ποιο ειναι το θεμα του αρθρου.

      Τεσπα με τα οσα λες στο σχολιο σου συμφωνω 100/100

      Διαγραφή
  5. Τραγική η "ρεπόρτερ"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Πρώτη παρατήρηση: Για την ρεπόρτερ, η οποία -προφανώς- ζήλωσε δόξα Ευαγγελάτου, δεν χρειάζονται σχόλια. Το σύστημα την πληρώνει, το σύστημα υπηρετεί. Τελεία.

    Δεύτερη παρατήρηση: Άλλη μια φορά το ίδιο σκηνικό: όποιος τα "χώνει" στον εργάτη δεν έχει όνομα. Και ξέρετε τί μου την σπάει μ' αυτό; Δεν μπορώ να πω "άει γαμήσου, ανώνυμε"...

    Τρίτη παρατήρηση: Ας δεχτούμε ότι ο διαμαρτυρόμενος εργάτης είναι πρεζάκιας, κλέφτης και ό,τι άλλο γουστάρει ο κάθε ανώνυμος. Τί σημαίνει αυτό; Τον βάζουμε κάτω και τον πηδάμε, γαμώ την "δημοκρατία"μου μέσα;

    Τέταρτη -και κυριώτερη- παρατήρηση: Η είδηση δεν είναι ότι ένας εργάτης πήρε όπλο κι όποιον πάρει ο χάρος. Η είδηση είναι ότι ακόμα δεν έχουμε πάρει τα όπλα εμείς, οι υπόλοιποι. Είμαι σίγουρος ότι ο ποιητής δεν εννοούσε "να κάτσουμε να τα κουβεντιάσουμε, ρε παιδιά" όταν μας παρώτρυνε "ομπρός να σηκώσουμε τον ήλιο πάνω από την Ελλάδα"...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ασχετο αλλα εγω νομιζα οτι οι συνομιλητες ηταν οι διαπραγματευτες της αστυνομιας
    γραψτε λαθος λοιπον

    Teddy σωστος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. σας παρακαλω μεινετε σ αυτο που ειπε μια η δυο φορες......"θελω να ξαναγινω ανθρωπος", αυτο ειναι κραυγη, και πρεπει να γινει κραυγη ολωνς μας, οσο για τον ανωνυμο που ριχνει λασπη, τι να πεις?τοσο του κοβει, τοσα λεει, αλλα και ετσι ναναι, ας του δωσουν αυτα που του χρωστανε τουλαχιστον, γιατι δεν τον ειχαν στη δουλεψη τους τοσα χρον ια απο συμπονοια?!!!!!οι καλοι εργοδοτες!!!!!!με τους περισσοτερους θα συμφωνησω, στο ιδιο καζανι βραζουμε ολοι.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Ως γνωστον, οι αρρωστοι ψυχικα 'βγαζουν' τις τασεις τους πολυ πιο ευκολα οταν ειναι 'καταλληλες' οι συνθηκες... Και ετσι λοιπον..

    Αληθεια... Αναρωτιεμαι...

    ...Μηπως ο λογος που δεν εχουμε ακομα κανει μια δυναμικη αντιδραση ειναι... μηπως.. Μηπως επειδη ΔΕΝ ειμαστε ...ψυχικα αρρωστοι;!;!

    Για δες τι φοβερη πραγματικοτητα που βιωνουμε........



    Sartiv

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...