7 Μαρ 2012

Η κοινωνία της παραμύθας



Παρακολουθούσα σήμερα το μεσημέρι μια ταινία με τίτλο The Awakening(έκατσε να έχει και ταιριαστό με τα όσα θα πω παρακάτω τίτλο) και μου έκανε μεγάλη εντύπωση η εισαγωγή της.
Βρισκόταν λοιπόν κάποιοι τύποι και τύπισσες μαζεμένοι σε ένα σκιερό δωμάτιο  και τελούσαν μια ιεροτελεστία επίκλησης πνευμάτων(σεανς), υπό τις οδηγίες ενός μέντιουμ. Είχαν ενώσει τα χέρια και άρχισαν να φωνάζουν memento mori(σημαίνει να θυμάσαι την θνητότητα σου), ενώ ο βοηθός του μέντιουμ θυσίασε ένα κοράκι προκειμένου να γίνει δυνατή η επικοινωνία με το υπερπέραν. Πελάτης του μέντιουμ ήταν μια μητέρα που είχε χάσει την μικρή της κόρη και ήθελε να έρθει σε επαφή μαζί της. 


Με τα πολλά, μέσα από μια «μαγική σφαίρα» ξεπρόβαλε η σιλουέτα του μικρού κοριτσιού. Η μάνα δάκρυσε και άρχισε να της μιλάει, και πάνω εκεί στην συγκίνηση πετάγεται μια γυναίκα εκ των παρευρισκομένων και αποκαλύπτει την κομπίνα. Μέσα στην «μαγική σφαίρα» αυτό που έβλεπαν ήταν απλά η αντανάκλαση ενός παιδιού που στεκόταν από πίσω τους το οποίο ήταν και αυτό μέσα στο κόλπο.



Για να μην τα πολυλογώ, μπουκάρει τελικά η αστυνομία, για την οποία δούλευε εκείνη που αποκάλυψε την κομπίνα, και συλλαμβάνει τους συνεργούς. Πάνω εκεί στην αναμπουμπούλα, σηκώνεται η μητέρα του νεκρού κοριτσιού και ρίχνει μια σφαλιάρα στην ερευνήτρια της αστυνομίας.


Γιατίόμως αντίδρασε έτσι;

 
Μα φυσικά επειδή θα προτιμούσε πιστεύει ότι όντως είχε μιλήσει με την νεκρή κόρη της παρά να ζει γνωρίζοντας ότι δεν πρόκειται ποτέ να την ξαναδεί.


Τι μας διδάσκει αυτό;


Ότι συχνά οι άνθρωποι προτιμούν να πιστεύουν ένα ψέμα που τους βολεύει παρά να αντιμετωπίσουν μια σκληρή αλήθεια κατάματα.


Και δεν εξαιρώ τον εαυτό μου από αυτό, μου έχει συμβεί και εμένα πολλάκις.


Τι γίνεται όμως όταν το ψέμα από το οποίο επιμένουμε να κρατιόμαστε μας καταστρέφει ή έστω μας βλάπτει; Δεν πρέπει να προσπαθήσουμε να απεγκλωβιστούμε από αυτό;


Και για να μπούμε στο ψητό:


Μιλούσα πριν κάνα μήνα με κάποιον ο οποίος μου έλεγε το πολυφορεμένο ότι δήθεν το ΚΚΕ δεν θέλει να γίνει εξουσία.
Του απάντησα ότι το ΚΚΕ θέλει να πάρει ο λαός την εξουσία στα χέρια του, και ότι για να γίνει αυτό πρέπει να ανατραπούν οι τωρινοί συσχετισμοί εξουσίας.
Καλά, μου λέει, και πως θα το κάνει η Παπαρήγα αυτό; Αν δεν πιάσετε να τους σφάξετε όλους δεν γίνεται τίποτα.
Μα εμείς δεν γίνεται να κάνουμε την ανατροπή από μόνοι μας του λέω, για αυτό καλούμε τον λαό σε αγώνες.
Α, από εμάς περιμένετε…κατάλαβα, μου απαντά με περιπαιχτηκό ύφος.


Δηλαδή τι ήθελε ο φίλος;
Ήθελε από εμένα να του πω, «ψήφισε μας εσύ και ξια μας εμάς».
Δηλαδή να τον απαλλάξω τον ίδιο από κάθε ευθύνη, να του πω ότι άμα μας ψηφίσεις θα μπουν όλα στον αυτόματο πιλότο και η ζωή σου θα φτιάξει.


Δεν είναι τυχαίο που ο ίδιος άνθρωπος συνεχώς γκρινιάζει για την εκλογική συνεργασία της αριστεράς.

Γιατί γκρινιάζει;

Επειδή δεν έχει καταλάβει ότι το ζήτημα δεν είναι να κερδίσει κάποιος τις εκλογές, αυτός νομίζει ότι αν ενωθεί η αριστερά και κερδίσει τις εκλογές μετά θα φτιάξουν όλα. Αυτόματα θα πάμε στα 1500 ευρώ μισθό, που λέει το ΚΚΕ, οι ευρωπαίοι «εταίροι» μας και οι τράπεζες, αφού τους μιλήσει ο Τσίπρας θα καταλάβουν το λάθος τους και θα σταματήσουν να μας πιέζουν και άλλα τέτοια. Μέσα δηλαδή από την ενότητα της αριστεράς αυτός ευελπιστεί σε ένα ΠΑΣΟΚ του 81 που θα κάνει τη ζωή του πιο υποφερτή. Και φυσικά ο συγκεκριμένος άνθρωπος δεν είναι ο μόνος που πραγματικά είναι σαν να παρακαλά να βρεθεί κάποιος να τον ξεγελάσει.


Λέτε το κόμμα(ένα ειν το κόμμα) να μην το ξέρει αυτό;


Λέτε να μην γνωρίζει ότι με διαχείριση της άγνοιας και των αδυναμιών του κόσμου θα μπορούσε να γίνει πιο αρεστό;


Παρόλα αυτά τι πρέπει να κάνει; Να λειτουργήσει όπως τις θρησκείες που τάζουν μετά θάνατον ζωή, εκμεταλλευόμενες  εναν προαιώνιο φόβο των ανθρώπων, για να καταφέρει να διαχειριστεί τους ψηφοφόρους;.


Ε όχι δεν το κάνει!
Και δεν το κάνει όχι μόνο επειδή κάτι τέτοιο θα οδηγήσει στον ίδιο του τον εκφυλισμό, αλλά και επειδή έχει κάποιες αρχές και μια συνέπεια απέναντι στον λαό. 


Είναι καιρός επιτέλους να πάψουμε να στηριζόμαστε σε αυταπάτες, όσο σκληρή και αν είναι η πραγματικότητα. Διότι όσο όμορφες αυταπάτες και αν έχουν καλλιεργήσει σε κάποιον, μοιραία κάποια στιγμή η πραγματικότητα θα τον ποδοπατήσει, και τότε ίσως θα είναι αργά για να προλάβει πράγματα και καταστάσεις, θα βρεθεί δηλαδή απροετοίμαστος.


Δεν θα έπρεπε να είναι πια εκ του ηλίου φαεινότερο ότι με τέτοιου είδους εξαπάτηση, με υποσχέσεις για χρυσά κουτάλια, για ισχυρά νομίσματα, για Σουηδίες του Νότου και λεφτά που θα μας έδιναν με τους κουβάδες, φτάσαμε ως εδώ;  Κι όμως, ενας μεγάλος αριθμός ανθρώπων, η πλειοψηφία θα έλεγα, επιμένει να αναζητά ακόμα και τώρα την "πραμύθα" μετα απο όλα οσα έχει πάθει.  Το χειρότερο όλων δυστυχώς είναι, οτι σε τέτοιες περιπτώσεις η μοίρα εκείνων που προσπαθούν να κρατηθούν στην πραγματικότητα, είναι αδιάρρηκτα συνδεδεμένη με την μοίρα οσων εξακολουθούν να πελαγοδρομούν.

 
Τέσπα σταματάω εδώ γιατί νύσταξα και συμπληρωματικά σας παραπέμπω να διαβάσετε ένα φρέσκο άρθρο του Σελίν που κατά σύμπτωση καταπιάνεται πάνω κάτω με το ίδιο ζήτημα.


Το άρθρο του Σελίν θα το βρείτε εκεί:

 http://celinathens.blogspot.com/2012/03/blog-post_06.html?showComment=1331066403928#c4169334837642097978

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

12 σχόλια:

  1. Ξέρω ότι μπορεί να τον αντιπαθείς, αλλά έχει βγάλει και φοβερά τραγούδια. Αυτό ίσως σου λέει κάτι:

    "Άγγελος εξάγγελος μας ήρθε από μακριά
    γερμένος πάνω σ' ένα δεκανίκι
    δεν ήξερε καθόλου μα καθόλου να μιλά
    και είχε γλώσσα μόνο για να γλείφει

    Τα νέα που μας έφερε ήταν όλα μια ψευτιά
    μα ακούγονταν ευχάριστα στ' αυτί μας
    γιατί έμοιαζε μ' αλήθεια η κάθε του ψευτιά
    κι ακούγοντάς τον ησύχαζε η ψυχή μας

    Έστησε το κρεβάτι του πίσω απ' την αγορά
    κι έλεγε καλαμπούρια στην ταβέρνα
    μπαινόβγαινε κεφάτος στα κουρεία και στα λουτρά
    και χάζευε τα ψάρια μες στη στέρνα

    Και πέρασε ο χειμώνας κι ήρθε η καλοκαιριά
    κι ύστερα πάλι ξανάρθανε τα κρύα
    ώσπου κάποιο βραδάκι βρε τι του 'ρθε ξαφνικά
    κι άρχισε να φωνάζει με μανία

    Τα πόδια μου καήκανε σ' αυτή την ερημιά
    η νύχτα εναλλάσσεται με νύχτα
    τα νέα που σας έφερα σας χάιδεψαν τ' αυτιά
    μα απέχουνε πολύ απ' την αλήθεια

    Αμέσως καταλάβαμε τι πήγαινε να πει
    και του 'παμε να φύγει μουδιασμένα
    αφού δεν είχε νέα ευχάριστα να πει
    καλύτερα να μην μας πει κανένα"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φιλε,τι να κανουμε, ασχετα πως καταντανε οι διαφοροι καλλιτεχνες, βλεπε και Νταλάρα επίσης, δεν μπορούμε να μην πουμε τα συκα συκα και την σκαφη σκαφη.
      Το καλο να λεγεται δηλαδη, αυτο το τραγουδι ειναι απο τα καλυτερα μου.

      Διαγραφή
    2. YURI καλή σου μέρα.
      Σου έχω μια απάντηση στο προηγούμενο ποστ.
      Ε, μην πάει χαμένη τόση ώρα που έγραφα.(αστειάκι)

      Διαγραφή
    3. YURI καλή σου μέρα.
      Σου έχω μια απάντηση στο προηγούμενο ποστ.
      Ε, μην πάει χαμένη τόση ώρα που έγραφα.(αστειάκι)

      Διαγραφή
  2. Να προτείνω να διαβάσετε το βιβλίο του Έντουαρντ Ρόζενταλ "Στην εξουσία των ψευδαισθήσεων".

    -Ω-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θα θυμίσω πως για να πραγματοποιηθεί η εποποιία του ΕΑΜ-ΕΛΑΣ, προηγήθηκαν τους 2 πρώτους χειμώνες της κατοχής περίπου 250.000 νεκροί από πείνα.
    Χωρίς την τεράστια αυτή καταστροφή δεν θα κουνιόταν κανείς.
    Βλέπε για παράδειγμα την Δανία όπου με τον ήπιο χειρισμό των ΝΑΖΙ δεν κουνήθηκε φύλλο κατά την διάρκεια των 5 ετών κατοχής.

    Taliban

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχως Ταλιμπαν, οπως εχω πει και ξαναπει, αν δεν περασουμε αντιστοιχες καταστασεις, χαιρι δεν βλεπουμε.

      Διαγραφή
  4. Και ενα σχετικο ποιημα που εγραψα πριν απο μερικο καιρο

    Η κούρσα

    Ξύπνα, μην ανοίξεις τα μάτια σου, βάλε τα άκρα σου να κάνουν την δουλειά που σου έχουν μάθει.

    Περπάτα, μην λοξοκοιτάξεις, δέξου το δώρο που σου κάναμε, φόρα τις παρωπίδες.

    Ανάμεσα στον εφιάλτη φαντάσου τις γεύσεις, τις μελωδίες, τα χρώματα, τα αρώματα, που σε περιμένουν στην άκρη του τούνελ, άντεξε για χάρη τους το μαστίγιο.

    Ξυπνώ, δεν με ξυπνούν τα κοκόρια, με ξυπνούν τα τσακάλια με τα αλυχτίσματα τους.

    Δεν ανοίγω τα μάτια μου αν δεν φορέσω πρώτα τις παρωπίδες, φοβάμαι να κοιτάξω.

    Περπατώ, τα χέρια και τα πόδια μου τα αφιερώνω στο σκοπό σας, μόνο πείτε μου για τα αρώματα, τις γεύσεις, τις μελωδίες, τα χρώματα που με περιμένουν στο τέλος του τούνελ.

    Προχώρα, τρέξε!

    Τρέχω, προχωράω!

    Καρότο, μαστίγιο…

    Τρέχω, τρέχω!

    Βλέπεις το φως;

    Το βλέπω!

    Ωραία κάνε πιο γρήγορα!

    Μαστίγιο, μαστίγιο, μαστίγιο, μαστίγιο, για το καλό σου…

    Τρέχω, τρέχω, τρέχω…

    Το φώς, η ζέστη, κοντεύω!

    Ο κλίβανος, η φωτιά, η στάχτη…

    Αυτός μας τελείωσε, γρήγορα το μαστίγιο, έρχεται ο επόμενος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Xexe καλο! Εσυ ο σελιν και ο Αντωνης γραψατε ωραια πραγματα χτες

    http://leninreloaded.blogspot.com/2012/03/129.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Σαν το τριο Στουτζες ενα πραμα

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...