Απλά μαθήματα οργάνωσης στο χώρο δουλειάς (μέρος 2ο)

Συνέχεια από το 1ο Μέρος

Ξεκινώντας την οργάνωση 

Συναντήσεις

Όταν ο χρόνος είναι κατάλληλος κάνε μια συνάντηση μ' εκείνους που διαπίστωσες ότι ενδιαφέρονται να οργανωθούν. Μην εκπλαγείς αν κάποιοι εργάτες δεν εμφανιστούν, μην απογοητεύεσαι. Η συνάντηση θα πρέπει να είναι όσο γίνεται πιο ανοιχτή και να συζητηθούν όλα τα θέματα που απασχολούν τους εργάτες. Η πιο προφανής εγνοια σου θα πρέπει να είναι το πώς να εμπλέξεις τη μάζα των εργατών. Κάθε πρόσωπο που θα'ρθει στη συνάντηση περιμένει να δει κι άλλους εργάτες που θέλουν να εμπλακούν. Ιδιαίτερη σημασία έχει να διαβεβαιώσεις τους συναδέλφους ότι η διοίκηση δεν γνωρίζει τίποτα για το τι γίνεται.
 Συνδικάτα

Εσύ και οι συνάδελφοί σου μπορείτε να αποφασίσετε να γραφτείτε στο επίσημο συνδικάτο ώστε να είστε επίσημα αναγνωρισμένοι από τον εργοδότη σας [σμτφ: το σημείο αυτό αφορά προφανώς την Βρετανική νομοθεσία σχετικά με το συνδικαλισμό. Η τάση είναι να εφαρμοστεί ένα τέτοιο μοντέλο και στη δική μας χώρα, δηλ επιχειρησιακά σωματεία “ενώσεις προσώπων” με τα οποία θα συναναστρέφεται η εργοδοσία για όλα τα ζητήματα. Ανεξάρτητα απ' την τροπή που θα πάρουν τα πράματα, πάλι διατηρεί την σημασία της η οργάνωση πυρήνα σε κάθε χώρο δουλειάς]. Θα πρέπει να σκεφτείς πολύ σοβαρά σχετικά μ' αυτή την κίνηση, καθώς μπορεί να μην είναι καλή επιλογή ανάλογα με το χώρο δουλειάς. Π.χ χώροι με συχνή αναδιοργάνωση του προσωπικού και με μεγάλο αριθμό εξωτερικών συνεργατών είναι μάλλον απίθανο να διατηρήσουν μια λειτουργική συνδικαλιστική οργάνωση. Ομοίως, ένα συνδικάτο θα μπορέσει να διασφαλίσει κέρδη σε βάρος της εργοδοσία μόνο στο βαθμό που εσύ και οι συνάδελφοί σου καταφέρνετε να κερδίσετε κάτι με τις πράξεις σας. Εν τέλει, αυτό που μετράει είναι το τι δράση μπορείς να αναλάβεις συλλογικά συγκριτικά με το συνδικάτο. Με την ένταξή σου σε επίσημο συνδικάτο δεσμεύεσαι από επίσημες διαδικασίες και εργατικούς νόμους οι οποίοι μπορεί να είναι πολύ περιοριστικοί σχετικά με το ποιες δράσεις σου επιτρέπει ο νόμος να αναλάβεις.

Δημοσιότητα

Κάποια στιγμή θα χρειαστεί να γραφτεί μια ανακοίνωση, ένα φυλλάδιο και να μοιραστεί μυστικά στους συναδέλφους μέσα στη δουλειά ή να το μοιράσουν φίλοι σας καθώς οι εργάτες σχολάνε. Αυτή η πράξη αναμφισβήτητα θα τραβήξει την προσοχή της διοίκησης, ότι μερικοί εργάτες προσπαθούν να οργανωθούν.

Αιτήματα

Όταν νιώσεις ότι είναι κατάλληλη η στιγμή (η οποία μπορεί να έρθει μέσα σε μερικές βδομάδες ως και αρκετούς μήνες) θα πρέπει να οργανωθεί μια μεγαλύτερη συνάντηση των ενδιαφερομένων εργατών. Εκμεταλλεύσου την οργάνωση για να κάνεις μια λίστα παραπόνων και αιτημάτων. Η συνάντηση θα πρέπει να εκλέξει άτομα που θα μιλήσουν και θα προσεγγίσουν την διοίκηση.

Υποστήριξη

Αν χρειαστεί να κάνεις κάποιου είδους καμπάνια, θα χρειαστείς και κάποια βοήθεια, ιδιαίτερα πρακτική βοήθεια εκτός χώρου δουλειάς. Μπορεί να υπάρχουν ορισμένες συλλογικότητες, εκκλησιαστικές ομάδες, πολιτικές οργανώσεις, αναρχικές ομάδες κλπ που μπορεί να σας βοηθήσουν με πρακτικές πρωτοβουλίες όπως π.χ παραγωγή φυλλαδίων, χώρους συνάντησης, ανθρώπους που θα φτιάξουν πικέτες κλπ. [εδώ είναι αρκετά έξω απ' την ελληνική πραγματικότητα, δεν υπάρχει περίπτωση να σε βοηθήσουν “θρησκευτικές οργανώσεις”, όσο για τις αναρχικές ομάδες, δεν τις συνιστούμε στην Ελλάδα, καθώς δεν έχουν καλό ιστορικό στους εργατικούς αγώνες]

Υπευθυνότητα

Μην αφήνεις τις όποιες διαπραγματεύσεις με τους εργοδότες να γίνονται πίσω από κλειστές πόρτες. Όλες οι διαπραγματεύσεις πρέπει να είναι διάφανες.

Δεν θα είναι εύκολο


Να' σαι σίγουρος ότι οι εργάτες ξέρουν καλά ότι οι πράξεις τους οδηγούν είτε στην απειλή απόλυσης είτε στην απόλυση. Ποτέ μην καλοπιάνεις τους εργάτες κάνοντάς τους να πιστέψουν ότι θα είναι όλα εύκολα. Συζητήστε το τι μπορεί να σημαίνει αν συμβεί κάτι τέτοιο, αν θα χρειαστεί να απεργήσετε ή να κάνετε κατάληψη του χώρου εργασίας. Η κατάσταση σε χώρες όπου απαγορεύεται ο συνδικαλισμός είναι διαφορετική και είναι αδύνατον οι εργάτες να πλησιάσουν την εργοδοσία. Σε τέτοιες περιστάσεις, πιο κατάλληλος τρόπος μπορεί να είναι το σαμποτάρισμα της παραγωγής.

Κράτα ημερολόγιο

Κράτα σημειώσεις για τις προσπάθειές σου να οργανώσεις τους εργάτες – οι αγώνες των εργατών σπάνια καταγράφονται με αποτέλεσμα να χάνεται πολύτιμη εμπειρία και να χρειάζεται οι εργάτες να ξαναπερνάν τα ίδια και τα ίδια. Πολλές καταστάσεις μπορούν να αποφευχθούν. [...]

~~~~~~~~~~~~~~~~

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο libcom.org το 2012. Αρχικά έγινε επεξεργασία από τη libcom το 2005 με βάση άρθρα από τα sites Industrial Workers of the World καθώς και επιπλέον επεξεργασία από ένα πρωτότυπο άρθρο στο περιοδικό Revolutions Per Minute, 1ο τεύχος 1996, κι όπως αυτό αναπαράχτηκε από τα μέλη του Κέντρου Colin Roach το Φλεβάρη του 2003


Προσθήκη από το γλόμπινγκ


Ένα άλλο στοιχείο που πρέπει να προσέξεις και δεν το γράφει το άρθρο αυτό είναι η πιθανότητα να συναντήσεις ρουφιάνους και καταδότες της εργοδοσίας. Όταν κάνεις την πρώτη κίνηση να γνωρίσεις τους συναδέλφους, να διερευνήσεις τις διαθέσεις τους κλπ μπορεί εν αγνοία σου να πέσεις σε κάποιον τέτοιο.

Πρέπει να μάθεις να ψυχολογείς τους συναδέλφους απ' την αρχή και να γυμνάσεις το ένστικτό σου. Δες πώς κινούνται, πώς μιλάνε, πώς πλησιάζουν το αφεντικό ή τον εργοδηγό ή τον επόπτη. Αν κάποιος σε πλησιάσει και χωρίς λογο σε ρωτάει διάφορα π.χ αν έχεις αυτοκίνητο, ή που δούλευες παλιά, ή διάφορα άλλα (επαναλαμβάνουμε: χωρίς αρχικό λόγο στα ρωτάει αυτά) πολύ πιθανόν να τον έβαλαν να σε ρωτήσουν για να δουν τι κουμάσι είσαι. Να είσαι καχύποπτος με τα πάντα αλλά να μην κλείνεσαι και στον εαυτό σου, έτσι δεν θα κάνεις ποτέ δουλειά.

Πρέπει επίσης να υπολογίσεις και την πιθανότητα κάποιος απ' αυτούς που έπιασες και φαίνεται ότι έκανες έναν αρχικό πυρήνα να κάνει πίσω και, ενδεχομένως, να πάει να μιλήσει στον εργοδότη για να' χει προσωπικό όφελος. Όπως επίσης και την πιθανότητα, αν πάρει χαμπάρι ο εργοδότης ή ο διευθυντής ότι “κάτι παίζεται” να πιάσει έναν-έναν στο γραφείο του μερικούς και να τους εκβιάσει με το βαμβάκι. Θέλει πολύ προσοχή και πολύ προσεχτικά βήματα σε κάτι τέτοια, ειδικά όταν είσαι πιο καινούριος και οι άλλοι είναι παλιότεροι. 


Πολύ σημαντικό επίσης είναι να είσαι "πρώτος" στη δουλειά σου, να την κάνεις καλά, ευσυνείδητα για να μη μπορεί κανένας να σου πει τίποτα. Αυτό που λέμε να μη δίνεις δικαιώματα.

Κάθε δουλειά, και κάθε χώρος δουλειάς έχει συγκεκριμένες ιδιαιτερότητες, έχει και ορισμένα καθορισμένα πρότυπα συμπεριφοράς κλπ. Προσπάθησε να τα μάθεις απ' την αρχή και μην προσπαθήσεις να τ' αλλάξεις για να μη βρεθείς αντιμέτωπος με το “κατεστημένο”. Πρέπει στην αρχή να πας με τα νερά τους. Ιδιαίτερα όταν κάποιοι είναι παλιότεροι στη δουλειά και έχουν συνηθίσει σε κάποιες καταστάσεις, πολύ δύσκολα θα δεχτούν από νωρίς και από έναν καινούριο να τους κάνει “κήρυγμα”. Προέχει να αναπτύξεις φιλικές σχέσεις με τους συναδέλφους, να δημιουργήσεις ειλικρινή εμπιστοσύνη (κι εσένα προσωπικά θα σε ωφελήσει αυτό) ώστε να είναι ευκολότερο μετά να ακούσει τις απόψεις σου.

Ειδικά εδώ στην Ελλάδα που το συνδικαλιστικό κίνημα δεν είναι το αγγλοσαξωνικό “τρεϊντ-γιουνιονίστικο” στιλ, απ 'το γλόμπινγκ συνιστούμε όσους μας διαβάζουν και δεν είναι οργανωμένοι σε κάποιο σωματείο, να δουν πρώτα αν υπάρχει επιχειρησιακό σωματείο, και να διερευνήσουν την πιθανότητα να γραφτούν σ' αυτό σε πρώτη φάση. Σε δεύτερη φάση να αναζητήσουν το αντίστοιχο κλαδικό σωματείο π.χ ένας που δουλεύει σε μια χαλυβουργία, ενώ είναι γραμμένος στο επιχειρησιακό του εργοστασίου ή της επιχείρησης (αν έχει υποκαταστήματα σε όλη την Ελλάδα, τότε το επιχειρησιακό είναι πανελλαδικό) μπορεί να πάει να γραφτεί στο αντίστοιχο κλαδικό συνδικάτο μετάλλου (αν υπάρχει φυσικά) που υπάγεται στο εργατικό κέντρο του νομού όπου δουλεύει (ο νόμος επιτρέπει τον καθένα να είναι γραμμένος σε ένα επιχειρησιακό και σε ένα κλαδικό). Επειδή η ανεργία θερίζει, ιδιαίτερα στους νέους που είναι πάνω από 50%, υπάρχουν αντίστοιχες επιτροπές ανέργων (ακόμα και επιτροπές ανέργων ανα κλάδο) οι οποίες προσπαθούν να συσπειρώσουν το λαό πάνω στο τεράστιο πρόβλημα της ανεργίας. Το ότι είναι άνεργος κάποιος δεν τον εμποδίζει φυσικά να γραφτεί και σε κάποιο σωματείο με βάση την τελευταία δουλειά που έκανε.

Εμείς παροτρύνουμε τους πάντες να επιδιώξουν απ' την αρχή να αναζητήσουν συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, να έρθουν σε επαφή μαζί τους και να εκθέσουν την κατάσταση κλπ. Φυσικά μπορεί κάποιος να διαφωνεί με το ΠΑΜΕ και να επιδιώξει να έρθει σε επαφή με άλλες παρατάξεις. Ασφαλώς.

Εμείς θα τον προτρέψουμε να στηριχτεί στο ΠΑΜΕ για πολλούς λόγους: για το λόγο ότι είναι η κύρια συνδικαλιστική δύναμη που έχει θορυβήσει τους εργοδότες, ότι έχει πείσει τους πάντες ότι μπορεί να αναλάβει δυναμική δράση όταν χρειαστεί, το κυριότερο επειδή ο κορμός του ΠΑΜΕ είναι οι κομμουνιστές, μέλη και φίλοι του ΚΚΕ που έχουν οξύ πολιτικό και ταξικό κριτήριο κι όχι μόνο “οικονομίστικη” λογική.

Το βασικό είναι ότι έρχονται δύσκολες μέρες για το εργατικό κίνημα και πρέπει να ξαναδούμε τα βασικά απ' την αρχή και να δημιουργήσουμε πυρήνες, μικρές συσπειρώσεις πρώτα και κύρια εκεί όπου συναντάς την ταξική εκμετάλλευση κατάμουτρα κι όχι στα βιβλία, τις εφημερίδες και τα blogs: το χώρο δουλειάς.