"Το στρουθοκαμηλίζειν εστι φιλοσοφείν"

(Aναδημοσίευση απο Black Bedlam)

(Φταίει η πίεση του ρεύματος των αυταπατών....το κλίμα φοβίας και τρομοκρατίας,η ύπουλη επίθεση ιδεολογικοπολιτικών μηχανισμών του συστήματος,η προβοκάτσια στο διαδίκτυο,η τάση ανάσχεσης του όποιου ριζοσπαστισμού,υπό την καθοδήγηση της αστικής ιδεολογίας και προπαγάνδας,η προκλητική και απροκάλυπτη επέμβαση της Κομισιόν με ηγετικούς παράγοντες "Άγγλων Γάλλων Πορτογάλων Ρώσων Γερμανών Ρουμάνων".

Ακόμη ο ΣΕΒ, τα ΜΜΕ, οι Πασόκοι που πήγαν στον Σύριζα, οι συμμαχίες  και οι συμφωνίες όλων των κομμάτων του Ευρωμονόδρομου,και κυρίως, εκείνος ο Σύριζα που παρά τις παραινέσεις και τις προειδοποιήσεις να μην τον εμπιστευτούν, ο κόσμος, σαν το μικρό παιδί που κάνει τα αντίθετα με αυτά που του λέει η μαμά του, τον εμπιστεύτηκε με την ψήφο του.)

Και τώρα μπορούμε "εμείς" να καταλήξουμε σε κάποιες,πρώτες εκτιμήσεις, για τα αποτελέσματα των εκλογών.

Το πρώτο που μπορούμε να ισχυριστούμε φυσικά,(άλλωστε είναι μια άποψη που ακούγεται καιρό τώρα από πολλά στόματα) είναι ότι ο λαός αυτός δεν παίρνει χαμπάρι τι γίνεται γύρω του,δεν θέλει να ξεβολευτεί ! (θαυμαστικό)

Με λίγα λόγια " φταίει ο Χατζηπετρής".

Εκτιμώντας την κατάσταση που επικράτησε όλη την προεκλογική περίοδο,με τα ψέματα τις επιθέσεις, τις προβοκάτσιες, τις αυταπάτες και τις ιδεοληψίες που καλλιεργήθηκαν,τα εκβιαστικά διλήμματα,τις παρεμβάσεις από ντόπια και  ξένα κέντρα, μπορούμε να καταλήξουμε στους λόγους που η λαϊκή ετυμηγορία εκφράστηκε με αυτόν τον τρόπο.

Στην ουσία η απόφαση του Ελληνικού λαού, στρέφεται ενάντια στα ίδια του τα  συμφέροντα.

Τα μέτρα που έχουν ληφθεί σε βάρος του και αυτά που θα ακολουθήσουν, θα τον κάνουν να ζήσει μια τραγωδία και το περίεργο είναι, που θα έχει συμβάλλει ο ίδιος, θα έχει συνυπογράψει μαζί με τους δυνάστες του και προς όφελός τους, την δική του καταδίκη και την εξόντωση των παιδιών του.

Με αυτά και στην βάση αυτών των δεδομένων, πρέπει να καταλήξουμε σε εκτιμήσεις, που θα είναι πολύτιμες για το επόμενο διάστημα και ότι θα ακολουθήσει, προκειμένου να το αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά.

Αν λοιπόν αποδώσουμε  μόνον  τους παραπάνω λόγους την ευθύνη για το  σημερινό αποτέλεσμα, μπορούμε να πούμε  ότι εκτός που ο λαός  είναι ένα ζώον και μισό, και δεν παίρνει χαμπάρι τι παίζεται,ότι ...."για όλα φταίν΄οι γκόμενες οι πρώην και οι επόμενες".

Αλλά  επί τέλους θα μπορέσουμε να δούμε και την δική μας ευθύνη.

Μπορούμε επί τέλους να δεχθούμε τις αδυναμίες και τα λάθη μας;

Θα μπορέσουμε ποτέ να δεχθούμε τα κενά και τις παραλήψεις, τις λαθεμένες επιλογές,τον απομονωτισμό μας,τις φοβίες μας, τους αποκλεισμούς,τους αφορισμούς σε ότι δεν προκύπτει από  δική μας πρωτοβουλία,θα χτυπήσουμε την δική μας αλαζονεία,που πολλές φορές δεν μας αφήνει να δούμε πέρα από την μύτη μας;

Επί τέλους θα καταλάβουμε ότι ο ρόλος μας δεν είναι να προβλέπουμε και να προειδοποιούμε;

Αυτό μπορεί να το κάνει μια χαρά ο Πιτ Παπαδάκος.

Ο δικός μας ο ρόλος είναι να παρεμβαίνουμε, πολύ δε περισσότερο που μπορούμε να γνωρίζουμε τα αίτια  και να εκτιμούμε τις εξελίξεις και την πορεία των γεγονότων .

Θα μπορέσουμε  επί τέλους να παίξουμε τον ιστορικό μας ρόλο, τον μόνο λόγο της ύπαρξής μας;

Να αναπτύξουμε την ταξική συνείδηση των εργαζομένων. 

Να οδηγήσουμε την εργατική τάξη στην δική της εξουσία.

Θα γίνει ποτέ κατανοητό ότι ο ρόλος όλων των παραπάνω που τους αποδίδουμε τις ευθύνες του σημερινού αποτελέσματος, δεν είναι άλλος από αυτόν που σήμερα και πάντα εφαρμόζουν με απόλυτη συνέπεια και αποτελεσματικότητα;

Επί τέλους θα πάψουμε να αποδίδουμε ευθύνες σε όλους τους άλλους, χωρίς να μπορούμε να δούμε τις δικές μας;

Θα καταλήξουμε σε μια εκτίμηση μέσα στην οποία θα συμπεριλαμβάνονται και οι δικές  μας αδυναμίες, τα προβλήματα που μπαίνουν ουσιαστικά ανάχωμα στην ανάπτυξη των δεσμών μας με τις μάζες;

Και αυτές δεν είναι προβλήματα και αδυναμίες που έκαναν την εμφάνισή τους σήμερα,σε συνθήκες βαθιάς κρίσης και  που δεν μας επέτρεψαν  να αναπτύξουμε τους αναγκαίους δεσμούς με τις λαϊκές μάζες,που δεν δημιουργήσαμε σχέσεις εμπιστοσύνης.

Τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα τρέχουμε πίσω από τις ανάγκες των καιρών.

Φανήκαμε ανεπαρκείς!

Και αυτή η ανεπάρκεια εκφράστηκε σε όλο της το μεγαλείο  μέσα στις οξυμένες συνθήκες της κρίσης, και με την έκφραση της λαϊκής βούλησης στις εκλογές.

Αν δεν μπορέσουμε να δώσουμε την μάχη μας και ενάντια στις αδυναμίες μας, θα περιοριστούμε να προβλέπουμε, να προειδοποιούμε, να περηφανευόμαστε ότι εμείς σταθήκαμε ορθοί ενάντια και κόντρα στο κύμα της "ηθικής ανηθικότητας" της νέας τάξης, έστω και μόνοι μας, όπως λέει και ο Μπογιόπουλος.

Αλλά εμείς δεν θέλουμε να είμαστε μόνοι μας, εμείς οφείλουμε να σμίξουμε τον κόσμο, όπως λέει, και ο ποιητής, και ο Μπογιόπουλος.

Όμως το προηγούμενο διάστημα δεν πορευτήκαμε περήφανα;

Δεν πορευτήκαμε ορθοί, ανυποχώρητοι και κόντρα, γιατί δεν σμίξαμε με τον κόσμο;

Αν λοιπόν δεν σκύψουμε με μεγάλη προσοχή στις δικές μας αδυναμίες, αν δεν βάλουμε τον πήχη των απαιτήσεών μας πιο ψηλά,αν  δεν ορθώσουμε το μπόι μας πρώτα και κύρια στις δικές μας αδυναμίες  και πάντοτε εντοπίζουμε και αποδίδουμε σε όλους τους άλλους και στους μηχανισμούς τους την χειραγώγηση του λαϊκού παράγοντα, τότε εκτός του ότι αυτοακυρωνόμαστε,  θα έχουμε αναγάγει τον Στρουθοκαμηλισμό σε φιλοσοφία.