Η δυναμική αναγκαιότητα της εξόδου!

του Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ

1. Η άρνηση του Ολοκαυτώματος εκ μέρους του κρετίνου Κασιδιάρη άφησε για μία ακόμη φορά τις μωρές παρθένες της πολιτικής με ανοιχτό το στόμα. Ενώ ο κόσμος χάνεται μέσα στην απόγνωση, οι πολιτικές σκιές του Τσίπρα και του Σαμαρά, υπηρετώντας το ίδιο θεώρημα διαφημιστικής προέλευσης, προσπαθούν με αντι-ναζί φρασεολογία να στηρίξουν την υπόθεσή τους, που παραπαίει. Ευεξήγητη είναι η προσήλωσή τους στο ν' ανεβάσουν τους νεοναζί στο πάλκο, προτρέποντάς μας έτσι να στραφούμε στα πουρνάρια και να ξεχάσουμε την ταπεινωτική σχέση μας με τους εταίρους. 

Κρύβονται αδέξια πίσω από τους χρυσαυγίτες, αδιαφορώντας αν εκείνοι πυκνώνουν τις γραμμές τους. Τι είδους πολιτικές καριέρες είναι αυτές που ξεπηδάνε από μια άνευ προηγουμένου περιφρόνηση για τον κόσμο, η οποία συνοδεύεται από την πεποίθηση πως, παρότι περνάμε μια οξεία αντιευρωπαϊκή κρίση, η θέση μας είναι σαν του πεθαμένου στον τάφο του. Δεν τίθεται ζήτημα εξόδου, ούτε κατά διάνοια, από τους δύο: Ο Σαμαράς το αποκλείει για λόγους ιδεολογικούς και ο Τσίπρας χωρίς να έχει κατανοήσει ακριβώς το λόγο - απλά σκέφτεται μήπως πρέπει ν' αλλάξουμε τη «θέση των επίπλων» στην Ευρωπαϊκή Ενωση. Η άρνηση να ξεκαθαρίσουν τις προθέσεις τους τούς οδηγεί σ' έναν φαντασιακό πόλεμο με τους χρυσαυγίτες. Από δω και στο εξής η εξάρτησή τους από τον Μιχαλολιάκο είναι μόνιμη, προκαλώντας μια σειρά ατέλειωτων «ατυχημάτων», που δεν θ' αργήσουν να κάνουν την εμφάνισή τους στην καθημερινή μας ζωή.

2. «Καμία δύναμη δεν μπορεί να καταστρέψει το πνεύμα ενός λαού είτε από μέσα είτε από έξω, αν δεν είναι ήδη δίχως ζωή, αν δεν έχει πεθάνει», ψιθυρίζει ο Χέγκελ. Κάτω από το βαρύ σύννεφο του μνημονίου, η ζωή μας παραποιείται. Ο πανικός έδωσε τη θέση του στο φόβο, γεμίζοντας τους πολίτες ψυχοπαθολογικά συμπτώματα και εδραιώνοντας πια την κατάσταση κακοπιστίας με τον εαυτό τους.

3. Κάθε νομοσχέδιο μάς πλήττει άμεσα. Ο πολίτης εξακολουθεί βλακωδώς να είναι αναλώσιμος περιμένοντας κάποια έξωθεν δύναμη με μαγνητική επίδραση να τον τραβήξει μακριά απ' αυτή την καταδίκη.

4. Η κυβέρνηση των τριών αστέρων δεν πιστεύει σε τίποτα - αυτή είναι η μαύρη αλήθεια. Υποκριτές που μας εμπαίζουν δημόσια χρησιμοποιώντας για μάρτυρες και συνεργούς δημοσιογράφους με όψη αγαθού ιεραπόστολου, οι οποίοι μας ζητούν να μην κάνουμε απολύτως τίποτα γι' αυτή την ανεξέλεγκτη απάτη, γι' αυτή την κατασκευή ψευδαισθήσεων.

5. Δεν χρειάζεται εκτενές κατηγορητήριο ενάντια στα χάλια του κράτους, που ραγίζει καταρχάς από τα πλήγματα των Ευρωπαίων. Το ζήτημα της εξόδου από την Ενωση είναι μια δυναμική αναγκαιότητα.

6. Οι φαντασιοπληξίες των Αριστερών της κυβέρνησης πρέπει κάποτε επιτέλους να τιμωρηθούν. Μας χλευάζουν, ενσταλάζουν στους πολίτες την απάθεια, που τη μεταφράζουν σε έξοχη αρετή. Ο ιστός της Αριστεράς μέσα στο κράτος δεν έχει μόνο σχέση με σφάλματα αλλά και με τη δουλοπρέπεια του Κουβέλη. Ο περιπλανώμενος αριστερός απόγονος της σοσιαλδημοκρατίας είναι βέβαιο πως κάποτε ως είδος θα εξαφανιστεί.

Πηγη