[Συμφωνείτε, ή διαφωνείτε;]

Τις αλλες, εχοντας διαβασει ενα κειμενο που αναφεροταν στη δυναμη της σατιρας και της γελιοποιησης του «αντιπαλου», ετυχε να κανω μια συζητηση μετα, μ ενα φιλο και συντροφο, πανω στο θεμα της αξιοποιησης της σατιρας στη πολιτικη, ενος ακαταμαχητου και διαχρονικου, πραγματικα, εργαλειου σε ολους πολιτισμούς! Για να πω την αληθεια, δεν συμφωνησαμε τελικα με τον συντροφο, που ισως να μη καταλαβε ακριβως το πνευμα που το ελεγα, αλλα θετω το ζητημα και εδω μηπως και τυχω ...μεγαλυτερης συμπαραστασης!  

Ας παρουμε ομως τα πραγματα απ την αρχη, αν και φυσικα δεν «κομίζω γλαύκα ες Αθήνας»* οταν, για παραδειγμα, αναφερω τον Αριστοφάνη, οπου το 425 π.Χ., σατίρισε την αθηναϊκή πολιτική του Πελοποννησιακού πολέμου στους «Αχαρνής», ενω χλεύασε την κυβέρνηση, τη κοινωνία και τον πόλεμο στα επόμενα εργα του, γεμιζοντας τα με με χιούμορ εμπλουτισμενο με σεξουαλικα υποννοουμενα, με το στοιχειο του εμπαιγμού να κυριαρχει, με βρισιες και με ad hominem επιθέσεις, στοιχεια δηλαδη που και άλλοι αρχαίοι συγγραφεις, οπως και μεταγενεστεροι φυσικα μιμηθηκαν. 

Οπως ξερουμε, η ιδια η δημοκρατία της Αρχαίας Αθήνας (με...εισαγωγικα, ή χωρις!) χρησιμοποιησε τη σατιρα για να διακωμωδήσει αρνητικά πολλα στοιχεία της κοινότητας. Η γελιοποιηση του αντιπαλου, παντως, ως τακτικη, ηταν ενα πανισχυρο πολιτικο εργαλειο, καθολου υποτιμημενο, εφ οσον μεχρι και ο ..Ιουλιος Καισαρας εφτασε να απαγορευσει τα αστεια εις βαρος του αυτοκρατορα, δηλαδη του εαυτου του! Στα χρονια των πρωτων χριστιανων η γελιοποιηση του αντιπαλου τοσο πολυ ενοχλουσε ωστε αρχισε να θεωρειται ...«αμαρτια», εκτος απο τις εποχες πολεμου, οταν η βια και οι σκοτωμοι θεωρουνταν...ηθικως επιτρεπτα μεσα! Τα...χριστιανικα μας ηθη, βλεπετε! Στον ...πολεμο και στον ερωτα, ολα επιτρεπονται, ετσι δεν λενε;

-Εχουμε, ή δεν εχουμε, πολεμο, σημερα; αναρρωτηθηκα, συζητωντας με τον συντροφο.

-Eχουμε, μου λεει! Τοτε, ρωτω γιατι ενω αλλοι μας ..πολεμουν εδω και χρονια και με αυτο το μεσον, (δειτε εδω και πιο προσφατα εδω) δεν φροντιζουμε και εμεις, απο τη πλευρα μας, να αποδωσουμε ...«τα του Καίσαρος τω Καίσαρι»;....(Μανια με τον ...Καισαρα, σημερα, θα μου πειτε!) 

-Mα η σατιρα δεν ειναι πολιτικη, απαντησε ο συντροφος (κατι το οποιο φυσικα ποτε δεν ισχυριστηκα) και οτι δεν θα επρεπε να...μπερδευω το ενα με το αλλο! Δεν τα μπερδευω, απαντω, απλα βλεπω οτι εχουμε μια ...«αδυναμια» εκει, συντροφοι, αν και φυσικα πολλοι μπορει να ισχυριστουν οτι η γελιοποιηση του αντιπαλου δεν αποδιδει και πολλα, οτι ειναι απλα...«χασιμο χρονου» και καλυτερα θα ειναι να ασχοληθει κανεις μονο με το να αφυπνιζει τις (ες αει, πια;)...κοιμωμενες μαζες, στους αραχνιασμενους καναπεδες των εκατομμυριων ψηφοφορων που δεν λενε να καταλαβουν οτι αυτοι μας διαλυουν ως ταξη κι εμεις  συνεχιζουμε να τους...ψηφιζουμε! (Μαλιστα παμε και πιο...δεξια ως λαος, οσο περνα ο καιρος!)

Εγω, ομως, πιστευω οτι χρειαζονται και τα δυο. Το ενα δεν αποκλειει το αλλο. Αυτο που λεω ειναι οτι μηπως ειναι καιρος να παρουμε τα πραγματα και λιγο..''στ αστεια'' με τη καλη εννοια παντοτε, γιατι φυσικα ξερω καλα οτι μονο...αστεια δεν ειναι οσα συμβαινουν γυρω μας...Παραλογα ειναι και εκει ειναι που σηκωνει μεγαλυτερη γελιοποιηση οσων τα σκαρφιζονται! Το ζηταει ο ...οργανισμος τους οταν ψηφιζουν λιτοτητα και υπερασπιζονται αντιλαϊκες πολιτικες, πως να το κανουμε;

“Αν μπορεσω να σας κανω να γελασετε μαζι μου,” ειπε ο γνωστος κωμικος John Cleese, των Μonty Python, “θα σας αρέσω καλύτερα, θα σας κάνει πιο ανοιχτους στις ιδέες μου. Και αν μπορώ να σας πείσω να γελάσετε στο συγκεκριμένο σημείο με αυτο που γελιοποιω, τοτε αναγνωρίζετε την αλήθεια σ αυτο που λεω". Αυτο ακριβως δεν κανουν σημερα, οι περισσοτεροι...«success story» κωμικοι του...συστηματος, (ας χρησιμοποιησω κι εγω τον ορο-καραμελα!) οι περισσοτεροι εκ των οποιων...εντελως συμπτωματικα ειναι και...αντικομμουνιστες;!! 

Αυτοι δεν κανουν, ομως, τη μιση Ελλαδα, (ισως και περισσοτερους) να γελαει, εστω και με τα ...αθλια αστεια τους, που αναδυουν...μποχα απο αρβυλα κ.α ..νεοφιλελευθερες μυρωδιες; 

Δεν θα μπορουσα φυσικα να μην αναφερω εδω και το προτυπο της σατιρας, που για μενα υπερειχε....σκαλες απο τους υπολοιπους και φυσικα εννοω την Μαλβινα, που με το κοφτερο μυαλο της, τη κριτική και τη μοναδικη παραγματι σε ειδος διακωμώδηση της πολιτικής και των προσώπων, εγινε αγαπητη στους περισσοτερους. 

Ομως, παρ ολα αυτα και παρα το πνευμα της ''γενικης μιζεριας'' και κατηφειας το οποιο ας μη ξεχνουμε οτι επιμελως καλλιεργειται απο την αντιπαλη πλευρα, πιστευω οτι η χωρα διαθετει ακομα εκεινα ακριβως τα μυαλα και τις πενες που χρειαζονται για να βαζουν στη θεση τους αναλγητους κυβερνωντες. Δεν θα τα βρειτε στα καναλια παντως. Ειναι εξω στο διαδικτυο, οπως καταλαβαινετε. 

Καθε μερα διαβαζουμε κατι εξυπνο που μας αρεσε. Ομως δεν υπαρχει συστημα γι αυτο, γινεται αποσπασματικα, ενω η αλλη πλευρα ειναι εδω και χρονια καλα οργανωμενη! 

Γιατι δεν τολμουμε κι εμεις τωρα ακριβως που χρειαζεται; Γιατι επιμενουμε στο να ...χτυπαμε το κεφαλι μας στον τοιχο, αντι να τους χτυπησουμε και με εναν ακομη τροπο, ισως εκει που τους ποναει περισσοτερο; Τροποι υπαρχουν, αρκει να υπαρχει ορεξη και θεληση, για να κανει κανεις τη ...διαφορα!

Συμφωνειτε, ή διαφωνειτε; 

Σημ.*

Η Φραση ειναι του Ευμολπίδη, στις Όρνιθες του Αριστοφάνη. H γνωστή μέχρι σήμερα φράση «κομίζω γλαύκα ες Αθήνας» δηλαδη «κάτι που είναι ήδη πολύ γνωστό το παρουσιάζω σαν καινούργιο, ή πρωτοποριακό».