“Πληρώνω δίκαια”... ή αλλιώς “τι θα ακούσουμε ακόμα”: Κριτική στην πρόταση 14 σημείων της ΟΝΝΕΔ

Με το ζόρι συγκρατιέμαι να μη γελάσω.
Θέλω να δείξω "πολιτικό πολιτισμό" ντεμέκ.

Η πασίγνωστη εις όλους μας ΟΝΝΕΔ, η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας, αποφάσισε εσχάτως και εν μέσω κρίσης να παράξει πολιτική μια και τελειώσαν για το καλοκαίρι τα φοιτητικά πάρτι της ΔΑΠ – ΝΔΦΚ (που σάρωσε ξανά στις τελευταίες εκλογές).

Την ΟΝΝΕΔ εγώ τουλάχιστον είχα να την ακούσω κάτι χρόνια και δεν ήθελε και πολύ φιλοσοφία να καταλάβεις ότι “Νεολαία” ενός αστικού κεντροδεξιού κόμματος στην ουσία είναι προθάλαμος πολιτικής κομματικής καριέρας. Μπαίνεις εκεί, ψήνεσαι στα εσωκομματικά και στα τερτίπια του αστικού πολιτικού συστήματος (καλά, σ' αυτά νομίζω το ΠΑΣΟΚ δεν πιάνεται απ' το 80 και μετά, πιάσαν όλα τα πόστα, μάθαν όλα τα τερτίπια χίλιες φορές καλύτερα και πονηρότερα, διαβρώσαν και τον συνδικαλισμό πάσης φύσεως, καλά τα' λεγε ο Αντώνης απ' το Radical Desire), στα πανεπιστήμια κάνουν παρτάκια κάθε τρεις και λίγο, βγάζουν προμήθειες, οι φοιτητοπατέρες σπουδάζουν είκοσι χρόνια, ενώ ταυτόχρονα ασκούν και επιχειρηματική δραστηριότητα, κολλητιλίκια με καθηγητές πανεπιστημίων, εικοσάευρα για να πάει ο κόσμος να τους ψηφίσει, ρουσφέτια και χάρες από την τρυφερή νεανική ηλικία, οι φοιτηταί τα ξέρουν πιο καλά, μπορούν να μας διαφωτίσουν περισσότερο.

Η Νέα Δημοκρατία ως δεύτερος πυλώνας της αστικής τάξης με τον Σαμαρά αρχηγό πια, μέσα από ψευτο-αντιμνημονιακές ρητορείες και εκμεταλλευόμενη τη φθορά του ΠΑΣΟΚ από τα μνημόνια και τα μεσοπρόθεσμα, έκανε μεγάλες πολιτικές διακηρύξεις οι οποίες περάσαν στην ιστορία ως Ζάππειο Ι και ΙΙ. Και για να μη σας ταλαιπωρούμε με λεπτομέρειες επί των προτάσεων,αυτά είναι όχι Γιάννης γιαννάκης. Τα ίδια και χειρότερα με λέξεις διαφορετικές.

Ε, και για να μη λεν ότι η ΟΝΝΕΔ δεν κάνει τίποτα, σου λέει ας παρουσιάσουμε κι εμείς οι νέοι μια πρόταση διεξόδου απ' την κρίση. Και το όνομα αυτής: “πλερώνω δίκαια” (το “ε” αντί του “η” σκόπιμα το αλλάξαμε κι ας μας συγχωρήσουν οι οννεδίτες, το πραγματικό κράξιμο ακολουθεί μετά).

Την πρόταση αυτή μπορείτε να βρείτε σε ξεχωριστή ιστοσελίδα (http://plironodikaia.gr/ ) όπου μπορείτε να κατεβάσετε σε pdf την διακήρυξη της “πρωτοβουλίας” αυτής, ή της “δράσης”, όπως θέλετε πείτε το, τέτοια ορολογία χρησιμοποιούν σήμερα οι μοντέρνοι ανθρώποι. Εμείς είμεθα της παλαιολιθικής εποχής, μιλάμε ξύλινα και ακαταλαβίστικα. Ενώ οι ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και λοιποί μιλάν και τους καταλαβαίνει και παιδί δυο χρονών, με δράσεις, πρωτοβουλίες, προκλήσεις και κολοκύθια με τη ρίγανη. Παρακάτω.

Αφού κάνει η διακήρυξη μια δακρύβρεχτη εισαγωγή για τις δυσκολίες που περνάν οι νέοι μας μπλα, μπλα, και πώς το κράτος αποθαρρύνει τη νεανική επιχειρηματικότητα και τέτοια χιλιοειπωμένα αστικά ονειροπολήματα, καταλήγει η εισαγωγή στο σύνθημα: “μειώνουμε τους φόρους, προσθέτουμε ανάπτυξη”. Μειώνουμε, προσθέτουμε, συν-πλην. Εξ ου και η πιασάρικη καμπάνια με τα πρόσημα που τα σπουδαγμένα νεοδημοκρατόπουλα στα Λόντον Σκουλ οβ εκονόμικς και Μπίζνες αντμινιστρέισιον τα παίζουν να πούμε στα δάχτυλα.

Αυτή είναι η απύθμενη γελοιότητα της συμβολολατρείας και της προώθησης της πολιτικής με όρους μάρκετινγκ: πρέπει να “πουλήσεις” αυτή την πολιτική και να την “αγοράσει” ο άλλος. Και μετά σου λεν οι κομμουνισταί είναι κολλημένοι στα σύμβολα μιας άλλης εποχής – ενώ οι ψευτογιάπηδες των αστικών κομμάτων είναι κολλημένοι στα σύμβολα άλλης μιας εποχής (είδατε που ξέρουμε κι εμείς από πιασάρικα σλόγκαν; σας πάμε κόντρα και σε αυτά όποτε γουστάρετε, θα πάρετε μηδέν γιατί τα αναπαράγετε μηχανικά).

Μετά την παταγωδώς αποτυχημένη χρήση του μάρκετινγκ για τη διατύπωση της πολιτικής πρότασης της ΟΝΝΕΔ, πάμε και στη θεωρία. Ξεκινά η διακήρυξη με μια πρόταση για το τι είναι η φορολογία, σε στιλ έκθεσης ιδεών – καλά που δεν ξεκινήσαν τον πρόλογο με τη φράση “είναι γενικά παραδεκτό”!- μας λένε πάνω σε ποιες αρχές πρέπει να βασίζεται η φορολογία: Διαφάνεια, Ουδετερότητα, Ευρύτητα της φορολογικής βάσης, Απλότητα, Σταθερότητα, Λειτουργικότητα, Στόχευση στην Ανάπτυξη, Ισορροπία των φόρων, Οριζόντια και Κάθετη φορολογική ισότητα, Νομιμότητα. Ατόφιος ξύλινος αστικός λόγος, από τα δέντρα που ψήφιζαν παλιά επί Καραμανλή, δέντρα που μεγάλωσαν και γίναν σεγκόγιες ολάκερες με κάτι κορμούς, να! Δεν χρειάζεται να είσαι ψημένος κομματικά για να προτείνεις στα πλαίσια της αστικής φορολογικής πολιτικής, ισότητα, νομιμότητα, αδελφότητα, ελευθερία και δημοκρατία και ανάπτυξη από όλους και για όλους. Να, κι εγώ για πλάκα σας έβγαλα αστική αρλουμπολογία στο λεπτό.

Ακολουθεί μια παράθεση στατιστικών και πινάκων περί της αστοχίας της φορολογικής πολιτικής της κυβέρνησης του ΠΑΣΟΚ, που άλλα υπολόγιζε να μαζέψει αλλά τελικά μπαίνει μέσα. Μαθητή του δημοτικού να ρωτήσεις, αμα του πεις ότι ένα κράτος μειώνει μισθούς αλλά θέλει να μαζέψει περισσότερα λεφτά θα σου πει “τρελλός είσαι;”. Ηλίου φαεινότερο λοιπόν ότι όποια φορολογική συνταγή και να ακολουθήσεις, απ' τη στιγμή που μειώνονται τα εισοδήματα μισθωτών, συνταξιούχων και κατά συνέπεια αυτοαπασχολούμενων και επαγγελματιών, δεν μπορούν να αυξηθούν τα φορολογικά έσοδα, όσο μένουν ανέγγιχτα τα πορτοφόλια μεγαλοεπιχειρηματιών και μεγαλομετόχων που τρων με δεκατέσσερεις μασέλες αντί για δώδεκα, καθώς επωφελούνται από την πτώση του εργασιακού κόστους, την ελαστικότητα της αγοράς εργασίας, την επικράτησή τους στον ανταγωνισμό από κεφάλαια που καταστρέφονται ή περιέρχονται στην ιδιοκτησία τους, το γενικότερο ευνοϊκό περιβάλλον που διαμορφώνεται σε τέτοιες συνθήκες για το μεγάλο κεφάλαιο.

Ακολουθεί η φιλοσοφία των θέσεων της ΟΝΝΕΔ. Χρειάζεται λοιπόν όπως μας λένε “ένα νέο μείγμα οικονομικής πολιτικής που θα τονώσει την αγορά και θα δώσει ώθηση στις επιχειρήσεις και την αγορά” [πάλι]. Πολιτική κοκτέηλ δηλαδή, μιας και μιλάμε με όρους μείγματος, που θα χτυπηθεί στο σέηκερ του δαπίτη μουράτου μπάρμαν στα εκφυλιστικά παρτάκια και θα βγάλει ανάπτυξη και ευημερία με μια φέτα λεμόνι και πάγο. Δυο φορές η λέξη “αγορά”: η περιβόητη οικονομία της αγοράς, όπως αρέσκονται να λένε οι γιάπηδες οικονομολόγοι, δηλαδή τη ζούγκλα του καπιταλισμού όπου ισχύει ο νόμος της προσφοράς και τη ζήτησης, του καταναλωτισμού. Όπου τα πάντα γίνονται εμπόρευμα, δηλαδή γίνεται αντικείμενο αγοραπωλησίας, όπως το δικαίωμα να ρυπαίνεις σαν εργοστασιάρχης, ή η πρόβλεψη ότι μια μετοχή θα πάει καλά ή άσχημα (παράγωγα), ή τα κόπρανα ενός καλλιτέχνη κονσερβαρισμένα και σερβιρισμένα ως υψηλή τέχνη. O tempora, o mores!

Μαθήματα γραμματικής, αλλά και μπηχτή στο κίνημα
"δεν πληρώνω", courtesy of ONNED

Τι προτείνει στην ουσία η ΟΝΝΕΔ δηλαδή; μείωση σε ορισμένους τομείς των φορολογικών συντελεστών. Μάλιστα. Για να δούμε.

“Ως νέοι άνθρωποι πιστεύουμε και διεκδικούμε μια πραγματική και φιλελεύθερη οικονομία της οποίας βάση θα είναι ο ιδιωτικός τομέας ο οποίος δημιουργεί θέσεις εργασίας, προσφέρει κίνητρα για ανάληψη πρωτοβουλιών και διάκριση στην ελεύθερη αγορά.”

Η “πραγματική” και “φιλελεύθερη” οικονομία με όρους κοινωνικοπολιτικού συστήματος ονομάζεται καπιταλισμός. Ο ιδιωτικός τομέας, λέει, δημιουργεί θέσεις εργασίας. Από τότε που υπήρξε ανάπτυξη παραγωγικών δυνάμεων και στοιχειώδης οργάνωση της παραγωγής στην προϊστορική εποχή, “θέσεις” εργασίας δημιουργούνταν στον αιώνα τον άπαντα, σε όλα τα μέχρι σήμερα εκμεταλλευτικά συστήματα επειδή κάποιος αετονύχης οργάνωνε όλο το σκηνικό κι έβαζε άλλους να δουλεύουν για πάρτη του: ιδιωτική πρωτοβουλία ήταν κι αυτό απ' την εποχή του Νεάτερνταλ. Αλλά και το κράτος να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, όταν είσαι στον κρατικομονοπωλιακό καπιταλισμό, όπου το κράτος λειτουργεί σαν συλλογικός καπιταλιστής, ποιοτικά δεν διαφέρει να δημιουργήσεις θέσεις εργασίας είτε σαν κράτος είτε σαν ιδιώτης, μιας και οι σχέσεις παραγωγής είναι ίδιες, άρα παράγεται υπεραξία, άρα εκμετάλλευση, ακόμα και σαν θέσεις εξυπηρέτησης της αστικής νομιμότητας και των αστικών συμφερόντων (κατασταλτικοί μηχανισμοί). Χαίρω πολύ Χαιρόπουλος δηλαδή. Αχρείαστος πλεονασμός.

Ο ιδιωτικός τομέας λέει “προσφέρει κίνητρα για ανάληψη πρωτοβουλιών και διάκριση στην ελεύθερη αγορά”. Πώς ακριβώς ο ιδιωτικός τομέας προσφέρει κίνητρα; Προφανώς από το ανάλογο περιβάλλον που πρέπει το δημόσιο, το κράτος δηλαδή να διαμορφώσει. Κοινωνία οργανωμένη στη βάση του “κάνει ο καθένας ό,τι γουστάρει” στο παρόν επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων, δεν μπορεί να υπάρξει χωρίς κάποιο συλλογικό ρυθμιστή, μηχανισμό της ηγέτιδος τάξης που το λέμε “κράτος”. Αυτό που υποστηρίζει αυτή η ελευθεριάζουσα αντίληψη είναι ευσεβής πόθος των φιλελεύθερων ιδεαλιστών ιδεολόγων της κακιάς ώρας, που θεωρούν ότι πρώτα ο άνθρωπος σκέφτηκε με το υπέροχο και μεγαλειώδες πνεύμα του την λαμπρότατη έννοια της “ελευθερίας” και μετά την εφάρμοσε στα οικονομικά πράγματα.

Επειδή ζούμε σε μια κοινωνία όπου όλα σχεδόν τα αγαθά παράγονται με σκοπό να πουληθούν, κάποιος θα συσσωρεύει περισσότερα σε βάρος των άλλων, είτε επειδή εφάρμοσε καλύτερη μέθοδο παραγωγής, είτε επειδή κλέβει περισσότερο τους εργάτες του, είτε επειδή κατέστρεψε τους ανταγωνιστές του. Πάει η “οικονομική” ελευθερία του ανταγωνιστή! Τελειώνει εκεί που επεκτείνεται η ατομικίστικη ελευθερία του αδηφάγου καπιταλιστή, που παρεμπιπτόντως μπορεί να είναι ο καλύτερος χριστιανός, ευσεβής, να μεταλαμβάνει κάθε κυριακή, ν' αφήνει ένα δίευρω στο δίσκο, να κάνει φιλανθρωπίες, να αφήνει κάνα πενηντάευρω στο φιλόπτωχο, να δίνει τα παλιά του πουκάμισα στα πανέρια της εκκλησίας. Αλλά αυτά άλλη ώρα.

Ακολουθούν οι δεκατέσσερεις (14) τον αριθμό προτάσεις:

1. Μείωση ασφαλιστικών εισφορών κατά 50% σε νεοπροσλαμβανόμενους. Δηλαδή, να διευκολυνθεί ο επιχειρηματίας, ιδίως ο μικρός σου λέει, να προσλάβει νέους ανθρώπους στη δουλειά χωρίς το μεγάλο βάρος των εισφορών. Να στερηθεί δηλαδή ο νέος εργαζόμενος τη μισή του ασφαλιστική και υγειονομική του κάλυψη “για να κινηθεί η αγορά”. Λες και οι εισφορές του εργαζόμενου (που αθλίως υπονοείται ότι τα πλερώνει ο επιχειρηματίας – κι αυτός όμως τα βγάζει αυτά ως προϊόν της δουλειάς του εργαζόμενου, δεν τα βγάζει απ' την προσωπική του δουλειά!) είναι πεταμένα λεφτά, και πρέπει να τα μειώσει ως έξοδα! - Η σωστή θέση, με γνώμονα το συμφέρον του πραγματικού δημιουργού του κοινωνικού πλούτου, του εργατοϋπάλληλου, είναι πρόσληψη με πλήρη ασφαλιστικά δικαιώματα. Και παρατίθεται πίνακας πιο κάτω που λέει ότι, με την πρόταση αυτή ο βασικός απ' τα 715 πάει στα 820 μεικτά! Η μεγαλοψυχία του μεγάλου κεφαλαίου είναι τέτοια που θα κάνει και αύξηση στην ΕΓΣΣΕ και τα φράγκα θα τρέχουν απ' τα μπατζάκια του νέου εργαζόμενου. Εδώ δεν χρειάζεται σχόλιο καθώς η παραβολή του πίνακα με το νέο βασικό είναι προκλητικότατη για να αστειευτεί κανείς.
2. Ένταξη, λέει των τιμολογίων των ΔΕΚΟ στο σύστημα συλλογής αποδείξεων. Δεν μας έφτανε δηλαδή που οι αυξήσεις στο ρεύμα μας έχουν γονατίσει, να αποδεικνύουμε και με τους πληρωμένους λογαριασμούς το επίπεδο των ετήσιων εξόδων απ' το οποίο τεκμαίρεται και το πραγματικό μας εισόδημα! Εδώ χρειάζεται: φτηνό ρεύμα για όλους μέσα από σχεδιασμένη αξιοποίηση των ενεργειακών πόρων με σκοπό την κάλυψη των ανθρώπινων αναγκών. Καλά, να μη μιλήσουμε για το πόσο πρέπει να είναι το αφορολόγητο, όταν μέσα από έμμεσους φόρους ο ήδη κακοπληρωμένος εργαζόμενος στον ιδιωτικό τομέα, πληρώνει τα μαλλιά της κεφαλής του σε είδη πρώτης ανάγκης και ΦΠΑ το ¼ της αξίας των αγαθών που καταναλώνει. Η συλλογή των αποδείξεων μας μάρανε!
3. Αναστολή ΦΠΑ στα ... επιστημονικά συγγράματα! Είναι τώρα ποτέ δυνατόν να θεωρήσει κανείς ότι θα σωθεί ο τόπος και θα βελτιωθεί το βιοτικό επίπεδο του φοιτητή και του καθηγητή επειδή θα καταργηθεί ο ΦΠΑ στα βιβλία; Άμα πούμε τώρα “δημόσια δωρεάν παιδεία σε όλες τις βαθμίδες” θα μας πείτε “μα που ζείτε;” Τόσο πολύ διαβρώθηκαν τα μυαλά σας από τις ψευτο-”φιλελεύθερες” αξίες σας που πιστεύετε ότι η γνώση είναι προϊόν οικονομικής συναλλαγής. Αλλά επειδή αυτά δεν γίνονται, όπως βαθιά μέσα σας ρίζωσε, τουλάχιστον ας κόψουμε το ΦΠΑ! Ω, τι μεγαλοφροσύνη!
4. Διατήρηση του ΦΠΑ στο χαμηλότερο συντελεστή για βασικά είδη διατροφής. Αντιπρόταση: κατάργηση κάθε φόρου στα βασικά είδη διατροφής. Όχι λέει ειδικός φόρος κατανάλωσης στα μη αλκοολούχα. Αντιπρόταση: κανένας φόρος στα μη αλκοολούχα. Όχι λέει μετάταξη από 13 σε 23% στα είδη εστίασης. Αντιπρόταση: πλήρη κατάργηση του ΦΠΑ σε όλα τα είδη, μια και απευθύνονται στο ευρύτατο φάσμα των λαϊκών στρωμάτων. Δίκαιο; Θα μου πεις, και τι θα γίνει με τα πολυτελή εστιατόρια; Και θα σου πω “γιατί τα πολυτελή εστιατόρια να έχουν τιμές απλησίαστες για τους πολλούς”; Επειδή πλέρωσαν ακριβά για τις κουρτίνες και τα σερβίτσια; Ε, ας μην πλέρωναν. Τον ταξιτζή και τον φορτηγατζή που πλέρωσαν τρεις περιουσίες έκαστος για να βγάλουν την άδειά τους ρωτήσατε που ανοίξατε τα επαγγέλματά τους; Ας μην έβγαζαν λέτε μέσα σας. Τι να κάνουμε, κρίση! Ε, κι εμείς αυριο-μεθαύριο έτσι θα σας λέμε: τι να κάνουμε, λαϊκή εξουσία.
5. Μείωση ΦΠΑ στο 4,5% στις υπηρεσίες και τα προϊόντα τουρισμού. Ε, άμα ζητάμε κατάργηση του ΦΠΑ, ζητάμε για όλα, να μαστε δίκαιοι. Αλλά άμα σκεφτείς ότι οι μεγαλοξενοδόχοι με τις ξενοδοχειάρες τους, οι διάφοροι rooms to let με τις δωματιάρες τους, αιρ-κοντισιόν, φουλ πανσιόν, γκαραντί βγάζουν ένα κάρο λεφτά τους καλοκαιρινούς μήνες και κλαίγονται, δεν έχει κίνηση λένε, εκείνοι να φορολογηθούν αναλόγως! Και μήπως να βλέπαμε και τα εργασιακά θέματα των εποχιακώς απασχολουμένων στα τουριστικά επαγγέλματα, κάτα πόσο εφαρμόζεται η στοιχειώδης εργατική νομοθεσία; (που κι αυτή είναι άστα να παν στο διάλο) Ου, γκαζόν, σεζ-λονγκ, πλονζόν.
6. Επιδότηση, λέει, επιτοκίου δανεισμού, για την απόκτηση πρώτης κατοικίας. Βαθιά οικονομίστικα τερτίπια. Επιδότηση από που; από έσοδα άμεσων κι έμμεσων φόρων; δηλαδή τι; δωράκι πάλι προς την τράπεζα, μη τυχόν και χάσει καμμιά ποσοστιαία μονάδα απ' τα επιτόκια. Και τα επιτόκια δανεισμού ποιος θα τα καθορίσει; Και με τι όρους θα συνάπτονται δάνεια για απόκτηση κατοικίας; και πως θα κινηθεί υποτίθεται η οικοδομή με την επιδότηση επιτοκίου. Αντιπρόταση: Φτηνή λαϊκή κατοικία για όλους, με σωστές προδιαγραφές ασφάλειας και άνεσης. Ναι, θα σου πουν, ακρίβυναν τα τούβλα, τα μπετά, τα σίδερα, τα κουφώματα. Μήπως όμως κι εμείς στην Ελλάδα μπορούμε να παράγουμε φτηνά και καλά οικοδομικά υλικά; Μήπως;
7. Ενοποίηση λέει των παροχών στους πολύτεκνους σε ένα εφ' απαξ ποσόν την αρχή του έτους. Τεχνικές κι αυτονόητες λογιστικές λεπτομέρειες της πλάκας δηλαδή, που θα έπρεπε ήδη να είναι λυμένες στο αστικό διοικητικό μηχανισμό, και απλά μπαίνουν κάπου στη μέση των δεκατεσσάρων προτάσεων να μη φαίνονται σαν τραβηγμένο απ' τα μαλλιά συμπλήρωμα. Ούτε καν ως “αναπτυξιακή” πρόταση δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί αυτή η μπούρδα. Το σωστό είναι: επιδόματα και επιδοματάκια γιοκ! Μισθό σύμφωνα με τις ανάγκες του καθένα. Εγώ π.χ που δουλεύω πέντε χρόνια και δεν έχω παιδιά, έχω λιγότερες ανάγκες από κάποιον που δουλεύει δύο χρόνια κι έχει δυο παιδιά, στην ίδια ειδικότητα.
8. Κλαδική συμμετοχή με περίοδο χάριτος στα κονδύλια του ΕΣΠΑ... Δεν απορροφάμε καλά λέει τα κοντύλια της ΕΕ, όταν ήταν ο Καραμανλής σφουγγάρια ήμασταν, μετά που έφυγε ο Καραμανλής, δεν ρουφάμε καλά (τα κοντύλια). Βρε δεν πηδιόμαστε λέω γω, με τα στρατηγικά πλαίσια! Λεφτά που μας “χαρίζουν” (διάβαζε: μας τα παίρνουν μετά τρίδιπλα) οι εταίροι. Αποδέσμευση από ΕΕ είναι το σωστό, αξιοποίηση όλων των παραγωγικών δυνατοτήτων της πατρίδας μας και συναλλαγές με τα άλλα κράτη στη βάση του αμοιβαίου ωφέλους. Ούτε κι αυτό ρεαλιστικό, ε; Καλά, περιμένετε, περιμένετε να ρουφήξετε τα κοντύλια για να προκόψουμε σαν έθνος με 350 δις χρέος και 600 δις φυγαδευμένα κέρδητα των κεφαλαιούχων στην Σουίτζερλαντ. Καλά κρασιά.
9. Κατάργηση του κώδικα, λέει, βιβλίων και στοιχείων, επειδή λέει προκαλεί διαφθορά... Να καταργήσουμε και τα γλειφιτζούρια τότε επειδή προκαλούν τερηδόνα. Τέλωσπάντων, η επιχειρηματολογία αντιστροφής αιτίων και αποτελεσμάτων είναι κλασική νεοφιλελευθερίστικη, προτείνουν εκσυγχρονισμό των εφοριών, των online υπηρεσιών κλπ λες και μ' αυτό σώνεται ο μισθωτός κι ο συνταξιούχος. Πράγματα δηλαδή που έπρεπε ήδη να τα εφαρμόσει η αστική διοικητική μηχανή, και τώρα τα εμφανίζουν ως πανάκεια, ως τμήμα συνολικότερης πρότασης διεξόδου απ' την κρίση. Η πρόταση αυτή είναι διοικητικής χροιάς όπως και οι δυο προηγούμενες, που μόνο για κοροϊδία μπορεί να εκληφθεί. Εδώ θα μου πεις λέει “πληρώνω δίκαια” ο τίτλος, αυτά σε πείραξαν; Σιγά μη τους πω και μπράβο που τα σκέφτηκαν, κι οι κομμουνιστές τα σκέφτηκαν δέκα φορές πιο μπροστά απ' αυτούς. Δεν τα κάναμε όμως και κορώνα της πολιτικής μας “κατάργηση του κώδικα βιβλίων και στοιχείων με λαϊκή εξουσία!”
10. Επιστροφή του ΦΠΑ στο 100% λέει για τους νέους επιχειρηματίες μέσα σε μια πενταετία. Αυτό πάλι καινούριο αστείο είναι; Θα βγεί η Νέα Δημοκρατία κυβέρνηση, θα υπάρξει οργασμός νεανικής επιχειρηματικότητας, θα χρεωθούν, θα πάρουν δάνεια, θα πλερώσουν ΦΠΑ και μετά από πέντε χρόνια θα τα πάρουν όλα πίσω; Κι εγώ που νόμιζα ότι το ανταποδοτικό σύστημα ασφάλισης στον καπιταλισμό είναι της πλάκας, πρέπει να γίνει κεφαλαιοποιητικό. Να και μια πρόταση από μένα, έτσι να σας βοηθήσω: οι εισπράξεις απ' το ΦΠΑ να επενδύονται σε bonds υψηλού ρίσκου. Ορίστε, έκανα κι εγώ μια πρόταση, πιασάρικες λέξεις χρησιμοποίησα, τι μου λείπει;
11. Θεσμοθέτηση ειδικών ζωνών νεανικής επιχειρηματικότητας, με μειωμένα δημοτικά τέλη κλπ κλπ. Αντιπρόταση: θεσμοθέτηση ειδικών ποινών για επιχειρηματίες που παραβιάζουν την εργατική νομοθεσία, που καθυστερούν μισθούς κλπ. Στους έξι μήνες απλήρωτης εργασίας, να συλλαμβάνεται ο δράστης και να στέλνεται 6 χρόνια καταναγκαστικά έργα στη Σιβηρία. Αλλά δεν το προτείνω για θα με πείτε και σταλινικό.
12. Και
13. προτάσεις φοροαπαλλαγών και δανειακών διευκολύνσεων σε νέους επιχειρηματίες, αγρότες κλπ κλπ, τα νούμερα και οι αριθμοί δεν παρουσιάζουν κανένα ενδιαφέρον, λογιστικές αλχημείες για να μη χάσουν οι τράπεζες και το κράτος, αλλά και να κάνει και μπίζνες ο νέος επίδοξος επιχειρηματίας, ήτοι και η πίτα ολάκερη και ο σκύλος χορτάτος. Μόνο που πάντα την ολάκερη την πίτα την παίρνει ο πιτοφάγος τραπεζίτης, κι ο επίδοξος επιχειρηματίας σκύλος, γαβγίζει αλλά δεν δαγκώνει, γίνεται προλεταριοποιημένο αρνάκι στο τέλος κι από δω παν κι άλλοι.
14. Μείωση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα. Αντιπρόταση: κατάργηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα καύσιμα.

Συμπέρασμα: τον αράπη κι αν τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς, τον καπιταλισμό κι αν ζητάς να συμμαζέψεις ασυμμάζευτος είναι. Αλλά τι περίμενες από “νεολαία” αστικού κόμματος; Πληρώνω δίκαια για το κατ' εξοχήν άδικο σύστημα που ζω και συνεχίζω να ζω ελπίζοντας σε ανάκαμψη και κοινωνική δικαιοσύνη. Καληνύχτα και καλή τύχη...