Τα παιδιά της "ποδοσφαίρου" το ορκίζονται: Η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση! Τα παιδιά της "σπυριάρας" έχουν άλλη γνώμη: Άμυνα κερατάδες! Άμυνα μη σας πάρει ο διάολος τον πατέρα!
Δύο μπάλλες, δύο διαφορετικοί κόσμοι! Κλωτσοσκούφι από την μια, μπασκετάκι από την άλλη, η ζωή είναι ένα παιχνίδι και αλίμονο στον χαμένο! Τι αλίμονο; Αλίμονο και τρισαλίμονο στον χαμένο και ας χτυπιέται ότι τα γηπεδάκια στα οποία παίζει είναι κατηφορικά, και αυτός αμύνεται πάντα στο από κάτω.
Τι πα να πει ρε συ λαέ, το γήπεδο είναι κατηφορικό και πάει το φαίρ πλαίυ περίπατο, και αίσχον κυρία άρχουσα τάξη, και είσαι μπαγάσα τάξη, που δεν τηρείς τσι κανονισμοί της αθλοπαιδιάς και το ευ αγωνίζεσθαι; Έτσι το έχουν στήσει το παιχνίδι, αυτοί είναι οι όροι τους: Καθήστε πρώτα να σας ξεσκίσουμε παιδιά και μετά βλέπουμε (αν σας ξεσκίσαμε ικανοποιητικά ή θέλετε κι΄άλλο).
Καθαρές κουβέντες, όμορφες εξηγήσεις. Ο αντίπαλος κάνει το παιχνίδι του. Αυτό που έκανε πάντα. Μόνο που τώρα δεν αρκείται να σε κερδίσει, τώρα πάει να σε αφανίσει! Να σου πάρει και τα σώβρακα, αλλά να σου πάρει και ότι άλλο του γυαλίσει: Τον μισθό σου, την σύνταξή σου, τα επιδόματά σου, τα κοινωνικά και εργατικά σου δικαιώματα, αυτά που έχεις στην άκρη, το σπίτι σου, τους κόπους μιάς ζωής, τα όνειρά σου, το μέλλον σου, το μέλλον των παιδιών σου.
Έχει έναν παράξενο προπονητή το Κεφάλαιο, κάτι σαν τον Μουρίνιο της μάσας, ο οποίος δεν αρκείται στους τρεις βαθμούς της νίκης ή στην κούπα: Τον κ. Παρταόλα. Φουλ επίθεση ο τύπος, σύστημα 0-0-11, ακόμα και ο τερματοφύλακας στην αντίπαλη περιοχή, και φωτιά στα μπατζάκια μας! Κι΄εμείς;
Εμείς καλούμαστε κατ΄αρχήν να διαλλέξουμε σπορ: Ποδόσφαιρο ή μπάσκετ. Και μετά να εφαρμόσουμε την τακτική που εγγυάται τουλάχιστον την...αξιοπρεπή κατάσταση των...οπισθίων μας μετά την λήξη του αγώνα. Ο γράφων είναι μπασκετικός όσο δεν πάει, έχει κερδίσει μάλιστα και κάμποσα πρωταθλήματα σαν κόουτς. Όχι, καμμία σχέση με τον Ιωαννίδη, ερασιτεχνικά πρωταθλήματα, αλλά ξέρουμε τέλος πάντων τι μας γίνεται ρε!
Μπασκετάκι και ξερό ψωμί λοιπόν, αλλά στο παιχνίδι που παίζεται κόντρα στις ζωές μας δεν ταιριάζει η τακτική αυτού του αθλήματος, η άμυνα είναι λάθος εργαλείο και μας πηγαίνει από ήττα σε ήττα. Δυστυχώς όμως επιλέξαμε από την αρχή αμυντικογενή τακτική (ή μας υποχρέωσαν σε αμυντικογενή τακτική) και εκεί βρισκόμαστε μέχρι σήμερα κολλημένοι!
Άμυνα λεκτική... να μας ακούς να εκφραζόμαστε "κυριλέ", αχ ο κύριος Προβόπουλος, και ο κύριος Παπανδρέου, και ο κύριος Σαμαράς και αχ τι έχταχτα και ευγενικά παιδιά αυτοί οι κουκουέδες και μπράβο τους!
Άμυνα κοινοβουλευτική...ναι καθόμαστε στην βουλή, που την έχουν κάνει αχούρι (μη πω μπουρδέλλο και δεν κάνει λόγω ήθους και καλής ανατροφής) και ξεπουλάνε φασττράκ ορατά τε και αόρατα, και δε πα να λένε οι απολιτίκ, όλοι τους ίδιοι είναι, και να καεί, και στον διάολο και οι 300, και άλλα τέτοια όμορφα, αντί να δώσουμε ένα κραυγαλέο μύνημα στον λαό βγαίνοντας ΕΞΩ και αφήνοντας μέσα κάνα καλόν για τα ωραία μάτια του κοινοβουλευτισμού, ή για να αμολάει που και που κάνα μνημόνιο Βενιζέλο μεριά.
Άμυνα παπατοϊδεολογική...γιατί βλέπεις αν δεν υπερασπιζόμαστε την ιδεολογική ανεπάρκεια της...πατάτας, του "δεν πληρώνω", των "αγανακτισμένων" κ.τλ θα έχανε η Βενετιά βελόνι και...πόντους ο μαρξισμός-λενινισμός.
Άμυνα με το σχολείο των παιδιών της Αλέκας, αντί μιάς χριστοπαναγίας και "το σχολείο των παιδιών της Αλέκας σε μάρανε εσένα μωρή, καραπουλημένο λαμόγιο της διαπλοκής;"
Άμυνα με το τι είναι και δεν είναι Αριστερά, αντί κάνα "και τολμάς εσύ που συγκυβέρνησες με τα καραφασισταριά του Καρατζαφέρη να ρωτάς τι είναι και τι δεν είναι Αριστερά, παλιοκαθήκι του κερατά;"
Άμυνα στο θέμα της κυβερνητικής συνεργασίας ή μη με τον ΣΥΡΙΖΑ, που στριτζωθήκαμε στα "απαπαπαπαπά με τον ΣΥΡΙΖΑ", και μας την πέφτει απαξάπαντο το αντιΚΚΕ, για δες ρε τσι ατομιστές τους ΚΚΕδες, πάσα στον εαυτό τους δίνουνε μόνο, αντί να βγεις ΕΣΥ και να κάνεις στον Τσίπρα πρώτος την πρόταση, έλα να τα πούμε περί αριστεροκομμουνιστικής συγκυβέρνησης Αλέξη, ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΟΡΟΙ ΜΟΥ, ΤΙΠΟΤΑ ΛΙΓΟΤΕΡΟ, και άστον μετά να τρέχει και να μη φτάνει τον Αλέξη.
Άμυνα και στην εντολή σχηματισμού κυβέρνησης σαν τρίτο κόμμα, μετά από το χθεσινό "με λες-σε λέω" της Αλέκας με το αλοίθωρο πράσινο μέγεθος της δημοσιογραφίας, ονόματι Έλλη Στάη. Τι πα να πει "θα την δώσουμε πίσω την εντολή" ρε συ συντρόφισσα Αλέκα; Έτσι, πάρτε την, δεν μας κάνει; Δηλαδή σου δίνει φάουλ υπέρ σου στην περιοχή σου το κοράκι και λες, φχαριστώ κύργε διατητέψ, πάρτε το πίσω. που να βάλω από δω γκόλ;
Για ρε παιδιά! Σας παρακαλώ! Τι πα να πει για τον κοσμάκη, δίνω την εντολή πίσω; Τι καταλαβαίνει μ΄αυτό ο Ντίνος από την Σύμη και η Κάλλια από το Κριεκούκι; Μήπως, αχ τι καλά παιδιά αυτά του ΚΚΕ, ούτε να τους δίνεις την εξουσία με το ζόρι δεν...κάμπτονται; Δηλαδή έχεις...κατάστημα...λαϊκής εξουσίας και έρχονται κάτι εκατοντάδες χιλιάδες ...ενδιαφερόμενοι και τους λες, παιδιά συγγνώμη, ξαναελάτε όταν γίνετε εκατομμύρια; Δηλαδή το πάμε φιρί-φιρί, να πει ο κόσμος: Και τι γίνεται άμα ψηφίσουμε ΚΚΕ; Τζάμπα η ψήφος!
Καλά, μόνο αυτή η απάντηση, θα την δώσουμε πίσω, είναι compatible με τον...διαλεκτικό υλισμό; Γιατί, άμα απαντούσες, δώσε μας εσύ την εντολή μπάρμπα και να δεις πως βγαίνουμε μετά στις τιβές και ρωτάμε τον λαό, λαέ ΓΟΥΣΤΑΡΕΙΣ ΛΑΪΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ; Θες λαέ αυτό, κι΄εκείνο, και το άλλο, και να πάρεις ΕΣΥ επιτέλους το τιμόνι και τις τύχες της χώρας στα χέρια σου; Και αν απαντήσουν ίσως, όχι, ή να το σκεφτούμε λιγάκι, ή καλά βλέπουμε, τους χώνεις δέκα φάσκελα και αποχωρείς περήφανος και αφήνεις την νουδοπασόκα να τους λιανίσει. Αλλά, για λόγους στρατηγικής, γιά επικοινωνιακούς λόγους (και όχι μόνο), ΔΕΝ την επιστρέφεις έτσι, τζιζ, σαν καφτό κάστανο την εντολή φίλε μου!
Παρατάτε το μπάσκετ και την άμυνα σύντροφοι και φορέστε επιτέλους τα ποδοσφαιρικά σας παπούτσια. Αυτά με τις πιό βαρβάτες σχάρες! Η άμυνα δεν έφερε τα αποτελέσματα που θέλαμε, ζήτω η επίθεση λοιπόν! Ζήτω αυτό το γαμάτο συναίσθημα που έρχεται να φουσκώσει με περηφάνια το στήθος σου, πχ όταν αδειάζουν κάτι Μπογιόπουλοι και κάτι Κανέλληδες και κάτι άλλοι τις αντίπαλες άμυνες και τους βάζουν όλους γκολ. Και πάμε στοίχημα, ότι και η Αλέκα θα έκανε θραύση (παρόλα τα χρονάκια της) στην θέση του σέντερ φορ;
Άγνωστο αν σκάμπαζε ο Βλαντίμηρ Ίλ(γ)ιτς Ουλιάνωφ από ποδόσφαιρο και από τακτικές με τόσους μπροστά, τόσους πίσω και δύο εξάρια. Σίγουρα όμως είχε δώσει την σωστή απάντηση, όταν τον είχε ρωτήσει κάποιος ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ;
"ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΜΠΡΟΣΤΑ για να κάνουν οι άλλοι ΔΥΟ ΠΙΣΩ"
Καλώς σας βρήκα συντροφάκια!
:-)
Kαλωσηρθες στη παρεα μας @βραχοκηπε και... σιδεροκεφαλος,ευχομαι!
ΑπάντησηΔιαγραφήΘα πεσουν πολλα ..γκολ, αλλα να ετοιμαζεσαι και για πολλα καλαθια, επισης!:-)
Η καλυτερη αμυνα, ειναι η..επιθεση, σωστα; :)
Καλως όρισες και από εμένα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓια το κείμενο τώρα:
Μας έχει αφήσει κάποια τράυματα η εποχή που παίξαμε φούλ επίθεση μέσα στο Μπερναμπέου (1946-1949) και παρότι χάσαμε στην παράταση, είπαμε από τότε και μετά, πως οι μεγάλες ομάδες χτίζονται από την άμυνα...
Ναι καλά τώρα, φουλ επίθεση! Αφού παίζαμε...ξυπόλυτοι, μη ξεχνάς ότι είχαμε παραδώσει ποδοσφαιρικά παπούτσια και εμφάνιση στην λεγόμενη "Συμφωνία της Αντίντας". Και παρόλα αυτά, το φτάσαμε μέχρι την παράταση. Και αν δεν σφύριζε εκείνος ο ρουφιάνος ο εγγλέζος διαιτητής, θα τους είχαμε κλείσει το...Μπερναμπέου τους, μέσα στο Μπερναμπέου. :-)
Διαγραφή@βραχόκηπος:
Διαγραφήσυμφωνούμε τουλάχιστον, πως ήταν άθλος η ...παράταση
Επιθεση ειναι να μην κανεις εκπτωσεις στις αρχες σου οση πιεση κι αν δεχτεις.Μ αυτη τη σημασια πιστευω το εννοει η Αλεκα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠρολεκαλτ
Επίθεση είναι να δέχεται ο ΑΛΛΟΣ την πίεση, και αυτός που πιέζει να είσαι εσύ.
ΑπάντησηΔιαγραφή