Εργάτη, ο θάνατος σου πάει πολύ

Χαρούμενες εργαζόμενες της Foxconn...

Με αφορμή την «αυτοκτονία διαμαρτυρίας» του συμπολίτη μας στο Σύνταγμα τις προάλλες, όπως είναι λογικό ξεκίνησε μια σειρά από συζητήσεις που είχαν ως σκοπό άλλοτε να ερμηνεύσουν και άλλοτε σκόπιμα να παρερμηνεύσουν το γεγονός. Έτσι ακούσαμε από κυβερνητικούς και τα παπαγαλάκια τους, αλλά και στα δικά μας πηγαδάκια συζητήσεων διάφορα τρελά, όπως για παράδειγμα ότι οι αιτίες για να αυτοκτονήσει κάποιος δεν είναι οικονομικές αλλά ψυχολογικές, ψυχοσωματικές και άλλα τέτοια «όμορφα». Υπονοούν δηλαδή μερικοί ότι μόνο οι τρελοί, όσοι έχουν ψυχολογικά προβλήματα και οι ασταθείς χαρακτήρες αυτοκτονούν.
Αλήθεια, ακόμα και αν είναι έτσι, πως αποκτά κάποιος ψυχολογικά προβλήματα;
Όχι πάντως από το πουθενά!
Ψυχίατρος δεν είμαι ούτε ψυχολόγος, αλλά δεν νομίζω ότι είναι και τόσο περίπλοκα τα πράγματα. Θεωρώ λοιπόν ότι οι αιτίες είναι είτε βιολογικές, δηλαδή εγκεφαλικές δυσλειτουργίες κλπ, είτε κοινωνιολογικές, με τις δεύτερες να αφορούν ασύγκριτα μεγαλύτερο αριθμό ανθρώπων και να επηρεάζουν ταυτόχρονα και τις πρώτες.
Όταν λοιπόν σου μειώνουν την σύνταξη στο μισό, χάνεις τη δουλειά σου εσύ ή το παιδί σου, μέσα σε όλα αυτά σου κόβουν το ρεύμα και κινδυνεύεις να σου πάρουν και το σπίτι, ε, μιας και δεν είσαι από ατσάλι, θα τα αποκτήσεις τα ψυχολογικά σου.
Και τι δηλαδή, όποιος έχει ψυχολογικά αυτοκτονεί;
Προφανώς και όχι, αυτό εξαρτάται από πολλά πράγματα, αλλά ο καθένας έχει ένα σημείο βρασμού ανάλογα με τον χαρακτήρα του, τον τρόπο που έχει μάθει να ζει και τα διάφορα στηρίγματα που διαθέτει(ή που δεν διαθέτει).

Σε περιόδους οικονομικών κρίσεων λοιπόν, τα στηρίγματα στα οποία ο καθένας μπορεί να προσφύγει μειώνονται και έτσι γινόμαστε όλοι όλο και περισσότερο εκτεθειμένοι σε αδιέξοδα που μπορούν να οδηγήσουν κάποιον ακόμα και στην αυτοκτονία.
Και φυσικά οι αυτοκτονίες δεν είναι μόνο ελληνικό φαινόμενο, παρόλο που στην Ελλάδα έχουν αυξηθεί ανησυχητικά(40% αύξηση στο πρώτο 5μηνο του 2011[1])σε βαθμό να κατέχουμε τα πρωτεία σε ποσοστό αύξησης στην Ευρώπη, ενώ από το 2009 έως το 2011 έγιναν 1700 συνολικά επιτυχημένες και αποτυχημένες απόπειρες.[2] Τι γίνεται όμως σε άλλες περιοχές του κόσμου;
Μιας και στα πλαίσια της ανταγωνιστικότητας, όπως μας λένε, οι μισθοί μας θα φτάσουν τα επίπεδα Κίνας, ας κάνουμε ένα μικρό ταξιδάκι προς τα εκεί για να δούμε κάποια στοιχεία που σοκάρουν.
Στην κινέζικη εταιρία Foxconn, η οποία παράγει προϊόντα τεχνολογίας  για διάφορες πολυεθνικές όπως η Apple, η Sony, η Nokia και η Packard έχουν σημειωθεί από το 2009-2011, 14 αυτοκτονίες νεαρών εργαζομένων. Η αιτία είναι οι εφιαλτικές συνθήκες εργασίας, καθώς οι εργαζόμενοι δουλεύουν 12ωρο 6 μέρες την εβδομάδα κάτω από καθεστώς υπερβολικής πίεσης για 300 δολάρια τον μήνα. Η αντίδραση της Foxconn στο φαινόμενο αυτό, ήταν όχι να χαλαρώσει τις συνθήκες εργασίας, αντίθετα, ασφάλισε τα παράθυρα ώστε να μην μπορούν οι εργαζόμενοι να τα ανοίγουν και να πηδάνε ενώ παράλληλα τους έβαλε μαζί με την αίτηση πρόσληψης να δεσμεύονται ότι δεν θα αυτοκτονήσουν(!?!). Οι αυτοκτονίες όπως είναι φυσικό δεν σταμάτησαν.[3]
Κάτεργο όμως δεν είναι μόνο η Κίνα, ο χορός της εργοδοτικής ασυδοσίας που οδηγεί τους ανθρώπους να πράξουν το αδιανόητο καλά κρατεί και στην Ευρώπη, πάρτε για παράδειγμα την France Telecom.
Στη France Telecom, τα κέρδη της οποίας το 2008 ανήλθαν σε 4,5 δις ευρώ, το 2008 και το 2009 ο αριθμός των εργαζομένων της που αυτοκτόνησαν έφτασε στα 35 άτομα. Μέχρι τον Ιανουάριο του 2011 αυτός ο αριθμός είχε εκτιναχθεί στο 58(για χαμένες ζωές μιλάμε μην ξεχνιόμαστε). Οι αυτόχειρες άφησαν σημειώματα που εξηγούσαν ότι οι αυτοκτονίες τους σχετιζόταν με τις τακτικές υπερεντατικοποίησης, υπερεκμετάλλευσης και ηθικής κακοποίησης των εργαζομένων από την εταιρία, προς χάριν, πάντα, της περιβόητης ανταγωνιστικότητας. Όπως έγινε γνωστό, το Σεπτέμβρη του 2010 η εταιρία εκπαίδευσε ομάδες στελεχών που σκοπό είχαν να κάνουν αφόρητη την ζωή των εργαζομένων έτσι ώστε να τους εξαναγκάσουν να παραιτηθούν. Τα σχέδια κερδοφορίας της France Telecom προέβλεπαν μείωση προσωπικού κατά 22.000, και επειδή ως δημόσια εταιρία δεν μπορούσε να τους απολύσει απευθείας, κατέφυγε σε αυτό το μέτρο άσκησης πίεσης. [4]
Ας θυμηθούμε σε αυτό το σημείο και τον δικό μας Τσαλικίδη, υπάλληλο της Voodafone, ο οποίος είχε αυτοκτονήσει τότε στο σκάνδαλο με τις υποκλοπές, αλήθεια τι έγινε με αυτήν την υπόθεση;
Έτσι λοιπόν, όπως προκύπτει από τα στοιχεία, πολλές από τις αυτοκτονίες οι οποίες σημειώνονται, σχετίζονται όχι έμμεσα, αλλά άμεσα με οικονομικούς/βιοποριστικούς/εργασιακούς λόγους. Ο αμείλικτος πόλεμος που έχουν κηρύξει οι διάφορες πολυεθνικές, και όχι μόνο, εταιρίες ενάντια στον κόσμο της εργασίας μετρά καθημερινά όλο και περισσότερα θύματα, είτε αυτά χάνουν την ζωή τους σε εργατικά ατυχήματα για λόγους που όλοι ξέρουμε, είτε αποφασίζουν να βάλουν τέλος στην ζωή τους. Σε όλα αυτά, να θυμηθούμε τον ρόλο του κράτους, το οποίο χρησιμοποιείται από τους καπιταλιστές ως το βαρύ πυροβολικό το οποίο θωρακίζει τους ίδιους και απογυμνώνει τον φτωχό λαό.
Δεν πάει άλλο! Ο μόνος δρόμος που μένει είναι να τους κηρύξουμε τον πόλεμο και εμείς, να ενωθούμε εναντίον τους, μην περιμένουμε την τελευταία στιγμή, διότι θα έρθουν και άλλοι θάνατοι, και άλλες αυτοκτονίες. Εμπρός να δημιουργήσουμε το είδος εκείνο της αλληλεγγύης που δεν θα περιορίζεται στην επαιτεία αλλά θα είναι η αιχμή του δόρατος του αγώνα μας για ανατροπή του εκμεταλλευτικού καπιταλιστικού συστήματος. Εκείνοι μας θέλουν θύματα, εμείς ας γίνουμε ήρωες!


Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(poexania)

---

[1] http://www.tovima.gr/society/article/?aid=433980

[2] http://www.skai.gr/news/greece/article/191474/dramatiki-auxisi-ton-autoktonion-stin-ellada-/

[3] Ν. Μπογιόπουλος, Είναι ο καπιταλισμός ηλίθιε, εκδ. Λιβάνη, Αθήνα 2011, σελ. 65-66.

[4] Ν. Μπογιόπουλος, στο ίδιο, σελ. 66-67.