9 Απρ 2012
Ο Αγώνας των ναυτεργατών
Ο αγώνας των ναυτεργατών είναι δίκαιος, είναι αγώνας για τη δουλειά και την επιβίωση.
Η επίθεση που εξαπολύεται από τους εφοπλιστές, τα ΜΜΕ (καναλάρχες,
δημοσιογράφους – παπαγαλίσκους και κάθε λογής δημοσιολόγους), τα κόμματα
του κεφαλαίου, τους “βαλτούς” και τους εγκάθετους, στη διήμερη απεργία
των ναυτεργατών, είναι τουλάχιστον θρασύτατη.
Η πολιτική που εφαρμόζει η συγκυβέρνηση του “μαύρου μετώπου” είναι εκείνη που τσακίζει νησιώτες, φτωχομεσαίους αγρότες και εργαζόμενους. Οι ίδιοι που αυξάνουν τα ναύλα, προωθούν την ανασφάλιστη, μαύρη εργασία στα πλοία θέτοντας σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή στη θάλασσα, μειώνουν δρομολόγια και τσακίζουν συνολικά το εργατικό λαϊκό εισόδημα, παριστάνουν τους υπερασπιστές των νησιωτών και των εργαζομένων.
4 σχόλια:
Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα
Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
LinkWithin
Αντι για αλλο σχολιο, προσθετω ενα αρθρο συνταξιουχου ναυτικου, για τον αγωνα των ναυτεργατων!
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://bit.ly/HvtYSb
''Ο αγώνας των ναυτεργατών''(του καπτ. Νίκου Γιόμελου)
''Η ταξική σύγκρουση ανάμεσα σε ναυτεργάτες και εφοπλιστές - με τη στήριξη των αστικών κυβερνήσεων του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ - είναι αδιάκοπη κάθε μέρα, μέσα και έξω από τα βαπόρια. Εκεί, όπου ο εργάτης της θάλασσας, μέσα στο καράβι, 24 ώρες το 24ωρο, ζει, αρρωσταίνει, πονά, γερνάει, πνίγεται.
Μέσα εκεί παράγει τον πλούτο, τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που ιδιοποιούνται οι εφοπλιστές. Τις τελευταίες μέρες οι εργάτες της θάλασσας, με μπροστάρηδες τα ταξικά τους σωματεία, απεργούν.
Δίνουν σκληρή μάχη για να υπερασπίσουν το δικαίωμά τους σε Συλλογικές Συμβάσεις Εργασίας, μόνιμη και σταθερή δουλειά με πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα.
Σε αυτό τον αγώνα έχουν συμπαραστάτες εργάτες της στεριάς, μαθητές, σπουδαστές, αφού ο αγώνας που δίνουν σήμερα οι ναυτεργάτες αφορά όλη την εργατική τάξη, τις λαϊκές οικογένειες.
Όπως ο αγώνας που θα δίνουν αύριο τα παιδιά τους για να έχουν ένα μεροκάματο, οι αυτοαπασχολούμενοι για να μην κλείσουν τα μαγαζιά τους, οι φτωχοί αγρότες για να έχουν ένα εισόδημα, θα είναι και δικός τους αγώνας. Έτσι κι αλλιώς αυτή η ταξική σύγκρουση έχει από τη μια πλευρά τα συμφέροντα του μεγάλου κεφαλαίου, που για να διατηρήσει τα κέρδη του χτυπά ενιαία το σύνολο των ανθρώπων του μόχθου, και από την άλλη τα συμφέροντα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, που παλεύουν για να καλύψουν τις αυξημένες ανάγκες τους, κόντρα στην εκμετάλλευση των αφεντικών.
Εκδηλώνεται δε πολύ πιο έντονα στις σημερινές συνθήκες οικονομικής καπιταλιστικής κρίσης, που ο «θάνατος» της εργατικής τάξης σημαίνει τη ζωή για τους καπιταλιστές...
Έτσι ακριβώς εξηγείται η σφοδρότητα της επίθεσης
που εξαπολύουν οι εφοπλιστές, με μίσος, συκοφαντίες, απειλές και ψέματα. Η Ένωση Επιχειρήσεων Ναυτιλίας κάνει λόγο για τους πιο «ακριβοπληρωμένους εργαζόμενους σε σύγκριση με αυτούς της στεριάς».
Διαστρέφουν σκόπιμα την πραγματικότητα. Γιατί ο «μεγάλος μισθός» για τον οποίο μιλούν είναι ο ελάχιστος για έναν εργάτη που, για παράδειγμα, δουλεύει και ζει 24 ώρες μέσα στο καράβι, χωρίς να ξέρει αν θα βγει ζωντανός, δουλεύει Κυριακές και αργίες, κοιμάται και ξυπνά στη θάλασσα, δεν έχει άδεια το καλοκαίρι, φεύγει όταν γεννιέται το παιδί του και γυρνά όταν έχει ξεκινήσει να πηγαίνει στον παιδικό σταθμό, αν αρρωστήσει - από μία ίωση μέχρι κάτι πολύ σοβαρό - πρέπει να πιάσει λιμάνι για να τον δει γιατρός στο νοσοκομείο.
Είναι τέτοιο το ταξικό μίσος των εφοπλιστών που δε διστάζουν να επιχειρήσουν να φέρουν σε αντιπαράθεση εργάτη με εργάτη συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα για να συσκοτίσουν την πραγματικότητα: Είτε στη στεριά είτε στη θάλασσα ο εχθρός οποιουδήποτε εργάτη είναι ο καπιταλιστής, ο βιομήχανος, ο εφοπλιστής, ο τραπεζίτης.
Επίσης, καθόλου τυχαία, οι εφοπλιστές επιτέθηκαν στο ΚΚΕ, κάνοντας λόγο για «στυγνή εκμετάλλευση ανθρώπων», «μαζικά εγκλήματα» και άλλα τέτοια. Αυτοί που στέλνουν στον υγρό τάφο ανθρώπους (ΣΑΜΙΝΑ, ΔΥΣΤΟΣ κ.ά.) και που εκβιάζουν για κρατικές επιδοτήσεις προκειμένου να υπάρχουν θαλάσσιες συγκοινωνίες. Δηλαδή, αυτοί που είναι στο χέρι τους το εάν ο άρρωστος από την Ικαρία, τη Σάμο, τη Χίο θα μπορεί να πάει στο νοσοκομείο όταν αρρωστήσει ή όχι''.
Νίκος Γιόμελος
Συνταξιούχος Ναυτεργάτης
Αυτη η δημοσιογραφικη ευαισθησια, την ιδια στιγμη πυο οι συναδελφοι τους χαροπαλευουνε στις εντατικες απο το ιδιο το συστημα πυο υπηρετουν εχει πολυ πλακα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν πειραζει ομως, καλυτερα ετσι, οσο πιο ξεκαθαρες οι τοποθετησεις τους τοσο πιο περα θα τους κανει ο λαος.
Προς το παρον βεβαια εχουμε ακομα δρομο μεχρι να σταματησουμε να κλαψομουνιαζουμε καθε φορα που ενας κλαδος κλεινει το δρομο και εμεις "αγανακτουμε", ξεχνουμε φενεται οτι για πολλους απο εμας ο δρομος ενδεχεται να κλεισει μια για παντα, θαλασσιος εναεριος και επιγειος.
Σε λιγο δεν θα εχουμε λεφτα ουτε για αστικο λεοφορειο
Elva: Σε ευχαριστώ πολύ !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤέτοια σχόλια - μαρτυρίες κοσμούν τα άρθρα.
Ένα κείμενο που θα έπρεπει να το διαβάσει ΠΟΛΥΣ κόσμος.
Επίσης σ΄ευχαριστώ, γιατί κατά πως φαίνεται, για το τόσο σοβαρό θέμα (της ανειρήνευτης δηλαδή σύγκρουσης μεταξύ των ναυτεργατών και του αστικού κράτους), ΜΟΝΟ εσύ ενδιαφέρθηκες ...
Poe: Εεεπ, μαζί γράφαμε !
ΑπάντησηΔιαγραφήΤα παπαγαλάκια αυτή τη δουλειά κάνουν, γι αυτήν πληρώνονται !
Δυστυχώς ...
Εμείς, όμως, πρέπει να ανασηκώσουμε τα μανίκια και να τους ξεμπροστιάζουμε σε κάθε περίπτωση.
Χαλυβουργοί, Ναυτεργάτες και άλλοι δείχνουν τον δρόμο !
Σε ΟΛΟΥΣ !