29 Μαΐ 2011

Μια μικρή αναδρομή στο παρελθόν


Τώρα τον λέμε τρελό, αλλά στην εποχή του τα λόγια του είχαν μεγάλη απήχηση και τα έργα του τρομερές συννέπειες.

Διαβάζοντας το κεφάλαιο που αναφέρεται στον φασισμό[1], από το βιβλίο του Andrew Heywood, «Πολιτικές Ιδεολογίες», κράτησα μερικές σημειώσεις, ικανές να δημιουργήσουν μερικούς προβληματισμούς, σχετικά με το «νεοεμφανιζόμενο» «κίνημα πλατείας» που ξεκίνησε στην Ισπανία, και έφτασε και στην Ελλάδα. Για να μην παρεξηγηθώ, δεν υπονοώ ότι το «κίνημα» αυτό είναι φασιστικό, απλά επειδή όπως θα δούμε κάνοντας ιστορικές συγκρίσεις, μπορούν να αναγνωριστούν μερικά κοινά σημεία(με τις τότε ιστορικές συγκυρίες), θεωρώ ενδιαφέρον να τα προβάλω, προκειμένου να αποφευχθούν οι κακοτοπιές. Ξεκινάω την ανάλυση μου με διαδοχικά αποσπάσματα από το βιβλίο και σχολιασμό επιτόπου.

«Επιπλέον, οι δημοκρατικές διακυβερνήσεις, καθώς εκπροσωπούσαν συνασπισμούς συμφερόντων ή κομμάτων, συχνά εμφανίζονταν αδύναμες και ασταθείς όταν αντιμετώπιζαν οικονομικές ή πολιτικές κρίσεις.[…] Δεύτερο, η Ευρωπαϊκή κοινότητα είχε διαταραχθεί από την εμπειρία της βιομηχανοποίησης, η οποία είχε ιδιαιτέρως απειλήσει την κατώτερη μεσαία τάξη(σημ. δική μου, στρώμα λέμε εμείς) καταστηματαρχών, μικροεπιχειρηματιών, αγροτών και τεχνιτών, που συνθλίβονταν ανάμεσα στην αυξανόμενη δύναμη των μεγάλων επιχειρήσεων, από τη μια πλευρά, και την ανερχόμενη ισχύ του οργανωμένου εργατικού κινήματος, από την άλλη. Τα φασιστικά κινήματα αντλούσαν μέλη και υποστήριξη σε μεγάλο βαθμό από τέτοια στοιχεία της κατώτερης μεσαίας τάξης. Υπό μία έννοια ο φασισμός ήταν ένας «εξτρεμισμός του κέντρου», μια εξέγερση των κατωτέρων μεσαίων τάξεων, γεγονός που βοηθά να εξηγήσουμε την εχθρότητα του φασισμού τόσο απέναντι στον καπιταλισμό(σημ. δική μου, στην θεωρία μόνο εναντιώθηκε στον καπιταλισμό και την βιομηχανοποίηση), όσο και απέναντι στον κομμουνισμό.»[2]


Αν φέρουμε το όλο ζήτημα στο σήμερα θα παρατηρήσουμε ότι, ο φασισμός βρίσκει πρόσφορο έδαφος σε κοινωνικές και οικονομικές κρίσεις, δηλαδή κρίσεις αξιών(ηθικών[3] και οικονομικών). Σήμερα μια τέτοια κρίση είναι βέβαιη, αφού αναδύονται τόσο ηθικά ζητήματα, με την βίαιη μετάλλαξη του κοινωνικού χώρου και του πώς αντιλαμβανόμαστε τον χώρο αυτό, όσο και οικονομικά, που έχουν να κάνουν με την μετακίνηση του πλούτου από τα κάτω(και την «μέση»), προς τα πάνω. Έντονα επίσης είναι τα προβλήματα για τα κατώτερα μεσαία κοινωνικά στρώματα, αφού χάνονται για τους δημόσιους υπάλληλους τα περισσότερα κεκτημένα(δώρα, μονιμότητα), ενώ από την άλλη πλευρά, πολλές μικροεπιχειρήσεις κλείνουν, μην μπορώντας να αντέξουν το βάρος της καπιταλιστικής κρίσης.

Παρατηρούμε και στην χώρα μας, μια άρνηση των «εξεγερμένων» να μετατραπούν από αγανακτισμένο πλήθος, σε κάτι πιο συγκεκριμένο, όπως για παράδειγμα να οργανωθούν σε σωματεία, κάτι το όποιο ίσως έχει να κάνει και με το γεγονός ότι δεν βλέπουν τον εαυτό τους σαν εργατική τάξη, αλλά ως κατώτερα μεσαία στρώματα. Στην θέση του καπιταλισμού, ως εχθρός, έχει μπει για πολλούς το χρηματοπιστωτικό σύστημα, βέβαια στην καπιταλιστική οικονομία, δεν μπορείς να λειτουργήσεις έτσι αφαιρετικά, και να εστιάσεις στο χρηματοπιστωτικό σύστημα βγάζοντας από το κάδρο όλα τα υπόλοιπα στοιχεία του καπιταλισμού. Οι «εξεγερμένοι», ή έστω μεγάλο πλήθος αυτών, δεν αναζητούν ανατροπή του υπάρχοντος συστήματος, αλλά μια ευκαιρία να πάρουν αυτό που έχασαν, και το οποίο πιστεύουν ότι τους το απέσπασε από μόνο του, το χρηματοπιστωτικό σύστημα.

«Οι φασίστες στράφηκαν σε ιδέες και θεωρίες λιγότερο επειδή τους βοήθησαν να κατανοήσουν τον κόσμο, μια διανοητική έννοια, αλλά περισσότερο επειδή είχαν την ικανότητα να διεγείρουν τον πολιτικό ακτιβισμό»[4]

Εδώ, διαβάζοντας και παρακάτω, ο συγγραφέας εννοεί ότι ο φασισμός, ως αντίπαλος του ορθολογισμού, ποντάρει στο συναίσθημα και όχι στην λογική. Αυτός είναι και ο λόγος που πρέπει να αντιμετωπίζουμε επιφυλακτικά συνθήματα «όλοι οι Έλληνες μαζί», που βγάζουν το πράγμα από την ταξική του βάση, και το μεταθέτουν σε μια φυλετική ή έστω εθνοτική. Ορθολογικά σκεπτόμενοι, δεν μπορούμε να δούμε την ελληνική οικονομία και την ελληνική κοινωνία, αποσπασμένη από τις μειονότητες, μιας και αυτοί αποτελούν αναπόσπαστο τμήμα της εργατικής-παραγωγικής(κάπως αυθαίρετος όρος προσοχή στην ερμηνεία), τάξης. Επίσης στους «εξεγερμένους», παρατηρείται έντονα, ότι κίνητρο των κινητοποιήσεων τους είναι περισσότερο ο ενθουσιασμός η οργή και γενικά το συναίσθημα(που πυροδοτείται από τις εξελίξεις), παρά η αξιολόγηση μιας κατάστασης και η διερεύνηση των αιτιών που οδήγησαν σε αυτήν. Γενικά μπορούμε να πούμε ότι περιμένουν να εμφανιστεί από το πουθενά μια λύση ως από μηχανής θεός, και αυτό κρύβει φοβερούς κινδύνους, διότι Χίτλερ και Μουσολίνι, φασισμός και ναζισμός, ως τέτοιοι παρουσιάστηκαν.

Ο φασισμός συνεπώς, φαίνεται να είναι «αντί-φιλοσοφία», αφού είναι αντί-ορθολογικός, αντιφιλελεύθερος, αντί-συντηρητικός, αντικαπιταλιστικός, αντι-αστικός, αντικομμουνιστικός και ούτω καθεξής. Από αυτήν την άποψη ορισμένοι περιέγραψαν τον φασισμό ως ένα παράδειγμα μηδενισμού, στην κυριολεξία μια πίστη στο τίποτα, μια απόρριψη των καθιερωμένων ηθικών και πολιτικών αρχών. Ο Ναζισμός, συγκεκριμένα, περιγράφηκε ως «επανάσταση του μηδενισμού».[5]

Προσοχή, το παραπάνω απόσπασμα αφορά την ιδεολογία του Φασισμού/Ναζισμού όπως λανσαρίστηκε στις πλατειές, μάζες, διότι στην πράξη, ήταν κοντά και στον συντηρητισμό και στον αστικό τρόπο ζωής, και στην βιομηχανοποίηση και στην αστικοποίηση(άλλωστε πως αλλιώς θα γινόταν ο πόλεμος χωρίς βιομηχανία;). Και εδώ έρχεται και κολλάει το σύνθημα, «όλοι μαζί χωρίς κόμματα και ιδεολογίες, χωρίς ταμπέλες». Τι σημαίνει χωρίς ταμπέλες; Σημαίνει αφήνω πίσω όλα αυτά που ήξερα μέχρι σήμερα για να δεχθώ, ως «λευκό χαρτί», μια καινούρια ιδεολογία, που στην ουσία δεν έχει ακόμα σχηματιστεί, αλλά το μόνο που έχει σίγουρο είναι να αμφισβητεί όλες τις μέχρι τώρα γνωστές ιδεολογίες; Αν σημαίνει αυτό, τότε μήπως πρέπει να είμαστε προσεχτικοί, μην ξεπηδήσει από πουθενά κανένας “mein fuhrer”, με ελκυστική συνθηματολογία και πονηρούς σκοπούς; Απλά ρωτάω.

«Ένας βασικός στόχος του φασισμού ήταν να απομακρύνει την εργατική τάξη μακριά από τον Μαρξισμό και τον Μπολσεβικισμό, οι οποίοι κήρυσσαν την ύπουλη, ακόμα και την προδοτική, ιδέα της διεθνούς αλληλεγγύης της εργατικής τάξης και συντηρούσαν τις παραπλανητικές αξίες της συνεργασίας και της ισότητας. Οι φασίστες αφοσιώθηκαν στην εθνική ενότητα και ενοποίηση, και κατ’ επέκταση επιθυμούσαν η αφοσίωση προς τη φυλή και το έθνος να είναι ισχυρότερη από εκείνη στην κοινωνική τάξη.»[6]

Αν και το «κίνημα πλατείας», όπως το ονομάζω εγώ, μοιάζει να έχει «διεθνιστικές τάσσεις», αφού ξεκίνησε από την Ισπανία και διαδόθηκε και στην Ελλάδα, αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα κάτι, μιας και ο Ναζισμός και Φασισμός, αναπτύχθηκαν σε δυο διαφορετικά κράτη(και όχι μόνο δυο, μην ξεχνάμε την Ιαπωνία, την Ισπανία του Φράνκο κλπ), τα οποία βρισκόταν σε άμεση «επικοινωνία» και συνεργασία μεταξύ τους, τόσο στο ιδεολογικό, όσο και στο πολιτικοκοινωνικόοικονομικό επίπεδο. Ξαναλέω, συνθήματα των ημερών μας, όπως «όλοι οι έλληνες μαζί», λες και έχουμε τα ίδια συμφέροντα, και όχι συγκρουόμενα, εγώ και ο Βαρδηνογιάννης, είναι επικίνδυνα. Με λίγα λόγια, είναι βλακώδες να πιστέψουμε, εν έτη 2011, ότι ο Κόκκαλης, για το καλό της Ελλάδας και των ελλήνων, θα βάλει στην άκρη τα συμφέροντα του. Στην εποχή μας, που η διεθνοποίηση του κεφαλαίου είναι τόσο έντονη όσο ποτέ, το «τοπικό» κεφάλαιο συμμαχεί με το διεθνές κεφάλαιο και όχι με το λαό, ώστε να διατηρήσει την θέση του στην σκακιέρα της παγκόσμιας οικονομίας. Η μόνη αλληλεγγύη που μπορεί να υπάρξει, είναι η αλληλεγγύη σε ταξική βάση «ή με το κεφάλαιο ή με τους εργάτες», που λέμε εμείς οι κομμουνιστές, αφού έχουμε πολύ περισσότερα κοινά με τον μετανάστη της διπλανής πόρτας, αλλά και με τον ισπανό εργάτη, από ότι με τον εργοστασιάρχη της προαστιακής συνοικίας. Ο φασισμός λοιπόν, δεν θέλει αυτόν τον τρόπο σκέψης, διότι στην εποχή που εμφανίστηκε, χρησίμευσε και ως αντίδοτο στον μπολσεβικισμό, στον κομμουνισμό αν προτιμάτε. Οι κεφαλαιοκράτες δεν ήθελαν οι εργάτες να αποκτήσουν αλληλεγγύη μεταξύ τους και να τεθεί το όλο ζήτημα σε ταξική βάση, γιατί αυτό απειλούσε τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και κατ επέκταση τον καπιταλισμό. Έτσι την απάντηση στην κρίση και στα πλήθη που άρχισαν να «ψάχνονται», την έδωσε ο φασισμός/ναζισμός(με τα όποια μετέπειτα «παρατράγουδα» που αποβήκαν μοιραία για τους λαούς και ευεργετικά για το κεφάλαιο), για να μην προλάβει ο Κομμουνισμός. Πρέπει να προσέχουμε λοιπόν στις μέρες μας, οι εξεγερμένοι πλατείας, μην ριζοσπαστικοποιηθούν από την λάθος μπάντα. Αυτός είναι και ο λόγος που βλέπετε να καλλιεργείται σε εμάς τους κομμουνιστές μια έντονη ανησυχία όσον αφορά το μέλλον της όλης προσπάθειας.

Σε κάθε περίπτωση, η μαζική έξοδος, όπως έχω δηλώσει και σε άλλα άρθρα, του κόσμου στους δρόμους ήταν κάτι απαραίτητο, ένα βήμα που έπρεπε να γίνει, προσοχή λοιπόν στα επόμενη βήματα(αν υπάρξουν), γιατί στήνονται παγίδες. Από τη μεριά μας εμείς οι κομμουνιστές, πρέπει να κάνουμε ότι είναι δυνατόν για να κρατήσουμε τον λαό μακριά από τις παγίδες αυτές.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

[1] Στα αποσπάσματα όπου φασισμός, εννοείται και ναζισμός.
[2] Andrew Heywood, Πολιτικές Ιδεολογίες, εκδ. Επίκεντρο, μτφ. Χαρίδημος Κουτρής, Θεσσαλονίκη 2007, σελ. 383 – 384.
[3] Βλέπουμε ότι τίθεται και ζήτημα ηθικής για τους πολιτικούς, «να επιστραφούν τα κλεμμένα».
[4] Στο ίδιο σελ. 386.
[5] Στο ίδιο σελ. 389.
[6] Στο ίδιο σελ. 398.

30 σχόλια:

  1. To “κίνημα πλατείας”, “πορτοκαλί επανάστασης”κλπ, παντού και πάντα έκρυβε κατιτίς υποβολιμαίο πίσω του και έντεχνα κρυμμένο. Ένα γρήγορο ψάξιμο στο net για το τι κρυβόταν πίσω από τις πορτοκάλι επαναστάσεις της Ουκρανίας, της Σερβίας, της Γεωργίας, τη Ταχρίρ της Αιγύπτου κλπ θα σας διαφωτίσουν.

    Πρόσφατο παράδειγμα η Αίγυπτος. Δεν τα λέω εγώ, οι “ίδιοι” τα λένε:

    http://tvxs.gr/node/84548

    Άραγε ο Μουμπάρακ δεν καταχράστηκε ζεστό χρήμα και πλούτο? Γιατί αυτοί που ανέλαβαν την εξουσία, ύστερα από την “πίεση των μαζών της πλατείας Ταχρίρ”, δεν τού τον κατάσχουν, αλλά φωνάζουν το ΔΝΤ να τους απομυζήσει περαιτέρω?

    Πάμε πιο πίσω? Γερμανία - Μεσοπόλεμος --> Δημοκρατία της Βαϊμάρης --> Πραξικόπημα της μπυραρίας --> Άνοδος του Χίτλερ στη Ράιχσταγκ.
    Ποιοι πλήρωσαν το τίμημα σε όλο αυτό το μεσοδιάστημα? Οι κομμουνιστές Η Ρόζα Λουξεμπουργκ, ο Καρλ Λιμπκνέχτ, κ.α. Όλα αυτά στη χώρα - που κατά τον Λένιν - θα ξεκινούσε η επανάσταση!

    Ίσως αυτό το άρθρο καθώς και όλα τα παραπάνω παρεξηγηθούν από αναγνώστες που θέλουν να αποκαλούνται ακομμάτιστοι, ανένταχτοι κλπ, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι, η ιστορία φροντίζει να επαναλαμβάνεται έστω και σαν φάρσα.

    spiral architect

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Σωστά αυτά που λες σπιραλ αρχ. συμπληρώνεις το άρθρο με τον καλύτερο τρόπο.

    οσο για το αν θα απογοητευθούν ή εξοργιστουν κάποιοι, δεν μας πειράζει, το ζήτημα είναι όταν η απογοήτευση και η οργή τους περάσει, να κάτσουν να σκεφτούν αυτά που λέμε.

    Σε αυτήν την κατεύθυνση κινούμαι και εγω και οι υπόλοιποι πιστεύω που γράφουμε και επιμελούμαστε τις δημοσιεύσεις εδω μέσα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. "Έναν κόσμο πρέπει να τον ανατρέψουμε, αλλά κάθε δάκρυ που χύνεται ενώ θα μπορούσε να μη χυθεί είναι μια κατηγόρια. Και ο άνθρωπος που, στη βιάση του για την εκτέλεση ενός σοβαρού καθήκοντος, πατάει από βάναυση απροσεξία ένα σκουλήκι, διαπράττει ένα έγκλημα."

    Ρόζα Λούξεμπουργκ: Γράμματα από τη φυλακή
    και για την αντιγραφή:

    spiral architect

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Poe:
    Ούτε και εμένα με απασχολεί. Αυτό που με κόφτει περισσότερο είναι ότι στο τέλος θα την πληρώσουμε ... all together! "Άσχετοι" και "σχετικοί"!

    Τις τελευταίες μέρες ανέσυρα από τη βιβλιοθήκη μου και διαβάζω τα "Γράμματα από τη φυλακή".
    (έχει ανέβει πρόσφατα σαν θεατρικός μονόλογος)

    Όλη αυτή η φάση που παίζεται τον τελευταίο χρόνο στην Ευρώπη, με ανίκανους και χωρίς προσωπικότητα ηγέτες-πιόνια του κεφαλαίου, (βλέπε Χίντεμπουργκ τότε) οικονομική κρίση, εξεγέρσεις στην Β. Αφρική, κινήματα πλατείας κλπ, όλο και περισσότερο μου φέρνουν στο νου τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.

    Παίρνω την ντουντούκα από τον Αλέξανδρο Δελάρζ και φωνάζω: - Διαβάστε ρε, την ιστορία (αν και σπαστικό μάθημα στο Λύκειο!) γιατί είμαστε καταδικασμένοι να τη ξαναζήσουμε!

    Kατεβαίνω στο Σύνταγμα και τα λέω!

    spiral architect

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η ιστορία στο σχολειο είναι σπαστικό για μερικούς μάθημα, επειδή έτσι οπως είναι φτιαγμένη δεν είναι ιστορία αλλά κάτι λιγότερο απο ακαδημαισμός.

    Είμαστε μονάδες, φίλε σπιράλ, ότι και να κάνουμε ως άτομα, κάποια στιγμή οι εξελίξεις θα μας παρασύρουν όλους και θα μας επηρρεάσουν, ή τέλοσπάντων του περισσότρους, θέλουμε δεν θέλουμε.

    Την ιστορία λοιπόν, που λες και εσύ, για όσους δεν την διαβάζουν απο μόνοι τους, πρέπει να τους την "διδάξουμε" εμείς. Και ένας τρόπος είναι τα μπλόγκ, άλλος τρόπος είναι οι συζητήσεις κλπκλπ.

    Το τελικό βέβαια ζήτημα είναι να αρχίσουμε και ΣΥΝΕΙΔΗΤΑ να γράφουμε ιστορία(όχι μόνο να τη μελετάμε), και για να γίνει αυτό πρέπει σκέψη και δράση να συντονιστούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. ...
    Όλη αυτή η φάση που παίζεται τον τελευταίο χρόνο στην Ευρώπη, με ανίκανους και χωρίς προσωπικότητα ηγέτες-πιόνια του κεφαλαίου, (βλέπε Χίντεμπουργκ τότε) οικονομική κρίση, εξεγέρσεις στην Β. Αφρική, κινήματα πλατείας κλπ, διαδικτυακό και επιτόπιο "θάψιμο" των κομμουνιστών και των απόψεων που προσπαθούν να μεταλαμπαδεύσουν όλο και περισσότερο μου φέρνουν στο νου τη Δημοκρατία της Βαϊμάρης.
    ...
    (ξέχασα το κυριότερο)

    spiral architect

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβασα καπου και αντιγραφω το παρακάτω:

    ΔΕΚΑ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΠΟΥ (ΔΕΝ) ΖΗΤΟΥΝ ΑΠΑΝΤΗΣΗ

    Έχετε δανείσει 100 ευρώ σε έναν με μισθό 100 ευρώ και 500 ευρώ σε κάποιον με μισθό 1000 ευρώ. Ο πρώτος σας χρωστάει το 100% του μισθού του, ενώ ο δεύτερος σας χρωστάει το 50% του μισθού του.
    Βάσει ποιας λογικής θα κυνηγούσατε τον πρώτο που αδυνατεί να πληρώσει το χρέος του και θα αφήνατε τον δεύτερο που ΜΠΟΡΕΙ να πληρώσει;
    Γιατί προσπαθείτε να πάρετε τα 100 και όχι τα 500;

    Αυτό ακριβώς είναι που συμβαίνει με το ΔΝΤ.

    Είδα στο διαδίκτυο τον κατάλογο με τα χρέη όλων των χωρών της γης. Ενδεικτικά:

    -Η Γερμανία με 5 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 155% του ΑΕΠ της.

    -Η Γαλλία πάλι με 5 τρις έχει χρέος στο 188% του ΑΕΠ της.

    -ΟΙ ΗΠΑ με 13 τρις έλλειμμα έχει χρέος στο 94% του ΑΕΠ της.

    Οπότε είναι προφανές ότι δεν έχει τόση σημασία το μέγεθος του χρέους όσο το ποσοστό του επί του ακαθαρίστου εθνικού προϊόντος

    Μετά από μερικές ματιές στον πίνακα προκύπτουν κάποιες απορίες:

    Ερώτηση 1:
    Πως γίνεται και ενώ το Λουξεμβούργο, η Αγγλία, η Ελβετία, το Βέλγιο, η Γαλλία, η Δανία και η Αυστρία έχουν ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ποσοστό χρέους από εμάς, αυτοί να ΜΗΝ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ σώσιμο, αλλά αντίθετα έρχονται να σώσουν εμάς;

    Ερώτηση 2:
    Πως γίνεται το Αφγανιστάν με περίπου μισόν αιώνα συνεχείς πολέμους να έχει μόνο 23% του ΑΕΠ του χρέος, την στιγμή που ξέρουμε ότι ένας πόλεμος μερικών ημερών μπορεί να " ξετινάξει" μία χώρα;

    Ερώτηση 3:
    Πως γίνεται να χρωστάνε 29% το Κουβέιτ, 54% το Μπαχρέιν και τα Αραβικά εμιράτα 56% την στιγμή που είναι παγκόσμιοι προμηθευτές πετρελαίου;

    Ερώτηση 4:
    Πως γίνεται στην Ελβετία με 271% χρέος, μία απλή καθαρίστρια σε νοσοκομείο (περίπου το 2000) να πληρώνεται με 2000 ευρώ μισθό όσα έπαιρνε την ίδια στιγμή (στα βρώμικα κάρβουνο-εργοστάσια της ΔΕΗ) ένας «υψηλόμισθος» τεχνικός, ανώτερης στάθμης εκπαίδευσης, ενταγμένος στα υπερ-βαρέα/ανθυγιεινά με 25 χρόνια προϋπηρεσία;

    Ερώτηση 5:
    Πως γίνεται η Νορβηγία με 143% χρέος να μην έχει πρόβλημα και να μην χρειάζεται σώσιμο ή περικοπές;
    Ένα πραγματικό παράδειγμα από εκεί: Γνωστός μου μετακόμισε στην Νορβηγία πριν δύο χρόνια. Προσέξτε τώρα τι «έπαθε» εκεί:
    α) Έπιασε δουλειά σε κουζίνα εστιατορίου σαν ανειδίκευτος και έπαιρνε 2.500 ευρώ τον μήνα μισθό!
    β) Μετά τρεις μήνες στην δουλειά δήλωσε ότι ήταν «ψυχικά κουρασμένος» και του έδωσαν αμέσως άδεια 15 ημερών!
    γ) Με τις επιστροφές φόρων (κάτι σαν το δικό μας δώρο) πήγε μαζί με την γυναίκα του στο Θιβέτ διακοπές.
    δ) Τώρα είναι άνεργος (με την δικαιολογία ότι ΔΕΝ ΤΟΥ ΑΡΕΣΕ εκεί που δούλευε!) και για δύο χρόνια παίρνει 1700 ευρώ τον μήνα!

    Ερώτηση 6:
    Γιατί οι παγκόσμιοι δανειστές δεν ανησυχούν μήπως χάσουν τα 13, 5 τρις που χρωστάνε οι ΗΠΑ, τα 2 τρις που χρωστάει το Λουξεμβούργο, τα 9 τρις που χρωστάει η Αγγλία (κλπ, κλπ) αλλά ανησυχούν για τα 500 δις που χρωστάμε εμείς;

    Ερώτηση 7:
    Πως γίνεται και ολόκληρος ο πληθυσμός της γης χρωστάει το 98% των χρημάτων του; (Και σε ποιόν τα χρωστάει τελικά;;;;)

    Ερώτηση 8:
    Ποιοι έχουν τόσα πολλά ώστε να «αντέχουν» να δανείσουν τόσο πολύ χρήμα;

    Ερώτηση 9:
    Πού τα βρήκαν τόσα χρήματα;

    Ερώτηση 10:
    Γιατί τα χρήματά τους δεν συμμετέχουν στο ΑΕΠ της χώρας τους;

    Τελικά μήπως τα στοιχεία αυτά δείχνουν ότι η παγκόσμια οικονομία δεν είναι παρά μία τεράστια φούσκα, ενώ το χρήμα είναι ψεύτικο, τυπωμένο στα άδυτα των πολυεθνικών τραπεζών μόνο και μόνο για να επιτευχθεί ένας παγκόσμιος έλεγχος;


    Εαν οι διαμαρτυρόμενοι-αγαναχτισμένοι απαντήσουν έστω και σε μια από τις παραπάνω ερωτήσεις εμπεριστατωμένα και με πείσουν για αυτές τις αντιφάσεις που εμπεριέχονται σ' αυτές, παίρνω τη σκηνή και την κατσαρόλα μου και πάω Σύνταγμα!
    (έχει και wi-fi, αλλά δεν εχω smartphone ... κλαψ!)

    spiral architect

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα σου δανεισω εγω το smartphone μου αρκεί να μην μου το χαλασεις:)

    Ωραία ερωτήματα, απαντήσεις βέβαια υπάρχουν(όπως και λεφτά:), και στην ουσία δίνονται και απο τον συγγραφέα των ερωτημάτων.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Η ιστορια δεν επαναλαμβανεται.Το αιτημα που ειναι στον αερα στις πλατειες ειναι η αμεση δημοκρατια.Ειναι και ενα αιτημα ωριμο με βαση τη σημερινη τεχνολογια.Προφανως το αιτημα αυτο δεν προδικαζει κοινωνικο συστημα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Μπερδεμένα τα λέει. Κάνε μια σούμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Φίλε ανώνυμε των 9.32, στην άμεση δημοκρατία που οραματίζεσαι, ποιός και ύπο ποιές προυποθέσεις θα κατέχει τα μέσα παραγωγής, ή μήπως αυτό δεν έχει σημασία;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ανωνυμε τον 9.33 τι δεν καταλαβαίνεις να στο εξηγήσω, γιατι το άρθρο όλο μια σούμα είναι στην ουσια, δεν μπορω να σου κάνω σούμα στη σούμα.

    Δεν νομιζω ότι είναι δα και τόσο ακαταλαβίστικα αυτά που έγραψα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Poe 10:57

    Δεν την οραματιζομαι εγω.Λεω οτι αυτο κυκλοφορει στο απολιτικο κινημα των πλατειων και λεω οτι με την τεχνολογια του διαδικτυου ειναι δυνατη τεχνολογικα η ψηφοφορια μεγαλων αριθμων και πολλες φορες.
    Οσον αφορα τα μεσα παραγωγης θα τα κατεχει αυτος που θα αποφασισουν οι ψηφοφοροι.Παντως το κρατος που ειναι αρκετα κοντα στην αμεση δημοκρατια,η Ελβετια,ειναι ακρως καπιταλιστικο.Αυτο ομως οπως ειπα δεν προδικαζει τιποτα.Η εξελιξη της τεχνολογιας θα κρινει πολλα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Η τεχνολογία, όπως βλέπω και εγω το σοσιαλιστικό κράτος, θα πάιξει μεγάλο ρόλο, δεν μπορούμε να την αρνηθούμε, ουτε και πρέπει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Όσο για τα μέσα παραγωγής που λες, εμείς λέμε να είναι κοινωνική ιδιοκτησία, δηλαδή να ανηκουν σε ολους(γλιτώνουμε και την ψηφοφορία:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Προς ανώνυμο πιο πάνω: ασφαλώς η τεχνολογία θα κρίνει πολλά, είναι κι αυτή μέσα στα μέσα παραγωγής που λέμε. Ωστόσο, αυτό που λες ότι τα μέσα παραγωγής θα τα έχουν αυτοί που θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι, είναι ακριβώς η ουσία της επανάστασης: επανάσταση με εκλογές δεν γίνεται, αλλά με επαναστατική βία. Σιγά μην αφήσει ο μεγαλοεπιχειρηματίας τα εργοστάσιά του επειδή έτσι αποφάσισε ο κόσμος με δημοψήφισμα! Μακάρι να γινόταν έτσι φίλε, αλλά η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σκληρή κι απ' αυτή την άποψη, η προσέγγιση των κομμουνιστών στο ζήτημα της εξουσίας είναι πολύ πιο ρεαλιστική!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Δελαρζ

    "....Σιγά μην αφήσει ο μεγαλοεπιχειρηματίας τα εργοστάσιά του επειδή έτσι αποφάσισε ο κόσμος με δημοψήφισμα! Μακάρι να γινόταν έτσι φίλε, αλλά η πραγματικότητα είναι πάντα πιο σκληρή κι απ' αυτή την άποψη, η προσέγγιση των κομμουνιστών στο ζήτημα της εξουσίας είναι πολύ πιο ρεαλιστική! ..."


    Αυτη η προσεγγιση ειναι η δικαιολογια που βρηκαν οι κομμουνιστες ακριβως για να καταργησουν αυτοι τις εκλογες.Τελικα ομως στην Ευρωπη επεσαν και αυτοι οταν ηλθε το πληρωμα του χρονου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Δεν κατάργησαν τις εκλογές στην Σ.Ε, οι εργάτες, εξέλεγαν αντιπροσώπους κλπ. Κατήργησαν τις αστικού τύπου κοινοβουλευτικές εκλογές, αλλο το ενα και άλλο το άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ένα σχόλιο μου για άμεση δημοκρατία και νέες τεχνολογίες στο άρθρο για τα κοινωνικά δίκτυα.

    Οι κομμουνιστές προτείνουν διακυβέρνηση σε κάθε παραγωγική μονάδα, γιατί εκεί είναι η ουσία του πράγματος. Θυμίζω ότι το 1936, η αλλαγή του συντάγματος της ΕΣΣΔ, για εδαφικές εκλογικές περιφέρειες, θεωρείται υποχώρηση σήμερα από την υπόθεση του κομμουνισμού.

    Επίσης ας μην ξεχνάμε ότι η δημοκρατία για μας δεν μένει μόνο σε αυτό που σήμερα κάποιοι θεωρούν πολιτική, αλλά το πιο ουσιαστικό στον σχεδιασμό της παραγωγής γιατί με αυτόν αναπαράγεται η ανθρώπινη κοινωνία.

    Πολιτική όπως και να το κάνουμε θα υπάρχει όσο θα υπάρχει και ταξική πάλη, πάει μαζί της. όταν θα τελειώσει με το τέλος των τάξεων, τότε οι άνθρωποι θα μπορούν μόνοι τους να λύσνουν τις διαφορές τους.

    Η νέα τεχνολογία μπορεί να βοηθήσει να γίνεται ΠΟΛΥ ΚΑΛΥΤΕΡΑ, ο σχεδιασμός και ο έλεγχος της παραγωγής. Μπορεί ευκολότερα να προσαρμόζεται η παραγωγή σε αλλαγές των αναγκών, γρήγορων.

    αυτά στα γρήγορα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Poexania,σε σχέση με το θέμα που πραγματέυεσαι,θα πρότεινα συμπληρωματικά και το βιβλίο του Εριχ Φρομ "Ο Φόβος μπροστά στην Ελευθερία".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Μπορεις να ξεκαθαρισεις ΤΙ ΑΚΡΙΒΩΣ εννοεις με την φραση "μεσα παραγωγης" και να αναφερεις αναλυτικα καποια απο αυτα ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Girgos Bookhunter
    "....Θυμίζω ότι το 1936, η αλλαγή του συντάγματος της ΕΣΣΔ, για εδαφικές εκλογικές περιφέρειες, θεωρείται υποχώρηση σήμερα από την υπόθεση του κομμουνισμού...."

    Απο ποιον θεωρειται;απο το σημερινο ΚΚΕ φανταζομαι.
    Οταν εγινε υπηρξαν αντιθετοι και τι απεγιναν - μηπως πηγαν να κανουν παρεα με αρκουδες στη Σιβηρια;
    Ολες οι αλλαγες,καλες κακες ή ψυχρες και αναποδες που εγιναν στην ιστορια της ΕΣΣΔ εγιναν με πραξικοπηματα κορυφης χωρις επιδραση του λαικου παραγοντα.
    Αυτα περι δημοκρατιας στη βαση της παραγωγικης μοναδας ειναι πυροτεχνηματα.Δοθηκε ποτε στο σοβιετικο λαο ευκαιρια να αποφασισει μεταξυ Σταλιν και Χρουστσωφ για παραδειγμα;Ποιος εξελεξε τον Γκορμπατσωφ;Ειχε αντιπαλο στις εκλογες;Ποσοι ηταν αντιθετοι στην περεστροικα και ποσοι ηταν υπερ;
    Με το να μεταθετεις ολα τα προβληματα στο απλοικο καπιταλισμος ή σοσιαλισμος παραβλεπεις οτι σε οποιοδηποτε συστημα υπαρχουν πολλες επιλογες και ο ολοκληρωτισμος του σοβιετικου συστηματος απετρεπε καθε συζητηση.
    Για παραδειγμα εισαι στη Ρουμανια του Τσαουσεσκου που αποφασιζει να πληρωσει το χρεος - καλη ωρα - κοβοντας την καταναλωση στο εσωτερικο και πουλωντας εξω για συναλλαγμα.Καθε μερα ολη σχεδον η κτηνοτροφικη παραγωγη της χωρας φευγει προς εξαγωγη τη στιγμη που ο κοσμος περιμενει στις ουρες για λιγο κρεας.
    Εσυ εισαι νομιμοφρων στο σοσιαλιστικο συστημα,δεν εχεις διαθεση να επιστρεψει ο καπιταλισμος αλλα εισαι αντιθετος στο να φευγουν ολα τα κρεατα εξω για να εξοφληθει το χρεος και θελεις ενα μερος να μενει στη Ρουμανια για να μην υποσιτιζεται ο κοσμος.Τιποτε αλλο.Αν λοιπον προσπαθησεις να κανεις καποια κινηση σε αναλαμβανει η Σεκουριτατε για "αντεπαναστατικο στοιχειο".Οτιδηποτε δεν γουσταρει η εκαστοτε κομματικη ηγεσια ειναι "αντεπανασταση".

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Προς ανώνυμος 11:35
    Στον σοσιαλισμό και συγκεκριμένα στην ΕΣΣΔ, το σύστημα ανάδειξης αιρετών βουλευτών είναι το γνωστό σύστημα των Σοβιέτ, που ΔΕΝ είναι εφεύρεση των μπολσεβίκων αλλά του ίδιου του λαού, που οργανώθηκε αυθόρμητα κατά την περίοδο της επαναστατικής κατάστασης στη Ρωσία από το 1905. Το σοβιέτ είναι θα λέγαμε κάτι σαν μικρό κοινοβούλιο, που σχηματιζόταν είτε σε γεωγραφική είτε σε παραγωγική βάση. Το δίκτυο των σοβιέτ ήταν γιγάντιο, χιλιάδες σοβιέτ υπήρχαν σε όλη την Σοβιετία, τα οποία συνενωνόταν σε ένα κεντρικό Ανώτατο Σοβιέτ, που είναι κάτι σαν συνέλευση εκπροσώπων των Σοβιέτ της περιφέρειας. Κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην Κούβα με τα συμβούλια Υπεράσπισης της Επανάστασης όπως τα λεν.
    Ενα στοιχείο που πρέπει να προσέξεις είναι ότι δεν υπάρχει διαχωρισμός μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και κεντρικής εξουσίας. Και τα δύο βρίσκονται στον ίδιο ιστό και από το ένα μέσα από ενδιάμεσα συστήματα διοίκησης καταλήγεις στο κεντρικό.
    Αυτό που λεν ότι ήταν "μονοκομματικό" καθεστώς είναι λάθος. Τα κόμματα ήταν άχρηστα στην πράξη, καθώς εκπροσωπούνταν περιοχές και εργασιακοί χώροι. Δεν είναι δηλαδή κατάσταση όπως την καταλαβαίνουμε σήμερα, ότι δηλαδή "κατέβαινε" μόνο το ΚΚΣΕ και στα άλλα κόμματα απαγορεύονταν. Το ΚΚΣΕ στην ΕΣΣΔ ήταν πλέον μια οργάνωση, πέρα από το συνήθη ρόλο του κόμματος που κατεβαίνει σε εκλογές κλπ. Ήταν ο επίσημος φορέας των συμφερόντων της εργατικής τάξης, και μ' αυτήν την έννοια "τροφοδοτούσε" το κράτος με στελέχη.
    Ποιο ήταν το λάθος; ο ελλειπής, ο ανοργάνωτος εργατικός έλεγχος, η μη-απόσπαση από την εργασία των κομματικών στελεχών με αποτέλεσμα να αποτελέσουν ένα ξεχωριστό στρώμα.
    Πάντως, από άποψη αντιπροσώπευσης του λαού, το σοβιετικό σύστημα ήταν εκατό φορές αντιπροσωπευτικότερο απ' ότι οποιοδήποτε κοινοβουλευτικό σύστημα στον καπιταλισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Ανώνυμος 11:33-"Τα πράγματα με τη βοήθεια των οποίων ο άνθρωπος επιδρά στη φύση και προσαρμόζει τα αντικείμενα της για να τα καταναλώσει, ονομάζονται μέσα εργασίας." (πολιτική οικονομία του καπιταλισμού-ινστιτούτο οικονομικών επιστημών ΕΣΣΔ). Μέσα εργασίας είνια τα εργαλεία παραγωγής-όργανα, μηχανές, μηχανήματα , συσκευές. άλλο τμήμα των εργαλείων παραγωγής αποτελούν τα τα σκεύη, σωλήνες, δεξαμενές,, κτίρια, εγκαταστάσεις, δρόμοι κτλ. Μέσο εργασίας είναι και η Γη.

    "ένα άλλο απαραίτητο στοιχείο της διαδικασίας της εργασίας, εκτός από τη σκόπιμη δραστηριότητα του ανθρω΄που με τα μέσα εργασίας, είναι τα αντικείμενα της εργασίας, δηλαδή τα υλικά που υποβάλονται σε κατεργασία" (από το ίδιο βιβλίο με πιο πάνω), δηλαδή όταν λέμε αντικείμενα εργασίας πρόκειται περί των πρώτων υλών και τις διάφορες βοηθητικές ύλες (πχ καύσιμα).

    "Τα μέσα εργασίας και τα ανατικέιμενα εργασίας, με τη βοήθεια των οποίων οι άνθρωποι κατασκευάζουν τα πράγμα που τους είναι αναγκαία ονομάζονται μέσα παραγωγής" (πάλι από το ίδιο βιβλίο)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Η έρευνα απέδωσε,
    ορίστε για όσους θέλουν να μάθουν περισσότερα για την δοιήκηση στην Σ.Ε

    http://erodotos.wordpress.com/2009/01/27/essd-diakuvernisi-kef2/

    http://erodotos.wordpress.com/2010/03/27/ussr-local-soviet/

    Τελικά Δελάρζ, βρηκα περισσότερα απο ότι ήλπιζα:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Ετοίμασέ το για αναδημοσίευση :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Όντως από το ΚΚΕ, θεωρείται ως πισωγύρισμα, εδώ ας κάνω μια παρένθεση και να πω ότι όπως βλέπεις δεν κάνουμε καμία αγιογραφία στο Στάλιν. Απλά εμείς του κάνουμε κριτική σε τελείως διαφορετικά πράγματα από τους αστούς, οι οποίοι με την κριτική του στο πρόσωπο του στην πραγματικότητα θέλουν να χτυπήσουν το σοσιαλισμό (και για όσους δεν ξέρουν, στο εξωτερικό και ο Γκορμπατσώφ θεωρείται μια σταλινική εποχή).
    Για αυτούς που αντιδρούσαν τώρα. Μην τρώτε τα παραμύθια, συζήτηση σε ιδεολογικά θέματα γινόταν στην ΕΣΣΔ, αρκεί αν δεις τι λεγόταν αργότερα (επί Στάλιν) και θα καταλάβεις τι λάθη λεγότανε χωρίς ο άλλος να καταλήξει την επόμενη σε Γλούλαγκ. (Σε προτρέπω να ψάξεις τα οικονομικά προβλήματα στην ΕΣΣΔ, να δεις σε τι απόψεις απαντά ο Στάλιν, ή τη συζήτηση περί της Γλωσσολογίας). Τώρα θα μου πεις έγιναν όντως τέρατα, δεν αμφιβάλω. Αλλά πρέπει να ξέρεις ότι η οικοδόμηση στην ΕΣΣΔ, γινόταν σε εξαιρετικά σύνθετες συνθήκες. Υπάρχουν αναφορές αμερικανών μηχανικών που δούλευαν στην ΕΣΣΔ, για ανοιχτά σαμποτάζ συναδέλφων τους Ρώσων πχ. Οι «αντιφρονούντες» ήταν δύο κατηγοριών, από τη μία αστοί, κουλάκοι (μεγαλοαγρότες) και υποστηρικτές τους και από την άλλη αντιμαχόμενες τάσεις στο Κόμμα, που στην πραγματικότητα χρησιμοποιήσανε κάθε μέσο για αλλαγή-νόμιμο και παράνομο- και φυσικά πλήρωσαν το τίμημα. Δεν σου λέω με τίποτα ότι ο Στάλιν ήταν ο θεωρητικός ανθός του μαρξισμού, αντιθέτως στη δεκαετία του ’50, διακρίνεις λάθος εκτιμήσεις, που άρχιζε το πράγμα να ξεστρατίζει, προφανώς πολλές υπήρχαν από πιο πριν. Αλλά ο Στάλιν κράτησε ένα χαρακτήρα καλύτερο από τους άλλους, όσο αναφορά την οικοδόμηση, όλα αυτά χωρίς να μένουμε απλά στα πρόσωπα.
    Το σύστημα των Σοβιέτ δεν ήταν πάντα απονεκρωμένο, όπως ήταν στα τελευταία του. Επίσης δεν ξέρω ακριβώς πως λειτουργούσε το πολιτικό σύστημα. Δεν ξέρω τους ιδιαίτερους ρόλους του Γραμματέα του ΚΚ, και πως συνδυαζόταν με την προεδρία της ΕΣΣΔ. Πως εκλεγόταν ο Πρόεδρος κτλ. Φαντάζομαι ότι εκλεγόταν από το σώμα του ανώτερου σοβιέτ, που αποτελούνταν από εκπροσώπους άλλων σοβιέτ. Όλα αυτά χωρίς να ξέρω πως λειτούργησε το πράγμα στην πράξη, ειδικά από τη στιγμή παρακμής που σίγουρα θα υπήρχε μεγάλο πρόβλημα. Όπως και να έχει όμως το ΚΚΕ, έχει επεξεργαστεί το θέμα σήμερα και έχει μια ολοκληρωμένη θέση επί του θέματος, μπορείς να την αναζητήσεις στην απόφαση του 18ου συνεδρίου για το σοσιαλισμό (κάπου θα υπάρχει στο ίντερνετ).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Άσε για τη Ρουμανία, είναι τελείως ειδική περίπτωση. Δεν μπορώ να σου πω στα γρήγορα τώρα χωρίς ειδικό διάβασμα κτλ. Αλλά από γνωστούς έχω ακούσει ότι ο κόσμος πάνω είχε μεγάλο πρόβλημα με την λογική αυτή. Επίσης η Ρουμανία, όπως και η Γιουγκοσλαβία είχαν πάρει δάνειο από το ΔΝΤ, δεν μου ακούγεται πολύ σοσιαλιστικό αυτό και ίσως η οικονομική κρίση του τέλους της δεκαετίας του ’80 να παίξανε το ρόλο τους. Δεν ξέρω τι ρόλο έπαιζε η αγορά στη Ρουμανία, σε ποιο βαθμό είχαν εξαλειφθεί παλιές εκμεταλλευτικές τάξεις κτλ.
    Για αυτό που λες για «αντεπαναστατικά στοιχεία», θέλει μεγάλη συζήτηση, πάντως το νόημα είναι να υπάρχει μια προσοχή αν κάποιος λέει πράγματα καλόβουλα ή κακόβουλα. Το λέω αυτό με το γενικότερο άρρωστο κλίμα που υπήρχε εκείνη την εποχή στο ΚΚΕ, όποιος διαφωνεί είναι πράκτορας (από παππούδες το έχω ακούσει ακόμα). Αυτό σαν ένα σχόλιο μόνο.
    Κόμματα άλλα εκτός του ΚΚ, μπορούν να υπάρχουν. Στις άλλες σοσιαλιστικές χώρες υπήρχαν, στην ΕΣΣΔ δεν υπήρχαν λόγω της στάσης των άλλων σοσιαλιστικών ομάδων στον εμφύλιο πόλεμο. Στις χώρες της «λαϊκής δημοκρατίας», η κυβέρνηση ήταν τις πιο πολλές φορές κυβέρνηση «συνεργασίας», με μεγαλύτερο κόμμα το ντόπιο ΚΚ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. Υλικά της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης 15 -16 Ιούλη 1995:
    http://www.kke.gr/zhthmata_sosialismoy/ektimhseis_kai_problhmatismoi_gia_toys_paragontes_poy_kathorisan_thn_anatroph_toy_sosialistikoy_systhmatos_sthn_eyroph

    Απόφαση του 18ου Συνεδρίου του ΚΚΕ για το Σοσιαλισμό:
    http://www.kke.gr/18o_synedrio/apofash_toy_18oy_synedrioy_toy_kke_gia_to_sosialismo

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...