23 Μαΐ 2011

Κριτική στη διακήρυξη του συνεδρίου-φεστιβάλ "communismos"


Το αναρχικό/αντιεξουσιαστικό κίνημα στην Ελλάδα γνωρίζει μεγάλη άνθηση και προσελκύει πολύ νέο κόσμο κι απ' ότι φαίνεται το ίδιο συμβαίνει και στην υπόλοιπη Ευρώπη.
Πολύ γνωστή στα πράγματα της Θεσσαλονίκης είναι η συλλογικότητα (κατά το αντιεξουσιαστικό λεξιλόγιο) Φάμπρικα Υφανέτ, η οποία εδράζεται στο εγκαταλελειμένο εργοστάσιο της Υφανέτ επί της Οδού Παπάφη στη Σαλονίκη (η είσοδος είναι στην αρχή της Περδίκα, πάνω απ' την Εγνατία). Ομάδα αντιεξουσιαστών κατέλαβε το εγκαταλελειμένο κτίριο τον Μάρτη του 2004, όπως μας πληροφορεί η ιστοσελίδα τους, κι από τότε χρησιμοποιούν αυτόν τον χώρο για πολλές δραστηριότητες όπως συζητήσεις, συναυλίες, χαριστικό παζάρι, προβολές ταινιών, συντροφική κουζίνα κλπ.
Ομολογουμένως, η παρουσία της εν λόγω συλλογικότητας είναι σταθερή όλα αυτά τα χρόνια και η τίμια προσήλωσή τους στο -όποιο- όραμα έχουν δεν μπορεί παρά να αναγνωριστεί.
Στο τέλος της ερχόμενης βδομάδας οργανώνουν ένα τριήμερο φεστιβάλ-συνέδριο το οποίο φέρει τον τίτλοcommunismos”, μιας έννοιας η οποία μας χαρακτηρίζει ιδεολογικά-πολιτικά εμάς τους κομμουνιστές και είναι σαν κάλεσμα να τοποθετηθούμε επί της διακήρυξης της δράσης αυτής που ανέλαβε η “φάμπρικα”. Το πρόγραμμα και τη διακήρυξη του φεστιβάλ-συνεδρίου μπορείτε να το δείτε στην σελίδα που έστησαν ειδικά για το σκοπό αυτό http://www.communismos.com/ .
Η ιδεολογική – πολιτική ρήξη ανάμεσα στον αναρχισμό και τον μαρξισμό “επισημοποιήθηκε” στην ιστορική 1η Διεθνή (1864) ανάμεσα στους “ηγέτες” των δύο τάσεων του Μπακούνιν και του Μαρξ. Έκτοτε, οι δύο αντιλήψεις συγκρούστηκαν ουκ ολίγες φορές στην ιστορία, η μαρξιστική τάση δικαιώθηκε ιστορικά – πολιτικά με το κομμουνιστικό κίνημα να παίρνει κεφάλι στη Ρωσία στις αρχές του αιώνα, με το τεράστιο θεωρητικό έργο του Λένιν που εξέλιξε τον μαρξισμό πολιτικά κυρίως.
Οι αντιεξουσιαστές έπαιξαν ρόλο στους ταξικούς αγώνες σε Ευρώπη κι Αμερική, η φυσική απέχθειά τους όμως προς τις “συγκεντρωτικές” οργανωτικές δομές τους στέρησε τη δυνατότητα ενός στοιχειώδους συντονισμού με διάρκεια, κυρίως με προοπτική. Ο αναρχισμός έχει διάφορες θεωρητικές εκφάνσεις, μία απ' αυτές είναι ο “αναρχοκομμουνισμός”.
Οι παροικούντες της Φάμπρικας φέρονται να ανήκουν σ' αυτήν την “πτέρυγα”, ας την πούμε έτσι. Η επιλογή της λέξης “communismos” δεν είναι καθόλου τυχαία.
Διαβάζοντας κανείς τη διακήρυξη του φεστιβάλ-συνεδρίου, παρατηρεί δύο πράγματα: πρώτον, η επιμονή στη χρήση νεολογισμών και περίεργων λεκτικών συνδυασμών: “έμφυλη καταπίεση”, “κρίση πειθάρχησης και κοινωνικής ανυποταξίας”, “[...]αποτυχία των αφεντικών να καθυποτάξουν και να ελέγξουν στο σύνολό τους [...] τις ορατές κι αόρατες αρνήσεις”, “[επιλέγουμε τον κομμουνισμό][...] ως διαγώνιο διάνυσμα που συνθέτει, συστήνει και γονιμοποιεί τις ταξικές συγκρούσεις”, “[...] παρανομοποίηση των μεταναστευτικών ροών”. Αυτός ο βερμπαλισμός κρύβει ένα κόμπλεξ, μια αγωνία των οργανωτών να πείσουν περι κάποιας επιστημονικής “ορθότητας” των απόψεών τους, πράγμα φυσικό μιας και ποτέ το αναρχικό ιδεώδες δεν εξελήφθη σαν στοιχειοθετημένη πολιτική πρόταση. Πάντοτε ο αναρχισμός είχε περισσότερο (κατα τα άλλα καλώς εννοούμενο) ηθικό χαρακτήρα και δεν μπορούσε ποτέ να πείσει ότι μπορεί στ' αλήθεια, ρεαλιστικά να πραγματοποιηθεί το ιδεώδες της αναρχίας, μιας κοινωνίας απαλλαγμένης από κάθε μορφή εξουσίας. Επιπλέον, η χρήση τέτοιας “ψαγμένης” γλώσσας, δηλώνει και τον πόθο να απαλλαγεί το αναρχικό κίνημα από τις χοντροκομμένες διακηρύξεις διάφορων αντιεξουσιαστικών ομάδων (“μπάχαλα” στην καθομιλουμένη) που δεν έχουν κανένα βάθος θεωρητικό παρα μόνο κραυγές του στιλ “λαμπόγυαλο όλα”, “κάψτε τα πάντα” που θυμίζουν τις ισοπεδωτικές κραυγές διαφόρων φασιστοειδών “να καεί, το μπουρδέλο η βουλή”. Παρόλο που δεν έρχονται σε ρήξη μαζί τους, σιωπηρά τουλάχιστον διαχωρίζουν τη θέση τους. Από παλιά υπήρχε θέμα εισχώρησης στον αντιεξουσιαστικό χώρο διαφόρων ύποπτων στοιχείων (http://goo.gl/2i9eg). Εγγενές πρόβλημα λόγω της ανοιχτής φύσης των συλλογικοτήτων αυτών.
Δεύτερο πράγμα που παρατηρεί κανείς, είναι πώς εννοούν τον κομμουνισμό. “[επιλέγουμε τον] κομμουνισμό ως εκείνη την μη εμπορευματική μορφή κοινωνικής οργάνωσης και αναπαραγωγής, η οποία στηρίζεται στην ταξική αλληλεγγύη, σε αυτοθεσμισμένες αντιιεραρχικές κοινότητες αγώνα [...]” Ο κομμουνισμός για τους αναρχικούς είναι μια μορφή οργάνωσης της κοινωνίας που μπορεί να επιτευχθεί άμεσα, παραγνωρίζοντας το βασικό μαρξιστικό κριτήριο, ότι κάθε κοινωνικοπολιτικό σύστημα αντιστοιχεί απλά σε ένα δεδομένο επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Ο “κομμουνισμός” των αναρχικών είναι μια μη-εμπορευματική μορφή κοινωνικής οργάνωσης όπως μας λεν. Το γεγονός ότι υπάρχουν “εμπορεύματα”, αγαθά δηλαδή που παρήχθησαν με σκοπό να πουληθούν, είναι αποτέλεσμα μιας συγκεκριμένης μορφής οργάνωσης της κοινωνίας, την κεφαλαιοκρατία, και είναι αποτέλεσμα του συγκεκριμένου επιπέδου ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Για να οργανωθεί η κοινωνία σε κομμουνιστική βάση, προϋποθέτει μια μακροχρόνια προπαρασκευή, που ονομάζεται σοσιαλισμός. Και αυτό γιατί η τεχνολογία, τα εργαλεία, οι μέθοδοι παραγωγής αγαθών που χρησιμοποιούνται σήμερα, αναγκαστικά δημιουργούν ιεραρχικές δομές. Ο σοσιαλισμός, η πρώτη, ανώριμη βαθμίδα του κομμουνισμού, είναι ακόμα ταξική κοινωνία, υπάρχει εξουσία κρατική (αυτής της εργατικής τάξης) επειδή ακριβώς δεν μπορεί να ξεριζωθεί μονομιάς όλο το κοινωνικό εποικοδόμημα του καπιταλισμού. Η επανάσταση, συνίσταται ακριβώς στην ανάληψη της εξουσίας από την εργατική τάξη και την βίαια κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας στα μεγάλα και συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής. 
Απο κει και πέρα, για τεθούν σωστά οι βάσεις για πραγματική αταξική κοινωνία, θα πρέπει σχεδιασμένα το εργατικό κράτος να καταργήσει σταδιακά όλα εκείνα τα στοιχεία του καπιταλισμού που είναι ριζωμένα μες στην κοινωνία και να επέλθει ο μαρασμός, η απονέκρωση του κράτους. Ένα απ' αυτά είναι και η εμπορευματική κυκλοφορία, η οποία δεν αντιμετωπίζεται με διοικητικά μέτρα, αλλά ούτε και “καταργείται” θεληματικά όπως λεν οι αναρχικοί. Ακόμα κι αν βίαια οι αναρχικοί καταργήσουν το χρήμα και τις συναλλαγές, επειδή ορισμένα αγαθά δεν υπάρχουν σε αφθονία, θα γίνουν αντικείμενο αντιπραγματισμού, θα επανακαθοριστούν ορισμένα γενικά ισοδύναμα (που είναι η πρωταρχική μορφή χρήματος). Επιπλέον, αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι αναρχικοί είναι ότι, η βίαια, βουλησιαρχική κατάργηση κάποιων μηχανισμών, θεσμών του αστικού κράτους και η επιβολή κάποιας μορφής κοινωνικής “ισότητας”, στην πραγματικότητα είναι μια ισοπέδωση των πάντων. Δεν μπορεί να γίνει μονομιάς, πρέπει να αναπτυχθούν οι παραγωγικές δυνάμεις της κοινωνίας. Το άλμα ανάμεσα στον καπιταλισμό προς τον κομμουνισμό είναι βιασύνη, ανυπομονησία. Η επιθυμία να έρθει πιο κοντά χρονικά η αταξική κοινωνία, στην πραγματικότητα την απομακρύνει ακόμα περισσότερο, και οι αντιεξουσιαστικές συλλογικότητες αρκούνται σε πειράματα “αυτοοργάνωσης”, νησίδες κοινοκτημοσύνης μέσα στην καπιταλιστική ζούγκλα. Που δεν μπορούν αντικειμενικά να αποτελέσουν κλειστά αυτάρκη συστήματα. Αναγκαστικά κάποια στιγμή θα τροφοδοτηθούν απ' έξω.
Κι εδώ έρχεται το δεύτερο τεράστιο θεωρητικό – και εν συνεχεία και πρακτικό – κενό του αναρχικού “κομμουνισμού”: ποια ακριβώς γεωπολιτικά χαρακηριστικά έχει; που μπορεί να εφαρμοστεί σύμφωνα με τα λεγόμενά τους; σε μία χώρα; πώς ακριβώς θα καταργηθούν τα σύνορα αυτής της χώρας, αν δεν έχουν καταργηθεί στις γύρω χώρες π.χ; μήπως πάλι θα υπάρχουν γεωπολιτικά όρια; Ή μήπως, σύμφωνα με το ιδεώδες των αναρχικών, η ανατροπή των κρατών θα συμβεί ταυτόχρονα σε πολλές (αν όχι όλες) τις χώρες, ας πούμε της Ευρώπης; επειδή η θεωρητική τεκμηρίωση μιας “παγκόσμιας” εφαρμογής αυτού του “κομμουνισμού” είναι αδύνατη, αναφέρονται περιπτωσιολογικά κάποια εγχειρήματα διάσπαρτα στον κόσμο σαν παραδείγματα: “Ενδεικτικά τα παραδείγματα του συμβουλιακού κομμουνισμού στην Γερμανία και των αναρχοσυνδικαλιστών wobblies στις ΗΠΑ στις αρχές του 20ου αιώνα, του αναρχικού ελευθεριακού κομμουνισμού στην Ισπανία και των αρχειομαρξιστών στο μεσοπόλεμο, των κινημάτων της αυτονομίας σε Γερμανία και Ιταλία τη δεκαετία του ’70, καθώς επίσης και οι χρήσιμες εμπειρίες αυτοοργάνωσης στις εξεγερμένες συνελεύσεις της Αργεντινής και της Τσιάπας μας δίνουν πλούσια παραδείγματα κινηματικών προτάσεων για το πώς εννοούμε τον κομμουνισμό”. 
το εγκαταλελειμένο -και κατειλημμένο- κτίριο της υφανέτ
επι της Παπάφη (Θεσσαλονίκη)
Εγχειρήματα από τα οποία μπορεί μεν κανείς να βγάλει χρήσιμα συμπεράσματα, αλλά σε καμμιά περίπτωση δεν μπορούν να θεωρηθούν ως “μοντέλο κομμουνισμού”. Ιστορικά τέτοια εγχειρήματα (Ρόμπερτ Όουεν, Δούκας του Σαιν-Σιμόν, Φουριέ) ενέπνευσαν τον Μαρξ στην καθιέρωση της κοσμοθεωρίας του. Αυτές οι μορφές οργάνωσης της εργασίας, η/και της κοινωνίας ολόκληρης είναι οι πρώτες διερευνητικές προσπάθειες, η επανάληψή τους απλά αγνοεί τα αποτελέσματά τους. Κανείς φυσικά δεν απαγορεύει σε κανέναν να τα εφαρμόσει και πάλι. Ο κομμουνισμός, η κατάργηση του κράτους θα επέλθει μόνο όταν ο σοσιαλισμός, οι σοσιαλιστικές σχέσεις παραγωγής επικρατήσουν στο μεγαλύτερο μέρος της υφηλίου, και μόνο όταν η ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων επιτρέψει στον άνθρωπο να απελευθερωθεί από την κοπιαστική, περιοριστική, φθοροποιό εργασία. Η αυτοματοποίηση, το βαθμιαίο σβήσιμο των ορίων ανάμεσα στην χειρωνακτική και την πνευματική εργασία, το βαθμιαίο σβήσιμο της διάκρισης ανάμεσα στην παραγωγική και τη διοικητική δουλειά αυτά θα δημιουργήσουν πραγματικές προϋποθέσεις πλήρους και οριστικής εξάλειψης των τάξεων. Μέχρι τότε, η ανθρωπότητα έχει να ανέβει το δύσκολο γολγοθά της βαθμιαίας εξάλειψης όλων εκείνων των χαρακτηριστικών πολλών αιώνων ύπαρξης εκμεταλλευτικών συστημάτων, που δεν σβήνονται μεμιάς με μια επανάσταση.
Στο τέλος της διακήρυξης, οι αναρχικοί σχετικά με τη χρήση του όρου “κομμουνισμός” λένε: Στη συνηθισμένη του χρήση, ο κομμουνισμός έχει καταλήξει να σημαίνει το αντίθετό του, δηλαδή τον ολοκληρωτικό κρατικό έλεγχο και την σταλινική ιεραρχία των απολιθωμένων κομμουνιστικών κομμάτων
[...]”. Αυτή η έννοια του κομμουνισμού, την αρνητικά φορτισμένη με την αντικομμουνιστική – αντισοβιετική προπαγάνδα τη δημιούργησε ο ίδιος ο ιμπεριαλισμός, τα κέντρα της καπιταλιστικής προπαγάνδας που μετά τον Β' π.π., την αντιφασιστική νίκη των λαών που λέμε εμείς, έβαλε όλα τα μέσα που είχε στη διάθεσή της για να αμαυρώσει τη σοβιετική κοινωνία και τα επιτεύγματά της. Η οποία ασφαλώς είχε και ελλείψεις, και αδυναμίες και αστοχίες, πράγματα που δεν φοβήθηκε το κομμουνιστικό κίνημα (εξ ονόματος αυτού το Κομμουνιστικό Κόμμα στην Ελλάδα) να αντιμετωπίσει. Κι αυτή την “απεχθή” έννοια του κομμουνισμού, τη δημιουργημένη απ' τον ταξικό εχθρό την υιοθέτησαν ακρίτως οι αναρχικοί. 

29 σχόλια:

  1. Ε είσαι μορφή ρε Δελάρτζ, είσαι δελάρτζ!
    Πραγματική πολύ καλό αρθρό, οξυδέρκεια, φοβερή επειχηρηματολογία. Πάντα τέτοια!!!

    Γενικά πάντως ο αναρχισμός είναι ενα κίνημα που πηγαίνει απο τον αναρχοκομμουνισμό, μέχρι τον αναρχοφιλελευθερισμό, πιάνουν ολα τα πόστα.

    Στην ουσία αυτό όμως που τελικά καταφέρνουν οι αναρχικοί, είναι στην καλύτερη περίπτωση να ασκούν απλά κριτική στον καπιταλισμό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιας και τα παιδιά λέγονται φάμπρικα, τους αφιερώνω το παρακάτω φοβερό τραγούδι.

    http://www.youtube.com/watch?feature=player_embedded&v=8q-PAwwpus4

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αρε Σωτηρία!!! Η φωνή σου, η ψυχή μας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Πολύ καλό το άρθρο σου.Γενικά σπανίζουν τέτοια κείμενα,που να κάνουν δηλαδή κριτική σε συγκεκριμένες θέσεις-δράσεις του αναρχικού χώρου.

    Καλημέρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Όταν ερχόμουν παιδί στη Σαλονίκη, κει κοντά έμενα ! Στην Περδίκα !
    Κοίτα πράγματα ...

    Που λες, έχω την εξής ένσταση για τους αναρχικούς (ξέρεις υπήρξα κι εγώ κάποτε).
    Πολλοί από αυτούς, καλά τα λένε στα λόγια, σωστό το όραμα για την αταξική, εν πολλοίς "ακυβέρνητη" κοινωνία, αλλά, από τη μία δεν λένε πως αυτή θα αντικαταστήσει την σημερινή καπιταλιστική κοινωνία (εξ ου και "δανείζονται" στοιχεία της Κομμουνιστικής κοινωνίας, απ΄την άλλη όμως στις εκλογές ή επιλέγουν αστικά κόμματα να ψηφίσουν ή επιλέγουν την αποχή που εξ ίσου πριμοδοτεί τα αστικά κόμματα.

    Δεν λέω όλοι ... Κάποιοι όμως ...

    υ.γ. Πολύ κατατοπιστικό άρθρο !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Συζητάνε ένας αναρχοκομμουνιστής με έναν μπάχαλο:
    -μπάχαλος: Πάμε να χώσουμε καμμιά μολότωφ;
    -αναρχοκομμουνιστής: που ρε;
    -μπάχαλος:γαμώ τις θεωρίες σου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ο Φάρος υπήρξε... αναρχικός! Ήμαρτον!
    Trash, σίγουρα αναρχικοί τα βγάλαν τέτοια ανέκδοτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. 12:00 μ.μ.

    Αλεξανδρε, πραγματικα πολυ καλο αρθρο.

    Για το Φαρο, ...επεσα απο την καρεκλα ....

    Αντωνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Επαφη με ολον τον κοσμο.
    Με τη σωστη δουλεια μπορει να γινουν πολλα.

    Αντωνης

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πολυ συγκροτημενο αρθρο και μπραβο σε αυτον που το εγραψε για την πολιτικα "ψυχραιμη" και διαυγη του αναλυση, εχει ομως ελλειψεις. Πρωτα απο ολα το γεγονος οτι ο Αναρχισμος υστερει σε σχεση με τον Σοσιαλισμο σε επιστημονικη βαση ειναι ανακριβεια. Απο τον ελλειπη Μουτουελισμο του Προυντον και τον Αντιεξουσιαστικο Σοσιαλισμο του Μπακουνιν που και αυτος εχει τα δικα του προβληματα η αναρχικη θεωρια εχει εξελιχθει πληρως με τον Πιοτρ Κροποτκιν. Μια μελετη τον εργων του απο το επιστημονικο συγγραμα της Αλληλοβοηθειας μεχρι την εκθεση των αναρχικων ιδεων του στην Κατακτηση Του Ψωμιου και την συνεχεια του εργου με το Αγροι, Εργοστασια, Εγαστηρια αρκει για να καταλαβει κανεις την μοντελοποιηση της αναρχικης θεωριας. Οσον αφορα το σημειο σχετικα με την αναρχικη αντιληψη της κοινωνιας καταλαβαινουμε πληρως οτι μια νεα οργανωση στα μεσα παραγωγης απαιτει μια νεα πολιτικη οργανωση. Το ζητημα ειναι οτι ο Αναρχισμος μιλαει για πραγματικη κοινωνικοποιηση των μεσων παραγωγης, ενω ο Σοσιαλισμος μιλαει για κρατικοποιηση (που βαφτιζει "κοινωνικοποιηση") τους. Ουσιαστικη διαφορα απο ενα κρατικοκαπιταλιστικο μοντελο δεν υπαρχει, αφου και παλι για να αποκτησει κανεις προσβαση σε καποια αγαθα σε αυτην την περιπτωση χρειαζεται "αποδειξεις δουλειας" (η ωρων εργασιας αν θελετε). Οσον αφορα τα ιστορικα παραδειγματα υπαρχουν κι αλλα που ηταν επιτυχη η μαλλον θα ηταν επιτυχη αν δεν υπηρχε η Σοβιετικη Ενωση. Στην πρωτη περιπτωση πεφτει η Μαριναλεδα στην Ισπανια, ενω στην δευτερη η Μαχνοβτσινα στην Ουκρανια. Επιτρεωτε μου εδω να κανω μια διακοπη λογω ελλειψης χρονου. Θα επανερθω για περισσοτερα.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Αλέξανδρος Δελάρζ: Αναρχικός είπα ! Όχι ... παπάς και ζητάς ήμαρτον !!!
    Και, δεν το ξέρεις, ότι υπήρξα και ... νέος ;;;

    Ανώνυμος είπε... : Ελπίζω να μην ... χτύπησες !!!
    Μην έχω και τύψεις, στα καλά καθούμενα !!!

    Για τον άλλον Ανώνυμο (τον Δ): Φίλε μου, καλές οι θεωρίες, στην πράξη τι γίνεται. Τι κάνουν οι αναρχικοί στην πράξη !
    Γιατί αν μου τρέχουνε μαζί με τον Παναγόπουλο στις διαδηλώσεις τι να το κάνω εγώ ...
    Ή σε ξεχωριστές που καταλήγουν στο μπάχαλο της μολότωφ και της σπασμένης βιτρίνας που μετά έρχεται το αστικό κράτος να εκμεταλλευτεί ως γνωστόν !
    Τέλος, κοίτα, δεν ξέρω τι σου δίνουν και διαβάεις, αλλά οι Κομμουνιστές μιλάνε για ΚΟΙΝΩΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ και όχι για "κρατικοποίηση".
    Η διαστρέβλωση είναι άλλο ένα χαραχτηριστικό των αναρχικών !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Το "ημαρτον" δεν το ζητάνε βρε! τρόπος του λέγειν! βεβαίως και υπήρξες νέος, αλίμονο (στους νέους) :)
    Προς Δ. Περιμένουμε αντεπιχειρήματα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Η Μαριναλέντα είναι παράδειγμα για τον φίλο ? Μάλιστα ... Εκτός δηλαδή απο την διατήρηση των μισθών σε ένα ικανοποιητικό επίπεδο, ποιά είναι η πολιτική και κοινωνική προσφορά της Μαριναλέντα ?

    Έχει να μας πει κάτι για την πρόοδο και την τεχνολογική εξέλιξη ? Έχει υπερβεί κάποιους θεσμούς κοινωνικούς (εκτός απο τον μπάτσο και τον παπά που εκδιώχθηκαν δηλαδή) ? Έγινε αυτάρκης σε κάποιο προϊόν ? Το νομισματικό σύστημα ή το κοινωνικό σύστημα στην ουσία έχει αλλάξει ? Με την παιδεία και τον πολιτισμό τι γινεται ?

    Ποιά είναι η προοπτική της Μαριναλέντα, για το μέλλον. Υπάρχει κάποιος σχεδιασμος ? Σχεδιασμός που να υπερβαινει τις δαγκάνες της "ελευθερης αγοράς" ?

    Το ότι μια περιοχή έχει 5 καλά και έναν "κομμουνιστη" δημαρχο, δεν σημαίνει οτι την βαφτιζουμε και προτυπο ! Εκτός εαν έχετε ακριβώς αυτό στο μυαλό, τότε λυπάμαι, αλλά δεν θα πάρω αυτόνομες αυτοοργανωμένες τοπικές οργανώσεις ... Γουστάρω κεντρικό παν-πλανητικό σχεδιασμο!

    Σημείωτέον, η Μαριναλέντα στέκεται ακομα "διότι της το επιτρέπουν" οι συνθηκες ... Λίγα όμως τα ψωμιά της καθώς η πρέσα του ανταγωνισμού θα πάρει σβαρνα το μικρό τους εργαστάσιο με το ελαιολαδο και τις αγκιναρες ...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Αλέξανδρος Δελάρζ: Μπααααααααα ; Και τι το ... κάνουνε ;;; Το ... τρώνε ;;;;;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Κάποια σκόρπια για αρχή...

    Η φάμπρικα επηρεάζεται από τη μία από τις δύο διασπάσεις της ΑΚ, η οποία αποτελεί περίπου 10 χρόνια τώρα την πιο σοβαρή προσπάθεια στον αναρχικό χώρο. Με τα μπάχαλα έχουν ανοιχτό πόλεμο, παίζουν ξύλο συχνά, οι μπάχαλοι "απαλλοτριώνουν" υλικά της ΑΚ κτλ κτλ. Αυτό δεν σημαίνει ότι και σε τέτοιες οργανώσεις δεν υπάρχει η εισχώρηση προβοκατόρων, η εξαγορά μελών που δρουν σαν πράκτορες κτλ κτλ. Αλλά η κριτική μας στον αναρχισμό δεν πρέπει να είναι αυτού του τύπου, αλλά καθαρά πολιτική.

    Στην έννοια κομμουνισμός που βάζουν, προσθέτουν, "με ελευθερία", προσωπικά μου θυμίζει τον σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο των δεξιών αναθεωρητών. Το πρόβλημα είναι ότι κάνουν τελείως λάθος κριτική στο σοσιαλισμό που γνωρίσαμε, ξεκινώντας όπως και οι οπορτουνιστές από τις "ελευθερίες" και όχι από την ουσία του. Για πιο λόγο δηλαδή αναπτύχθηκαν φαινομενα, αδιαφορίας,γραφειοκρατισμού, απόσπασης του κράτους και του κόμματος από την μάζα του λαού-για αυτούς είναι εγγενή στοιχεία της υ΄παρξης του κράτους. Δεν αναρωτιούνται γιατί νομίζουν ότι τα θέματα λύνονται αυτόματα, πχ δεν νομίζουν ότι ανάλογα προβλήματα θα αντιμετώπιζαν σε μια προσπάθεια οικοδόμησης μιας αναρχικής κοινωνίας;Χαρακτηριστικά μπορούμε να τους δείξουμε τι συνέβη με τα ουτοπικά πειράματα, στην Αμερική του 19ου αι, σε μια αναπτυγμένη καπιταλιστική κοινωνία που ωστόσο θα μπορούσε να επιτρέπει νησίδες ουτοπίας, λόγω της τεράστιας έκτασης. Τελικά οι "βρώμικοι" από το σύστημα άνθρωποι του σήμερα κατέστρεφαν κάθε προσπάθεια, αυτό το έβλεπε και ο Μπακούνιν, που πίστευε, στους ρώσους αγρότες και στις κοινότητες ΜΙΡ, κατάλοιπα ενός μοντέλου ασιατικού τρόπου παραγωγής, δηλαδή κοινωνίας των γενών στην παρακμή της. Παρόλα αυτά δεν έβλεπε μπροστά αλλά πίσω. Εδώ να προσθέσω ότι ο Μπακούνιν φανταζόταν μια επαναστατική δικτατορία,όπως έχει κάνει και στην Λυών στις μέρες τις Παρισινής Κομμούνας, αλλά και ότι για τους Μαρξιστες το Κράτος με την κατάκτηση του είναι και δεν είναι κράτος, όπως λέει ο Λένιν στο "Κράτος και επανάσταση", δηλαδή είναι κράτος που έχει παρει το δρόμο της απονέκρωσης του.

    Επίσης η ΑΚ, έχει προσεγγίσει κλασικές θέσεις του αριστερισμού όπως αυτές του Πάνεκουκ και των εργατικών συμβουλίων στην Γερμανία. ίσως σήμερα να προσεγγίζουν καλύτερα τους αριστεριστές της δεκαετίας του 20 από τους λεγόμενους αριστεριστές στην Ελλάδα. Το θέμα με τον αριστερισμό είναι ότι συνήθως όσο αριστερισμό τυχοδιωκτισμο περιλαμβάνει, άλλος τόσο είναι και ο δεξιός του τυχαιοδιωκτισμός, με δράση προσανατολισμένη στα πλαίσια του συστήματος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Για την φρασεολογία της αφίσας που την έχω δει, σε ένα μέρος της έχει φρασεολογία τύπου Μαρξ, αλλά ακριβώς την πιο περίτεχνη, την πιο φιλοσοφίζουσα της νεότητας του. Πίστεύω όχι τυχαία, έχει πολύ σχέση με αυτό που λέει ο Δελαρτζ στην αναρτηση του.

    Άλλο θέμα που μπορώ να πιάσω εδώ στα προχειρα είναι η μη κατανόηση της συνέχειας μέσα στην ασυνέχεια, δηλαδή της διατήρησης, κάποιων αρνητικών συνεπειών της αστικής(αλλά και ΠΟΛΥ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ αυτό των ταξικών κοινωνιών σαν σύνολο) κοινωνίας στο άλμα που ανοίγει το δρόμο προς τον κομμουνισμό. Η αγνόηση αυτή ακριβώς τους οδηγεί σε κοινωνίες διαχείρησης εντός του καπιταλισμού. Εδώ μπορούμε να κανουμε και μια κριτική στο επιστημονικό σύγγραμα του Κροπότνικ την αλληλοβοήθεια που παρότι πιάνει γνωστά γεγονότα στην οικολογία (με την έννοια της επιστήμης μελέτης της συμβίωσης των έμβιων ειδών), ξεκινάει από ΤΕΛΕΙΩΣ λάθος σημείο. Το σημείο ότι ο άνθρωπος είναι το ίδιο με τα ζώα και άρα και ο αλτρουισμός του είναι έμφυτος. Είναι η γνωστή θεωριά για την αλλοτρίωση που σιγοψυθίριζε, ο Χριστιανισμός για το προπατορικό αμάρτημα ή τραγούδησε δυνατά ένας Ρουσώ με το κοινωνικό του συμβόλαιο. ένας άνθρωπος τελείως αμόλυντος στην αρχή βρώμισε από την κοινωνία. Για μας το θέμα της αλλοτρίωσης είναι τελείως διαφορετικό. Ο άνθρωπος είναι διαφορετική ποιότητα από το ζωό (περιλαμβάνει το ζώο, αλλά η ύπαρξη της συνείδησης είναι το ποιοτικά νέο), στην πορεία του προς την ενανθρώπιση μέσα από μια μακρά πορεία ανταλλαγής ύλης με την φύση, αναγκάζεται σε ταξικες σχέσεις, που στην πληρότητα τους φτάνουν με τον καπιταλισμό και είναι αναγκη η άσρη τους. όταν η διαμεσολάβηση του ανθρώπου με τη φύση, διαμεσολαβείται από τις ταξικές σχέσεις, η συνείδηση του κόσμου είναι πλαστή, αλλοτριωμένη (πχ φετιχισμός του εμπορεύματος, φενακισμένες ανάγκες).

    Η ύπαρξη των αναρχικών σήμερα είναι σχετικά αξιοπερίεργη, μάλλον έχει να κάνει με μια ακόμα έκφραση αναθεωρητικών απόψεων, αυτή τη φορά μακριά από τους κλασικούς φορείς του οπορτουνισμου, λόγω της γενικότερης απαξίωσης του πολιτικού συστήματος από τμήματα πρώτιστα της νεολαίας, αλλά και την ένταση της καταστολής, του αντιμπατσισμού. όλα αυτά σκεπτόμενοι ότι σήμερα δεν υπάρχουν οι οικονομικές συνθήκες που αποτελούσαν "πάτημα" για τον αναρχισμό, ούτε καν τα μεγάλα συνδικάτα και οι πλούσιοι αγώνες της εργατικής τάξης-με απουσία επαναστατικής οργάνωσης, όπως στις ΗΠΑ- που γεννούσε τον αναρχοσυνδικαλισμό...(για την Ισπανία μπορούμε να πούμε πολλά για την κλασική επιρροή του αναρχισμού)

    όπως είπα είναι σκόρπιες σκέψεις....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Redfly, bookhunter, πολύ χρήσιμα αυτά που λέτε. Συμπληρώνω εδώ ότι από ταξικής απόψεως ο αναρχισμός είναι μια θεωρητική έκφραση των συμφερόντων των μικροαστών που διαπνέονται κυρίως από αστικό ατομικισμό. Η συλλογικότητα που προκρίνουν, χωρίς ιεραρχικές δομές κατατείνει να προστατέψει ακριβώς αυτό: την ατομικότητα του καθενός που στον αναρχισμό ξεκινά από ιδεαλιστική, υποκειμενική βάση.
    Στον αναρχισμό, η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο προέρχεται από την αφηρημένα νοούμενη "εξουσία", άρα πρέπει να καταργηθεί σε κάθε μορφή της. Η πραγματικότητα όμως είναι ακριβώς το αντίθετο: η εξουσία είναι απόρροια της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο, που με τη σειρά της είναι απόρροια των εκμεταλλευτικών σχέσεων παραγωγής.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Ενώ ο αναρχισμός προκρίνει την ατομικότητα, το άτομο μεμονωμένα, ο φασισμός προκρίνει τη συλλογικότητα ως "μονάδα", το άτομο δεν είναι τίποτα, είναι ένα γρανάζι στη μηχανή που δεν μπορεί να υπάρξει από μόνο του, το μόνο "ατομο" (πρόσωπο) που αναγνωρίζεται είναι ο ηγέτης.
    Στην κομμουνιστική ιδεολογία, κεντρική έννοια είναι ο άνθρωπος (όχι ως άτομο, μεμονωμένα, ξεκομμένα από τα υπόλοιπα άτομα). Ο άνθρωπος ως "είδος", που περιλαμβάνει και το άτομο, και την κοινωνία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Ενα άκυρο ερώτημα αλλά ίσως να το αναλύσει κάποιος σε επομενο post.
    Γραφει ο bookhunter:
    " για τους Μαρξιστες το Κράτος με την κατάκτηση του είναι και δεν είναι κράτος, όπως λέει ο Λένιν στο "Κράτος και επανάσταση", δηλαδή είναι κράτος που έχει παρει το δρόμο της απονέκρωσης του.
    "
    Είχε μπει η ΕΣΣΔ σε τέτοια διαδικασία;
    Η έστω μπορούσε να μπει σε τετοια διαδικασία;.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. Για να απαντησω σε ολους θα αναγκαστω να κοψω την απαντηση μου σε επιμερους σχολια διοτι στο συνολο της εχει ξεπερασει τον περιορισμο των 4096 χαρακτηρων. Παρακαλω δειξτε κατανοηση.

    ...Συνεχιζοντας αρχικα προς το αρθρο.
    Οι αναρχικοι αρνουμαστε την αναγκη υπαρξης του Σοσιαλιστικου κρατους γιατι θεωρουμε οτι η χρηση της τεχνολογιας και των εργαλειων δεν δημιουργει ουτε ιεραρχικες δομες ουτε αλλες παρεμφερεις διαστρωματωσεις. Οι αγροτες μιας κοινοτητας μπορουν να ερθουν σε ελευθερη συμφωνια μεταξυ τους για το πως θα χρησιμοποιησουν τα εργαλεια για την γη. συμβουλιων στους τοπους δουλειας μπορουν να Αντιστοιχα οι βιομηχανικοι εργατες μεσω οργανωσουν την παραγωγη με την βοηθεια του επιστημονικου προσωπικου και βασει των εργαλειων και της τεχνολογιας που το εργοστασιο διαθετει κατα το μεγαλυτερο δυνατο συμφερον της Κοινοτητας. Δεχομαι οτι τιθενται ζητηματα οταν διαχωριζεις τον εργατη απο το επιστημονικο προσωπικο (μηχανικους, γεωπονους, κ.λπ.) αλλα στον Αναρχισμο δεν παυει η παλη για την εξαλειψη του διαχωρισμου μεταξυ πνευματικης και χειρωνακτικης εργασιας. Επισης οσον αφορα τον κεντρικο σχεδιασμο της οικονομιας που καπου αναφερθηκε και τις τετοιες παρεμβασεις του κρατους στην λειτουργια της κοινωνιας εμεις αρνουμαστε την αναγκαιοτητα του. Εχετε την αισθηση πως οταν το κρατος εκλειψει κατα την Μαρξιστικη θεωρια ο ορθολογικος, με βαση της αναγκες της κοινωνιας σχεδιασμος θα εκλειψει μαζι του? Δεν νομιζω. Αρα λοιπον γιατι να υπαρχει η αναγκη του κρατους για κατι τετοιο? Οι Κοινοτητες θα ερθουν σε ελευθερη συμφωνια μεταξυ τους, μαλλον θα ΑΝΑΓΚΑΣΤΟΥΝ να ερθουν σε ελευθερη συμφωνια μεταξυ τους για το τι πρεπει να παραχθει συνολικα για το καλο ολων τους, διαφορετικα δεν προκειται να επιβιωσουν και αυτο πολυ απλα γιατι δεν θεωρουμε οτι προκειται να γινει ταυτοχρονη επανασταση σε ολες τις χωρες του πλανητη. Κατι τετοιο ειναι απο αγαθο εως ηλιθιο. Η ουσια του Αναρχισμου ειναι η αντικατασταση της κρατικης παρεμβασης απο την ελευθερη συμφωνια. Αυτη η ταση υπαρχει εμφυτη στον ανθρωπο και προσπαθουσε απο παλια να αναπτυχθει (ανωφελα βεβαια) ακομα και υπο την καταπιεση του καπιταλισμου.

    Τιθεται πολυ σωστα το ζητημα των γεωπολιτικων χαρακτηριστικων μιας αναρχικης κοινωνιας. Ποτε δεν ειπαμε οτι θα γινει ταυτοχρονα η επανασταση σε ολον τον πλανητη. Αν θεωρησουμε οτι γινεται η κοινωνικη επανασταση σε μια χωρα, μοιραια τα συνορα της θα διατηρηθουν. Το ζητημα ειναι οτι τα συνορα πλεον θα χωριζουν δυο ξεχωριστες κοινωνιες, την καπιταλιστικη και την αναρχικη. Απο εκει και περα η υπαρξη γεωπολιτικων οριων συνεπαγεται και τις ευθυνες που θα εχει ο ενοπλος λαος στην καινουργια κοινωνια για την περιφρουρηση τους. Αυτο δεν ακυρωνει ουτε την αναρχικη θεωρια, ουτε τον τροπο με τον οποιο θα λειτουργει πρακτικα.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. Οσον αφορα τα σχολια:

    Προς τον Φαρο:
    Στην πορεια της τελευταιας γενικης απεργειας που κατεβηκα οντως ειδα αναρχικο μπλοκ αναμεσα σε μπλοκ της ΓΣΕΕ, του ΣΥΡΙΖΑ και αλλων αριστεριστικων ομαδων. Δεν εχεις ιδεα ποσο με ντροπιαζει κατι τετοιο και τετοιοι ανθρωποι και ομαδες ειναι που προσφερουν στον καθενα ολα τα πατηματα να ασκει (δικαιολογημενη) κριτικη στον Αναρχισμο. Υποπτευομαι, χωρις να ειμαι σιγουρος γιατι δεν προλαβα να διακρινω οτι το μπλοκ αυτο ηταν της ΑΚ. Η ΑΚ εχει μια αρκετα σταθερη παρεμβαση και δυστυχως ειναι αυτη που εκπροσωπει στον μεγαλυτερο βαθμο το αναρχικο κινημα της Ελλαδας, ακομα κι αν -κατα την γνωμη μου και πολλων ακομα αναρχικων- η μετριοπαθεστατη αναλυση και σταση της οσον αφορα την αναρχικη θεωρια κανει τον λογο της να στερειται ταξικου περιεχομενου. Ευελπιστουμε οτι στο αμεσο μελλον κατι τετοιο θα αλλαξει προς το καλυτερο. Κλεινοντας πανω σε αυτο το ζητημα να αναφερω οπως θυμαμαι καποια λογια του Ερρικο Μαλατεστα που ειχε πει οτι: "...ο αριθμος των ανθρωπων που δηλωνουν αναρχικοι ειναι πολυ μεγαλος και κατω απο τον ορο "Αναρχια" κρυβονται θεωριες απειρως διαφορετικες και αντιφατικες. Δεν μπορουμε να εμποδισουμε κανεναν να δηλωνει αναρχικος αλλα φυσικα ουτε και να αποκαλουμαστε με καποιον αλλον τροπο γιατι ο κοσμος θα πιστευει οτι αλλοιωσαμε τα πιστευω μας. Αυτο που μπορουμε να κανουμε ειναι με καθε ευκαιρια να διαχωριζουμε την θεση μας απο τετοια ατομα και ομαδες.". Οσον αφορα το δευτερο ζητημα που θιγεις πρωτα απο ολα κανεις δεν μου δινει να διαβασω τιποτα. Ο,τι διαβαζω το κανω απο προσωπικη επιλογη. Οι κομμουνιστες μιλαν για κοινωνικοποιηση σε ολα τους τα θεωρητικα και μη κειμενα ενω τα ιστορικα παραδειγματα (ΕΣΣΔ, Κουβα) αποδεικνυουν οτι εννοουν κρατικοποιηση. Ουτε διαστρεβλωσα, ουτε αλλοιωσα τιποτα.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Προς τον REDFLY:
    Ποτε δεν εγραψα οτι η Μαριναλεδα ειναι προτυπο. Θεωρω οτι εχει πολλα λαθη και αρκετες ελλειψεις. Ενδεικτικα και μονο αναφερω οτι στην Μαριναλεδα καποιοι ανθρωποι στους τοιχους των σπιτιων τους εχουν την φωτογραφια του δημαρχου της. Οσο λαθος θεωρω την εξιψωση του Λενιν και του Σταλιν πανω απο το συνολο της κοινωνιας μεσω της προσωπικης προβολης και αυτου που ονομαζεται προσωπολατρεια αλλο τοσο λαθος θεωρω οτι ειναι αυτο που γινεται στην Μαριναλεδα. Η Μαριναλεδα ειναι ενα επιτυχες (ως ενα βαθμο ισως ακομα και με τις ελλειψεις που εχει) παραδειγμα για την μορφη που θα πρεπει να εχει μια αγροτικη κοινοτητα στην νεα κοινωνια και μονο σαν τετοιο το αντιμετωπιζω. Ενα παραδειγμα που προσφερει πολιτιμα διδαγματα για το μελλον. Για να απαντησω σε καποια απο τα ερωτηματα σου παντως. Η Μαριναλεδα απο οσο ξερω ειναι αυταρκης σε αγροτικα προιοντα. Οι εργαζομενοι της εχουν καθημερινα 2 ωρες δωρεαν εκπαιδευσης. Το νομισματικο συστημα φανταζομαι πως εχει υποστει μικρες αλλαγες κατι κατανοητο αφου η κοινοτητα συνδιαλλεγεται με το υπολοιπο της Ισπανιας που ειναι καπιταλιστικη. Το κοινωνικο συστημα εχει κι αυτο τα δικα του προβληματα αφου παραμενει ουσιαστικα συγκεντρωτικο με τον δημαρχο να εχει κεντρικο ρολο. Ειπα ηδη πως θεωρω οτι κατι τετοιο ειναι λαθος. Κατα τα αλλα αντικειμενικα δεν μπορω να ξερω τι σχεδιασμο εχει η Μαριναλεδα. Θα πρεπει να σκεφτεις οτι μιλαμε για μια αγροτικη κοινοτητα η οποια δεν γεννηθηκε μεσα απο κοινωνικη επανασταση οποτε τα εχει περιοριστει στα δικα της ορια. Τα πραγματα για την βιομηχανια και την οικονομια της θα ηταν διαφορετικα αν υπο τετοιο κοινωνικο καθεστως τελουσε και η κοντινη Μαλαγα, η μονο η Μαλαγα και οχι η Μαριναλεδα. Θα μπορουσαμε πολυ πιο ευκολα να μιλησουμε για δυνατοτητες ανεπτυγμενεης βιομηχανιας σε μια τετοια περιπτωση. Το ποσο επιτρεπουν οι συνθηκες στην Μαριναλεδα να στεκεται ειναι και που θα δειξει τελικα η Ιστορια. Ενδεικτικα αναφερω αυτο το πραγμα στην Μαριναλεδα ξεκινησε το 1979 οταν πρωτοεκλεχθηκε ο δημαρχος της. Εν μεσω της κορυφωσης του Ψυχρου Πολεμου, σε πολιτικες συνθηκες το ιδιο, αν οχι περισσοτερο ασχημες απο τις τωρινες. Τοτε ο Καπιταλισμος ειχε να αποδειξει την ανωτεροτητα του υπερ του Σοσιαλισμου. Τωρα απλως περναει μια απο τις καθιερωμενες του κρισεις.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Προς τον συγγραφεα του αρθρου:
    Οι 2 πιο συχνες διαστρεβλωσεις-κατηγοριες του Μαρξισμου κατα του Αναρχισμου ειναι α)οτι προαγει τον ατομικισμο και τον μικροαστισμο και β)οτι ειναι ουτοπικος και χωρις επιστημονικες βασεις, καθε φορα χρησιμοποιοντας ο εκαστοτε Μαρξιστης-Λενινιστης οποιο απο τα δυο βολευει τα επιχειρηματα και την πολεμικη του. Ηδη απαντησα οσον αφορα το δευτερο με τις παραπομπες στην πρωτη μου απαντηση. Για το πρωτο αρκει να πω οτι στην αναρχικη κοινωνια καταργειται η ατομικη ιδιοκτησια και αντικαθισταται απο την συλλογικη ιδιοκτησια της κοινοτητας, την κοινοκτημοσυνη. Ξεκαθαρα ο Αναρχισμος λεει οτι προσωπικοτητα του καθενος και η ανθρωπινη υποσταση του μπορει να ανθησει μονο μεσω της συλλογικης δρασης, μονο οταν το ατομο καταλαβει και αποδεχτει οτι ειναι μερος μιας κοινωνιας και λειτουργει σε αυτη και οτι δεν μπορει να λειτουργησει ξεχωριστα. Κλεινοντας να επισημανω οτι ο Αναρχισμος καταλαβαινει πληρως οτι η εξουσια συμβαδιζει με την εκμεταλλευση ανθρωπου απο ανθρωπο, οτι ειναι απορροια της και οτι ιστορικα αναπτυχθηκαν ταυτοχρονα. Οπως ειπα και πιο πανω καταλαβαινουμε πληρως οτι καινουργιοι οικονομικοι θεσμοι απαιτουν αντιστοιχα καινουργιους κοινωνικους θεσμους. Αυτο που ο Μαρξ ονομαζει Βαση-Εποικοδομημα.

    Δ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αγαπητέ μου Δ,
    Κατ΄αρχή σ΄ευχαριστώ που μου απαντάς.

    Τώρα, επί της ουσίας. Όπως κάνεις πολύ σωστή κριτική για την ΕΣΣΔ (φαντάζομαι ότι αναφέρεσαι στην περίοδο ΜΕΤΑ Στάλιν), την ίδια κριτική κάνω κι εγώ στον Αναρχισμό - όπως είπα και στην αρχή "πέρασα" από το χώρο - γιατί άλλο πράγμα η θεωρία και άλλο η πράξη !

    Εμείς, πάντως, καλό είναι, να συζητάμε για την Ελλάδα και τα διάφορα Κινήματα στη χώρα μας !
    Επειδή κατά καιρούς είδα και κάποιους αναρχικούς (επώνυμους) στα κανάλια ... ε ... επίτρεψέ μου να κρατάω αρκετές πισινές για το ρόλο τους !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Δ- Πιστέυω ότι κάθε σοβαρός αναρχικός θα αναζητήσει το δρόμο του μαρξισμού, πχ αυτό που λες για τις κοινότητες και πως θα τα βρίσκουν μεταξύ τους, είναι ακριβώς αυτό που λέει ο μαρξισμός για τον δημοκρατικό συγκεντρωτισμό ως μορφή οργάνωσης μιας κοινωνίας που οδηγεί στον κομμουνισμό. Στον πλήρως ανεπτυγμένο κομμουνισμό οι άνθρωποι μόνοι τους πια, ζουν με τους τρόπους που αρμόζουν σε ανθρώπους χωρίς οποιαδήποτε, δύναμη κταπίεσης οποιοδήποτε τύπου, λύνεται η αντίθεση ιδιωτικού και δημοσίου, όπως σωστά το έθεσε ο Δελάρτζ στο σχόλιο του. Χωρίς νόμους και πολιτική.


    Κρουγκμαν- Για αυτό που λες για το κράτος, η λογική είναι αυτή. Δηλαδή τι είναι το κράτος;ένας σχετικά αυτονομημένος οργανισμός που αρχικά είναι πάνω από τις τάξεις αλλά ήδη από τη δημιουργία του,έχει αρχίσει να αποτελεί όργανο της άρχουσας τάξης. Στον σοσιαλισμό, το προλεταριάτο είναι η κυρίαρχη τάξη, σε μια κοινωνία όμως που υπάρχουν ταξικές αντιθέσεις, πχ οι μικροαστοί υπάρχουν, ακόμα και οι αστοί χωρίς ιδιοκτησία βέβαια. όσο περισσότερο προχωρά η κατάργηση αυτών των τάξεων τόσο και η δικτατορία είναι στην πραγματικότηατ πιο πλέρια δημοκρατία. Μην ξεχνάμε ότι στη Ρωσία, το προλεταριάτο δεν ήταν καν πλειοψηφία στον πληθυσμό αλλά είχε την πιο σημαντική θέση στην επανάσταση. Η όλη πορεία κάνει νομοτέλεια την δικατατορία γιατί παντού υπάρχουν τα ενδιάμεσα στρώματα, αλλά και γιατί πρέπει να υπάρχει αυτή η μεταβατική περίοδο διαμόρφωσης του νέου ανθρώπου. Ο Μαρξ έλεγε ότι η επανάσταση θα είναι πιο βάρβαρη ή πιο πολιτισμενη ανάλογα την χώρα που γίνεται, και έγινε στην πιο καθυστερημένη χώρα της Ευρώπης.

    Κίνηση λοιπόν προς την απονέκρωση έχουμε και γινόταν τουλάχιστον μέχρι τον Στάλιν. Τώρα ιδεολογικά ήδη τη δεκατεία του 50 λέγανε ότι απονέκρωση του κράτους δεν γίνεται (πχ στο φιλοσοφικό λεξικό του Ρόζενταλ-Γιούτιν, το οποίο δεν έχω πρόχειρο εδώ να γράψω πως ακριβώς διατυπονώταν). Σήμερα εκτιμάμαι ότι σε ένα κρίσιμο χρονικά περιθώριο(δεν καθορίζουμε αυτό το χρονικό περιθώριο ακριβώς, η πράξη θα δείξει και θα εξαρτηθεί από την κατάσταση της χώρας ή ομάδας χωρών που η επανάσταση θα επικρατήσει) πρέπει ο σοσιαλισμός να επικρατήσει στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες (η ιστορία έδειξε ότι με σωστούς χειρισμούς ίσως όλη η Ευρώπη, εκτός Αγγλίας, να ήταν κόκκινη).

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Προς τον φίλο αναρχικό Δ.

    Κατ' αρχήν να εκφράσω την ικανοποίησή μου για την ψύχραιμη διαπάλη απόψεων που εκφράζουμε εδώ χωρίς βρισιές, με αλληλοσεβασμό. Αυτού του είδους την διαπάλη εμείς οι κομμουνιστές επιθυμούμε και επιδιώκουμε συνειδητά.
    "θεωρουμε οτι η χρηση της τεχνολογιας και των εργαλειων δεν δημιουργει ουτε ιεραρχικες δομες ουτε αλλες παρεμφερεις διαστρωματωσεις" . Νομίζω ότι εδώ φαίνεται η ουσία των διαφωνιών μας και η μεθοδολογική βάση που χρησιμοποιούμε για την επιχειρηματολογία. Είναι η διαλεκτική αντιστροφή. Ούτε κι εμείς θεωρούμε ότι η τεχνολογία και τα εργαλεία παράγουν ιεραρχίες. Τα μέσα παραγωγής είναι ταξικά ουδέτερα. Η μέθοδος παραγωγής είναι που παράγει ανισότητα και πιο συγκεκριμένα η συγκέντρωση και συγκεντροποίηση. Για να παραχθούν μαζικά κάποια προϊόντα χρειάζεται η παραγωγή να οργανωθεί κεντρικά, π.χ οι πολλές βιοτεχνίες να γίνουν ένα μεγάλο εργοστάσιο. Αυτή είναι αντικειμενική τάση στον καπιταλισμό, και αυτός που "απορροφά" την μικρότερη παραγωγή, ο μεγάλος κεφαλαιούχος που υπερνικά τους μικρούς, έχει χαρακτηριστικά εξουσίας. Ομοίως, η εργασία στο εργοστάσιο με τον μεγάλο καταμερισμό και την εξειδίκευση, πολλοί εργάτες να δουλεύουν σε ένα πόστο χωρίς να έχουν σχέση με τη φύση της εργασίας σε κάποιο άλλο πόστο, αυτο απαιτεί κάποιον συντονισμό. Ο συντονιστής, εργοδηγός, που έχει τη συνολική εποπτεία της παραγωγής, είναι κι αυτό μια μορφή εξουσίας. Πώς θα εξαληφθεί αυτή η ιεραρχία; με την συνειδητή ανάπτυξη της τεχνολογίας, της αυτοματοποίησης, ώστε ο ρόλος του "εργάτη" να γίνεται καθαρά διαχειριστικός-εποπτικός. Θα επανέλθω αργότερα για να απαντήσω και στα άλλα γιατί τώρα έχω μια άλλη δουλειά! σόρυ, δεν αποφεύγω τις παρατηρήσεις :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  27. Προς Αλέξανδρο Δελάρζ: Απολογούμαι για την βιαστική ανάγνωση και τα λανθασμένα συμπεράσματά μου, σύντροφε. Βλέπεις, παίρνω τόσα αντικομμουνιστικά μηνύματα που κάποιες φορές θολώνω.

    Προς αποκατάσταση της αδικίας μου σε βάρος σου, σε προσκαλώ πίσω στο Radical Desire, στο οποίο εφεξής θα υπάρχει λινκ για τον ιστότοπο.

    Και πάλι συγνώμη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  28. Ελήφθη Αντώνη :) καμμία παρεξήγηση

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  29. το αρθρο ειναι καπως σαν να κανει κανεις κριτικη στο κκε με βαση αυτα που εχει διαβασει στο βημα και την καθημερινη.

    Στην υφανετ υπαρχουν διαφορες τασεις και γενικα η υφανετ δεν πιστευω μπορει να χαρακτηριστει ως αναρχικη, ειδικα αν αναρχικη σημαινει πως οι θεωρητικες της αναφορες πηγαζουν απο τον μπακουνιν και τους υπολοιπους του κλασσικου αναρχισμου. Πιο πολλες αναφορες εχει στην ιταλικη αυτονομια του 70 και τον αυτονομο μαρξισμο, τα οποια δεν εχουν ριζες στον αναρχισμο αλλα προερχονται απο το κομμουνιστικο κινημα με κομματι του οποιου και το οποιο υπερασπιζεστε ηρθαν σε ρηξη.

    Για αυτο και χρησιμοποιουν τον τιτλο αυτο, ουτε προβοκατορικα ουτε "απο ζηλεια" για το κυρος του κομμουνισμου σε σχεση με την θεωρητικη πενεια του αναρχισμου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...