21 Νοε 2011

Η Αίγυπτος, η Ισπανία και το ζήτημα της εξουσίας


  • Διδάγματα από τις πρόσφατες εξελίξεις
Όταν  πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και σε συνέχεια η Ποέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης και αυτή του Συντάγματος βρισκόταν στο απόγειό τους, είχαμε κάνει μια βασική αλλά ταυτόσημη παρατήρηση για το κίνημα των πλατειών: Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο.


Αν το κίνημα των μαζών στις πελατείες και στους δρόμους δεν αποκτήσει ταξικό περιεχόμενο με τις διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού στο κέντρο, με ταυτότητα, δομή, στόχους, πρόγραμμα και οργάνωση, θα χαθεί και αργά ή γρήγορα η ίδια εξουσία του κεφαλαίου θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, πιθανόν πολύ χειρότερο και με νέα παραπλανητικά συνθήματα κλεμμένα και από αυτόν τον λαϊκό ξεσηκωμό. Αυτό διδάσκει η ιστορία.

Οι αυταπάτες ότι οι εξουσίες πέφτουν χωρίς μέτωπο, πολιτική οργάνωση, πρόγραμμα, στόχους και κυρίως χωρίς εμπλοκή στη μάχη της οργανωμένης, σε ταξικά κόμματα και συνδικάτα εργατικής τάξης, δεν αντέχουν στο χρόνο

Αυτά τα βλέπουμε να γίνονται πράξη με τις τελευταίες εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Ισπανία αλλά και στην Ελλάδα.

Στην Αίγυπτο ο στρατός  «καθαίρεσε» τον αρχηγό του Μουμπάρακ και ανέλαβε την πολιτική εξουσία με δικό του Συμβούλιο. Ενσωμάτωσε δήθεν τα λαϊκά αιτήματα αλλά όπως φάνηκε στόχος ήταν η διασφάλιση της ταξικής εξουσίας της ντόπιας μονοπωλιακής αστικής τάξης  σε συνεργασία πάντα με τους Αμερικανούς, που στηρίζουν αυτή την εξουσία, με χείμαρρο δανείων «βοήθειας»  και στρατιωτικών προμηθειών που πνίγουν την Αίγυπτο.

Ο λαός της Αιγύπτου φυσικά κατάλαβε ότι η εξέγερση της πλατείας Ταχρίρ οδηγούνταν σε πλήρη φαλκίδευση με μια επίφαση «δημοκρατίας αλλά Μουμπάρακ» και εξεγέρθηκε ξανά όπως έδειξαν οι αιματηρές συγκρούσεις με πολλούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

Το ζήτημα τώρα ξανατέθηκε από την αρχή. Ή ο λαός θα πάρει την εξουσία ή η άρχουσα τάξη θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, ολόιδια, πάντα εκμεταλλευτική και καταπιεστική. Όσο δεν λύνεται το πρόβλημα της εξουσίας δεν υπάρχει καμιά ελπίδα η εξουσία του κεφαλαίου να υλοποιήσει τους πόθους του εξεγερμένου λαού. Αυτό το δίδαγμα δεν πρέπει  ποτέ να μας διαφεύγει.

Στην Ισπανία μετά από μια πολυδιαφημισμένη «ειρηνική εξέγερση» στην Πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ, που κάποιοι εκτίμησαν ότι άλλαξε το ρουν της ιστορίας στη χώρα(!), το αποτελέσματα των εκλογών της 20ης Νοεμβρίου φέρνουν τη δεξιά θριαμβεύτρια με στόχο να επιβάλει τρισχειρότερα μέτρα από αυτά που προκάλεσαν την εξέγερση των αγανακτισμένων πολιτών.

Η εξουσία των μονοπωλίων επανέρχεται δριμύτερη. Και μιας και δεν υπάρχει αντίσταση τα μέτρα θα είναι πολύ πιο σκληρά.

Στην Ελλάδα η συγκρότηση της κυβέρνησης του «Μαύρου Μετώπου» με τη μαριονέτα των τραπεζών κ. Παπαδήμο, σημείωσε από τη μια τον πανικό της πολιτικής εξουσίας απέναντι στη λαϊκή οργή που την ώθησε να την αντιμετωπίσει ενωμένη και από την άλλη την απόδειξη του ποιος είναι πραγματική εξουσία στη χώρα. Οι λαϊκές αντιδράσεις παρά την έντασή τους δεν κατάφεραν να βάλουν αποφασιστικά τη σφραγίδα τους στις πολιτικές εξελίξεις. Εν μέρει αποσταθεροποίησαν την εξουσία του κεφαλαίου αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ωρίμασαν οι όροι για την ανατροπή της.

Φυσικά στις συγκρούσεις με την εξουσία το βάρος σήκωσαν πάλι οι δυνάμεις της Αριστεράς και το συνδικαλιστικό κίνημα που τόσο λοιδορήθηκαν στις πλατείες.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι, εν όσο τα λαϊκά κινήματα δεν μπορούν να συγκροτήσουν ανατρεπτικό μέτωπο εξουσίας και χωρίς πρόγραμμα διακυβέρνησης για το «τι θα γίνει μετά» στο οποίο θα συσπειρώνουν τις λαϊκές δυνάμεις, η άρχουσα τάξη όχι μόνο θα συνεχίσει να κυβερνά αλλά και θα λαμβάνει ακόμη σκληρότερα μέτρα. Μέσα σε αυτή τη κατάσταση θα εκτρέφονται φυσικά και τάσεις αυταρχικές και φασιστικές ως δήθεν «οριστικές λύσεις» στο πρόβλημα της πολιτικής διακυβέρνησης και της σταθερότητας.

Οι κίνδυνοι όσο και αν δεν φαίνονται σήμερα, αύριο, με τη διαδοχική αποτυχία των συναινετικών λύσεων και με τη διαδοχική όξυνση της κρίσης, θα μας σερβιριστούν ως «σωτήριες».

Το θέμα είναι πάντα πως οργανώνονται σε βάθος και σε αποτελεσματικότητα οι δυνάμεις του εργαζομένου λαού για να επιβάλουν τις δικές τους λύσεις και όχι να περιμενει κανείς από την εξουσία του κεφαλαίου να του χαρίσει Δίκαιο. Το Δίκαιο κατακτιέται δεν χαρίζεται.

8 σχόλια:

  1. ''Το πρόβλημα είναι ότι, εν όσο τα λαϊκά κινήματα δεν μπορούν να συγκροτήσουν ανατρεπτικό μέτωπο εξουσίας και χωρίς πρόγραμμα διακυβέρνησης για το «τι θα γίνει μετά» στο οποίο θα συσπειρώνουν τις λαϊκές δυνάμεις, η άρχουσα τάξη όχι μόνο θα συνεχίσει να κυβερνά αλλά και θα λαμβάνει ακόμη σκληρότερα μέτρα. Μέσα σε αυτή τη κατάσταση θα εκτρέφονται φυσικά και τάσεις αυταρχικές και φασιστικές ως δήθεν «οριστικές λύσεις» στο πρόβλημα της πολιτικής διακυβέρνησης και της σταθερότητας''.

    Για μενα αυτη η παραγραφος ειναι το ζουμι της αναρτησης και θα πρεπει να αναζητηθει επισης και η εξηγηση στο ερωτημα γιατι σημερα (οταν οι συνθηκες ειναι τοσο ασχημες για τους εργαζομενους και υπαρχει τεραστια αναγκη για ενα συμπαγες μετωπο αντιστασης), διαπιστωνει κανεις οτι οι πολιτες απελπισμενα πιστευουν σε λυσεις α λα «Αμεση δημοκρατια» και «Αγανακτισμενoι», ανα τον κοσμο.
    Οπως ξερουμε τα κινηματα αυτα εχουν μεν τη δυνατοτητα να συσπειρωσουν χιλιαδες, αλλα παρ ολα αυτα, οπως εχουμε δει, μεχρι τωρα, παραμενουν κινηματα που δεν απειλουν τιποτα και κανενα, μη εχοντας πολιτικη χροια, αλλα κυριως σχεδιο για την «επομενη μερα», μια κατηγορια βεβαια που καταλογιζεται και σε αλλα κομματα.

    Παντως, για μενα, ολα αυτα παραμενουν ανησυχητικα, ενω οπως βλεπω η απεναντι,..μαυρη (ακροδεξια)πλευρα εχει στο μεταξυ ολο τον καιρο να ανασυγκροτηθει, σε ολη την Ευρωπη. Στη Σουηδια οι ακροδεξιοι, τωρα, κανουν αλλαγες στο προφιλ τους, (ας μη περιμενει κανεις, βεβαια, να ξεφυγουν απο τα φασιστικα τους πιστευω!), αλλα προσπαθουν να διευρυνουν τη βαση τους, πλασαρωντας ενα κοινωνικα συντηρητικο ("socialkonservativ") προφιλ.
    Γενικα συγκρινοντας και αλλες χωρες βλεπει κανεις μια μεγαλυτερη κινητοποιηση απο μερους τους, ενω η αντιθετη πλευρα διαπιστωνουμε συχνα οτι αναλωνεται σε...λεπτομερειες και ομφαλοσκοπησεις, αντι να βλεπει καταματα τον εχθρο και να τον πολεμαει οπου και οπως μπορει, πριν να ειναι πολυ αργα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τα "κινήματα των πλατειών" συγκέντρωναν από γεννησιμιού τους αρκετά φασιστικά χαρακτηριστικά, πράγμα που είχε επισημανθεί από την πρώτη στιγμή.
    Το πιο εντυπωσιακό είναι, πως ειδικά στην Ελλάδα το "κίνημα των πλατειών" δικαιώνεται!
    Η πολυπόθητη υπέρβαση των "κομματικών διαχωρισμών" πραγματοποιήθηκε με μεγάλη επιτυχία από την κυβέρνηση Παπαδήμου. Τι και αν δεν συμμετείχε η "αριστερά". Αυτή ήταν ούτως ή άλλως ανεποθύμητη από τις "πλατείες". Ακόμη και τα κομμάτια της που θεοποίησαν αυτήν την μασκαράτα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, αναγκάστηκαν (σε αντίθεση με τους πούρους εθνικιστές)να συμμετέχουν ιγκόγνιτο.
    Ακόμη η πλήρης απαξίωση του κοινοβουλευτισμού που καλιεργήθηκε στις "πλατείες" είχε μεγάλη συμβολή στο τσαλαπάτημα του αστικού συντάγματος από μία μη εκλεγμένη κυβέρνηση, χωρίς να ανοίξει (πολιτικά μιλώντας) ρουθούνι. Αφού (σύμφωνα πάντα με τις "πλατείες") και οι "300 είναι ίδιοι", ποια σημασία μπορεί να έχει το ποιοι και πως από αυτούς κυβερνάνε;
    Αλλά και στα δευτερεύοντα καλά πηγαίνουν: Και το "κούρεμα" του χρέους έγινε, και το ευρωομόλογο συζητιέται, και αν παρασφίξουν οι κώλοι, μπορεί να πάει και φυλακή κάποιος.
    Το συνολικό πρόταγμα των πλατειών ήταν:
    -Αντικοινοβουλευτισμός
    -Ταξική ισοπέδωση
    -"αγανάκτιση" απέναντι στην διαφθορά
    -αναζήτηση τρόπων διαχείρησης του υπάρχοντος συστήματος.
    Οι ομοιότητες με τα φασιστικά κινήματα, είναι προφανείς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Καλησπέρα Έλβα χαίρομαι που ξαναβρισκόμαστε και σε αυτό το μπλογκ. Ακουμπάς πληγές... από τη μια εμείς που «αδρανούμε» από την άλλη η εκκόλαψη του φασισμού.

    Τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα παρότι φαίνεται ότι δικαιωνόμαστε σε όλα. Για να ξεκουνήσεις συνειδήσεις που εμποτίσθηκαν με χρόνιο μικροαστισμό είναι απείρως δυσκολότερο από το να τους πεις πόσο δίκαιο έχεις και να συμφωνήσουν. Άλλωστε και αυτό είναι ένα χαρακτηριστικό του μικροαστισμού. Να συμφωνεί στα λόγια και να απαιτεί εσύ να βγάλεις το φίδι από την τρύπα.

    Το λέω γιατί ενώ έχουμε γενικό ξεπάτωμα εργασιακών δικαιωμάτων όταν τους λέω άντε για το σωματείο, αρχίζουν τα άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Στα πρόθυρα της ανεργίας ή και άνεργοι και δεν πείθονται να κάνουν το βήμα! Αυτό σημαίνει ότι ακόμη δεν έχουν γίνει εσωτερικά οι συνειδησιακές εκείνες διεργασίες που απαιτούνται για να κάνουν το ποιοτικό άλμα. Εν όσο αυτό κρατάει (ποσοτικές αλλαγές) εμείς θα φαίνεται ότι «αδρανούμε». Δεν είναι έτσι όμως. Σε κάποια στιγμή μέσα σε μια μέρα μπορεί να γίνουν όσα δεν έγιναν σε χρόνια.

    Στέργιος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Παραιτήθηκε η κυβέρνηση της Αιγύπτου! Όταν ο λαός βγαίνει στους δρόμους και δίνει μάχες, η αστική τάξη παθαίνει πανικό! Και στη κρυφή του πανικού είναι πάντα οι κυβερνήτες που έβαλε να διαχειρίζονται τις υποθέσεις της.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλως τον Στεργιο!

    Ειναι και δικη μου χαρα που σε συναντω παλι και μεσω του γλομπινγκ και ελπιζουμε στη συνεχεια να σε βλεπουμε και πιο συχνα απο τα μερη μας!
    Οπως εχουμε ξαναπει, φαινεται οτι εχουμε ακομα πολυ δρομο μεχρι να πεισουμε κοσμο, που αν και ειναι, (οπως λες κι εσυ), στα προθυρα της ανεργιας ή και ανεργος, δεν φαινεται να πειθεται να κανει το ποιοτικο βημα.
    Σιγουρα εχει να κανει και με εσωτερικες διεργασίες που απαιτούνται, αλλα αναρρωτιεμαι αν κι εμεις εχουμε κανει οσα χρειαζεται προκειμενου να πεισουμε.
    Θελω να πω οτι οι μεθοδοι πειθους ισως να μην εχουν παντα την απηχηση που θα θελαμε και οι λογοι ειναι πολλοι και συνθετοι, ουτε χρειαζονται αυτη τη στιγμη αναλυση, αλλα απλα να εχουμε υπ οψιν οτι κατι καλυτερο μπορει και πρεπει να γινει,οχι σε μια μερα βεβαια,αλλα σε ενα σχετικα συντομο διαστημα, προκειμενου να συσπειρωθει περισσοτερος κοσμος μαζι μας και προκειμενου να μην χαθουν ολα τα δικαιωματα που εχουν κατακτηθει με αγωνες χρονων απο τις προηγουμενες γενεες!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Το Κομμουνιστικο Κομμα των Λαων της Ισπανιας τι ποσοστο συγκεντρωσε;
    Λαμπρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...