Δεν χρειάζεται να βάλει κάποιος ιδιαίτερα τα εγκεφαλικά του κύτταρα σε "εγρήγορση", ώστε να κατανοήσει πως πίσω απο αυτές τις κινήσεις, δεν βρίσκεται το άγχος για το μέλον της χώρας ή των εργαζόμενων, αλλά το άγχος για ένα σύστημα το οποίο γίνεται μέρα με την μέρα ολοένα και πιο αδύνατο. Πρόκειται για ανθρώπους και οργανώσεις που χρόνια τώρα κωφεύουν για την κατάσταση, συνεχίζουν ακόμα και σήμερα να μην βλέπουν τα ριζικά προβλήματα και τις αντιφάσεις του οικονομικού συστήματος και εντοπίζουν (τοποθετούν) τα αίτια του προβλήματος στις ορέξεις μερικών "άγριων" κερδοσκόπων καπιταλιστών ή κάποιων λανθασμένων πολιτικών που εφαρμόστηκαν στην χώρα τα τελευταία χρόνια. Κοινή συνισταμένη όλων των παραπάνω, είναι η προστασία του συστήματος και η δημιουργία ενός νέου πιο ισχυρού ρεφορμιστικού αναχώματος, μεταξύ του εργαζόμενου λαού και των επαναστατικών ιδεών, κυρίως του ΚΚΕ και των ταξικών συνδικάτων και εργατικών οργανώσεων.
Φυσικά όμως για να πετύχει μια τέτοια προσπάθεια, θα πρέπει να χρησιμοποιηθεί μια κάποια, αριστερή γλώσσα ώστε να εξαπατηθεί ο λαός. Από την μια πρέπει να σηκώσουν το επαναστατικό τους λάβαρο ενάντια στους "κερδοσκόπους" καπιταλιστές (καθώς ως γνωστό, υπάρχουν και μη κερδοσκόποι καπιταλιστές) και απο την άλλη να κατηγορήσουν το ΚΚΕ πως δεν συμμετέχει στο ρεφορμιστικό τους πανηγυράκι.
Θα καταδικαστεί λιγάκι και το Κεφάλαιο, αλλά μονάχα το επιθετικό τμήμα του, όπως παρουσιάζονται οι Τράπεζες, αδιαφορώντας στην ουσία για τους νόμους που διέπουν την λειτουργία ολόκληρου του συστήματος, όπως είναι η πτωτική τάση του ποσοστού κέρδους, η ατομική ιδιοποίηση του πλούτου που παράγεται απο την κοινωνική εργασία, και άλλων ...
Θα χρησιμοποιηθεί όποιος λαϊκισμός κυκλοφορεί στην αγορά της αστικής προπαγάνδας, και ο οποίος απομακρύνει τον λαό απο την ουσία της καπιταλιστικής κρίσης, όπως είναι το δημόσιο χρέος, το καθεστώς των ομολόγων, η νομισματική πολιτική, η ξένη κατοχή κλπ
Θα πυρποληθούν οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές (οι οποίες ουσιαστικά έδωσαν ξανά πνοή στον Καπιταλισμό απο το 1980 και μετά) και θα στοχοποιηθεί κάποιος Καζινοκαπιταλισμός, ώστε ύστερα να προταθεί ένας ξαναζεσταμένος Κεϋνσιανισμός, ένας Καπιταλισμός με ανθρώπινο πρόσωπο, ένας Καπιταλισμός που δεν έχει χαρακτηριστικά καζίνο ή επιθετικής κεροδσκοπίας. Μιλάμε για το σύστημα το οποίο δουλεύει μονάχα βάση της κερδοσκοπίας !!!
Τα οργανωτικά προβλήματα και λάθη του ΚΚΕ την περίοδο μεταξύ το 1950 και 1967, τα οποία οδήγησαν στην δημιουργία της ρεφορμιστικής ΕΔΑ, την διάλυση των παράνομων οργανώσεων του ΚΚΕ και στην ισχυροποίηση του αναθεωρητικού και σοσιαλδημοκρατικού ρεύματος της Αριστεράς, ανήκουν στην ιστορία του ΚΚΕ και εκεί θα παραμείνουν. Αυτές οι συνεργασίες προέκυψαν για λόγους που εντοπίζονται στις αντικειμενικές συνθήκες της εποχής, στην ήττα του Δημοκρατικού Στρατού, στο σκόρπισμα των κομμουνιστών και την παρανομία των οργανώσεων του ΚΚΕ, στο κράτος του μοναρχοφασισμού, των χωροφυλάκων και των εξοριών.
Όποιος προσπαθεί να γυρίσει το ρολόι 60 χρόνια πίσω, και να ζητήσει σήμερα από το ΚΚΕ να επαναλάβει πρακτικές του τότε, και συνεργασίες οι οποίες οδήγησαν στις διασπάσεις του ΚΚΕ το 1956, το 1964, το 1968, είτε είναι αδιάβαστος, είτε είναι πονηρός ...
Και για τους παραπάνω ζαχαροπλάστες της Αριστεράς, σίγουρα ισχύει το δεύτερο ...
Οι αντικειμενικές συνθήκες της εποχής: το πιο χρήσιμο εργαλείο στο μαρξισμό, αλλά και το πιο δύσκολο ταυτόχρονα. Καλό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠοια νέα ΕΔΑ; Εδώ χάνεται ο ΣΥΡΙΖΑ μόνος του. Δεν είναι κάτι καινούργιο αυτό. Λένε και ξαναλένε τα ίδια με διαφορετικό τρόπο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπειδή βλέπουν ότι το υπάρχον πολιτικό αστικό σύστημα (βλέπε αστικά κόμματα) έφαγε τα ψωμιά του, δεν ικανοποιεί τα αφεντικά, έχει ξεπέσει στα μάτια της πλειοψηφίας του λαού μας, ψάχνουν εναγωνίως εδώ και τρία (3) χρόνια να βρουν τρόπους να ξαναφτιάξουν το ... περιτύλιγμα, ώστε να παγιδευτεί ξανά ο κόσμος !
ΑπάντησηΔιαγραφήΝέα κόμματα, "πλατείες", "σπίθες" και άλλα που θα δούμε στην πορεία, βρίσκονται στην υπηρεσία της πάση θυσίας διατήρησης του καπιταλιστικού συτήματος !
Παλιά η καραμέλα, αλλά άνευ ουσίας...ενότητα δημοσκοπική δεν είναι παρά ένα εφυολόγημα, ένα άθροισμα αριθμών προς λαϊκή κατανάλωση...Επί της ουσίας κάτι τέτοιο δεν θα ήταν εφικτό. Για τον απλούστατο λόγο: Ένα παράδειγμα - το σωματείο των ναυτεργατών όπου ηγείται ο ΣΥΝ (Νταλακογιώργος) δεν ψήφισε καν να συμμετέχει στη πρόσφατη 48ωρη απεργία. Στα λόγια ήταν λαίστατα βέβαια υπέρ. Η πράξη όμως είναι αυτό που μετράει. Η συνέπεια λόγων και πράξεων. Τι να λέμε...Υπάρχει η ουσία της πολιτικής και η πολιτική του ανούσιου μπλα μπλα που μπορεί να ακούγεται όμορφα στα αυτιά κάποιου κόσμου, όμως δεν αποτελεί τίποτε άλλο παρά ένα παραπέτασμα καπνού (στην καλύτερη περίπτωση) ή επιχείρηση ενσωμάτωσης του ΚΚΕ (στη χειρότερη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜε πρόλαβατε! Το σκεφτόμουνα καιρό να γράψω κάτι σχετικό, τόσο για την ΕΔΑ όσο για το (ταμπού)ΕΑΜ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑφού συμφωνήσω απόλυτα πως δεν προερχόμαστε από κάποια ένοπλη καταστροφική ήττα ώστε να είμαστε αναγκασμένοι να κάνουμε τέτοιους ιδεολογικούς συμβιβασμούς προκειμένου για την φυσική μας επιβίωση, να προσθέσω και μία ιστορική πινελιά:
Η πρόταση του τότε Γ.Γ, της Κ.Ε. Ν.Ζαχαριάδη του παράνομου τότε ΚΚΕ προς την ΕΔΑ, να δηλωθεί σαν υποψήφιος βουλευτής ο Ν.Μπελογιάννης και να ακυρωθεί έτσι λόγω της βουλευτικής ασυλίας (θα εκλέγοταν σίγουρα) η θανατική του καταδίκη, απορίφθηκε γιατί θα "στιγματιζε" την ΕΔΑ σαν κομμουνιστική και θα την αποξένωνε από το "κέντρο" σύμφωνα με τον Μ.Κύρκο ,αδερφό του Λεωνίδα, αν δεν κάνω λάθος. Κάπως έτσι ο Μπελογιάννης λκατ'εληξε στο απόσπασμα. Αυτό το μόρφωμα θέλουν να αναστήσουν και θεωρούν σαν πρότυπο οι κάθε λογής ανανεωτικοί.
Υ.Γ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιτέλους και κάποιος εκτός από εμένα λέει πως η πρώτη διάσπαση του ΚΚΕ έγινε το '56 και όχι το '68.
Χαχαχ! Ευρηματικός τίτλος-παρωδία και ζουμερό κείμενο, REDFLY!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα ΄σαι καλά.
«Στηλώθηκα», που λέγαμε στο χωριό μου!
Φιλήμων
Εγω διάσπαση το θεωρώ, ασχέτως εαν προέκυψε απο μαζικές διαγραφές ! Μιλάμε για ένα μεγάλο τμήμα των οργανώσεών σου στο εξωτερικό, το οποίο διαφώνησε με την ρεφορμιστική γραμμή της 6ης Ολομέλειας του `56 και διαγράφηκε ύστερα λόγω μη συμμόρφωσης ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο 1964 ουσιαστικά δεν είναι διάσπαση, αλλά ήταν ένας ακόμα λίθος για την δημιουργία του ΜΛ χώρου.
Θα τα ξαναπούμε αυτά στο Β μέρος των διασπάσεων που θα αναρτησω σε λίγες μέρες.
Το αδυνατο σημειο ομως εξακολουθει να ειναι η ρήση του Μαρξ από το Κομμουνιστικό Μανιφέστο ότι οι “κομμουνιστές θεωρούν ανάξιό τους να κρύβουν τις επιδιώξεις τους για τη βίαιη ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος” .
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο κανουν απο το 74.
Συμβαίνει, πάντως, το εξής παράδοξο: το ΚΚΕ θεωρεί ρεφορμιστικό, αν και βασικά απολιτικό, το κίνημα της πλατείας και τις ζυμώσεις που συμβαίνουν μέσα σ' αυτό, ενώ τις παρελάσεις του ΠΑΜΕ τις εκλαμβάνει σαν επαναστατική πρακτική. Σε γενικές γραμμές, τα "επαναστατικά μέσα" του ΚΚΕ εξαντλούνται στις απεργίες του ΠΑΜΕ και σε διάφορες επαναστατικές (εντός ή εκτός εισαγωγικών) παρόλες εντός κι εκτός Βουλής, κυρίως σχετικά με τα θέματα που έχουν να κάνουν με την χρηματοδότηση των κομμάτων και τον έλεγχο των οικονομικών τους. Όπως και νά 'χει, καταντά κωμικό να χαρακτηρίζει το ΚΚΕ σαν απολιτίκ και ρεφορμιστικό ένα γνήσια λαϊκό και συγκρουσιακό κίνημα, όπως αυτό της πλατείας, την ίδια στιγμή που ένα (υποτίθεται) κομμουνιστικό κόμμα δηλώνει, πέρα απ' τις ανέξοδες λεκτικές αγκιτάτσιες, απόλυτο σεβασμό και υποταγή στους αστικοκοινοβουλευτικούς θεσμούς. Όπως πάντα, το ΚΚΕ στέκεται φοβικό, αμήχανο και κάποιες φορές ξεκάθαρα εχθρικό απέναντι στη δημιουργία και στη ζύμωση ενός λαϊκού κινήματος που δεν μπορεί να ελέγξει και να ποδηγετήσει. Είναι χαρακτηριστική η στάση της Παπαρήγα, να κάθεται και ν' απαγγέλει μάντολες στη Βουλή, την ίδια ώρα που οι δυνάμεις καταστολής σακάτευαν τον κόσμο απ' έξω, που διεκδικούσε το δίκιο του στο δρόμο. Αν αυτή δεν είναι μια ξεκάθαρα συστημική κι αντιδραστική στάση απ' την πλευρά του ΚΚΕ, τότε δεν ξέρω ποια είναι
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε (1:28 μ.μ.)
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο σχόλιο σου θυμίζει έντονα θέσεις του Ανταρσυα, θα σου απαντήσω ανάλογα :
Η ασφυκτική πίεση να γίνουμε όλοι αγανακτισμένοι αποποιούμενοι πολιτικές θέσεις και ιδεολογική τοποθέτηση ώστε να εισχωρήσουμε στα θολά αιτήματα της πλατείας, απαντήθηκε πολιτικά. Χωρίς ελιτισμούς και αφ' υψηλού κριτική καλέσαμε από την πρώτη στιγμή κάθε έντιμο άνθρωπο που συμμετείχε στις κινητοποιήσεις των πλατειών να δει παραπέρα. Να ξεφύγει από τη μούντζα, τα αδιάφορα και ανώδυνα συνθήματα για το πολιτικό σύστημα, αλλά να προσανατολιστεί στο πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης, στους κλάδους. Να δυναμώσουν τα ποδάρια στους χώρους δουλειάς, εκεί που ο πλούτος και το κέρδος των καπιταλιστών παράγεται από τον ιδρώτα των εργαζομένων. Η ιστορία όλων των κοινωνιών καθορίζεται από την ιστορία της πάλης των τάξεων, από τη σύγκρουση της πολιτικής των μονοπωλίων με τα συμφέροντα της εργατικής τάξης. Αυτή η σύγκρουση καθορίζει και τον βασικό τόπο του πολέμου, τους χώρους δουλειάς. Εκεί που γεννιούνται η κερδοφορία και η εκμετάλλευση, που η επιθετικότητα του κεφαλαίου δένεται με την εργοδοτική τρομοκρατία.
Το ΚΚΕ δε δήλωσε μετάνοια στον ιμπεριαλισμό σε οξυμένες συνθήκες ταξικής πάλης, οι κομμουνιστές δεν αρνήθηκαν το τίτλο τους, την πίστη τους στο σοσιαλισμό, δεν καταχώνιασαν το σφυροδρέπανο και τον «Ριζοσπάστη», όταν απέναντι, τους σημάδευαν τουφέκια. Είναι προφανές ότι δε θα φορούσαμε μάσκα ανεξάρτητου, δε θα προσπερνούσαμε όλα τα παραπάνω ώστε να γίνουμε αποδεκτοί στην πλατεία, όπως έκαναν με ευκολία άλλες δυνάμεις (ΣΥΡΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ...).
@Σταύρο:
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ρίχνεις μια ματιά στο επίσημο καταστατικό και το πρόγραμμα του ΚΚΕ που μιλάει αυτολεξεί για "μη κοινοβουλευτικούς τρόπους περάσματος στον σοσιαλισμό"; Γιατί ή θύμα παραπληφόρησης ή συνειδητός σπεκουλάντης είσαι, θέλω να πιστεύω το πρώτο.
@Ανώνυμε των 1:28:
Ας αρχίσουμε από την αρχή. Το Κ.Κ. είναι αυτό που λέει ο τίτλος του, δηλαδή Κομμουνιστικό Κόμμα! Ως εκ τούτου λοιπόν ασπάζεται την Μαρξιστική κοσμοθεωρία η οποία θεωρεί πως όλα τα κοινωνικά φαινόμενα είναι μέρος ενός επικοδομήματος πάνω στην παραγωγική βάση της κάθε κοινωνίας. Ετσι μπορεί εσύ από μία απεργία να βλέπεις και να κρίνεις την "επαναστατικότητα' της από πόσα δακρυγόνα έφαγαν ή το πόσες βιτρίνες κατέβασαν οι συμμετέχοντες στην απεργιακή διαδήλωση, αλλά το Κ.Κ. την κρίνει (την επιτυχία μιας απεργίας) από το πόσοι παραγωγικοί χώροι νέκρωσαν πρωτίστως. Για το Κ.Κ.Ε. όπως και για κάθε Κ.Κ. η σύγκρουση με την αστυνομία δεν μπορεί παρά να είναι το μέσο (και σε αυτήν την λογική έχει γίνει πολλές φορές) για την επιτυχία ή όχι του παγώματος της παραγωγής, και ως τέτοιο (μέσο δηλαδή) μπορεί κατά περίπτωση να χρησιμοποιηθεί ή όχι ανάλογα με το εάν βοηθάει ή μη τον σκοπό που έχει να κάνει με την παραγωγική βάση. Εχεις φυσικά καθε δικαίωμα να μην συμμερίζεσαι την μαρξιστική κοσμοθεωρία και να βλέπεις την απεργιακή συγκέντρωση σαν το μέσο που θα σου επιτρέψει να συγκρουστείς με τις δυνάμεις καταστολής που για τους μαρξιστές είναι σαν μέρος του εποικοδομήματος, ένας δευτερεύοντας στόχος, και ως εκ τούτου να αποκαλείς "παρελάσεις" τις πορείες του ΠΑΜΕ, αδιαφορόντας πλήρως για την κινητοποίηση του συγκεκριμένου χώρου εβδομάδες πριν από κάθε απεργία για την επιτυχία της.
Εκείνο που δεν μπορείς να κάνεις είναι να κατηγορείς το Κ.Κ. για αστυνέπεια.