Ο Rob Halford είναι ο τραγουδιστής ενός απ' τα ιστορικότερα metal συγκροτήματα, τους Judas Priest που παίξαν πρόσφατα στην Ελλάδα.
28 Ιουλ 2011
Τάδε έφη Rob Halford
Ο Rob Halford είναι ο τραγουδιστής ενός απ' τα ιστορικότερα metal συγκροτήματα, τους Judas Priest που παίξαν πρόσφατα στην Ελλάδα.
48 σχόλια:
Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα
Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
LinkWithin
\m/
ΑπάντησηΔιαγραφή(Ο Manny τον αγαπα, αλλα δεν μπορεσε να παει : [)
Ζητω ο σ/φος Bon Jovi : ]]]]
Και αυτο για σενα με αγαπη
http://www.youtube.com/watch?v=QQYMYEfHjfs
ok δεν αντεξα..
ΑπάντησηΔιαγραφήcommunist aggrotech f*** yeah!!
http://www.youtube.com/watch?v=rYG-WIKTTUY&feature=related
http://www.youtube.com/watch?v=lobGrq7fzLY
(chair dancing, mosh pitting)
ΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕΕλα μεγάλε Glen, χώστα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ πάντως σε rockwave που παίζανε οι judas priest μαζί με nightwish, είχα παει να δω την tarja και όχι την φαλακρα του Rob... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν το ήξερα ότι η εργατική τάξη τη βρίσκει με σπάντεξ παντελόνια, κιθάρες σε σχήμα φονικού εργαλείου, λακ στο μαλλί, τιγρέ πουκάμισα, φαλλοκρατικές εμμονές, φασιστοειδή σύμβολα, και ψευδοσατανικές τελετές. Κάτι τέτοια λέγανε και στη Νορβηγία οι εκεί Βίκιγκ του μπλακ μέταλ και είδαμε το χαϊρι.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροφανώς ο Ρομπ εννοεί "μουσική της παρηκμασμένης, αποπολιτικοποιημένης, ηττημένης, λευκής και ξενοφοβικής αρσενικής βρετανικής εργατικής τάξης που δημιούργησε η Θάτσερ."
^^βρε Αντωνη! Θα ποινικοποιήσουμε την λακ και τα τιγρε πουκαμισα?! Ως τι? Ως εργαλειο της αστικης ταξης ή απλα ως κακογουστα?
ΑπάντησηΔιαγραφή(το δευτερο btw το δεχομαι αλλα εκφραζουν την εποχη τους οπως τα μουστακια εκφραζουν Και τους ρεμπετες και την εποχη τους και φανταζομαι δεν τα εκλαμβανεις ως συμβολο της εργατικης ταξης)
τωρα για τις φαλλοκρατικες εμμονες, ε καλα, αυτο ΔΕΝ ειναι κανονας. Καποιοι βεβαια το κανουν (τι να γινει, δεν ειναι πρωτοποροι ψαγμενοι ιδεολογικα, αλλα καποιοι απο αυτους ειναι φοβεροι μουσικοι). Ασε που ειναι σε τοσα πραγματα (βιβλια, ταινιες κτλ) που αν θες και αυτα δειγματα της εποχης ειναι. (Της ιδιας εποχης δλδ, που για να σου πουλησει γιαουρτι ή αυτοκινητο σου δειχνει τα -σιλικονατα- βυζια μιας καλλιγραμμης κορασιδας)
Τωρα το σατανιστικο φρου φρου (ε οχι και τελετες ντε) ειναι κατα 99,9% μερος του σοου. (Εκτος και αν εχεις κατα νου κατι τυπους σαν τον Vikernes, αλλα δε νομιζω. Τεσπα, αυτοι ειναι ελαχιστοι)
Τι να γινει. Αλλοι σπανε πιατα και κανουν φουσκωμενους λογαριασμους σε γαρυφαλα, αλλοι εχουν φωτορυθμικα, οι μπλακαδες ριχνουν μοσχαροκεφαλες στο κοινο : ]]
(γενικα ολο αυτο ειναι marketing που εχει ως target group τα καταπιεσμενα εφηβα πιτσιρικια..τωρα πως εσυ το συνεδεσες με τον μανιακο δολοφονο, ο οποιος btw ακουγε τη μουσικη απο το Lord of the rings...ειναι σαν να μου λες οτι εφταιγε το wow που επαιζε στο διαδικτυο..η οτι για την δολοφονια του Λενον εφταιγε ο Salinger και το Catcher in the rye: /)
Τεσπα ασε, το Black ειναι ακραιο. Κατανοητο να μην το καταλαβαινει καποιος ή να το βρισκει απωθητικο. De gustibus non est disputandum
Oι Judas ομως ειναι αλλη φαση..
Α επισης φασιζοντες υπαρχουν σε ολα τα ειδη μουσικης. Το μεταλ δυστυχως εχει κακως και αδικως το ονομα. Οσο και να σκεφτω θα βρω πολυ λιγους. Για αλλους που λεγονται διαφορα (πχ Slayer, Rammstein ktl) απλα ΔΕΝ ισχυει.
Η εργατικη ταξη μπορει να την βρισκει με τα παντα! Θα βαλουμε οριο στο γουστο? Μακαρι η εργατικη ταξη να ακουγε μεταλ..αλλα αντιθετως τι βρισκει με τον ρουβα..αλλα τι να κανουμε, οπως τη βρισκει καθεις : ]]]]]]]]]]
To metal εγώ το αντιλαμβάνομαι ως την εκτόνωση της οργής του βιομηχανικού εργάτη μέσω της μουσικής, τη φυγή του μέσω της ηρωικής φαντασίας. Ο βαρύς ρυθμικός ήχος, το σφυροκόπημα, η παραμόρφωση της κιθάρας είναι κάτι σαν ο συμβολισμός του βιομηχανικού θορύβου.
ΑπάντησηΔιαγραφήΒεβαίως το metal είναι μέρος της μουσικής βιομηχανίας στον καπιταλισμό, αλίμονο, αλλά άμα τα παίρνεις τοις μετρητοίς τα κριτήρια αυτά, τότε δεν πρέπει ν' ακούς τίποτα.
Εγώ προσωπικά μεγάλωσα με metal, ακούω από 11 χρονών, την εποχή που άλλα πράματα ήταν στη μόδα. Όταν δούλευα στα κωλοεργοστάσια, έκανα κουράγιο πάντα έχοντας στο μυαλό μου metal τραγούδια. Τίποτα δεν συγκρίνεται το κουράγιο που παίρνω, το ανέβασμα της διάθεσής μου, το κοντρολάρισμα της οργής μου, όταν ακούω metal. Δεν μεγάλωσα με Δημητριάδου, Ξυλούρη και Παπακωσταντίνου. Μπορεί να τα εκτιμώ σαν μουσική, αλλά ποτέ δεν με "άγγιζαν" που λέμε. Μόνος μου όταν είμαι, ακούω μόνο METAL.
δείτε το σχόλιο μου στο τι διαβάζω, για το βιβλίο του Πλεχάνωφ που διάβασα...
ΑπάντησηΔιαγραφή"Το τοπ ήταν που η περιγραφή των πρώτων ρομαντικών θύμιζε κινήματα όπως το αληθινό μέταλ (βάση στη μορφή, περιφρόνηση των "αστών", περίεργο ντύσιμο, επίτηδες χλώμιασμα του προσώπου και μακρια μαλλιά, όποιος πουλά δεν αξίζει), συμπέρασμα του είναι ότι αυτοί οι καλλιτέχνες έρχονται σε σύγκρουση με το περιβάλλον τους, είναι αηδιασμένοι με εκφάνσεις της αστικής κοινωνίας αλλά δεν θέλουν και αλλαγή των καπιταλιστικών σχέσεων, τελικά η αναζήτηση ενός περιεχομένου, οδηγεί στην κατάληξη στο απόκρυφο/μυστικισμό...όλα αυτά σε σχέση και με τον ατομικισμό της αστικής κοινωνίας που κάνει καλλιτέχνες να καταλήγουν στο να σκέφτονται ότι δεν υπάρχει κόσμος έξω από μας..."
Αυτά που λέει ο Ρομπ, έχουν σχέση με το ότι όλοι οι Πριστ είναι εργάτες το ίδιο και οι Σάμπαθ που ξεκινούσαν μαζί στην Αγγλία. Αλλά αυτό δεν ανιρεί τα παραπάνω σχετικά με την καλλιτεχνική δημιουργία, το ροκ ξεκινούσε σαν κάτι τελείως ερασιτεχνικό αλλά κανένας ροκ μουσικός περιωπής εννοώ μεγάλο όνομα δεν δούλευε και κανονική εργατική δουλειά παράλληλα... Αυτό συμβαίνει στο αντεργκράουντ μέταλ, αλλά πρότυπα είναι τα μεγάλα ονόματα, και η αποκοπή από την επαναστατική ιδεολογία...
O Iggy Pop όταν ξεκίινησε να κάνει τους Stooges, ήθελε να μιμιθεί τον επαναληπτικό ήχο και τον θόρυβο των μηχανών στο εργοστάσιο που δούλευε. Καθόλου τυχαία, απο την ίδια περιοχή(Detroit) ξεπήδησε και το techno, μουσική που επίσης στηρίζει στο ίδιο consept τη φάση του.
ΑπάντησηΔιαγραφήmetalminer
@metalminer:
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμία σχέση οι Stooges με τους Judas. Δεν είμαι καθόλου κατά του θορύβου και της οργής στη μουσική ως μέσα εκδήλωσης εργασιακής εμπειρίας. Το αντίθετο. Αλλά ποιος μπορεί να αμφισβητήσει τις ρητές ακροδεξιές προτιμήσεις, πχ, των Metallica; Και πότε έγραψαν οι Judas Priest τραγούδι με ρητή αναφορά την εργατική τάξη αφού θέλουν να την τιμήσουν;
Τα λέω ως πρώην (προ αμνημονεύτων βέβαια) μέταλλο αυτά, όχι σαν κάποιος που δεν γνωρίζει τη μέταλ μουσική.
Και επειδή στενοχώρησα άθελά μου ίσως ορισμένους συντρόφους, πάρτε ένα τραγουδάκι:
http://www.youtube.com/watch?v=0-x71CWd6GQ
Το μέταλ και το ροκ έχουν όπως και να το κάνουμε μια ροπή προς την επαναστατικότητα. Φυσικά σήμερα το μεγαλύτερο κομμάτι τους είτε έχει εκφυλιστεί, είτε έχει ενσωματωθεί στη σύγχρονη καπιταλιστική μουσική βιομηχανία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα τι λένε για το θέμα τα δύο μέλη του δικού μου αγαπημένου ροκ/μέταλ συγκροτήματος, των Eshelon:
-Το ρόκ κίνημα στην Δύση γεννήθηκε ως διαμαρτηρία, διαμαρτυρία στο υπάρχον καπιταλιστικό σχηματισμό. Πες μας Ντμίτρι, η μουσική σας αποτελεί και αυτή τέτοια διαμαρτηρία;
-Απολύτως. Η ίδια η αιτία ενός τέτοιου επιθετικού μουσικού ήχου της κιθάρας βρίσκεται ακριβώς στην διαμαρτυρία (ίσως και εναντίωση). Αλλά η εναντίωση πρέπει να υπάρχει και στους στίχους. Ο μεταλικός ήχος της κιθάρας των Aria ή των Maσter (ρωσικά ροκ/μέταλ συγκροτήματα) δεν δικαιώνεται όταν αυτοί τραγουδάνε για ρομαντισμούς, τελείως αποκομμένοι από την σύγχρονη ζωή. Συνεπώς η επιθετικότητα της κιθάρας έρχεται σε αναντιστοιχία με τους στίχους. Σε εμάς η μουσική και ο στίχος είναι ενωμένα, μαζεμένα σε μια γροθιά και αυτή η γροθιά χτυπάει τον καπιταλισμό. Και αυτό ακριβώς είναι το ενδιαφέρον σε εμάς. Υπάρχουν εκατομμύρια συγκροτήματα που τραγουδάνε ότι θες, όμως κοινωνικά ζητήματα λίγα θα πιάσουν.
Σε εμάς όμως το κοινωνικό περιεχόμενο είνια το κύριο. Υπάρχει βέβαια και ο επαναστατικός ρομαντισμός: τραγουδάμε τραγούδια της Αλεξάνδρας Παμούχωβα, τραγούδια στους στίχους του Μαγιακόβσκι. Βλέπουμε ότι στο κοινό υπάρχει απαίτηση για την μουσική μας. Δεν είναι δυνατόν να ακούς συνέχεια αυτό το σύγχρονο αστικό σκουπιδαριό, μ' αυτό το χαλαρό, ναρκωμανο-παιδεραστικό στύλ (δεν ξέρω τι εννοεί ο ποιητής εδώ).
Να καιένα τραγούδι τους
http://www.youtube.com/watch?v=nSBrjbTRWBo
Αντώνη, καλέ μην χολοσκάτε, συζήτηση κάνουμε. Κόκκινε Δρόμε, ενδιαφέροντα αυτά που λεν τα παιδιά, δεν θα' λεγα ότι μ' άρεσε είτε η μουσική είτε η αισθητική των παιδιών :) Τείνουμε να δείχνουμε συμπάθεια σε κάποιους όταν χρησιμοποιούν τα σύμβολα του κομμουνισμού, όπως π.χ ρωτάς κάτι συντρόφια "ποια ομάδα υποστηρίζεις στην Ιταλία", "Λιβόρνο" σου απαντάν. Νταξ'...
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροτιμώ τους Judas Priest, με την έννοια ότι δεν τους "χαρίζω" σαν μουσική σε όλους τους υπόλοιπους. Κι εμείς λαός είμαστε, και το μέταλ είναι (ακόμα) μουσική για το λαό, δεν είναι κυριλέ, δεν την ακούς στα "σαλόνια", όσο κι αν την έχουν βάλει στο σταρ σύστεμ.
Ντακς οι Μεταλικα δεν ειναι ακροδεξιοι. Ο Κιρκ και ο Τζειμς ειχαν καποιες συντηρητικες αποψεις στο παρελθον, τις οποιες τις εχουν ανακαλεσει με διαφορες τοποθετησεις και πλεον κινουνται στο ""κεντρο"", αλλα γενικα απολιτικ ειναι. Ασε που ειναι απο τις πιο politically corect μπαντες πλεον (για να προσεγγισουν οσο το δυνατον πιο πολυ κοσμο στο "metallica family"--->puke, και να συμβιβασουν το ετεροκλητο πληθος που τους ακουει) Το εχουν παιξει και κατα του πολεμου τα τελευταια χρονια, με τραγουδια οπως το "one" παλαιοτερα αλλα και αυτο και φυσικα με εμφαση στο "bring our boyzz home"--->ultra puke
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=kcB6SgkG4AE
Γενικα μου την δινουν στα νευρα, με το πολιτικο/απολιτικο-και καλα- ποτ πουρι τους..αλλα υπαρχουν αλλοι (βλεπε Roger waters) που μου τη δινουν πολυ περισσοτερο, ασχετως αν τους παραδεχομαι ως μουσικους και τους γουσταρω.
Γεγονος ειναι οτι εχουν χρησιμοποιηθει τραγουδια τους για να προπαγανδησουν πραγματα (don't tread on me για τον πολεμο στο Iraq αν ενθυμουμαι, κατι που φυσικα δεν αρεσε στην μπαντα, οταν παιρνεις θεση για κατι τετοιο, εστω και αθελα σου, επηρεαζει τις πωλησεις σου στας Ευρωπας, εικαζω)
Γενικα πολλα ειδη μεταλ ΔΕΝ ειναι πρωτοπορα και πολιτικοποιημενα, ειδικα τα αγαπημενα μου
: ]]]](gothic, melodic death ktl)
αλλα μαλλον καλυτερα ετσι απο το να ακους μλκιες και χαζες πολιτικες τοποθετησεις και να χανεις πασα ιδεα, ειδικα οταν το σημαντικο για σενα ειναι η μουσικη και οχι η κακοσχηματισμενη αποψη ενος μουσικου o οποιος γενικα στα περισσοτερα πλην μουσικης κινειται στα επιπεδα του μεσου ανθρωπου (κοινως παιξε και τραγουδα αδερφε και αστα αυτα, δεν το χεις).
Τα πραγματα βεβαια ειναι πολυ διαφορετικα σε αλλα ειδη.
οι σ/φοι Kreator : ]]]]
http://www.youtube.com/watch?v=dR7xBj0bDD8
(και ο τροβαδουρος της εργατικης ταξης Jon Bon Jovi : p)
Κατι ειπε ο G πριν για το underground, και γενικα τις μπαντες που εκτος απο μουσικη κανουν και δουλειες, για να επιβιωσουν -να συμπληρωσω εγω- και το προσπερασατε. Ειναι πολυ σωστο. Υπαρχουν μπαντες που Δεν κανουν μονο μουσικη. Σε αυτες υπαρχει μεγαλυτερη πιθανοτητα να βρεις μια σωστη πολιτικη τοποθετηση. Τωρα ολα τα μεγαθηρια (συμπεριλαμβανομενων των Judas) που εχουν βγαλει ενα σκασμο λεφτα και φυσικα κινουνται μεσα σε αυτο το συστημα, εχουν σιγουρα προσαρμωσει και την εικονα τους αντιστοιχα. Το γεγονος οτι ενας Χαλφορντ κανει μια τετοια δηλωση εμενα με χαρωποιει ιδιαιτερα. Γιατι ο,τι και να πει δεν θα λιγοστεψει την λατρεια που του εχει το κοινο του. Δεν ηταν υποχρεωμενος με λιγα λογια να μιλησει περι γοητειας της εργατικης ταξης. Ουτε καν οικονομικο οφελος θα του αποφερει, διοτι η μπαντα αποσυρεται
: ]]]]]]]]
Τωρα ειδα την απαντηση του Axl
ΑπάντησηΔιαγραφή""Αντώνη, καλέ μην χολοσκάτε, συζήτηση κάνουμε.""
Αντωνη ειναι πολυ δυσκολο να στεναχωρησεις
τον Manny..πρεπει να προσπαθησεις πολυ και να βρισεις (κατι που δεν εκανες, εδω που τα λεμε) πολυ συγκεκριμενους καλλιτεχνες
: ]]]]]
Τα tolerance levels μου ειναι χαμηλα σε οτι αφορα συγγραφεις κυριως (δοκιμασε πχ να προσβαλεις τον Ντικενς και θα δεις εναν Manny μαινομενο)
Η μουσική, αλεξ-δ, είναι περισσότερο έκφραση, είναι τέχνη, σε αντίθεση με το ποδόσφαιρο που είναι εκτόνωση. Και σαφώς για αυτό προσωπικά έχω μια ροπή προς το στρατευμένο. Δεν λέω υπάρχουν καλά συγκροτήματα όπως οι soad, οι ratm, αλλά εγω τουλάχιστον τα βλέπω σαν υποκατάστατα, ελλείψει τις τελευταίες δεκαετίες μιας πραγματικής στατευμένης προλεταριακής τέχνης. Είναι και αυτό μια έκφραση των αρνητικών συσχετισμών. Σε αυτό το πλαίσιο συγκροτήματα όπως οι eshelon μοιάζουν με όαση στην έρημο. Στρατευμένοι στην τέχνη, στρατευμένοι στην ζωή, δεν στρογγυλεύουν τις γωνίες για να είναι αρεστοί στο ευρύ κοινό, δεν μιμούνται τα γνωστά στεραιότυπα του μέταλ, αλλά του δείχνουν νέα κατεύθυνση, στρατευμένη, προλεταριακή.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μ'αρέσει η διπλωματία στην τέχνη, μ'άρέσει ο καθαρός πόλεμος.
υγ. σόρυ που βγαίνω εκτός θέματος.
Πληροφοριακά:
ΑπάντησηΔιαγραφήBrief list of famous Western musicians forbidden to be broadcasted or publicly performed in Soviet Union
(definitions and quotation marks as presented in Soviet original documents)[2]
Name Reason (official)
KISS neo-fascism, punk, violence
Iron Maiden violence, religious obscurantism
Judas Priest anti-communism, racism
AC/DC neo-fascism, violence
Krokus violence, cult of strong individual
Alice Cooper violence, vandalism
Scorpions violence
http://www.libertarianrepublican.net/2009/04/rightwinger-american-patriot-james.html
http://www.democraticunderground.com/discuss/duboard.php?az=view_all&address=105x1451085
Κόκκινε δρόμε, δεκτόν. Αντώνη, ενδιαφέρουσα η λίστα, ακόμα πιο ενδιαφέρουσα η πηγή :) Για να την πουν στην Σοβιετία μέχρι και μεταλλάδες θα γινόντουσαν :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ νομίζω ότι η Σοβιετία έκανε άριστα στις επιλογές μουσικής της λογοκρισίας. Ούτε ένα πανκ ροκ συγκρότημα δεν βλέπω στη λίστα:-) Ξέρανε οι άνθρωποι:-))
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.rockradio.co.uk/rock-news/38-bands-the-ussr-banned/ekdi4uzl/
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://thepeoplescube.com/peoples-blog/list-of-forbidden-rock-bands-in-the-ussr-in-1985-t3962.html
εχει και μπολικο πανκ ροκ : ]]]]]]]
αν και διαφωνω με τετοιου ειδους απαγορευσεις, κατανοω το λογο (οταν πας να φτιαξεις μια νεα κοινωνια απο την αρχη κτλ) Βεβαια ολα αυτα τα γκρουπς δεν τα ειχαν γνωρισει οι πολιτες της ussr για να τους λειψουν, δεν ειναι δλδ οτι τους τα κοψαν. Το στοιχημα ειναι να φτιαξεις μια κοινωνια στην οποια η ανθρωποτητα δεν θα νιωθει την αναγκη να εκφραζει βιαια, πεσιμιστικα κτλ συναισθηματα μεσα στην τεχνη : ]
Ετσι οπως εχω στο μυαλο μου τον νεο κοσμο, πιστευω οτι αυτα δεν θα χρειαστει να κοπουν, αλλα η ανθρωποτητα θα χασει το ενδιαφερον της σιγα-σιγα για ολα αυτα. Θα σταματησουν να την εκφραζουν.
παντως αμφισβητω την αξιοπιστια του εγγραφου (να σημειωθει στα πρακτικα)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαιδια εγω με χεβυ μεταλ μεγαλωσα και δεν το απαρνουμαι με τιποτα! Και θα παρακαμψω εδω τις προβοκατσιες του φιλου Αντωνη οτι οι Μεταλικα ειναι ακροδεξιοι:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαντως σοβαρα τωρα, απο που κι ως που ο Χαλφορντ ειναι τοσα ασχημα πραγματα; Εγω θυμαμαι ενα τραγουδι των Πρηστ που λεγεται
BREAKING THE LAW, και ηταν αντιεξουσιαστικος
υμνος!
Ενταξει, το χεβυ μεταλ σαν ειδος δεν εχει σχεση με τον κομμουνισμο αλλα πιστευω οτι δε χρειαζεται και να εχει. Τη μουσικη την ακους για τη καψουρα, για το τσαμπουκα της, για τη μελαγχολια της και για την ικανοτητα της να σε ταξιδευει
πχ τοσα και τοσα ονειρικα κομματια των PARADISE LOST, ANATHEMA, SAVATAGE TIAMAT SABBATH DREAM THEATER κλπ
Αλλο παραδειγμα, μεσα στα δυο αγαπημενα γκρουπ ολων των εποχων ειναι για μενα οι iron maiden και οι guns n roses.
Tους maiden κομμουνιστες δεν τους λες, αλλα σου εγραψαν με σεβασμο κι ενα MOTHER RUSSIA!
Τωρα οι guns ειναι ακομα χειροτεροι σε ορισμενα κομματια τους
(μεχρι και ομοφοβικο τραγουδι εχουν γραψει, δυστυχως)
αλλα η Μουσικη ειναι Μουσικη.Δεν την ακους για να μορφθωθεις, να αντλησεις επιχειρηματα η για να ριζοσπαστικοποιηθεις,
για αυτα υπαρχουν τα βιβλια.
Ροκ ακουμε για να ροκαρουμε, ταυτολογια ολε!
HEAVY METAL KAI HARD ROCK!
(αντε και στα δυσκολα το ριχνουμε στη τριπ χοπ, στη Βρετανικη ποπ και στα πιο ατμοσφαιρικα τυπου ARCHIVE)
φιλε μαλλον τα χεις μπερδεψει για το mother russia. Δες ξανα τους στιχους και θα δεις οτι ειναι το ακριβως αντιθετο αυτο που λες, το τραγουδι αυτο το γραψανε οταν ανατραπηκε η εσσδ και οι στιχοι λενε "Now it has come
ΔιαγραφήFreedom at last" και "Can you be happy Now your people are free"
οι μειντεν ειναι γνωστοι καραγκιοζηδες συντηρητικοι και καργα θατσερικοι
http://www.youtube.com/watch?v=pV-Xppl6h8E&feature=related
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ ΣΤΑΛΙΝ ΜΕ ΤΟ ΟΡΓΑΝΟ ΣΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΑ ΣΠΑΕΙ!!!!!!
Freedom Of Speech
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=MEimU6uY9P8
Εγώ θα συμφωνήσω με τον Αντώνη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠαρόλη την αγάπη που έχουν πολλοί από τους σχολιαστές στο εν λόγω μουσικό ρεύμα, παρόλες τις στιγμές απόλαυσης και βιωματικές εμπειρίες που έχει ο καθένας μας, πρέπει να παραδεχτούμε ότι η πλειοψηφία των συγκροτημάτων της heavy metal καθιέρωσε ένα αντιδραστικό, δεξιό και συντηρητικό μουσικό κίνημα.
Έχοντας τις ρίζες του στο rock και το hard rock, το heavy metal μεσουράνησε σε μια περίοδο έντονων κοινωνικών αναταράξεων προσπαθώντας να εκφράσει και καρπωθεί πολιτισμικά και κοινωνικά το "σκληρό", το "οργισμένο" το "άγριο" έναντι του light. Σε αντιπαράθεση με το στρατευμένο πανκ που τα έλεγε έξω απο τα δόντια οι μπάντες του heavy metal φλυαρούσαν με διφορούμενους στίχους, δεινοσαύριζαν με ατελείωτα επιδεικτικά σόλο-μελωδίες και αντλούσαν τη θεματολογία τους από φανταστικούς κόσμους, τέρατα και λοιπές γελοιότητες που συνιστούσαν και την αισθητική τους που κάθε άλλο απο ... εργατική ήταν!
Βέβαια δεν περιμένουμε ο τραγουδιστής του "ιδανικού" συγκροτήματος να φοράει τραγιάσκα και μουτζουρωμένη φορμα, αλλά αυτό απέχει από την εθνικιστική, ρατσιστική, φαλοκρατική και ...δερμάτινη μπόχα των λαδωμένων κορμιών των ιερών τεράτων της heavy metal που τρώνε ζωντανά περιστέρια επι σκηνής ή επιδίδονται σε κάθε ανοησία για να προκαλέσουν και να αυξήσουν τις εισπράξεις τους...
Ασφαλώς και υπάρχουν μεγάλα ονόματα που έγραψαν αξιόλογη μουσική και στίχους με κοινωνικό προβληματισμό και σαφή πολιτική τοποθέτηση, αλλά νομίζω ότι εαν αποτιμήσει συνολικά αυτό το μουσικό κίνημα ήταν μπουκάλια που έπλεαν μέσα σε ένα ωκεανό βλακείας και αντίδρασης...
Παρ οτι στα εφηβικα χρονια ακουγα metal, και μαλιστα στο απωγειο του αρχες του '80, θα συμφωνησω με τον Αντωνη
ΑπάντησηΔιαγραφήΚι ενα κομματακι που πιστευω να του αρεσει
The Three Johns---World of the Workers is Wild
http://www.youtube.com/watch?v=QjgYdsSD9mc&feature=related
Παιδες, η δηλωση "ακουγα και γω μεταλ καποτε", μου θυμιζει το "ημουν και γω στο ΚΚΕ καποτε" (και ολοι ξερουμε τι επακολουθει συνηθως..: pppppp)
ΑπάντησηΔιαγραφήkidding
να ρωτησω τι μουσικη ακουτε ολοι εσεις? Ετσι προς χαρην συζητησης?
Να κανω και μια αλλη ερωτηση? Πως φανταζεστε τη μουσικη στο σοσιαλισμο του μελλοντος ή ακομη καλυτερα στην αταξικη κοινωνια? Τι θεματολογια θα εχει? (Διοτι με λυπη μου διαβαζω αυτο
"αντλούσαν τη θεματολογία τους από φανταστικούς κόσμους, τέρατα και λοιπές γελοιότητες που συνιστούσαν και την αισθητική τους που κάθε άλλο απο ... εργατική ήταν!")
Οι φανταστικοι κοσμοι και γενικα η φαντασια ειναι πολυ σημαντικη για τον ανθρωπο. Ολα τα λαϊκα παραμυθια εχουν τετοια στοιχεια.
Τα παραμυθια ειναι σημαντικα και απαραιτητα ΚΑΙ γιατι βοηθουν τον ανθρωπο να ξεφευγει απο την καθημερινοτητα του.
Γιατι δεν το βλεπετε διαλεκτικα το θεμα? Αυτη η μουσικη αυτη την θεματολογια, ειναι ενας κρικος στην πνευματικη δημιουργια του ανθρωπου. Ειναι χαρακτηριστικη της εποχης της. Αναπτυχθηκε στα 70's οταν υπηρχε μια ενταση, μια επαναστατικοτητα να το πω στον αερα, τωρα ομολογουμενως παρακμαζει (οπως πολλα αλλα ειδη) διοτι και η ιδια η κοινωνια παρακμαζει. (Και τι ειναι η τεχνη αρα κατ επεκτασην και η μουσικη? διοχετευση των συναισθηματων του ανθρωπου. Και τι ειναι τα συναισθηματα? Αντανακλασεις της πραγματικοτητας. Need I say more? Εξηγειται και ο πεσιμισμος και η βιαιοτητα στη μουσικη.)
Επισης εσεις που στεκεστε κριτικα απεναντι στο εν λoγω ειδος..ποια ειναι η αποψη σας για την κλασσικη μουσικη (το τελειοτερο ειδος μουσικης κατα Manny)? Για την θεματολογια της? Χμμμμμμμ....ευχαριστω : ]
Manny τα παρακάτω λινκς μου τα έστειλε ένας φίλος ειδικά για σένα, να μην ανησυχείς λέει, το φανταστικό είναι αποδεκτό στις τάξεις μας ("έτσι νομίζω τουλάχιστον" δικές του λέξεις)
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4381790&publDate=
http://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=5975433&publDate=
http://www1.rizospastis.gr/story.do?id=4385986&publDate=
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=4135369&publDate=
http://www2.rizospastis.gr/story.do?id=3911500&publDate=8/2/2007
Να προσθέσω και το εξής: τρελλαίνομαι γενικώς με τα "κολλήματα". Όπως λέει και o Manny, πρέπει να βλέπεις τη διαλεκτική και τη δυνατότητα κατανόησής της μέσα από οτιδήποτε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν θεωρείς π.χ τον άρχοντα των δαχτυλιδιών του Τόλκιν σαν "φανταστικές μαλακίες" και "παραμύθια" τότε σημαίνει ότι είναι ηλίθιος.
Π.χ εμένα μου τη δίνουν τα επαναστατικά τραγούδια, δεν θα τα έβαζα ποτέ να τ' ακούσω είτε για να τη βρω, είτε για να ανεβάσω το ηθικό μου, είτε για να προσποιηθώ ότι είμαι κομμουνιστής, είτε για να το παίξω κουλτουριάρης, επαναστάτης κλπ. τα ράσα δεν κάνουν τον παπά. Ποτέ μα ποτέ όμως, δεν θα χαρακτήριζα τα τραγούδια αυτά "μαλακίες". Δημιουργήθηκαν μέσα σε συγκεκριμένες συνθήκες, είχαν νόημα, εξέφρασαν ένα μέρος του λαού, ενέπνευσαν. Είχαν κι έχουν τη σημασία τους και πρέπει να τα βλέπεις με σεβασμό.
Έτσι, αξίζουν μέγιστου σεβασμού και η ηρωική φαντασία και φυσικά και η επιστημονική φαντασία, λογοτεχνικά είδη υψηλότατης ποιότητας και αξίας που ώθησαν την ανθρώπινη δημιουργικότητα και φαντασία στα ύψη.
Ας μην κολλάμε λοιπόν σύντροφοι και συνοδοιπόροι, υπάρχει πλούτος ανθρώπινης σκέψης εκεί έξω, κι ας περνάν ταξικώς εχθρικά μηνύματα, κι ας μην είναι στρατευμένα, με το σφυροδρέπανο στο οξώφυλλο. Αν τα αποστρεφόμαστε τόσο πολύ σημαίνει ότι τα φοβόμαστε, σημαίνει ότι δεν ξέρουμε που πατάμε ιδεολογικά, ότι φοβόμαστε για τον εαυτό μας, μην παρασυρθούμε απ τα αστικά δαιμόνια που μας πλασάρουν.
Celin συμφωνώ με χίλια μαζί σου
thanks για τα links : ]]]]
ΑπάντησηΔιαγραφή(ειδικα αυτο της Δωρας Μοσχου ηταν πολυ καλο! Σημειωνω το ονομα για future reference. Πολυ σωστη προσεγγιση -πχ για τον Lovecraft, κριτικη προσεγγιση αλλα οχι απαξιωτικη, λαμβανει υπ οψιν και το περιβαλλον στο οποιο μεγαλωσε ο συγγραφεας και την εποχη. Ετσι ειναι το σωστο : ]])
"Π.χ εμένα μου τη δίνουν τα επαναστατικά τραγούδια"
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα κάτι που δεν περίμενα να διαβάσω στο γλόμπινγκ! Αλλά πως;
Ναι οταν το απομονωνεις μπορει να παρεξηγηθει. Αν ομως το ενταξεις στο πλαισιο της απαντησης του Axl, ειναι αντιληπτο και δεν χρειαζεται περεταιρω διευκρινηση : ]. Μην κολλας σε μια λεξη, δες το concept της απαντησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλα ακομα και κυριολεκτικα να το παρεις, η υπολοιπη απαντηση παλι δινει την εξηγηση. Το αριστερομετρο (για να θυμηθω μια πολυ επιτυχημενη αναρτηση σε καποιο αλλο blog) δεν επηρεαζεται απο το τι μουσικη ακους : ]
Εκτος και αν θεωρεις οτι ολοι οι σ/φοι, συναγωνιστες, εργατες, ακουν Μαρια δημητριαδη και ανταρτικα (αν καποιος το πιστευει αυτο, τοτε μαλλον ειναι εκτος κοινωνιας).
Και εγω δεν κεφαρω με επαναστατικα τραγουδια. Τα εκτιμω πολυ και τα σεβομαι και μαλιστα ακουγονται παρα πολυ καλα στο σωστο περιβαλλον (πχ σε μια κομματικη εκδηλωση, σε ενα συλλαλητηριο). Αν σου πω οτι τα ακουω σπιτι μου ή αν σου πω οτι θα τα ακουγα ευχαριστα σε ενα απο τα ελαχιστα βραδια που βγαινω εξω να πιω ενα ποτο, θα σου πω ψεμματα. Αν σου πω οτι αυτη ειναι η αγαπημενη μου μουσικη και οτι την ακουω οταν θελω να εκτονωθω, να χορεψω, να χαλαρωσω, παλι ψεμματα θα ειναι.
Μια τετοια σταση -αν την υιοθετουσα- θα μου θυμιζε μια αλλη σταση, την οποια χλευαζω. Την σταση του σνθρωπου που ακουει σκυλαδικο, αλλα δεν το κανει απενοχοποιημενα (σιγα, λες και κανει κατι κακο). Αντιθετως, επειδη νιωθει κομπλεξ που κατα βαθος του αρεσει το γαρυφαλο και το "ολα τα μωρα στη πιστα", σου λεει οτι ακουει εντεχνο (και σου πεταει και εναν κοτσιρα ή εναν βασιλη για ξεκαρφωμα).
Επισης, following the same logic, αν η μουσικη ειναι κριτηριο για το ποσο κομμουνιστης/ επαναστατης εισαι, τοτε guys i have bad news for you. Για σκεφτειτε ποιοι, εκτος απο αυτους που εγκρινετε, αποτελουν το κοινο αυτων των "επαναστατικων ειδων μουσικης"..γκουχ, γκουχ.
ΑπάντησηΔιαγραφήMethinks οτι πεφτουμε στην λουμπα. Πχ ενας δεξιος ή/και απολιτικ μου λεει οτι επειδη ψηφιζω κκε και ειμαι μαρξιστρια ΔΕΝ πρεπει να οδηγω ενα καλο αυτοκινητο, ΔΕΝ πρεπει να εχω ενα καλο κινητο τηλεφωνο, ΔΕΝ πρεπει να φοραω ενα καλο φορεμα κτλ Πρεπει με λιγα λοφια να επιστρεψω στην σπηλια μου ή να ανεβω στο δεντρο μου και να αφησω τα κομφορ του καπιταλισμου. Και εγω του απανταω οτι λεει βλακειες (φανταζομαι, δεν χρειαζεται να σας εξηγησω τους λογους).
Ειναι σαν να βγαινει απο τις διαφορες τοποθετησεις που ακουω δεξια και αριστερα, οτι ενας κομμουνιστης πρεπει να ανοικει στο εξης μοτιβο:
--->να ακουει αυτα
--->να διαβαζει αυτα
και γιατι οχι, πολυ φοβαμαι οτι ισως καποιοι να θεωρουν οτι πρεπει --->να φοραει και αυτα!
Ειχε πριν λιγες μερες σ/φος και συναδελφος συζητηση με ενα ατομο της εξοκοινοβουλευτικης αριστερας, που προσπαθουσε να τον πεισει οτι ειναι γιαπης, διοτι λεει οτι ντυνεται πολυ κυριλε και για διαφορους αλλους λογους (και η απαντηση ηταν φυσικα οτι ο κομμουνιστης δεν χρειαζεται να φοραει κοχυλια στο λαιμο και πολυχρωμα σαλβαρια, να οδηγει yugo και να κατασκηνωνει στη φολεγανδρο)
(Δεν λεω οτι το κανει καποιος απο τους συνομιλητες εδω, αλλα γενικα βαδιζουμε σε λεπτο παγο και καποιος διαβαζοντας τη συζητηση μπορει να βγαλει ΚΑΙ τετοια συμπερασματα.)
για να μην παρεξηγηθώ (πολύ αργά :Ρ) σαφώς και δεν κατατάσσω το αντάρτικο (και πολιτικό εν γένει) τραγούδι ανάμεσα στα άλλα είδη της μουσικής. Το πολιτικό τραγούδι έχει τελείως διαφορετικό ρόλο από τα υπόλοιπα και σίγουρα δεν φτιάχτηκε για να παίζει στα παμπ.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠροσωπικά μου αρέσουν τα αντάρτικα όπως μου αρέσει ο βάρναλης και ο μπρεχτ. Τα ακούω και τα διαβάζω γιατί με εκφράζουν.
Από εκεί και πέρα υπάρχει και η μουσική για το "κέφι", από τα σκυλάδικα, μέχρι τα πιο καμμένα μέταλ. Υπάρχουν ακόμα και σύγχρονα μουσικά μονοπάτια σε πολλά είδη της μουσικής από την λόου μπαπ μέχρι το μέταλ που στιχουργικά ξεφεύγουν από την αστική νοοτροπία. Το βρίσκω πρωτοποριακό και ελπιδοφόρο. Ίσως γεννιέται το νέο πολιτικό τραγούδι, ίσως και όχι, αλλά όπως και να έχει, είναι κάτι ριζοσπαστικό. Και είναι από εκείνα τα είδη των τραγουδιών που συνδιάζουν το "κέφι" με το φορτισμένο στίχο (πχ χαιρετίσματα στην εξουσία). Ε αυτό αν και μπορείς να το χαρακτηρίσεις επαναστατικό/πολιτικό προσφέρεται για "μουσική εκτός σπιτιού και εκδηλώσεων".
Επίσης μακρυά από μένα η αντιστοιχία αισθητικής/ιδεολογίας. Όπως η ανόητη αντίληψη για το "εναλακτικό ντύσιμο" και το """"αντισυστημικό""""""" σταράκι.
Αφού τα ξεκαθάρισα, η απορία μου είναι η εξής: δηλαδή δεν σας εκφράζουν τα (γενικά) επαναστατικά τραγούδια; Όχι ως είδος διασκέδασης σε μαζική κλίμακα αλλά ως έκφραση.
Κόκκινε Δρόμε, δεν είμαστε παρεξηγιάρηδες, μη στεναχωριέσαι :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΥπάρχουν κομμουνιστές, όπως εγώ ας πούμε, που μεγαλώσαμε με εντελώς μικροαστική ανατροφή, οι οικογένειές μας δεν είχαν καμμιά σχέση με το κκε, και μέχρι τα 25, τα πολιτικά μας ερεθίσματα και οι παραστάσεις ήταν από το κλίμα που υπήρχε στη δεκαετία του 80 με το ΠΑΣΟΚ του Αντρέα.
Οι μουσικές προτιμήσεις των γονιών μας ήταν εντελώς α-πολίτικες, όσα φέρνει ο άνεμος. Το metal στα τέλη της δεκαετίας του 80 ήταν κάτι καινούριο, επαναστατικό (άσχετα αν πολλοί καλλιτέχναι του είδους ήσαν εκατομμυριούχοι, δεν ξέραμε από τέτοια τότε) και βρίσκαμε διέξοδο μπροστά στο συρμό.
Μεγαλώνοντας βεβαίως, το στρατευμένο και το πολιτικό τραγούδι το βλέπεις με άλλο μάτι. Ξέρεις, καταλαβαίνεις το ρόλο που έπαιξε και πάνω σ' αυτό, και στην ιστορική και πολιτική αξία που έχουν αυτά τα τραγούδια, το βουλώνω και δεν λέω δικαιολογίες του στιλ "είναι παλιομοδίτικα", "είναι κολλημένα στο παρελθόν" και τέτοια. Θα τ' ακούσω μια, δυο, θα κάνω συνειρμούς σχετικά με το περιβάλλον και τις συνθήκες που γράφτηκαν, κι ακούγονταν αλλά μέχρι εκεί.
Εγώ αντρώθηκα που λένε, ξέδωσα, ονειρεύτηκα, έμαθα αγγλικά, ταξίδεψα σε φανταστικούς κόσμους, έφτιαξα με το μυαλό μου ουτοπίες (που στο τέλος τα έκανα πολιτική σκέψη) μόνο με το metal, που ήταν τα ακούσματά μου από τότε που ήμουν παιδί.
Ακόμα ανατριχιάζω όταν ακούω το "victim of changes", ακόμα ανατριχιάζω με τη γοητευτική αφέλεια το μέταλ, με την sabbath-ική μαυρίλα, με το γρέζι της κιθάρας, με το σφυροκόπημα στο αμόνι των Anvil.
Εκεί που έδωσα ρέστα ήταν το "9-2-5" των Αnvil, εννιά με πέντε δηλαδή, το οχτάωρο του εργάτη που δεν βλέπει την ώρα να σηκωθεί να φύγει απ' την αλλοτριωμένη (κατα Μαρξ) δουλειά και να πα να διασκεδάσει. Αυτά.
military poetry
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www.youtube.com/watch?v=Cjqk_IzEW3I
xexe κοκκινε δρομε, δεν σε παρεξηγουμε (εξ αλλου το 2ο σεντονι του Manny ηταν rant και οχι απαντηση σε σενα : ])
ΑπάντησηΔιαγραφή""Αφού τα ξεκαθάρισα, η απορία μου είναι η εξής: δηλαδή δεν σας εκφράζουν τα (γενικά) επαναστατικά τραγούδια;""
Δυσκολη ερωτηση..
αν σου εκανα μια λιστα με τραγουδια που με εκφραζουν, μπορει και να φωναζες τους κυριους με τα ασπρα ή να απομακρυνες τα αιχμηρα αντικειμενα : ]
Κατα περιπτωση καποια με εκφραζουν και αναλογα με τη διαθεση.
Παντως οταν σκεφτομαι τα πληθη να κανουν την πολυποθυτη επανασταση αυτο το κομματι παιζει ως soundtrack στο μυαλο μου
http://www.youtube.com/watch?v=zJQYS5tdY68&feature=related
figures...
Παντως Axl και εγω που μεγαλωσα με στρατευμενη τεχνη, Ξυλουρη, ανταρτικα, Θεοδωρακη και νεο κυμα τα ιδια με σενα ακουω (και "χειροτερα" γκουχ γκουχ)
πολυποθητη φτου
ΑπάντησηΔιαγραφήManny χειρότερα δεν θα πεις τίποτα :Ρ Έχω κι εδώ ένα φίλο που με έψησε στο black metal, το οποίο το ακούω όπως τ' αντάρτικα (ωωω, ιεροσυλία θα σκεφτεί τώρα κανένας, εξισώνεις τα αντάρτικα με το black metal). Εννοώ ότι δεν με αγγίζουν όπως άλλα ακούσματα. Αλλά τα ακούω με πολύ-πολύ ενδιαφέρον σε διαβεβαιώ :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΦΥΣΙΚΑ και ειναι ιεροσυλια!
ΑπάντησηΔιαγραφή(Manny, ο Axl δεν εννοει αυτο που καταλαβες!)
: ]]]]]]]
j/k
Σε τέτοια θέματα πάντως δεν θα θέλατε τη συμβουλή μου...
ΑπάντησηΔιαγραφήαπό τη μία θα έμπλεκε με απίστευτο κάψιμο όποιος θα μου ζητούσε προτάσεις στο συγκεκριμένο στυλ...
από την άλλη, νομίζω ότι το πράγμα δεν προσεγγίζεται καλά από τη θεωρητική του σκοπιά... το σωστό πάντως για μένα είναι ότι αποτελεί πολιτισμική περιουσία της ανθρωπότητας καλή ή κακή. Από την άλλη τα στραβά που μπορείς να βρεις είναι ένα σωρό αλλά δεν συμφωνώ με αυτά που βρίσκουν οι "πολέμιοι" στην πλειοψηφία των ποστς (πχ για ακροδεξιούς κτλ δεν είναι κάτι συγκεκριμένο παντού γεωγραφικά, στις ΗΠΑ, γνώμη μου υπάρχει και η μεγαλύτερη ανοησία, όχι τυχαία φυσικά-αλλά παιζόταν και η καλύτερη μουσική και γίνοταν οι καλύτεροι πειραματισμοί, και αυτό όχι τυχαία)...
Νομίζω ότι θα τοποθετηθώ καλύτερα με ξεχωριστό ποστ... όταν μπορέσω επιτέλους.
Βookhunter έχει ένα μήνα μας "απειλείς" με ποστ, σχόλια, πράματα θάματα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑντε, τελείωνε με τις διακοπές σου, παράτα τα τσίπουρα και κάτσε γράφε :Ρ
Μπλακ μεταλ τστστστσ είναι ιεροσυλία μόνο που τα ακους αλεξ, δεν χρειάζεται να τα συγκρίνεις με τα αντάρτικα. Κχμ! Πλάκα κανω ;)
ΑπάντησηΔιαγραφήΠάντως θα συμφωνίσω μαζί σου για τα παιδικά ακούσματα. Νομίζω ότι μεγαλώνουμε με συγκεκριμένα πρότυπα που μετά είναι πολύ δύσκολο να τα αλλάξουμε. Το βλέπω αυτό σε εμένα.
Μάννυ είσαι παιδί του ρομαντισμού (όπως μάθαμε σήμερα από το άρθρο του ρίζου για την τέχνη του φαντασιακού). Πολύ καλό το κομμάτι αλλά δεν μπροώ να φανταστώ τους οργισμένους εργάτες να φωνάζουν to isengard! και να ορμάνε στο μέτωπο
εγώ από την άλλη ρέπω προς τον σοσιαλιστικό ρεαλισμό. Και όσο για την επανάσταση την φαντάζομαι έτσι
http://www.youtube.com/watch?v=M6gkduytOmo
ο καθένας με τα κουσούρια του
καλά καλά μην βαράτε... είπαμε είναι δύσκολο το νετ καφέ για τέτοια δράση. Κάτι έχει ετοιμαστεί, ΄'οταν τελειώσει θα δημοσιευθεί.
ΑπάντησηΔιαγραφήΓΕΙΑ ΣΟΥ ΜΑΝΝΥ ΜΕ ΤΑ ΩΡΑΙΑ ΣΟΥ!!!!!!!!!!!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠΟΥ ΤΟΥΣ ΞΕΘΑΨΕΣ ΤΟΥΣ LEFAY ΡΕ ΠΑΙΔΑΚΙ ΜΟΥ ΚΑΙ ΜΑΣ ΤΑΡΑΞΕΣ ΠΡΩΙ ΠΡΩΙ.....
pLAS
Α ρε G με τα νετ καφε..τι την θες την τεχνολογια? Στειλτο με ενα περιστερι : ]]]
ΑπάντησηΔιαγραφήXexe ο Manny διαβαζει τα τελευταια χρονια κατα 99% βιβλια που εχουν γραφτει πριν τον 20ο αιωνα (και κατα προτιμηση κατα τον 19ο)..αυτη η περιοδος θεωρειται η Ρομαντικη περιοδος της παγκοσμιας λογοτεχνιας (και περιλαμβανει και τον γοτθικο τρομο).
Ωραιο και το δικο σου (το βιντεο μ αρεσε πιο πολυ)
plas τον ειχα λιωσει τον δισκο αυτον οταν βγηκε και ακομη τον ακουω που και που (επρεπε να ειναι στο soundtrack εκει που οι ents κανονιζουν τον κακο Σαρουμαν)
Δεν αφηνουμε τιποτα απο τη δημιουργία των ανθρώπων στα σκυλια,θα παρουμε πισω και τη μουσική και όλες τις γτεχνες και τη ζωή μας ολόκληρη...
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://youtu.be/9LeqzHJRxC0
http://youtu.be/AmVOF1QK0KM
ΑπάντησηΔιαγραφή