Μικρές νίκες, μεγάλοι στόχοι

Με αφορμή την αναδημοσίευση στο redfly planet του άρθρου του Ριζοσπάστη για την καταβολή δεδουλευμένων σε εργαζόμενες στο DIA Ιωαννίνων (και την παραίνεση του συνblogger MARKO από το επίσης αδερφο blog http://tasosnastos.blogspot.com ) δεν μπορούμε παρά να μην υπογραμμίσουμε τη σημασία των μικρών αυτών “κατακτήσεων” και νικών.

Υπάρχουν πότε πότε μικρές και σημαντικές νίκες στο πραγματικό πεδίο της ταξικής πάλης, στους χώρους δουλειάς, νίκες που ειδησεογραφικά μιλώντας, σύμφωνα με τα κριτήρια της τηλεόρασης, δεν έχουν κανένα ιδιαίτερο ενδιαφέρον. Κούνια που τους κούναγε!

Επαναπροσλήψεις απολυμένων, καταβολές δεδουλευμένων, εφαρμογή των εργασιακών νόμων, έστω και έτσι όπως είναι σήμερα, πετσοκομμένοι κι άδικοι, αυτά τα καταφέρνουν οι κομμουνιστές μέσα από τη δράση τους στα συνδικάτα, μέσα από αλληλεγγύη που διδαχτήκαμε να δείχνουμε σε όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα από φύλο, ηλικία, θρησκεία, εθνικότητα, ειδικότητα, πολιτική ταυτότητα. Οι κομμουνιστές και το ΚΚΕ έχουν κύρος μέσα στην κοινωνία μεγαλύτερο απ' το εκλογικό ποσοστό επειδή ανιδιοτελώς βοηθάν όλους τους εργαζόμενους με όποιες δυνάμεις διαθέτουν μέσα στα συνδικάτα, μέσω του ΠΑΜΕ. Εδώ είναι μια άλλη όψη του “ακομμάτιστου”: είμαστε ταξικά αλληλέγγυοι με όλους εκείνους για τα συμφέροντα των οποίων αγωνιζόμαστε και δεν τους παίρνουμε απ' το λαιμό να γίνουν ντε και καλά κομμουνιστές. Ωστόσο κάνουμε εξ αρχής γνωστό σε όλους ότι είμαστε κομμουνιστές, δεν κρύβουμε την κομματική ταυτότητα απ' την αρχή, γι' αυτό έχουμε και το θάρρος να τους ζητάμε να ακούσουν, να διαβάσουν τις θέσεις και να συμπορευτούν με το ΚΚΕ. Δηλαδή με λίγα λόγια, πολιτικοποιούμε την κουβέντα. Ε, και φυσικά επειδή δεν γίνεται πολιτική δουλειά χωρίς πολιτικό φορέα, ναι, απ' την αρχή ξεκαθαρίζουμε ότι είμαστε κουκουέδες. 

Τέτοια μικρά περιστατικά πρόσκαιρης ταξικής νίκης ενάντια στ' αφεντικά συμβαίνουν συχνά. Αυτές είναι οι λεγόμενες μικρές νίκες. Μέχρι να επιτευχθούν (δεν επιτυγχάνονται πάντα) είναι οι μικροί στόχοι, οι ταπεινοί άμεσοι στόχοι που βοηθάν τον συνάδελφο να αλλάξει η συνείδησή του, να καταλάβει τη σημασία της αλληλεγγύης, να καταλάβει τη δύναμη των πολλών, τη δύναμη της τάξης του. Από κει και πέρα, κι εδώ χρειάζεται μαεστρία από μας τους κομμουνιστές, είναι να συνδέσεις τα μικρά αυτά επιτεύγματα γενικότερα με την πολιτική, να τους δώσεις να καταλάβουν ότι έφτασαν στη φτώχεια, την ανέχεια και την ασυδοσία των εργοδοτών, επειδή συγκεκριμένα κόμματα κυβερνάν, επειδή συγκεκριμένα συμφέροντα κυβερνάν, επειδή μια συγκεκριμένη τάξη έχει την εξουσία.

Το ΚΚΕ κατηγορείται ότι δεν έχει άμεσους στόχους πάλης, όλα τα ανάγει στη δευτέρα παρουσία του σοσιαλισμού. Επειδή ουδέν αναληθέστερον, μπορείτε να κατεβάσετε τους άμεσους στόχους πάλης εδώ ---> http://uploading.com/files/3babe33a/stoxoi_palis2009.pdf/ ξανά μανά, τους σκανάραμε και τους διαθέσαμε και παλιότερα.

Απ' την άλλη, οι κομμουνιστές, τα μέλη του ΚΚΕ που είναι υποχρεωμένα εκ του καταστατικού (άρθρο 4, παρ. 2) να συμμετέχουν σε μαζικές οργανώσεις και ιδιαίτερα στα συνδικάτα τους, ξέρουν καλύτερα απ' τον καθένα τι σημαίνει μικρός, μεμονωμένος στόχος, όπως π.χ καταβολή δεδουλευμένων, καταβολή δώρων κι επιδομάτων κλπ.

Οι μικρές νίκες, το ξέρουμε και το εξηγούμε καθαρά και ξάστερα στους συναδέλφους, είναι πρόσκαιρες. Είναι μικρές μάχες στον ένα Μεγάλο Πόλεμο, τον Ταξικό Πόλεμο. Ο Ταξικός Πόλεμος έχει κι αυτός τα στριφογυρίσματά του: τη μια χάνεις και κάνεις πίσω για να ανασυνταχτείς, την άλλη επιτίθεσαι, την παράλλη παίρνεις την εξουσία με την ορμή του λαού, την άλλη παίρνεις και τα όπλα και κάνεις επανάσταση. Η επανάσταση είναι η μαμή που θα ξεγεννήσει το σύστημα που το λεν Σοσιαλισμό, στο οποίο υπέρτατος νόμος είναι η αρχή: “ απ' τον καθένα ανάλογα με την εργασία του, στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του”. Ο εργάτης θα προσφέρει την εργασία του και θα παίρνει πίσω απ' την κοινωνία όλα όσα πραγματικά χρειάζεται αυτός κι η οικογένειά του, κι όχι όσα υπαγορεύουν το συμφέρον του αφεντικού. Και τότε ακόμα, δεν θα έχει τελειώσει ο Ταξικός Πόλεμος, θα συνεχίζεται, οι εργάτες όμως με τη συμμαχία κι άλλων λαϊκών στρωμάτων θα έχει το πάνω χέρι. Ο Ταξικός Πόλεμος θα τελειώσει όταν εξαλειφθούν οι τάξεις, όταν θα έχουμε κομμουνισμό, αταξική κοινωνία. Τότε θα αρχίσει να γράφεται η πραγματική ιστορία της ανθρώπινης κοινωνίας, μέχρι σήμερα γράφουμε την προ-ιστορία της, την ιστορία των εκμεταλλευτικών κοινωνικών συστημάτων. Τότε υπέρτατος νόμος θα είναι η αρχή "απ' τον καθένα ανάλογα με τις ικανότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του".

Αυτό το σύστημα που το λέμε “σοσιαλισμό” (καμμιά σχέση με διακυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, αλίμονο), είναι ο μεγάλος στόχος μας. Ο σοσιαλισμός είναι η νίκη στον Ταξικό Πόλεμο με νικητές εμάς. Θα χάσουμε κι άλλες μάχες στο μέλλον, το ξέρουμε δεν πετάμε στα σύννεφα, αλλά πάντα θα ανασυντάσσουμε τις δυνάμεις μας και πάντα θα αντεπιτιθέμεθα γιατί έχουμε τους μεγάλους νόμους της ιστορικής εξέλιξης με το μέρος μας μέχρι τη νίκη για πάντα.