2020: Η οδύσσεια ενός επίδοξου blogger (αναδημοσίευση)

(αναδημοσιεύεται από το blog "o άνθρωπος του μετρό" με αφορμή την κουβέντα που γίνεται στα κυβερνητικά κλιμάκια περί της ανωνυμίας των blogs)

Εν έτει 2020, ο ήρωάς μας αποφασίζει να ξεκινήσει ένα blog. Σύμφωνα με το υπάρχον νομικό πλαίσιο, η “έναρξη λειτουργίας προσωπικού ιστολογίου”, όπως ονομάζεται επίσημα, δεν είναι μία απλή διαδικασία. Βέβαια, θα μπορούσε να απευθυνθεί σε κάποια off-shore εταιρεία παροχής υπηρεσιών blogging και να μην του πει ποτέ κανείς τίποτα, όμως επειδή είναι μαλ…εεεεε, νομοταγής πολίτης, αποφασίζει να πάει με τα νερά του κράτους και να ακολουθήσει την προβλεπόμενη διαδικασία.

Ξεκίνημα από την τοπική εφορία, στο ειδικό “τμήμα ιστολογιακού μητρώου”.

- Καλημέρα σας.
- ‘μέρααααααα.
- Θα ήθελα να ανοίξω ένα προσωπικό ιστολόγιο.
- Ένα τι;
- Ένα blog.
- Α, πες το έτσι ελληνικά να καταλάβω. Θα χρειαστώ το ΑΦΜ σου.
- Το ΑΦΜ μου; Γιατί;
- Για τις μελλοντικές επιχειρηματικές δραστηριότητες που θα έχεις μέσω του blog.
- Ποιες δραστηριότητες;
- Έλα τώρα που κάνεις πως δεν ξέρεις. Όλο και κάτι θα βγάλεις από αυτήν την ιστορία, τι, για την ψυχή της μάνας σου το κάνεις; Όλο και κάποιον θα εκβιάζεις, θα τσιμπήσεις και καμία διαφημισούλα, τι, δε θα φορολογηθείς γι’αυτά;
- Μα δε σκοπεύω να κάνω τίποτα απ’όλα αυτά, απλά να γράφω ένα προσωπικό ημερολόγιο θέλω.
- Ρε άσ’τα σάπια και φέρε το ΑΦΜ, μας τα’παν κι άλλοι αυτά.
- Ορίστε.
- (…) Ωραία. Θα πας τώρα στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής να πάρεις μία βεβαίωση ότι έχεις λευκό ποινικό μητρώο και ένα πιστοποιητικό ότι είσαι αξιόπιστος και δε θα χρησιμοποιήσεις το blog σου για παράνομους σκοπούς. Μετά θα έρθεις πάλι εδώ.

Έτσι, ο ήρωάς μας πηγαίνει στο αστυνομικό τμήμα της περιοχής για να πάρει την απαραίτητη βεβαίωση.

- Καλημέρα σας.
- …
- Καλημέρα σας.
- …
- ΚΑΛΗΜΕΡΑ ΣΑΣ.
- Τι φωνάζετε κύριε, πού νομίζετε ότι βρίσκεστε;
- Μία βεβαίωση λευκού ποινικού μητρώου θέλω.
- Στον δεύτερο, στο τμήμα πρόληψης διαδικτυακού εγκλήματος.
…
- Καλημέρα σας, θέλω μία βεβαίωση λευκού ποινικού μητρώου για να ανοίξω ένα blog.
- Για να δω την ταυτότητά σας.
- Ορίστε.
- …Μάλιστα. Το μητρώο σας είναι όντως καθαρό. Θέλετε να ανοίξετε blog, είπατε.
- Ναι.
- Άρα θα χρειαστείτε και ένα πιστοποιητικό ασφαλείας.
- Σωστά.
- Θέλω ένα αντίγραφο του ιστορικού του browser σας την τελευταία εβδομάδα.
- Ορίστε, έχω ένα μαζί μου.
- …Χμμμμ, σε αυτό το τσοντοsite τι δουλειά είχες;
- Έβλεπα κάτι βίντεο.
- Χμμμμμ, βλέπω εδώ κι ένα καζίνο. Τζογαδόρος;
- Όχι, ένα pop-up ήταν που πετάχτηκε από μόνο του.
- Πάλι αυτό το τσοντοsite. Είστε διαστροφικός;
- Μα τι λέτε; Όχι βέβαια!
- Κτηνοβασία δεν δείχνει αυτό το βίντεο;
- Ποιο;….Αααααα, ναι…
- Καλή φάση, το έχω δει κι εγώ.
- Τι;
- Τίποτα, πάμε παρακάτω. Για ποιον λόγο θέλετε να ανοίξετε blog;
- Θέλω κάπου να γράφω τις σκέψεις μου, όλα αυτά που σκέφτομαι και δεν έχω πού να τα πω.
- Και γιατί δεν ξεκινάτε ένα κανονικό ημερολόγιο, σε ένα τετράδιο;
- Πλάκα μου κάνετε; Από το σχολείο έχω να γράψω σε χαρτί. Κι εξάλλου, είναι αλλιώς να μπορούν να σχολιάζουν και οι άλλοι αυτά που γράφω.
- Α, θέλετε να σας διαβάζουν οι άλλοι, να τους επηρεάζετε με αυτά που γράφετε.
- Εεεεεεε, ναι, γιατί όχι;
- Και ποιος μου διασφαλίζει ότι εσείς δεν θα εκφράσετε ακραίες απόψεις που θα επηρεάσουν τον κόσμο και θα οδηγήσουν στην κατάλυση του πολιτεύματος;
- Συγνώμη;
- Τι ψηφίσατε στις τελευταίες εκλογές;
- Τι σχέση έχει αυτό;
- Πρέπει να χτίσουμε το ιδεολογικό σας προφίλ, δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στον κάθε ανισόρροπο να έχει blog.
- Μα η ψήφος δεν είναι μυστική;
- Στην εποχή του Internet δεν υπάρχουν μυστικά, κύριε. Λοιπόν; Τι ψηφίσατε στις εκλογές;
- Τίποτα, απείχα.
- Αχά, απαξίωση του πολιτικού συστήματος;
- Όχι, απλά απογοήτευση από όλα τα κόμματα.
- Το ίδιο είναι.
- Δεν είναι το ίδιο!
- Αυτό δε θα το κρίνετε εσείς κύριε, αυτή είναι δική μας δουλειά. Καταλαβαίνετε, νομίζω, ότι δεν μπορώ να σας δώσω το πιστοποιητικό, δεν πληροίτε τις προδιαγραφές.
- Μα γιατί; Δεν έχω κάνει ποτέ κανένα έγκλημα! Ούτε καν κλήση για παράνομο παρκάρισμα δεν έχω πάρει!
- Ναι, αλλά δεν είστε αξιόπιστος ιδεολογικά.
- Δηλαδή με κρίνετε με βάση το τι νομίζετε ότι μπορεί να κάνω στο μέλλον, αν και ποτέ δεν έχω διαπράξει κανένα αδίκημα;
- Έτσι λέει ο νόμος. Δε σου αρέσει ο νόμος; Μήπως είσαι αναρχοκουμμούνι; Να φωνάξω τον αρχιφύλακα;
- Μα δεν υπάρχει κάποιος άλλος τρόπος να πάρω το πιστοποιητικό;
- Φυσικά. Πληρώνοντας ένα μπλογκόσημο των 3.000 ευρώ μπορείτε να έχετε το δωδεκάμηνο light blogging πρόγραμμα, ενώ με 5.000 ευρώ έχετε απεριόριστα posts και μπορείτε να φορτώνετε και εικόνες.
- Και όλα αυτά τα ιδεολογικά;
- Άμα έχεις ένα πεντοχίλιαρο, σε αυτή τη χώρα θεωρείσαι εθνικός ευεργέτης και δεν νοιάζεται κανείς για την ιδεολογία σου. Άκουσα ότι τον άλλο μήνα θα λανσαριστεί το δολοφονόσημο, με 25.000 ευρώ θα μπορείς να σκοτώσεις έναν άνθρωπο, συν 4.000 ευρώ για κάθε επιπλέον θύμα, αν πρόκειται για σίριαλ κίλερ. Ήδη έχουν εκδηλώσει ενδιαφέρον πολλοί για τις πεθερές τους.
- Ωραία, μπορώ να έχω το light blogging πρόγραμμα;
- Φυσικά. Δώσε τα τρία χιλιάρικα στην Εφορία, στο τμήμα αποποινικοποιητικοσήμων και μαζί με το πιστοποιητικό σου θα πάρεις δώρο και ένα ποντίκι.
- Ασύρματο;
- Όχι, ψόφιο.

Ο ήρωάς μας επιστρέφει στην εφορία. Πηγαίνει στο τμήμα αποποινικοποιητικοσήμων, πληρώνει τα τρία χιλιάρικα και παίρνει στα χέρια του το πολυπόθητο πιστοποιητικό. Κατόπιν, πηγαίνει ξανά στο τμήμα ιστολογιακού μητρώου.

- Ορίστε, η βεβαίωση και το πιστοποιητικό.
- … ΟΚ, είναι όλα εντάξει. Πήγαινε μία βόλτα από το πρωτόκολλο να πάρεις αριθμό πρωτοκόλλου, να το σφραγίσουνε και φέρε μου συμπληρωμένη αυτήν την αίτηση.
- Τι αίτηση είναι;
- Ε, ξέρεις, τα απολύτως απαραίτητα: Το όνομα του blog, τα δικά σου στοιχεία, το αβατάρι σου
- Το ποιο;
- Το αβατάρι μωρέ, πώς το λέτε εσείς; Τη φωτογραφία σου.
- Α, χρειάζεται και φωτογραφία;
- Εννοείται ρε αδέρφι, να μην ξέρει ο άλλος που μπαίνει στο blog ποιον διαβάζει; Πρέπει να μου φέρεις φωτογραφία διαβατηρίου, στην οποία να μη χαμογελάς, να μην πετάει το μαλλί σου και να μην κοιτάζεις την κάμερα με λάγνο βλέμμα.
- Τυχερός είμαι, την προηγούμενη βδομάδα έβγαλα φωτογραφία, αυτή κάνει;
- …Καλή είναι, αλλά γυαλίζει λίγο η μύτη σου.

Ο ήρωάς μας συμπληρώνει την αίτηση, πηγαίνει στο πρωτόκολλο, περιμένει τον υπάλληλο να φτιάξει τον τέταρτο φραπέ του, μετά περιμένει όσο ο υπάλληλος πηγαίνει στην καντίνα γιατί του τέλειωσαν τα καλαμάκια, μετά περιμένει τον υπάλληλο να βγει από την τουαλέτα (φυσικό μετά από τόσους καφέδες), και τελικά παίρνει την πολύτιμη σφραγίδα. Επιστρέφει χαρούμενος στο ταμείο ιστολογιακού μητρώου.

- Ορίστε και το πρωτόκολλο.
- ΟΚ, είμαστε εντάξει.
- Πόσες μέρες θα πάρει η ενεργοποίηση του blog;
- Μέρες; Μήνες να λες. Άμα προλάβεις τα Χριστούγεννα θα είσαι τυχερός.
- Μα είναι Φεβρουάριος!
- Ε, blog δε θες ρε φίλε; Πρέπει να ακολουθηθεί μία διαδικασία, ένα πρωτόκολλο. Τι, θες να είναι όπως πριν δέκα χρόνια, που έμπαινε ο κάθε αλήτης να πούμε και έγραφε ό,τι γούσταρε και δεν μπορούσες να τον βρεις;
- Μα μπήκα σε όλη αυτήν τη διαδικασία, έχασα τη μέρα μου, πλήρωσα έναν σκασμό λεφτά και θα περιμένω δέκα μήνες;
- Ρε φίλε, στην Ελλάδα είσαι. Άμα θες γρήγορες διαδικασίες να πας στη Σουηδία.

Ο ήρωάς μας φεύγει τσαντισμένος από την εφορία. Και το ίδιο απόγευμα ανοίγει ένα blog σε μία off-shore εταιρεία παροχής υπηρεσιών blogging. Όπως όλοι.

http://thestranger.wordpress.com/2011/08/02/2020blogger/