Σκέφτομαι και γράφω

Με αφορμή μια ταινία που έβλεπα πριν από λίγο, ονόματι, Company Men, έκανα μερικές σκέψεις τις οποίες και αποφάσισα να μοιραστώ. Η ταινία πραγματεύεται τη ζωή μερικών φρεσκοαπολυμένων χαρτογιακάδων(CEO, CFO, και τα λοιπά) ενόψει της αμερικάνικης κρίσης και είναι εν γένει καλή, χωρίς να ξεφεύγει βέβαια από το να θεωρηθεί αμερικανιά(περιέχει ως τόσο κάποιους προβληματισμούς αξιόλογους για όποιον καταφέρει να τους διακρίνει). 

Οι συλλογισμοί μου δεν έχουν να κάνουν τόσο με την ταινία, όσο με κάποια ονόματα εταιρών που αναφέρθηκαν σε αυτήν. Μερικά από τα ονόματα αυτά ήταν η πλέον γνωστή σε όλους μας Goldman Sachs, η Lehman Brothers και δυο τρείς άλλες εταιρίες που «έπαιζαν» στο background των όσων συνέβαιναν στο έργο. Με ακριβώς αυτό είχε να κάνει ο προβληματισμός μου, σχετικά δηλαδή με το γεγονός ότι έχουμε μάθει πλέον όλους αυτούς τους χρηματοπιστωτικούς οίκους, τους οίκους αξιολόγησης, τους λογής λογής οικονομικούς όρους, τους διεθνής και ευρωπαϊκούς οργανισμούς, τους μεγάλους επενδυτές/συμβούλους στυλ Γκέορκ Σόρος καθώς και διάφορα άλλα «μεγέθη» και υποκείμενα από τον θαυμαστό κόσμο του κεφαλαίου.  

Και με όλα αυτά έρχονται στο μυαλό μου τα λόγια του «Ηγέτη»

“We need global governess!!!”

Και καταλαβαίνω πως πλέον είναι ξεκάθαρο στον καθένα ότι, We have global governess, global financial governess όπως θα προσέθετε ο ηγέτης. Κατάφερε λοιπόν ο ΓΑΠ, άξιος του επωνύμου του, να βάλει και αυτός το λιθαράκι του, σαν και τους προγόνους του, για να εξυπηρετήσει αποφασιστικά και στοχευόμενα τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας, φέρνοντας εις πέρας μια προαναγγελθείσα αποστολή.

Και εδώ για να μην παρεξηγηθώ, να εξηγήσω ότι δεν θεωρώ υπεύθυνο τον Γιώργο για την Global governess, αυτή προϋπήρχε. Τον θεωρώ όμως υπεύθυνο για το γεγονός ότι στελέχωσε την επιχείρηση για την διαδικασία μετάβασης από μια πιο «χαλαρή»(φαινομενικά τουλάχιστον) για εμάς τους ευρωπαίους παγκόσμια διακυβέρνηση, σε μια παγκόσμια διακυβέρνηση «νέου τύπου:)» στην οποία ακόμα και για να κατουρήσεις πρέπει να πάρεις την σφραγίδα της Goldman Sachs.  

Η παγκόσμια διακυβέρνηση αυτή «νέου τύπου» όπως χαριτωμένα την ονόμασα, είναι συνδεδεμένη άμεσα με την χρηματοπιστωτική κρίση, δηλαδή την κρίση υπερβολικής συσσώρευσης κερδών, τα οποία δεν έχουν κανένα παραγωγικό αντίκρισμα. Σε τέτοιες περιόδους είναι αναγκαίο, προκειμένου να βρουν διέξοδο τα κέρδη, δηλαδή να επενδυθούν, να καταστραφεί ένα μέρος του κεφαλαίου. Η όλη διαδικασία αυτή δημιουργεί μεγάλο ανταγωνισμό στους κεφαλαιοκράτες, μιας και την επόμενη μέρα, αν όλα πάνε καλά για αυτούς(ας ελπίσουμε να μην πάνε καλά), θα υπάρχουν λιγότερες καρέκλες και κάποιοι θα πρέπει να βγουν από το παιχνίδι. Αυτός είναι και ο λόγος κατά τη γνώμη μου που μας έχουν σε «tight leash»(σφιχτό λουρί), προκειμένου δηλαδή να μπορούν να περιορίσουν τις όποιες ζημιές.

Προσπαθούν δηλαδή να μην χάσουν τον έλεγχο, να διοχετεύσουν τα όποια «διαφυγόντα» σε ελεγχόμενα κανάλια, έτσι ώστε να καταφέρουν την αναδίπλωση του καπιταλιστικού συστήματος και να παρατείνουν την ζωή του για μερικά ακόμα χρόνια. Και φυσικά όλο αυτό το παιχνίδι γίνεται στην πλάτη του λαού σε όλον τον κόσμο, που σαν δεύτερος Άτλαντας, στηρίζει έστω και εν αγνοία του, όλο το παραπαίον οικοδόμημα του καπιταλιστικού συστήματος.

Εγώ ούτε που θα αναφέρω για χιλιοστή φορά ποιο είναι το αντίδοτο σε αυτήν την «ασθένεια» ούτε θα κουράσω περαιτέρω τον αναγνώστη με τις σκέψεις μου, οι οποίες ούτε πρωτότυπες είναι και ενδεχομένως να μην είναι απόλυτα ορθές, παρόλα αυτά είμαι βέβαιος πως γίνονται προς τη σωστή κατεύθυνση και αναρτούνται εδώ προς διόρθωση, προβληματισμό, συζήτηση και συμπλήρωση από οποιοσδήποτε το επιθυμεί.

Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)