Δυο τηλεοπτικά θαύματα των ημερών (κι ένα παλιό)...

Το κωμικοτραγικό "μαζί" ενός σποτ και η TV που παύει να είναι καθεστωτικός κέρβερος, αλλά μόνο στα ... του εξωτερικού.

Από το "Πριν" (5/2/2011) [http://aristerovima.gr/blog.php?id=3126] Νοέμβριος του 1993 ήταν όταν οι καταιγίδες, με την αρωγή φυσικά των «μπαζωμάτων», έπνιξαν τα νότια προάστια της Αθήνας (κυρίως Βούλα, Γλυφάδα, Βάρη). Εκείνες λοιπόν τις ημέρες αποδείχθηκε ότι ο νόμος της αδράνειας μπορεί να επενεργεί, όχι ακριβώς όπως τον διατύπωσε ο Νεύτωνας, αλλά όπως τον αναπλάθει η ... τηλεόραση: Ανάμεσα στα δελτία ειδήσεων τα οποία πρόβαλλαν εικόνες δρόμων – ποταμών, «επιβίωνε» εκείνο το τηλεοπτικό σποτάκι που παρακινούσε τον κόσμο να κάνει εξοικονόμηση νερού. Ναι, το κλασσικό «προσέχουμε για να έχουμε»... Βλέπετε, προτού «ανοίξουν οι ουρανοί» η Αθήνα είχε βιώσει παρατεταμένη περίοδο ανομβρίας. Ε, η λειψυδρία ήταν παρατεταμένη, η προσοχή κάποιων δεν φάνηκε ... τεταμένη κι έτσι το τηλεοπτικό μήνυμα παρατάθηκε λίγο και κατάντησε ανέκδοτο – για τους πλημμυροπαθείς δε, πολύ πικρό. Πώς και θυμηθήκαμε εκείνο το τηλεοπτικό «θαύμα»; Ε, να, σήμερα συντελείται ένα ανάλογο - και μάλιστα δίχως τα ελαφρυντικά του παλιού: Στην Ελλάδα των κατακλυσμιαίων Μνημονίων, στη χώρα των πνιγμένων μισθών και συντάξεων, των βυθισμένων ελπίδων και των εξωφρενικών χαρατσιών, ένα τηλεοπτικό σποτ διαφημίζει την ... Ευρωπαϊκή Ένωση. «Ελλάδα και Ευρωπαϊκή Ένωση μαζί» καταλήγει το μήνυμα (ω, ναι, είναι σαν να ακούς τον ΓΑΠ να εκστομίζει το παραδοσιακό ΠΑΣΟΚικό «μαζί θα προχωρήσουμε»). Πού ακριβώς να αποδώσεις την ιδέα για την προβολή του συγκεκριμένου σποτ, τούτη την περίοδο; Σε ηλιθιότητα; Σε ειρωνεία; Σε σαδιστική διάθεση; Σε σπασμωδική αναζήτηση κάποιου αντίβαρου στην ανεπανόρθωτη απομυθοποίηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Ό,τι κι αν ισχύει, το «διαφημιστικό» αυτό μήνυμα έχει και εντονότατη φαιδρή πτυχή- πέραν της εξοργιστικής: Είναι σαν να διακηρύσσει κάποιος την επομένη της μάχης του Βατερλό ότι το μέλλον ανήκει στο Ναπολέοντα. «Μαζί», λοιπόν... «Μαζί» στην – αναλογική, έστω- «κινεζοποίηση» των ευρωπαϊκών κοινωνιών. «Μαζί» στην αναβίωση των γκαουλάιτερ, στη βασιλεία των τραπεζών, στη «δημοκρατία» που ματαιώνει ακόμη και προγραμματισμένα δημοψηφίσματα (όπως έγινε το 2005, με το Ευρωσύνταγμα), για να αποτρέψει την αμφισβήτηση των «θεσφάτων» της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης. Τραγικό το ερώτημα: Να ζει κανείς ή να μη ζει, αν χάσει τούτο το «μαζί»; Είπαμε, τα τηλεοπτικά θαύματα είναι εξόχως εντυπωσιακά. Κι αν με το εν λόγω σποτ η τηλεόραση μας υπενθυμίζει τις αβυσσαλέες αποστάσεις ανάμεσα στις ιδεοληψίες των «ευρωλάγνων» και τα βιώματα των κοινωνιών, σε μια άλλη περίπτωση μας δείχνει έναν δικό της «δυϊσμό»: Στα του εσωτερικού καθεστωτικός κέρβερος, στα «έξω» νηφάλιος παρατηρητής! Τα εγχώρια δελτία ειδήσεων κατέγραφαν με ... αξιοπρόσεκτη ψυχραιμία τη γενική απεργία που πραγματοποιήθηκε στο Βέλγιο, την ημέρα κατά την οποία γινόταν στις Βρυξέλλες η σύνοδος κορυφής της ΕΕ. Ομοίως και όλες τις σχετικές κινητοποιήσεις, συμπεριλαμβανομένων των αποκλεισμών δρόμων και ορισμένων σημείων διέλευσης στα σύνορα με τη Γερμανία. Σκέφτεστε να είχαν συμβεί αυτά εδώ, στην Ελλάδα, την ημέρα μιας συνόδου κορυφής; Φαντάζεστε πώς θα οργίαζαν τα συνήθη τηλεοπτικά «παπαγαλάκια», σε ποίους τόνους ελεεινολογίας θα γινόταν ακόμη και η ίδια η εκφώνηση των σχετικών ειδήσεων; Και να η Ελλάδα που «διαπομπεύεται διεθνώς» - διότι, ως γνωστόν, όλη η υφήλιος γνωρίζει ότι είμαστε ... τρισευτυχισμένοι και εμείς οφείλουμε να διατηρήσουμε αυτήν την ωραία εντύπωση. Και δώσ’ του αφορισμούς εναντίον των «ανεύθυνων»... Πώς το λεει το ρητό; «Μακριά από τον πισινό μας κι όπου θέλει ας είναι...». Όταν η «οχλοκρατία» (ξανα)έλθει εδώ και σφίξουν οι πισινοί, τότε η «δημοσιογραφία» του πρωκτού θα πάρει πάλι τα όπλα της. Τώρα απλώς ξαποσταίνει, γιατί το κακό στο Βέλγιο συμβαίνει...