Ελα Αλέκο (Χαλβατζή)

Εκεί φτάσαμε;

Όταν πριν ένα χρόνο και κάτι είχε αποχωρήσει από το κόμμα ο Αλέκος Χαλβατζής, δημοσιοποιώντας μάλιστα και τους λόγους της αποχώρησης του, θυμάμαι πως τον είχα υπερασπιστεί, τόσο σε σχόλια μου στο διαδίκτυο όσο και σε κατ’ιδίαν συζητήσεις με συντρόφους, που έπνεαν μένεα εναντίον του. Τα δύο βασικά επιχειρήματα μου, υπέρ του ήταν:

• Εφόσον είχε φύγει από το κόμμα, θα ήταν παράλογο να του ζητήσουμε να κάνει την κριτική του στα «όργανα», εφόσον δεν είχε πλέον πρόσβαση σε αυτά.
• Το αξιοπρεπέστατο κείμενο που έγραψε λίγο μετά, και αφόπλιζε ό,ποιον θα προσπαθούσε να χρησιμοποιήσει την δική του (εποικοδομητική κατά τον ίδιο) κριτική για να βλάψει το Κόμμα. Μεταξύ άλλων, έλεγε τότε:

«Ομάδες και χώροι που επί δεκαετίες αντιμάχονται το μαρξισμό-λενινισμό, τις αρχές του ΚΚΕ και το υπάρχον Πρόγραμμα του (με τα οποία εγώ συμφωνώ απόλυτα) ήδη προσπαθούν να αξιοποιήσουν την αποχώρηση μου για να δικαιώσουν αναδρομικά ξοφλημένες από χρόνια θέσεις, πρακτικές και επιλογές τους.»

«Από την αρχή ξεκαθάρισα ότι οι επιλογές και οι κινήσεις μου είναι προσωπικές. Όποιος τολμήσει να υπονοήσει ότι τον προσεγγίζω ή τον δικαιώνω τελικά απλώς θα ξεφτιλιστεί ο ίδιος.»

14 μήνες μετά, δυστυχώς αυτοαναιρείται υπογράφοντας ένα κατάπτυστο κείμενο, βγαλμένο απευθείας από εγχειρίδια «βρώμικου πόλεμου». Πολιτικά, το μόνο που καταλαβαίνουμε είναι, πως η αριστερή στροφή του κόμματος τον πέταξε έξω, μια και οι διαφωνίες στις οποίες αναφέρεται (χωρίς όμως να τεκμηριώνει κάποια πολιτική διαφωνία) είναι η θέση περί ενδιάμεσης κατάταξης της Ελλάδας στην ιμπεριαλιστική πυραμίδα, και η εμφάνιση της λέξης «αντικαπιταλιστικό» αντί «αντιμονοπωλειακό».

Ακολουθεί ένας πραγματικός βόρβορος φύση ατεκμηρίωτων κατηγοριών, κουτσομπολίστικου επιπέδου κατά πάντων. Οι  ομόφωνες αποφάσεις, δεν είναι μας λέει ομόφωνες. Απλά όσοι διαφωνούν, φοβούνται(!) να ψηφίσουν κατά! Μετά μας λέει για το τι ειπώθηκε (σύμφωνα με τον ίδιο) σε πριβέ συνομιλία με τον καθοδηγητή του(!!!!!), προσπερνάει σαν να μην γνώριζε, τις αποφάσεις για ανανέωση του στελεχικού δυναμικού, και τις ονομάζει «παραγκωνισμό πεπειραμένων συντρόφων» (γιατί μου θυμίζει την κριτική του Τρότσκι και την «παλιά μπολσεβίκικη φρουρά» αυτό;), ερμηνεύει κατά το δοκούν ακόμη και την σιωπή ή την γλώσσα του σώματος των πρώην συντρόφων του, και επιτίθεται προσωπικά (και φυσικά και πάλι ατεκμηρίωτα) ενάντια στην Γ.Γ. του ΚΚΕ. Δεν διστάζει να κατηγορήσει ακόμη και για συνειδητές ψευδολογίες τον «Ριζοσπάστη» για τους αριθμούς συμμετοχής στις διαδηλώσεις! Λες και εμείς που είμαστε εκεί, δεν μπορούμε να δούμε αν είναι γεμάτη η Σταδίου ή η Πανεπιστημίου και περιμένουμε να το διαβάσουμε στον «ριζο» την επόμενη. Εμ, βέβαια, για να μην έχουμε απομακρυνθεί ακόμη από το ΚΚΕ, τέτοια ζώα θα είμαστε. Σιγά μην έχουμε και κριτική σκέψη! Και όλα αυτά προκειμένου να φιλοτεχνηθεί μία εικόνα εσωτερικής σήψης, ζόφου και Καφκικής κλειστοφοβίας που θα κάνει τον μέσο άνθρωπο να ακούει ΚΚΕ, και να τρέχει να κρυφτεί! Όλα αυτά ντύνονται και με την αυθεντία του -από μέσα γνώστη- οπότε δεν χρειάζεται να αποδειχτεί και τίποτε! Τέτοιοι που είναι οι άλλοι, αν απαντήσουν, ψέματα θα πουν για το κακόμοιρο το παιδί...  Τέλος δε, δεν παραλείπει να κάνει και τον «παραδοσιακό» διαχωρισμό ανάμεσα στην «κακή» ηγεσία και την «αγωνιστική βάση» των μελών και ψηφοφόρων του κόμματος, που σκοπό έχει (από τότε που υπάρχει αυτή η καραμέλα) να αποξενώσει τους μεν από τους δε, και εν τέλη να διαλύσει το κόμμα. Μόνο που το παραμύθι είναι πολύ παλιό για να το χάψει κάποιος.

Το που μπορεί να αποσκοπεί μία «κριτική», η οποία δεν μπορεί να απαντηθεί παρά με την δημοσιοποίηση εσωτερικών διαδικασιών που πρέπει να παραμένουν περιφρουρημένες, το αφήνουμε στην κρίση των αναγνωστών. Ακόμη θεωρούμε απαράδεκτο, και μάλιστα σε στιγμές πρωτόγνωρης έντασης του ταξικού αγώνα, αυτοί που διάλεξαν να ιδιωτεύσουν πίσω από ένα πληκτρολόγιο, να κάνουν σκοπό ζωής το βρώμικο (εξηγήσαμε πριν γιατί το θεωρούμε τέτοιο) χτύπημα του Κομουνιστικού Κόμματος και των πρωτοπόρων στοιχείων της εργατικής τάξης. Εκείνο δε, που κάνει την κατάσταση εξοργιστική, είναι κάποιος που κάνει τα παραπάνω να δηλώνει και ...κομμουνιστής!

Υ.Γ.

Κατά παράβαση των δικών μου αρχών δημοσίευσης, αναγκάστηκα να «επιτεθώ» προσωπικά σε άνθρωπο, και όχι σε πολιτικές θέσεις. Αλλά τι να κάνουμε, που ο Αλέκος ο Χαλβατζής δεν εκφράζει καμία πολιτική θέση που θα μπορούσε να αποτελέσει αντικείμενο κουβέντας και διαφωνίας, αλλά καταγγελίες επί του οργανωτικού, που εξ αντικειμένου δεν γίνεται να συζητηθούν δημόσια;

Υ.Γ.2

Για όλους εμάς που σπάμε τα ποδάρια και τα κεφάλια μας, μήπως και σταματήσουμε τον καπιταλιστικό οδοστρωτήρα, τέτοια κείμενα αποτελούν ή όχι "πισώπλατη μαχαιριά";

 Βλέπε ακόμη: Μερικές απορίες για το κείμενο του Αλέκου Χαλβατζή