Ο καπιταλισμός έχει πλέον σαπίσει

Ο καπιταλισμός έχει πλέον σαπίσει. Από τις παραγωγικές διαδικασίες και την πολιτική, μέχρι τον πολιτισμό και την ηθική, η σαπίλα έφτασε στο αποκορύφωμά της.

Μια σειρά από ευρωπαϊκές χώρες (και όχι μόνον) βρίσκονται στα πρόθυρα της χρεοκοπίας, της καταστροφής. Η μεγάλη πλειοψηφία των λαών βρίσκονται σε απελπιστική κατάσταση.

Όλοι και πιο πολλοί άνθρωποι παραδέχονται ότι μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και των άλλων σοσιαλιστικών κρατών, η ζωή στη Γη έχει γίνει πολύ πιο δύσκολη και επικίνδυνη.

Από την εποχή των ανατροπών μέχρι σήμερα, ο κόσμος έχει γίνει μάρτυρας πολλών καταστροφικών και αιματηρών συγκρούσεων τόσο στην Ευρώπη, όσο και αλλού, συμπεριλαμβανομένης και της πρόσφατης αναταραχής στη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική που δεν ξέρουμε που θα καταλήξει.

Η αποικιακή στρατηγική που ασκούν χρόνια τώρα οι ΕΠΑ, αλλά και άλλες ιμπεριαλιστικές χώρες της λεγόμενης Δύσης, μαζί με την συνεχιζόμενη και εντεινόμενη οικονομική (και όχι μόνον) καπιταλιστική κρίση, δεν αποκλείεται να οδηγήσουν την ανθρωπότητα να γνωρίσει έναν ακόμα παγκόσμιο πόλεμο.

Είναι φανερό ότι το «σύνθημα» για αυτό, θα δοθεί με την επέκταση της κρίσης (κάτι που ήδη διαφαίνεται στον ορίζοντα) και στους θεσμούς που έχουν δημιουργήσει οι ιμπεριαλιστικές χώρες για να κυβερνούν τον κόσμο, να εξουσιάζουν τους λαούς, όπως είναι το ΔΝΤ και ο ΠΟΕ.

Για τους λαούς που αντιστέκονται στην λεγόμενη παγκοσμιοποίηση, δηλαδή την pax Americana, υπάρχει και το ΝΑΤΟ για υπακοή και συμμόρφωση !

Το είδαμε αυτό στην Γιουγκοσλαβία, στην Λιβύη και αλλού.

Βέβαια αυτό δεν εμποδίζει μια σειρά λαούς να μπαίνουν στο «χορό» της ανυπακοής και της αντίστασης καθημερινά. Είναι αυτό μια πραγματικά ελπιδοφόρα προοπτική.

Μέσα σε αυτήν την σύγχρονη ιστορική πραγματικότητα, υπάρχουν ακόμα και κομμουνιστές, όπως ο ηγέτης του ΚΚΡΟ Γκενάντι Ζιουγκάνοφ, που πιστεύουν ότι μια λύση θα ήταν η μετατόπιση του κέντρου της παγκόσμιας οικονομίας στην γεωπολιτική περιοχή της Ασίας και του Ειρηνικού.

Θεωρούν ότι η μέγιστη χρησιμοποίηση του οικονομικού, επιστημονικού και πολιτιστικού δυναμικού της περιοχής αυτής, θα μπορούσε να βοηθήσει στην επίλυση των … παγκόσμιων προβλημάτων σε σχέση με την διατροφή, την ενέργεια, ακόμα και την ασφάλεια !

Μια τέτοια προσέγγιση, παραβλέπει μια βασική, θεμελιακή θα λέγαμε, παράμετρο.

Ότι, όταν μιλάμε για προβλήματα, βάζουμε τον Άνθρωπο πάνω από όλα ή το καπιταλιστικό κέρδος ;

Θέτουμε προς συζήτηση το μεγάλο θέμα της ιδιοκτησίας των βασικών μέσων παραγωγής ; Θα είναι αυτά στα χέρια μιας χούφτας καπιταλιστών ή θα γίνουν κοινωνική λαϊκή ιδιοκτησία ;

Θα συνεχίσει να κυβερνά τον κόσμο η αδηφάγα και ανικανοποίητη αστική τάξη ή θα δώσει τη θέση της στην εργατική που είναι και ασύγκριτα η πολυπληθέστερη ;

Με δυο λόγια: Θα έχουμε καπιταλισμό ή επιτέλους σοσιαλισμό ;

Πρέπει να γίνει απόλυτα κατανοητή μια απλή αλήθεια – κι αυτό ακριβώς είναι το δύσκολο, οι απλές αλήθειες είναι που πιο δύσκολα γίνονται αποδεκτές.

Το «Με τα μονοπώλια ή με το λαό», δεν είναι ένα ακόμα σύνθημα.

Είναι η πεμπτουσία της στρατηγικής που οφείλει να επιλέξει η εργατική τάξη, τα φτωχά λαϊκά στρώματα, οι άνεργοι, οι μικροί και μεσαίοι επαγγελματίες και επιστήμονες, για να δώσει οριστικό τέλος στα προβλήματα και τη μιζέρια.

Αντιμονοπωλιακή Λαϊκή Συμμαχία, τώρα !