I'm back...

  Περίεργα αισθάνομαι…Στον χώρο που δουλεύω, βρίσκομαι λίγο κάτω από είκοσι (20) χρόνια. Ψώνιο δεν είμαι, αλλά από τους καλύτερους στη δουλειά μου, από τους πιο έμπειρους (κάτω από ιδιαίτερα σκληρές και πολλές φορές επικίνδυνες συνθήκες δοκιμασμένος), και πολύ αγαπητός στους συναδέρφους, άνετα μπορείς να με πεις (άτσα πανηγυρικός). Πρίν ένα χρόνο, μου ανακοινώθηκε η απόλυσή μου…κρίση…φουρτούνα στο απάνεμο λιμάνι των ευρωλιγούριδων που θα τρώγανε με χρυσά κουτάλια όπως έλεγαν (και λένε) κάτι «αριστερούτσικοι» καρνάβαλοι…εντάξει, έναν ρολάκο το ότι τα έχωνα λίγο σαν κολλημένος Κομμουνιστής που είμαι, για τις συνθήκες δουλειάς και τα θεσμικά μας ζητήματα, η απόλυση τον είχε, αλλά δεν γαμείς…αποζημίωση φυσικά ούτε για αστείο, καθώς στον παράδεισο που ζούμε, η εργασία με μπλοκάκι ήταν «ευλογία»!!!άμαθος στο καθισιό, βλέπεις από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου, πάντα δούλευα, είτε για χαρτζιλίκι, είτε για να πληρώνω την σχολή μου, για την ζωή μου αργότερα, μου κακοφάνηκε παραπάνω από τον συνάδερφο που απολύθηκε μαζί μου…μέτρησα φίλους και «φίλους» στο διάστημα αυτό…ανθρώπους που πονούσαν μαζί μου όταν ερχόταν οι λογαριασμοί σαν κοτρώνια…ανθρώπους που γελούσαμε μαζί όταν ,κι ενώ ήδη είχα απολυθεί, η εφορία μου ζητούσε εισφορές για το ταμείο «αλληλεγγύης», ανθρώπους που πολύ συχνά έπαιρναν τηλέφωνο (δήθεν τυχαία) λέγοντας «ρε φίλος, έλα για φαί σήμερα, η μάνα μου έστειλε σπιτικό φαί» και την ίδια ώρα έτρεχαν στο μαγειρείο της γειτονιάς για να πάρουν μια δεύτερη μερίδα (και καλά της μαμάς), τους γονείς που ενώ ακόμα περιμένουν την σύνταξη, αγόραζαν ένα φρούτο παραπάνω για το παιδί (ναι ρε για μένα δλδ) και άλλους που αν αρχίσω να τους αναφέρω θα φάμε χώρο μπόλικο…ξέρουν αυτοί, αρκεί…και τους άλλους τους μέτρησα…που λάκισαν και ούτε το ακουστικό δεν πλησίασαν…κι αυτοί ξέρουν…

 Περίεργα αισθάνομαι το ξαναείπα…Σήμερα ένας παλιός συνάδερφος, ζήτησε να με δεί. Ποτέ δεν είχαμε ιδιαίτερες σχέσεις πέρα από ένα γεια στο τρεχαλητό της δουλειάς και μάλιστα γρήγορο, πολυλογάς βλέπεις ο συνάδερφος και πού χρόνος για μπλα μπλα.... Μου ζήτησε να δουλέψω μαζί του…Μου είπε ότι ντρέπεται για το ποσό που μου πρότεινε και για το λόγο αυτό θα δουλεύω λίγες ώρες. Μου είπε ότι δεν μπορεί να κάνει κάτι άλλο όσο κι αν το θέλει και πραγματικά το ξέρω αυτό… Μου είπε ότι, για όποια δουλειά μου προκύψει, τα μηχανήματά του να τα θεωρώ δικά μου και τον χώρο του και δικό μου χώρο… Σαφέστατο πισωγύρισμα επαγγελματικά, λεφτά αστεία…Δέχτηκα, καθώς έχω πλέον γονατίσει οικονομικά… Χάρηκα που «ντράπηκε» με τον «μισθό»…Χάρηκα που κάποιοι ντρέπονται ακόμα, και στα ζόρια τους δεν ξεχνάνε ότι είναι άνθρωποι. Ντράπηκα που καμιά φορά στην δουλειά τον απέφευγα καθώς όταν άρχιζε την πολυλογία ξεχνούσε να φύγει…I’ m back κουφάλες, έστω κι έτσι, έστω και στριμωχμένα…

 Υγ1…κοριτσάκι, ευχαριστώ που δεν άφησες να περάσει ΟΥΤΕ ΜΙΑ στιγμή χωρίς να σε νιώθω δίπλα μου στα ζόρια…

 Υγ2…σόρυ για το προσωπικό κείμενο…δεν το συνηθίζω, δεν θα ξαναγίνει…απλά ήθελα να τα βγάλω…

 Υγ3…για να μην ξεχνιόμαστε…άντε γαμήσου Λαζόπουλε…