7 Αυγ 2011

Η ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ (Μέρος Α) Η οικονομική κρίση στις ΗΠΑ και η ένταση του διεθνούς ανταγωνισμού


Παρουσιάζουμε εδώ εν συντομία την εξέλιξη της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης (ειδικά τις τελευταίες), στο πρώτο μέρος θα παρουσιαστεί η κρίση στις ΗΠΑ αλλά και στοιχεία που μαρτυρούν την ένταση στον παγκόσμιο ανταγωνισμό.

Τελικά στις ΗΠΑ, τα δυο μεγάλα αστικά κόμματα αφού παίξανε μισό χρόνο ένα θέατρο που αφορούσε επιμέρους συμφέροντα κ
εφαλαιοκρατών, καταλήξανε σε συμβιβασμό. Στο παρακάτω άρθρο προσπαθούμε να προσεγγίσουμε πως φτάσαμε ως εδώ, αρχίζοντας από το 2008. Μια προσέγγιση της οικονομικής κρίσης δεν μπορεί παρά να περιλάμβάνει και γενικότερες αναλύσεις σχετικά με την ένταση του διεθνούς ανταγωνισμού, και να δικαιολογήσει το ενδιαφέρον που δείχνουν οι οικονομικοί και πολιτικοί παράγοντες στις ΗΠΑ για τις εξελίξεις στην Ευρωζώνη και την εξέλιξη της κρισης. Θα δειχτεί ανάγλυφα τόσο ο περιορισμός των ελιγμών της ελληνικής αστικής τάξης και των ομολόγων της στην ΕΕ, όσο και ότι μια άλλη διαχειριστική πολιτική του συστήματος όπως αυτή που εφαρμόζεται από την κυβέρνηση του Ομπάμα στις ΗΠΑ, δεν βελτιώνει τις συνθήκες διαβίωσης της εργατικής τάξης αλλά αντιθέτως εντείνει τη σχετική αλλά και την απόλυτη εξαθλίωση του αμερικάνικου λαού. Η πολιτική που ασκείται εκεί είναι προσανατολισμένη στην επεκτατική ανάπτυξη έναντι της περιοριστικής πολτικής που ασκείται στην Ευρωζώνη. Με αφορμή αυτά τα συμπεράσματα μπορούμε πιο έυκολα να κάνουμε και κρίσεις σχετικά με την τακτική του κινήματος. Το μέρος για τις ΗΠΑ, τόσο στα στοιχεία όσο και στη δομή του βασίζεται στο εξαιρετικό άρθρο του Θ. Αργυρίου "Η πολιτική της κυβέρνησης των ΗΠΑ για τη διαχείριση της κρίσης", που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Κομμουνιστική Επιθεώρηση στο 3ο τεύχος του 2011.


Οι ΗΠΑ ακόμα διατηρούν την πρώτη θέση στην παγκόσμια οικονομία. Το 2008 το ΑΕΠ των ΗΠΑ ήταν πάνω από το 20% του παγκόσμιου ΑΕΠ, ενδεικτικό του ρόλου των ΗΠΑ στην παγκόσμια οικονομία. Παρόλα αυτά αυτό που φαίνεται πρώτα από όλα από τις αναλύσεις των διεθνών ειδησεογραφικών πρακτορείων είναι η μετατροπή των ΗΠΑ από χώρα παγκόσμιο πιστωτή σε χώρα με τεράστιο εξωτερικό χρέος, παρακάτω θα δούμε πως εξελίχτηκε αυτή η διαδικασία. Το ακαθάριστο δημόσιο χρέος το 2009, ήταν 12 τρισ δολάρια, ίσο δηλαδή με το 84,8% του ΑΕΠ των ΗΠΑ, το 2007 ήταν 61,9%. Περίπου το 1 τρις, ανήκει στην Κίνα και το Χονγκ Κονγκ. Άλλο βασικό χαρακτηριστικό που επισημαίνεται είναι η αναδιάταξη των συμμαχίων, οι νέοι πόλοι δύναμης που δημιουργούνται και η όξυνση των ενδοϊμπεριλιστικών αντιθέσεων.

Η εξέλιξη της κρίσης στις ΗΠΑ

Λόγω της κρίσης και τη
ς ύφεσης που ακολούθησε, το ΑΕΠ των ΗΠΑ παρουσίασε συρρίκνωση για τέσσερα συνεχόμενα τρίμηνα από το Γ' τρίμηνο του 2008 μέχρι το Β τρίμηνο του 2009, ενώ συρρικνώθηκε 2,6% σε σχέση με το 2008. Η πτώση του ΑΕΠ συνοδεύτηκε με κλείσιμο επιχειρήσεων, πτώση βιομηχανικής παραγωγής κατά 5,5%, αύξηση της ανεργίας και την άνοδο της σχετικής και απόλυτης εξαθλίωσης. Εκτιμόνταν αναιμική ανάπτυξη τα 2 τελευταία τρίμηνα του 2009 και όλο το 2010, με ρυθμό 2,9%. Δηλαδή προβλεπόταν για το 2010 να ξεπεραστεί το ΑΕΠ του 2008 οριακά. Εκτιμήσεις μιλούν για πτωτικές τάσεις και μέσα στο 2011.

Η κρίση σε βασικούς κλάδους της βιομηχανικής παραγωγής είχε ξεκινήσει ήδη από το 2007, πριν δηλαδή την
κατάρρευση του χρηματοπιστωτικού συστήματος (κάτι που επιβεβαιώνει και την μαρξιστική θέση). Το 2007, οι ακαθάριστες ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν κατά 3,1% σε σχέση με το 2006. το 2008, 9,5% σε σχέση με το 2007 και το 2009, 22,6% σε σχέση με το 2008. Οι ακαθάριστες ιδιωτικές επενδύσεις ανέκαμψαν το 2010. Στον τομέα των κατασκευών κατοικιών, οι ακάθαριστες ιδιωτικές επενδύσεις μειώθηκαν 7,3% το 2006, 18,7% το 2007, 24% το 2008, 22,9% το 2009 και 3% το 2010. Το πρώτο τρίμηνο του 2011 έχουμε αύξηση της βιομηχανικής παραγωγής, αλλά δεν αναμένεται ανάκαμψη στον τομέα των κατασκευών.

Η ανεργία

Το 2010, το ποσοστό της ανεργί
ας στις ΗΠΑ ήταν στο 10%, δηλαδή οι άνεργοι ήταν 15 εκατομμύρια (το 2007 το ποσοστό της ανεργίας ήταν μόλις 4,7%) ενώ δεν αναμένεται μείωση της ανεργίας μέσα στο 2011. Τη διετία 2008-09 χάθηκαν στις ΗΠΑ 7,2 εκατομμύρια θέσεις εργασίας, απ' αυτές οι 4,2 εκατομμύρια μέσα στο 2009. Στις ΗΠΑ υπολογίζεται και ο "ευρύτερος δείκτης ανεργίας", δηλαδή η υποαπασχόληση, ο οποίος είναι στο 17%. Αντίστοιχα στην ΕΕ, το ποσοστό της ανεργίας είναι επίσης 10%, δηλαδή 22,9 εκατομμύρια άνεργοι, από τους οποίους οι 15,7 εκατομμύρια στην Ευρωζώνη.

Το χρέος και το έλλειμμα

Το χρέος των ΗΠΑ σήμερα εκτιμάται στα 13,5 τρισεκατομμύρια δολάρια, εκτιμάται ότι ανα οι ΗΠΑ συνεχίσουν έτσι το 2020 το χρέος θα φτάσει το 140% του ΑΕΠ των ΗΠΑ. Το δημόσιο
έλλειμμα το 2009, ήταν 1,42 τρισεκατομμύρια δολάρια, δηλαδή περίπου 10% του ΑΕΠ.

Τάσεις αλλαγής του Διεθνούς Συσχετισμού Δύναμης

Η μελέτη της καπιταλιστικής κρίσης στις ΗΠΑ, δεν θα μπορούσε να γίνει έξω από το πλαίσιο του διεθνούς ανταγωνισμού, ο οποίος φαίνεται να οξύνεται, λόγω της κρίσης. Όπως γράφουν οι διεθνείς αναλυτές, ο κόσμος βιώνει μια μεταφορά πλούτου και οικονομικής ισχύος από τη Δύση στην Ανατολή. Ενδεχόμενη συνέχεια της συγκεκριμένης τάσης είναι ότι η Κίνα τα επόμενα 20 με 30 χρόνια θα είναι η πρώτη οικονομική δύναμη παγκοσμίως (έχω δει και μελέτη που εκτιμά την πρωτοκαθεδρία της Κίνας πολύ πιο κοντά, μόλις το 2016). Το γεγονός αυτό που αλλάζει τις παγκόσμιες ισορροπίες, δημιουργεί νέες συμμαχίες. Στην πραγματικότητα η οικονομική κρίση έπαιξε ρόλο καταλύτη στη συγκεκριμένη διαδικασία, η οποία υπήρχε και πριν από την εκδήλωση της κρίσης. Η Κίνα είχε αύξηση 10% του ΑΕΠ της, μέσα στο 2010, ενώ όλες οι αναπτυσσόμενες χώρες θα αυξάνουν το ΑΕΠ τους παραπάνω από τις ΗΠΑ τα επόμενα χρόνια όπως εκτιμάται, η διαδικασία αυτή οδήγησε στην μεταξέλιξη του G7+1 σε G20.

Τα ζητήματα της διαπάλης μεταξύ των
ιμπεριαλιστικών δυνάμεων είναι το παγκόσμιο εμπόριο, ο ρόλος της πράσινης ανάπτυξης και των ανανεώσιμων πηγών ενέργειας, οι συναλλαγματικές ισοτιμίες, το διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα, ο ρόλος του ΔΝΤ. Τα ζητήματα αυτά θα μελετήσουμε παρακάτω το καθένα ξεχωριστά.

Την όξυνση των αντιθέσεων μπορούμε να μελετήσουμε μέσω της κίνησης των
Άμεσων Ξένων Επενδύσεων (ΑΞΕ), το εξωτερικό εμπόριο, την αγορά κεφαλαίων σε χρηματικές μορφές (έμμεσες επενδύσεις), την αγορά ενέργειας και πρώτων υλών και τους εξοπλισμούς.

Οι ΑΞΕ μέσα στο 2009 είχαν συνολική μείωση 39%, στις ΗΠΑ από το 2008 έχουν πτώση 57%, στην Κίνα πτ
ώση 2,6%, ενώ στη Γερμανία αύξηση 41%. Πάντως εκτιμάται μείωση των ΑΞΕ προς τις αναπτυγμένες χώρες και αύξηση των ΑΞΕ προς τις αναπτυσσόμενες, ιδαίτερα στην Ασία.

Η διαμάχη για τον έλεγχο Του εμπορίου και της παραγωγής

Τόσο οι
ΗΠΑ όσο και Η ΕΕ, έχουν ως βασικές προτεραιότητες την μείωση του εμπορικού τους ελλείμματος. Η όξυνση του διεθνούς ανταγωνισμού συνδέεται και με μια σειρά μέτρων στήριξης και προστατευτισμού της εγχώριας βιομηχανίας κάθε χώρας, ιδαίτερα όταν πρόκειται για στρατηγικούς κλάδους. Το 2009, το εμπορικό έλλειμμα στις ΗΠΑ μειώθηκε κατά 45,3%, παραμένει βέβαια στο ύψος των 380,7 δισεκατομμυρίων δολαρίων. Το 2008 ήταν 693,9 δισεκατομμύρια δολάρια. Το εμπορικό έλλειμμα των ΗΠΑ με την Κίνα μειώθηκε στα 226,8 δισ. δολάρια από 268 δισ. δολάτια το 2008, βέβαια αυξήθηκε το ποσοστό του ελλείμματος των ΗΠΑ με την Κίνα στο 59% το 2009 έναντι του 38% το 2008, πριν από 10 χρόνια το έλλειμα ήταν μόλις 60 δισ. δολάρια.

Εκτός αυτού η Κίνα συγκρότησε ζώνη ελ
εύθερου εμπορίου από την 1/1/2010, με 10 χώρες της νοτιοανατολικής Ασίας (ASEAN), στη συμφωνία προβλέπεται σταδιακή κατάργηση των δασμών μέχρι το 2015. Το 2009 η Κίνα έφτασε τις ΗΠΑ σε εξαγωγές προϊόντων νέας τεχνολογίας, ένα τομέα που υστερούσε μέχρι τώρα σε σχέση με τις αναπτυγμένες χώρες.

Διαμάχη για την πράσινη ανάπτυξη και τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας
Οι ΗΠΑ χρειάζονται πολύ μεγάλες ποσότητες ενέργειας. Το 2008 κατανάλωσαν το 23% της παγκόσμιας κατανάλωσης πετρελαίου, ενώ με 9% έρχεται δεύτερη η Κίνα. Υπάρχει τεράστιος αναταγωνισμός για τις πηγές των πρώτων υλών, όπως απέδειξε και η πρόσφατη διαμάχη στη Λιβύη.
Στα πλαίσια αυτά αξιοποι
είται και η λεγόμενη πράσινη ανάπτυξη και οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Αξιοποιούνται ιδιαίτερα στις ΗΠΑ και την ΕΕ, και για να μειώσουν την ενεργειακή εξάρτηση τους από τρίτες χώρες αλλά και σαν μια ώθηση της καπιταλιστικής ανάπτυξης.

Ανταγωνισμοί νομισμάτων

Οι μεταβολές στην οικ
ονομική παραγωγή είναι αυτές που καθορίζουν τις μεταβολές στην σφαίρα της κυκλοφορίας και την ισοτιμία των νομισμάτων, που με τη σειρά τους επιδρούν και αυτές στην παραγωγή (Ένγκελς-σχετικά με τη σχετική αυτονομία της αγοράς χρήματος στο γράμμα στον Schmidt).

Ειδικά μετά το Μπρέττον Γουντς το δολάριο αποκτά χαρακτήρα μέσου αποθησαυρισμού σε αρκετές χώρες, μέχρι και την κρίση του 1973. Την τελευταία δεκαετία το δολάριο αποδυναμώθηκε από το Ευρώ και τελευταία και από το Γιουάν. Ο ρόλος του δολαρίου σε συνδυασμό με αυτές τις εξελίξεις επηρεάζουν τη δυνατότητα εύκολης επαναχρηματοδότησης του χρέους των ΗΠΑ και του κόστους δανεισμού τους.

Η μεταπολεμική θέση του δολαρίου στηριζόταν αντικειμενικά στο γεγονός ότι οι ΗΠΑ ήτ
αν η καπιταλιστική χώρα με τα μεγαλύτερα αποθέματα χρυσού (η θέση αυτή κατακτήθηκε κατά τη διάρκεια του 20ου αι. ιδαίτερα μετά τον Α' ΠΠ). Αργότερα τα βασικά εμπορεύματα άρχισαν να αποτιμώνται σε δολάριο. Για την αγορά δηλαδή των βασικών προϊόντων όπως το πετρέλαιο χρειαζόταν δολάρια που αγοράζονταν από τις ΗΠΑ.

Η υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου έκανε λιγότερα ανταγωνιστικά τα προϊόντα των ΗΠΑ στο διεθνές εμπόριο. Σε αναταγωνισμό με το Ευρώ και για αυτό το λόγο η Κεντρικη Ομοσπονδιακή Τράπεζα των ΗΠΑ μεθοδεύει την διολίσθηση του δολαρίου (κόβει επιπλέον νόμισμα προκειμένου να υποτιμηθεί). Η Κίνα και η Ελβετία με υψηλά αποθέματα σε δολάρια αγόραζαν ακόμα περισσότερα για να κρατήσουν ψηλά την ισοτιμία του. Η Κίνα μάλιστα κρατά συνδεμένο το Γιουαν με το δολάριο για να μη πληγούν οι εξαγωγές της. Οι ΗΠΑ συνεχώς διαφωνούν με αυτή την πρακτική και απειλούν με δασμούς στα κινέζικα προϊόντα.

Οι Γερμανία και Γαλλία έχουν συμφέρον την περαιτέρω π
τώση του δολαρίου επειδή οι εξαγωγές τους γίνονται στα πλαίσια της ΕΕ. Λόγω του ισχυρού Ευρώ έχουν ώφελος στην αγορά ενέργειας, εμπορευμάτων και πρώτων υλών. Οι εξελίξεις στην Ευρωζώνη επηρεάζουν τις ΗΠΑ, μεγένθυνση της Ευρωζώνης βοηθά στην ανάκαμψη των ΗΠΑ λόγω της αγοράς αμερικάνικων προϊόντων. Όσο ασταθές γίνεται το ευρώ και οι οικονομίες της ΕΕ, τόσο γίνονται ελκυστικά τα αμερικάνικα ομόλογα και δέχεται περισσότερες ΑΞΕ. Από την άλλη όσο το δολάριο είναι υποτιμημένο ενισχύονται οι αμερικάνικες εξαγωγές.

Η υψηλή συναλλαγματική ισοτιμία του δολαρίου συνέβαλε στη διόγκωση του δημοσίου ελλείματο
ς, το οποίο χρηματοδοτούσαν με δημόσιο χρέος, χάρη στο ρόλο του δολαρίου σαν παγκόσμιου αποθεματικού νομίσματος. Το 1986 οι ΗΠΑ μετατράπηκαν για πρώτη φορά από το τη δεκαετία του 1910 από πιστωτή σε οφειλέτη. Στην πραγματικότητα δεν υπήρχε πρόβλημα όσο τα έσοδα από τις Αμερικάνικες επενδύσεις στο εξωτερικό ήταν μεγαλύτερα από τα έξοδα σε ξένους επενδυτές στις ΗΠΑ.

Το Αμερικάνικο χρέος είναι
συνδεδεμένο με την Κίνα και οποιαδήποτε πτώση στη συναλλαγματική ισοτιμία ή στην τιμή των ομολόγων σημαίνει μείωση των πολύτιμων αποθεμάτων της Κίνας.

Η διεθνή θέση του δολαρίου που αποτελεί ακόμα σημαντικό πλεονέκτημα των ΗΠΑ, αμφισβ
ητείται όλο και πιο έντονα. Η Κίνα προτείνει σε κάθε ευκαιρία το παγκόσμιο καλάθι νομισμάτων που θα αντικαταστήσει το δολάριο στις παγκόσμιες συναλλαγές. Ήδη γίνονται κινήσεις για ενιαίο νομισμα στις χώρες ALBA , της Λατινικής Αμερικής και το πραξικόπημα στην Ονδούρα συνδέεται από διεθνείς αναλυτές με την κίνηση της τελευταίας για είσοδο στη ALBA. Υπάρχουν επίσης συζητήσεις για κοινό νόμισμα μέχρι το 2015 στα πλαίσια του συμβουλίου συνεργασίας του κόλπου (όπως βλέπουμε εντίνεται και η περιφερειακή ένωση καπιταλιστικών οικονομιών). Ο ΟΠΕΚ συζητά την ανάγκη τιμολόγησης του πετρελαίου σε ένα ή περισσότερα νομίσματα.

Το ράλι στη διεθνή αγορά του χρυσού εκφράζει εκτός των άλλων και τη δημιουργία αποθέματος σε περίπτωση διεθνούς αστάθειας και ανησυχία για το δολάριο και το ευρώ. Εκτιμήσεις μιλάν για σοβαρή πιθανότητα το δολάριο να αντικατασταθεί από νέο διεθνές νόμισμα. Η γενική τάση θα καθοριστεί τελικά από την εξέλιξη της κρίσης και τις μεταβολές στη σφαίρα της παραγωγής.


Πολιτική της Κυβέρνησης των ΗΠΑ για αντιμετώπιση της κρίσης

Οι βασικές προτεραιότητες της κυβέρνησης των ΗΠΑ είναι.
1. Κρατικά πακέτα στήριξης της βιομηχανίας και του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
2. Κρατική ενίσχυση για να δωθεί ώθηση στον τεχνολογικό εκσυγχρονισμό.
3. Επιτάχυνση των αναδ
ιαρθρώσεων για φτηνότερη εργατική δύναμη, με ιδαίτερη επικέντρωση στους όρους αναπαραγωγής της, ιδαίτερα στον τομέα της υγείας.
4. Λήψη μετρών προστατευτισμού και αξιοποίηση των επεμβάσεων σε άλλες χώρες.

Πιο αναλυτικά. Το προγραμμα TARP, έδωσε 700 δισ. δολάρια σε 245 τράπεζες κυρίως μεγάλες ενώ 230 μικρότερες έκλεισαν το 2009 και το πρώτο εξάμηνο του 2010. Η κεντρική τράπεζα διατηρεί πολύ χαμηλά επιτόκια (0,25-0,5%). Η κυβέρνηση Μπους έδωσε 45 δισ. στον όμιλο Citigroup, η κυβέρνηση Ομπάμα κρατικοποίησε τη συγκεκριμένη τράπεζα, που αποτελεί το μεγαλύτερο χρηματοπιστωτικό όμιλο στις ΗΠΑ
(αγόρασε το 36% των μετοχών, θυμίζοντας τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ και της ΑΝΤΑΡΣΥΑ για εθνικοποίηση των τραπεζών), θα ξαναπωληθεί αφού δίνει κέρδη και αποπλήρωσε ήδη μέρος της ενίσχυσης που δόθηκε. Κρατικές από την εποχή της κυβέρνησης Μπους είναι οι Freddie Mac, Fannie Mac, ιδρύματα αντασφάλισης υποθηκών για κατοικίες όπως και η AIG,που είναι η μεγαλύτερη ασφαλιστικη εταιρία στις ΗΠΑ (το κράτος κατέχει το 80% των μετοχών). Με το πρόγραμμα TARP, ενισχύθηκε και η αυτοκινητοβιομηχανία, η μεγάλύτερη από αυτές στις ΗΠΑ, η General Motors, αφού αγοράστηκαν το 60% των μετοχών της από το κράτος, πέρασε σε ελεγχόμενη πτώχευση, που προκάλεσε 20.000 απολύσεις και τεράστια ζημιά στα ασφαλιστικά ταμεία των εργαζομένων της επιχείρησης που στις ΗΠΑ είναι συνεδεμένα με την εταιρία. Οι παραπάνω επιχειρήσεις ξεκαθαρίστηκε ότι θα ιδιωτικοποιηθούν μόλις θα περάσουν σε κερδοφορία. Η ορολογία που χρησιμοποιείται σχετικά με την κρατικοποίηση είναι “κοινωνικοποίηση του κόστους” και ανάλογες κρατικοποίησεις τραπεζών έχουν γίνει και στην Αγγλία. Για το 2011-12 θα διατηρηθεί η φοροαπαλλαγή στους εξαιρετικά πλούσιους, από αυτές τις φοροαπαλλαγές υπολογίζονται ζημιές στα έσοδα της κυβέρνησης ύψους 700 δισ. δολαρίων.

Η Κυβέρνηση Ομπάμα έφερε και το λεγόμενο Recovery Act, που είναι ύψους 814 δισ. Δολαρίων, το 1/3 περιλαμβάνει φοροαπαλλαγές στο μεγάλο κεφάλαιο, το 2/3 είναι επιδοτήσεις σε βασικούς τομείς αλλά και ενίσχυση του ελέγχου της ακραίας φτώχειας. Το προγραμμα τελειώνει το 2011 και υπάρχουν πιέσεις για νέο πακέτο που θα πρέπει να συνδεθούν με τις προσπάθειες Ομπάμα για άνοδο του ορίου του ύψους δανεισμού. Η κεντρική τράπεζα αγοράζει 600 δισ. από το χρέος των ΗΠΑ, με αποτέλεσμα να υποτιμάται περαιτέρω το δολάριο. Με αυτό τον τρόπο δηλαδή την αύξηση της ρευστότητας από την FED, υπάρχει κίνδυνος νέας ύφεσης (σημ. ήδη χτες 5/8 ο οίκος αξιολόγησης Standard & Poor's προχώρησε σε μείωση της πιστοληπτικής ικανότητας των ΗΠΑ http://goo.gl/HGjtI)

Στα ίδια πλαίσια η κυβέρνηση Ομπάμα έχει φέρει το νόμο Buy American, με τον οποίο θα επιδοτούνται οι εταιρίες που χρησιμοποιούν αμερικάνικες πρώτες ύλες, εν
ώ υπάρχει στα ίδια πλαίσια στόχος για αύξηση των εξαγωγών με στόχο την μείωση του ελλείμματος.

Όσο
ν αφορά το χρηματοπιστωτικό τομέα έχουν παρθεί μέτρα για αυστηρότερους ελέγχους στους όρους χορήγησης δανείων, στην αγορά παραγώγων και στον έλεγχο του ενεργητικού των τραπεζών. Αυτά τα μέτρα αναμένεται να αυξήσουν το κόστος δανεισμού που θα επιβραδύνει την όποια ανάκαμψη. Επίσης κατοχυρώθηκε νομοθετικά η υποχρέωση του κράτους να στηρίζει τα χρηματοπιστωτικά μονοπώλια.

Σχετικά με την αντιπαράθεση για την υγεία/ασφάλιση, που ήταν κεντρικό θέμα στην αντιπαράθεση δημοκρατικών και ρεπουμπλικάνων, το θέμα δεν ήταν όπως παρουσιάστηκε, δηλαδή ο καλός Ομπάμα που έκανε δημόσιο σύστημα ασφάλισης στις ΗΠΑ. Στην πραγματικότητα είναι στην ίδια κατεύθυνση με τα παραπάνω μέτρα. Το ζήτημα της ασφάλισης στις ΗΠΑ ήταν ευθύνη των εταιριών και ιδωτικών επιχειρήσεων. Το θέμα είναι ότι το αυξημένο κόστος τους ανέβαζε το κόστος της εργατικής δύναμης στις ΗΠΑ έτσι το κράτος ανέλαβε αυτή την ευθύνη. Επιχειρηματικοί κύκλοι προσκέιμενοι πολιτικά στους ρεπουμπλικάνους βέβαια υποστηρίζουν ότι αυτή η προοπτική αυξάνει τη φορολογία των επιχειρήσεων σχετικά παραπάνω απ' αυτά που πληρώναν ως τώρα, ενώ εκφράζουν και ανησυχίες για το ύψος του χρέους, όπως είδαμε στην πρόσφατη αντιπαράθεση. Από ότι βλέπουμε μόνο για το συμφέρον της εργατικής τάξης δεν γινόταν αυτή η φασαρία.

Η κατάσταση της Εργατικής Τάξης

Και μέσα σε όλα αυτά ας δούμε και την κατάσταση της εργατικής τάξης των ΗΠΑ. Οι μισθοί στο δημόσιο πάγωσαν για το 2011 και το 2012. Σε αυτό συνέβαλε και η συμβιβασμένη ηγεσία των AFL-CIO. Ο ρόλος τους στην υπόθεση της General Motors ήταν ίδιος με τους ντόπιους εργατοπατέρες που πείσανε τους εργαζόμενους να δεχθούν την πτώχευση για να μην έρθου
ν τα χειρότερα (άσχετα αν αυτά ήρθαν για ορισμένους). Παράλληλα, οργάνωσαν τις δικές τους "πλατείες", με διαδηλώσεις ενάντια στα Golden Boys, που η κυβέρνηση και όλο το αστικό σύστημα υποδείκνυαν ως υπέυθυνους της κρίσης, στην πράξη δηλαδή στηρίζαν την κυβέρνηση. Ενώ τα μεγέθη σήμερα είναι πολυ μεγαλύτερα το 2009, 6 εκατομμύρια σιτιζόταν με κουπόνια, 4 εκατομμύρια έχασαν τα σπίτια τους το διάστημα 2007-2009, ενώ εκτιμάται σε ακόμα ένα εκατομμύριο μέσα στο 2010 και άλλα 4,5 εκατομμύρια ενυπόθηκα δάνεια έχουν καθυστερήσει την αποπληρωμή πάνω από 90 μέρες ή βρίσκοται σε διαδικασία κατάσχεσης των κατοικιών μέσα στο 2011.

Στο επόμενο μέρος του άρθρου θα παρουσιάστει η τελευταία κατάσταση στην ΕΕ και ειδικά στην Ευρωζώνη, όπως επίσης και οι εξελίξεις στην Κινέζικη οικονομία. Τέλος θα υπάρχουν τα αναγκαία συμπεράσματα σχετικά με την τακτική και τη στρατηγική του εργατικού κινήματος....

26 σχόλια:

  1. Καλημερα,
    γιώργο πάρα πολύ καλό το άρθρο σου,με λογική και αντράνταχτα επιχειρήματα.Περιμένω με ανυπομονησία και το δεύτερο μέρος.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εφοδος των αγορών σε παγκόσμιο επίπεδο, οικονομική τρομοκρατία, απαίτηση συμμόρφωσης σε πολιτικές που είναι επωφελείς μόνο για τις παγκόσμια χρεωκοπημένες τράπεζες και τους επίσης χρεωκοπημένους στο άμεσα ορατό μέλλον επενδυτικούς οίκους, είναι η πρώτη ανάγνωση της υποβάθμισης των ΗΠΑ.

    Οι οίκοι για άλλη μια φορά παίζουν με τη φωτιά σε ένα παιχνίδι όμως πολύ μεγαλύτερου βεληνεκούς, αφου πια δεν περιλαμβάνει μόνο την Ελλάδα και 2-3 ακόμη αδύναμες οικονομίες της Ευρώπης αλλά όλόκληρο τον πλανήτη.

    Για ποιόν χτυπάει η καμπάνα; Μα για ποιόν άλλο…για τους λαούς όλης της Γης που ήρθε η ώρα να βάλουν το χέρι σε άδειες τσεπες για να σώσουν το άσωτο θηρίο του Καπιταλισμού.
    Το πείραμα στην Ελλάδα μπορεί να μην ολοκληρώθηκε, αλλά δυστυχώς οι καιροί δεν μπορούν να περιμένουν. Πιθανότατα έχει φτασει η ώρα της μεγάλης επίθεσης “παση δυνάμει”.

    Το τι θα δούμε το φθινόπωρο είναι μάλλον αδυνατον να προβλεφθεί.

    Πηγή: giorgossarris.blogspot.com

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το άρθρο γραφόταν μέσω νετ καφέ και αυτό δικαιολογεί κάποια λάθη και την εκφραστική του φτώχεια, άσχετα αν η ποσότητα των στοιχείων δεν άφηνε πολύ χώρο παρά μόνο να τα παρουσιάσουμε. Πραγματικά οι εξελίξεις τρέχουν με χίλια όπως τις παρουσιάζει ο σπάιραλ άρκιτεκ και κάνει αναγκαίο πολύ γρήγορα το δεύτερο μέρος, στο μυαλό μου έχω φτιάξει το κομμάτι για την Κίνα προς το παρόν και ένα περίγραμμα για την ευρωζώνη. Υπάρχει η πιθανότητα να παρουσιάσω σε ανεξάρτητο άρθρο τις ισορροπίες στους εξοπλισμούς και τη στρατιωτική ισχύ γενικά, το πρόβλημα είναι ότι οι συμμαχίες είναι ιδαίτερα ευμετάβλητες και δεν μπορούμε πχ να βάλουμε όλο το ΝΑΤΟ μαζί...

    Ανώνυμε-ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φιλοσοφικό ερώτημα:
    Μήπως πάμε για πόλεμο, για να γίνει ένα "βίαιο format" στο σύστημα των Η/Υ που γεννούν το χρήμα και το χρέος?

    Ολοι τούτοι είναι η αποθέωση της απληστίας και του κυνισμού! Περισσότερο άπληστοι και αδίστακτοι από τις προηγούμενες γενιές των κρατικομονοπωλιακών!

    Λέω, ... μήπως!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είναι πιθανό, απλά γιατί υπάρχει η περίπτωση να μη γίνεται αλλιώς. Σε πρώτη φάση πάντως ίσως να έχουμε περιφερειακές συγκρούσεις... Δες τα σχόλια μου στο άρθρα του Red Fly για τα ρομπότ στη Κίνα και τις εναλλακτικές που διαθέτουν και αυτό για τα πυρηνικά όπλα σε αυτό για τη Χιροσίμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Ναι Γιώργο τάχω διαβάσει ... αυτά κι άλλα τόσα, έτσι που τώρα πια, τα βλέπω κλισέ!

    - Βλέπω το "μανιτάρι" στη φωτογραφία της προηγούμενης ανάρτησης για την "επέτειο" της Χιροσίμα!
    - Βλέπω τους "ηγέτες της ΕΕ, του Γιούρογκρουπ και θυμάμαι το Χίντεμπουργκ στο Μεσοπόλεμο. Αδύναμα ανθρωπάκια, πιόνια στα χέρια αδίστακτων τραπεζιτών!
    - Βλέπω την αριστερά πανευρωπαϊκά κατακερματισμένη και αδύναμη να πείσει τον κόσμο.
    - Βλέπω τον κόσμο να μην αντιδρά, ενώ του "εφαρμόζουν το Δόγμα του Σοκ"!
    - Βλέπω ότι και να μην μπαίνει ανθρώπινο χέρι στην κατασκευή των iphone, ipad, κλπ ποιος θα τα αγοράσει. Ξανά κρίση υπερπαραγωγής.
    - Βλέπω ...
    - Βλέπω ...
    - και νιώθω μια καυτή ανάσα στο σβέρκο μου!

    Εσύ?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ε όπως έλεγε και ο Ηράκλειτος στο ίδιο ποτάμι μπορεί να μπαίνουμε αλλά άλλα νερά κατεβαίνουν από πάνω... έτσι και τώρα είναι τα πράγματα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι ο βρυκόλακας-καπιταλισμός μπορεί να είναι βαθιά άρρωστος και όλες οι θεραπείες να αποτυγχάνουν και να βγάζουν συνέχεια και νέα προβλήματα και επιπλοκές αλλά πεθαινει μόνο αν του καρφώσουμε το παλούκι στην καρδιά και αυτό δεν γίνεται όσο δεν υπάρχει ταξική συνειδητοποίηση γιατί ο μόνος που θα ήθελε να του το καρφώσει είναι όπως έλεγε και ο Μπρεχτ "αυτοί που δεν ικανοποιημένοι από αυτόν τον κόσμο".

    Και υπάρχει πολύ σκουριά να φύγει που φορτώθηκε τον 20ο αιώνα. Οι άνθρωποι διαμορφώνουν αντίληψη και αναπτύσουν τη νόηση τους βασιζόμενοι στις εμπιερίες τους και αυτό όσα θετικά πιθανώς έχει έχει και τα αρνητικά του σήμερα ειδικά με την επίδραση της αντεπανάστασης της δεκαετίας του 80-90, την οπορτουνιστική δράση δεκαετιών σε παγκόσμιο επίπεδο και την ανάμνηση της λεγόμενης "χρυσής εποχής του καπιταλισμού" ειδικά στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ. Υπάρχει και κάτι ακόμα ότι γενικά ο άνθρωπος θέλι να βλέπει τις θετικές πλευρές και να υποτιμά τις αρνητικές...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Θα σταθώ σε κάτι:

    ... την οπορτουνιστική δράση δεκαετιών σε παγκόσμιο επίπεδο ...

    Μα ο κόσμος ούτε καν τον (αναίμακτο) οπορτουνιστικό δρόμο (ΣΥΡΙΖΑ, Die Linke, Left Bloc, κλπ) δεν ακολουθεί. Ούτε οι οπορτουνιστές πείθουν.

    Μπορεί ο καπιταλισμός να είναι του θανατά, αλλά (παρεμπιπτόντως) έχει ακόμα δύναμη και ενιαία δράση.

    Γι΄αυτό μιλώ για πιθανό πόλεμο.

    Αρκεί να βρεθεί η αφορμή.
    - Θα είναι ο Αχμαντινετζάντ?
    - Ο Καντάφι?
    - Ο βασιλιάς ... Χάραλντ της Νορβηγίας?

    Σε ποιον θα μας αναγκάσουν να στρέψουμε τα όπλα μας?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό ήταν για το εργατικό κίνημα και την ανασύνταξη του... Είναι επιπλέον δυσκολίες. Στην πραγματικότητα αυτοί οι χώροι δημιουργήθηκαν και αξιοποιούν αστικές αναλύσεις, οι οποίες είναι και αυτές που μας δημιουργούν πρόβλημα. Πχ η πλατεία και η άρνηση του συνδικαλισμού είχε αφετηρία στην "μεταβιομηχανική εποχή" αλλά και στο ρόλο των εργατοπατέρων. Κατά τη γνώμη μου αποτελούν έσχατες εφεδρείες σε περίπτωη που δεν κρατιέται άλλο αλλά και σήμερα βαζουν εμπόδια.Από κοντά και οι εργατοπατέρες...

    Ενιαία δράση μπορεί να έχουν προσωρινά, αυτό που ζητάν Κίνα Ιαπωνία δεν μπορεί ακόμα και αν πρόσκαιρα δουλέψει να έχει βάθος χρονικό και αυτό λόγο των ανταγωνισμών μεταξύ τους-δες πχ που οδηγούν οι ανταγωνισμοί την Ευρωζώνη-περισσότερα όμως στο δεύτερο μέρος. Βέβαια το να στοχοποιήσουν μια τρίτη χώρα και να τη μοιραστούν υπάρχει πάντα η δυνατότητα, άσχετα που μπορεί να φαγωθούν στη μοιρασιά-παρακολούθησε πχ τι συμβαίνει μεταξύ Γαλλίας και ΗΠΑ στη Λιβύη, αλλά και το ρίξιμο των Ρωσία-Κίνα που θέλανε να πάρουν μέρος στη μοιρασιά και τους σύμφερε μέχρι την κήρυξη του πολέμου, ήδη μεθοδεύται "εθνική" κυβέρνηση όποτε όλα είναι αναοιχτα στοπυς συσχετισμούς. Φαίνεται ότι το πεδίο συγκρούσεων είναι πια όλο και πιο έντονα η Αφρική με την τεράστια Κινέζικη παρέμβαση, η Κεντρική Ασία και η πάντα επίκαιρη μέση ανατολή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Πάντως γενικότερα γίνεται ... τζέρτζελο:

    http://www.tanea.gr/kosmos/article/?aid=4647859

    http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=297951
    (ενδεικτικά)

    Δυστυχώς το "σύστημα" έχει μεγάλη "εντροπία" και για να περιέλθει σε ισορροπία θέλει πολύ δουλειά.
    (μ' έπιασε το θετικιστικό μου!)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Και να που κάτι δεν μ΄αφήνει, να κλείσω το ρημάδι το pc:

    http://wp.me/p1pa1c-bKA

    με ιδιαίτερη προσοχή στο ρεζουμέ:

    ...
    Και αυτή τη στιγμή, είναι μοιραίο η ανθρωπότητα να βρεθεί για άλλη μια φορά μπροστά στο ίδιο δίλλημα.

    Η μια επιλογή, είναι μια νέα έφοδος στον ουρανό της κοινωνικής πλειοψηφίας, που την ετοιμάζουν για σφαγή. Μια επανάσταση, που θα δανείζεται στοιχεία από την αποφασιστικότητα και την ουτοπία των εξεγερμένων δούλων του Σπάρτακου. Από την ορμή και το δημοκρατισμό της παρισινής κομμούνας. Από την πολιτική τέχνη της μπολσεβίκικης νίκης του Οκτώβρη. Από την ποίηση της Λατινικής Αμερικής. Από την εκρηκτικότητα και τη φαντασία του Μάη του 68. Από την απελπισία αλλά και την οργή των νεολαιίστικων ξεσπασμάτων τύπου Δεκέμβρη 2008 στην Ελλάδα. Από τα χειμερινά ανάκτορα, τους δρόμους, τις πλατείες, τις καταλήψεις εργοστασίων και πανεπιστημίων. Και πολλά άλλα που δεν μπορούμε να φανταστούμε.

    Η δεύτερη ‘’επιλογή’’, είναι μια καθολική αντιδραστική μετάλλαξη όχι απλά των εργασιακών σχέσεων, της σχέσης μισθών-κερδών ή του πολιτικού συστήματος. Πρόκειται για μια τερατώδη αντ-επαναστατική τομή στο σύνολο των κοινωνικών σχέσεων που θα φέρει τις σύγχρονες κοινωνίες πίσω και από την αστική γαλλική επανάσταση. Στην γιγαντιαία αυτή σύγκρουση που καλπάζει υπόκωφα, θα είμαστε τα θύματα της ή οι πρωταγωνιστές της με πολιτικό σχέδιο, αλληλεγγύη και πολιτική αυτοπεποίθηση. Να αρμέξουμε την πείρα του παρελθόντος, να σπείρουμε για το μέλλον, αλλά και να διεκδικήσουμε την νίκη και την επαναστατική τομή στο παρόν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ο καπιταλισμός άλλωστε βασίζεται στο έθνος-κράτος που βρίσκεται σε ανταγωνισμό με τα υπόλοιπα, προκειμένου το καθένα να εξασφαλίσει ένα όσο το δυνατόν μεγαλύτερο κομμάτι της "λείας" για λογαριασμό του, έναντι των αντιπάλων του. Αυτή η μάχη ενίοτε καταλήγει σε πλήρη στρατιωτική αντιπαράθεση (ο καπιταλισμός ήδη μας έχει "χαρίσει" δύο Παγκόσμιους Πολέμους και συνεχίζει).

    yiokyiok

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. Και τι μας το λες σε μας;Γιατι δεν το λες στους Κινεζους συντροφους σου που πρωταγωνιστουν οπως γραφεις σε αυτο το νεκρο συστημα;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Συντρόφους μας; Στην πραγματικότητα είναι φιλελευθέροι και κευνσιανοί, περισσότερα όμως στο δεύτερο μέρος, λίγο υπομονή... χαχαχα Μη μπερδεύεσαι με το όνομα τα ρούχα δεν κάνουν τον παπά... στη συγκεκριμένη περίπτωση ούτε καν οι εξαγγελίες δεν ανατποκρίνονται σε οτιδήποτε "σοσιαλιστικό"... anyway

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Γιοκ-γιοκ, άδικο δεν έχεις καθόλου... τίποτα δεν αποκλείεται ειδικά σε ένα μαγαλύτερο βάθος, αντιθέτως είναι πολύ πιθανό, απλά όπως είπα υπάρχουν νέα δεδομένα που δεν ειναι απαραίτητο να ξαναδούμε τα ίδια με τον ίδιο τρόπο... Θα έλεγα ότι ηδη έχει αρχίσει ένας ηλεκτρονικός πόλεμος υπερδυνάμεων... δες τα τελευταία μεταξύ Κίνας-ΗΠΑ... Επίσης υπάρχει τρελό ράλι εξοπλισμών, η Κίνα επεκτείνει το ναυτικό της ώστε να μπορεί να ελέγξει τις νέες αποικίες της, ήδη έχει το πρώτο στην Ασία, αναπτύσει αεροπλανοφόρα, που είναι βασικά στον υπερπόντιο έλεγχο και έχει ήδη φέρει ένα πύραυλο ειδικό στο να χτυπά αντίπαλα αεροπλανοφόρα. Τέτοια πλοία δεν διαθέτουν πέρα των πρωτοκλασάτων ιμπεριαλιστικών δυνάμεων παρά έλαχιστες πρώην "αυτοκρατορίες" όπως η Βρετανία και η Γαλλία...

    Spiral-Αντιλαμβάνομαι αυτό που λες, απλά η κατάσταση στην Ευρώπη όσο αναφορά το κίνημα είναι πιο πίσω από το 1848... πάντως το πισωγύρισμα που γράφει στο παραλληλογράφο έχει γίνει ήδη από τον προηγούμενο αιώνα, ας μη ξεχνάμε τον φασισμό. Το μόνο που τους κρατά σήμερα είναι η αδυναμία του κινήματος, ο φασισμός ήταν απαραίτητος απέναντι στην ΕΣΣΔ αλλά και στο επικύνδινο κομμουνιστικό κίνημα, σήμερα πάντως ίσως είναι και χειρότεροι, απλά δεν συμφέρει να είναι τόσο ανοιχτά τρομοκρατικοί...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "]τα κουμουνια χωρις τα λεφτα

    των νεοφιλελεφτερων καπιταλιστων απο την αμερικη ειναι πεθαμενοι


    το τελευταιο που τους μενει και στρους νεοφιλελεφτερους οπαδους

    ειναι να γινουν γιουσουφακια

    ή αμνοι προς σφαγη

    των μουσουλμανων και λοιπων βαρβαρων

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. σε συζητησεις για την κριση με φιλους γνωστους κτλ οποτε προσπαθω να μιλησω για το σοσιαλισμο ολοι μου φερνουν το παραδειγμα της ΕΣΣΔ. Οτι και καλα ο σοσιαλισμος δοκιμαστηκε κατερρευσε και αρα δεν ειναι το καταλληλο συστημα. χρειαζομαι λιγη βοηθεια η καποιο σχετικο λινκ που θα με βοηθησει να απανταω σε τετοιους ισχυρισμους αλλα και για δικη μου κατανοηση.

    τι απανταμε στην κριτικη για το σοβιετικο καθεστος και πως ξεχωριζουμε το σταλινισμο απο το λενινισμο?

    ποια κριτικη κανουμε εμεις οι μαρξιστες στο θεμα της ΕΣΣΔ;
    παρακαλω διαφωτιστε με σε αυτα ανυπομονω για τις απαντησης σας.

    Πετρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Πέτρο-Υπάρχει όπως φαντάζομαι θα γνωρίζεις τα ντοκουμέντα του 18ου συνεδρίου του ΚΚΕ, για το σοσιαλισμό όπου απαντά σε πάρα πολλά. http://www.kke.gr/ypoloipa/gia_to_sosialismo_ntokoymenta_18oy_synedrioy?act=3&morf=1&tab=1 εδώ ένα λινκ με αυτά επίσης στο site του ΚΚΕ υπάρχει ακόμα περισσότερο υλικό http://www.kke.gr/theoria/. όλη η συζήτηση αυτή έγινε ακριβώς για το λόγο τον οποίο λες και εσύ ότι το όταν προτείνεις το σοσιαλισμό η αντιπρόταση είναι ότι απέτυχε. Φυσικά κάποια από αυτά είναι δύσκολα να κατανοηθούν οπότε αν θες μπορείς να γράψεις εδώ απορίες ή στο φόρουμ ή ακόμα και να στείλεις email στους διαχειριστές. Φυσικά υπάρχει πάρα πολύ υλικό για μελέτη, που είναι αξιόλογο...

    Για σταλινιμσό και λενινισμό τώρα, ο Στάλιν γενικά εφάρμοζε αρχές του Λένιν. Γενικά στα μέτρα του δυνατού σε κάποια βασικά στο θέμα οικοδόμησης του σοσιαλισμού τα πήγε καλύτερα από τους μετέπειτα και γίναν κάποια βήματα. Από την άλλη έκανε αρκετά λάθη, τα οποία όμως δεν είναι αυτά που του ρίχνουν οι αστοί, ενώ και πολλά στοιχεία που χρησιμοποιούν εναντίον του είναι προπαγάνδα από φιλοφασιστικές και φασιστικές πηγές του μεσοπολέμου... Επίσης μπορείς να στείλεις email ή να γράψεις στο φόρουμ για περισσότερα...

    Ανώνυμε- Υπερτιμάς την όποια δύναμη των ισλαμιστών, επίσης η δύναμη τους δεν ήταν πάντα ανεξάρτητη από ιμπεριαλιστικά κέντρα. Τελος φαίνεται ότι ο ρόλος τους ως μπαμπούλας που δημιουργησαν κύρια οι ΗΠΑ, έχει αρχίσει να πέφτει και αυτό φαίνεται από την δολοφονία Λάντεν (που μπορεί να έγινε και πιο πριν), ήδη το λεγόμενο μετριοπαθές ισλάμ αρχίζει να παίζει σημαντικό ρόλο σαν σύμμαχος των "δυτικών", δες πχ τα νέα κόμματα στη μέση ανατολή μετά τη λεγόμενη "αραβική άνοιξη"... Για τα "κομμουνια" που προφανώς εννοείς την Κίνα, δες παραπάνω σχόλιο μου, επίσης ρίξε μια μ ατιά στο αρχικό κείμενο να δεις τι παίζετε μεταξύ τους-πιο πολύ αναάγκη έχουν οι ΗΠΑ, αλλά αν φεσώσουν την Κίνα το ένα τρις που θα χάσει θα τους δημιουργήσει πρόβλημα... Στο δεύετρο μέρος θα έχει στοιχεία για τα στοιχεία κούρασης στην οικονομία της Κίνας φέτος...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Φίλε Πέτρο, να μερικά πράματα που μπορείς να απαντάς:
    1) Ο σοσιαλισμός ήταν η πρώτη προσπάθεια ας πούμε ιστορικά, να εφαρμοστεί ο σοσιαλισμός. Κράτησε 74 χρόνια περίπου ώσπου ανατράπηκε (όπως λέμε εμείς, δεν κατέρρευσε, δεν καταρρέει το σύστημα επειδη είναι σκάρτο, αλλά επειδή κάποιος προσπάθησε να το ανατρέψει) Κι ο καπιταλισμός, πέρασαν περίπου τρεις αιώνες ώσπου να κυριαρχήσει στο μεγαλύτερο μέρος του κόσμου από τότε που πρωτοεμφανίστηκε. Έτσι κι ο σοσιαλισμός είναι σχετικά καινούριος και 75 χρόνια εφαρμογής του δεν είναι τίποτα μπροστά στην ανθρώπινη ιστορία.
    2) για την κριτική στην ΕΣΣΔ το κκε έκανε ολόκληρο συνέδριο και κατέληξε σε κάποια συμπεράσματα μπορείς να τα δεις εδώ:

    http://goo.gl/IQFcS

    Είναι μεγάλο κείμενο, θέλει διάβασμα γιατί είναι βαθιά η ανάλυση. Το κκε ασχολείται με το θέμα από το 1995 σχεδόν που είχε βγάλει ολόκληρο βιβλίο γι' αυτό.

    3) Ο σταλινισμός δεν είναι ξεχωριστή θεωρία και γενικά στο ΚΚΕ δεν αναγνωρίζουμε τον όρο, είναι όρος που τον έβγαλαν οι αντίπαλοί μας κυρίως για να περιγράψουν ένα "στιλ" διακυβέρνησης γενικά. Ο λενινισμός είναι ας πούμε ο μαρξισμός που εξελίχτηκε την εποχή της ρωσικής επανάστασης και εξειδικεύει ακόμα περισσότερο σε πολιτικά, ιδεολογικά, οικονομικά και φιλοσοφικά ζητήματα του μαρξισμού. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι και ο "Σταλινισμός" είναι ας πούμε η συνέχεια του Λενινισμού, ή ο λενινισμός στην εποχή του Στάλιν, αλλά αυτό δεν είναι επίσημη θέση του κκε.
    Ό,τι και να ναι πάντως θέλει διάβασμα, υπομονή και να εξηγείς με ψυχραιμία στους καλόπιστους αυτά που μαθαίνεις

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. http://www.kke.gr/anakoinoseis_grafeioy_typoy/dhloseis_ths_gg_ths_ke_toy_kke_alekas_paparhga_gia_to_bathema_ths_krishs?morf=1 σχετικό...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. ευχαριστω για τις απαντησεις και τα λινκς. τα εχω διαβασει τα αποτελεσματα του συνεδριου. ειναι κατατοπιστικα αλλα και αρκετα τεχνικα. αυτο που καταλαβα ειναι οτι η παρακμη της σοβιετικης ενωσης προκληθηκε απο την εμπορευματοποιηση κοινωνικων αγαθων και την οπορτουνιστικη διαφθορα ορισμενων πολιτικων ανθρωπων και στελεχων.

    ομωσ δεν ειναι ευκολο να μιλησεις πιο συγκεκριμενα για αυτα σε μια συζητηση. ποια θα ηταν μια γενικη διατυπωση για τον "υπαρκτο σοσιαλισμο". οτι δεν προλαβε να ολοκληρωθει? οτι στην πορεια ενω πετυχαινε μετα σταματησε να εφαρμοζεται σωστα? οτι ο καπιταλισμος ειναι πολυ θελκτικος και δεν προλαβε η ηγεσια του ΚΚΣΕ να θωρακισει ιδεολογικα την ΕΣΣΔ 100%?

    επισης πως απανταμε στις κατηγοριες για αυταρχισμο και ολοκληρωτισμο, οταν κατηγορουν τα κομμουνιστικα καθεστωτα για πολιτικες δολοφονιες, ανελευθερια λογου, παρακολουθηση κλπ οπως πχ στην ανατολικη γερμανια?

    εχω βρει πολλα στοιχεια να διαβασω και να πλουτισω τις γνωσεις μου γι αυτα αλλα θα ηθελα ενα μπουσουλα.
    ευχαριστω και παλι

    Πετρος

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αυτό που έχει μεγάλη σημασία να καταλάβουμε είναι ότι ο κομμουνισμός πριν την ανεπτυγμένη του μορφή αρχίζει με τα στοιχεία της κοινωνίας που υπάρχει πριν αυτό και η πορεία ανάπτυξης του αποτελεί μια πορεία που τα παλιά στοιχεία που έχουν δημιουργηθεί από τον καπιταλισμό ή ακόμα και από πιο παλιά εκμεταλλυτικά συστήματα σταδιακά μεταστρέφονται σε νέες σχέσεις- Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους. Αυτή η πορεία μέχρι τον ανεπτυγμένο κομμουνισμό είναι ο ανώριμος κομμουνισμός που επικράτησε να λέγεται "σοσιαλισμός". Σε αυτή την περίοδο βασικό είναι στη μάχη του παλιού με το νέο να επικρατεί το νέο έναντι του παλιού. Οι εμπορευματικές σχέσεις είναι στοιχείο του παλιού που έπρεπε να αρθεί, επειδή η ύπαρξη τους σταδιακά αναπαρήγαγε το παλιό στους τομείς του εποικοδομήματος. Στην περίοδο αυτή έχει πολύ αποφασιστικό ρόλο η συνειδητή πολιτική δράση, για αυτό και η πάλη με τον οπορτουνισμό που είναι τελικά επιρροή της αστικής ιδεολογίας στους επαναστάτες, αποκτά αποφασιστικό ρόλο...

    Για τον ολοκληρωτισμό τώρα, όπως σου έγραψα και χθες, μερικά από αυτά είναι αστική προπαγάνδα. Πολλά ψέματα αξιοποιούνται προς αυθτόν το σκοπό. Υπήρχε όμως μια βάση; Βεβαίως! Ο σοσιαλισμός ήταν μονίμος περικυκλωμένος, δέχθηκε δυο φορές εξωτερική επίθεση πρώτα με την ανετπανάσταση του 1918-20, αλλά και στο Β ΠΠ. Μετά τον πόλεμο η επίθεση των ιμπεριαλιστικών κρατών εντάθηκε με παρουσία μυστικών υπηρεσιών, υπονόμευσης κάθε είδους, αξιοποίηση της οπορτουνιστικής στροφής κτλ όλα αυτά δικαιολογούσαν μια κατασταλτική πολιτική προκειμένου να φτάσει ο σοσιαλισμός στη νίκη, ουσιαστικά η όλη διαδικασία άνοιξε το δρόμο δεν ολοκλήρωσε τη νίκη, οπότε η κατάσταση χρειαζόταν αναγκαστικά πειθαρχία, όποτε αυτή χαλάρωνε είχαμε προβλήματα, δες πχ τι έγινε στην Ουγγαρία το '55. Η Γερμανία που είχε μοιραστεί, αποτελούσε και έδαφος που δρούσαν πιο έντονα υπηρεσίες επειδή ήτανα ακριβώς στην άκρη, αλλά και εξαιτίας του χωρισμού στα δυο του Βερολίνου που ήταν βαθιά στην ανατολικογερμανική επικράτεια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Λες κι ακούω τον παππού μου, που μού 'κανε "μαθήματα" τη δεκαετία του '60!...

    Απίστευτο! Μα τα ίδια λόγια!!!...

    Κι ακόμα να λυθεί αυτή η ρημάδα η... "αντίφαση"!!!...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Aει ρε, εξυπνάκηδες. Κοροϊδεύεις τον παππού σου σου, που προσπαθούσε να σου εξηγήσει δυο πράματα με το φτωχό του το μυαλό!
    Εμείς θα τον τιμήσουμε όμως τον παππού σου, που μπορεί να μη μπορούσε να σου εξηγήσει την "αντίφαση" αλλά προβληματίστηκε ο άνθρωπος, προσπάθησε. Anyway, no hard feelings

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Πέτρο, σου αφήνω και δύο βίντεο του κόμματος για το θέμα που ρωτάς:

    Ο Σύγχρονος Αντικομμουνισμός με Αιχμή τον Σοσιαλισμό
    http://www.youtube.com/watch?v=_JYX6CIf9-Y&feature=player_embedded


    KATIN (Η ΠΡΟΒΟΚΑΤΣΙΑ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΕΤΑΙ)
    http://www.youtube.com/watch?v=tfctQg3-yLI&feature=player_embedded

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...