Όνειρο μέσα σε όνειρο

Δεν ξέρω αμα σας έχει συμβεί ποτέ, να κοιμόσαστε και να βλέπετε έναν εφιάλτη και να ξυπνάτε, αλλά στην πραγματικότητα να μην ξυπνάτε, αλλά να νομίζετε μόνο ότι έχετε ξυπνήσει ενώ ακόμα ονειρεύεστε. Εμένα πάντως αυτό μου έχει συμβεί και μάλιστα να ξυπνήσω μέσα στο όνειρο όχι μόνο μια αλλά και 2 φορές διαδοχικά προτού τελικά να ξυπνήσω κανονικά(εκτός και αν όλα αυτά είναι ένα ψέμα και στην πραγματικότητα συνεχίζω ονειρεύομαι).

Αυτό λοιπόν κατά την ταπεινή μου γνώμη συμβαίνει όχι μόνο στον ύπνο μας αλλά και στον ξύπνιο μας. Πώς αλλιώς να ερμηνεύσει κανείς το φαινόμενο που χαρακτηρίζει την μάζα εκείνη των ανθρώπων, οι οποίοι όταν έρθουν αντιμέτωποι με τον πραγματικό εφιάλτη του καπιταλισμού( που εισχώρησε αρχικά στην ζωή τους απαλά απαλά σαν πολύχρωμο όνειρο(να σου βάλω και σος να γλιστράει που λέει και ο τυπάς στην διαφήμιση) με όχημα τον καταναλωτισμό και την γκλαμουριά), διαβάζουν ένα βιβλίο, ακούνε μια διάλεξη, αρπάζονται από μια μαλακία στην τηλεόραση ή βλέπουν το Ζέιτγκεηστ και νομίζουν ότι ξαφνικά τα έχουν ξεδιαλύνει και τα ξέρουν όλα;



Πως αλλιώς να αποκαλέσει κανείς τον ξερολισμό όλων αυτών, που εκφράζεται κατά πάσα κατεύθυνση, αν όχι «όνειρο μέσα σε όνειρο», όπως και το ομώνυμο ποίημα του Έντγκαρ Άλαν Πόε;


Το τι έχω ακούσει από όταν μπήκαμε στην κρίση δεν περιγράφεται, θα σας παραθέσω μόνο μερικά.
-        Αν σηκώσουμε όλοι μαζί χρήματα από τις τράπεζες το σύστημα θα καταρρεύσει το επόμενο δευτερόλεπτο.
-        Αν κάνουμε μια μήνυση στο μνημόνιο αυτό θα καταργηθεί, κατηγορούν μάλιστα και τα κόμματα της αριστεράς που εδώ και τόσο καιρό χάνουν τον χρόνο τους και δεν του έχουν βαρέσει μια μήνυση ξεγυρισμένη.
-        Να στείλουμε πολλά μαζί email στους βουλευτές μας για να καταλάβουν ότι δεν συμφωνούμε με τις επιλογές τους και να αλλάξουν τακτική.
-        Να κάνουμε ένα ντου στην βουλή να κρεμάσουμε και τους 300 να τελειώνουμε.
-        Αμα καταργηθεί η βουλευτική ασυλία θα καθαρίσει το σύστημα γιατί τόσα χρόνια αυτοί τα φάγανε(οι βουλευτές, γιατί για τους μεγαλοκαρχαρίες καπιταλιστές δεν γίνεται ούτε λόγος).
-        Στείλτε αυτό το email σε 20000000000 άτομα και μαζέψτε υπογραφές για να ρίξουμε την κυβέρνηση και άλλα τέτοια.


Μαζί με αυτές τις «απόψεις», αναλογούν και κάποιες συμπεριφορές, όπως αυτή του χτυπήματος της κατσαρόλας, της μαζικής μούτζας, το κάψιμο της γερμανικής σημαίας, το στήσιμο κρεμάλας στην μέσης της πλατείας συντάγματος, το γιουχάισμα, το γιαούρτωμα κ.α.


Σε όλους αυτούς λοιπόν ανοίγεται μπροστά τους ένας κόσμος βλακώδους και απόλυτης βεβαιότητας, ο καθένας ξέρει την αλήθεια και κυριαρχεί η πεποίθηση ότι όλη αυτή η «αλήθεια» του καθενός, όσο διαφορετική και να είναι από του άλλου, μπορεί να ενωθεί κάτω από το πέπλο μιας σημαίας, κατά προτίμηση της Ελληνικής, και να αλλάξουν αυτόματα τα πάντα προς το καλύτερο. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ!(αλήθεια; Μαζί οι εργάτες με τους βιομήχανους, μαζί οι αναρχικοί με τους φασίστες; Μαζί ο συνασπισμός και το ΚΚΕ, πως μαζί δηλαδή;)


Συνηθίζουν δε, να απαξιώνουν όποιους χώρους έχουν αποκρυσταλλωμένες και ώριμες απόψεις(βλέπε ΚΚΕ), να τους λένε δογματικούς, σταλινικούς, κολλημένους και άλλα διάφορα. Πάντα σε συμφωνία με τα ασαφή και πολύμορφα(αλλά στην ουσία άμορφα) πρότυπα της μετανεωτερικότητας με τα οποία τους βομβαρδίζει τον εγκέφαλο η τιβι, το ίντερνετ και τα υπόλοιπα μέσα. Πρότυπα που θέλουν οποιαδήποτε ολοκληρωμένη και σαφή ιδεολογία/θεωρία να είναι άκυρη, πεπαλαιωμένη, αποτυχημένη, αδόκιμη και «ολοκληρωτική», ενώ εκθειάζεται μόνο η θολοκουλτούρα ως υγιής επαναστατική/ανατρεπτική/αντικομφορμιστική αντίδραση. [1]


Αν και οι εκφράζοντες αυτές τις απόψεις καμιά φορά καταντούν ενοχλητικά επαναλαμβανόμενοι, σε βαθμό να ξέρεις τι θα πουν πριν καλά καλά να το πούν, ενώ συχνά είναι προσβλητική τόσο η συμπεριφορά τους όσο και η βλακεία που τους διακρίνει, γνωρίζω ότι η κατάσταση τους αποτελεί και αυτή ένα στάδιο προς την ριζοσπαστικοποίηση. Το ότι θα φτάσουν όμως σε αυτό το στάδιο, δεν σημαίνει ότι θα το προσπεράσουν κιόλας, δυστυχώς πολλοί θα συνεχίσουν να είναι αλλού πατώ και αλλού βρίσκομαι, ενώ μερικοί άλλοι ίσως ακολουθήσουν πιο επικίνδυνα ιδεολογικά μονοπάτια.  Αυτός είναι και ο λόγος που θα κλείσω το άρθρο με μια συμβουλή προς τους ονειρευομένους.


Παιδιά, αρχικά ανοίξτε τα μάτια τα αυτιά σας και το μυαλό σας, ύστερα μάθετε να ξεχωρίζετε τους ήχους από τους θορύβους και την πραγματικότητα από τις σκιές, τέλος αυτό που θα προσλάβετε μάθετε να το κρίνετε και να το εκτιμάτε, να το αξιολογείτε και μην το αποθηκεύετε άκριτα στο μυαλό σας. Μάθετε δε, ότι ακόμα και αν αλλάζουν τα μέσα με τα οποία μεταδίδονται ή το περιτύλιγμα κάποιων «ιδεών», αυτό δεν σημαίνει ότι οι ιδέες αυτές δεν συνεχίζουν να κρατούν θέση ρετιρέ στον εγκέφαλο σας, έστω και ελαφρώς παραλλαγμένες ή επιμελώς κρυμμένες στο υποσυνείδητο . Αν ακολουθήσετε τις παραπάνω συμβουλές ίσως σταματήσετε επιτέλους να ονειροβατείτε και βάλετε ένα χεράκι για να μας βοηθήσετε να μετατρέψουμε αυτόν τον κόσμο, βάσει του οράματος μας για το μέλλον[2], από εφιαλτικό κολαστήριο σε επί γης παράδεισο, ή τέλοσπαντων ότι κοντινότερο σε αυτό. Όλα τα παραπάνω για να πραγματοποιηθούν απαιτούν βέβαια κόπο και χρόνο, όμως αρκετά κοπιάζατε τόσα χρόνια για άλλους, καιρός να κοπιάσετε και λιγάκι για τον εαυτό σας και την τάξη σας.


Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)

---

[1] Και φυσικά αυτό γίνεται χάρη της συντήρησης, επειδή μια θολή και μη ξεκάθαρη θεώρηση των πραγμάτων, δεν μπορεί ποτέ να αλλάξει το παραδοσιακό στάτους και τις ήδη υπάρχουσες σχέσεις που αναπαράγονται σε μια κοινωνία. Μια θολή θεωρία χωρίς ξεκάθαρο διεκδικητικό πλαίσιο είναι μια ακίνδυνη για το σύστημα θεωρία.

[2] Που δεν στηρίζεται στην ανοησία και στην ονειροΠώληση αλλά στην μελέτη των κοινωνικών και ιστορικών φαινομένων την ανάλυση την σύνθεση την εμπειρία και την συσσωρευμένη γνώση.