Ούτε μέρα δεν πρέπει να πάει χαμένη.
Πριν ακόμη η κυβέρνηση ανασυνταχθεί, πριν κάνει τις πρώτες ενέργειες, πρέπει να βρει το λαό στο πόδι.
Υπάρχουν συγκεκριμένα άμεσα προβλήματα π.χ. να καταργηθούν τα χαράτσια, άμεσα προβλήματα που έχουν σχέση με τους φόρους, τον φόρο αλληλεγγύης, με τον αυξημένο ΦΠΑ, με τις σχολικές επιτροπές των σχολείων που είναι χωρίς χρήματα, με τις φοιτητικές εστίες που αύριο κλείνουν, δεν υπάρχουν χρήματα στα πανεπιστήμια, πουθενά, για να τις τροφοδοτήσουν.
Πριν ακόμη η κυβέρνηση ανασυνταχθεί, πριν κάνει τις πρώτες ενέργειες, πρέπει να βρει το λαό στο πόδι.
Υπάρχουν συγκεκριμένα άμεσα προβλήματα π.χ. να καταργηθούν τα χαράτσια, άμεσα προβλήματα που έχουν σχέση με τους φόρους, τον φόρο αλληλεγγύης, με τον αυξημένο ΦΠΑ, με τις σχολικές επιτροπές των σχολείων που είναι χωρίς χρήματα, με τις φοιτητικές εστίες που αύριο κλείνουν, δεν υπάρχουν χρήματα στα πανεπιστήμια, πουθενά, για να τις τροφοδοτήσουν.
Επομένως τα προβλήματα είναι άμεσα και πρέπει να υπάρχουν διεκδικήσεις παντού.
Αιτήματα άμεσα και οξυμένα και ταυτόχρονα βεβαίως να ετοιμάζεται μεγάλη λαϊκή αντεπίθεση, γιατί όπως είπε και ο κ. Παπαδήμος, το παν είναι τα δημοσιονομικά.
Ξέρετε τι σημαίνει τα δημοσιονομικά ;
Σημαίνει στάση πληρωμών προς την παιδεία, την υγεία, παντού.
Στο όνομα να μην χάσουμε τους μισθούς και τις συντάξεις και την 6η δόση, θα μας τα κόψουν όλα, παίρνοντας την 6η δόση, παίρνοντας την 7η και με το νέο μνημόνιο.
Aντι για σχολιο, απο σημερινο αρθρο του Ριζου:
ΑπάντησηΔιαγραφήhttp://www1.rizospastis.gr/wwwengine/story.do?id=6538343
«Πώς θα ζήσω την οικογένεια με 450 ευρώ το μήνα;»
Στις ουρές των ανέργων έξω από τον ΟΑΕΔ του Πειραιά βρέθηκε ο «Ρ»
«Με λένε Βασίλη και είμαι 59 ετών. Εδώ και δύο μήνες είμαι στο ταμείο ανεργίας μετά από 43 χρόνια δουλειάς στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη. Μπορείτε να το φανταστείτε; Η κατάστασή μου είναι τραγική. Πού να βρω δουλειά και ποιος θα με πάρει σε αυτήν την ηλικία; Εχω μια οικογένεια πίσω μου που περιμένει. Τα παιδιά μου παρότι δουλεύουν δεν τους φθάνουν. Ζητούν από μένα. Με τα λεφτά του ταμείου ποιον να ζήσω, εμένα ή εκείνα; Πριν από λίγο καιρό κοντά στους άλλους λογαριασμούς, ήρθε και η έκτακτη εισφορά - 300 ευρώ περίπου - και τώρα περιμένω και τη ΔΕΗ. Δεν θα τα πληρώσω, δεν έχω να τα πληρώσω. Φτάνει πια»!
Αυτά είναι τα λόγια μόνο ενός από τους πολλούς ανέργους που συνάντησε χτες ο «Ρ» στον ΟΑΕΔ Πειραιά, δίπλα στις ουρές αναμονής των ανέργων που καθημερινά κατακλύζουν τα γραφεία του παραρτήματος, είτε για να λάβουν το πενιχρό επίδομα ύψους 461,50 ευρώ, είτε για να υποβάλουν τα απαραίτητα δικαιολογητικά οι νέες στρατιές των ανέργων, είτε για να βρουν «οπουδήποτε» μια θέση εργασίας.
Στην άλλη άκρη της κουβέντας, βρίσκεται ο Γρηγόρης, 34 χρόνων, άνεργος τους τελευταίους επτά μήνες, ο οποίος λέει χαρακτηριστικά: «Αυτή τη στιγμή ζω αποκλειστικά από το επίδομα ανεργίας κι αν δεν είχα τους γονείς μου ειλικρινά δεν ξέρω πώς θα τα είχα βγάλει πέρα. Φανταστείτε ότι πριν από λίγες ημέρες μου ήρθε η έκτακτη εισφορά, περίπου 300 ευρώ, ενώ το επίδομα είναι 461,50 ευρώ. Αλήθεια, μπορεί κανείς να ζήσει με μόνο 160 ευρώ για ένα μήνα; Δεν μπορεί!»
Την ίδια ανησυχία εκφράζει λίγο πιο πέρα και ο Αντώνης, ο οποίος πριν από λίγο καιρό απολύθηκε τόσο ο ίδιος όσο και η γυναίκα του. «Είμαστε και οι δύο άνεργοι πια. Παιδιά μπορεί να μην έχουμε, έχουμε όμως ενοίκιο, λογαριασμούς και την ανασφάλεια για το αύριο. Σκεφθείτε τι γίνεται».
Χαρακτηριστικά είναι όσα αναφέρει στον «Ρ» και ο Τάτσι, 55 ετών από την Αλβανία. «Ζω στην Ελλάδα 10 χρόνια τώρα κι όλο αυτό το διάστημα εργάζομαι. Πριν από λίγες ημέρες απολύθηκα καθώς η επιχείρηση έκλεισε και σήμερα ήρθα για πρώτη φορά να βγάλω την κάρτα. Τι να πω; Πώς θα μπορέσω να ζήσω την οικογένειά μου με 450 ευρώ επίδομα; Ούτε ένα πιάτο φαγητό δεν θα μπορώ να τους προσφέρω. Η γυναίκα μου δεν εργάζεται, εγώ στο ταμείο ανεργίας, το ένα παιδί στο σχολείο και το δεύτερο είναι το μόνο που θα μπορεί να βοηθήσει πια οικονομικά με την εργασία του. Τι να πω; Δεν ξέρω τι θα κάνουμε. Είμαι απελπισμένος».
Πιάνομαι από το ... τέλος και επισημαίνω:
ΑπάντησηΔιαγραφή- Η απελπισία να γίνει θυμός
- Ο θυμός να γίνει οργή
- Η οργή να γίνει αγανάκτιση
- Η αγανάκτιση να μετατραπεί σε διάθεση για Αγώνα
- Αγώνας Οργανωμένος, Ταξικός, Ανειρήνευτος
- Αγώνας για Λαϊκή Εξουσία