Η νέα χρεοκοπία του αναρχισμού και ο παρακρατικός του ρόλος

Ένα καινούριο στοιχείο που ανέδειξαν οι μέρες είναι το σύγχρονο παρακράτος. Οι απόγονοι των ταγματασφαλιτών φέρουν πια κεφαλαίο Α μέσα σε κύκλο, συνδέονται μέσω υπόγειων διαδρομών και εν αγνοία τους πολλές φορές με την κρατική ασφάλεια, με φασίστες οργανωμένους στο ΛΑΟΣ, με χρυσαυγίτες, όλοι ασύνδετοι ευθέως μεταξύ τους αλλά κάτω από ένα “ενιαίο καθοδηγητικό κέντρο” την κρατική ασφάλεια, το βαθύ κράτος που αυτή την περίοδο είναι υπό την εποπτεία του χουντοΠΑΣΟΚ. Είναι ενδεικτική η αλλαγή της ηγεσίας της ΕΛΑΣ δυο-τρεις μέρες πριν τη 48ωρη, είναι ενδεικτικός ο εξοπλισμός των κουκουλοφόρων με γκλομπς, κρότου-λάμψης και δακρυγόνα, είναι ενδεικτικό το σπάσιμο-κάψιμο γραφείων του ΚΚΕ στην ανατολική Θεσσαλονίκη (Τούμπα, Τριανδρία, Χαριλάου), είναι ενδεικτική η ανάρτηση εμετικών αντιεξουσιαστικών ανακοινώσεων στο ασφαλίτικο indymedia, είναι ενδεικτική η χυδαιότατη αστική αρθρογραφία με τις γνωστές ειρωνίες περί των αποκαταστάσεων και μνήμες εμφυλίου, όπως επίσης είναι ενδεικτικές οι γελοίες ανακοινώσεις του φασιστοΛΑΟΣ και του αρχικαραγκιόζη Αϊβαλιώτη με τις πανηλίθιες εξυπνάδες του.

Η ταξική αναφορά όλου αυτού του άμορφου ιδεολογικοπολιτικού χυλού είναι ο συνδυασμός του μικροαστικού ατομικισμού και του αντιδραστικού ρόλου του λούμπεν προλεταριάτου, άνθρωποι δηλαδή που είτε εκφράζουν το πιο ακραίο, περιθωριακό τμήμα των μικροαστών, κατεξοχήν κοινωνικός χώρος που πολιτικά υιοθετεί τον εθνικισμό και το ρατσισμό, το πιο εύκολο ιδεολογικό καταφύγιο γι' αυτούς, είτε τον ατομικιστικό αναρχισμό , το “δεν ανήκω σε κανέναν, δεν με εξουσιάζει κανένας”. Η λούμπεν εκδοχή των αναρχοφασιστοειδών είναι ακριβώς εκείνο το αξιολύπητο τμήμα της εργατικής τάξης που έχει περάσει στο περιθώριο, έχει απωλέσει κάθε ίχνος κοινωνικής συνείδησης, υπερβαίνει κάθε ηθική και καταφεύγει στον απόλυτο μηδενισμό. Οι άνθρωποι αυτοί είναι οι σύγχρονοι απόγονοι του εγκληματία Νετσάγεφ, ικανοί να πουλήσουν και τη μάνα τους για ένα χαρτζιλίκι ή έστω μια ψυχολογική επιβεβαίωση της ισχύος τους δια της τυφλής βίας. Ανάλογα με την περίσταση, με την ίδια άνεση θα γινόντουσαν αναρχικοί, αντιεξουσιαστές, τοπικιστές, εθνικιστές, ρατσιστές, ακραίοι σωβινιστές και απομονωτιστές, όλ' αυτά σε διάφορα κοκτέηλ με διάφορες, ανάλογα με την ιστορική φάση, δόσεις. 

Ο αναρχισμός που ξεκινάει από καθαρά ηθικά κίνητρα, μια παιδαριώδης προσπάθεια τεκμηρίωσης της οργής απέναντι στην αδικία, είναι έρμαιο στις επιρροές από ο,τιδήποτε, άλλωστε δεν μπορεί να τεκμηριωθεί σοβαρά η προσωπική βία ως ατομική απάντηση στην κοινωνική αδικία. Με κοινό παρονομαστή την βία κατα προσώπων, είναι στην πραγματικότητα ένα “ιδεολογικό” κέλυφος της εγκληματικότητας. Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που, διάφορα αναρχοειδή, φασιστοειδή, συνδεσμίτες, περιθωριοποιημένες κοινωνικές ομάδες κάθε είδους, χωρίς καμμιά δυσκολία μπορούν να μπουν στην υπηρεσία καταστολής του λαϊκού κινήματος επειδή ακριβώς χάνουν κάθε ηθικό στήριγμα για τις πράξεις τους, όπως το λέμε λαϊκά δεν έχουν πια τσίπα. Το αστικό βαθύ κράτος, που γνωρίζει πολύ καλά αυτές τις λεπτές κοινωνικές αποχρώσεις και το ρόλο τους, μπορεί να τα αξιοποιήσει με τον καλύτερο τρόπο, να τα οργανώσει υπόγεια, να τα συντονίσει μέσα από ένα αόρατο σχέδιο και να διαλύσει το οργανωμένο κίνημα. Η ιδεολογική διαστρέβλωση της πραγματικότητας, την οποία διαδίδουν σε όλο τον κόσμο οι ΜΜΕ πολυεθνικές σχετικά με τα χτεσινά γεγονότα είναι ότι πρόκειται για “συγκρούσεις ανάμεσα σε διαδηλωτές”. Η ταξική αλήθεια είναι ομάδες έως και 500 το πολύ αναρχοφασιστών, εξοπλισμένοι από την ελληνική αστυνομία επιτίθενται σε συγκεντρωμένο πλήθος 100.000 διαδηλωτών, εργαζομένων και άλλων λαϊκών στρωμάτων με περιφρούρηση, με σκοπό να τους διαλύσουν και στην ανάγκη να προκαλέσουν θύματα.

Οι εργάτες, οι άνθρωποι που δεν έχουν άλλη περιουσία εκτός απ' τα χέρια τους, που αναγκάζονται να ζήσουν κάτω από άθλιες συνθήκες δουλειάς σε καθεστώς τρομοκρατίας, εκφοβισμού, που προσπαθούν να τα βγάλουν πέρα με τα τρεις κι εξήντα και τη φοροληστεία, που έχουν φιλότιμο, μπέσα, βοηθάν και δείχνουν αλληλεγγύη στο συνάδελφο, που κάνουν βήματα στη συνείδησή τους και παλεύουν αξιοπρεπέστατα για τα δικαιώματά τους, είναι άνθρωποι από άλλη πάστα. Κι αν το πάρουμε από ηθική άποψη , η ηθική τους ανωτερότητα διαλύει κάθε μικροαστική και λούμπεν αθλιότητα. Το εργατικό και λαϊκό κίνημα είναι ο οδοστρωτήρας που κάνει σκόνη κάθε τέτοια αντίληψη και πρακτική.

Η γελοιοποιημένη πια μάσκα του V for Vendetta έπεσε, το έργο ήταν μάπα. Οι επίγονοι του Μπακούνιν έδειξαν για ακόμα μια φορά το αντιδραστικό τους ρόλο, ξανά και ξανά από τότε που για πρώτη φορά ηττήθηκαν στην Πρώτη Διεθνή απ' τον Μαρξ. Και θα χάνουν πάντα, γιατί δεν είναι παρά εργαλείο στα χέρια της αστικής τάξης που αργοπεθαίνει, η βαλβίδα εκτόνωσής της.