ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ:Δε μας αφήνουν να έρθουμε στη συναυλία σας, (κ.Αλεξιου)!

(Αναδημοσιευση απο το intifada.gr) Κα Χάρις Αλεξίου, οι Παλαιστίνιοι σας ζητάμε συγνώμη, αλλά δε μας αφήνουν να έρθουμε στη συναυλία σας Αγαπητή κα Χάρις Αλεξίου, (ή επιτρέψτε μας) Χαρούλα μας, Με χαρά μάθαμε όλοι/ες οι Παλαιστίνιοι/ες ότι, παρά το κάλεσμα μιας κάποιας αυτοαποκαλούμενης παλαιστινιακής κοινωνίας των πολιτών αλλά και κάποιων Ισραηλινών ακτιβιστών για πολιτιστικό μποϊκοτάζ του ισραηλινού απαρτχάιντ μέχρι να σταματήσει τα εγκλήματα και να συμμορφωθεί με το διεθνές δίκαιο, εσείς δε θα ακολουθήσετε το παράδειγμα άλλων καλλιτεχνών (όπως οι Ρότζερ Γουότερς, Νατάσσα Άτλας, Έλβις Κοστέλο κ.α.) και θα έρθετε να τραγουδήσετε στην ιστορική Παλαιστίνη – συγνώμη, στο Ισραήλ. Γνωρίζουμε ότι και εσείς όπως και άλλοι Έλληνες καλλιτέχνες ( Γιάννης Κότσιρας, Ντέμης Ρούσος, Γιώργος Νταλάρας, Γλυκερία κ.α.) δεν μπλέκετε την πολιτική με την τέχνη και έρχεστε να τραγουδήσετε για την ειρήνη και για όλους τους λαούς της περιοχής, που άλλωστε έχουν κοινές πολιτιστικές ρίζες. Δυστυχώς η χαρά μας για τον ερχομό σας μετριάζεται από το γεγονός ότι δεν θα μπορέσουμε να παραβρεθούμε όπως τόσο πολύ θα θέλαμε, στη συναυλία σας... Πάνω από 1,5 εκατομμύριο κάτοικοι της Λωρίδας της Γάζας, στην πλειονότητά μας παιδιά, στην πλειονότητά μας πρόσφυγες της «Νάκμπα» (δηλ. της καταστροφής, της εθνοκάθαρσης του ’48), βρισκόμαστε αποκλεισμένοι μέσα στη Λωρίδα και δεν μας επιτρέπεται όχι απλώς να βγούμε για να παρακολουθήσουμε τη συναυλία σας, αλλά πέραν ελαχίστων εξαιρέσεων, ούτε για να πάμε σε νοσοκομεία ή να σπουδάσουμε. Άλλα περίπου 2,5 εκατομμύρια από εμάς, επίσης μεταξύ των οποίων πολλοί πρόσφυγες του ‘48, βρισκόμαστε αποκλεισμένοι (ακόμα και μεταξύ μας) στη Δυτική Όχθη και πλέον δε μας επιτρέπεται να επισκεφτούμε την περιοχή στην οποία θα δώσετε συναυλία, όχι μόνο για να την παρακολουθήσουμε, αλλά ούτε καν για να πάμε να δουλέψουμε για ένα μεροκάματο όπως κάναμε παλιά. Αλλά ακόμα και αν μας άφηναν, θα έπρεπε να περάσουμε τόσα πολλά τσεκπόιντς καθώς και το Τείχος, που είναι αμφίβολο αν θα προλαβαίναμε να φτάσουμε εγκαίρως, στην ώρα μας για τη συναυλία σας. Πάνω από 5 εκατομμύρια άλλοι είμαστε διασκορπισμένοι ανά τον κόσμο πρόσφυγες του ’48 («κρατάει χρόνια αυτή η κολόνια »…) και δεν μας επιτρέπεται να επισκεφτούμε τα χωριά μας που καταστράφηκαν τότε (ανάμεσά τους και η Καισάρεια όπου τραγουδάτε συνήθως), τα σπίτια μας, τους συγγενείς μας αλλά κυρίως δεν μας επιτρέπεται να έρθουμε στη συναυλία σας.  Σκεφτόμασταν πάντως να το προσπαθήσουμε, διοργανώνοντας ειρηνικές πορείες για να επιστρέψουμε στην περιοχή που θα τραγουδήσετε, αλλά τις τελευταίες φορές που προσπαθήσαμε κάτι τέτοιο, τον περασμένο Μάιο και τον Ιούνιο, κάποιοι –όχι προφανώς από τους θαυμαστές σας- μας υποδέχτηκαν με πραγματικά πυρά και είχαμε δεκάδες νεκρούς. Σκεφτόμασταν έστω να πάρουμε το αεροπλάνο και να έρθουμε μόνο και μόνο για τη συναυλία σας. Αλλά την τελευταία φορά που κάποιοι ξένοι το προσπάθησαν, τον περασμένο Ιούλιο, βρέθηκαν στοιβαγμένοι κατά εκατοντάδες στα κρατητήρια του αεροδρομίου Μπεν Γκουριόν. Μέχρι και με πλοίο θα ερχόμασταν αλλά όταν κάποιοι που έχουμε πάρει ξένη υπηκοότητα προσπαθήσαμε με πολλούς ξένους φίλους μας το 2010 κάτι παρόμοιο, να πάμε στη Γάζα με πλοία, κάποιοι Ισραηλινοί – σίγουρα όχι από τους θαυμαστές σας -  μας επιτέθηκαν, σκότωσαν 8 Τούρκους συνταξιδιώτες μας και έναν Αμερικανό τουρκικής καταγωγής, τραυμάτισαν δεκάδες και αφού μας ξυλοκόπησαν ή μας έκαναν ηλεκτροσόκ με τέιζερ, μας στοίβαξαν κατά εκατοντάδες σε φυλακές και τελικά μας απέλασαν.  Ευτυχώς το 2011 όταν προσπαθήσαμε να κάνουμε την ίδια τρέλα, ο πρωθυπουργός της χώρας σας, της Ελλάδας, ο κ. Παπανδρέου, (προφανώς ενθυμούμενος την αδερφική φιλία του μακαρίτη του πατέρα του με τον επίσης εκλιπόντα Γιάσερ Αραφάτ), μας προστάτευσε σαν πατέρας και με τη συνδρομή πάνοπλων λιμενικών μας απέτρεψε από το να πάθουμε τα ίδια και χειρότερα. Περίπου 5.500 χιλιάδες από εμάς μεταξύ των οποίων εκατοντάδες παιδιά,  βρισκόμαστε φυλακισμένοι/ες σε ισραηλινές φυλακές, ακόμα και σε φυλακές-στρατόπεδα στην έρημο. Όπως καταλαβαίνετε είναι αμφίβολο αν θα μας δοθεί όχι 5ήμερη άδεια, όπως γίνεται στη χώρα σας, αλλά ούτε άδεια μισής ημέρας για να μπορέσουμε να έρθουμε στη συναυλία σας. Εμείς πάντως θα το προσπαθήσουμε και είμαστε διατεθειμένοι/ες να κάνουμε ακόμα και απεργία πείνας για να διεκδικήσουμε ολιγόωρη άδεια και να μπορέσουμε έτσι να παρακολουθήσουμε τη συναυλία σας. Χιλιάδες από εμάς βρισκόμαστε ανάπηροι στα σπίτια μας (ή ακόμα στα νοσοκομεία) μετά από τραυματισμούς όχι μόνον από άγριους ξυλοδαρμούς εποίκων και φαντάρων – σίγουρα όχι εκ των θαυμαστών σας – , αλλά και από όχι-και-τόσο-«πλαστικές» σφαίρες, πραγματικά πυρά, οβίδες, βόμβες, πυραύλους, λευκό φώσφορο κ.λπ. Πραγματικά ονειρευόμασταν να έρθουμε στη συναυλία σας, αλλά οι γιατροί προς το παρόν δεν μας το επιτρέπουν. Τέλος πάνω από 6.500 χιλιάδες από εμάς, εκ των οποίων περίπου το 1/5 παιδιά, από τα οποία το ¼ κάτω των 12 ετών, έχουμε σκοτωθεί τα τελευταία 11 χρόνια από ισραηλινά πυρά και όπως καταλαβαίνετε ειδικά εμείς είναι λιγάκι δύσκολο να παραβρεθούμε. Παρόλα αυτά να είστε σίγουρη πως θα σας ακούσουμε «από την άκρη του ουρανού». Συγνώμη λοιπόν που όλοι εμείς οι Παλαιστίνιοι θαυμαστές και θαυμάστριές σας δε θα μπορέσουμε τελικά να έρθουμε στη συναυλία σας στην καρδιά της ιστορικής Παλαιστίνης – συγνώμη, Ισραήλ – αλλά είμαστε σίγουροι/ες ότι «η αγάπη σας θα μας βρει όπου και να ‘μαστε». «Δι’ ευχών»: Των «ελεύθερων πολιορκημένων» της αποκλεισμένης Λωρίδας της Γάζας Των «εντοιχισμένων» της κατεχόμενης Δυτικής Όχθης Των εκτοπιζόμενων της κατεχόμενης Ανατολικής Ιερουσαλήμ Των εξόριστων-προσφύγων της παλαιστινιακής διασποράς Των Παλαιστινίων φυλακισμένων Των Παλαιστινίων τραυματιών και αναπήρων Των Παλαιστινίων μαρτύρων Όλων των Παλαιστινίων θαυμαστών και θαυμαστριών σας Για την ελεύθερη απόδοση των ιδεών: Σύλλογος Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ Υ.Γ. Γνωρίζουμε πόσο πολύ έχετε πληγεί και εσείς κα Αλεξίου από την οικονομική κρίση που πλήττει τη χώρας σας και όχι μόνο. Και πόσο ανάγκη έχετε τα έσοδα αυτής της συναυλίας. Το γεγονός πως δε θα μπορέσουμε να παραβρεθούμε στη συναυλία σας, δε σημαίνει ότι δε θέλουμε να σας στηρίξουμε σε αυτή τη δύσκολη στιγμή σας. Στείλτε μας έναν αριθμό λογαριασμού και εμείς θα σας στείλουμε το αντίτιμο του εισιτηρίου. Δε θέλουμε τίποτα σε αντάλλαγμα. Μόνο να συμβάλλετε και εσείς ώστε σε επόμενη συναυλία σας στην ιστορική Παλαιστίνη – συγνώμη, Ισραήλ – να μπορέσουμε –τουλάχιστον κάποιοι/ες από εμάς –  να παραβρεθούμε.  Ευχαριστούμε εκ των προτέρων. (Σημ. Oι υπογραμμισεις ειναι του ιστολογιου μας)