Νεκρή φύση
Πες μου αν έχεις δει ποτέ πιο άσκημο πράγμα, τέτοιο γερασμένο άσχημο πράγμα!
Απλώνουνται τα γυμνά του κλαδιά σαν σκελετωμένα δάχτυλα που προσπαθούν να παγιδέψουν τον ουρανό, και από κάτω οι ρίζες του, ρουφάνε ότι έχει απομείνει στο κάποτε γόνιμο χώμα, που τώρα έχει γεμίσει πτώματα, λες και είναι ομαδικός τάφος.
Ακόμα και αν παλιότερα έβγαζε καρπούς και φύλλα, τώρα δεν έχει τίποτα πια να προσφέρει, ούτε σκιά, ούτε τροφή, ούτε άρωμα, ούτε ομορφιά καθόλου.
Είναι στείρο, ζει μοναχά σαν παράσιτο, και κάθε επιπλέον λεπτό της ζωής του κοστίζει χιλιάδες ζωές.
Αγνόησε το κάλεσμα του, μην το ταΐζεις τις σάρκες σου, μην το ποτίζεις το αίμα σου, πολέμησε το!
Μην το φοβάσαι, δεν πρέπει να σε τρομάζει η ασχήμια του, ξερό είναι, περιμένει να του βάλεις φωτιά μια ηλιόλουστη μέρα.
Θα γίνει κάρβουνο θα γίνει ντουμάνι, και όσο θα σβήνει ετούτο το άχαρο πράγμα, τόσο τριγύρω του η γη θα ανθίζει.
Τέλος..
…ή μήπως αρχή;
Λαγωνικάκης Φραγκίσκος(Poexania)
Πάντα είχαμε πόλεμο!
ΑπάντησηΔιαγραφή__________________________
Κάποιοι άκουγαν τους αχούς από μακριά και κρύβονταν και άλλοι εξοπλίζονταν.
Οι υπόλοιποι (ίσως οι περισσότεροι) δεν άκουγαν τίποτα παρά μόνο mainstream μουσική, στριφογυρίζοντας ξέγνοιαστοι σε χορούς και σε βεγγέρες, δίπλα από πισίνες, μέσα σε "κτήματα δεξιώσεων" και χιονοδρομικά κέντρα φτιαγμένα μέσα στην έρημο.
- Το σπίτι του γείτονα πήρε φωτιά!
- Γιατί? Τι? Πως?
- Μια βόμβα το κτύπησε!
- Το δικό μου έπαθε τίποτα?
- Όχι, αλλά το κακό πλησιάζει!
- Καλά άσε με τώρα είμαι μακριά και η σύνδεση έχει αντήχηση. Ο δορυφόρος θα φταίει!
Etihad. Eυτυχώς πίσω. Στο πεζοδρόμιο του σπιτιού, άστεγοι γείτονες. Το σπίτι στη θέση του, τα διπλανά μισογκρεμισμένα. Το δικό του - ευτυχώς - μόνο η καμινάδα του θερμοδυναμικού τζακιού είχε πέσει.
Μάλλον από τους κραδασμούς των γειτόνων.
Να μην ξεχάσω να πάρω τηλέφωνο τον Αλβανό τζακά, να τον βρίσω για τη δουλειά που μου έκανε ...
Άνοιξε την τηλεόραση. Κάποιοι μιλούν σε μια άγνωστη γλώσσα, για πράγματα που δεν του είχαν μάθει στην ΑΣΟΕΕ: Lehman Brothers κατάρρευση! Πάει η επίσημη αγαπημένη, η δυναμική γκόμενα που ήξερε και πλήρωνε το δυναμικό άνδρα. Εξαφανίστηκε, κάηκε όπως ένας σωρός αποκριάτικες σερπαντίνες που ούτε για προσάναμμα στο θερμοδυναμικό τζάκι δεν κάνουν.
Τον αχό άρχισαν σιγά-σιγά να τον ακούν και οι εκ γενετής κουφοί. Η τηλεόραση έλεγε καταιγιστικές ειδήσεις: Αλέξανδρος, Σταύρος, πυροβολισμοί, επεισόδια, υποσχέσεις, εκλογές, ευρώ, ομόλογα, CDS, spread, ξανά πιστόλια, απαγχονισμοί, Τύνιδα, Ταχρίρ, Μαδρίτη, Σύνταγμα, διαδηλώσεις, αγανακτισμένοι, χημικά (τον Χρ.Παπ. τον ξέρω ... από τότε) … πνίγομαι.
Έριξε μια ματιά στο Blackberry. Ένας σωρός από αδιάβαστα mail. Κατάφερε να ξεχωρίσει κάποια από ένα φιλαράκι του. Τα πρώτα απλά προειδοποιούσαν. Ένα τελευταίο έγραφε: “Να προσέχεις την Μαρία μου και το παιδί. Φεύγω! Έγιναν όλα μαντάρα!”
Δέκα μέρες πριν το μεγάλο κακό …
τελικά η μόνο "νεκρή φύση" που βγάζει ένα νόημα είναι σαν όρος της φωτογραφίας (που κατά κανόνα είναι και όμορφη)
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίος Spiral, σε εβαλα σε mood ε;
ΑπάντησηΔιαγραφήblogseviko, εδω μιλάμε για νεκρή/πεθαμένη:)
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ οποία πρέπει να ξεριζωθεί για να φυτέψουμε τιποτα χρήσιμο(το ειπε και το γιωργάκι βέβαια να εχει ο καθεις την γλάστρα του:).