7 Οκτ 2011

Βία και "αριστερισμός"

Το σχολιαζόμενο άρθρο από το «βαθύ κόκκινο» δημοσιεύθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με ένα, πάνω στο ίδιο σχεδόν ζήτημα από το redfly planet”. Νομίζω πως έχει μεγάλη σχέση και με παλιότερο δικό μου εδώ.
Επέλεξα να κάνω μία κριτική ειδικά στο συγκεκριμένο άρθρο, γιατί νομίζω πως εκφράζει με έναν πολύ καθαρό τρόπο μία ολόκληρη σειρά από πλάνες (κατ’εμέ) ενός χώρου ο οποίος θεωρεί για τον εαυτό του, πως κινείται «αριστερά» του ΚΚΕ.
Μας λένε λοιπόν οι σύντροφοι:
«τα ένστολα τομάρια που αποτελούν τις δυνάμεις καταστολής είναι εντελώς αφιονισμένα»
Μα καλά, πότε δεν ήταν; Ετσι εύκολα ξεχνάμε; Πόσα χρόνια πέρασαν από τότε που ένα διακοσάκιλο γουρούνι προσπαθούσε με σαφή δολοφονική πρόθεση, να λιώσει το κεφάλι της Μέλπως, στο οδόστρωμα έξω από την ΑΣΟΕΕ; Τώρα δηλαδή αφιονίστηκαν;  Η μήπως απλά, μέθοδες που αφορούσαν μειοψηφικές (κατά κύριο λόγο) ομάδες, τώρα παίρνουν γενικευμένο χαρακτήρα (βλέπε και εδώ);
Και συνεχίζουν:
«αρχίζουν να διαμορφώνονται συνειδήσεις σε κόσμο που μέχρι τώρα δεν είχε καμιά σχέση με εξεγερσιακό πνεύμα.»
Δηλαδή το «ταξικό πνεύμα» (με 15%, το πολύ, συμμετοχή στις απεργίες στον ιδιωτικό τομέα), το έχουν ήδη κατακτήσει, και μόνο το «εξεγερσιακό» τους έλειπε για να κάνουν επανάσταση! Μα καλά ρε αδέρφια, τα πιστεύετε και οι ίδιοι;
Και από πότε το ζητούμενο έγινε το «εξεγερσιακό πνεύμα» [που μπορεί να το έχει και ο κάθε θιγμένος από την κρίση μικρο(μην πω και μεσό-)αστός], και έπαψε να είναι η ταξική συνείδηση;

Παρακάτω μας λένε για :
«επιστροφή σε πρακτικές αυταρχισμού και μεθόδους καταστολής που ευδοκίμησαν στη χώρα πριν από τη μεταπολίτευση, θυμίζοντας μαύρες σελίδες της σύγχρονης ελληνικής ιστορίας»
Μάλιστα λοιπόν, «πριν από την μεταπολίτευση». Τα ονόματα Κουμής, Κανελοπούλου, Τσιρώνης, Καλτεζάς, που έχω πρόχειρα, μου κάνουν για μετά την χούντα. Γιατί τέτοια αθώωση των πρακτικών των μεταπολιτευτικών αστικών κυβερνήσεων;
Στις επόμενες τρεις παράγραφους ακολουθεί μία ανάλυση της «κρίσης», με την οποία καμία διαφωνία δεν μπορώ να έχω, και πηγαίνουμε στο ζουμί:
«Να γίνουν παρελθόν οι πορείες-παρελάσεις»
Δηλαδή; Οσο πιο πολύ ξύλο φάει ο κόσμος που κατεβαίνει, τόσο το καλύτερο; Να γίνουν δηλαδή οι πορείες από «παρελάσεις», «αγώνες δρόμου» ποιός θα σώσει το κεφάλι του πρώτος;
Οχι αυτό βέβαια, μας λένε παρακάτω οι σύντροφοι, και μέχρι εδώ μας καλύπτουν κιόλας. Τι θέλουν λοιπόν; Μας το λένε παρακάτω:
 «να σταματήσει ο κόσμος να κατεβαίνει στις διαδηλώσεις σαν υποψήφιο θύμα»
Και για να γίνει (κατά την άποψη τους) αυτό πρέπει «να απορρίψει τα βαρίδια του σεβασμού της αστικής νομιμότητας».
Δηλαδή αυτό είναι το πρόβλημα! Τα βαρίδια της αστικής νομιμότητας, τα οποία όπως πληροφορούμαστε παρακάτω:
«καλλιεργεί η ξεπουλημένη συνδικαλιστική εργατοπατερία και όχι μόνο.»
(Το «όχι μόνο» να το θεωρήσω σαν «αβροφροσύνη» προς το ΠΑΜΕ;)
Από ότι λοιπόν καταλαβαίνουμε, το πρόβλημα του κινήματος δεν έγκειται στο ότι οι εργαζόμενοι στην συντριπτική πλειοψηφεια τους, είναι τόσο διαποτισμένοι από τον μικροαστισμό και ατομικισμό που δεν γράφονται καν, ακόμη και στα ταξικά σωματεία (που υπό κανονικές συνθήκες, ακόμη και στα άλλα, μπαίνεις και τα παίρνεις...), που δεν κατεβαίνουν καν, ούτε στις «πορείες παρελάσεις» όπως οι σύντροφοι τις χαρακτηρίζουν, που ακόμη και αυτοί που είναι πρόθυμοι να σπάσουν έναν ΜΑΤατζή στο ξύλο -Τρίτη απόγευμα, -σιγά μην σηκωθούν Κυριακή πρωί να πάνε στο σωματείο τους να ψηφίσουν για την απεργία... Δεν είναι το πρόβλημα η έλειψη ΟΡΓΑΝΩΣΗΣ που σε κάνει ανίκανο να αντιπαρατεθείς με τις δυνάμεις καταστολής.
Το πρόβλημα (κατά τους συντρόφους) είναι ο ...«σεβασμός στην αστική νομιμότητα», και πολύ βολικά ξεχνάνε πως το να πραγματοποιήσεις μία απεργία ΚΑΙ ΝΑ ΤΗΝ ΠΕΡΙΦΡΟΥΡΗΣΕΙΣ, καταπατά ήδη, την «αστική νομιμότητα» από μόνο του. Γιατί μπορεί κάποιες απεργίες να είναι «νόμιμες»(όσες είναι τυπικά), αλλά η περιφρούρηση τους είναι πάντα παράνομη, γιατί σύμφωνα με το αστικό δίκαιο καταπατάει τα «δικαιώματα στην εργασία» των απεργοσπαστών...
Συμπερασμα δικό μου:
Υπάρχει ακόμη και από μαρξιστές, μία διολίσθηση προς μικροαστικές αναρχικές θεάσεις που βλέπουν το δέντρο και χάνουν το δάσος, που βλέπουν τον μπάτσο και χάνουν τους καπιταλιστές. Υπό αυτό το πρίσμα, δεν προκαλεί έκπληξη η κριτική προς το ΠΑΜΕ, σαν τάχα «μη συγκρουσιακού» και επακόλουθα «μη επαναστατικού» κατά κάποιους. Και ταυτόχρονα μιλώντας για χούντες κλπ, τείνουν να ξεχνούν την βασική για κάθε μαρξιστή αρχή πως «η καλύτερη αστική δημοκρατία δεν παύει να είναι δικτατορία της αστικής τάξης».
Δεν το ξανασκεφτόμαστε όλοι μαζί ρε συντρόφια;

26 σχόλια:

  1. Ευγε! Συμφωνώ απολύτως με την ψύχραιμη προσέγγιση του ζητήματος, πώς πρέπει να κινηθούν τα κινήματα το επόμενο διάστημα.
    Εγώ λέω ότι οι συναγωνιστές, δίνουν υπερβολική σημασία στη μορφή κι όχι στο περιεχόμενο. Το να κατέβεις στους δρόμους, να έχεις κόσμος, γερή περιφρούρηση, συνθήματα κλπ είναι καλό, χρήσιμο. Το να συγκρουστείς και με τα ΜΑΤ, να βάλεις οδοφράγματα κλπ, έχει κι αυτό την αξία του, κατά τ' άλλα όμως, δεν θα κριθεί μόνο στο δρόμο. Εμείς λέμε να περάσει σε άλλο επίπεδο η οργάνωση της πάλης του λαού. Μέσα από συνδικάτα, μέσα από λαϊκές επιτροπές.
    Την οργή του να βλέπεις το βρωμερό γουρούνι με την κάσκα να βαράει σαν αφιονισμένος, κι εμένα με βγάζει απ' τα ρούχα μου, αλλά βλέπω μετά που καλμάρω ότι όλη η κουβέντα μετά, όλη η οργή, όλη η φιλολογία εξαντλείται στη στιγμιαία βία του δρόμου που απ' την πλευρά του συστήματος είναι βολικότερη.
    Αυτό που φοβούνται πραγματικά είναι η οργάνωση, η συνειδητή αμφισβήτηση του συστήματος με πολιτικά χαρακτηριστικά, μέσα από πολλές κοινωνικές δομές, παλιές και καινούριες, γι' αυτό και ο εκφοβισμός έξω απ' τα εργατικά κέντρα, η κατευθυνόμενη απαξίωση γενικά του συνδικαλισμού, ο υπερτονισμός του ακομμάτιστου κι αδέσμευτου.
    Θα ρθει και η ώρα της μεγάλης σύγκρουσης, τώρα θέλει οργανωμένο σχέδιο, και προσέλκυση περισσότερου κόσμου όχι μόνο στους δρόμους αλλά και στις οργανωμένες λαϊκές διαδικασίες.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Γειά σου ΑλεξΔ.
    Νομίζω πως χρειαζόμαστε 3 πράγματα:
    1)Οργάνωση
    2)Οργάνωση
    3)Οργάνωση
    ελπίζω να υπάρξει και αντίλογος, για να μπορέσουμε να επεκταθούμε....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το ζήτημα είναι ... ρίχνουμε μια μπαταριά ;
    Παλεύουμε για μια πρόσκαιρη νίκη ;

    Δεν λέω ... καλά είναι κι αυτά ... αλλά αυτά είναι ο απώτερος σκοπός του λαϊκού κινήματος ;
    Ή, αυτός ΠΡΕΠΕΙ να είναι ;

    Ή παλεύουμε για την οριστική και αμετάκλητη αλλαγή τάξης στην εξουσία ;
    Κι αυτό, δεν γίνεται ούτε με ... μπαταριές, ούτε με "εξεγέρσεις" των εξαρχείων ...

    Θέλει άλλα πράγματα.
    Οργάνωση ναι, αλλά σε ταξική κατεύθυνση, με σαφείς προσανατολισμούς, με σχέδιο, μέσα και ανθρώπους !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Π.χ, εφ' οσον λέμε "λαϊκή εξουσία", θα πρέπει να σκεφτούμε -και με βάση την ιστορική εμπειρία- με ποιες άλλες μορφές θα μπορούσε να οργανωθεί ο λαός, εκτός απ' τα συνδικάτα και τις λαϊκες επιτροπές;
    Ή, τι χαρακτηριστικά θα πρέπει να έχει η παραπέρα οργάνωση;
    Τέλωσπάντων βρε αδερφέ, ποια είναι τα έμβρυα της μελλοντικής λαϊκής εξουσίας από οργανωτική άποψη; Θα είναι κάτι σαν τα σοβιέτ; Ποια μορφή μπορεί να έχει κάτι τέτοιο στο σήμερα (στο παρόν επίπεδο ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων;).
    Είναι οι "λαϊκές συνελεύσεις" των αριστερο-αντιεξουσιαστών πρόσφορη μορφή οργάνωσης των λαϊκών στρωμάτων, ή μήπως είναι καλύτερες οι "λαϊκές επιτροπές";
    Πώς μπορούν τα συνδικάτα να γίνουν αποτελεσματικότερα; Tι σημαίνει τελικα "αποτελεσματικότερα";

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. ΠΑΡΑ πολύ σωστά τα ερωτήματα που βάζει ο ΑλεξΔ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η κεφαλαιοκρατία είναι μία – αδιαίρετη και πάνοπλη, κι εμείς χίλιοι, διαιρεμένοι και μαλωμένοι.
    Αφελής και παιδιάστικη διαπίστωση, δε λέω. Αλλά μπρος σε ένα συσπειρωμένο, ταξικό, και ενωτικό αντικαπιταλιστικό κίνημα, ο λαός θα δει πραγματικές διεκδικήσεις μπρος στα μάτια του να γίνονται πραγματικότητα και θα μεγαλώσει, θα συνειδητοποιηθεί ταξικά για την εργατική εξουσία και έπειτα την κατάργηση κάθε εξουσίας. Αριστερίζουσα και υπεραισιόδοξη άποψη; Ίσως.

    Αλλά τι άλλο έχει μείνει; Θα χρειαστούν και τα οδοφράγματα και οι μολότοφ, και φυσικά δεν πρόκειται ποτέ να γλείψουμε την αστική νομιμότητα και να δράσουμε μέσω αυτής. Αλλά τώρα χρειάζεται συμπαγής ταξική και περιφρουρημένη οργάνωση, καθώς οργανωμένη, περιφρουρημένη και πάνοπλη είναι κι η οργάνωση των αστών και του συστήματός τους.

    Ας μάθουμε απ’το παρελθόν, κοιτώντας το μέλλον. Καθώς στην τελική όλοι είμαστε αντιεξουσιαστές, βραχυπρόθεσμα ή μακροπρόθεσμα κουτσά στραβά, θα τον αλλάξουμε τον κόσμο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Trash-
    Τα σέβη μου, εξαιρετικο το άρθρο!!!!!!!!!!!!! Από τα καλύτερα που διάβασα σχετικά! Συμφωνώ 100% Τα είπες πολύ καλύτερα από αυτά που προπάθησα να πω σε γύρω στα 10 σχόλια σε ένα σχετικό θέμα στο Redfly χαχαχα

    όσο για τα μελλοντικά σοβιέτ, θα πρέπει ανα μφίβολα να είναι στημένα σε ταξική βάση, σε χώρους δουλειάς και όχι στις γειτονιές και αν είναι κάπως στημένα εκεί, να είναι έντονο το ταξικό στοιχείο, να είναι πρωτοπόρα και κυρίαρχη η δράση των εργατών και σαφώς διακριτή. Το θέμα είναι πως κατανοείτε η σχέση κόμμα-σοβιέτ-συνδικάτο που έλεγε ο Λένιν. Το σοβιέτ δεν γίνεται παρά σε επαναστατικές συνθήκες από τη μία από την άλλη και μετά δεν ταυτίζεται με το συνδικάτο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ένα μεγάλο πρόβλημα στη Σοβιετική Ένωση ήταν το θέμα του ελέγχου από τα κάτω. Πώς ακριβώς θα πραγματοποιηθεί άραγε ο εργατικός-λαϊκός έλεγχος του σοσιαλιστικού κράτους;
    Αν και το θέμα μας εδώ είναι ουσιαστικά "οργάνωση" στο σήμερα, οργάνωση ενός μεγάλου μέρους του λαού σε ήδη καθιερωμένες μορφές οργάνωσης της εργ. τάξης (που είναι τα συνδικάτα) πρέπει μάλλον να διευρύνουμε αυτά τα σχήματα.
    Στο σοσιαλισμό που η εργασία είναι η κινητήριος δύναμη της κοινωνίας, ναι, η βάση της λαϊκής εξουσίας πρέπει να είναι ο κόσμος της εργασίας που στην ουσία θα αφορά το σύνολο του πληθυσμού μια και η ανεργία θα εξαληφθεί και θα καθιερωθεί η μόνιμη σταθερή δουλειά για όλους.
    Στο σήμερα, που οι εργασιακές σχέσεις διαλύονται, που δύσκολα αποκτάς καινούρια πόδια στους χώρους δουλειάς, χρειάζεται νομίζω και πιο ευέλικτες μορφές οργάνωσης. Συνδυασμός ταξικών-γεωγραφικών κριτηρίων.
    Επιτροπές αγώνα όπως τις λέμε σε γεωγραφικές περιοχές όπου υπάρχει συγκεντρωμένη εργ. τάξη ανεξαρτήτως επαγγέλματος, π.χ επιτροπές εργαζομένων σε βιομηχανικές περιοχές, επιτροπές εργαζομένων σε κτίρια γραφείων, σε μεγάλα εμπορικά κέντρα.
    Από κει και πέρα οργάνωση και στη γειτονιά, κυρίως του κόσμου της εργασίας, που δουλεύει με οποιαδήποτε μορφή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. vomoloxius: Αγαπητέ μου, σε παρακαλώ να μου επιτρέψεις την παρακάτω παρέμβαση.

    Δεν είναι ΚΑΘΟΛΟΥ έτσι τα πράγματα.

    Εμείς (δηλαδή ο Ταξικός Πόλος που θέλει την άλλη κοινωνία, τον σοσιαλισμό - κομμουνισμό) είμαστε ΕΝΑ !
    Συσπειρωμένοι στο μοναδικό Κομμουνιστικό Κόμμα που έχει η χώρα μας !

    Οι άλλοι, δηλαδή αυτό που εσύ λες καφαλαιοκρατία, εγώ το λέω καπιταλισμό, είναι σε χίλια κομμάτια.
    Εχτός από τους αυθεντικούς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, έχουν και παρακλάδια ... πολλά παρακλάδια ... ΛΑ.Ο.Σ., Μπακογιάννη, Δημαράς, Οικολόγοι, ΣΥΝ, ΣΥΡΙΖΑ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ και πάει λέγοντας ...

    Απλά είναι τα πράγματα.
    Το ποτάμι, δύο όχθες έχει, ο καθένας διαλέγει μόνος του σε ποιαν θα περπατάει !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. κοκκινοςδρόμοςΣάβ Οκτ 08, 01:42:00 μ.μ. EEST

    Σωστά τα βάζεις τρας και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Αν θέλουμε κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής (αν είναι αυτό το ζητούμενο-το τονίζω) χρειαζόμαστε έναν επαναστατικό στρατό που θα το επιβάλει! Για να φτιάξεις έναν τέτοιο στρατό χρειάζεσαι 2 πράγματα:
    1- Μαζικότητα. Η μαζικότητα περνάει μέσα από την ενότητα της εργατικής τάξης, την συμμαχία με τα υπόλοιπα λαϊκά στρώματα (που μέρος τους είναι και τμήματα των προλεταριοποιούμενων μικροαστών). Επίσης περνάει μέσα από την είσοδο στην συνειδητή ταξική πάλη νέων, ανώριμων δυνάμεων, την έμπρακτη συμμετοχή τους στη δράση ξεκινώντας από τα μικρά (όπως το διαζύγιο με από τις αστικές αυταπάτες, η μη πληρωμή των χαρατσιών) μέχρι τα πιο μεγάλα (όπως η ενεργή δραστηριοποίηση στα σωματεία, το σπάσιμο του φόβου απέναντι στην εργοδοσία, η ΑΠΕΡΓΙΑ και συμμετοχή στις απεργιακές συγκεντρώσεις των ταξικών δυνάμεων).

    2- Οργάνωση. Δεν γίνεται σε μια επόχή της συγκεντροποίησης και της ταχύτητας, η ταξική πάλη να διεξάγεται με όρους γιουρούσι, με όρους χτυπάω και διαλύομαι. Η τακτική αυτή οδηγεί α: σε εύκολη ανάχέτιση, β: οδηγεί σε συντηρητικοποίηση της μεγάλης μερίδας των εργαζόμενων που δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο της οριστικής ρήξης. Απομαζικοποιεί. γ: προσφέρει το εύκολο άλλοθι στο αστικό κράτος να χρησιμοποιήσει τους κατασταλτικούς του μηχανισμούς χωρίς να εκτίθεται ανοιχτά.
    Η οργάνωση παίζει τον ρόλο της συγκετροποίησης από δικής μας μεριάς της δύναμης κρούσης, για να δωθεί η μάχη και ο πόλεμος επί ίσοις όροις και να μην είναι καταδικασμένος σε ήττα. Ο οργάνωση συμπληρώνει την μαζικότητα, της δίνει ενότητα.

    Και τέλος για να μην τρέφουμε αυταπάτες σε μια ανοιχτή σύγκρουση με το αστικό κράτος και τον στρατό του, δεν χωράνε "αμεσοδημοκρατίες". Χωράει μόνο ο στρατιωτικός συγκεντρωτισμός. Και σ'οποιον αρέσει, αλλιώς υπάρχει και η εναλλακτική του ιδεαλιστικού αυνανισμού.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. απλά και καθαρά
    http://www.youtube.com/watch?v=d8EVyib7RTs&feature=player_embedded#!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. @κοκκινοςδρόμος:
    Προσυπογράφω το σχόλιο σου.
    -Γενικότερα:
    Ξανακοιτώντας και το αρχικό άρθρο, θα ήθελα να προσθέσω πως η επιλογή της "σύγκρουσης για την σύγκρουση", προϋποθέτει όσο και αν αυτό δεν είναι συνειδητό από τους φορείς της, και μία εκ των προτέρων παραδοχή ήττας και παντοδυναμίας του αντίπαλου. Δηλαδή όσο και αν αυτό δεν λέγεται άμεσα, είναι διάχυτη στους φορείς αυτών των αντιλήψεων η ψυχολογία "αφού έτσι και αλλιώς θα χάσουμε, τουλάχιστον ας πέσουμε ηρωικά".
    Τώρα για το θέμα μιας μελλοντικής οργάνωσης, το μόνο που έχω να πω είναι πως αν η "αυθόρμητη" μορφή οργάνωσης της αστικής τάξης είναι ο κοινοβουλευτισμός, η αντίστοιχη για τους προλετάριους είναι τα συμβούλια, κομούνες στα γαλλικά, σοβιέτ στα ρώσικα, όπως και να τα πούμε η ουσία παραμένει ίδια. Αρα με βάση αυτά θα γίνει ό,τι είναι να γίνει. Σε λεπτομέριες, δεν νομίζω πως ούτε μπορούμε, ούτε χρειάζεται να μπούμε από τώρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @Giorgos bookhunter:
    Εκλεψα! :)
    Είναι πολύ πιο εύκολο να αποδομήσεις ένα άλλο κείμενο (όπως έκανα εγώ), παρά να αθρώσεις απόν αρχή έναν συγκροτημένο λόγο για κάτι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Ό,τι και αν πεις, την πιο βαθιά μου υπόκλιση! ήταν εξαιρετική η παρουσιάση!

    όπως συμφωνώ 100% και στην απάντηση στον Κόκκινο Δρόμο, τόσο για την ηττοπάθεια του γνωστού χώρου, όσο και για τα Σοβιέτ! keep going the good work!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Πολυ καλο αρθρο, τωρα το διάβασα γιατι ειχα τρεχαματα αυτές τις μέρες.

    οποιος αριστεριστης μου ξαναλεει τετοιες μαλακιες, αντι να καθομαι να τα γραφω, θα του λεω rtfm(read the fucking manual) και θα τον παραπέμπω εδω:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Και κανω και paste κάτι σχετικο απο ενα παλιότερο μου αρθρο.

    Υπάρχουν όμως και οι άλλοι, αυτοί που κατηγορούν εμάς τους ΚΚΕδες, τάχα ότι είμαστε του συστήματος, τάχα ότι έχουμε βολευτεί, τάχα ότι δεν την θέλουμε την επανάσταση και την ανατροπή. Πολλοί από αυτούς που τα λένε αυτά θεωρούν τον εαυτό τους αριστερό ή ανήκουν σε κάποια αριστερή οργάνωση και με την ιδιότητα αυτή μας κάνουν την πιο σκληρή, και συχνά την πιο χυδαία κριτική. Θυμάμαι συγκεκριμένα ότι την περίοδο εκείνη με την υπόθεση της δολοφονίας του Γρηγορόπουλου, μπορεί να είχα ακούσει και 1000 φορές την φράση, «γιατί δεν πήρατε τον λαό να μπείτε μέσα να τα σπάσετε και να πάρετε την εξουσία;». Όπως επίσης και όταν γίνονται τα επεισόδια στις διαδηλώσεις συχνά πυκνά μας ρίχνουν ευθύνες που δεν αρχίσαμε ή δεν συνδράμαμε στον ανταρτοπόλεμο με τα ΜΑΤ.
    Κύριοι, εμείς δεν θέλουμε ούτε πρόκειται, ούτε μπορούμε να τεθούμε επικεφαλής του όχλου. Εμείς δεν εξαντλούμε τη δράση μας σε αψιμαχίες με τα ΜΑΤ, όχι επειδή φοβόμαστε, αλλά επειδή καταλαβαίνουμε τις παγίδες που στήνει το σύστημα. Εμείς οι ΚΚΕδες το λέμε ξεκάθαρα, θέλουμε οργανωμένο, συνειδητοποιημένο, μαζικό, δραστήριο, εργατικό κίνημα, γιατί μόνο μέσω αυτού πιστεύουμε ότι μπορεί να έρθει εκείνη η ανατροπή, την οποία θα ακολουθήσει με αξιώσεις η σοσιαλιστική οικοδόμηση. Την φάση εκείνη, και το έχουν αποδείξει οι παλαιότερες γενιές κομμουνιστών, δεν θα φοβηθούμε να συγκρουστούμε ούτε με τα ματ, ούτε με τα τανκ. Εμείς την επανάσταση δεν θα την κάνουμε για να αποδείξουμε ότι είμαστε παλικάρια, ούτε θα παρασύρουμε τον λαό σε μια πρόωρη σύγκρουση που θα έχει ως αποτέλεσμα να πισωγυρίσει πάλι το εργατικό κίνημα. Σαφώς μεν εγγυήσεις δεν υπάρχουν, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι το ίδιο μια όπως όπως κατά μέτωπο επίθεση στα τυφλά με αδύναμο εργατικό κίνημα, και μια οργανωμένη, καλοσχεδιαμένη επίθεση την κατάλληλη στιγμή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Πολλές φορές, προκειμένου να αντιμετωπίσουμε μια κριτική πιο εύκολα, είτε την διαμορφώνουμε σύμφωνα με τα γούστα μας μέσω της κοπτοραπτικής, είτε παίρνουμε τις πιο εύκολες πλευρές της και τις αναδεικνύουμε. Όμως για ένα επαναστάτη, για ένα κομμουνιστή ή για ένα που απλά ψάχνει την αλήθεια (που είναι πάντα επαναστατική) χωρίς όλους τους παραπάνω τίτλους τιμής, αυτό είναι λάθος. Και είναι λάθος γιατί ναι μεν θα μπορέσει να ανταποκριθεί σχετικά εύκολα στις άμεσες "συνδικαλιστικές" ανάγκες, όμως δεν τον βοηθά να γίνει καλύτερος, δεν του δίνει την ευκαιρία να σκεφτεί πιο βαθιά και άρα πιο αληθινά.

    Λες:
    "...μπορεί να είχα ακούσει και 1000 φορές την φράση, «γιατί δεν πήρατε τον λαό να μπείτε μέσα να τα σπάσετε και να πάρετε την εξουσία;»"
    Δεν ξέρω, μπορεί όντως να την άκουσες χίλιες φορές την φράση αυτή, όμως και δέκα χιλιάδες φορές να την άκουγες πάλι θα ήταν μια τεράστια βλακεία, που επιτρέπεται να την λες μόνο μέχρι τα 20 σου χρόνια και αν.

    Όμως το ΚΚΕ ήταν άψογο εκείνη την περίοδο;
    Κατά τη γνώμη μου κάθε άλλο. Αντιμετώπισε με εξαιρετική φοβία και συντηρητισμό μια κατάσταση, που ναι, είναι πολύ πιθανό να είχε στοιχεία προβοκάτσιας. Και δεν εννοώ ως προβοκάτσια την δολοφονία (που μάλλον ήταν τυχαία -ή καλύτερα αποτέλεσμα της συνεχούς τριβής που προκαλεί το κράτος στην συγκεκριμένη περιοχή και μάλιστα στο συγκεκριμένο σημείο της συγκεκριμένης περιοχής). Εννοώ αυτό που ακολούθησε. Οι αναρχικοί μπορούν να συγκρουστούν στο κέντρο με την αστυνομία και να το κάνουν Κούγκι. Δεν μπορούν όμως ν' ανάβουν άσχετες φωτιές στην Πειραιώς κι απ' εδώ κι απ' εκεί. Δεν θεωρώ καθόλου απίθανο να έδρασαν κάποιοι μηχανισμοί εκμεταλλευόμενοι το γεγονός.

    Γιατί όμως φοβία;
    Γιατί δεν πήρε την εξουσία...εξ εφόδου;
    Γιατί δεν συμμετείχε στο κάψιμο του κέντρου της Αθήνας;
    Α, όχι!
    Φοβία γιατί ένα κόμμα του 10% δεν τολμούσε να πάει ούτε από το δημαρχείο στην βουλή (περιφρουρημένα, δεν λέω όχι) για το φόβο της προβοκάτσιας! Φοβία γιατί ένα κόμμα του 10% όταν στην όλη ιστορία μπήκαν μαζικά οι μαθητές (δεν έγινε αμέσως αυτό) εξακολουθούσε να κρατά τις αποστάσεις του. Συντηρητισμό γιατί για άλλη μια φορά η προβοκάτσια ήταν η κύρια διάσταση του λόγου του! Συντηρητισμό γιατί δημοσίευσε αυτό το κατάπτυστο κείμενο (http://www2.rizospastis.gr/page.do?publDate=28/12/2008&id=10422&pageNo=8&direction=1) παρουσιάζοντας τους μπάτσους ως λαϊκά παιδιά που τα καίνε οι αναρχικοί και κλαίνε τα παιδάκια τους και τους "άλλους" ως γόνους των βορείων προαστίων.

    Όμως λαϊκά παιδιά ήταν καλέ μου Poe και οι ταγματασφαλίτες, οι ΜΑΥδες κλπ., μη νομίζεις ότι ήταν τίποτε λαδέμποροι μαυραγορίτες ε; Λουμπεναριά ήταν με μάνα πλύστρα κι αυτά, που όμως αποφάσισαν ότι έχει καλύτερη προοπτική η ένοπλη υπεράσπιση του μαυραγορίτη και του κατακτητή...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. πρέπει να γινει συνδιασμός οργάνωσης και εξεργεσιακές μορφές πάλης! τιπότα δεν άλλαξε ειρηνικά μέχρι να περιμένουμε να οργανωθεί ο κόσκος σε σωματία με τέτοιον εργασιακό μεσαίωνα. με τέτοιες λογικές ειναι σα να ακυρώνεις δράσεις αγωνιστών όπως του che.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  19. Σύντροφε φάρε!Είναι η πρώτη φορα πού γράψω στό παρόν ιστολόγιο, αλλά να είσαι σίγουρος οτι βαδίζω στη σωστή όχθη!

    Ακουσέ με λοιπόν!Η εξωκοινοβουλευτική αριστερά, ενώ μεταφράζει σωστά το πολιτικό σκέλος της κρίσης, αδυνατεί να εκτιμήσει σωστά τις κοινωνικοοικονομικές καταστάσεις και συνθήκες και βάλλει με άσφαιρα πυρά προς το αστικό σύστημα, και στην χειρότερη, αριστερίζει ή/και οπορτουνίζει κατά το δοκούν ή το (εκάστοτε πολιτικό) πρέπον, καθώς αδυνατεί να συσπειρώσει κόσμο, εμμένοντας στην αναζήτηση κοινοβουλευτικής δύναμης προς όφελος του λαού, προσπαθώντας να απορροφήσει πολιτικό κέρδος για τον εαυτό της, τον οποίο θεωρεί πρωτοπορία ως και γενεσιουργό αιτία των κινημάτων. Ας κινήσει λοιπόν, πρώτα απ’ όλα τη συζήτηση για το τί είναι σήμερα η εργατική τάξη, σε ποιους θεσμούς εμπεριέχεται η ταξική εκμετάλλευση, ποιος ο ρόλος του αστικού συστήματος. Χωρίς φανφάρες, αλλά με λόγο επιστημονικό και ταυτόχρονα εκλαϊκευμένο.

    Οι επαναστατικές συνθήκες πρέπει να προκύψουν από την εργατική τάξη από τον εαυτό της και με σκοπό τον εαυτό της. Χρέος των κουμμουνιστών είναι νά οργανώσουν είναι να συσπειρώσουν ταξικά τον Λαό δίχως όμως να ελιτοποιούνται απέναντί του. Στόχος είναι τα αφεντικά και τα μέσα παραγωγής, όχι τα πιόνια τους – οι μπάτσοι, οι αστοί βουλευτές, και τα μμε.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  20. vomoloxius: Δεν το αμφισβητώ. Καθόλου, μάλιστα !
    Και χαίρομαι πολύ γι΄αυτό.

    Ο όρος "εξωκοινοβουλευτική αριστερά", δεν εκφράζει τίποτα, κατά τη γνώμη μου.
    π.χ. όσες φορές βρέθηκα με κάποιον που ισχυριζόταν ότι ανήκε στο χώρο αυτό, στην τελική ήταν απλά ένας αντιΚΚΕές που πάσχιζε να δικαιολογήσει την μοναδική αυτή συμπεριφορά του - από αυτούς που γνώρισα εγώ, δεν ισχυρίζομα δα ότι τους γνώρισα και όλους ...
    Κατά τη γνώμη μου - πάντα - το να λες ότι είσαι "αριστερός" και το μοναδικό σου μέλημα είναι πως να επιτεθείς στο ΚΚΕ έ δεν λέει ...

    (σε παρακαλώ, αυτές μου οι αιτιάσεις, δεν έχουν προσωπικό χαραχτήρα, ΓΕΝΙΚΑ μιλάω)

    Συμφωνώ απόλυτα (το τονίζω ΑΠΟΛΥΤΑ) με την τελευταία σου παράγραφο.
    Μάλλον, θα έπρεπε να πω, ότι την ΠΡΟΣΥΠΟΓΡΑΦΩ και με τα δυο μου χέρια !

    Την Θερμή μου Καλησπέρα, Σύντροφε !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  21. κοκκινοςδρόμοςΚυρ Οκτ 09, 07:10:00 μ.μ. EEST

    φίλε αναγνώστη έλεος πια με το διήγημα του ριζοσπάστη! Ένα διήγημα είναι. Το πιο εκνευριστικό της υπόθεσης είναι πως άνθρωποι που δεν έχουν πιάσει στα χέρια τους τον ριζοσπάστη, βγαίνουν και ορίονται για το εν λόγω ΔΙΗΓΗΜΑ (δεν εννοώ εσένα). Δηλαδή ολόκληρος μήνας δεκέμβρης, από όλα τις σελίδες του ριζοσπάστη κάποιοι κρατήσατε το 1 ΔΙΗΓΗΜΑ!!!!

    Δεν θέλω να επεκταθώ στα του δεκέμβρη γιατί είναι γνωστά και χιλιοειπωμένα. Μόνο ένα σχόλιο. Το ΚΚΕ τίποτα το διαφορετικό δεν έκανε τον δεκέμβρη από ότι κάνει πάντα. Κάθε μέρα στο δρόμο ήμασταν. Καταλύψεις, πορείες, παρεμβάσεις στο κόσμο, θυμάμαι μου είχε φύγει ο πάτος. Απλά όλα έχουν τα όρια τους και ο δεκέμβρης είχε τα δικά του. Δυστυχώς δεν ήταν εξέγερση και δεν θα μπορούσε να είναι αντικειμενικά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Αγαπητέ Αναγνώστη

    Το ζήτημα για το που αποσκοπούσε και που κατέληξε το περίφημο “κίνημα του Δεκέμβρη” το βλέπουμε σήμερα για όσους είχαν αμφιβολίες για την κριτική του ΚΚΕ, το 2008. Σήμερα λοιπόν λάμπουν διά της απουσίας τους από κάθε κοινωνικό αγώνα και την απάντηση για το τι ήταν αυτό το κίνημα το δίνει η ίδια η ζωή.

    Ακόμα μιας κι έχεις αμφιβολίες για το πολιτικό περιεχόμενο που κρύβεται πίσω από μία κουκούλα για το αν είναι προβοκάτόρικοι μηχανισμοί ή όχι, μάλλον δεν πρέπει να το ψάχνεις στο περιεχόμενο. Η ίδια η μορφή του κουκουλοφόρου, είναι η ιδεατή μορφή κάθε κράτους. Και κάθε κράτος έχει την κουκούλα κι όσους κρύβονται πίσω από αυτές ως πρώτη ύλη κάθε προβοκάτσιας αν δεν το υποκινεί το ίδιο. Ούτε μία πολιτική εξαίρεση δεν έχει να επιδείξει η σύγχρονη πολιτική ιστορία.

    Έχεις ακόμα μία αμφιβολία για το ότι το ΚΚΕ δεν πήγε από τη Σταδίου. Σε ενημερώνω ότι η κίνηση ήταν κίνηση σωτηρίας του ΚΚΕ από το σχέδιο προβοκάτσιας που είχε αναπτύξει η αστυνομία. Πληροφοριακά επίσης σου αναφέρω ότι η συγκέντρωση των κουκουλοφόρων και του συνασπισμού, ξεκίνησε εσπευσμένα να προλάβει την πορεία του ΚΚΕ για να του χρεώσουν τον εμπρησμό της Σταδίου. Γεγονός που αποφεύχθηκε χάρη στην πολιτική ωριμότητα που έδειξε η καθοδήγηση του κόμματος. Το ότι σε όλες τις κοινές πορείες που γίνονταν παλιά, τα έσπαγαν οι κουκουλοφόροι και τα χρέωναν στο ΚΚΕ τα ΜΜΕ, είναι γνωστό όπως και ποιοι ήθελαν να επαναλάβουν το ίδιο έργο.

    Αν τέλος είδες το κάψιμο της Αθήνας, θα θυμάσαι φυσικά πως επρόκειτο κατά βάση για πλιάτσικο από εκατοντάδες άσχετους που καμία σχέση δεν είχαν με το κίνημα. Θα θυμάσαι πως “δεν υπήρχε” αστυνομικός ούτε για δείγμα στους χώρους του πλιάτσικου, θα έχεις ακούσει τις εντολές του κέντρου επιχειρήσεων που έλεγαν συνεχώς για “οπισθοχώρηση” και “μην κάνετε χρήση χημικών” και “μην τους εξαγριώνεται”. Η εικόνα οργανωμένων ομάδων κουκουλοφόρων - πλιατσκολόγων να κλέβουν χρυσά ρολόγια και γραβάτες και στη συνέχεια να επιτείθενται στους διαδηλωτές για να λιντσάρουν όποιον δεν ήταν υπέρ του πλιάτσικου, ήταν η πλέον χαρακτηριστική και η πλέον κοινή σε κάθε κεντρικό δρόμο της Αθήνας. Μέσα στο πλιάτσικο λεηλατήθηκε και το μαγαζί της μητέρας του Γρηγορόπουλου.

    Οπότε δεν ξέρω τι εννοείς για φοβίες, ξέρω όμως πως και πολιτικά και ιστορικά και πρακτικά η κριτική του ΚΚΕ επιβεβαιώθηκε για αυτό το κίνημα.

    Άλλωστε κι εσύ σήμερα δεν κάνεις αναφορά για τα αιτήματα του Δεκέμβρη, ομιλείς πάλι για τη συμμετοχή του ΚΚΕ στο πλιάτσικο και γιατί δεν πλιατσκολογούσε. Αιτήματα δεν είχε το κίνημα;
    Κι αν είχε, ακόμα και οι ένθερμοι υποστηρικτές του τα έχουν ξεχάσει και δεν αναφέρουν τίποτα για όλα αυτά. Έχει γίνει προ πολλού το μόνο ζήτημα, το ζήτημα υπεράσπισης του πλιάτσικου και των κουκουλοφόρων. Τίποτα άλλο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Ας τα πάρουμε με τη σειρά.

    Γράφεις:
    "Η ίδια η μορφή του κουκουλοφόρου, είναι η ιδεατή μορφή κάθε κράτους. Και κάθε κράτος έχει την κουκούλα κι όσους κρύβονται πίσω από αυτές ως πρώτη ύλη κάθε προβοκάτσιας αν δεν το υποκινεί το ίδιο. Ούτε μία πολιτική εξαίρεση δεν έχει να επιδείξει η σύγχρονη πολιτική ιστορία."

    Εφόσον λοιπόν στέκεσαι όπως ΕΣΥ λες στην μορφή και μόνο, δες εδώ μια φωτογραφία:
    http://4.bp.blogspot.com/_PG3ew_iFi3A/THP2L-5_fwI/AAAAAAAAUec/dVXVz3hizyg/s320/photo1.jpg
    Πρόκειται για αντάρτες του διεθνώς γνωστού φιλοσοβιετικού FARC. Ελπίζω ότι δεν του θεωρείς ασφαλίτες.

    Ανάλογες φωτογραφίες υπάρχουν από δεκάδες άλλες οργανώσεις όπως το DHKP, MLKP, Ζαπατίστας, ELN, Φωτεινό μονοπάτι, Παλαιστίνιοι, λατινοαμερικάνοι ιθαγενείς κλπ. κλπ.
    Άρα λοιπόν η "σύγχρονη πολιτική ιστορία" άλλα έχει δείξει και θα πρέπει ν' αρχίσεις να κοιτάς και το περιεχόμενο κι όχι μόνο την μορφή.

    Τώρα για το αν το ΚΚΕ μπορεί ή δεν μπορεί να κάνει πορεία στην βουλή, να στο πω κι αλλιώς: Αν δεν μπορεί ούτε καν να κάνει μια πορεία στην βουλή γιατί θα το προβοκάρουν ε...υπάρχει θέμα. Πάντως ο ΣΥΡΙΖΑ μόνο να προβοκάρει το ΚΚΕ δεν τον ένοιαζε. Είχε πολύ σοβαρότερα θέματα να λύσει εκείνη την περίοδο...

    Μου λες
    "θα έχεις ακούσει τις εντολές του κέντρου επιχειρήσεων που έλεγαν συνεχώς για “οπισθοχώρηση” και “μην κάνετε χρήση χημικών” και “μην τους εξαγριώνεται”"
    Καλά για νέο το παρουσιάζεις αυτό;
    Δεν πιστεύεις δηλαδή ότι ο Παυλόπουλος και η ΝΔ είχε χεστεί πάνω της ε; Δεν πιστεύεις ότι φοβόταν για νέους νεκρούς; Ε αυτή είναι μία από τις διαφορές μας: Εγώ τον πιστεύω.

    Αλήθεια, πότε έκανα εγώ παράπονα γιατί δεν πλιατσικολόγησε το ΚΚΕ; Θα πρέπει ν' απαντήσω και σε ψεματάκια;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  24. Αγαπητέ αναγνώστη

    Σας ζήτησα να μας πείτε τα αιτήματα του προ πολλού πεθαμένου κινήματος του Δεκέμβρη. Για να έχουμε κι ένα μέτρο σύγκρισης ποιοι αντιπαρατίθενται, με τι ιδέες και τι πρακτικές.
    Εκτός του ΣΕΒ που σε Δ.Τ. ανέφερε για το δίκιο του κινήματος του Δεκέμβρη και των αιτημάτων του, υπάρχει κάποιο άλλο έγγραφο που να ομιλεί για τα αιτήματα; Εσείς δεν πρέπει να αναφέρετε ποια ήταν τα αιτήματα σας και τα παιδιά του Δεκέμβρη εκτός από την πολιτική στήριξη που έλαβαν από τον ΣΕΒ στα αιτήματα τους, να μας τα αναφέρετε κι εσείς;

    Από εκεί και πέρα δεν χρειάζεται κριτική στους λόγους που οι αντάρτες αλλάζουν το όνομα τους σε Βελουχιώτης πχ και μεταμορφώθηκαν για να μην σφάξουν όλη τους την οικογένεια όπως συνηθίζεται σε ένοπλες πολιτικές συρράξεις.
    Άλλωστε είναι βασική αρχή του μ-λ ότι δεν καταδικάζει ρητώς καμία μορφή πάλης. Η τραγωδία όμως της μικροαστικής αντίληψης είναι πως γενικεύουν πως νομίζουν ότι η απόφαση του ελληνικού κινήματος για την προστασία των αγωνιστών του ΕΛΑΣ με αλλαγή ονόματος και εμφάνισης ή του κολομβιανού απελευθερωτικού στρατού, δεν αφορά τους ίδιους και την αντιμετώπιση του ζητήματος της δολοφονίας των οικογενειών τους, αλλά αφορά τους κουκουλοφόρους της ασφάλειας και των εξαρχείων!

    Θέτεις ζήτημα τρόμου της αστικής τάξης και πως για αυτό οπισθοχώρησαν απέναντι στο κίνημα του Δεκέμβρη! Κατ αρχήν αυτό είναι πολιτικά ανήκουστο, η εξουσία που φοβάται χτυπάει, δεν κρύβεται, δεν αποσύρει τις δυνάμεις της απέναντι σε πλιατσκολόγους. Αλλά ο στόχος ήταν άλλος και τα πλιάτσικα και οι κουκούλες όσο πιο πολύ δρούσαν, τόσο πιο σύντομα θα έφερναν το ευκταίο για την εξουσία αποτέλεσμα. Η πλήρης καταστολή της ελληνικής κοινωνίας που επιτεύχθηκε μέσω του Δεκέμβρη, δεν θέτουν καμία αμφισβήτηση για το αν φοβήθηκε η αστική τάξη και τι φοβήθηκε. Η ιστορία μας δείχνει πως ο Δεκέμβρης οι ιδέες τους και οι πρακτικές τους δικαίωσαν στην ελληνική κοινωνία την “ανάγκη” καταστολής. Το μόνο που φοβήθηκε η αστική τάξη ήταν μην τυχόν και η δυσφήμηση του εργατικού και νεολαιίστικου κινήματος δεν ήταν αρκετή για να καταστείλουν όλο τον ελληνικό λαό με νέες δυνάμεις καταστολής. Αυτό το δείχνει η ιστορία της υπόθεσης.

    Τέλος η αναφορά σας για το γιατί δεν συμμετείχε το ΚΚΕ στο πλιάτσικο και στο κάψιμο του κέντρου της Αθήνας από οργανωμένες ομάδες πλιατσικολόγων, το ονομάσατε φοβία και ρωτήσατε γιατί δεν συμμετείχε. Πιο συγκεκριμένα είπατε “...Γιατί δεν συμμετείχε στο κάψιμο του κέντρου της Αθήνας;
    Α, όχι!
    Φοβία γιατί ένα κόμμα του 10% δεν τολμούσε...” έτσι μην απολογείστε αν θεωρείτε το πολιτικό σας αίτημα σας δήθεν δικό μας ψέμα. Το ότι όμως ονομάζετε φοβία γιατί το ΚΚΕ δεν λεηλάτησε την Αθήνα μαζί με κουκουλοφόρους και πλιατσκολόγους το εκφράζετε περίλαμπρα και πως αυτό το πλιάτσικο στο κέντρο της Αθήνας κακώς το ονόμασε προβοκάτσια το ΚΚΕ.

    Ωστόσο θα σας υπενθυμίσω και πάλι το βασικό, αν θέλετε να υπάρχει ένα ζήτημα προς συζήτηση κι όχι ατέρμονοι μονόλογοι. Να μας πείτε ποια ήταν τα κύρια αιτήματα του Δεκέμβρη και ποια τα κύρια συνθήματα που όρισαν αυτόν τον αγώνα, για να υπάρχει το αντικείμενο της πολιτικής διαφωνίας να υπάρχει αντικείμενο για να δούμε ποια πολιτικά μέσα χρησιμοποιήθηκαν για την επίτευξη των πολιτικών στόχων που έθεσε το κίνημα, να μιλήσουμε συγκεκριμένα γιατί υπήρξε πολιτική διαφοροποίηση από το όργανο των βιομηχάνων, το ΣΕΒ, που κατανοούσε τη δράση των κουκουλοφόρων και γιατί το ΚΚΕ το καταδίκασε τη δράση τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  25. Την ερώτηση την είδες.
    Την απάντηση την είδες; Αυτό το "Α, όχι" γιατί το έβαλα;
    Για ομορφιά;
    Το "Α, όχι" λοιπόν σημαίνει ότι ΔΕΝ κατηγορώ το ΚΚΕ γιατί δεν συμμετείχε στα καψίματα, το κατηγορώ για όλα όσα γράφω παρακάτω.
    Κατανοητό;

    Δεύτερον όταν κάνουμε στροφή 180 μοιρών στην άποψή μας δεν είναι σωστό να το εμφανίζουμε σαν κάτι το...φυσιολογικό. Αρχικά μίλησες για την "μορφή του κουκουλοφόρου" και τώρα εξαιρείς τα ένοπλα κινήματα. Είναι μια πρόοδος, όμως η αλήθεια είναι ότι και πολλά άοπλα κινήματα (π.χ. Οαχάκα) χρησιμοποίησαν κουκούλα. Η κουκούλα λοιπόν από μόνη της δεν λέει τίποτε: Στο ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ θα πρέπει να ψάξεις το πρόβλημα λοιπόν και όχι στην μορφή, όπως αρχικά μου έθεσες.
    Α...και η ασφάλεια φορά ό,τι είναι της μοδός, δεν έχει πρόβλημα. Αν η μόδα είναι η τραγιάσκα, ο ασφαλίτης θα φορέσει τραγιάσκα. Αν η μόδα είναι η κουκούλα, θα φορέσει κουκούλα. Δεν είναι πολύ ασφαλής ο τρόπος που ξεχωρίζεις τους ασφαλίτες από τους άλλους.

    Έλαβαν πολιτική στήριξη από το ΣΕΒ;
    Μπορείς να μου πεις ποιά ήταν αυτή, γιατί δεν το αντελήφθην;

    Τέλος σου είπα εγώ πουθενά να ενστερνιστείς τα αιτήματα κάποιου; Κατέβα με τα δικά σου αιτήματα. Άλλα σου είπα εγώ, απλά μάλλον σε βολεύει η κουβέντα να πάει αλλού...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  26. Καταρχήν το ότι η προστασία λαϊκών αγωνιστών των μαζικών απελευθερωτικών ένοπλων κινημάτων εσείς τα ονομάζετε αυθαίρετα σε κινήματα κουκουλοφόρων είναι δική σας προβληματική.
    Δεν υπάρχει σοβαρό πολιτικό υποκείμενο που θα έλεγε τέτοια αυθαιρεσία ότι πχ ο Βελουχιώτης ήταν κουκουλοφόρος της εποχής και οι αντάρτες υποκουκουλοφόροι του αρχικουκουλοφόρου.

    Κατά δεύτερον το ΚΚΕ κατέβηκε τον Δεκέμβρη με σύνθημα ενάντια στην κρατική καταστολή. Ας μας δοθούν και τα αιτήματα του κινήματος και των συνθημάτων τους για να υπάρξει σχετική σύγκριση που υπάρχει πολιτική διαφωνία. Αν δεν μπορεί να υπάρξει αναφορά στα αιτήματα ενώ δεν τα ξέρουμε, τότε μάλλον κάποιους βολεύει να μιλάνε με πολιτικά επιχειρήματα και κάποιους όχι.

    Κι όσο με αφορά πράγματι η κουβέντα που δεν έχει πολιτικό ζητούμενο δεν με ενδιαφέρει και την θεωρώ παράδειγμα προς αποφυγήν. Εξ ού και ζητάμε από την αρχή τα αιτήματα και συνεχώς αναβάλλεται με διάφορες δικαιολογίες η κριτική πάνω στην πολιτική θέση ενός κινήματος γιατί μέχρι στιγμής αυτά δεν προσκομίζονται.

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Κάθε χρήστης μπορεί να σχολιάσει στο γλόμπινγκ αφού επιλέξει διακριτικό ψευδώνυμο για αποφυγή συγχίσεων είτε με λογαριασμό Google είτε με τη χρήση της υπηρεσίας openID είτε με την απλή επιλογή ονόματος χρήστη.
Προσβλητικά ή υβριστικά σχόλια για συντάκτες ή σχολιαστές θα διαγράφονται. Δεν ενθαρρύνεται η χρήση υβριστικών λέξεων ή εκφράσεων.
Ο σχολιασμός γίνεται με το ελληνικό αλφάβητο και με μικρά γράμματα

Οι διαχειριστές έχουν τη δυνατότητα να προβαίνουν σε διαγραφή σχολίων που δημιουργούν σκόπιμη ή μη σύγχιση και απομάκρυνση από το θέμα της ανάρτησης.

LinkWithin

Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...